Usuario:One2/Lista das variacións das parroquias de Galicia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Mapa parroquial de Galiza, 2014.

A listaxe das variacións parroquiais de Galiza recolle as diferentes mudanzas que se produciron nas parroquias galegas ó longo da historia.

A rede parroquial do reino de Galiza estaba enteiramente formada no século XII e, de feito, a maioría das igrexas parroquiais xa eran antigas.[1] Arredor dos grandes centros eclesiásticos existía ás veces mesmo unha densidade superior á actual, sen se poder determinar, por falla de documentación, se isto ocorría tamén lonxe destes centros.[2] Desde a Baixa Idade Media esta completa estrutura de freguesías mantívose notabelmente estábel até o século XIX perante o enorme crecemento de poboación e os proxectos reformistas posteriores ós concordatos de 1753 e 1851.[3] Segundo o Censo dos bispos de 1587 existían no Reino 3 571 parroquias.[4] Xa na metade do século XVIII, as parroquias do Catastro de Ensenada cuantifícanse nunhas 3 650.[5][a] A reforma beneficial após o Concordato de 1753 só afectou á diocese de Tui, de xeito que se crearon 32 novas parroquias entre 1760 e 1850.[7] Empregando o Censo de Aranda de 1768 e outras fontes chegan a se contabilizar aproximadamente 3 670 parroquias;[8] no Censo de Floridablanca de 1787 aparecen 3 678.[4]

Estas freguesías eran eclesiásticas, mais tiñan tamén carácter civil, de xeito que, alén de seren a célula básica de xurisdicións e concellos, podían ter o seu propio representante parroquial denominado rexedor, cabo ou mordomo pedáneo, o cal exercía moi diversas funcións, ás veces mesmo con prerrogativas xudiciais e vara de xustiza.[9][10][11] A súa afirmación no ámbito administrativo é constatada polo feito de seren empregadas no período final do Antigo Réxime para a elaboración por parte da administración real de documentación relativa ó control do territorio (Catastro de Ensenada, Censo de Floridablanca…).[6] Finalmente, foron a base ―mediante o seu agrupamento― para a creación administrativa dos concellos modernos en 1835, altura en que parroquias civís e eclesiásticas seguiron cadansúa propia evolución.[12] Desde este ano até 1981 documéntanse unhas 228 altas e 108 baixas de parroquias.[13] A maioría destas mudanzas foron resultado das reformas parroquiais diocesanas após o Concordato de 1851; no entanto, malia o acordo Igrexa-Estado, as variacións eclesiásticas non sempre se viron reflectidas na configuración civil.[14][ar] No plano urbano houbo moitas novas creacións polo aumento e concentración poboacional das cidades no século XX; porén, a perda paralela de relevancia e significación territorial das parroquias neste medio acabou dando lugar nas urbes á formación de cadansúa única parroquia a partir do continuo urbano, absorbendo tamén ―aínda que dun xeito arbitrario― total ou parcialmente as parroquias contiguas históricas.[129][130][131] No nomenclátor de 1900 cóntanse 3 788 parroquias.[132] Conforme o Nomenclátor oficial de Galiza de 2003 hai 3 791 parroquias.[133]

Variacións[editar | editar a fonte]

Amosar/agochar variacións no Eo-Navia
Ano Variación Tipo Concello Provincia
c. 1010 San Pedro de Grixoá (Ecclesiola) pasa a se denominar San Pedro da Mezquita, probabelmente cunha intención burlesca ou ridiculizante após ocupar o territorio, por decisión do rei Afonso V e contra dos intereses do mosteiro de Celanova, o saión ou home de armas chamado Sarracino.[134] Nome A Merca Ourense
antes de 1100 Sear (Santiago) pasa a ser Entrambasaugas.[135] Nome Guntín Lugo
1193 Santa María de Salvadur pasa a se denominar Rozavales ó se estabelecer alí a militar e monástica Orde de Roncesvalles, á cal o rei Afonso VIII de Galiza e León encomendou a parroquia.[136][as] Nome Monforte de Lemos Lugo
final séc. XII San Miguel de Morgadáns pasa a ser Peitieiros.[138][at] Nome Gondomar Pontevedra
1199 Créase Alcázar de Milmanda en terras de Carracedo (hoxe chamada Milmanda) ó se estabelecer alí a vila e fortaleza de Milmanda por carta foral do rei Afonso VIII de Galiza e León.[140] Alta Celanova Ourense
1199 O Pino pasa a ser Monforte após ser renomeada polo rei Afonso VIII de Galiza e León.[141] Porén, o novo nome non se acabou impondo como denominación parroquial.[au] Nome Monforte de Lemos Lugo
1201 Irizán pasa a ser Baiona após ser renomeada polo rei Afonso VIII de Galiza e León.[146] Nome Baiona Pontevedra
1206 Robreda (ou Roboreda) pasa a ser Viana após ser renomeada polo rei Afonso VIII de Galiza e León.[147][av] Nome Viana do Bolo Ourense
1208 Faro pasa a ser A Cruña após ser renomeada polo rei Afonso VIII de Galiza e León.[149] Nome A Coruña A Coruña
1211-1244 Créase Noia con lugares de Barro.[150] Alta Noia A Coruña
1228 Tarás pasa a ser A Garda após ser renomeada polo rei Afonso VIII de Galiza e León.[151] Nome A Guarda Pontevedra
1228 Lazoiro pasa a ser Salvaterra após ser renomeada polo rei Afonso VIII de Galiza e León.[152][aw] Nome Salvaterra Pontevedra
antes de 1241 San Xurxo de Costante é anexada a San Miguel de Costante.[154][ax] Baixa Guntín Lugo
após 1244 Santa Cruz de Asma pasa a se chamar Santa Cruz de Viana.[156][157][ay] Contigua a ela áchase tamén San Pedro de Viana. Nome Chantada Lugo
séc. XIII Vilamaior pasa a se denominar A Xironda.[158] Nome Cualedro Ourense
séc. XIII Santa María de Morgadáns pasa a ser Chaín.[159][160][at] Nome Gondomar Pontevedra
1256 Créase Santa María do Campo da Coruña en territorio de Santiago da Coruña por orde do rei Afonso IX.[161][162][az] Alta A Coruña A Coruña
1263 Santa Baia de Dureixa, Santa Baia de Xestoso e Santa María de Vilachá son unificadas en Santa María de Xestoso (hoxe O Alto de Xestoso e O Val de Xestoso) polo bispo de Mondoñedo.[172] Fusión Monfero A Coruña
c. finais séc. XIII Créase San Nicolao da Coruña.[173][az][ba] Alta A Coruña A Coruña
c. finais séc. XIII Créase San Tomé da Coruña, estendéndose da Cidade Vella até a Torre de Hércules e a coiraza do Orzán.[175][az][bb] Alta A Coruña A Coruña
c. finais séc. XIII-inicios séc. XIV Créase San Xurxo da Coruña.[176][az][bc] Alta A Coruña A Coruña
após 1300 Prado de Canda chamábase Paramos da Canda a mediados do século XIII.[179] Nome Covelo Pontevedra
após 1300 Santa Cristina de Miñor pasa a ser Santa Cristina da Ramallosa ó tomar o nome da ponte da Ramallosa, construída na metade do século XIII.[180] Nome Baiona Pontevedra
c. séc. XIV
(1115-1528)
Río Mao (ou Riomao) pasa a se denominar Loimil.[181][bd] Nome A Estrada Pontevedra
1350 San Xoán de Cabreiros é anexada a Camporramiro a pedido do abade do mosteiro de San Salvador de Asma ó ficar vacante por mor da peste negra.[183][184] Baixa Chantada Lugo
c. séc. XIV
(1206-1500)
Cazuín pasa a ser Feás.[185][be] Nome Aranga A Coruña
1385/6-1442 San Martín e Santo Estevo de Mántaras pasan a ser San Martín e Santo Estevo de Tapia.[188][189] Nome Tapia Asturias
c. séc. XIV
(1287-1489)
Carracedo pasa a ser Milmanda (Santa Eufemia) ó tomar o nome da contigua Alcázar de Milmanda.[140][bf] Nome Celanova Ourense
após 1401 San Mamede de Cucos pasa a se denominar San Mamede dos Anxos.[181][bg] Nome Lugo Lugo
c. comezos séc. XV Vilanova pasa a se chamar Vilanova das Infantas (ou das Infantes).[192][193][bh] Nome Celanova Ourense
1435 Créase Rebordáns con lugares de Tui por bula do papa Uxío IV.[194][bi] Alta Tui Pontevedra
após 1438 Piñeiro perde o lugar de Mundín, que é anexado a Garabás nalgún momento indeterminado após este ano.[196][bj] Lindes Maside Ourense
após 1478 Montouto (Santo Adrián) é anexada a Sirvián.[199][bk] Baixa Guntín Lugo
antes finais séc. XV San Salvador de Duio é anexada a San Vicenzo de Duio.[201] Baixa Fisterra A Coruña
antes finais séc. XV Probabelmente coa anexión de San Salvador de Duio a San Vicenzo de Duio, esta última perde o lugar de Vigo, que é anexado a San Martiño de Duio.[202] Lindes Fisterra A Coruña
finais séc. XV-séc. XVI San Cristovo de Faro pasa a se chamar San Cristovo das Viñas.[203][bl] Nome A Coruña A Coruña
1501-1571 Créase As Achas con lugares de Parada das Achas.[208][bm] Alta A Cañiza Pontevedra
1528-1557 Santa Leocadia de Guillade, cuxa igrexa se achaba na Encostada, é anexada a San Miguel de Guillade.[211][bn] Baixa Ponteareas Pontevedra
1544 Créase A Régoa (Santa María) en territorio de San Vicente do Pino.[214][bo] Alta Monforte de Lemos Lugo
mediados séc. XVI Créase O Porriño con lugares do couto de Cans, na parroquia de Atios.[216][bp] Alta O Porriño Pontevedra
após 1562 San Xoán de Tomiño é anexada a Tomiño.[218] Baixa Tomiño Pontevedra
após 1571 Santa Baia de Mos e San Tomé de Mos son unificadas en Mos (Santa Baia) ó construír Alonso de Quirós e Soutomaior unha nova igrexa no centro da localidade.[219][bq] Baixa Mos Pontevedra
1574 Créase Bouzas ó se segregar de Coia.[221][br] Alta Vigo Pontevedra
3.º terzo séc. XVI Perros pasa a se denominar Os Ánxeles.[223][bs] Nome Boimorto A Coruña
3.º terzo séc. XVI Perros pasa a se denominar Os Ánxeles.[223][bt] Nome Brión A Coruña
3.º terzo séc. XVI Malos pasa a se denominar Os Ánxeles.[223][bu] Nome Melide A Coruña
3.º terzo séc. XVI Cas pasa a se denominar Os Ánxeles.[223][bv] Nome Oroso A Coruña
3.º terzo séc. XVI Santa Sía pasa a se denominar Santa Sía de Roma.[228][bw] Nome Zas A Coruña
1576 Carregal (hoxe de Abaixo e de Arriba) é anexada a Amorín.[229][bx] Baixa Tomiño Pontevedra
após 1577 San Martiño de Piñeiro é anexada a Sela (Santa María).[231] Baixa Arbo Pontevedra
1580 A ría de Ribadeo pasa a pertencer «dun lado a outro» a Castropol por mor dunha sentenza que resolvía o preito sobre os lindes entre Ribadeo e a vila eonaviega, perdendo deste xeito a beira esquerda da ría as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán.[232][233] Lindes Ribadeo-Trabada
Castropol-A Veiga
Lugo-Asturias
1580 A ría de Ribadeo pasa a pertencer «dun lado a outro» a Castropol por mor dunha sentenza que resolvía o preito sobre os lindes entre Ribadeo e a vila eonaviega, perdendo deste xeito a beira esquerda da ría as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán.[232][233] Lindes Trabada-Ribadeo
Castropol-A Veiga
Lugo-Asturias
1580 A ría de Ribadeo pasa a pertencer «dun lado a outro» a Castropol por mor dunha sentenza que resolvía o preito sobre os lindes entre Ribadeo e a vila eonaviega, perdendo deste xeito a beira esquerda da ría as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán.[232][233] Lindes Castropol-A Veiga
Ribadeo-Trabada
Asturias-Lugo
1580 A ría de Ribadeo pasa a pertencer «dun lado a outro» a Castropol por mor dunha sentenza que resolvía o preito sobre os lindes entre Ribadeo e a vila eonaviega, perdendo deste xeito a beira esquerda da ría as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán.[232][233] Lindes A Veiga-Castropol
Ribadeo-Trabada
Asturias-Lugo
1580-1605 Castrovite desaparece ó se repartiren os seus lugares entre Orazo (Castrovite e Besteiros), Dornelas (Rosedo) e Lamela (Quitimil).[234][235] Baixa A Estrada-Silleda Pontevedra
1580-1605 Castrovite desaparece ó se repartiren os seus lugares entre Orazo (Castrovite e Besteiros), Dornelas (Rosedo) e Lamela (Quitimil).[234][235] Baixa Silleda-A Estrada Pontevedra
1592 San Tomé da Coruña é anexada a San Nicolao da Coruña ó ser destruído o seu templo no ataque de Francis Drake en 1589 e se decidir a incorporación en 1591.[173][236] Baixa A Coruña A Coruña
1599 Noveledo (Santa Cristina) desaparece ó ficar practicamente deshabitada por unha epidemia de peste e se repartiren os seus lugares entre Leirado e Taboexa.[237] Baixa As Neves-Salvaterra Pontevedra
1599 Noveledo (Santa Cristina) desaparece ó ficar practicamente deshabitada por unha epidemia de peste e se repartiren os seus lugares entre Leirado e Taboexa.[237] Baixa Salvaterra-As Neves Pontevedra
após 1600 O Campo das Fragas pasa a se chamar simplemente O Campo.[238][by] Nome Campo Lameiro Pontevedra
após 1600 Trastulfe (Santo Estevo) é anexada a Pradedo[241][242] (hoxe de Abaixo e de Arriba, en Vilameá).[243][bz] Baixa Guntín Lugo
1617/9 Cerdedelo (San Nicolao) é anexada a Torroso.[245] Baixa Mos Pontevedra
séc. XVII Espiñeiros pasa primeiro a se chamar Espiñeiros de Xinzo e máis adiante simplemente Xinzo.[246][ca] Nome Ponteareas Pontevedra
séc. XVII Grixó (Santiago) é anexada a Alxén.[250][251][cb] Baixa Salvaterra Pontevedra
séc. XVII A Gándara (San Martiño) pasa a se denominar Currás.[255][256][cc] Nome Tomiño Pontevedra
1652 Retorta pasa a ser Arantei, nome da nova localización da igrexa parroquial.[258] Nome Salvaterra Pontevedra
desde 1671 Felgueira ou Filgueira (San Pedro) pasa a ser A Ramallosa (San Pedro) ó tomar o nome da contigua Santa Cristina da Ramallosa e da ponte da Ramallosa, que liga as dúas parroquias.[259][180][cd] Nome Nigrán Pontevedra
finais séc. XVII Santa C. de Romai é anexada a Chapela.[231] Baixa Redondela Pontevedra
1732 O castelo da Picoña deixaría de pertencer a Tourém, en Portugal, e pasaría a Randín.[261][ce] Lindes Calvos de Randín Ourense
1739 Créase Nieva con lugares de Avión (San Xusto), Barroso e Abelenda a pedido do conde de Ribadavia.[263][cf] Alta Avión Ourense
1739 Créase A Laxe con lugares de Verducido.[266][267][cg] Alta Fornelos de Montes-A Lama Pontevedra
1739 Créase A Laxe con lugares de Verducido.[266][267][cg] Alta A Lama-Fornelos de Montes Pontevedra
1741 Créase A Graña con lugares de Campo.[267][ch] Alta Covelo Pontevedra
1744 O mosteiro de Celanova modifica a liña divisoria entre Louredo e Piñeiro pondo novos marcos e alargando a primeira á custa da segunda. O párroco de Piñeiro, Martín de Souto, após solicitar razóns e documentos do apeo en cuestión sen atinxir resultado ningún, apela ó Real Consello de Cámara da Vila e Corte de Madrid e tórnase ós antigos límites.[270] Lindes Maside Ourense
1753 Créase Xesta con lugares de Verducido.[271][ci] Alta A Lama Pontevedra
1761 Créase Pinzás con lugares de Santa María de Tebra, após 23 anos de preito entre os veciños e o cabido da catedral de Tui.[272][273][cj] Alta Tomiño Pontevedra
1770 Após a expulsión dos xesuítas, co traslado por petición real á antiga igrexa da Compañía de Xesús da parroquia catedralicia de Santa Eufemia de Ourense, esta pasa a ser Santa Eufemia a Real de Ourense.[275][ck] Nome Ourense Ourense
2.ª mtd. séc. XVIII Saiáns é anexada a Oia;[278] porén, acabou reaparecendo coa creación dos concellos.[cl] Baixa Vigo Pontevedra
2.ª mtd. séc. XVIII Milleirós (San Pedro) é anexada a Novelúa;[288] porén, acabou reaparecendo no século XIX.[cm] Baixa Monterroso Lugo
1777 Créase Ponteareas mediante a fusión de San Miguel e San Vicenzo dos Canedos.[298][cn] Fusión Ponteareas Pontevedra
1778 Créase Xende con lugares de Gaxate.[267][co] Alta A Lama Pontevedra
1779 Créase Seixido con lugares de Antas.[301][267][cp] Alta A Lama Pontevedra
1780 Créase Godóns con lugares de Fofe.[303][267][cq] Alta Covelo Pontevedra
1780 Créase A Lamosa con lugares de Santiago de Covelo.[304][cr] Alta Covelo Pontevedra
1780 Créase As Estacas con lugares de Verducido.[307][cs] Alta Fornelos de Montes-A Lama Pontevedra
1780 Créase As Estacas con lugares de Verducido.[307][cs] Alta A Lama-Fornelos de Montes Pontevedra
1782 Créase Camposancos con lugares de Salcidos.[308][ct] Alta A Guarda Pontevedra
1784 Créase A Ermida ó se segregar de Pazos.[310][cu] Alta Pazos de Borbén Pontevedra
1785 Créase Prado da Bugariña con lugares de Campo.[316][317][cv] Alta Covelo Pontevedra
1786 Créase Chandebrito con lugares de Camos.[318][cw] Alta Nigrán Pontevedra
1786 Créase Ventosela con lugares de Reboreda.[319][cx] Alta Redondela Pontevedra
1788 Créase Paradiña con lugares de Codosedo.[324] Alta Sarreaus Ourense
1789 Créase Feás con lugares de Albarellos.[324][cy] Alta Boborás Ourense
1789 Créase Cardelle ó se segregar de Albarellos.[325] Alta Boborás Ourense
1789 Breamo deixa de ser priorado e intégrase en Vilar;[326][327] porén, acabouse mantendo como parroquia.[cz] Baixa Pontedeume A Coruña
1790 Créase A Cañiza con lugares de Valeixe.[333][da] Alta A Cañiza Pontevedra
1794 Créase Vilameán con lugares de San Salvador de Tebra.[335] Alta Tomiño Pontevedra
1796 Créase Viladesuso con lugares de Mougás após un proceso comezado en 1791.[336] Alta Oia Pontevedra
c. 1797 Créase Seixosmil con lugares de San Xurxo de Piquín.[337][338][db] Alta Meira-Ribeira de Piquín Lugo
c. 1797 Créase Seixosmil con lugares de San Xurxo de Piquín.[337][338][db] Alta Ribeira de Piquín-Meira Lugo
1799 Créase O Couto de Rouzas con lugares de Valeixe.[341][dc] Alta A Cañiza Pontevedra
c. final séc. XVIII Créase Rebordelo (Santa Comba) con lugares da Insua.[267][342][dd] Alta Ponte Caldelas Pontevedra
c. final séc. XVIII Créase Silvoso (Santa María) con lugares da Insua.[267][342] Alta Ponte Caldelas Pontevedra
c. final séc. XVIII Sivil (Santa Mariña) é anexada a Reiriz.[344][de] Baixa Samos Lugo
1800 Créase A Ameixeira con lugares de Filgueira.[349][df] Alta Crecente Pontevedra
1800 Créase O Desterro da Corna con lugares de Torcela e Carballeda.[353][354][dg] Alta Piñor Ourense
comezos séc. XIX-c. 1867 Enfrontamentos entre os curas de Santo André de Comesaña e de Valadares pola capela de San Xoán do Freixo, a cal, situada onda os límites parroquiais, acabou manténdose na freguesía valadarexa.[357] Lindes Vigo Pontevedra
comezos séc. XIX/1904 Créase Cans con lugares de Atios.[358][359][dh] Alta O Porriño Pontevedra
1904/comezos séc. XIX Créase Cans con lugares de Atios.[358][359][dh] Alta O Porriño Pontevedra
1803 Créase San Xosé de Ribarteme con lugares de Santiago de Ribarteme.[366] Alta As Neves Pontevedra
1804 Créase Cerdeira con lugares de San Cibrán de Ribarteme.[367] Alta As Neves Pontevedra
1804 Créase Tabagón (San Xoán) con lugares de San Miguel de Tabagón.[368][di] Alta O Rosal Pontevedra
1806 Créase Figueiró con lugares de Estás.[371] Alta Tomiño Pontevedra
1806 Créase Baíña ó se segregar de Baiona.[372][373][dj] Alta Baiona Pontevedra
1810/2 Créase Baredo con lugares de Baíña.[377][378][dk] Alta Baiona Pontevedra
c. 1825 A Pedra Furada (Santa Comba) é anexada a Oleiros.[380][381][dl] Baixa Salvaterra Pontevedra
c. 1830 Ribasmorto pasa a se denominar Vilasante.[385][dm] Nome Cervantes Lugo
1.º terzo séc. XIX Tollo é anexada a Goián.[388][dn] Baixa Tomiño Pontevedra
1833 Coa creación do reino de España, pola cal se abolía o reino de Galiza como referente administrativo,[do] a ría de Ribadeo pasa a ter de novo os lindes no centro das augas, polo que as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán recuperan a beira esquerda da ría.[232][394][dp] Lindes Ribadeo-Trabada
Castropol-A Veiga
Lugo-Asturias
1833 Coa creación do reino de España, pola cal se abolía o reino de Galiza como referente administrativo,[do] a ría de Ribadeo pasa a ter de novo os lindes no centro das augas, polo que as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán recuperan a beira esquerda da ría.[232][394][dp] Lindes Trabada-Ribadeo
Castropol-A Veiga
Lugo-Asturias
1833 Coa creación do reino de España, pola cal se abolía o reino de Galiza como referente administrativo,[do] a ría de Ribadeo pasa a ter de novo os lindes no centro das augas, polo que as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán recuperan a beira esquerda da ría.[232][394][dp] Lindes Castropol-A Veiga
Ribadeo-Trabada
Asturias-Lugo
1833 Coa creación do reino de España, pola cal se abolía o reino de Galiza como referente administrativo,[do] a ría de Ribadeo pasa a ter de novo os lindes no centro das augas, polo que as parroquias da Ría de Abres, Couxela, Vilausende, Ove, Ribadeo e Vilaselán recuperan a beira esquerda da ría.[232][394][dp] Lindes A Veiga-Castropol
Ribadeo-Trabada
Asturias-Lugo
1835 Oseira perde os seus exclaves: San Xiao dos Ósos ou a(s) Fradaría(s) de Labacengos, que fica anexado á propia Labacengos; a granxa de Montoxo, á propia San Xiao de Montoxo; e a granxa de Trasmonte, a Cervo.[du] Lindes Cedeira-Moeche-San Cristovo de Cea A Coruña-Ourense
1835 Oseira perde os seus exclaves: San Xiao dos Ósos ou a(s) Fradaría(s) de Labacengos, que fica anexado á propia Labacengos; a granxa de Montoxo, á propia San Xiao de Montoxo; e a granxa de Trasmonte, a Cervo.[du] Lindes Moeche-Cedeira-San Cristovo de Cea A Coruña-Ourense
1835 Oseira perde os seus exclaves: San Xiao dos Ósos ou a(s) Fradaría(s) de Labacengos, que fica anexado á propia Labacengos; a granxa de Montoxo, á propia San Xiao de Montoxo; e a granxa de Trasmonte, a Cervo.[du] Lindes San Cristovo de Cea-Moeche-Cedeira Ourense-A Coruña
1835 Régoa perde os seus exclaves: o formado polos lugares de Fermil, Figueiredo e A Loira, que fica anexado a Pantín; San Xiao dos Ósos, a Labacengos; Cardal, a Santa Cruz de Moeche; e o do Hospital, a San Xiao de Montoxo.[dv] Lindes Cedeira-Moeche-Valdoviño A Coruña
1835 Régoa perde os seus exclaves: o formado polos lugares de Fermil, Figueiredo e A Loira, que fica anexado a Pantín; San Xiao dos Ósos, a Labacengos; Cardal, a Santa Cruz de Moeche; e o do Hospital, a San Xiao de Montoxo.[dv] Lindes Moeche-Cedeira-Valdoviño A Coruña
1835 Régoa perde os seus exclaves: o formado polos lugares de Fermil, Figueiredo e A Loira, que fica anexado a Pantín; San Xiao dos Ósos, a Labacengos; Cardal, a Santa Cruz de Moeche; e o do Hospital, a San Xiao de Montoxo.[dv] Lindes Valdoviño-Moeche-Cedeira A Coruña
1836 Rebordelo (Santa Comba) acaba desaparecendo e reintegrándose na Insua.[dw] Baixa Ponte Caldelas Pontevedra
1836 Silvoso (Santa María) acaba desaparecendo e reintegrándose na Insua.[dx] Baixa Ponte Caldelas Pontevedra
1836 Créase Meredo con lugares de Piantón.[438][dy] Alta A Veiga Asturias
c. 1836 Ó ficar libre e en poder da mitra ourensá o templo dos dominicos coa desamortización de Mendizábal, Santa Eufemia a Real de Ourense divídese en dúas:[ck] Santa Eufemia a Real do Centro e Santa Eufemia a Real do Norte.[442][443][dz][ea] División Ourense Ourense
c. 1836-1841 A Santísima Trindade de Ourense divídese en dúas: A Santísima Trindade de Riba e A Santísima Trindade de Baixo.[dz][eb] División Ourense Ourense
1836-1842 Coa creación dos concellos, Castrelo[299] perde o lugar de Santa Cristina, que é anexado a Ventosela.[456][ec] Lindes Castrelo de Miño-Ribadavia Ourense
1836-1842 Coa creación dos concellos, Castrelo[299] perde o lugar de Santa Cristina, que é anexado a Ventosela.[456][ec] Lindes Ribadavia-Castrelo de Miño Ourense
1836-1842 Créase A Carballeira con lugares de Nogueira de Ramuín.[458][ed] Alta Nogueira de Ramuín Ourense
1836-1842 Créase Viñoás con lugares de Nogueira de Ramuín.[458][ee] Alta Nogueira de Ramuín Ourense
1837-1844 A Illa de Ons é adxudicada primeiramente ó concello de Sanxenxo, por tanto á parroquia de Padriñán (onde está a vila de Sanxenxo),[462] e finalmente ó concello de Bueu, por tanto á parroquia de Beluso.[463][ef] Lindes Bueu-Sanxenxo Pontevedra
1837-1844 A Illa de Ons é adxudicada primeiramente ó concello de Sanxenxo, por tanto á parroquia de Padriñán (onde está a vila de Sanxenxo),[462] e finalmente ó concello de Bueu, por tanto á parroquia de Beluso.[463][ef] Lindes Sanxenxo-Bueu Pontevedra
1838 Créase Oia con lugares de Pedornes.[466][467][eg] Alta Oia Pontevedra
1839-1840 Cangas perde as Illas Cíes, que son adxudicadas primeiramente a Baiona e finalmente a Vigo.[470][471][eh] Lindes Baiona-Cangas-Vigo Pontevedra
1839-1840 Cangas perde as Illas Cíes, que son adxudicadas primeiramente a Baiona e finalmente a Vigo.[470][471][eh] Lindes Cangas-Baiona-Vigo Pontevedra
1839-1840 Cangas perde as Illas Cíes, que son adxudicadas primeiramente a Baiona e finalmente a Vigo.[470][471][eh] Lindes Vigo-Baiona-Cangas Pontevedra
1842 Santa Mariña Dozo ―coa súa vila de Cambados―, Fefiñáns e San Tomé do Mar únense nunha soa parroquia chamada Cambados.[483][ei] Fusión Cambados Pontevedra
após 1842 Régoa perde os lugares de San Xiao do Trebo e A Vacariza, que son anexados á Pedra.[ej] Lindes Cariño-Cedeira A Coruña
após 1842 Régoa perde os lugares de San Xiao do Trebo e A Vacariza, que son anexados á Pedra.[ej] Lindes Cedeira-Cariño A Coruña
1844-1867 Neste período hai varias mudanzas de límites nas parroquias da cidade de Ourense: o lugar do Couto pasa de Santa Eufemia a Real do Centro para Santa Eufemia a Real do Norte,[453] e o de Rabo de Galo fai o camiño inverso.[451][ek] Lindes Ourense Ourense
1845 Santa Cruz de Moscán é anexada a Moscán.[492][el] Baixa O Páramo Lugo
antes de 1847 San Miguel do Incio é anexada a San Pedro do Incio.[497][498][em] Baixa O Incio Lugo
2.º terzo séc. XIX Vilar de Francos (San Cibrao) é anexada a Francos.[502][en] Baixa Baralla Lugo
2.º terzo séc. XIX Traspena (San Mamede) é anexada a Covas.[510][eo] Baixa Baralla Lugo
2.º terzo séc. XIX San Pedro de Neira de Rei é anexada a Nantín (hoxe en Furco).[513][514][eq] Baixa Becerreá Lugo
2.º terzo séc. XIX Deva é anexada a Petán.[524][525][er] Baixa A Cañiza Pontevedra
2.º terzo séc. XIX Vilavella de Redondela é anexada a Redondela.[530][es] Baixa Redondela Pontevedra
mediados séc. XIX Faramilláns (Santa Eulalia) é anexada a Buscás.[533][534][et] Baixa Ordes A Coruña
1855 Figueiroa (hoxe de Abaixo e de Arriba) pasa a ser A Estrada.[541][542][eu] Nome A Estrada Pontevedra
1862 Créase A Veiga con lugares de Piantón.[438][545][ev] Alta A Veiga Asturias
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, créase Vilarraso con lugares de Muniferral e Aranga.[549][ew] Alta Aranga A Coruña
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, Codesos é anexada á Pereiriña.[551][552][ex] Baixa Cee A Coruña
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, desaparece A Espenuca ó se repartiren os seus lugares entre Coirós e Santiago de Ois.[555][23][ey] Baixa Coirós A Coruña
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, Santa Leocadia de Entíns (ou Santa Leocadia do Burato)[559] é anexada a Chacín.[560][ez] Baixa Mazaricos A Coruña
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, Pereira perde o lugar da Fraga da Galiña e Poulo o de Sar e maila súa parte da Espenica, que son anexados a Ordes.[563][564][fa] Lindes Ordes A Coruña
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, créase Combarro con lugares de Poio (San Xoán).[567][fb] Alta Poio Pontevedra
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, créase As Cruces (A Nosa Señora da Piedade) co lugar homónimo pertencente a Besexos e Cumeiro.[570][571][572][fc] Alta Vila de Cruces Pontevedra
1867 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, Follente é anexada a Mira.[574][20][fd] Baixa Zas A Coruña
1867/1890 Coa reforma parroquial da arquidiocese de Santiago deste ano, créase Caritel con lugares de Ponte Caldelas.[578][579][fe] Alta Ponte Caldelas Pontevedra
1868 Coa entrada en vigor do Tratado de Lisboa de 1864, Oímbra perde a súa parte da poboación promiscua de Cambedo que é anexado á freguesía de Vilarelho da Raia en Portugal.[582][583][ff] Lindes Oímbra Ourense
1868 Coa entrada en vigor do Tratado de Lisboa de 1864, Videferre perde a súa parte da poboación promiscua de Souteliño que é anexado á propia freguesía de Soutelinho da Raia en Portugal.[585][583][fg] Lindes Oímbra Ourense
1868 Coa entrada en vigor do Tratado de Lisboa de 1864, Lamadarcos ―coa súa parte da poboación promiscua do mesmo nome― é absorbida pola freguesía homónima en Portugal.[586][583][fh] Baixa Verín Ourense
1868 Coa entrada en vigor do Tratado de Lisboa de 1864, o Couto Mixto é incorporado ó concello de Baltar.[583] O lugar de Meaus intégrase na parroquia de Tosende.[588][fi] Lindes Baltar Ourense
1868-1871 Coa entrada en vigor do Tratado de Lisboa de 1864, o Couto Mixto é incorporado ó concello de Baltar.[583] Os lugares de Rubiás e Santiago piden ser integrados no concello de Calvos de Randín, solicitude que é aprobada pola Deputación de Ourense en 1870 e se fai vixente o ano seguinte, constituíndo a parroquia de Rubiás dos Mixtos.[588][fi] Alta Calvos de Randín Ourense
1884 Breamo e Vilar perden os barrios e lugares do Picho, Porto, Fontenova, Souto da Vila, Fieitela, Penedos e Aguabar, que son anexados a Pontedeume.[597] Lindes Pontedeume A Coruña
1888 Co auto deste ano da reforma parroquial da diocese de Oviedo,[fj] créase As Figueiras con lugares de Barres.[598][fk] Alta Castropol Asturias
antes de 1890/2000 Santo Estevo de Neira é anexada a Pousada.[fl] Baixa Baralla Lugo
2000/antes de 1890 Santo Estevo de Neira é anexada a Pousada.[fl] Baixa Baralla Lugo
antes de 1890 Fontecabalos é anexada a Sello.[608][fm] Baixa Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Fiz de Amarante perde o lugar do Carballo e as casas de Míllara e A Caracocha; Santo Estevo do Castro de Amarante perde a súa parte de Vilane; e Terra Chá as casas de Zapata e A Caracocha, que pasan a pertencer a Antas (hoxe Antas de Ulla).[45] Lindes Antas de Ulla Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano, o lugar de Senra, pertencente a Pousada (antes á antiga Santo Estevo de Neira), é anexado a Baralla.[606][fo] Lindes Baralla Lugo
1890/2000 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Teixeira (San Pedro) é anexada a Arroxo.[607][fp] Baixa Baralla Lugo
2000/1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890,[fn] Teixeira (San Pedro) é anexada a Arroxo.[607][fp] Baixa Baralla Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase O Cereixal con lugares de Furco e Cadoalla.[616][fq] Alta Becerreá Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] desaparece Nantín ó se repartiren os seus lugares entre Cascallá e Furco.[618][fr] Baixa Becerreá Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Cruzul perde a súa parte[514] do lugar da Borquería, que é anexada a Ouselle.[115] Lindes Becerreá Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Quintá de Cancelada perde a súa parte de Souto de Cancelada, que é anexada a Sevane.[96] Lindes Becerreá Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Vilarbuxán ó se segregar de San Fiz de Rubián.[623][fs] Alta Bóveda Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Erbedeiro con lugares de Chouzán.[624][ft] Alta Carballedo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Loureiro (San Xoán) (hoxe de Baixo e de Riba) é anexada a Buciños.[626][627][fu] Baixa Carballedo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Furco perde os lugares de Anllo e Cas de Pedro, que son anexados a Santa Cristina de Asma.[93][fv] Lindes Carballedo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santiago de Lousada perde o lugar da Corveira de Baixo, que é anexado a Buciños, os de Ceides, Lamas e A Pontepedriña, que son anexados a Carballedo, e mailo de Santa Baia do Mato, que é anexado a San Cristovo de Castro.[93][fw] Lindes Carballedo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santiago de Lousada perde o lugar de San Pedro dos Pasais, e A Cova o de Tourón, os cales son anexados a Vilaquinte.[94] Lindes Carballedo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Cristovo de Castro perde os lugares da Raña e San Cibrao, e A Cova a súa parte do lugar da Ermida, de xeito que son anexados a Veascós.[631][fx] Lindes Carballedo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Vilabade con lugares de Vilariño.[632][633][fy] Alta Castroverde Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Pedro de Cervantes perde o lugar de Fontexoana, que é anexado a Vilapún.[96] Lindes Cervantes Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Vilaspasantes perde a súa parte do Gumieiro, que é anexada a Vilarello.[96][fz] Lindes Cervantes Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Requeixo perde a súa parte do lugar de Comezo, que é anexado á Laxe.[94] Lindes Chantada Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] O Mato perde o lugar do Solar, que é anexado a San Pedro de Viana.[94] Lindes Chantada Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Líncora perde o lugar da Ermida, que é anexado a Belesar, e a súa parte[643] do lugar da Senra, que é anexada a Camporramiro.[104] Lindes Chantada Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Pedro de Farnadeiros perde o lugar de Pousada e a súa parte[644] do lugar da Veiga, que son anexados a Paradela.[109][ga] Lindes O Corgo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Cela perde o lugar de Larín (?), que é anexado a Lapío.[109][gb] Lindes O Corgo Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Pedro do Mosteiro desaparece ó se repartiren os seus lugares entre Dozón e Bidueiros.[108][gc] Baixa Dozón Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Lamas de Campos con lugares da Allonca, Fonfría e O Padrón.[43][gd] Alta A Fonsagrada Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Pacios con lugares da Bastida e O Padrón.[121][ge] Alta A Fonsagrada Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] O Padrón perde a súa parte do lugar de Barbeitos, que é anexada a Fonfría.[121][gf] Lindes A Fonsagrada Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Pradedo (hoxe de Abaixo e de Arriba) é anexada a Vilameá.[666][gg] Baixa Guntín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Castelo de Pallares perde o lugar de Bustelo Grande, que é anexado a Monte de Meda, e o de Bustelo Pequeno, que é anexado a San Miguel de Costante.[74] Lindes Guntín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Marzán perde o lugar de San Fiz [do Ermo], que é anexado a Entrambasaugas.[667][668][gh] Lindes Guntín-Monterroso Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Marzán perde o lugar de San Fiz [do Ermo], que é anexado a Entrambasaugas.[667][668][gh] Lindes Monterroso-Guntín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Nespereira e Ferreira de Pallares perden as súas partes do lugar de Vendas de Narón, que son anexadas a San Mamede do Río.[74][gi] Lindes Guntín-Portomarín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Nespereira e Ferreira de Pallares perden as súas partes do lugar de Vendas de Narón, que son anexadas a San Mamede do Río.[74][gi] Lindes Portomarín-Guntín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Santa Cruz do Incio ó se segregar de Sirgueiros.[673][gj] Alta O Incio Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santa Mariña do Incio perde o lugar da Ferraría do Incio, e O Hospital do Incio os da Airela e A Raxoá, os cales son anexados a Trascastro.[116] Lindes O Incio Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Toldaos perde a súa parte do lugar do Sobrado, que é anexada ó Viso.[116] Lindes O Incio Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Xaxán con lugares de San Cristovo da Pena.[674][675][gk] Alta Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Lalín (Santa María das Dores) mediante a fusión de Lalín [de Arriba] (San Martiño) e parte de San Cristovo da Pena.[675][gl] Fusión Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] desaparece San Cristovo da Pena ó se repartiren os seus lugares entre as novas parroquias de Xaxán e Lalín (Santa María das Dores).[674][675][gk] Baixa Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] desaparece Erbo ó se repartiren os seus lugares entre Sello e Palmou.[682][gm] Baixa Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] desaparece Palio ó se repartiren os seus lugares entre Cercio e Rodís.[682][gn] Baixa Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Alperiz é anexada a Parada.[682][go] Baixa Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase A Veiga con lugares de Goiás e Moimenta.[700][gp] Alta Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Doade perde o lugar de Bustelo, que é anexado a Lebozán[107] por estar moito máis preto.[701] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Catasós perde o lugar de Rodelas, que é anexado a Maceira.[107][gq] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Rodís perde o lugar de Cangas, que é anexado á propia Cangas.[107][gr] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] o lugar de Mato, dividido entre Camposancos e Val do Carrio, é anexado a Cercio[107] a pedido dos propios veciños por mor da menor distancia e mellor camiño.[703] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Lodeiro perde a súa parte do lugar de Carracedo, que é anexado a Soutolongo.[107] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Soutolongo perde a súa parte do lugar de Castro de Arriba, e Lodeiro a súa parte do lugar da Saborida, que son anexadas a Vilatuxe.[107][gs] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Vilanova perde a súa parte do lugar da Xesta, que é anexada á propia Xesta.[107][gt] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Cristimil perde a súa parte do lugar de Insua, isto é, a casa do Alto, de xeito que é anexada a Gresande.[107][gu] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Donsión perde a casa de Birimbao (?), que é anexada a Filgueira.[708] Lindes Lalín Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Navallos pasa a se considerar parroquia ó deixar de ser unha vigairía de Meira.[43][gv] Alta Meira-Ribeira de Piquín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Navallos pasa a se considerar parroquia ó deixar de ser unha vigairía de Meira.[43][gv] Alta Ribeira de Piquín-Meira Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Campos perde o lugar de Parabispo, que é anexado ó Barreiro.[72][gw] Lindes Melide A Coruña
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Zas de Rei perde o lugar de Casal, que é anexado a Maceda.[72] Lindes Melide A Coruña
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] A Penela perde o lugar da Meda, que é anexado a Marcelle.[91][gx] Lindes Monforte de Lemos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Vilamarín perde o lugar da Infesta, que é anexado a Rozavales.[122] Lindes Monforte de Lemos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Bascós perde a súa parte do lugar das Fontes, que é anexada a Reigada.[122] Lindes Monforte de Lemos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Ribas Altas perde o barrio das Cruces, que é anexado a San Vicente do Pino ―por onde xa se estendía[143]―, e a praza e casa da Estación, as rúas de Afonso XIII, Progreso e Ascensión e a parte da de San Pedro, que son anexadas á Régoa.[122] Lindes Monforte de Lemos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Fiolleda perde a súa parte de Navallos (unha casa), que é anexada a Ousende.[122][gy] Lindes Monforte de Lemos-O Saviñao Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Fiolleda perde a súa parte de Navallos (unha casa), que é anexada a Ousende.[122][gy] Lindes O Saviñao-Monforte de Lemos Lugo
antes de 1890/2000 San Lourenzo de Pedraza é anexada a Pedraza.[722][gz] Baixa Monterroso Lugo
2000/antes de 1890 San Lourenzo de Pedraza é anexada a Pedraza.[722][gz] Baixa Monterroso Lugo
1890/2000 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890,[fn] Gundín é anexada a Pedraza;[727] porén, mantívose até a aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Lugo no ano 2000.[ha] Baixa Monterroso Lugo
2000/1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890,[fn] Gundín é anexada a Pedraza.[727][ha] Baixa Monterroso Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Lavandelo perde a súa parte[730][297] do lugar da Ponte dos Carros, que é anexada a Leborei.[45][hb] Lindes Monterroso Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Milleirós perde o lugar da Barreira, que é anexado a Lodoso.[hc] Lindes Monterroso Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Pol perde o lugar do Castro, que é anexado a San Breixo.[45] Lindes Monterroso Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Satrexas perde o lugar de Tras do Castro ―hoxe unha rúa do núcleo urbano de Monterroso[733][734]―, que é anexado a Esporiz (onde se acha Monterroso).[45] Lindes Monterroso Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase A Alence con lugares de Torés.[735][736][hd] Alta As Nogais Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Nullán perde os lugares de Casares e Vilaesteva de Cativos, que son anexados a Torés.[115] Lindes As Nogais Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Quintá perde a súa parte do lugar de Chan de Vilar, que é anexada a Nullán.[115] Lindes As Nogais Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Padornelo perde a súa parte do lugar da Pedriña, que é anexada a Noceda.[115][he] Lindes As Nogais-Pedrafita do Cebreiro Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Padornelo perde a súa parte do lugar da Pedriña, que é anexada a Noceda.[115][he] Lindes Pedrafita do Cebreiro-As Nogais Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Torés perde a súa parte do lugar de Folgueiras, que é anexada a Cancelo.[115] Lindes As Nogais-Triacastela Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Torés perde a súa parte do lugar de Folgueiras, que é anexada a Cancelo.[115] Lindes Triacastela-As Nogais Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santa María de Bravos é anexada a Vicinte;[740] porén, a súa existencia previa non se manifesta ―case nunca― nas fontes.[hf] Baixa Outeiro de Rei Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Érmora é anexada a Cuíña.[752][hg] Baixa Palas de Rei Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] desaparece San Miguel de Eiré ó se repartiren os seus lugares entre San Xulián de Eiré e Vilar de Ortelle.[74][hh] Baixa Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Vilar de Ortelle perde a súa parte do lugar de Ribela, que é anexada a Ribeiras de Miño.[112][hi] Lindes Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Ferreira de Pantón perde o lugar das Bornogueiras, que é anexado a Pantón, e, de xeito inverso, Pantón perde a súa parte do lugar de Curro, que é anexada a Ferreira de Pantón.[112][759] Lindes Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santiago de Cangas perde o lugar de Outeiro da Famulia, Serode o da Quintá, e San Fiz de Cangas a casa de Espasantes, que son anexados a Espasantes.[112][hj] Lindes Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santiago de Cangas perde a súa parte do lugar da Abelaira, que é anexada a Acedre, e, de xeito inverso, Acedre perde a súa parte do lugar de Vilar, que é anexada a Santiago de Cangas.[112][hk] Lindes Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Fiz de Cangas perde o lugar de Freán, que é anexado a Atán.[112][hl] Lindes Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Serode perde o lugar de Tanquián e a súa parte[774][753] do de Vilanova, que son anexados a Deade.[hm] Lindes Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Siós perde a súa parte do lugar de Trigás, que é anexada a Deade.[112][hn] Lindes Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Frontón perde o lugar da Barca de Santo Estevo, que é anexado a Santo Estevo de Anllo.[785][ho] Lindes Pantón-Sober Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Frontón perde o lugar da Barca de Santo Estevo, que é anexado a Santo Estevo de Anllo.[785][ho] Lindes Sober-Pantón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Parada dos Montes con lugares de Lamaigrexa.[795][796][hp] Alta A Pobra do Brollón Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Martín de Lúa pasa a se considerar parroquia ó deixar de ser unha vigairía de Meira cuxos lugares pertencían a Valonga.[43][798][hq] Alta Pol Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Portomarín (San Nicolao) perde o lugar de Toxibó, que é anexado a Gonzar.[74] Lindes Portomarín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Narón perde as súas partes dos lugares de Bargados, A Fonte Grande e O Cruceiro, que son anexados ó Castro de Soengas.[109][hr] Lindes Portomarín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santalla de Piquín perde a súa parte do lugar da Vara, que é anexada a Navallos.[121][hs] Lindes Ribeira de Piquín Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Carboentes perde o lugar de Pereira, que é anexado a San Martiño de Asperelo.[93] Lindes Rodeiro Pontevedra
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] desaparece San Román de Lousada ó se repartiren os seus dous lugares entre San Martiño de Lousada (o propio lugar de San Román) e Zoó (o lugar de Furela).[806][807] Baixa Samos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Gundriz con lugares de San Cristovo de Lóuzara e San Xoán de Lóuzara.[808][807][ht] Alta Samos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] créase Santalla de Lóuzara con lugares de San Xoán de Lóuzara.[808][807] Alta Samos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Reiriz perde o lugar de Sivil, que é anexado a Estraxiz.[344] Lindes Samos Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Beigondo perde a súa parte[809] do lugar de Balocás, que é anexada a Visantoña.[72] Lindes Santiso A Coruña
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Serantes perde o lugar de Portocelo, que é anexado a Niñodaguia.[72] Lindes Santiso A Coruña
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Besteiros (San Pedro) é anexada a Diomondi.[810][hu] Baixa O Saviñao Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] desaparece Santa Cruz de Rebordaos ó se repartiren os seus lugares entre Vilelos e Piñeiró.[812][hv] Baixa O Saviñao Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Arroxo perde a súa parte[813] de Outeiro, que é anexada a Proendos.[814] Lindes Sober Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Bolmente perde a súa parte de Vilabalde, que é anexada a Figueiroá.[814] Lindes Sober Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Lobios perde o lugar das Forcadas, que é anexado a Amandi,[814] así como os de Gandarela, Outeiriño e Piantes, que son anexados a Brosmos.[91] Lindes Sober Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Pinol perde a súa parte[815] de Casar de Cima e mailo lugar de Lamas de Brosmos, que son anexados a Lobios.[91] Lindes Sober Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] San Martiño de Anllo perde a súa parte do Arroxó, que é anexada a Santo Estevo de Anllo, así como a súa parte de Camilo, que é anexada a Bolmente.[814] Lindes Sober Lugo
após 1890 Após a reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Santiorxo perde as súas partes dos lugares de Barantes de Abaixo e A Riba, que son anexadas a Barantes.[814] Lindes Sober Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Moreda perde o lugar de Toldao, e Gondulfe o de Moure Pequeno, os cales son anexados a Campo.[43][hw] Lindes Taboada Lugo
1890 Coa reforma parroquial da diocese de Lugo deste ano,[fn] Moreda perde a súa parte do lugar da Puricela, que é anexada a San Tomé do Carballo.[43] Lindes Taboada Lugo
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase Bogo con lugares de Vilaboa.[547][819][hx] Alta A Pontenova Lugo
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase San Salvador del Valledor con lugares de San Martín del Valledor.[547][823][hy] Alta Allande Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase Balmonte con lugares de Presno.[547][828] Alta Castropol Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase A Estierna con lugares de Taladriz.[547][829][hz] Alta Ibias Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase Marentes dividida entre dous concellos e provincias: Marentes no de Ibias (Asturias), con lugares de Santo Antolín de Ibias,[829] e Marentes no da Fonsagrada (hoxe no de Negueira de Muñiz) (Lugo), con lugares de Ouviaño.[665] [547][663][ia] Alta Ibias-Negueira Asturias-Lugo
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase Marentes dividida entre dous concellos e provincias: Marentes no de Ibias (Asturias), con lugares de Santo Antolín de Ibias,[829] e Marentes no da Fonsagrada (hoxe no de Negueira de Muñiz) (Lugo), con lugares de Ouviaño.[665] [547][663][ia] Alta Negueira-Ibias Lugo-Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase San Cremente con lugares de Cecos.[547][829][ib] Alta Ibias Asturias
1891 Créase Seroiro con lugares de Santo Antolín de Ibias.[844][829][ic] Alta Ibias Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] San Martín de Tapia é anexada a Santo Estevo de Tapia.[547][188][id] Baixa Tapia Asturias
1891 A parroquias de Campos e de Salave son unificadas en Campos e Salave.[847][846] Fusión Tapia Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase Bres con lugares de Taramundi.[848][ie] Alta Taramundi Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase As Veigas de Turía con lugares de Taramundi.[547][849] Alta Taramundi Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase Guiar con lugares de Abres.[438] Alta A Veiga Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase Martul con lugares de Santa Eufemia de Ozcos.[547][850][if] Alta Vilanova de Ozcos Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] créase San Cristovo con lugares de Santa Eufemia de Ozcos (A Sela de Murias, San Cristovo, Cabana e El Picón) e Vilanova de Ozcos (Mourelle, El Brusquete, A Bovia e Braña Nova).[850] Alta Vilanova de Ozcos Asturias
1891 Coa reforma parroquial da diocese de Oviedo deste ano,[fj] Santa Eufemia de Ozcos desaparece ó se repartiren os seus lugares entre a parroquia de Vilanova de Ozcos ―e a súa axuda de parroquia Xestoso―, e as novas parroquias de San Cristovo e Martul.[547][850][ig] Baixa Vilanova de Ozcos Asturias
1892 Créase Muñís con lugares de Barcia e Mosteiro.[852][ih] Alta Navia de Suarna Lugo
1892 Serantes perde os lugares del Valle de San Agustín, onde se inclúen Castrovaselle, Reiriz, Riocabo, Lantrapiñán etc., que son anexados al Monte (hoxe A Roda).[846] Lindes Tapia Asturias
1892 Créase Xestoso con lugares de Vilanova de Ozcos.[844][ii] Alta Vilanova de Ozcos Asturias
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] San Pedro de Allariz é anexada a Santiago de Allariz.[854][855][ik] Baixa Allariz Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Meire con lugares de Santa María de Vilanova de Allariz e dos Espiñeiros.[858][il] Alta Allariz Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] desaparece Santa María de Vilanova de Allariz ó se repartiren os seus lugares entre Santiago de Allariz e a nova parroquia de Meire.[858][im] Baixa Allariz Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Baíste con lugares de Couso.[865][in] Alta Avión Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Cortegazas ó se segregar de Barroso.[865][io] Alta Avión Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Poedo ó se segregar de Ambía (Santo Estevo).[870][ip] Alta Baños de Molgas Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Os Blancos con lugares de Covelas.[879][iq] Alta Os Blancos Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Moreiras perde o lugar do Curro e Cameixa o de Borraxas, que son anexados a Feás.[325] Lindes Boborás Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase O Regueiro dividida entre dous concellos: O Regueiro no de Boborás, con lugares de Moreiras,[881] e O Regueiro no do Irixo, con lugares de Espiñeira e Parada de Labiote.[882] [883][ir] Alta Boborás-O Irixo Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase O Regueiro dividida entre dous concellos: O Regueiro no de Boborás, con lugares de Moreiras,[881] e O Regueiro no do Irixo, con lugares de Espiñeira e Parada de Labiote.[882] [883][ir] Alta O Irixo-Boborás Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Cabanelas con lugares de Banga.[885][is] Alta O Carballiño Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase O Carballiño ó se segregar de Señorín.[885][887] Alta O Carballiño Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Mosteiro é anexada a Lobás.[888][886][iu] Baixa O Carballiño Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase O Mundil con lugares de Anfeoz.[85][iv] Alta Cartelle Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase San Tomé con lugares de Cartelle.[890][894][iw] Alta Cartelle Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Erbededo (hoxe de Abaixo e de Arriba) é anexada a Razamonde.[895] Baixa Cenlle Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Cortegada ó se segregar de Rabiño.[896][ix] Alta Cortegada Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Louredo ó se segregar de Rabiño.[896] Alta Cortegada Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Zaparín con lugares de Refoxos.[896] Alta Cortegada Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase A Pereira con lugares de Entrimo.[898][iy] Alta Entrimo Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Galez (San Fiz) con lugares de Entrimo.[898][iz] Alta Entrimo Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Barxa con lugares de Pentes.[901][ja] Alta A Gudiña Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Parada da Serra dividida entre dous concellos: Parada da Serra no da Gudiña, con lugares procedentes de San Lourenzo de Pentes,[902][903] e Parada da Serra no de Castrelo do Val, co lugar de Veiga de Nostre procedente de Campobecerros.[904][jb] Alta A Gudiña-Castrelo do Val Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Parada da Serra dividida entre dous concellos: Parada da Serra no da Gudiña, con lugares procedentes de San Lourenzo de Pentes,[903][902] e Parada da Serra no de Castrelo do Val, co lugar de Veiga de Nostre procedente de Campobecerros.[904][jb] Alta Castrelo do Val-A Gudiña Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Piúca-Araúxo con lugares de Maceda.[906] Alta Maceda Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Amarante perde a súa parte do lugar da Toscaña, que é anexada ó Lago,[907][jc] así como a súa parte da vila de Maside (barrios das Condomas, A Cotovía, A Esgueva e O Pazo, até a praza ou fonte dos Canos ―hoxe rúa Díez Sanjurjo―), que é anexada á propia Maside, situándose o novo límite no alto da Casanova.[911][912][jd] Lindes Maside Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Maside perde a súa parte do lugar da Touza, que é anexada a Armeses.[914][je] Lindes Maside Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Louredo perde o lugar de San Paio, que era un enclave na parroquia de Piñeiro,[916] de xeito que é a esta á cal é anexado.[917][jf] Lindes Maside Ourense
após 1893 Após a reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Piñeiro perde a súa parte de Requeixo, que é anexada a Garabás.[jg] Lindes Maside Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Veredo (San Xoán) é anexada a Paredes.[922] Baixa Montederramo Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Vilaza perde o lugar de Paradiña, que é anexado a Rebordondo, a cal fica dividida entre dous concellos: Rebordondo no de Cualedro (a orixinal) e Rebordondo no de Monterrei.[923] Alta Monterrei Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Mixós é anexada a Estevesiños.[924] Baixa Monterrei Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Cados con lugares de Muíños.[925][jh] Alta Muíños Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] as dúas parroquias da Santísima Trindade (de Riba e de Baixo) de Ourense son unificadas nunha.[931][ji][eb] Fusión Ourense Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] modifícanse os límites nas parroquias da cidade de Ourense: Rairo, lugar entre Santa Eufemia a Real do Centro, Santa Mariña do Monte e Seixalbo,[446] pasa para a Santísima Trindade;[932] A Cuña,[933] A Granxa, O Piñeiral, Regueiro Fozado e Santa Eufemia[933] pasan da do Centro para a da Trindade;[934] Erbedelo e O Couto pasan de Santa Eufemia a Real do Norte para a do Centro;[453][935] e San Tomé pasa da do Norte para Tibiás (no concello do Pereiro de Aguiar, ficando a parroquia dividida entre este e o ourensán).[936][jj] Lindes Ourense Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Vilar de Astrés con lugares de Beiro.[943] Alta Ourense Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase As Paradellas con lugares de Caxide e A Hedrada.[944][945] Alta Parada de Sil Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Chaodarcas con lugares de Santa Marta de Moreiras e Covas.[946][947][jk] Alta O Pereiro de Aguiar Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Mirallos con lugares do Souto, Toubes e Vilarrubín.[949][950][951][jl] Alta A Peroxa Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Xacebáns con lugares de San Pedro de Leirado.[953][jm] Alta Quintela de Leirado Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Quintela de Leirado ó se segregar de San Pedro de Leirado e Santa María de Leirado.[953][955] Alta Quintela de Leirado Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase Mociños con lugares de Santa María de Leirado e San Pedro de Leirado.[955] Alta Quintela de Leirado Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] desaparece Santa María de Leirado ó se repartiren os seus lugares entre as novas parroquias de Mociños e Quintela de Leirado e a de San Pedro de Leirado.[955][jn] Baixa Quintela de Leirado Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] créase O Navallo con lugares de Riós.[957][jo] Alta Riós Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Riobó é anexada a Prado.[76][jp] Baixa Vilar de Barrio Ourense
1893 Coa reforma parroquial da diocese de Ourense deste ano,[ij] Santa Comba de Baroncelle é anexada a Moialde.[962] Baixa Vilardevós Ourense
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Cariño con lugares da Pedra.[963][jr] Alta Cariño A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase A Barqueira con lugares de Cerdido.[968][js] Alta Cerdido A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase A Graña (Santo André) ó se segregar de Brión (Santa María).[970][jt] Alta Ferrol A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Santa Mariña de Lagostelle con lugares de Lagostelle.[994][995][ju] Alta Guitiriz Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase O Carme con lugares de Mondoñedo (Santiago).[996][997] Alta Mondoñedo Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Os Remedios con lugares de Mondoñedo (Santiago).[998][997] Alta Mondoñedo Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase San Vicente de Trigás con lugares de Mondoñedo (Santiago).[999][1000][jv] Alta Mondoñedo Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] Xestoso (Santa María) é dividida en dúas: O Alto de Xestoso (Santa María) e O Val de Xestoso (San Pedro).[1002][1003][jw] División Monfero A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Ambosores dividida entre dous concellos: Ambosores no de Muras, con lugares da parroquia homónima, e Ambosores no de Ourol, con lugares de San Pantaleón de Cabanas.[1009][jx] Alta Muras-Ourol Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Ambosores dividida entre dous concellos: Ambosores no de Muras, con lugares da parroquia homónima, e Ambosores no de Ourol, con lugares de San Pantaleón de Cabanas.[1009][jx] Alta Ourol-Muras Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase O Sisto dividida entre dous concellos: O Sisto no de Muras, con lugares da parroquia homónima, e O Sisto no de Ourol, con lugares de San Pantaleón de Cabanas e de Ourol.[1011][jy] Alta Muras-Ourol Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase O Sisto dividida entre dous concellos: O Sisto no de Muras, con lugares da parroquia homónima, e O Sisto no de Ourol, con lugares de San Pantaleón de Cabanas e de Ourol.[1011][jy] Alta Ourol-Muras Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase As Neves con lugares de Devesos.[1013][1014] Alta Ortigueira A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] Os Freires perde os lugares da Cabana, Os Carballás, Os Carrís, O Couce Mosquento, As Cruces e O Lombao, que son anexados a Devesos.[127][jz] Lindes Ortigueira A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Santo Estevo de Rececende con lugares de Rececende.[1015][ka] Alta A Pontenova Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Somede con lugares do Freixo e das Pontes.[1003][kb] Alta As Pontes A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Rinlo con lugares da Devesa.[1019][kc] Alta Ribadeo Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Vilaframil con lugares da Devesa e Covelas.[1021][1022][kd] Alta Ribadeo Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Espasande con lugares de Riotorto.[1023] Alta Riotorto Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Galegos con lugares da Órrea.[1024][ke] Alta Riotorto Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase As Enchousas con lugares das Somozas.[1027] Alta As Somozas A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Seixas con lugares das Somozas.[1027] Alta As Somozas A Coruña
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Ferreira con lugares da Laxe e de Santa Cruz do Valadouro.[1028][1029][kf] Alta O Valadouro Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Soexo con lugares de Alba.[1031][1032][kg] Alta Vilalba Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] Mourence perde a súa parte da vila de Vilalba e o lugar de Corvite, que son anexados á propia parroquia de Vilalba.[970] Lindes Vilalba Lugo
1895 Coa reforma parroquial da diocese de Mondoñedo deste ano,[jq] créase Vieiro con lugares de Viveiro (Santiago de Fóra) e Galdo.[1033][kh] Alta Viveiro Lugo
1898 Bembibre perde o territorio delimitado entre a periferia sur do lugar de San Roque e o río da Anguieira ―que atravesa a actual vila de Taboada―, de xeito que tal superficie é anexada a San Tomé do Carballo.[1034] Lindes Taboada Lugo
séc. XIX-1955 Buría pasa a ser Camariñas.[1035][1036][ki] Nome Camariñas A Coruña
anos 1900 Créase Vilagarcía con lugares de Arealonga.[kj] Alta Vilagarcía de Arousa Pontevedra
1902 Coa destrución da igrexa de San Salvador do Piñeiro por un raio ―o cal matou 25 persoas e feriu de gravidade outras 40[1063]―, a parroquia fica anexada a Santiago de Allariz.[854][kk] Baixa Allariz Ourense
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] créase Oitavén con lugares de Fornelos de Montes.[1066][km] Alta Fornelos de Montes Pontevedra
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] créase Ventín con lugares de Fornelos de Montes.[1070][kn] Alta Fornelos de Montes Pontevedra
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] créase Troncoso (Nosa Señora do Carme) con lugares de Mondariz.[1074][1075] Alta Mondariz Pontevedra
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] créase As Neves con lugares de Setados.[1076][ko] Alta As Neves Pontevedra
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] Redondela anexa o territorio urbano de Reboreda, que se estendía total ou parcialmente pola rúa do Val ou do Medio (Isidoro Queimaliños), rúa do Ribeiro (Reveriano Soutullo), Meixón Frío, Oriente (Telmo Bernárdez), Campo das Redes, Eidos etc.[1078] Lindes Redondela Pontevedra
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] créanse San Domingos de Ribadavia e San Domingos de Fóra de Ribadavia[1079] mediante a fusión das catro parroquias en que estaba dividida a vila de Ribadavia: Santa María de Oliveira, Santa María Madanela, Santiago e San Xoán de Ribadavia.[1080][1081][kp] Fusión Ribadavia Ourense
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] créase Randufe con lugares de Tui.[1084][kq] Alta Tui Pontevedra
1904 Coa reforma parroquial da diocese de Tui deste ano,[kl] créase Pazos de Reis con lugares de Tui.[1088][kr] Alta Tui Pontevedra
anos 10 Créase A Illa de Ons ó se segregar de Beluso.[ks] Alta Bueu Pontevedra
anos 10 Créase Sobrán (San Martiño de Fóra) con lugares de Sobrán (San Martiño).[kt] Alta Vilagarcía de Arousa Pontevedra
1916 Co Real Decreto deste ano, que provocou a mudanza de nome de 15 concellos galegos para evitar homonimias con outros de todo o Estado español,[ku] o concello de Acevedo pasa a se chamar Acevedo do Río,[1096] de xeito que a parroquia homónima acabou a recibir a mesma denominación. Nome Celanova Ourense
1916-1999 Co Real Decreto deste ano, que provocou a mudanza de nome de 15 concellos galegos para evitar homonimias con outros de todo o Estado español,[ku] o concello de Antas pasa a se chamar Antas de Ulla,[1097] de xeito que a parroquia homónima acabou a recibir a mesma denominación.[kv] Nome Antas de Ulla Lugo
1916 Co Real Decreto deste ano, que provocou a mudanza de nome de 15 concellos galegos para evitar homonimias con outros de todo o Estado español,[ku] o concello de Malpica pasa a se chamar Malpica de Bergantiños,[1104] de xeito que a parroquia homónima acabou a recibir a mesma denominación. Nome Malpica de Bergantiños A Coruña
1916 Co Real Decreto deste ano, que provocou a mudanza de nome de 15 concellos galegos para evitar homonimias con outros de todo o Estado español,[ku] o concello de Viana pasa a se chamar Viana do Bolo,[1105] de xeito que a parroquia homónima acabou a recibir a mesma denominación.[kw] Nome Viana do Bolo Ourense
1916-1995 Co Real Decreto deste ano, que provocou a mudanza de nome de 15 concellos galegos para evitar homonimias con outros de todo o Estado español,[ku] o concello de Vilamartín pasa a se chamar Vilamartín de Valdeorras,[1117] de xeito que a parroquia homónima acabou a recibir a mesma denominación.[kx] Nome Vilamartín de Valdeorras Ourense
1916 Co Real Decreto deste ano, que provocou a mudanza de nome de 15 concellos galegos para evitar homonimias con outros de todo o Estado español,[ku] o concello de Vilameá pasa a se chamar Vilameá de Ramirás,[1097] de xeito que a parroquia homónima acabou a recibir a mesma denominación. Nome Ramirás Ourense
1919 O Buriz perde os lugares de Estremil, Galiñeiro, A Granxa, O Prado Vello, O Rodeiro, Saa e O Toxiño, que son anexados a Labrada.[1123][ky] Lindes Guitiriz Lugo
1919 Troncoso (Nosa Señora do Carme) pasa a ser Mondariz-Balneario (Nosa Señora de Lurdes), antes de en 1924 se constituír, primeiro, como entidade local menor e, despois, como concello.[1124][1075] Nome Mondariz Pontevedra
anos 20 Créase Baiona (Santa María de Fóra) con lugares de Baiona (Santa María).[kz] Alta Baiona Pontevedra
anos 20 Créase Bueu (San Martiño de Fóra) con lugares de Bueu (San Martiño).[la] Alta Bueu Pontevedra
1925-1927 San Xulián de Requeixo pasa a ser Pontecesures ó se constituír, primeiro, como entidade local menor e, despois, como concello.[1129][1130] O seu nome foille aceptado pola Deputación de Pontevedra o 15 de xaneiro de 1927.[1131][lb] Nome Pontecesures Pontevedra
1926 A Portela (San Martiño), constituída como entidade local menor desde 1924,[1133] pasa a se denominar Vilasobroso.[1134][1135] Nome Mondariz Pontevedra
1927 Créase O Chao do Fabeiro con lugares de Baamorto.[1136][1137] Alta Monforte de Lemos Lugo
1928 Créase Santa María de Lurdes con lugares de Fisteus.[1138][lc] Alta Curtis A Coruña
1929 Créase Castro con lugares de Boiro.[1139][ld] Alta Boiro A Coruña
1945 Os límites entre Foxado e Grixalba no lugar do Castro (O Castro de Foxado e O Castro de Grixalba) son modificados.[1141][1142][1143] Lindes Curtis-Sobrado A Coruña
1945 Os límites entre Foxado e Grixalba no lugar do Castro (O Castro de Foxado e O Castro de Grixalba) son modificados.[1141][1142][1143] Lindes Sobrado-Curtis A Coruña
1947-55 Créase Os Peares ó se segregar de Beacán.[949][950][le] Alta A Peroxa Ourense
1948 Quins, no concello de Melón, fica dividida entre dous concellos ó seren anexados os lugares de Prexigueiro e A Granxa do Outeiro ó concello de Ribadavia.[456] Alta Melón-Ribadavia Ourense
1948 Quins, no concello de Melón, fica dividida entre dous concellos ó seren anexados os lugares de Prexigueiro e A Granxa do Outeiro ó concello de Ribadavia.[456] Alta Ribadavia-Melón Ourense
1950-1999 Coa constitución de San Vicenzo de Rábade primeiro como entidade local menor e despois como concello en 1925 e a súa mudanza de nome para simplemente Rábade contra 1950/1980, Santa Mariña de Rábade ―antigamente da Ponte de Rábade― pasa a se denominar, tras ser chamada Santa Mariña de Felpás ou Santa Mariña de Outeiro de Rei, simplemente Santa Mariña.[lh] Nome Outeiro de Rei Lugo
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase Bentraces ó se segregar de Sobrado do Bispo.[1175][li] Alta Barbadás Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase As Marabillas con lugares de Espiñoso.[85][lj] Alta Cartelle Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase Barral con lugares de Castrelo de Miño (Foxo e Noallo [de Baixo e de Riba]) e Ponte Castrelo (Barral e Paradela).[1179][lk] Alta Castrelo de Miño Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase A Barca de Barbantes ó se segregar de Laias.[890][1181][ll] Alta Cenlle Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase A Guía con lugares do Pao.[78][1184][lm] Alta Gomesende Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase O Val con lugares de Poulo.[78][1184][ln] Alta Gomesende Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase Foncuberta con lugares de Maceda.[906][lo] Alta Maceda Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase A Manchica con lugares de Parderrubias e Pereira de Montes.[1189][1190][lp] Alta A Merca Ourense
1953 Coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense deste ano,[it] créase O Mesón de Calvos con lugares da Touza.[1193][lq] Alta Taboadela Ourense
1954 Créase Santa Rita de Xuvia con lugares de San Xiao de Narón.[1195][1196] Alta Narón A Coruña
1954/5 Créase Leiro con lugares de Lebosende.[1197][1198][lr] Alta Leiro Ourense
1955 Créase Moaña (Virxe do Carme) con lugares de Moaña (San Martiño).[1201] Alta Moaña Pontevedra
1956 A Gudiña (San Martiño) e A Gudiña (San Pedro) son unificadas na Gudiña (San Martiño e San Pedro).[1202][ls] Fusión A Gudiña Ourense
1956 Posibelmente co axuste parroquial deste ano, Garabás perde a súa parte das Quintás [de Figueiredo], que é anexada a Piñeiro.[917][lt] Lindes Maside Ourense
1956 Créase Francelos mediante a unión do propio lugar de Francelos, de San Domingos de Fóra de Ribadavia, cos de Prexigueiro e A Granxa do Outeiro, que conformaban a parte de Quins no concello de Ribadavia.[1209][lu] Fusión Ribadavia Ourense
1957 Créase O Castiñeiriño con lugares de Sar e Conxo.[lv][1211] Alta Santiago de Compostela A Coruña
1958 Alberguería é asolagada pola construción do encoro de Prada, do río Xares, e os seus terreos pasan á propia Prada.[1212] Baixa A Veiga Ourense
1958 Créase A Florida con lugares de Coia.[1213][1214][lw] Alta Vigo Pontevedra
1959 Créase San Xosé Obreiro de Xuvia (ou O Alto do Castiñeiro) con lugares de San Martiño de Xuvia (ou O Couto).[1225][1226] Alta Narón A Coruña
1959 Créase Aguiño con lugares de Carreira.[1227][1228][lx] Alta Ribeira A Coruña
1959 El Monte pasa a ser A Roda ó se trasladar a igrexa parroquial.[1230][1231] Nome Tapia Asturias
anos 50-80 Créase Cabeza de Vaca con lugares de Ourense (Santa Eufemia a Real do Centro).[1232][1233][ly] Alta Ourense Ourense
anos 60 Créase Santa Icía de Xuvia (ou A Solaina) en territorio de San Xosé Obreiro de Xuvia (ou O Alto do Castiñeiro) (antes de San Martiño de Xuvia).[1196][1225][lz] Alta Narón A Coruña
1961 Créase A Pontenova con lugares de Vilameá e Vilaoudriz.[1243][ma] Alta A Pontenova Lugo
1961 Créase San Xosé [de Campolongo][1244] con territorio e lugares de Pontevedra (San Bartolomeu) e Salcedo.[1245][1246][mb] Alta Pontevedra Pontevedra
1961 Créase A Virxe do Camiño[1245] con territorio e lugares de Pontevedra (San Bartolomeu),[1248] Salcedo e Mourente.[1249][mc] Alta Pontevedra Pontevedra
1962 Créase Rairo con lugares de Ourense (A Santísima Trindade).[932][1254][md] Alta Ourense Ourense
1962 Créase Montealegre con lugares de Ourense (A Santísima Trindade).[1258][1259][1255][me] Alta Ourense Ourense
1964 Créase Camelle con lugares da Ponte do Porto.[1262][mf] Alta Camariñas A Coruña
1966 Créase Santiago Apóstolo de Xuvia (ou A Gándara) con lugares de San Xosé Obreiro de Xuvia (ou O Alto do Castiñeiro) (antes de San Martiño de Xuvia).[1263][mg] Alta Narón A Coruña
1966 Co decreto 264/1966 de 20 de xaneiro, Torés perde o lugar de Meizarán, que é anexado a Lamas do Biduedo.[1265][mh] Lindes As Nogais-Triacastela Lugo
1966 Co decreto 264/1966 de 20 de xaneiro, Torés perde o lugar de Meizarán, que é anexado a Lamas do Biduedo.[1265][mh] Lindes Triacastela-As Nogais Lugo
1966 Créase Tras do Hospital (A Asunción) con lugares de Ourense (Santa Eufemia a Real do Norte) e Velle.[1270][1271][1272][mi] Alta Ourense Ourense
1967 Créase Castiñeiras con lugares de Carreira e Ribeira.[1279][1228] Alta Ribeira A Coruña
1968 Créase A Cabana con lugares de Doniños e Serantes.[1280][mj] Alta Ferrol A Coruña
1968 Créase Nosa Señora dos Desamparados de Xuvia (ou Piñeiros) con lugares de San Martiño de Xuvia (ou O Couto).[1282][1196] Alta Narón A Coruña
1968-
anos 2000
O masivo recheo de Bouzas, na ría de Vigo, implicou para esta pequena parroquia a multiplicación da superficie parroquial por máis de catro, pasando duns 0,25 km² a máis de 1.[1283][1284] Lindes Vigo Pontevedra
1969 O lugar de Teixeira intégrase na parroquia de Pacios e o de Murias na de Maderne, ambos procedentes da dos Vaos, ó se segregar o resto da parroquia do concello da Fonsagrada e se agregar ó de Ribeira de Piquín por medio do decreto 1317/1969 de 12 de xuño.[1285][1286][1287][mk] Lindes A Fonsagrada-Ribeira de Piquín Lugo
1969 O lugar de Teixeira intégrase na parroquia de Pacios e o de Murias na de Maderne, ambos procedentes da dos Vaos, ó se segregar o resto da parroquia do concello da Fonsagrada e se agregar ó de Ribeira de Piquín por medio do decreto 1317/1969 de 12 de xuño.[1285][1286][1287][mk] Lindes Ribeira de Piquín-A Fonsagrada Lugo
1970 Créase O Pindo con lugares de San Mamede de Carnota.[1288][ml] Alta Carnota A Coruña
1970 Créase San Paio de Lavadores con lugares de Lavadores.[1290][1291][mm] Alta Vigo Pontevedra
1974 Veigas de Camba desapareceu ó ser asolagada pola construción do encoro das Portas, no río Camba. Os lugares que se salvaron, A Venda da Capela e A Venda do Bolaño, pasaron a depender respectivamente das parroquias de Parada da Serra e Pentes, pertencentes ó concello da Gudiña.[1295] Porén, Veigas de Camba segue a se contar de xeito oficial como parroquia.[1296][mn] Baixa Vilariño de Conso Ourense
1976 Créase San Valentín con lugares de Perlío.[1299] Alta Fene A Coruña
1980 Créase Vista Fermosa con lugares de Ourense (O Couto).[1300][mo] Alta Ourense Ourense
c. 1980 Sárdoma perde o terreo que se estendía uns 100 m alén da avenida de Madrid en favor de Lavadores.[1305][1306] Lindes Vigo Pontevedra
c. 1982 San Xoán do Seixo pasa a ser Seoane.[mp] Nome As Pontes A Coruña
1984 Barro perde os lugares de Argote, Calvario, Campo de Lamas, A Costaneira, O Couto de Abaixo, O Couto de Arriba, O Loureiro, O Outonil, Os Pazos, A Perouta, O Pirillueiro, A Ponte de Traba, Sabardes, San Breixo, San Lázaro e Xei ―aldea na beira esquerda do río Traba abandonada nos anos 70[1308]―, que son anexados a Noia.[150][mq] Lindes Noia A Coruña
antes de 1985 Amarante perde o lugar de Negrelle, que é anexado a Maside.[1311][1312][mr] Lindes Maside Ourense
1986 Créase Llebredo ó se segregar de Cartavio.[1314] Alta Coaña Asturias
1988 Créase Xío (con personalidade xurídica) ó se segregar de Eilao.[1315][ms] Alta Eilao Asturias
1988 Créase Busmente e Eirías (con personalidade xurídica) ó se segregaren de Villaión.[1316] Alta Villaión Asturias
1993 Créase Os Tilos con lugares de Cacheiras.[1317][mt] Alta Teo A Coruña
1994 Os límites entre Ferrol e Santiago Apóstolo de Xuvia (ou A Gándara) son modificados tras un proceso que comezou en 1986.[1321] Lindes Ferrol-Narón A Coruña
1994 Os límites entre Ferrol e Santiago Apóstolo de Xuvia (ou A Gándara) son modificados tras un proceso que comezou en 1986.[1321] Lindes Narón-Ferrol A Coruña
1995 Rubiás dos Mistos, así denominada oficialmente desde 1985, pasa a se denominar Rubiás dos Mixtos.[1322][mu] Nome Calvos de Randín Ourense
1996 Coa aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Ourense en 1996, a parte de Noalla no concello de Ourense, formada unicamente polo lugar de Porto Seixiño, é anexada a Seixalbo.[1239][mv] Baixa Ourense Ourense
1946-
Após máis dun século de expansión urbana, coa determinación dos topónimos oficiais do concello de Ourense en 1994, e coa aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Ourense en 1996, créase a parroquia urbana de Ourense a partir do territorio urbano que integra a cidade,[1325][1239] incluíndo Santa Eufemia a Real do Centro, Santa Eufemia a Real do Norte e A Santísima Trindade de Ourense, así como parte histórica de Santiago das Caldas.[mx] Fusión Ourense Ourense
1881/8-
Após máis dun século de expansión urbana, coa determinación dos topónimos oficiais do concello de Ferrol en 1996, créase a parroquia urbana de Ferrol a partir do territorio urbano que integra a cidade,[1345] incluíndo a primixenia San Xiao de Ferrol, así como as históricas Caranza e Santa Mariña do Vilar.[my] Fusión Ferrol A Coruña
1961-
Após a expansión urbana, coa aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Pontevedra en 1998, créase a parroquia urbana de Pontevedra a partir do territorio urbano que integra a cidade,[1377] incluíndo as antigas Santa María a Maior e San Bartolomeu de Pontevedra, así como parte histórica de Lérez, Mourente e Salcedo.[mz] Fusión Pontevedra Pontevedra
1901-
Após máis dun século de expansión urbana, coa determinación dos topónimos oficiais do concello de Vigo en 1998, e tamén coa aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Pontevedra nese mesmo ano, créase a parroquia urbana de Vigo a partir do territorio urbano que integra a cidade,[1384][480] incluíndo as antigas Santa María e Santiago de Vigo, así como parte histórica de Coia, Freixeiro, Lavadores, Sárdoma e Teis.[na] Fusión Vigo Pontevedra
1930-
Coa determinación dos topónimos oficiais do concello de Monforte de Lemos en 1999, créase a parroquia urbana de Monforte de Lemos a partir do territorio urbano que integra a cidade,[1429] incluíndo as antigas San Vicente do Pino e Santa María da Régoa, así como parte histórica de Ribas Altas.[nb] Fusión Monforte de Lemos Lugo
1890-
Após máis dun século de expansión urbana, coa aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Lugo en 2000, créase a parroquia urbana de Lugo a partir do territorio urbano que integra a cidade,[1442] incluíndo as antigas San Pedro e Santiago de Lugo, así como as históricas Albeiros, As Saamasas, San Lázaro da Ponte e San Pedro Fiz de Muxa.[nd] Fusión Lugo Lugo
1890-
Após máis dun século de expansión urbana, coa determinación dos topónimos oficiais do concello da Coruña en 2001, créase a parroquia urbana da Coruña a partir do territorio urbano que integra a cidade,[1468] incluíndo as antigas Santiago, Santa María do Campo, San Xurxo e San Nicolao da Coruña, así como parte histórica de Elviña, Oza, San Cristovo das Viñas e Visma.[ng] Fusión A Coruña A Coruña
2003 Coa aprobación do nomenclátor oficial da provincia da Coruña, créase a parroquia urbana de Narón mediante a fusión das parroquias de San Martiño de Xuvia (ou O Couto), San Xosé Obreiro de Xuvia (ou O Alto do Castiñeiro), Santiago Apóstolo de Xuvia (ou A Gándara), Santa Icía de Xuvia (ou A Solaina), Nosa Señora dos Desamparados de Xuvia (ou Piñeiros) e Santa Rita de Xuvia.[1523][nh] Fusión Narón A Coruña
2005 A Barciela perde a súa parte do lugar de Sigüeiro e o lugar da Foca, que son anexados a Oroso.[1526][ni] Lindes Oroso-Santiago de Compostela A Coruña
2005 A Barciela perde a súa parte do lugar de Sigüeiro e o lugar da Foca, que son anexados a Oroso.[1526][ni] Lindes Santiago de Compostela-Oroso A Coruña
2012 Cádavos perde o Penedo dos Tres Reinos a favor de Castromil tras un litixio sobre os lindes que comezou en 1833.[1528][1529] Lindes A Mezquita Ourense
2016 O concello de Ourense troca co de Barbadás o territorio de Ferro (ó cal chaman «Finca Fierro»), en Cabeza de Vaca, por terras de Piñor sitas na ribeira esquerda do río Miño onda o aparcadoiro das termas e pozas de Outariz. Ferro, orixe dos problemas de lindes desde hai máis de 30 anos, incorpórase á propia Piñor, en canto as terras fluviais pasan para Reza.[1530][1531][1532][1533][1534] Lindes Barbadás-Ourense Ourense
2016 O concello de Ourense troca co de Barbadás o territorio de Ferro (ó cal chaman «Finca Fierro»), en Cabeza de Vaca, por terras de Piñor sitas na ribeira esquerda do río Miño onda o aparcadoiro das termas e pozas de Outariz. Ferro, orixe dos problemas de lindes desde hai máis de 30 anos, incorpórase á propia Piñor, en canto as terras fluviais pasan para Reza.[1530][1531][1532][1533][1534] Lindes Ourense-Barbadás Ourense
2017 Os límites entre os concellos do Corgo e Láncara no lugar da Veiga de Anzuelos, dividido entre as parroquias de Gomeán, Santo Estevo de Folgosa e Vilarello,[1535] son modificados. O conflito remóntase a 2013.[1536][1537] Lindes O Corgo-Láncara Lugo
2017 Os límites entre os concellos do Corgo e Láncara no lugar da Veiga de Anzuelos, dividido entre as parroquias de Gomeán, Santo Estevo de Folgosa e Vilarello,[1535] son modificados. O conflito remóntase a 2013.[1536][1537] Lindes Láncara-O Corgo Lugo
2017 Os límites entre Foxado e Grixalba no lugar do Castro (O Castro de Foxado e O Castro de Grixalba) son rectificados, volvendo ser os de 1945.[1141][1142][1143] Lindes Curtis-Sobrado A Coruña
2017 Os límites entre Foxado e Grixalba no lugar do Castro (O Castro de Foxado e O Castro de Grixalba) son rectificados, volvendo ser os de 1945.[1141][1142][1143] Lindes Sobrado-Curtis A Coruña

Segundo a tradición[editar | editar a fonte]

  • Prelo pasa a ser Boal contra 1540 ó trasladaren os fieis a igrexa parroquial após un señor da familia dos Miranda, donos do anterior templo, matar dun disparo o crego por comezar a misa antes do ordenado. No entanto, isto semella errado xa que a parroquia de Boal aparece na documentación desde séculos antes.[1542]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. O Catastro de Ensenada, a mediados do século XVIII, identifica no reino de Galiza 7 cidades, 81 vilas, 3 202 «lugares o feligresías», 667 «términos redondos o granjas» (coutos que en moitos casos tamén eran parroquias) e 67 «cortijos o casas de campo».[6]
  2. Lucí non aparece nos nomenclátores de entre 1888 e 1920; porén, a partir deste último ano, volve figurar neles.[16][17]
  3. Con todo, A Silvarredonda, malia que desapareceu das guías máis antigas da arquidiocese compostelá por mor da súa supresión, volve aparecer como parroquia eclesiástica.[18][19]
  4. Con todo, Ouzande segue a permanecer tamén como parroquia eclesiástica.[20][21] Os fregueses chegaron a se cartear co arcebispo en 1882 pra evitar a supresión.[22]
  5. Con todo, Frades acabou manténdose tamén eclesiasticamente.[23][21]
  6. Santiso non aparece unicamente nos nomenclátores de entre 1900 e 1920, de xeito que a partir deste último ano volve figurar neles.[26] Na reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 o propio lugar pasárase de Amoexa para Vilanuñe.[27]
  7. Vitiriz, parroquia anexa dos Ánxeles [Malos], tamén era coñecida como Rocamador (ou Roquemador).[30] Antes da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 ser definitiva, a parroquia incorporábase a Boente, O Barreiro e Zas de Rei.[31] Na realidade, os seus lugares orixinais, A Pena, Rocamador e Valadás,[32] aparecen na guía da diocese todos en Boente.[33]
  8. Ramelle non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión eclesiástica, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[35]
  9. Francos non aparece nos dous nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de 1900 e 1910; porén, a partir deste último ano, si figura neles.[38]
  10. Riba de Neira non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión eclesiástica, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[38]
  11. Vilarbasín suprimiuse eclesiasticamente antes de 1890.[42] Na reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 o lugar de Rebordondo, pertencente a Sabadelle, incorporouse a Xián.[43] A capela de Vilarbasín áchase en San Mamede de Belaz.[44]
  12. Os Ferreiros foi extinta eclesiasticamente de xeito que os seus lugares (Os Ferreiros e Traslama dos Ferreiros) pasaron para O Rial, agás Sendín que o fixo para Olveda (onde está a outra parte).[45] A parroquia non aparece nos nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, cando figura no concello de Monterroso a súa parte do Rial, isto é, nos de entre 1900 e 1920. Porén, a partir deste último ano, esta parroquia compartida co concello de Antas de Ulla desaparece e volve a dos Ferreiros.[46][47]
  13. Sucastro foi extinta eclesiasticamente de xeito que o lugar homónimo pasou para Valboa e o de Goimil para San Breixo.[45] A parroquia non aparece nos dous nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de 1900 e 1910; porén, a partir deste último ano, si figura neles.[46][47] Neses dous anos, os seus lugares incluíanse na parroquia de San Breixo.[47] Con todo, Sucastro foi restabelecida tamén eclesiasticamente.[48]
  14. Vilanova non aparece nos nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de entre 1900 e 1930; porén, si figura nos demais.[46][47]
  15. Abragán non aparece no nomenclátor de 1900 (onde está integrada en Marei); porén, si figura nos demais.[51]
  16. Camposo foi extinta eclesiasticamente de xeito que o lugar homónimo pasou para Lapío e o de Laxes para Maceda.[52] A parroquia non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[51]
  17. Castrillón non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión eclesiástica, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[51]
  18. San Bartolomeu de Chamoso non aparece no nomenclátor de 1900; porén, si figura nos demais.[51]
  19. Santo Estevo de Folgosa non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión eclesiástica, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[51]
  20. Barreiro non aparece nos nomenclátores de entre 1900 e 1920; porén, a partir deste último ano, volve figurar neles.[26]
  21. Cutián non aparece nos nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de entre 1900 e 1920; porén, si figura nos demais.[26]
  22. Queixeiro non aparece nos nomenclátores de entre 1900 e 1920; porén, a partir deste último ano, volve figurar neles.[26]
  23. Neira de Cabaleiros non aparece nos nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de entre 1900 e 1930; porén, a partir deste último ano, volve figurar neles.[60]
  24. Vilambrán non aparece nos nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de entre 1900 e 1930; porén, a partir deste último ano, volve figurar neles.[60]
  25. Santo Estevo do Mato non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión eclesiástica, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[63]
  26. Santa María da Pena non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión eclesiástica, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[63]
  27. Requeixo non aparece nos dous nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de 1900 e 1910; porén, a partir deste último ano, si figura neles.[63] Neses dous anos, os seus lugares de Treilán e O Mazadoiro, xunto cos de Porvir e San Lázaro, figuran conformando a parroquia de San Salvador de Fóra de Sarria.[66]
  28. San Fiz de Vilapedre non aparece no nomenclátor seguinte á súa supresión eclesiástica, isto é, no de 1900; porén, si figura nos demais.[63]
  29. Os lugares de San Paio de Abeleda do Couto, O Ivedo, Pousada de Abaixo, San Miguel e Soutelo incorporáronse a Santa Tegra de Abeleda, e os de Santiurxo, A Tapada e Valverde fixérono a Castro Caldelas.[69]
  30. Os lugares de Camba de Casasoá, Montemiao e San Martiño incorporáronse ó Burgo de Caldelas, e os de Piñeiroá e San Xulián fixérono a Castro Caldelas.[69]
  31. Eclesiasticamente, o lugar das Cazallas (cunha parte en Castro [San Tomé] e outra en San Cibrao [San Xoán]) erixiuse como parroquia coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890, incluíndo as propias parroquias de Castro e San Cibrao, as cales desaparecían.[72][71] Na realidade, a de San Cibrao era parte da de Vitiriz (tamén chamada Rocamador [ou Roquemador][30]) e xa non existía como tal, pois fora incorporada a ela antes dese 1890.[29] No mesmo axuste parroquial, no cal Vitiriz ou Rocamador tamén se suprimía,[30] cando aínda non era definitivo, Castro era anexado ós Ánxeles de Boente.[31]
  32. O Regueiro creouse coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890, incluíndo os lugares de Bazal, Cascaxide, Moredo, A Piúca, O Regueiro, A Torre de Vilamirón, O Torrón e Vilamirón, procedentes de Pombeiro.[74] Chegou a aparecer no nomenclátor de 1900 ―como Rigueiro―, mais non tivo continuidade.[75]
  33. Luíntra, que aparecía como lugar e mosteiro na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845,[80] creouse cos lugares, alén do propio de Luíntra, de Baldomar, Fontes de Nogueira e A Seara de Arriba, procedentes de Nogueira de Ramuín,[79] e mais Mundín, procedente de Santa Cruz de Rubiacós. Conforme o nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 1996 (provincia de Ourense) e 2003 (toda Galiza), non constitúe unha parroquia.[81][82] No entanto, figura como tal nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996,[83] así como no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[84]
  34. No nomenclátor de 1981 a parroquia vilagarciá aparece como «Vilagarcía (Santa Baia e A Nosa Señora da Xunqueira)».[87]
  35. Furelos pertenceu á encomenda de Portomarín, da Orde de San Xoán de Xerusalén (ou de Malta), até a desaparición das xurisdicións eclesiásticas exentas (prevista co Concordato de 1851) no ano 1873 (decreto de 9 de marzo). Incorporouse á diocese de Lugo en 18 de marzo de 1874. A devandita encomenda encargábase de manter un hospital aberto, que xa non existe.[90]
  36. Antes da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 ser definitiva, Busgulmar era anexado a Santo André das Nogais.[95]
  37. Vilar do Mato aparece unicamente en Santiago de Arriba nos nomenclátores do século XX,[97][98][99][100][101] así como nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996.[102] No entanto, conforme o Nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 2000 (provincia de Lugo) e 2003 (toda Galiza), tamén se estende Vilar do Mato por Vilaúxe.[103]
  38. No proxecto do axuste parroquial de 1888-9, previo ó definitivo de 1890, traspasábanse para Albarellos procedentes do Sisto a súa parte da Corredoira e mais Reboredo, principalmente pola menor distancia e a pouca poboación de Albarellos.[105]
  39. Os motivos aducidos para pasar o lugar de Porto do Carrio, situado en Santa Baia de Losón, para Fontao foron a menor distancia a Fontao e sobre todo o feito do lugar se achar entre a parroquia matriz de San Pedro de Losón e a súa parroquia anexa (axuda) de Fontao.[106]
  40. Antes da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 ser definitiva, alén do lugar da Serpentiña, o do Reguengo, tamén de San Vicente de Castillón, incorporábase igualmente a Moreda.[113] No nomenclátor de 1900 A Serpentiña chega a aparecer en Moreda.[114]
  41. A Viña, aínda que non aparece nalgúns nomenclátores,[117] mantense en San Xián de Insua nos de 1950 e 1960.[118][119] O lugar, situado na ribeira do río Miño,[120] foi asolagado polas augas do encoro de Belesar no final do ano 1962.
  42. As razóns que se aducían para pasar a parte do lugar de Afonsín situado en Vilatuxe para Barcia, onde está a outra parte, eran a corrección da «anomalía» da pertenza dun lugar a dúas parroquias, a mellor sonoridade dos sinos de Barcia por mor da posición topográfica, a maior comodidade pola magnificencia do templo de Barcia e menor densidade de fregueses, e o feito do lugar de Xar se tornar un exclave de Barcia caso se agregar a totalidade de Afonsín a Vilatuxe.[125]
  43. As razóns aducidas para pasar a parte da Corredoira e Reboredo, pertencentes ó Sisto, para Albarellos eran a menor distancia, o feito da pertenza dun lugar a dúas parroquias e a pouca poboación de Albarellos.[105]
  44. Por exemplo, na reforma parroquial da arquidiocese de Santiago de Compostela de 1867 malia seren suprimidas eclesiasticamente as parroquias de Bruma (incorporada a Vizoño), Pasarelos (incorporada a Moar), San Xusto (incorporada a Santa Baia de Castro, Cereo e Coristanco), Tordoia (incorporada á Vila de Abade), Suevos (incorporada a Pastoriza), San Salvador de Bastavales (incorporada a Bastavales[15] e Os Ánxeles), Portodemouros e Duxame (incorporadas a San Tomé de Insua), Bodaño (incorporada a Oirós), Quintas (incorporada a Paderne), Lucí (incorporada a Vilariño),[b] Arra (incorporada a Adina de Portonovo), A Silvarredonda (incorporada a Anllóns),[c] A Graña (incorporada a Cospindo), Langueirón (incorporada a Tallo), A Ciadella (incorporada a Armental), Soesto (incorporada a Sarces), Ouzande (incorporada á Estrada),[d] Barbude (incorporada a Paradela), Frades (incorporada a San Xurxo de Vea),[e] Vivente (incorporada a Cuíña) e Recesende (incorporada a Cacheiras), estas seguen a se manter administrativamente.[24]

    Tamén na diocese de Lugo foron extintas no axuste parroquial de 1890 ou antes freguesías como Santiso (incorporada a Amoexa en 1801),[25][f] Castro (San Tomé) (incorporada á parroquia canónica das Cazallas),[28] San Cibrao (San Xoán) (incorporada primeiro a Vitiriz, tamén chamada Rocamador, e despois á das Cazallas),[29] Vitiriz (incorporada a Boente, O Barreiro e As Cazallas),[30][g] Ramelle (incorporada a Prado),[34][h] Mourazos (incorporada a Santaia de Rairiz),[36] Francos (incorporada a Laxes),[37][i] Riba de Neira (incorporada a Covas),[39][j] Castromaior (incorporada a Gonzar),[40] Soengas (incorporada ó Castro de Soengas),[41] Vilarbasín (incorporada a San Mamede de Belaz[41] e Sabadelle),[k] Os Ferreiros (incorporada ó Rial e Olveda),[45][l] Sucastro (incorporada a Valboa e San Breixo),[45][m] Vilanova (incorporada a Leborei),[49][n] Abragán (incorporada a Escoureda),[50][o] Camposo (incorporada a Lapío e Maceda),[52][p] Castrillón (incorporada a Gomeán),[53][q] San Bartolomeu de Chamoso (incorporada a Arxemil),[54][r] Santo Estevo de Folgosa (incorporada a San Martiño de Folgosa),[55][s] Barreiro (incorporada a Reboredo),[56][t] Cutián (incorporada a Facha),[57][u] Queixeiro (incorporada a Agüela),[58][v] Neira de Cabaleiros (incorporada a Bande),[59][w] Vilambrán (incorporada a Ronfe),[61][x] Santo Estevo do Mato (incorporada a Loureiro),[62][y] Santa María da Pena (incorporada a San Salvador da Pena),[64][z] Requeixo (incorporada a San Salvador de Sarria)[65][aa] e San Fiz de Vilapedre (incorporada a Santa María de Vilar),[67][ab] mais aínda figuran como tales no rexistro civil.

    Igualmente, a diocese de Mondoñedo no arranxo parroquial de 1895 aboliu parroquias como Leixa e Marmancón (incorporadas a Mandiá);[68] porén, manteñense vixentes civilmente. O mesmo ocorreu na diocese de Ourense na primeira metade da década de 1980 coas freguesías de Fontao (incorporada a Lumeares), San Paio de Abeleda (incorporada a Santa Tegra de Abeleda e Castro Caldelas),[ac] Camba (incorporada ó Burgo de Caldelas e Castro Caldelas)[ad] e Vimieiro (incorporada a Folgoso en 26 de maio de 1983).[70]

    No que respecta á constitución canónica de novas parroquias que non chegaron a atinxir finalmente a configuración administrativa, áchanse, verbi gratia, As Cazallas (1890),[71][ae] O Regueiro (1890),[73][af] Barrán (1953),[76] Boborás (1953),[77] Gomesende (1953),[78] Luíntra (1953),[79][ag] Outomuro (1953),[85] Salón (1953),[77] A Xunqueira (1979)[86][ah] e San Rosendo de Torneiros (1995, segregada de San Salvador de Torneiros).[88]

    Canto ós traspasos de lugares dunha parroquia a outra que non foron máis aló do ámbito eclesiástico pódense mencionar uns cantos exemplos:

  45. A parroquia contigua a Rozavales, no concello da Pobra do Brollón, segue a ser coñecida como Vilachá de Salvadur.[137]
  46. 46,0 46,1 No século XII aparecen na documentación San Miguel, Santa María e Santiago de Morgadáns.[139] As dúas primeiras pasaron a ser Peitieiros e Chaín respectivamente. Só conservou o topónimo orixinal Santiago de Morgadáns.
  47. Aínda que Afonso VIII de Galiza e León impuxo o nome de Monforte á localidade, o topónimo orixinal mantívose na denominación do mosteiro de San Vicente do Pino e da parroquia, mesmo malia o propio privilexio real falar expresamente do «mosteiro de San Vicente de Monforte, que noutro tempo se dicía Pino». A negativa do poder eclesiástico a aceptar as mudanzas toponímicas da monarquía non é excepcional; así, por exemplo, cando o mesmo rei impuxo os nomes d'«A Cruña» e «A Garda» en 1208 e 1228, respectivamente, os antigos topónimos (Faro e Tarás) mantivéronse como denominacións dos arciprestados.[142] No entanto, a freguesía si chegou a aparecer en ocasións como San Vicente de Monforte.[143][144][145]
  48. Após a mudanza de nome de Robreda polo de Viana en 1206, a poboación aparece ás veces coa forma de Viana de Robreda, como aínda ocorre por exemplo nun documento de 1351.[148]
  49. A mudanza de denominación de Salvaterra é atribuída ás veces a Fernando II, rei de Galiza de 1157 a 1188 e pai de Afonso VIII.[153]
  50. San Xurxo e San Miguel de Costante aparecen xa nun documento de 1241 na cualidade dunha única parroquia como «tota filigrigia Sancti Michaelis de Costante et Sancti Georgii».[155]
  51. Santa Cruz de Viana aparece co seu nome orixinal de Santa Cruz de Asma nunha concordia de 1244 entre o bispo de Lugo e a Orde do Temple.[156]
  52. 52,0 52,1 52,2 52,3 A Coruña contaba no comezo do século XIII coas igrexas de Santiago e Santa María do Campo,[163] mais a única parroquia existente era a santiaguesa.[164] Posteriormente, coa expansión da localidade pola Pescaría aínda na mesma centuria, erixíronse alí as parroquias de San Xurxo e San Nicolao. Na mesma época tamén xurdiu a de San Tomé.[163] Alén disto, certa documentación semella admitir a existencia anterior dunha freguesía de San Xoán.[165]

    Segundo López Sangil, Santiago probabelmente se segregara no seu momento de San Cristovo de Faro (hoxe San Cristovo das Viñas).[166] Para García Cortés, pola contra, isto non é posíbel, pois considera que a freguesía cristovense se debeu crear serodiamente, no século XV, xa que aínda non aparece no Tombo Vermello de Lope de Mendoza en 1435.[167] No entanto, San Cristovo figura nun documento do mosteiro de Sobrado sen data, mais anterior, so a fórmula de in terra de Faro Sancti Christofori.[168][169] Por outra banda, conforme Velo Pensado o primeiro asentamento amurallado, a Cidade Vella, tiña como única parroquia a de Santiago; porén, a máis antiga sería a de San Xoán, no primitivo núcleo agrícola, cuxo templo se achaba onda a actual rúa homónima (territorio que acabou na de San Tomé).[170][171]

  53. San Nicolao da Coruña xa existía en 23 de novembro de 1294, cando o seu párroco aparece entre os fundadores da Confraría de Tódolos Santos ―formada polos cregos da cidade da Coruña e arredores― no propio documento fundacional.[174]
  54. San Tomé da Coruña xa existía en 23 de novembro de 1294, cando o seu párroco aparece entre os fundadores da Confraría de Tódolos Santos ―formada polos cregos da cidade da Coruña e arredores― no propio documento fundacional.[174]
  55. Malia se considerar a existencia de San Xurxo da Coruña desde finais do século XIII,[177] na realidade a primeira referencia documental coñecida data de 1399, cando Fernán Martínez o Boo ―crego reitor de San Tomé― outorga testamento en 30 de xaneiro citando uns terreos na «freguesia de San Jurjo». A parroquia non aparece canda San Nicolao e San Tomé no documento fundacional da Confraría de Tódolos Santos de 1294, formada polos cregos da cidade da Coruña e arredores, aínda que a listaxe non semella ser exhaustiva. A falla de documentación leva a pensar nunha constitución máis serodia cá das outras dúas parroquias da Pescaría.[178]
  56. Loimil aparece co seu nome orixinal de Río Mao (Sancte Marie de Rio Malo) nun documento de 1115. Xa figura como a «felegresia de Santa Maria de Loymill» noutro de 1528.[182]
  57. A parroquia de Feás aparece como San Pedro de Cazuín (Sancto Petro de Cazuin) nun documento do mosteiro de Sobrado de 1206.[186] Xa figura como San Pedro de Feás (San Pedro de Feâas) n'O Libro do Subsidio da arquidiocese de Santiago de Compostela do ano 1500.[187]
  58. Milmanda aínda aparece como «san Martinu de Carrazedo» en 1287.[140] Xa figura como «santa Oufemia do Arraual de Millmanda» no tombo de parroquias e beneficios da diocese de Ourense de 1489.[190]
  59. San Mamede dos Anxos aínda aparece na documentación como San Mamede de Cucos en 1401.[191]
  60. Orixinalmente a voz «infante» era común para se referir a ámbolos sexos, mais acabou desenvolvendo a súa forma feminina, isto é, «infanta», ficando «infante» para o masculino. Deste xeito, Vilanova das Infantes ou Vilanova das Infantas ―as dúas denominacións xa do século XV― pasou posteriormente a se denominar Vilanova dos Infantes, talvez para resolver a aparente falta de concordancia entre o artigo e o substantivo da primeira forma.[193] Vilanova das Infantes aínda aparece nun documento de 1508.[192]
  61. Rebordáns constituía couto de seu[195] e chamouse «Espenicelo» até mediados do século XIV.[194]
  62. San Mamede de Mundín era, en 1215 e 1219, unha ermida do mosteiro de Santa Comba de Naves. Este cenobio foi anexado ó mosteiro de Celanova en 26 de abril de 1499 e, malia a incorporación en 23 de xullo ó mosteiro de San Paio de Antealtares, en 1500 validouse a anexión ó cenobio celanovés, pasando a ser un priorado.[197][198]
  63. Montouto (Santo Adrián) aparece nun documento de 1478 no cal aínda se infire a súa condición de parroquia.[200]
  64. San Cristovo das Viñas aparece co seu nome orixinal de San Cristovo de Faro, por exemplo, nun escrito de 1477[168] ou n'O Libro do Subsidio da arquidiocese de Santiago de Compostela do ano 1500.[204] Nun documento do mosteiro de Sobrado sen data, mais anterior, consta so a fórmula de «en terra de Faro, San Cristovo» (in terra de Faro Sancti Christofori).[168][169] A nova denominación viñeira xa se rexistra no século XV, como ocorre nunha escritura de venda dunha viña chamada Esperón da propia parroquia na data de 1480;[205] así e todo, a freguesía aínda figura en ocasións co antigo corónimo na centuria seguinte.[203] Alén disto, a entidade parroquial era coñecida en certos textos como San Cristovo «dos vinnos».[206] Recibe o nome actual no reconto de 1571, levado a cabo para o repartimento pola coroa de Castela dos mouriscos expulsados de Granada.[207]
  65. As Achas xa aparece no reconto de 1571, levado a cabo para o repartimento pola coroa de Castela dos mouriscos expulsados de Granada.[209] Así e todo, neste século XVI, nas visitas diocesanas, aínda se fala do seu templo na cualidade de ermida: «anexo […] que era ermida encabezada á igrexa de Santiago de Parada» (19 de outubro de 1560), «anexo e ermida simple» (19 de maio de 1577) e «ermida morta anexa a Parada» (22 de febreiro de 1588).[208] A súa documentación parroquial comeza en 1655.[210]
  66. Santa Leocadia de Guillade (ou Santa Locaia) aínda aparece como parroquia en 1528 nas «Constitucións Sinodais do Sínodo celebradas polo bispo de Tui don Diego de Avellaneda».[211] Semella que xa non existía en 26 de febreiro de 1557, cando a metade dos décimos, froitos e vendas de San Miguel de Guillade e o seu anexo San Pedro de Batalláns se agregaron ó deado de Tui, pois non se menciona e era o outro anexo.[212] Igualmente, só figura San Miguel de Guillade no reconto de 1571, levado a cabo para o repartimento pola coroa de Castela dos mouriscos expulsados de Granada.[213]
  67. Santa María da Régoa comezou a súa actividade parroquial no ano 1544 ó decidir o bispo de Lugo pór alí pía bautismal e Sacramento, nomeando cura e sinalando fregueses. O mosteiro de San Vicente do Pino opúxose desde o primeiro intre, pois consideraba que a ermida da Régoa era un anexo monacal, de xeito que se iniciou unha serie de confrontacións e preitos pola xurisdición da parroquia que se estendeu até 1723, cando o bispado e o mosteiro acordaron a cesión da freguesía á mitra, mais tornándoa anexa da de San Vicente do Pino.[214][215]
  68. O Porriño ten igrexa parroquial desde polo menos 1552, cando consta nunha escritura do convento de San Domingos de Tui.[217] Aparece efectivamente como parroquia no reconto de 1571, levado a cabo para o repartimento pola coroa de Castela dos mouriscos expulsados de Granada.[213]
  69. Santa Baia de Mos e San Tomé de Mos aínda figuran no reconto de 1571, levado a cabo para o repartimento pola coroa de Castela dos mouriscos expulsados de Granada.[209] Mos xa aparece como unha única parroquia no Censo dos bispos de 1587.[220]
  70. Bouzas xa aparece como anexo de Coia no reconto de 1571, levado a cabo para o repartimento pola coroa de Castela dos mouriscos expulsados de Granada.[222]
  71. A primeira aparición coñecida na documentación dos Ánxeles (Boimorto) con esta denominación é de 1574.[224] Segundo o Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1845 era coñedida tamén polo nome dos Ánxeles de Dormeá por se achar contigua á freguesía e priorado desta.[225]
  72. A primeira aparición coñecida na documentación dos Ánxeles (Brión) con esta denominación é de 1574.[224]
  73. A primeira aparición coñecida na documentación dos Ánxeles (Melide) con esta denominación é de 1573. No entanto, aínda figura co nome orixinal de Malos en documentos dos anos 1573, 1584 e mesmo 1609.[224] Pertencía no Antigo Réxime á xurisdición de Boente, de xeito que ás veces recibe o nome dos Ánxeles de Boente.[226]
  74. A primeira aparición coñecida na documentación dos Ánxeles (Oroso) con esta denominación é de 1579.[227]
  75. A primeira aparición coñecida na documentación de Santa Sía de Roma con esta denominación é de 1570. Até este intre figura unicamente como Santa Sía, agás nunha ocasión en que é chamada Santa Sía de Soneira, engadido referido á comarca. A mudanza de nome levouse a cabo canda os trocos de Cas, Malos e Perros polos Ánxeles.[228]
  76. San Miguel de Carregal (hoxe de Abaixo e de Arriba) estaba despoboada en 1528. Coa igrexa arruinada, no ano 1560 ordénase ó capelán de Amorín e da Gándara (hoxe Currás) que non acollan nas súas igrexas fregués ningún de Carregal, pois estes estaban obrigados a ir á de Taborda.[230]
  77. O Campo aínda aparece como San Miguel do Campo das Fragas nun documento do Arquivo da Catedral de Santiago de Compostela de 1586.[238] Figura como San Miguel das Fragas no Censo dos bispos de 1587.[239] Xa consta sinxelamente como San Miguel do Campo nas Memorias del Arzobispado de Santiago, compostas entre 1603 e 1620, do cóengo cardeal Jerónimo del Hoyo.[240] O corónimo mantense como nome da parroquia contigua de Fragas (Santa Mariña das Fragas nas dúas últimas fontes).
  78. Trastulfe aparece aínda nunha listaxe de rendas dalgunhas parroquias da zona con data de 1600 como «San Estevo de Trasulfee».[244]
  79. Xinzo chamábase «Espiñeiros» en 1586[247] e aparece como «Espiñeiros de Xinzo» na listaxe de parroquias da diocese de Tui que inclúe o bispo Prudencio de Sandoval na súa obra Antigvedad dela civdad, y Iglesia cathedral de Tvy… do ano 1610.[248] Xa figura co nome actual no Catastro de Ensenada en 1753.[249]
  80. Santiago de Grixó non aparece no Censo dos bispos de 1587[252] nin na listaxe de parroquias da diocese de Tui que inclúe o bispo Prudencio de Sandoval na súa obra Antigvedad dela civdad, y Iglesia cathedral de Tvy… do ano 1610.[253] Porén, era parroquia independente nos anos 1564 e 1619, de xeito que figura nas visitas da diocese tudense.[229] Nese 1619 afírmase que o beneficio de Grixó estaba anexo ó arcediago de Miñor da catedral de Tui.[251] No ano 1766, no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo, unha única parroquia aparece como «Alján y Grijó».[254]
  81. A parroquia de Currás aparece co nome de San Martiño da Gándara na listaxe de parroquias da diocese de Tui que inclúe o bispo Prudencio de Sandoval na súa obra Antigvedad dela civdad, y Iglesia cathedral de Tvy… do ano 1610.[257] Nun documento de 1622 fálase de «S. Martiño de Gándara, feligresia de Currás».[256]
  82. A parroquia de San Pedro da Ramallosa aparece co nome de «San Pedro de Filgueira» no Censo dos bispos de 1587[252] e co de «San Pedro de Felgueira» na listaxe de parroquias da diocese de Tui que inclúe o bispo Prudencio de Sandoval na súa obra Antigvedad dela civdad, y Iglesia cathedral de Tvy… do ano 1610.[260]
  83. Tourém abranguendo o castelo da Picoña na Carta topográfica do Julgado de Montalegre de 1836.
    Con todo, até 1796, a alcaidía mor do castelo da Picoña seguiu a aparecer baixo dominio portugués nos docu­mentos reais e señoriais. Nun auto de demar­cación da fronteira de Portugal con Galiza de 1756 sinálase que «fica na Galiza mas é português». E nese ano de 1796 dise: Há nesta honra [Tourém] alcaidaria-mor do Castelo da Piconha que fica dentro, em Galliza, e vai huma estrada própria para ele pela freguezia de Rendim.[261] Aínda na Carta topográfica do Julgado de Montealegre de 1836, asinada por Fidencio Bourman, o castelo da Picoña segue a aparecer dentro dos límites de Tourém.[262]
  84. Nieva formouse cos lugares de Caseiro, Belecón e Camposancos, de Avión (San Xusto); o de Lagoa, de Barroso; e o de Oroso, de Abelenda.[263] A parroquia aparece como Caseiro ―lugar da igrexa parroquial― no Censo de Floridablanca de 1787.[264] Pola súa banda, o mapa da xurisdición de Avión de Rosendo Amoedo en 1789 refírese á igrexa parroquial como de «Santa Maria de Nieva o del Caseiro», mais falando sempre da «freguesía de Nieva».[265]
  85. 85,0 85,1 A Laxe aparece como lugar ―non como parroquia― no Catastro de Ensenada en 1753.[249] Pola contra, non figura no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254]
  86. A Graña non figura no Catastro de Ensenada en 1753[268] nin no Censo de Floridablanca de 1787;[269] porén, si aparece no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254]
  87. Xesta aparece como lugar no Catastro de Ensenada en 1753.[249] Pola contra, non figura no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254]
  88. Pinzás non parece no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766[254] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[274]
  89. 89,0 89,1 89,2 Santa Eufemia de Ourense, xunto coa Santísima Trindade de Ourense, eran as dúas antigas parroquias da cidade ourensá. A primeira tiña a particularidade de estar rexida por dous párrocos, mais era unha única parroquia en tódolos sentidos e así seguiu a ser até a desamortización de Mendizábal (1835-1837), cando se desmembrou en dúas.[276] Así e todo, nalgunhas fontes, como na obra Poblacion general de España de Rodrigo Mendes Silva (1645), chegan a se mencionar até catro parroquias para a cidade das Burgas (Santa María Nai, Santa Eufemia do Centro, Santa Eufemia do Norte e A Santísima Trindade).[277]
  90. Saiáns aparece no Catastro de Ensenada en 1753;[279] pola contra, non o fai no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766[254] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[280] Figura, efectivamente, como capela ―non como parroquia― na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[281] Con todo, aínda que de xeito conxunto con Oia (fornecéndose unicamente o total de poboación para as dúas entidades), aparece na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 98 do 7 de decembro de 1836, que estabelecía o concello de Bouzas.[282] Tamén figuran conxuntamente nos nomenclátores de 1860 e 1873,[283][284] mais xa no de 1888 constan separadamente,[285] de xeito que se manteñen así até a actualidade.[281][286] Eclesiasticamente foi creada de novo no ano 1998.[287]
  91. Milleirós (San Pedro) aparece no Catastro de Ensenada en 1753;[289] porén, debeu ser suprimida pola Igrexa xa nesta centuria, pois eclesiasticamente non hai sinais dela nos dous séculos seguintes.[288] Deste xeito, non figura no mapa do bispado de Lugo de Tomás López en 1768[290] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[291] Consta como parroquia, pola contra, no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827, estando composta polos lugares de Outeiro, TarríoBarrio») (hoxe en Novelúa), San Pedro e A Barreira (hoxe en Lodoso).[292] No entanto, non aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845.[46] Tampouco o fai na listaxe de parroquias do concello de Monterroso que figura no Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU), número 23 do 23 de febreiro de 1845,[293] nin no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1848.[294] Cómpre considerar que a parroquia de Milleirós (San Xoán) que neste dicionario figura compondo o partido xudicial de Chantada non é, na realidade, a mesma freguesía (como consta nalgunha fonte[46]), senón outra do concello de Carballedo.[295] San Pedro de Milleirós aparece nos nomenclátores pola primeira vez como parroquia no de 1888 e manterase neles até a actualidade.[46][296] Nese ano de 1888 estaba formada polos lugares da Barreira, Milleirós, Mouronte e Outeiro, mentres Tarrío pertencía a Novelúa.[297] O lugar da Barreira pasou para Lodoso (procedente da propia Novelúa) coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890.[45]
  92. Na primeira metade do século XVII a igrexa parroquial de San Miguel dos Canedos estaba en más condicións, polo que se decidiu o traslado á de San Vicenzo dos Canedos, que era freguesía anexa da primeira. Xa en 1650 a asistencia dos habitantes do lugar de Ponteareas ―pertencente a San Miguel― e doutros fixo que o templo de San Vicenzo se tornase demasiado pequeno para conter tanta poboación, producíndose tensións, de xeito que se ordenou que os non-fregueses contribuísen á ampliación ou fosen á súa igrexa. Entrementres, algúns veciños ían á de Areas, malia ficar máis lonxe. O bispado de Tui esixía a ampliación da igrexa de San Vicenzo; porén, o párroco solicitou habilitar a capela de San Gregorio, que fora erixida contra 1580 e que se achaba nos arredores do campo da feira do lugar ponteareán. Deste xeito, acabou a se considerar San Gregorio como un anexo. Con todo, houbo que esperar até 1777 para que, con motivo da visita diocesana, o bispo mandase fechar a ruinosa igrexa de San Miguel, así como a de San Vicenzo.[299][298]

    Ponteareas aparece como vila no nomenclátor de Floridablanca en 1787; no entanto, nas estatísticas do censo aínda figuran tanto San Miguel dos Canedos como San Vicenzo.[298]

  93. Xende aínda non aparece no Censo de Floridablanca de 1787.[300]
  94. Seixido xa aparece como lugar no Catastro de Ensenada en 1753.[302]
  95. Godóns aínda non aparece no Censo de Floridablanca de 1787.[269]
  96. A Lamosa xa aparece como parroquia no Catastro de Ensenada en 1753.[305] Tamén figura no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254] Os veciños tiñan unha capela co Santísimo Sacramento e onde se sepultaban.[306]
  97. 97,0 97,1 As Estacas aparece como lugar no Catastro de Ensenada en 1753.[249]
  98. Camposancos constituía couto de seu desde antigo; aparece, por tanto, como couto no Catastro de Ensenada en 1753.[309] Tamén figura no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254]
  99. A Ermida aínda non aparece no Censo de Floridablanca de 1787.[311] Si o fai (como parroquia) na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[312] Pola contra, non figura na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 97 do 3 de decembro de 1836, que estabelecía o concello de Borbén.[313] Tampouco aparece entre as freguesías que compoñen o termo municipal de Borbén no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1846;[314] porén, si consta entre as que conforman o partido xudicial de Redondela en 1849.[315] Nos nomenclátores figura no de 1858 como lugar e pola primeira vez como parroquia no de 1888.[312]

    Cómpre ter en conta que a parroquia de Pazos, antes da segregación do lugar da Ermida, pertencía á xurisdición de Soutomaior e era un enclave arrodeado de parroquias da xurisdición de Redondela Nova, Moscoso e Amoedo entre outras. Así, estas dúas freguesías lindaban unha coa outra, ó contrario do que ocorre hoxe, pois a propia Ermida interponse entre elas, de xeito que cos límites actuais impediríase a descontinuidade da xurisdición soutomaiorense que precisamente manifestaba Pazos no Antigo Réxime.[249]

  100. Prado da Bugariña non aparece aínda no Censo de Floridablanca de 1787.[269]
  101. A idea da segregación de Chandebrito maniféstase na documentación desde 1777.[299]
  102. A igrexa de Ventosela figura como un anexo de Reboreda desde 1493.[319] Con todo, non aparece no reconto de 1571,[209] no Censo dos bispos de 1587,[320] na listaxe das parroquias tudenses de 1610,[321] no Catastro de Ensenada en 1753,[322] no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766[254] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[323] Sobre o desmembramento de Ventosela existe un auto previo do bispo Domingo Fernández Ángulo con data de 1784.[319]
  103. Feás creouse incialmente cos lugares de Feás, As Costiñas, A Vesada, Puzós, Vilachá, A Fenteira e Antas Portas. Os lugares de Borraxas ―pertencente a Cameixa― e O Curro ―pertencente a Moreiras― incorporáronse na reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893.[325]
  104. Breamo está presente no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826.[328] Igualmente, rexístrase na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia da Coruña (BOPCO), número 141 do 22 de xuño de 1836, que estabelecía o concello de Pontedeume.[329] Na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán non aparece na minuta manuscrita de 1834 mais si na edición gravada de 1845.[330] Tamén consta no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1846,[331] así como nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873, 1888…) até a actualidade.[330] Eclesiasticamente, pola contra, non se mantivo.[332]
  105. A Cañiza aparece como lugar no Catastro de Ensenada en 1753.[268] Tamén figura no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766[254] e no Censo de Floridablanca de 1787.[334]
  106. 106,0 106,1 Seixosmil xa aparece no «Libro de tódolos curatos que hai no bispado [de Lugo]» de 1700-3, aínda cando era unha ermida, sen pía bautismal, servida por un cisterciense do mosteiro de Meira.[339] Non figura no Catastro de Ensenada en 1753[338] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[340] Xa consta como parroquia anexa no ano 1797.[337] Pertenceu á xurisdición meirega até a conseguinte incorporación á diocese de Lugo.
  107. Rouzas xa constituía couto de seu e aparece como tal no Catastro de Ensenada en 1753.[268] Tamén figura no Censo de Floridablanca de 1787.[334] Malia pertencer á freguesía de Valeixe, que formaba parte da xurisdición de Albeos, O Couto de Rouzas integrábase na xurisdición das Achas.
  108. A igrexa de Santa Comba de Rebordelo áchase próxima ós lugares de Rebordelo, A Roca e Coveliño, que foron os cales sufragaron a súa construción.[343]
  109. Sivil aparece como parroquia no Catastro de Ensenada en 1753[345] e no Censo de Floridablanca de 1787.[346] No Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827 figura xa como un lugar de Reiriz;[347] porén, curiosamente, tamén ten a súa entrada na cal consta como parroquia.[348]
  110. O lugar da Ameixeira chamouse A Portela da Ameixeira polo menos até 1596.[349] Segundo Río Barja e Fariña Jamardo xa era no século XVII unha capela (con territorio), de xeito que se constituíu como parroquia de seu no XVIII;[341][350] porén, conforme Ávila y La Cueva foi o bispo tudense Domingo Fernández Angulo (1775-1796) quen erixiu alí unha capela para misa e administración dos Santos Sacramentos de eucaristía e extrema unción.[349] A Ameixeira non figura, como é de se agardar, no Catastro de Ensenada en 1753[351] nin no Censo de Floridablanca de 1787;[352] no entanto, aparece como priorado no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254]
  111. Santa María do Desterro da Corna non aparece entre as freguesías que compoñen a xurisdición de Oseira no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827;[355] porén, si é mencionada como unha das lindeiras con Bidueiros.[356]
  112. 112,0 112,1 Cans xa estaba delimitada territorialmente desde antigo, pois constituía couto de seu.[358][360] Nun documento de 1292 é mencionada polo xuíz da Louriña como «freguesía de Cans», o cal demostra que tiña unha certa independencia a respecto de Atios.[361] Nos primeiros anos do século XIX, na realidade, erixiuse a súa capela;[361][362] no entanto, pódese dicir que se creou como anexo.[359] Non figura aínda na listaxe de parroquias do Porriño do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 98 do 7 de decembro de 1836, que estabelecía o concello.[363] Pola contra, aparece como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845; non así nos primeiros nomenclátores, aparecendo pola primeira vez no de 1888.[364] No axuste parroquial da diocese de Tui aprobado pola Real Orde de 4 de setembro de 1903, que se publicou no BOPPO do 2 de xullo de 1904, determínanse os límites de Cans e Atios.[363] Este ano 1904 é considerado efectivamente como a data de creación da parroquia.[359][365]
  113. San Miguel e Tabagón nun mapa de 1732.
    A parroquia de San Xoán de Tabagón tentouse crear pola primeira vez xa no século XVIII.[369] Os veciños dependían igualmente de San Miguel de Tabagón e das Eiras, motivo polo que eran chamados os «mixtos de Taba­gón». Nun mapa de 1732, procedente dun preito da Real Audiencia de Galiza, xa aparecen separados, por unha banda, «San Miguel» e, por outra, «Tabagón».[370] Após 1804 a dependencia espiritual continuou, na realidade, até o ano 1826, data da finalización da igrexa e toma de posesión do primeiro párroco.[368]
  114. Baíña estivo unida á abadía da Colexiata de Baiona desde 1482 até 1806, cando foi desmembrada co seu anexo Baredo.[372] Xa aparece como parroquia na listaxe de parroquias da diocese de Tui que inclúe o bispo Prudencio de Sandoval na súa obra Antigvedad dela civdad, y Iglesia cathedral de Tvy… do ano 1610,[374] no Catastro de Ensenada en 1753[279][375] e no Censo de Floridablanca de 1787.[376] Non o fai, pola contra, no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254]
  115. Baredo xa aparece como parroquia no Catastro de Ensenada en 1753;[279][379] non así no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766[254] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[341] Era, na realidade, un anexo de Baíña.[372] Así e todo, a súa documentación parroquial comeza efectivamente en 1811.[210] O ano de 1812 é o da construción da igrexa.[377]
  116. A Pedra Furada aínda aparece como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[382] Tamén figura na listaxe de parroquias de Salvaterra do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 97 do 3 de decembro de 1836, que estabelecía o concello.[383] Aparece igualmente, conformando o concello de Salvaterra, no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849.[384]
  117. A parroquia aparece como Ribas Morto no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano (1827)[386] e como Vilasante na minuta manuscrita da Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán (1834).[387]
  118. Tollo figura no Censo de Floridablanca de 1787[389] e, posteriormente, aínda aparece como parroquia no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano (1827).[390] Non consta, pola contra, na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845.[391] Tampouco o fai na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 98 do 7 de decembro de 1836, que estabelecía o concello de Tomiño.[392]
  119. 119,0 119,1 119,2 119,3 Non existe documento ningún que suprima o reino de Galiza; por conseguinte, este mantense dentro da coroa española.[393]
  120. 120,0 120,1 120,2 120,3 Aínda en 1889, ó se elaboraren as actas de deslinde do termo municipal de Castropol, o límite oeste do concello eonaviego era situado na marxe esquerda da ría de Ribadeo. Finalmente, tivo que ser o Ministerio da Gobernación en 1958 o que fixase a liña divisoria, entre os concellos de Ribadeo e Trabada por unha banda e Castropol e A Veiga de Ribadeo por outra, no centro da ría.[395]
  121. En 1261 o casal de Arnaldo inclúese na terra de Trasmontes. O crego da Pedra, Paio Pérez, renunciou ós seus dereitos sobre el en prol do mosteiro de Oseira nese ano.[408]
  122. O lugar de Fragoso, na parroquia de Cervo, foi doado a Oseira e o seu mosteiro en 1244 por Fernando III.[409]
  123. En 1261 foi doado por Gunsalvo Meendiz «o casal que chaman de Pedro Moniz, in fiigrigia de Santa Olalla Cervo», e por Durán e Paio Martínez o que tiñan no lugar de Pedro Estévez, tamén en Cervo.[410]
  124. San Xiao dos Ósos chamábase orixinalmente San Xiao de Malbitiriz; así aparece en 1249, a mención máis antiga coñecida, así como en 1261 e 1267. No ano 1416 evolucionara a Malmeteriz, en canto en 1569 consta coa forma de Valdetiriz e en 1596 coa de Valdetriz. O topónimo actual dos Ósos rexístrase pola primeira vez en 1615. Posteriormente, a denominación primixenia convive coa nova e maniféstase con variantes como Valmatriz, Valmatrís, Valmetriz, Malmatriz, Malvatriz ou mesmo Matatriz e Maltatriz.[414]
  125. 125,0 125,1 125,2 A(s) Fradaría(s), tamén chamada Fradería(s), Monte dos Frades na Idade Media,[396] coa súa ermida de San Xiao dos Ósos, estaba formada polos lugares de Sulleo, A Loucura ―chamado A Ermida no séc. XIX ó conformáreno os edificios máis próximos ó templo polo seu leste―,[397] San Xiao de Abaixo (ou A Fonte de San Xiao),[398] San Xiao (de Arriba), Porcal, O Porto de Entrambasrías, Monteluz, A Fraga, Vilapedre, A Graña, Denoeiro, A Sanguiñeira, Rui Castro, O Pedregal, Bidueira, Vilachave (ou Vilachá),[399] Bieiteiras e Barbelas.[400] Malia se consideraren adoito na documentación pertencentes a Labacengos, na concordia de 1569 asinada entre o párroco labacengués Xoán de Espiñaredo e o abade do mosteiro de Oseira frei Alonso Ruiz déixase claro que os seus habitantes eran fregueses da parroquia de Oseira, e acordaron que ―dada a enorme distancia a que se achaban do centro relixioso― fose o primeiro quen se encargase dos veciños.[401] En 1658, ó estaren enfrontados o cura labacengués Antonio de Valcarce e o cenobio e non haber un acordo previo entre eles, o mosteiro delegou a atención espiritual no párroco da freguesía contigua dos Casás. Isto decidiuse sen a aceptación dos fregueses, que recorreron tanto á diocese de Mondoñedo como á Real Audiencia de Galiza, mais sen éxito. A prematura morte do novo encargado permitiu un pacto o ano seguinte co sobredito de Labacengos.[402] Alén disto, cómpre mencionar que a metade do casal de San Xiao de Abaixo pertencía na realidade ―talvez desde 1249― á parroquia de Régoa, priorado da encomenda de Portomarín.[403] Segundo a tradición oral, esta tamén incluiría a propia ermida; porén, isto non se corresponde coa información documental. Civilmente, pola contra, todo formaba parte da freguesía labacenguesa.[404] Un relatorio de 1782 explica que Labacengos se constituía de dous partidos: As Fradarías e Orxádego.[405]

    A granxa de Montoxo comprendía os lugares de Balvís, As Bieiteiras, A Carballa Forcada, Carracedo, Mundín (de Baixo e de Riba), Peluxes, A Penela, Portovello, O Rego (Grande e Pequeno) e O Torno. Tiña, ademais, anexos como os lugares de Canosa, Finlle e Valdixe, na parroquia de Abade, e outros cinco de Agrochao. Os seus poboadores eran igualmente parroquianos de Oseira e eran administrados eclesiasticamente en nome do mosteiro polo crego de Montoxo.[400][406] O correspondente do ano 1741 renunciou, de xeito que neste caso se recorreu ó seu homólogo de Labacengos, Marcos de Souto.[404]

    A granxa de Trasmonte compúñase do lugar homónimo e mais Golmar. Como anexos posuía os lugares de Nebril, Pazos e Vilar, na freguesía de Cervo; o casal de Arnaldo ou Sesnande (hoxe varios predios chamados Fernández), na Ribeira de Cedeira, isto é, na zona rural do territorio parroquial;[407][dq] e mailos lugares de Fragoso,[dr] Pedro Estévez e Pedro Muñiz,[ds] así mesmo en Cervo. Parroquianos tamén de Oseira, ficaban baixo a dirección do cura de Cedeira (que o era tamén de Cervo[411]).[400]

    O 12 de decembro de 1658 un grupo de caseiros da granxa de Montoxo, afirmando representar tamén os ausentes, comprometíase a ser fregueses de San Xiao dos Ósos caso o mosteiro de Oseira constituír alí unha parroquia.[412] En documentación de 1704 e 1707 a ermida é referida como «igrexa de San Xiao».[413] En 1796 o cenobio oseirés aducía nun preito polos décimos entre el e os cregos de Labacengos, Montoxo e Cedeira que a ermida de San Xiao tivera antigamente condición de parroquial con base no seu uso como cemiterio para os tres partidos: As Fradarías, a granxa de Montoxo e Trasmonte. Este feito foi totalmente negado polos párrocos, mais o litixio levado a cabo na Real Audiencia de Galiza acabárono gañando os monxes no ano seguinte. Deste xeito, un manuscrito composto en Oseira e datado no termo do século XVIII chegaba a afirmar que a «ermida de San Xiao de Malmatriz[dt] […] presume, con gravísimos fundamentos, ter sido antigamente parroquial, unida pleno jure [con pleno dereito] á igrexa deste mosteiro; na cal, segundo a tradición, se administraban os veciños da primeira e segunda granxa referidas [a de Trasmonte e a de Montoxo]».[415] Outro relatorio do comezo do XIX, baseado no anterior, insistía en que a capela conservaba «algunhas notas e caracteres de parroquialidade» e puña como proba de ter sido parroquial a multitude de cadáveres alí soterrados.[416] Trala supresión dos mosteiros en 1835, o anuncio oficial de venda feito polo Estado español con data de 27 de xaneiro de 1847 mesmo falaba do «priorado de San Malmatriz dos Ósos ou granxa de Labacengos».[417] Na realidade, o santuario de San Xiao nunca pasou de ermida.

  126. 126,0 126,1 126,2 Régoa constituía un priorado pertencente á encomenda de Portomarín, da Orde de San Xoán de Xerusalén (ou de Malta). Era, por conseguinte, un exclave da xurisdición portomarinense na diocese de Mondoñedo, igual cás parroquias de Mariz e Ove (esta última tamén un priorado).[418][419] Capelanía até o século XVI, a súa relación coa devandita orde remóntase ós anos 1181, 1182 e 1196, cando se levaron a cabo respectivas doazóns.[420] Alén disto, cómpre sinalar que tiña como anexo o santuario de Santo André de Teixido, mais non na cualidade de parroquia anexa.[421]

    A xurisdición de Régoa chegou a se estender fóra do seu territorio principal, dando lugar a varios exclaves como o de Fermil, Figueiredo e A Loira, en Pantín; O Campo do Hospital e Purrei, en San Xiao de Montoxo; San Xiao dos Ósos, en Labacengos; e Cardal, en Santa Cruz de Moeche.[422][423][424]

    No caso de San Xiao dos Ósos, é posíbel que fose en 1249 cando o casal de San Xiao de Abaixo ficou repartido entre o mosteiro de Oseira e a encomenda de Portomarín, e por tanto Régoa, após un acordo entre ámbalas entidades relixiosas.[425] Efectivamente, un documento de 18 de maio de 1739 menciona o lugar como «San Xiao dos Ósos de Abaixo, freguesía de Santa María de Régoa».[426] Este non incluía a ermida, malia a tradición oral así o recoller. Civilmente formaba parte na realidade de Labacengos.[404] Por outra banda, o Padre Sarmiento, que viaxara a Galiza en 1754-5, fai referencia ó exclave en Pantín do seguinte xeito:[427]

    …pola banda de Cedeira ten un anexo de fregueses alí, na freguesía de Pantín, pasada toda a ría, até Vilarrube, e preto do mar alto.

    Aínda en 1860 o prior de Régoa, Ramón Valcárcel, se queixaba ó bispo de Mondoñedo de que se estaban a violar os seus dereitos xurisdicionais tanto no deveso de San Xiao dos Ósos como no deveso do Cardal. A realidade é que estas dúas particularidades parroquiais eran máis teóricas ca prácticas, de xeito que trala réplica dos cregos de Santa Cruz de Moeche e Labacengos a cousa non debeu pasar a maiores.[428]

    A freguesía de Régoa formou parte da referida bailía de Portomarín até a desaparición das xurisdicións eclesiásticas exentas (prevista co Concordato de 1851) no ano 1873 (decreto de 9 de marzo) e a conseguinte incorporación ó bispado de Mondoñedo en 1874.[429] De feito, xa desde 1863 a mitra pretendía a anexión.[430] Na listaxe de parroquias da diocese mindoniense de Ramón Sanjurjo Pardo, que data de 1854, Régoa consta como unha parroquia máis.[431]

  127. Rebordelo aparece como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[432] Pola contra, non figura na listaxe de parroquias de Caldelas do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 97 do 3 de decembro de 1836, que estabelecía o concello.[433] Tampouco consta nos nomenclátores subsecuentes.[432]
  128. Silvoso aparece como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[432] Pola contra, non figura na listaxe de parroquias de Caldelas do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 97 do 3 de decembro de 1836, que estabelecía o concello.[433] Tampouco consta nos nomenclátores subsecuentes.[432] Con todo, no nomenclátor de 1910 a parroquia reaparece fugazmente so o nome da Concepción da Insua ―a virxe da Concepción é a padroeira do templo de Silvoso[434]―, estando conformada polo propio Silvoso (de Riba e de Baixo) e mais Rego do Vargo.[435][436] Eclesiasticamente, Santa María de Silvoso (A Inmaculada Concepción) mantense como un anexo.[437]
  129. A documentación parroquial de Meredo xa comeza en 1798.[439] A poboación non aparece na listaxe de parroquias do antigo concello de Castropol que inclúe o Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826;[440] porén, xa figura como parroquia na minuta manuscrita de 1834 da Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán.[441]
  130. 130,0 130,1 A cidade de Ourense aínda estaba composta unicamente por Santa Eufemia e A Santísima Trindade na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 47 do 10 de xuño de 1836, que estabelecía o concello ourensán.[444] Ambas aparecen divididas en dúas polo menos xa en 1841.[445]
  131. 131,0 131,1 Santa Eufemia a Real do Centro estendíase polo núcleo urbano no espazo comprendido entre a catedral e o eixo formado polas Burgas, A Barreira, Bailén e Hernán Cortés, así como polos lugares de Areal, Barbaña, Barrocás, Boavista, Cabeza de Vaca, A Carballeira, O Castelo-Cusande, A Costa, O Couto, Cuenca, A Cuña, Ferro, Fonte Nova,[446] A Granxa, As Laxas,[446] Montealegre, Navas, Ousande,[446] Pena Redonda,[446] O Piñeiral, Ponte Pelamios, Rairo ―lugar que se estendía tamén por Santa Mariña do Monte e Seixalbo―,[446] Regueiro Fozado, Santa Eufemia, O Seixo[446] e Viña do Espirito Santo.[447][448]

    Santa Eufemia a Real do Norte abranguía o territorio urbano sito ó norte da catedral e os lugares da Batundeira, A Borraxeira, Campo da Cerdeiriña,[446] Campo de San Lázaro,[446] Caneiro, Cantoña,[446] Casa Portabales, As Coiñás,[446] O Cruceiro da Ponte,[446] A Cruz dos Estercos[446] ―nome mudado despois polo de Cruz Alta―,[449] Erbedelo, Fonte do Monte, Granxa do Tincho, As Lagoas,[446] Mende, O Outeiro da Vela,[446] Portovello, Ponte Lebrón, Ponte Loña, Ponte Maior,[446] Ponte Pedriña, Pradocelos,[446] Rabaza (de Riba e de Baixo), Rabo de Galo,[450][451] San Cibrao, San Tomé e Souto Sanín (de Riba e de Baixo ―Os Viros[452]―).[447][448]

    Así e todo, cómpre considerar que os límites parroquiais non están documentados de xeito claro nesta primeira época.[448] O lugar do Couto debeu pasar de Santa Eufemia do Centro ó do Norte,[453] e o de Rabo de Galo facer o camiño inverso.[451] Con estas últimas adscricións aparecen, de feito, nos nomenclátores de 1860 e 1888. No entanto, os lugares da Batundeira, A Borraxeira e San Cibrao, que figuran en Santa Eufemia do Norte no reconto parroquial de 1867, e que procedían de Velle, mantéñense na freguesía orixinal nos devanditos nomenclátores. Ademais, no de 1860 o lugar de Viña do Espirito Santo consta en Santa Eufemia do Norte. Outras mudanzas de pertenza en lugares desta última parroquia, as cales se viron reflectidas na reforma parroquial da diocese ourensá de 1893, preséntanse tamén en 1867: o traspaso de San Tomé a Tibiás (no concello do Pereiro de Aguiar), así como o de Erbedelo, O Couto, Ponte Lebrón, Ponte Pedriña e toda a poboación á esquerda do río Barbaña, que pasan para Santa Eufemia do Centro.[454][446][455]

  132. 132,0 132,1 132,2 A Santísima Trindade partido de Riba estendíase polo núcleo urbano entre a rúa Hernán Cortés, praza de San Cosme, Porta da Aira, O Posío, Praza do Sal, rúa da Liberdade, Praza do Olmo, Príncipe, Paio, Imprenta e Colón; en canto A Santísima Trindade partido de Baixo abranguía o espazo urbano entre a rúa Cervantes, Vilar, Praza da Trindade, Baño, Paio, Colón, Padre Feijoo, O Progreso e Praza do Xardín, así como os lugares da Burata,[446] A Farixa, O Fiscal,[446][455] O Fonsillón,[455] A Ermida,[446] Mariña Mansa, O Papón, Ponte Codesal, Sevilla[446] e A Xila.[446][455] [1326]
  133. 133,0 133,1 Santa Cristina figura na listaxe de parroquias de Ribadavia do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 48 do 14 de xuño de 1836, que estabelecía o concello. Xa non o fai na relación do BOPOR número 71 do 16 de xuño de 1842.[457]
  134. A Carballeira non aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845, aínda que se rexistra o lugar da Seara.[459] Tampouco figura na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 47 do 10 de xuño de 1836, que estabelecía o concello de Nogueira. No entanto, na do BOPOR número 71 do 16 de xuño de 1842 está presente na fórmula «San Martiño de Nogueira e anexos de San Xosé da Carballeira e Santa María de Misiares [Viñoás]».[458] Posteriormente xa consta no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849,[460] así como nos nomenclátores subsecuentes (1860, 1873…).[459]
  135. Viñoás non aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845, aínda que se rexistra o lugar de Penalba.[459] Tampouco figura na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 47 do 10 de xuño de 1836, que estabelecía o concello de Nogueira. No entanto, na do BOPOR número 71 do 16 de xuño de 1842 está presente na fórmula «San Martiño de Nogueira e anexos de San Xosé da Carballeira e Santa María de Misiares», sendo esta última Viñoás,[458] tal como xa consta no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849,[460][461] así como nos nomenclátores subsecuentes (1860, 1873…).[459]
  136. 136,0 136,1
    As illas de Ons e Onza no mapa da xurisdición da Lanzada incluído no Catastro de Ensenada, 1752.
    No Antigo Réxime, conforme o Catastro de Ensenada en 1753, A Illa de Ons pertencía á xurisdición da Lanza­da, na provincia de Santiago, sen constituír unidade adminis­trativa ningunha. Estaba desha­bitada e segundo a tradición foi poboada e constituída unha freguesía anexa á devandita xurisdi­ción.[464] O Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827 adscríbea simplemente á provincia compostelá.[465]

    Ons foi adxudicada ó concello de Sanxenxo pola Deputación de Pontevedra en 31 de xullo de 1837, tras iniciativa do alcalde sanxenxeiro. Os habitantes da illa solicitaron en 11 de abril de 1842 a incorporación ó concello de Bueu; porén, esta foi rexeitada polo organismo provincial en 9 de novembro do mesmo ano. Finalmente, após unha nova solicitude datada en 1 de outubro de 1844 e os correspondentes relatorios, as illas de Ons e Onza foron incorporadas ó municipio bueués pola Real Orde de 20 de novembro de 1844.[463]

  137. Oia aparece como mosteiro no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766[254] e xa consta como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[312] Pola contra, na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 98 do 7 de decembro de 1836, que estabelecía o concello de Oia, aparecían de xeito conxunto Oia e Pedornes, fornecéndose unicamente o total de poboación para as dúas localidades.[468]

    Ó contrario da parroquia eclesiástica, a civil non incluíu o lugar de San Xián, pois administrativamente pertencía ó Rosal.[469]

  138. 138,0 138,1 138,2 As Illas Cíes foron adxudicadas inicialmente a Baiona pola Deputación de Pontevedra en 17 de abril de 1839; porén, após recurso do concello vigués, e tras importantes disputas entre a deputación provincial e o recorrente, así como a tramitación dun longo relatorio, as illas foron finalmente adscritas a Vigo pola Real Orde de 20 de xuño de 1840.[471] Anteriormente estiveran so diferentes tipos de xurisdicións baionesas e viguesas. Por exemplo, en 1826 Vigo recibiu xurisdición sobre as Cíes para controlar a sanidade dos navíos que chegaren ó porto.[472] Pola banda de Cangas, esta protestou en 1698 contra a procesión de Vigo ás illas, realizada polo cabido vigués e o convento franciscano de Santa Marta de Vigo, cuxo gardián admitía a adscrición canguesa das Cíes.[473] A pertenza do arquipélago á vila do Morrazo foi igualmente consignada polo cóengo cardeal Jerónimo del Hoyo nas súas Memorias del Arzobispado de Santiago, compostas entre 1603 e 1620.[474] A vila canguesa tamén preiteou perante a Real Audiencia de Galiza no século XVI cando uns documentos da colexiata de Baiona lle outorgaban xurisdición sobre as illas.[472] Semella que mesmo se chegou a pór alí unha forca pola parte de Baiona, que acabou tirando o xustiza de Cangas.[472][474]

    A relación do devandito convento franciscano de Santa Marta, situado na ribeira do Berbés e tamén chamado de San Francisco, remóntase ó século XIV, cando se instalaron nas propias Cíes os franciscanos, quen por mor dos ataques franceses acabaron intensificando as súas relacións con Vigo, até que no ano 1551 se fundou na vila o convento.[472] Deste xeito, após a adscrición definitiva en 1840, no relatorio e censo das parroquias da diocese de Tui realizado no ano 1867 propúñase que as 16 familias (56 persoas en total) que moraban nas illas fosen incluídas na igrexa de Santa Marta de Vigo ―xa un exconvento― e na súa correspondente xurisdición parroquial.[472] Ademais, tanto o cabido catedralicio como o fiscal eclesiástico manifestábanse favorábeis á constitución dunha freguesía nas Cíes.[475] No entanto, un decreto do arcebispado de Santiago de Compostela de 1895 esclarecía ó bispo de Tui que os habitantes do arquipélago son fregueses da parroquia de Cangas.[470] Nos nomenclátores as Illas Cíes aparecen como parroquia no de 1860,[281][476] dentro da freguesía de Vigo (Santa María) nos seguintes (p. ex. 1888)[477] e conformando a de San Francisco de Fóra nos do século XX (p. ex. 1910).[478][479] Conforme o Nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 1998 (provincia de Pontevedra) e 2003 (toda Galiza), non constitúen unha parroquia e tampouco pertencen a ningunha.[480][481] Deste xeito, o nomenclátor do padrón municipal do Instituto Galego de Estatística esclarece que as Cíes son unha entidade singular de poboación que non está agrupada en parroquia ningunha.[482]

  139. En 18 de outubro de 1842 a Deputación de Pontevedra acordou informar o Xefe Político, para a súa transferencia para a instancia superior do Rexente, sobre a aceptación da unión nunha soa parroquia de Santa Mariña Dozo, Fefiñáns e San Tomé do Mar, indicando que as tres freguesías formaban unha única poboación.[483]
  140. 140,0 140,1 Os lugares de San Xiao do Trebo e A Vacariza presentaron unha instancia á Deputación da Coruña en 1842 solicitando a segregación da parroquia de Régoa e, por conseguinte, a agregación á da Pedra. A idea de se desmembraren manifestábase desde había anos por mor da enorme distancia a que se achaban do centro relixioso.[484] Por exemplo, en 1776 o prior de Régoa e o cura da Pedra acordaran que este último se encargase dos veciños do Trebo, xa que Régoa estaba demasiado lonxe («dúas leguas e media», na realidade algo máis).[485] Deste xeito, Régoa e o seu concello, Cedeira, estendíanse até o Cabo Ortegal, como se pode ver serodiamente ―aínda que de forma moi imprecisa― nun mapa da provincia da Coruña de 1865.[486] A extensión de Régoa tamén se amosa no mapa do bispado de Mondoñedo de Joseph Cornide en 1764.[487] Pola súa banda, A Pedra pertencía ó concello de Santo Adrao de Veiga, mais tras unha solicitude deste en 27 de novembro de 1848 pedindo a súa incorporación ó de Ortigueira, o municipio veigués ―xunto cos de Couzadoiro e Os Freires― foi anexado pola Real Orde de 19 de xullo de 1849, finalizándose o proceso en 6 de xaneiro de 1850.[488][489] O novo límite entre Régoa e A Pedra estabeleceuse na Punta do Cadro, como se pode ver noutro mapa da provincia coruñesa de Francisco Coello que tamén data dese ano de 1865.[490] Aínda que os dous pequenos lugares non adoitan aparecer nos nomenclátores, A Vacariza xa figura na parroquia da Pedra no de 1860.[491] Eclesiasticamente, San Xiao do Trebo e A Vacariza seguiron a formar parte de Régoa até a reforma parroquial da diocese de Mondoñedo de 1895, cando pasaron para A Pedra.[127]
  141. Así e todo, cómpre considerar que os límites das parroquias de Ourense non están documentados de xeito claro nesta época.[448] Os lugares do Couto e Rabo de Galo si aparecen con estas novas adscricións (o primeiro en Santa Eufemia do Norte e o segundo na do Centro) nos nomenclátores de 1860 e 1888. No entanto, por exemplo, os lugares da Batundeira, A Borraxeira e San Cibrao, que figuran en Santa Eufemia do Norte no reconto parroquial de 1867, e que procedían de Velle, mantéñense na freguesía orixinal nos devanditos nomenclátores. Ademais, no de 1860, ó contrario do que ocorría en 1844, o lugar de Viña do Espirito Santo consta en Santa Eufemia do Norte. Outras mudanzas de pertenza en lugares desta última parroquia, as cales se viron reflectidas en parte na reforma parroquial da diocese ourensá de 1893, preséntanse tamén en 1867: o traspaso de San Tomé a Tibiás (no concello do Pereiro de Aguiar), así como o de Erbedelo, O Couto, Ponte Lebrón, Ponte Pedriña e toda a poboación á esquerda do río Barbaña, que pasan para Santa Eufemia do Centro.[454][446][455]
  142. Santa Cruz de Moscán aparece como parroquia nas diferentes fontes da primeira metade do século XIX: no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827;[493] na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845;[494] na listaxe de parroquias do concello do Páramo que figura no Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU), número 29 do 9 de marzo de 1845;[495] e no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1848.[496] Xa non consta nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873…).[494]

    A freguesía estaba formada, alén de polo propio lugar de Santa Cruz, segundo o dicionario de Miñano, polos lugares do Albaredo e do Castro, de xeito que a Moscán pertencíanlle O Outeiro e As Quintás.[493] Conforme o dicionario de Madoz, no entanto, O Albaredo e O Castro formaban parte de Moscán xunto co lugar homónimo e Doncel.[496]

  143. San Miguel do Incio estaba formada polo propio lugar de San Miguel, Barreiro, Dontide, Mazo, Monteagudo, Pacios e Pena.[497] Aparece como parroquia no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826[499] e na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[500] Tamén figura, aínda que de xeito conxunto con San Pedro do Incio (fornecéndose unicamente o total de poboación para as dúas entidades), na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU), número 29 do 9 de marzo de 1845, que estabelecía o antigo concello de Rendar.[501] No Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1847 xa se rexistra que nesa altura a freguesía de San Miguel está incluída na de San Pedro.[498]
  144. Vilar de Francos estaba formada polo propio lugar de Vilar e San Cibrao.[503] A freguesía aparece no Censo de Floridablanca de 1787[504] e no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1828.[503] Non figura, pola contra, na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845.[505] Con todo, é unha das parroquias que integra o antigo concello de Neira de Xusá en 1835.[502] Xa non consta na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU), número 22 do 21 de febreiro de 1845, que estabelecía de novo o concello.[502] Tampouco aparece entre as freguesías que compoñen o termo municipal de Neira de Xusá no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849,[506] ainda que si entre as que conforman o Partido xudicial de Becerreá en 1846, onde ten a advocación trocada coa de Francos (San Salvador),[507] o cal ocorre igualmente nas súas respectivas entradas, de xeito que Vilar de Francos tamén ten a súa como parroquia.[508][509]
  145. Traspena estaba formada polo propio lugar de Traspena e Sanamede.[511] Aparece como parroquia no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1828.[512] Non figura, pola contra, na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845.[505] Si o fai na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU), número 22 do 21 de febreiro de 1845, que estabelecía o antigo concello de Neira de Xusá.[502] Tamén consta no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849.[511] Porén, xa non aparece nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873…).[505]
  146. En 18 de outubro de 1840 a Xunta de Goberno provisional da provincia de Lugo publicara no seu Boletín Oficial (BOPLU) a circular que reformaba a división xudicial e municipal, de xeito que o concello de Neira de Rei era suprimido e integrado no de Neira de Xusá.[513]
  147. San Pedro de Neira de Rei estaba formada polo propio lugar de San Pedro, Sarceada e A Pradeira,[515][506] achándose ―conforme o Catastro de Ensenada― entre as parroquias de Cascallá, Fontarón, Furco e Nantín.[513] No entanto, Castro Redondo afirma que San Pedro de Neira de Rei e San Martín de Neira de Rei se fusionaron dando lugar a San Pedro de San Martín de Neira de Rei.[516]

    A freguesía aparece no Censo de Floridablanca de 1787[517] e no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827.[515] Non figura, pola contra, na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845.[518] Con todo, é unha das parroquias que integra o antigo concello de Neira de Rei en 1835.[513] Tamén consta como parroquia no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849, tanto na súa propia entrada como conformando o antigo concello de Neira de Xusá;[506][ep] porén, as freguesías lindeiras non a mencionan como confinante,[519][520][521][522] e de feito a de Nantín (Santiago) alude a San Pedro como a súa igrexa parroquial.[520]

    Cómpre considerar que parte do lugar de Sarceada aparece pertencendo a Furco, por exemplo, no dicionario de Madoz e no nomenclátor de 1888.[523][519][514]

  148. Deva aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[524] Figura, igualmente, na listaxe de parroquias da Cañiza do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 96 do 30 de novembro de 1836, que estabelecía o concello.[526] Tamén aparece, conformando o concello da Cañiza, no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1846.[527][528] Porén, non consta xa nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873…).[524] Eclesiasticamente, en troques, mantívose até a actualidade.[529]

    Cómpre ter en conta que malia Fariña Jamardo afirmar que Deva foi incorporada ás Achas por esta última ter unha entidade chamada Deva,[526] a referida entidade, Deva de Abaixo, pertencía ás Achas cando a parroquia de Deva aínda existía.[528]

  149. Vilavella de Redondela aínda aparece na listaxe de parroquias de Redondela do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 97 do 3 de decembro de 1836, que estabelecía o concello.[530] Porén, non figura xa nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873…).[531] Eclesiasticamente, en troques, mantívose até a actualidade.[532]
  150. Faramilláns constituía couto de seu no Antigo Réxime.[533] Na primeira metade do século XIX aparece como parroquia nas diferentes fontes: no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826;[535] na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845;[536] e no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1847.[537] Aínda que de xeito conxunto con Buscás, isto é, fornecéndose unicamente o total de poboación para as dúas entidades, figura tamén na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia da Coruña (BOPCO), número 141 do 22 de xuño de 1836, que estabelecía o concello de Ordes.[538] Porén, non consta xa nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873…).[536]

    Fariña Jamardo consigna a anexión de Faramilláns a Buscás na reforma parroquial de 1867 da arquidiocese de Santiago de Compostela;[539] pola contra, Barreiro Fernández non a rexistra.[540] De feito, no nomenclátor de 1860 xa se recolle que nesa altura a parroquia de Faramilláns está incluída na de Buscás.[534]

  151. A igrexa de San Paio de Figueiroa foi destruída en 1851/3 por un incendio, disque provocado e coa intención de acelerar o proceso de construción dunha nova igrexa no lugar da Estrada.[543] Algún autor considera que a destrución ocorreu efectivamente en circunstancias un tanto escuras e chega a cualificar o feito como «“protoespeculación” municipal».[544]
  152. A Veiga aínda non aparece como parroquia no nomenclátor de 1888.[546] De feito, é mencionada como unha parroquia creada pola reforma parroquial da diocese de Oviedo de 1891.[547] No entanto, a súa documentación parroquial xa comeza efectivamente no ano 1862.[548]
  153. A parroquia eclesiástica de Vilarraso creouse con lugares de Muniferral e Aranga (do concello de Aranga) e de Curtis e Foxado (do concello de Curtis). Porén, a parroquia administrativa formouse só cos lugares do concello de Aranga. De feito, no censo de 1888, Vilarraso aparecía composta só cos lugares procedentes da parroquia de Muniferral e aínda non incluía os de Aranga.[550] Os núcleos de poboación eran A Carballeira, Os Carneiros, A Casanova, A Castellana, Castrobó, Os Ferreiros, Santiso (de Baixo), Solmé, Vilarraso e Vilourís, de Muniferral; Carballo Torto, A Graña, Orosa e Santiso, de Aranga; A Espiñeira, A Gulpilleira, As Paredes e Vilardois, de Curtis; e Samel de Foxado.[549]
  154. Codesos comprendía, alén do lugar homónimo, o de Vilanova.[552] Na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia da Coruña (BOPCO), número 139 do 18 de xuño de 1836, que estabelecía o concello de Cee, A Pereiriña e Codesos xa aparecían de xeito conxunto, fornecéndose unicamente o total de poboación para as dúas parroquias.[553] Malia a súa supresión na reforma parroquial da arquidiocese de Santiago de Compostela de 1867, a parroquia seguiu a aparecer nos nomenclátores até o ano 1910 inclusive.[554]
  155. A Espenuca estaba formada, alén de polo lugar homónimo, polos lugares do Bullo, Caresma, Lousada, Picoto e Soullón.[556] Até o ano 1900, inclusive, seguiu a aparecer nos nomenclátores.[557] Eclesiasticamente, tamén aparecía nas guías eclesiásticas dependendo da de Coirós.[558]
  156. Na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia da Coruña (BOPCO), número 140 do 20 de xuño de 1836, que estabelecía o concello, Chacín e Santa Leocadia de Entíns xa aparecían de xeito conxunto, fornecéndose unicamente o total de poboación para as dúas parroquias.[561] E malia o que se di nalgunha fonte,[562] Santa Leocadia aínda figura no nomenclátor de 1860.[534]
  157. Ordes abranguía unha parte da Espenica e Poulo a outra.[565][566] Eclesiasticamente, alén dos lugares da Espenica, A Fraga da Galiña e Sar, tamén se incorporaba a Ordes o lugar de Guindibó de Riba, procedente de Pereira.[563][564] Porén, esta incorporación non chegou a atinxir a organización civil.
  158. Combarro xa aparece como lugar e so o nome de «Pto. de Combarro» na edición gravada da Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán (1845).[568] Desde antigo até o século XVI o topónimo da localidade era o de «Porto de Combarro» e a partir desta centuria comezou a se chamar «San Roque de Combarro» por mor da adquisición dunha imaxe do santo para a capela.[569] Eclesiasticamente, a parroquia foi formada a maiores cos lugares de Casalvito, O Esperón, Rial e Vilar, os cales administrativamente se mantiveron en Poio (San Xoán).[567]
  159. As Cruces xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[281] Figura nos nomenclátores pola primeira vez como parroquia no de 1900.[281][571] Eclesiasticamente, na realidade, Besexos pasou a ser As Cruces ó ser erixida a capela da Nosa Señora da Piedade como parroquial e reducida a igrexa de Besexos a capela.[570] No entanto, a parroquia civil de Besexos mantívose.[573]
  160. Follente estaba formada polos lugares da Costa, Follente e Rosende.[575] Como parroquia seguiu a aparecer nos nomenclátores até o ano 1910 inclusive.[576] Ademais, a súa actividade relixiosa (misa e soterramentos) mantívose até a década de 1960.[577]
  161. Caritel era unha poboación dividida entre as parroquias de Ponte Caldelas e Forzáns, pertencentes ás dioceses de Santiago e Tui respectivamente.[579] O mesmo ocorría co lugar da Pousa.[580] Os lindes pasaban polo camiño que atravesaba as localidades.[579] Caritel xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[432] Tamén figura no nomenclátor de 1858 duplamente: «Caritel (Santa Eulalia)», a parte de Ponte Caldelas, e «Caritel (San Fiz)», a parte de Forzáns.[432]

    Na reforma parroquial da arquidiocese compostelá do ano 1867 dise que Caritel é segregada de Ponte Caldelas. Porén, no boletín do arcebispado do 30 de xuño de 1868, n.º 222, explícase que a nova parroquia ha estar conformada polo Coto de Caritel coas aldeas da Pousa, O Portasouto e Larpea, mais incluíndo as partes destas que pertencen á freguesía tudense de Forzáns; e que se ha levar a cabo cando o arcebispo García Cuesta se puxer de acordo co seu homólogo tudense sobre a tal unión e a diocese á cal vai pertencer. Finalmente, a parroquia constituíuse no arcebispado de Compostela sen semellar haber acordo entre os bispos.[581][551] Nos nomenclátores Caritel aparece pola primeira vez no de 1900,[432] aínda que sen incorporar a parte de Forzáns.[435][436]

  162. Eclesiasticamente, a antiga parte galega de Cambedo ―igual cá de Souteliño― seguiu a pertencer á diocese de Ourense até 1914, cando foi incorporada á diocese de Braga. Entrara Portugal en 1910 nun novo réxime e os párrocos tiñan crecentes dificultades para cruzar a fronteira.[584]

    Cambedo no mapa de José de Castro López sobre A Raia, 1863.
    ++ Límites da parte galega.
    ++ Límites da parte portuguesa.
    ++++ Fronteira galego-portuguesa.

  163. Eclesiasticamente, a antiga parte galega de Souteliño ―igual cá de Cambedo― seguiu a pertencer á diocese de Ourense até 1914, cando foi incorporada á diocese de Braga. Entrara Portugal en 1910 nun novo réxime e os párrocos tiñan crecentes dificultades para cruzar a fronteira.[584]

    Souteliño no mapa de José de Castro López sobre A Raia, 1863.

  164. Eclesiasticamente, a antiga Lamadarcos galega seguiu a pertencer á diocese de Ourense mentres a outra pertencía á de Braga. Unha bula de 1881, executada en 1882, que tiña o obxectivo de facer coincidir os límites civís cos relixiosos, incorporouna ó arcebispado bracarense. A freguesía portuguesa de Tourém, pertencente tamén ó bispado ourensán desde antigo, foi igualmente anexada á arquidiocese de Braga pola mesma bula.[587]

    Lamadarcos no mapa de José de Castro López sobre A Raia, 1863.
    ++ Límites da Lamadarcos galega
    ++++ Fronteira galego-portuguesa

  165. 165,0 165,1 Esta configuración parroquial ―Rubiás e Santiago en San­tiago de Rubiás e Meaus en Tosende― xa existía eclesias­ticamente, tal como informa Delfín Modesto Brandón, o penúltimo xuíz do Couto Mixto, nas súas memo­rias.[589] Así aparece tamén no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849[590][591] ou no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1828.[592] De feito, cando se crearon os concellos en 1836, Santiago de Rubiás xa é incluída no concello de Calvos de Randín e Tosende con Meaus no de Baltar.[593] Porén, Meaus e Tosende figuran separados, canda Rubiás, no mapa do bispado de Ourense de 1763,[594] mentres no Censo dos Bispos de 1587 figuran os tres lugares mixtos.[595] Así e todo, algúns autores consideran que os tres lugares mixtos constituían unha única parroquia eclesiástica.[596]

    O Couto Mixto no mapa de José de Castro López sobre A Raia, 1863.
    ++++ Límites do Couto Mixto
    ++++ Fronteira pretendida polos españois
    ++++ Fronteira pretendida polos portugueses
    ++++ Fronteira non-cuestionada

  166. 166,00 166,01 166,02 166,03 166,04 166,05 166,06 166,07 166,08 166,09 166,10 166,11 166,12 166,13 166,14 A reforma parroquial da diocese de Oviedo foi estabelecida mediante autos de 11 de abril de 1888 e 5 de agosto de 1891, e confirmada polo Real Decreto de 16 de agosto de 1891 e a Real Cédula auxiliatoria de 6 de setembro de 1891, que se emitiu para a execución da reforma.[547] Un auto posterior do bispo ovetense deixaba instaladas as parroquias definitivamente.[598]
  167. As Figueiras, desde antigo até o final do Antigo Réxime, constituíu couto de seu.[599] Aparece como vila na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[441][600] Eclesiasticamente, foi erixida finalmente no ano 1894.[598]
  168. 168,0 168,1 Santo Estevo de Neira estaba formada polo propio lugar de Santo Estevo, Senra e Casa da Pobra.[601][602] Foi suprimida eclesiasticamente antes de 1890;[29] no entanto, malia non aparecer nos nomenclátores de 1900 e 1910, seguiu a figurar neles durante o resto do século XX.[38] De feito, tamén consta nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996,[603] así como no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[84] Conforme o Nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 2000 (provincia de Lugo) e 2003 (toda Galiza), non constitúe unha parroquia e o lugar de Santo Estevo está integrado en Pousada[604][605] (o lugar de Senra pasou a Baralla coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890).[606]

    O nome de Santo Estevo de Neira mantívose nos nomenclátores até os anos 50, cando pasou a aparecer simplemente como Santo Estevo.[38] O propio lugar de Santo Estevo, malia conformar a parroquia homónima, figura posteriormente, como no nomenclátor de 1981, coa denominación de Santo Estevo de Pousada.[607]

  169. Fontecabalos estaba formada polos lugares de Cima de Sello, Fontecabalos e Xesteira. Está presente como parroquia no nomenclátor de 1888,[609] mais xa no proxecto da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1888-9 os seus lugares constan integrados en Sello.[610] Malia non aparecer nos nomenclátores de 1900 e 1910, os dous posteriores á súa supresión,[611][612] a parroquia ―igual ca Alperiz, Erbo e Palio― seguiu a figurar nos nomenclátores seguintes até o ano 1940 inclusive.[613]

    Con todo, polo menos en 2016-2019 o goberno lalinés seguía a contar Fontecabalos ―igual ca Alperiz, Erbo, Lalín de Arriba e Palio― como parroquia a nivel organizativo municipal, así como desde o punto de vista social, posuíndo esta o seu correspondente alcalde de barrio.[614][615]

  170. 170,000 170,001 170,002 170,003 170,004 170,005 170,006 170,007 170,008 170,009 170,010 170,011 170,012 170,013 170,014 170,015 170,016 170,017 170,018 170,019 170,020 170,021 170,022 170,023 170,024 170,025 170,026 170,027 170,028 170,029 170,030 170,031 170,032 170,033 170,034 170,035 170,036 170,037 170,038 170,039 170,040 170,041 170,042 170,043 170,044 170,045 170,046 170,047 170,048 170,049 170,050 170,051 170,052 170,053 170,054 170,055 170,056 170,057 170,058 170,059 170,060 170,061 170,062 170,063 170,064 170,065 170,066 170,067 170,068 170,069 170,070 170,071 170,072 170,073 170,074 170,075 170,076 170,077 170,078 170,079 170,080 170,081 170,082 170,083 170,084 170,085 170,086 170,087 170,088 170,089 170,090 170,091 170,092 170,093 170,094 170,095 170,096 170,097 170,098 170,099 170,100 170,101 170,102 170,103 170,104 170,105 170,106 170,107
    A reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 estaba prevista co Concordato de 1851 e para a súa elaboración realizáronse tres proxec­tos: 1856, 1867 e 1888-9.[619] O último foi publicado con carácter de reformá­bel en auto definitivo no Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU) e no Boletín Eclesiástico do Bispado, así como na Gaceta de Madrid nos primeiros meses xa de 1890.[620] Finalmente, a reforma foi decretada polo bispo lucense en 9 de agosto dese ano e referendada polo Real Decreto de 22 de agosto do ano seguinte e a Real Cédula Auxiliatoria de agosto (sen día).[621] O auto definitivo publicouse no Boletín Eclesiástico do Bispado nos días 9, 18 e 27 de setembro de 1891, números 25-27, e entrou en vigor o 1 de novembro.[622]
  171. O traspaso do lugar de Senra foi efectivo no ano 1893.[606]
  172. 172,0 172,1 Teixeira estaba formada polo propio lugar de Teixeira e Quintela.[602] No entanto, malia non aparecer nos dous nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de 1900 e 1910, seguiu a figurar neles durante o resto do século XX.[38] De feito, tamén consta nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996,[603] así como no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[84] Conforme o Nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 2000 (provincia de Lugo) e 2003 (toda Galiza), non constitúe unha parroquia e os seus lugares están integrados en Arroxo.[604][605]
  173. O Cereixal xa aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, isto é, como lugar na minuta manuscrita de 1834 e como estación na edición gravada de 1845.[617] Parte do lugar do Cereixal pertencía a Cadoalla.[616][115]
  174. Os lugares de Nantín distribuíronse do seguinte xeito: por unha banda, integráronse en Cascallá o propio lugar de Nantín, Campo de Árbore e Todón de Arriba (Todón de Abaixo xa pertencía a Cascallá) (hoxe Todón); por outra, integráronse en Furco os lugares de San Pedro, As Fontes e a parte de Sarceada (a outra parte xa pertencía a Furco).[618][514]
  175. A parroquia eclesiástica de Vilarbuxán creouse con lugares de San Fiz de Rubián e Remesar (do concello de Bóveda) e de Castro de Rei de Lemos (do concello de Paradela). Porén, a parroquia administrativa formouse unicamente co propio lugar de Vilarbuxán, segregado de San Fiz de Rubián.[623] Os demais eran A Fontaíña e Ourille, en Remesar; e A Carballosa, A Matanza, As Pereiriñas (ou As Pereiras) e Zouro, en Castro de Rei de Lemos.[116]
  176. A parroquia eclesiástica de Erbedeiro creouse cos lugares de Erbedeiro, A Cal e Airoá, pertencentes a Chouzán (no concello de Carballedo), e o de Sernande, pertencente a Nogueira de Miño (no concello de Chantada). Porén, administrativamente só está formada cos lugares do concello de Carballedo.[624] Cómpre considerar, no entanto, que nos nomenclátores de entre 1900 e 1960 inclusives aparece no concello de Chantada a parte de Erbedeiro que inclúe o lugar de Sernande.[625]
  177. San Xoán de Loureiro (hoxe de Baixo e de Riba) aparece no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1847.[628] Porén, xa non figura nos nomenclátores subsecuentes de 1858, 1860, 1873 e 1888.[629]
  178. Antes da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 ser definitiva, Furco perdía os lugares de Cas de Pedro e O Rañadoiro, que eran anexados a Santa Mariña do Castro.[630]
  179. Antes da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 ser definitiva, só pasaba para Carballedo o lugar da Pontepedriña.[630]
  180. Antes da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 ser definitiva, só pasaba para Veascós a parte do lugar da Ermida pertencente á Cova.[630]
  181. Vilabade aparece como parroquia na minuta manuscrita de 1834 da Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, mais non na edición gravada de 1845.[634] Nos nomenclátores non figura até o de 1950,[635] cando está formada polo lugar homónimo e Frontoi (O Codesal e Tarrío manteñense en Vilariño).[636] Nos nomenclátores seguintes conserva esta composición, aínda que O Codesal e Tarrío non constan en ningunha das dúas parroquias.[637][638][639] Eclesiasticamente creárase en 1890 cos propios lugares de Vilabade e Frontoi e mailo de Rodinso da parroquia de Bolaño.[640]
  182. O Gumieiro, talvez unha forma errada de Guimieiro, tamén aparece como Vimieiro en diferentes fontes (consta como «Vimeeyro» no ano 1282).[641] No nomenclátor de 1888 a parte de Vilaspasantes figura como Vimieiro de Baixo e a de Vilarello como Vimieiro de Riba.[642]
  183. O lugar da Veiga chámase A Veiga de Riba nos nomenclátores de 1860 e 1888 e aparece tanto en San Pedro de Farnadeiros como en Paradela.[645][644] A localidade, que non figura nos nomenclátores posteriores,[646][647][648][649][650] e que tampouco consta no Nomenclátor oficial de Galiza ―publicado en 2000 (provincia de Lugo) e 2003 (toda Galiza)―,[651] fica efectivamente dentro dos límites paradelenses conforme o mapa parroquial da Xunta de Galicia.[652][653]
  184. O lugar de Larín non aparece nos nomenclátores.[654][655][656][657][658][659][660]
  185. O Mosteiro estaba formada polo lugar homónimo, que pasou para Dozón; e os lugares de Roiriz e A Pallota, que pasaron para Bidueiros.[661][108]
  186. Lamas de Campos formouse cos lugares de Campos, Lamas e Pumeda, procedentes da Allonca; os de Fongate, Ortigoso e Vilarchao, de Fonfría; e o de Vilarmeán, do Padrón.[43] As parroquias da Allonca e Fonfría formaban parte do priorado de San Martín de Suarna, en canto O Padrón constituía priorado de seu coa Bastida como anexo. Estes dous territorios priorais formaban un exclave que pertenceu á encomenda de Portomarín, da Orde de San Xoán de Xerusalén (ou de Malta), até a desaparición das xurisdicións eclesiásticas exentas (prevista co Concordato de 1851) no ano 1873 (decreto de 9 de marzo) e a conseguinte incorporación á diocese de Lugo.[662] O seu espazo dividía en dous o arciprestado de Burón, da diocese de Oviedo, feito que non se representa no mapa do bispado ovetense de 1894.[663]
  187. Pacios formouse cos lugares de Mourisco e Pacios, procedentes da Bastida; e os de Brañas, Ferreirola e Leituego, procedentes do Padrón.[121] A parroquia do Padrón constituía priorado de seu e tiña como anexo a da Bastida. Xunto co tamén priorado de San Martín de Suarna, que tiña como anexos A Allonca e Fonfría, formaban un exclave que pertenceu á encomenda de Portomarín, da Orde de San Xoán de Xerusalén (ou de Malta), até a desaparición das xurisdicións eclesiásticas exentas (prevista co Concordato de 1851) no ano 1873 (decreto de 9 de marzo) e a conseguinte incorporación á diocese de Lugo.[662] O seu espazo dividía en dous o arciprestado de Burón, da diocese de Oviedo, feito que non se representa no mapa do bispado ovetense de 1894.[663]
  188. A división do lugar de Barbeitos entre O Padrón e Fonfría non se manifesta nos nomenclátores anteriores á reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890, de xeito que a poboación só aparece no Padrón.[664][665]
  189. Pradedo (hoxe de Abaixo e de Arriba) estaba formada polos propios lugares de Pradedo, O Carballo e Trastulfe.[242]
  190. 190,0 190,1 Na propia reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 dise, na realidade, que o lugar de San Fiz pasa de Carteire para Entrambasaugas.[74] Era Marzán anexo de Carteire.[668] Efectivamente, o lugar pertence á parroquia marcega nos nomenclátores de 1888 e 1860,[297][669] así como no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1848.[670]
  191. 191,0 191,1 O lugar de Vendas de Narón estaba dividido entre Ferreira de Pallares, Nespereira e San Mamede do Río.[74][671][672]
  192. A Cruz do Incio, único lugar da parroquia, xa aparece como feira na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[500]
  193. 193,0 193,1 San Cristovo da Pena estaba formada polos lugares da Barreira, Carragoso de Arriba, A Casanova, A Pena, O Souto e Xaxán, que constituíron a parroquia de Xaxán; e os de Carragoso de Abaixo, A Corredoira, Feás, García Sánchez, O Pontillón e O Portaceiro, que pasaron a pertencer á tamén nova parroquia de Lalín.[104] As razóns dadas foron as menores distancias e a propia solicitude dos veciños. Ademais, no caso de Xaxán, se a igrexa parroquial non se trasladase da Pena ó templo do propio lugar de Xaxán a idea era que eses lugares fosen incorporados a Goiás.[676] A igrexa parroquial da Pena achábase no lugar homónimo no monte do Coto, enriba do regato Pontiñas no lindeiro coa suprimida parroquia de Lalín de Arriba.[677]

    Malia Xaxán aparecer nos nomenclátores de 1900 e 1910, os dous posteriores á súa creación,[611][678] a freguesía seguiu a figurar como San Cristovo da Pena até o ano 1950 inclusive.[613]

  194. Lalín de Arriba estaba formada polos lugares de Alfonselle, Lagazós, Lalín, Lalín de Arriba e O Outeiro conforme o nomenclátor de 1888.[679] O proxecto da reforma parroquial tamén inclúe Agruchave, Carballeira, Filgueiroa, Outeiriño, Penela, Reboredo, Regueiriño, Río e Trascastro.[680] A todos estes lugares uníronse Carragoso de Abaixo, A Corredoira, Feás, García Sánchez, O Pontillón e O Portaceiro, procedentes de San Cristovo da Pena a pedido dos propios veciños por mor da menor distancia.[676] Enriba do regato Pontiñas no lindeiro con Lalín de Arriba, achábase a igrexa parroquial da Pena no lugar homónimo no monte do Coto.[677] Os motivos dados para a creación da nova freguesía de Santa María das Dores de Lalín eran as reducidas distancias existentes entre as poboacións; no entanto, en 4 de marzo de 1890 os fregueses de San Martiño de Lalín escribiron ó bispo da diocese de Lugo para tentar evitar a supresión, aducindo as molestias que implicaba a feira para a escoita da misa, así como a capacidade dabondo que posuían ámbolos templos, mais sen éxito.[681]

    Con todo, polo menos en 2016-2019 o goberno lalinés seguía a contar Lalín de Arriba ―igual ca Alperiz, Erbo, Fontecabalos e Palio― como parroquia a nivel organizativo municipal, así como desde o punto de vista social, posuíndo esta o seu correspondente alcalde de barrio.[614][615]

  195. Erbo estaba formada polos lugares de Corvillón, Erbo de Abaixo, Erbo de Arriba e Regufe.[683] No proxecto do axuste parroquial de 1888-9, previo ó definitivo de 1890, Erbo de Arriba incorporábase a Palmou e os demais facíano en Sello. As razóns dadas para isto eran principalmente a «anomalía» que implicaba a existencia da misa alternante entre a igrexa de Erbo e a matriz de Sello, a insuficiente capacidade do templo de Erbo para conter os fregueses conxuntos e as reducidas distancias existentes.[684] Efectivamente, conforme a reforma definitiva de 1890 tódolos lugares pasaron para Sello agás Erbo de Arriba que o fixo para Palmou.[104] Posteriormente, malia non aparecer nos nomenclátores de 1900 e 1910, os dous posteriores á supresión,[611][685] a parroquia ―igual ca Alperiz, Fontecabalos e Palio― seguiu a figurar nos nomenclátores seguintes até o ano 1940 inclusive.[613] Neste último, polo menos, inclúe a maiores o lugar do Barreirón.[686] No de 1950 a entidade parroquial desaparece e, como é de se agardar, constan Corvillón, Erbo de Abaixo e Regufe en Sello, e Erbo de Arriba (alén do Barreirón) en Palmou.[687] Esta mesma composición mantense, como por exemplo no nomenclátor de 1981.[688] No entanto, conforme o Nomenclátor oficial de Galiza ―publicado en 1998 (provincia de Pontevedra) e 2003 (toda Galiza)―, Erbo de Abaixo, Erbo de Arriba e Regufe pertencen a Palmou, en canto só Corvillón é parte de Sello.[689][690][691] Os nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996, e o mapa parroquial da Xunta de Galicia, pola contra, si respectan a distribución de 1890, de xeito que Corvillón, Erbo de Abaixo e Regufe permanecen en Sello e Erbo de Arriba en Palmou.[692][693]

    Con todo, polo menos en 2016-2019 o goberno lalinés seguía a contar Erbo ―igual ca Alperiz, Fontecabalos, Lalín de Arriba e Palio― como parroquia a nivel organizativo municipal, así como desde o punto de vista social, posuíndo esta o seu correspondente alcalde de barrio.[614][615]

  196. Palio estaba formada polos lugares de Palio de Abaixo e Palio de Arriba, que pasaron para Rodís; e Santa Baia e a súa parte de Xirón, que pasaron para Cercio.[694][695] As razóns dadas para a supresión foron principalmente as distancias e o feito da igrexa ser un forno de calor no verán e un pozo de augas no inverno.[696] Malia non aparecer nos nomenclátores de 1900 e 1910, os dous posteriores á supresión,[611][697] a parroquia ―igual ca Alperiz, Erbo e Fontecabalos― seguiu a figurar nos nomenclátores seguintes até o ano 1940 inclusive.[613]

    Con todo, polo menos en 2016-2019 o goberno lalinés seguía a contar Palio ―igual ca Alperiz, Erbo, Fontecabalos e Lalín de Arriba― como parroquia a nivel organizativo municipal, así como desde o punto de vista social, posuíndo esta o seu correspondente alcalde de barrio.[614][615]

  197. Alperiz, formada unicamente polo lugar homónimo, foi suprimida polas más condicións e pobreza do seu templo, por se achar a escasa distancia de Parada «por camiño inmellorábel» e por teren os veciños de Parada de Baixo (o outro lugar era Parada da Eirixe) que percorrer case o dobre da distancia e por un camiño ruín para ir á misa ―alternante entre ámbalas freguesías― nos días en que correspondía en Alperiz.[698] Malia non aparecer nos nomenclátores de 1900 e 1910, os dous posteriores á supresión,[611][699] a parroquia ―igual ca Erbo, Fontecabalos e Palio― seguiu a figurar nos nomenclátores seguintes até o ano 1940 inclusive.[613]

    Con todo, polo menos en 2016-2019 o goberno lalinés seguía a contar Alperiz ―igual ca Erbo, Fontecabalos, Lalín de Arriba e Palio― como parroquia a nivel organizativo municipal, así como desde o punto de vista social, posuíndo esta o seu correspondente alcalde de barrio.[614][615]

  198. A Veiga formouse cos lugares da Ponte e A Veiga, procedentes de Goiás, e o de Carballeda, procedente de Moimenta.[700]
  199. Os motivos aducidos para pasar o lugar de Rodelas, situado en Catasós, para Maceira foron a mor facilidade en tirar proveito do pasto espiritual, o bo camiño e a menor distancia.[105]
  200. As razóns aducidas para pasar o lugar de Cangas, situado en Rodís, para Cangas foron o feito de ser o lugar o único que dá nome á parroquia canguesa, a menor distancia a ela e as cheas frecuentes do río da Fábrica que impedían a pasaxe para Rodís.[702]
  201. Os motivos aducidos para pasar as partes dos lugares de Castro de Arriba e da Saborida, pertencentes a Soutolongo e Lodeiro respectivamente, para Vilatuxe foron a menor distancia e o maior número de moradores habido en ámbalas partes de Vilatuxe.[704]
  202. Os motivos aducidos para pasar a parte do lugar da Xesta pertencente a Vilanova para a propia Xesta foron a mesma división do lugar entre dúas parroquias, o feito de ser o lugar o cal dá nome á parroquia e a menor distancia.[705]
  203. A parte do lugar de Insua pertencente a Cristimil non se manifesta no nomenclátor de 1888 mais si no de 1860.[706][707]
  204. 204,0 204,1 Navallos, así como San Martín de Lúa, era unha vigairía que pertenceu ó mosteiro de Meira,[709] da Orde do Císter, até a conseguinte incorporación á diocese de Lugo. Non aparece como parroquia no Catastro de Ensenada en 1753[338] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[340] Tampouco o fai na relación de parroquias dos concellos publicada no Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU), número 24 do 25 de febreiro de 1845.[710] Figura como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845;[711] en canto no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1848[712] e no nomenclátor de 1858 consta efectivamente como vigairía.[711] Nos nomenclátores de 1860 e 1873 non se rexistra, mais xa no de 1888 aparece como parroquia.[711]

    No referido nomenclátor de 1860 os lugares da futura freguesía de Navallos áchanse en Meira;[713] porén, segundo Castro Redondo os lugares procederían de Santalla de Piquín e San Xurxo de Piquín.[338]

    Por outra banda, e contrariamente á consideración de Navallos, Arcos de Frades, outra vigairía pertencente á xurisdición meirega, alén de figurar no «Libro de tódolos curatos que hai no bispado [de Lugo]» de 1700-3,[339] tamén o fai nas demais fontes.[338][714][715]

  205. O lugar de Parabispo pertence efectivamente a Campos no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1846;[716][717] porén, xa nos nomenclátores de 1860 e 1888 forma parte do Barreiro.[718][719]
  206. Cómpre considerar que hoxe existe A Meda e A Meda de Abaixo.
  207. 207,0 207,1 A parte do lugar de Navallos en Fiolleda non se manifesta no nomenclátor de 1888 mais si no de 1860.[720][721]
  208. 208,0 208,1 San Lourenzo de Pedraza estaba formada polo propio lugar de San Lourenzo, O Campo e Fondevila.[297]

    A parroquia foi suprimida eclesiasticamente hai unhas dúas centurias.[723] No entanto, agás entre 1900 e 1920, aparece en tódolos nomenclátores dos séculos XIX e XX.[46][47] Tamén figura nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996, até o ano 2000 exclusive.[724][725] Ese ano publicouse o nomenclátor oficial da provincia de Lugo, segundo o cal non constitúe unha parroquia e está integrada en Pedraza.[726]

  209. 209,0 209,1 Gundín estaba formada polo propio lugar de Gundín, Gontá de Arriba e San Cristovo.[297] Nicandro Ares Vázquez afirma que os lugares de Gundín se repartiron entre a parroquia de Pedraza, no concello de Monterroso, e a de Coence (San Mamede), no de Palas de Rei;[728] porén, o lugar de Gontá de Abaixo xa pertencía á segunda.[729]

    A freguesía, no entanto, malia non aparecer nos dous nomenclátores seguintes á súa supresión eclesiástica, isto é, nos de 1900[46] e 1910, seguiu a figurar neles durante o resto do século XX.[47] Tamén figura nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996, até o ano 2000 exclusive.[724][725] Ese ano publicouse o nomenclátor oficial da provincia de Lugo, segundo o cal non constitúe unha parroquia e está integrada en Pedraza.[726]

  210. Unha parte do lugar da Ponte dos Carros chámase A Ponte de Baixo;[731] ámbalas partes fican dentro dos límites de Leborei.[732]
  211. Eclesiasticamente, a parroquia de Milleirós suprimírase e incorporárase á de Novelúa na segunda metade do século XVIII;[288] porén, administrativamente mantívose, de xeito que o lugar da Barreira formaba parte dela, tal como aparece no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827[292] ou no nomenclátor de 1888.[297] A poboación, procedente daquela de Novelúa, pasou para Lodoso coa reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890.[45]
  212. En 1889 o alcalde e xuíz de paz das Nogais, Manuel Núñez Saavedra, solicitou ó bispo de Lugo a creación da parroquia da Alence.[737]
  213. 213,0 213,1 A división do lugar da Pedriña entre Noceda e Padornelo non se manifesta no nomenclátor de 1888, de xeito que a poboación só aparece en Noceda,[738] mais si no de 1860.[739]
  214. Bravos (Santa María) non aparece no «Libro de tódolos curatos que hai no bispado [de Lugo]» de 1700-3,[741] no Catastro de Ensenada en 1753,[742] no Censo de Floridablanca de 1787[743] nin na listaxe de parroquias do concello de Outeiro de Rei publicada no Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU) o 28 de febreiro de 1845.[744] Está presente certamente no Censo de Aranda de 1768;[745] no entanto, alén de figurar como un lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845,[746][747] áchase xa integrada na parroquia de Vicinte no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826,[748] no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1850[749] e nos nomenclátores de 1860 e 1888.[750][751] A reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890, na realidade, incorporouna eclesiasticamente a Vilalvite (no concello de Friol).[34]
  215. Érmora estaba formada unicamente polo lugar homónimo.[729]
  216. San Miguel de Eiré estaba formada polos lugares da Casanova, A Morá, Nadal e O Mosteiro, que pasaron para San Xulián de Eiré, e os de Cerdeira e San Romao, que pasaron para Vilar de Ortelle.[74][753] Antes da reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 ser definitiva, o lugar de Nadal incorporábase tamén a Vilar de Ortelle.[113]
  217. A división do lugar de Ribela entre Ribeiras de Miño e Vilar de Ortelle non se manifesta nos nomenclátores anteriores á reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890, de xeito que a poboación só aparece en Vilar de Ortelle.[754][755] O lugar, que non se rexistra no nomenclátor de 1900,[756] figura nalgún posterior como o de 1930 nas dúas parroquias,[757] mais polo menos no de 1950 xa consta unicamente en Ribeiras de Miño.[758]
  218. Os lugares de Outeiro da Famulia e A Quintá aparecen efectivamente en Santiago de Cangas e Serode, respectivamente, nos nomenclátores de 1860 e 1888[760][761] e en Espasantes no de 1900.[762] Malia que en nomenclátores posteriores, como nos de 1930, 1960 e 1970, segue a se manter a configuración orixinal,[763][764][765] hoxe os lugares están principalmente en Espasantes, aínda que se estenden tamén polas parroquias orixinais (Outeiro e Quintá), sendo divididos polo límite parroquial.[766]
  219. Nos nomenclátores anteriores á reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 non se manifesta a división dos lugares de Vilar e A Abelaira entre Acedre e Santiago de Cangas, de xeito que A Abelaira só aparece en Acedre e Vilar só en Santiago de Cangas.[767][768]
  220. O lugar de Freán xa aparece en Atán no nomenclátor de 1900;[769] porén, en nomenclátores posteriores, até 1960 inclusive, volve figurar en San Fiz de Cangas.[770][771][772] No de 1970 consta de novo en Atán.[773]
  221. Na realidade, a propia reforma parroquial da diocese de Lugo de 1890 indica que os lugares de Tanquián e Vilanova, pertencentes a Serode, son anexados a Ferreira de Pantón.[112] No entanto, estas dúas parroquias non son contiguas, achándose Deade entre elas. No nomenclátor de 1900 os lugares non aparecen,[775] mais en posteriores manteñense en Serode.[776][777][778][779] No de 1981 xa non constan na parroquia orixinal, aínda que Tanquián tampouco o fai en Deade.[780] Si figuran nesta última nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996,[781] así como no Nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 2000 (provincia de Lugo) e 2003 (toda Galiza).[782]
  222. A división do lugar de Trigás entre Deade e Siós non se manifesta no nomenclátor de 1888, de xeito que a poboación só aparece en Deade,[783] mais si no de 1860.[784]
  223. 223,0 223,1
    Fronteira municipal entre Pantón e Sober, 1934.
    En 1934 levouse a cabo o deslinde entre os concellos de Pantón e Sober, ós cales per­tencen as parroquias de Frontón e Santo Estevo de Anllo respec­tivamente, mais non houbo acordo, de xeito que se estabe­leceu como límite provisional o río Cabe, malia o punto común entre os termos municipais de Pantón, Sober e Nogueira de Ramuín ser o Cachón de Penarrubia ou Cachón Vello no río Sil, situado a uns 500 m augas arriba da desembocadura do propio Cabe. Deste xeito, os mapas respresentan a liña límite no devandito río, ficando o lugar da Barca na parroquia de Anllo;[786][787][84] porén, nos nomenclátores A Barca seguiu a figurar en Frontón.[788][789][790][791] No Nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 2000 (provincia de Lugo) e 2003 (toda Galiza), aparece o lugar nas dúas parroquias (A Barca en Anllo e A Barca en Frontón).[792] Só consta en Santo Estevo de Anllo, pola contra, nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996.[793][794]
  224. Parada dos Montes xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[715] Eclesiasticamente, a parroquia creouse cos lugares de Couso, a Ferraría de Loureiro, Parada dos Montes[796] e Río de Bois, procedentes de Lamaigrexa, no concello da Pobra do Brollón; e os de Carballal e Mazo Santigoso, procedentes de Vilamor, no concello de Folgoso do Courel.[795] Así e todo, polo menos o lugar do Carballal acabou regresando á freguesía orixinal algunhas décadas despois.[797] Administrativamente, porén, formouse só cos lugares do municipio brollonés.
  225. San Martín de Lúa, así como Navallos, era unha vigairía, polo menos desde 1796, que pertenceu ó mosteiro de Meira,[799] da Orde do Císter, até a conseguinte incorporación á diocese de Lugo. Non aparece como parroquia no Catastro de Ensenada en 1753[800] nin no Censo de Floridablanca de 1787.[714] Tampouco o fai na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845;[715] na relación de parroquias dos concellos publicada no Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU), número 25 do 25 de febreiro de 1845;[801] no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz, tamén de 1845; nin nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873 e 1888).[715]

    Pola contra, Arcos de Frades, outra vigairía pertencente á xurisdición meirega, alén de figurar no «Libro de tódolos curatos que hai no bispado [de Lugo]» de 1700-3,[339] tamén o fai nas demais fontes.[338][714][715]

  226. No Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1847-9 aparece A Fonte Grande tanto en Narón como no Castro de Soengas, e Bargados só no Castro.[802][803] Nos nomenclátores de 1860 e 1888 só figura A Fonte Grande no Castro de Soengas.[804][671]
  227. No nomenclátor de 1888 a parte do lugar da Vara pertencente a Santalla de Piquín denomínase efectivamente A Vara, mais a parte de Navallos recibe o nome da Proída da Vara.[805]
  228. Gundriz creouse co propio lugar de Gundriz, procedente de San Cristovo de Lóuzara, e cos de Carqueixeda, Portela e Santa Mariña, procedentes de San Xoán de Lóuzara.[807]
  229. San Pedro de Besteiros estaba formada polos lugares de Bexán, Millarada, Outeiro e Souto.[811]
  230. Os lugares de Santa Cruz de Rebordaos distribuíronse especificamente entre Vilelos (o propio lugar de Santa Cruz) e Piñeiró (os lugares da Touza, Alende e Reguenga).[812]
  231. O lugar de Toldao, que non se rexistra no nomenclátor de 1900,[816] figura nalgún posterior como o de 1930 tanto en Moreda como en Campo,[817] mais polo menos no de 1950 xa consta unicamente en Campo.[818]
  232. O lugar dos Teixedais («Teigidais») da futura parroquia de Bogo aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[820] Posteriormente, co Concordato de 1953 e o decreto da Sagrada Congregación Consistorial de 1954, executado en marzo de 1955,[821] a parroquia (xunto coas de Vilaoudriz, Conforto, Vilaboa e Vilarmide) segregouse da diocese de Oviedo e incorporouse á de Mondoñedo.[822]
  233. Como é de esperar, San Salvador del Valledor aínda non aparecía como parroquia no nomenclátor de 1888;[824] porén, si o facía na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[825][826] A intención de se segregar de San Martín del Valledor pódese remontar a 1785 e mesmo até 1755.[827] Eclesiasticamente, foi erixida finalmente no ano 1893.[823]
  234. Eclesiasticamente, A Estierna foi erixida finalmente no ano 1892.[830]
  235. 235,0 235,1 Marentes constituía couto de seu desde antigo;[831] aparece, por tanto, como couto no Catastro de Ensenada en 1753, no Censo de Floridablanca de 1787[832] e no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826.[833] Era ademais un anexo de Santo Antolín de Ibias,[834] de xeito que figura como parroquia no Censo do Conde de Aranda de 1768;[835] na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845;[836] e no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1848.[837] Nos nomenclátores consta no de 1858 como anexo;[838] porén, nos de 1860 e 1888 só o fai como lugar.[839][829] Efectivamente, a súa documentación parroquial non comeza até 1892.[439]
  236. San Cremente xorde no século XIX como anexo de Cecos.[840] Aínda que a súa documentación parroquial comeza en 1705 no que respecta ós bautismos, esta atrásase até 1808 canto ós matrimonios e defuncións.[841] Aparece como lugar no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827.[842] Figura xa como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845,[825][826] e no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1847.[843] Nos nomenclátores consta no de 1858 como anexo;[838] porén, nos de 1860 e 1888 só o fai como lugar.[839][829]
  237. A igrexa parroquial de Seroiro construíuse en 1897.[845]
  238. San Martín de Tapia foi anexada a Santo Estevo de Tapia finalmente no ano 1895, producíndose unha importante resistencia pola parte dos veciños que levou á intervención policial e mesmo a detencións.[846]
  239. Eclesiasticamente, Bres foi erixida finalmente no ano 1892.[848]
  240. A parroquia eclesiástica de Martul creouse con lugares de Santa Eufemia de Ozcos (do concello de Vilanova de Ozcos) e Santalla de Ozcos (do concello homónimo).[850] Porén, a parroquia administrativa formouse só cos lugares do concello de Vilanova de Ozcos. Os santalleiros eran A Valía, San Xulián e A Escuita (este último esténdese, con igual topónimo, pola parroquia contigua de San Martín de Ozcos, no concello homónimo[851]), así como a casa de Peliceira e as de Carbueiro.[850] Eclesiasticamente, Martul foi erixida finalmente en 7 de xaneiro de 1892.[850]
  241. Os lugares de Santa Eufemia de Ozcos distribuíronse especificamente entre a parroquia de Vilanova de Ozcos (Santa Eufemia, Pacios, A Arroxía, Pasarón, El Vilar, A Garganta, Bustapena, Folgueira Rubia e Morlongo), a súa axuda de parroquia Xestoso (Salgueiras, Cotarelo, Arcaxo, Rego de Sebes e Morán) e as novas parroquias de San Cristovo (A Sela de Murias, San Cristovo, Cabana e El Picón) e Martul (Martul, Trabadelo, Salcedo, San Mamede e El Mazo).[850]

    Eclesiasticamente, Xestoso recibiu ―alén dos lugares xa mencionados (de Santa Eufemia de Ozcos, no concello de Vilanova de Ozcos)― os lugares de Pousadoiro (de Santalla de Ozcos, no concello homónimo) e O Couso (de Taramundi [hoxe As Veigas], no concello de Taramundi). Pola súa banda, Martul creouse ―alén tamén de cos lugares xa referidos― cos lugares de San Xulián, A Valía e A Escuita (este último esténdese, con igual topónimo, pola parroquia contigua de San Martín de Ozcos, no concello homónimo[851]), así como a casa de Peliceira e as de Carbueiro (todos de Santalla de Ozcos, no concello homónimo).[850] Porén, administrativamente tanto Xestoso como Martul formáronse só cos lugares do concello de Vilanova de Ozcos.

  242. Os lugares de Inverballas e Bernallúas da futura parroquia de Muñís aparecen na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[853]
  243. Xestoso era axuda de parroquia de Vilanova de Ozcos e estaba composta por lugares da propia Vilanova de Ozcos (Xestoso, Batribán e As Toleiras) e lugares procedentes da parroquia de Santa Eufemia de Ozcos (Salgueiras, Cotarelo, Arcaxo, Rego de Sebes e Morán), extinta na reforma parroquial da diocese de Oviedo de 1891.[850]
  244. 244,00 244,01 244,02 244,03 244,04 244,05 244,06 244,07 244,08 244,09 244,10 244,11 244,12 244,13 244,14 244,15 244,16 244,17 244,18 244,19 244,20 244,21 244,22 244,23 244,24 244,25 244,26 244,27 244,28 244,29 244,30 244,31 244,32 244,33 244,34 244,35 244,36 244,37 244,38 244,39 244,40 244,41 244,42 244,43 244,44 244,45 244,46 A reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893 levouse a cabo por auto de 25 de xaneiro, publicado por edicto de 24 de novembro.[863] Finalmente, publicouse nunha separata do Boletín Eclesiástico do Bispado de Ourense, número 1379, en 7 de decembro do mesmo ano.[864]
  245. Vila de Allariz no mapa da provincia de Ourense de Francisco Coello, 1856.
    San Pedro de Allariz xa fora unida a Santiago de Allariz en 1841-1843.[445] A parroquia estaba formada, alén de pola parte urbana da vila allarizá, polos lugares de Penamá, Cambatoria, Paicordeiro e Os Xuguei­ros.[856][857]
  246. Meire creouse coa advocación de «Santa María de Vilanova» e sede en Meire (na que era a capela de Santo Amaro). Procedían de Santa María de Vilanova de Allariz os lugares de Fondevila, O Pazo, O Rial e A Tellada; en canto A Acea procedía dos Espiñeiros.[858] Cómpre ter en conta que nos nomenclátores do século XX a parroquia seguiu a aparecer coa denominación de «Vilanova (Santa María)».[859]
  247. Santa María de Vilanova de Allariz pertenceu á encomenda de Quiroga, da Orde de Malta (ou de San Xoán de Xerusalén), até a desaparición das xurisdicións eclesiásticas exentas (prevista co Concordato de 1851) no ano 1873 (decreto de 9 de marzo).[860] Eclesiasticamente tiña carácter prioral e civilmente posuía xurisdición propia en todo o territorio parroquial extramuros da vila allarizá.[861] En 20 de marzo de 1874 incorporouse á diocese de Ourense.[861] Estaba formada polos arredores do camiño real e os lugares da Frieira e O Mato, que se integraron en Santiago de Allariz; así como os de Fondevila, O Pazo, O Rial e A Tellada, que o fixeron na nova freguesía de Meire, á cal se lle puxo precisamente a advocación de «Santa María de Vilanova».[858] Deste xeito, esta nova parroquia, que integraba tamén o lugar da Acea, procedente dos Espiñeiros, aparece nos nomenclátores do século XX simplemente coa denominación de «Vilanova (Santa María)».[859] Canto ós lindes, o límite de Santa María de Vilanova coa parroquia de San Salvador do Piñeiro era o camiño de San Isidro.[862]
  248. O lugar de Liñares da futura parroquia de Baíste aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[866][867]
  249. Cortegazas aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[868] Mais, alén disto, xa figura como parroquia no nomenclátor de 1888[868] e, de feito, a súa documentación parroquial comeza no ano 1882.[869]
  250. Poedo constituía couto de seu no Antigo Réxime. Era tamén un anexo de Santo Estevo de Ambía, mais semella que non era considerado parroquia. Deste xeito, aparece como lugar e couto no Catastro de Ensenada en 1752.[870] No entanto, figura como freguesía no Censo de Floridablanca de 1787;[871] no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827;[872] e na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[873] Pola contra, non consta na listaxe de parroquias de Baños de Molgas do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 52 do 1 de xullo de 1836, que estabelecía o concello.[874] Na relación de parroquias dos concellos publicada no BOPOR, número 71 do 16 de xuño de 1842, fálase de «Santo Estevo de Ambía e o seu anexo Poedo».[874] No Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1846/9 a localidade aparece como lugar na súa entrada e tampouco figura entre as freguesías que compoñen o termo municipal de Baños de Molgas.[875][876] Igualmente, nos nomenclátores anteriores á reforma parroquial da diocese de Ourense non consta como parroquia.[877][873] Ademais, a súa documentación parroquial non comeza até o ano 1896.[878]
  251. O lugar do Outeiro da futura parroquia dos Blancos aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[880]
  252. 252,0 252,1 O Regueiro («Rigueiro») (hoxe de Abaixo e de Arriba) xa aparece como lugar na edición gravada da Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán (1845).[884]
  253. Cabanelas xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[886]
  254. 254,00 254,01 254,02 254,03 254,04 254,05 254,06 254,07 254,08 254,09 254,10 A relación de novas parroquias da diocese de Ourense de 1953 foi remitida ó Ministerio de Xustiza de España en 21 de marzo. Posteriormente, o bispo ourensán asinaba en 15 de xaneiro de 1954 o decreto co cal procedía á nova distribución.[890]
  255. Na listaxe de parroquias do Carballiño do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 53 do 5 de xullo de 1836, que estabelecía o concello, Mosteiro aparece como San Pedro de Lobás.[889] Tamén chamada Mosteiro de Lobás, foi restaurada eclesiasticamente coa relación de novas parroquias da diocese de Ourense de 1953.[890][it]
  256. O Mundil xa aparece como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845;[891] era un anexo de Anfeoz.[892] A súa documentación parroquial comeza no ano 1884.[893]
  257. Fariña Jamardo afirma que San Tomé se formou con lugares de Anfeoz;[85] porén, estes (San Tomé e Terzas) aparecen efectivamente en Cartelle nos nomenclátores anteriores.[891]
  258. Cortegada xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[897]
  259. Núcleos de poboación de Entrimo (e dos seus anexos, A Illa e Venceáns) antes da segregación da Pereira e de Galez, Catastro de Ensenada, 1753.
    A Pereira aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845. Mais, alén disto, na reali­dade xa figura como parroquia no nomen­clátor de 1888[899] e, de feito, a súa docu­mentación parroquial comeza no ano 1885.[900]
  260. San Fiz de Galez aparece como capela na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[899]
  261. Barxa xa aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, isto é, como lugar na minuta manuscrita de 1834 e como ferraría na edición gravada de 1845.[902]
  262. 262,0 262,1 Parada [da Serra] xa aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, isto é, como parroquia na minuta manuscrita de 1834, mais corrixido como lugar na edición gravada de 1845.[902] Pola súa banda, o lugar de Veiga de Nostre figura, xunto co de Sanguñedo, acompañando a freguesía de Campobecerros como anexo na listaxe de parroquias de Castrelo do Val do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 57 do 19 de xullo de 1836, que estabelecía o concello; ou sexa, «Campo de Becerros, Santiago, con Sanguñedo e Veiga de Nostre».[905]
  263. A división do lugar de Toscaña entre Amarante e O Lago non se manifesta nos nomenclátores anteriores á reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893, de xeito que a poboación só aparece no Lago.[908][909] Malia pertenceren a ámbalas freguesías, é nesta última onde os seus habitantes se adoitaban bautizar, casar e enterrar.[910]
  264. Os límites entre as freguesías de Amarante e Maside non sempre estaban claros. Deste xeito, en 1738 houbo un preito polas terras que un veciño da Esgueva tiña no Tarreo do Toural, en Sogavín. Os veciños de Maside alegaban que a liña divisoria entre as parroquias estaba nun marco desaparecido na Congostra da Lavandeira, en canto os de Amarante afirmaban que o Tarreo do Toural era da súa freguesía.[913]
  265. Os límites entre as freguesías de Armeses e Maside non sempre estaban claros. Deste xeito, en 22 de agosto de 1799 xuntáronse na Touza os párrocos das sobreditas parroquias, Xoán Antonio Cid e Ramón González Lage respectivamente, con varios veciños para substituír por dúas cruces un marco que desaparecera. Puxeron unha no muro que fai a eira onda a casa de Sebatián do Mato, e outra no propio piso da pedra. No entanto, despois dalgúns días, o crego masidao denunciou o de Armeses ó bispo porque sostiña que destas cruces a liña divisoria dirixíase cara á Fontiña da Hedra, en canto o de Armeses afirmaba que ía para o Coio do Seixo.[915]
  266. Louredo, alén de se lle segregar o lugar de San Paio, debía anexar, segundo a mesma reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893, o lugar do Bolo. Porén, os veciños desta localidade, xunto cos das Quintás de Figueiredo e de Requeixo de Garabás, chegaron a presentar unha instancia ó bispo ourensán en 13 de marzo de 1896 pra evitar a mudanza de adscrición. Finalmente, O Bolo mantívose en Garabás.[917]
  267. Requeixo, así como o lugar das Quintás de Figueiredo, estaban divididos entre Garabás e Piñeiro, de xeito que a liña divisoria atravesaba as propias casas, determinando a situación da cociña a pertenza a unha ou outra freguesía.[918] Coa reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893 as partes pertencentes a Garabás dos dous lugares pasaban para Piñeiro; porén, os veciños de ámbalas localidades ―xunto cos do Bolo, lugar de Garabás que era anexado a Louredo― presentaron unha instancia ó bispo ourensán en 13 de marzo de 1896 pra evitar a mudanza de adscrición.[917] Aínda que nos nomenclátores anteriores Requeixo aparecía efectivamente tanto en Garabás como en Piñeiro,[908][909] a partir desta altura só ha figurar na parroquia de Garabás.[919][920][921]
  268. Cados non aparece no nomenclátor de Floridablanca en 1787.[926] Porén, xa é mencionada como anexo de Muíños no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827.[927] Ademais, xa figura como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[459] Non o fai, pola contra, na listaxe de parroquias de Muíños do Boletín Oficial da Provincia de Ourense (BOPOR), número 48 do 14 de xuño de 1836, que estabelecía o concello.[928] Consta tamén como parroquia nos nomenclátores de 1873 e 1888,[459] estando formada unicamente polo propio lugar de Cados, de xeito que os seus posteriores lugares de Barrio, Piñoi e San Miguel se mantiñan en Muíños.[929] A súa documentación parroquial, no entanto, non comeza até 1898.[930]
  269. A Santísima Trindade de Riba e A Santísima Trindade de Baixo, de Ourense, xa foran unidas en 1841-1843.[445]
  270. Conforme a reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893, Santa Eufemia a Real do Centro de Ourense comeza na Ponte Regueiro de Baixo, no camiño de Ourense a Cortegada, por onde pasa o regato que vai desembocar no río Miño, e continúa até a Ponte Pedriña, indo despois polo Camiño de Reza até a rúa do seu nome, atravesa a rúa do Progreso ―antiga estrada Villacastín-Vigo[937]―, pasa pola de San Miguel, praza de Isabel a Católica, Praza do Ferro, estrada/rúa de Viriato, rúa da Lúa, rúa de San Francisco e camiño/campo do Canal [rúa da Canle] até o Camiño Vello de Castela. Deste xeito, pertence a esta parroquia todo o lado dereito vindo desde a devandita Ponte Regueiro, estendéndose até os lindes coa Santísima Trindade (comprendendo tamén, eclesiasticamente, a Cabeza de Vaca de Piñor, no concello de Barbadás[938]); en canto o outro lado é da parroquia que segue.[939][453]

    Así, igualmente, Santa Eufemia a Real do Norte de Ourense comeza na Ponte Regueiro de Baixo até Ponte Pedriña, indo polo Camiño Vello chamado de Reza a dar á rúa de Reza, atravesa a rúa do Progreso, entra na rúa de San Miguel… até o Camiño Vello de Castela, até a altura que corresponde a Souto Sanín, baixando despois o río Loña.[940] Abrangue, por conseguinte, desde esta liña divisoria até o río Miño.

    A Santísima Trindade de Ourense vai desde a Ponte Pelamios, pasando polo arco primeiro da dereita da Ponte da Burga, campo da Burga, rúa das Burgas, A Barreira, Bailén, até a casa que en Hernán Cortés fai esquina con Bailén e ten un escudo nobiliario, continúa polas viñas até o Camiño Vello de Castela, indo por detrás de Montealegre ó lugar da Granxa, baixando a Rairo para saír da estrada de Villacastín a Vigo entrando en San Cibrao das Viñas para apañar as casas do Piñeiral, A Burata, A Farixa, O Poexo, As Laxas do Polvorín, continuando pola dereita do río Barbaña até a Ponte Pelamios.[941][942]

  271. Chaodarcas formouse cos lugares de Anduriñas e Chaodarcas de Abaixo, procedentes de Santa Marta de Moreiras; e os de Chaodarcas de Arriba e Ordelles, procedentes de Covas.[948]
  272. Mirallos formouse cos lugares de Fontefría, Mirallos, Salceda e San Nicolao, procedentes do Souto; o de Bouza Longa, procedente de Toubes; e os de Berdelle, As Casarizas e Senón, procedentes de Vilarrubín.[952]
  273. Xacebáns xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[954]
  274. Leirado (Santa María) estaba formada polos lugares de Cabanelas, Chedas, Fondóns, Mociños, Pedra-Chan, Quintela e Tornadoiro.[956]
  275. O Navallo xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[958]
  276. Riobó xa fora suprimida en 1867,[959] mais seguiu a aparecer nos dous nomenclátores seguintes (1873 e 1888) antes da reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893.[960] Estaba formada polo propio lugar de Riobó e o de Arruás,[961] o cal pasou a conformar A Alberguería no concello de Vilar de Barrio, ficando a homónima orixinal no de Laza.
  277. 277,00 277,01 277,02 277,03 277,04 277,05 277,06 277,07 277,08 277,09 277,10 277,11 277,12 277,13 277,14 277,15 277,16 277,17 277,18 277,19 277,20 277,21 277,22 277,23 277,24 277,25 A reforma parroquial da diocese de Mondoñedo de 1895 publicouse como auto definitivo no Boletín Eclesiástico do Bispado, número 4, en 1 de abril dese ano.[1006] Transferida para a instancia superior polo prelado diocesano en 6 de xuño, foi aprobada polo rei o 21 de xaneiro de 1896.[1007][1008] Un auto do bispo mindoniense até máis dun ano despois deixaba instaladas as parroquias definitivamente.[1000]
  278. Cariño xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845. E nalgúns dos nomenclátores anteriores a 1900, A Pedra aparece como «A Pedra e Cariño (Santa María)».[964]

    Eclesiasticamente, Cariño formouse só coa vila de Cariño e mailos lugares de Cariño de Arriba e Vilanova, pois os de San Xiao do Trebo e A Vacariza incorporáronse á Pedra procedentes de Régoa.[127] Administrativamente, estes dous lugares xa pertencían á Pedra.[491] Debéronse incluír en Cariño[485] mais non aparecen nos nomenclátores.[965][966][967]

  279. O antigo territorio de Malados correspondíase aproximadamente co da Barqueira.[969]
  280. Brión era a parroquia e a vila da Graña formaba parte dela, sendo a capela de Santo André un anexo desde o século XIII.[971] Ademais, a localidade vilega menciónase xeralmente como A Graña de Brión na Idade Media.[972] No entanto, nas diferentes fontes é adoito aparecer a entidade parroquial como A Graña no canto de Brión. Deste xeito, a freguesía figura como Santa María de Brión no repartimento do subsidio da diocese de Mondoñedo de 1488.[973] So a forma de Santa María da Graña de Brión consta xa no Censo dos bispos de 1587.[974] A poboación preséntase como a vila da Graña no Catastro de Ensenada en 1753,[975] no Censo de Floridablanca de 1787[976] e no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826.[977] Rexístrase, así e todo, co nome de «Santa María da vila da Graña de Brión» no Censo do Conde de Aranda de 1768.[978]

    En 21 de outubro de 1773 solicitouse que a capela de Santo André ascendese a axuda de parroquia; así aparece en xaneiro de 1807.[979] Igualmente, Alonso López refírese en 1820 a Santa María de Brión «coa capela de Santo André, axuda de parroquia na Graña».[980] Brión aparece como parroquia e A Graña como vila na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[981] Ámbalas poboacións figuran conxuntamente, isto é, «A Graña e Brión, Santa María», na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia da Coruña (BOPCO), número 140 do 20 de xuño de 1836, que estabelecía o concello de Ferrol.[982] Segundo o Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz, en 1846/7, Brión (Santa María) é unha parroquia que ten como anexo A Graña (Santo André), a cal á súa vez é unha «freguesía con título de vila». Está a falar, na realidade, da mesma freguesía indistintamente, pois inclúen os mesmos lugares principais.[983][984] De acordo coa listaxe de parroquias da diocese mindoniense de Ramón Sanjurjo Pardo, que data de 1854, Santa María de Brión é a parroquia e Santo André da Graña o seu anexo ou vila.[985] Canto ós nomenclátores, no primeiro, o de 1858, consta unha única freguesía chamada A Graña e Brión (Santa María);[986] porén, nos seguintes (1860, 1873 e 1888) é denominada simplemente A Graña (Santa María).[987][988]

    A Graña creouse en 1895 coa advocación de Santo André;[970] porén, xa nese mesmo ano se fala de Santa Rosa de Viterbo.[989] No ano seguinte trasladouse a pía bautismal de Santo André para a nova sede.[989] A ermida de Santa Rosa de Viterbo, pertencente á Terceira orde de San Francisco, construírase entre 1743 e 1747.[980] Precisamente, comeza neste último ano a documentación parroquial da Graña no que respecta ás defuncións, e no seguinte canto ós matrimonios.[990] O 4 de agosto dese 1748 os fundadores da nova capela acordaran curiosamente, entre outros termos, que non puidese ser nunca parroquia.[991]

    No nomenclátor de 1900 aínda segue a aparecer unicamente a parroquia chamada A Graña (Santa María),[992] mais xa no de 1910 figuran as dúas.[993]

  281. Eclesiasticamente, Santa Mariña de Lagostelle foi instalada definitivamente en 1898.[995]
  282. Eclesiasticamente, San Vicente de Trigás foi instalada definitivamente en 7 de agosto de 1897.[1000] A parroquia aparece nos nomenclátores de 1900 e 1910 simplemente como San Vicente e nos sucesivos até 1991 como San Vicente de Mondoñedo.[1001]
  283. Eclesiasticamente, O Val de Xestoso foi instalada definitivamente en 1897.[1004] Cómpre ter en conta que foi no ano 1996 cando os nomes das parroquias se estabeleceron oficialmente como O Alto de Xestoso e O Val de Xestoso no canto de Gestoso (Santa María) e Gestoso (San Pedro del Valle).[1005]
  284. 284,0 284,1 A parroquia eclesiástica de Ambosores creouse con lugares de catro parroquias de cadanseu concello: San Pantaleón de Cabanas (Ourol), O Freixo (As Pontes), As Grañas do Sor (Mañón) e Muras (Muras). Porén, a parroquia administrativa formouse só cos lugares dos concellos de Ourol e Muras.[1009]

    As pontes de Entrambas Sores aparecen na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1010]

  285. 285,0 285,1 O lugar da Carreira, na actual parroquia do Sisto (Ourol), aparece na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1012]
  286. Eclesiasticamente, Os Freires perdeu a maiores os lugares do Campo, Meixido, A Pradia, Salgueirón e A Veiga, que foron agregados igualmente a Devesos.[127]
  287. Santo Estevo [de Rececende] xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[820]
  288. Somede aparece na reforma parroquial da diocese de Mondoñedo de 1895 como San Mamede das Pontes[127] e no nomenclátor de 1900 como As Pontes de García Rodríguez (San Mamede),[1016] denominación que mantivo nos sucesivos até o de 1991.[1017] No ano 2000 pasou a se denominar oficialmente Somede no canto de San Mamede.[1018]
  289. Rinlo xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1020]
  290. Vilaframil xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1020]
  291. Galegos creouse, na realidade, segundo a reforma parroquial da diocese de Mondoñedo de 1895, como A Veiga [de Galegos].[970] Así e todo, xa aparece como Galegos no nomenclátor de 1900.[1025] Eclesiasticamente, foi erixida finalmente no ano 1902.[1026]
  292. Ferreira xa aparece como feira na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1030]
  293. A parroquia eclesiástica de Soexo creouse con lugares de Alba e dúas casas da Torre (do concello de Vilalba) e con lugares de Pígara (do concello de Guitiriz).[1032] Porén, a parroquia administrativa formouse só cos lugares do concello de Vilalba.
  294. Vieiro aparece como monte na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1031]
  295. A parroquia de Buría tivo o seu nome asociado ó da vila de Camariñas após o crecemento desta última e a construción da nova igrexa parroquial entre o propio lugar de Buría e a vila camariñá no século XVIII.[1035] Deste xeito, no Catastro de Ensenada en 1753 a parroquia aparece como Buría[1037] e no Censo do Conde de Aranda de 1768 faino como «San Jorge de Buria y Villa de Camariñas».[1038] Xa no nomenclátor de Floridablanca en 1787 figura só Camariñas como vila.[1039] A aparición soa da vila tamén acontece no mapa do arcebispado de Santiago de Compostela de Ángel Marín en 1825,[1040] mais cómpre considerar que a freguesía na realidade formaba parte, sendo un exclave, da diocese de Mondoñedo.[1036] A entidade parroquial segue a ser Buría e a integrar a vila de Camariñas dentro dela no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1826, de xeito que aparecen como «BURIA (San Jorge de) y Villa de Camariñas».[1041] O mesmo ocorre na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1042] Pola contra, na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia da Coruña (BOPCO), número 139 do 18 de xuño de 1836, que estabelecía o concello de Camariñas, figura unicamente San Xurxo de Camariñas.[1043] O Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1846-7, no entanto, refírese á freguesía indistintamente, aínda que dando certa preferencia a Camariñas: na listaxe parroquial do partido xudicial de Corcubión menciónase como «Buría ou Camariñas» e na listaxe do concello só como «Camariñas», de xeito que as dúas denominacións teñen a súa entrada, mais sendo «Buría» a cal redirixe a «Camariñas», onde, así e todo, se esclarece que a igrexa parroquial é de San Xurxo de Buría.[1044][1045][1046] Na listaxe de parroquias da diocese mindoniense de Ramón Sanjurjo Pardo, que data de 1854, consta so a forma de San Xurxo de Buría ou Camariñas.[1047] Pola súa banda, os nomenclátores do século XIX (1858, 1860, 1888 etc.) chaman á parroquia Camariñas;[1048][1049][1050][1042] porén, na centuria seguinte, denomínana San Xurxo de Buría e Camariñas até 1950.[1051] Co Concordato de 1953 e o decreto da Sagrada Congregación Consistorial de 1954, executado en marzo de 1955, os límites diocesanos son axustados e a freguesía (xunto coas de Miño e Xornes, tamén exclaves)[822] deixa de pertencer ó bispado mindoniense, incorporándose á arquidiocese compostelá, momento en que a igrexa de San Xurxo de Buría se torna finalmente San Xurxo de Camariñas.[1036][821][1052]
  296. Arealonga (Santa Baia) era a parroquia e a vila de Vilagarcía formaba parte dela. No entanto, nas diferentes fontes é adoito aparecer a entidade parroquial como Vilagarcía no canto de Arealonga. Deste xeito, figura como «Vilagarcía coa súa parroquia de Arealonga, Santa Eulalia» e «Vilagarcía e toda a súa parroquia de Arealonga, Santa Eulalia» nas listaxes de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO) do 3 e 4 de decembro de 1836 que estabelecían o concello de Vilagarcía.[1053] No Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1845 a freguesía consta como Arealonga;[1054] porén, nos nomenclátores de entre o de 1860 e o de 1900 inclusives é denominada Vilagarcía.[1055] Aparece pola primeira vez como dúas entidades separadas no nomenclátor de 1910; mais, na realidade, a vila vilagarciá conforma a de Santa Baia de Arealonga e o resto de lugares a de Santa Baia de Fóra de Arealonga.[1056][1057] A división en parte urbana e rural dunha freguesía era habitual, aínda que non sempre se acabou consolidando na configuración parroquial. Ocorre, por exemplo, coa inmediada do Carril, que, sendo hoxe unha parroquia única, en 1920 tamén figura pola primeira vez como Santiago do Carril e Santiago de Fóra do Carril.[1058] Nos nomenclátores seguintes continuaron a constar ámbalas Arealongas,[1058][1059][1060] mais polo menos xa no de 1981 se mencionan como Arealonga (Santa Baia de Fóra) e Vilagarcía (Santa Baia e A Nosa Señora da Xunqueira ―esta última creada en 1979[86]―).[1061] Eclesiasticamente, pola contra, mantívose unha soa parroquia.[1062]
  297. O Piñeiro (San Salvador) xa fora, na realidade, anexada a Santiago de Allariz na reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893[863][ij] e, de feito, non aparece no nomenclátor de 1900.[1064] No entanto, mantiña o seu funcionamento.[863] A parroquia estaba formada polos lugares do Briñal, A Calzada, Ferreiriño, A Granxa, Orraca, Outeiro, O Piñeiro, San Isidro, San Pedro de Orraca e Tellada de Orraca.[1065] Estendíase, por conseguinte, até o río Arnoia. O seu límite coa parroquia de Santa María de Vilanova de Allariz (suprimida no mesmo axuste de 1893) era o camiño de San Isidro.[862]
  298. 298,0 298,1 298,2 298,3 298,4 298,5 298,6 298,7 A reforma parroquial da diocese de Tui foi aprobada pola Real Orde de 6 de setembro de 1903 e publicada como decreto definitivo no Boletín Eclesiástico do Bispado en 16 de xuño de 1904,[1071] así como no Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO) en xullo do mesmo ano.[1072] Prevista co Concordato de 1851, na segunda metade deste século houbera varias tentativas frustradas por diferentes vicisitudes. Os primeiros traballos e propostas datan de 1854-5, mais non se chegaron a executar. En 1867-8 concluíronse os novos relatorios e realizouse o decreto; porén, a Revolución de 1868 impediu a súa entrada en vigor. Os traballos do axuste diocesano retomáronse en 1888, aínda que de novo sen éxito. Finalmente, en 1898 publicouse o último e definitivo edicto para se levaren a cabo por fin as mudanzas parroquiais.[1073]
  299. Oitavén xa aparece no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254] Tamén figura como parroquia na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1067] Oitavén e mais Ventín xa se tentaran segregar de Fornelos de Montes contra 1800.[1068] Este feito menciónase no arranxo parroquial da diocese de Tui de 1855.[1069]
  300. Ventín aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1067] Ventín e mais Oitavén xa se tentaran segregar de Fornelos de Montes contra 1800.[1068] Este feito menciónase no arranxo parroquial da diocese de Tui de 1855.[1069]
  301. As Neves xa aparece no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254] Tamén figura como vila na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1077]
  302. Vila de Ribadavia no mapa da provincia de Ourense de Francisco Coello, 1856.
    Eclesiasticamente, as catro parroquias tudenses en que estaba dividida a vila de Ribadavia ―Santa María de Oliveira, Santa María Madanela, Santiago e San Xoán de Riba­davia― foron unificadas só en Ribadavia (San Domin­gos).[1080][1081] Curiosa­mente, San Domingos é mencionado como parroquia no sínodo do bispado de Tui de 1627: «deben asistir á procesión as parroquias de Oliveira, San Xoán, Madanela, mosteiro de San Domingos».[1081]

    Santa María Madanela comprendía o lugar de Francelos e estendíase até a muralla da vila, pertencéndolle tamén unha parte do recinto murado. San Xoán circunscribíase unicamente ó interior do espazo amurallado. Santiago incluía, igualmente, parte do terreo cercado cos muros defensivos, mais abranguendo a maiores o territorio situado na marxe oposta do río Avia, o cal pertencía xa á diocese de Ourense. Santa María de Oliveira, pola contra, comprendía os arredores da parte norte e oeste da vila.[1082]

    Nos nomenclátores anteriores á fusión (1860, 1873, 1888 e 1900) aparecen tamén Santa María Madanela de Fóra (Francelos), Santa María de Oliveira de Fóra (A Franqueirán e Maquiáns) e Santiago de Fóra (O Consello e San Francisco ―ou A Foz―).[958][1083]

  303. O territorio de Randufe correspondíase na Idade Media aproximadamente co couto de Arcos, lugar hoxe da parroquia.[1085] Randufe xa aparece no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254] Non consta, pola contra, na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845.[1086] Na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 98 do 7 de decembro de 1836, que estabelecía o concello de Tui, figura a «cidade de Tui (capital) coas aldeas de Randufe, Pazos de Reis e Rebordáns» (esta última era parroquia desde 1435[194]).[1087] Isto mantense nos nomenclátores de 1860 e 1873 ―aínda que sen Rebordáns―, de xeito que a parroquia tudense é identificada como «Tui e os seus anexos (Pazos de Reis e Randufe)». Nos nomenclátores de 1888 e 1900 xa aparece Randufe como parroquia.[1086]
  304. Pazos de Reis xa aparece no mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo en 1766.[254] Non consta, pola contra, na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, nin na minuta manuscrita de 1834 nin na edición gravada de 1845.[1086] Na listaxe de parroquias do Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO), número 98 do 7 de decembro de 1836, que estabelecía o concello de Tui, figura a «cidade de Tui (capital) coas aldeas de Randufe, Pazos de Reis e Rebordáns» (esta última era parroquia desde 1435[194]).[1087] Isto mantense nos nomenclátores de 1860 e 1873 ―aínda que sen Rebordáns―, de xeito que a parroquia tudense é identificada como «Tui e os seus anexos (Pazos de Reis e Randufe)». Nos nomenclátores de 1888 e 1900 xa aparece Pazos de Reis como parroquia.[1086]
  305. A Illa de Ons aparece como simple lugar de Beluso nos nomenclátores até o de 1910 inclusive,[285][1089][1090] de xeito que figura pola primeira vez como parroquia no de 1920.[1091] Eclesiasticamente, pola contra, non se constituíu como tal.[463][1092]
  306. San Martiño de Fóra de Sobrán aparece pola primeira vez como parroquia no nomenclátor de 1920.[1093][1094] Eclesiasticamente, pola contra, non se constituíu como tal.[1062]
  307. 307,0 307,1 307,2 307,3 307,4 307,5 Os quince concellos galegos que sofreron a mudanza de nome polo Real Decreto de 1916, para evitar homonimias con outros de todo o Estado español, foron Oza (Oza de los Ríos, Oza dos Ríos), Paderne (Paderne de Allariz), Vilameá (Villameá de Ramiranes, Vilameá de Ramirás), Antas (Antas de Ulla), Campo (Campo Lameiro), Cea (San Cristóbal de Cea, San Cristovo de Cea), Malpica (Malpica de Bergantiños), Monforte (Monforte de Lemos), Salceda (Salceda de Caselas), Viana (Viana del Bollo, Viana do Bolo), Acevedo (Acebedo del Río, Acevedo do Río), Nogales (Los Nogales, As Nogais), Salvaterra (Salvaterra de Miño), Vilamartín (Villamartín de Valdeorras, Vilamartín de Valdeorras) e Vilanova dos Infantes (Vilanova).[1095]

    Estas modificacións toponímicas chegaron a atinxir nalgúns casos a correspondente parroquia; isto non ocorreu con Oza, Paderne, O Campo, Cea, San Xurxo de Salceda, Santa María de Salceda nin Vilanova dos Infantes, que finalmente non viron afectados os seus nomes. Tampouco puido ter efectos ó final nas Nogais. As dúas freguesías que compuñan a cidade de MonforteSan Vicente do Pino e Santa María da Régoa― mantiveron as súas denominacións, mais ó cabo acabaron confluíndo nunha única entidade parroquial chamada Monforte de Lemos.

  308. Cómpre considerar que a parroquia de Antas de Ulla seguiu a aparecer co topónimo orixinal de Antas nos nomenclátores do século XX após o Real Decreto de 1916.[1098][1099][1100][1101][1102] Foi na realidade no ano 1999 cando se estabeleceu oficialmente o nome actual.[1103]
  309. O topónimo de Viana do Bolo comezou a se empregar xa en 1915. Varios veciños tentaron trocar o nome polo de Viana do Bibei, alusivo ó río Bibei, en 1925. De novo propúxose a mesma mudanza de denominación en 2013, mais foi rexeitada no pleno municipal.[1106][1107] Na realidade, o topónimo de Viana do Bolo xa aparece polo menos desde o século XVIII, cando se rexistra no Catastro de Ensenada en 1753[1108] e no Censo de Floridablanca de 1787,[1109] como nome da vila e da xurisdición. No século XIX tamén consta o partido xudicial de Viana do Bolo[1110] e excepcionalmente o propio concello recibe igual nome no nomenclátor de 1858;[1111] no entanto, a parroquia ―e o municipio― figura nos demais nomenclátores da centuria soamente como Viana.[1112][1113][1114][1115] Alén disto, no referido ano de 1915 engádese o apelido do Bolo ó tamén xa mencionado partido xudicial vianés,[1116] pois tal circunscrición fora suprimida e restaurada.[1110]
  310. Cómpre considerar que a parroquia de Vilamartín de Valdeorras seguiu a aparecer co topónimo orixinal de Vilamartín nos nomenclátores do século XX após o Real Decreto de 1916.[1118][1119][1120][1121] Foi na realidade no ano 1995 cando se estabeleceu oficialmente o nome actual.[1122]
  311. A incorporación a Labrada dos lugares pertencentes ó Buriz de Estremil, Galiñeiro, A Granxa, O Prado Vello, O Rodeiro, Saa e O Toxiño formulouse xa na reforma parroquial da diocese de Mondoñedo de 1895; porén, agardouse ó pasamento do párroco Andrés Pérez do Barro, que ocorreu en outubro de 1919. O decreto de segregación foi promulgado polo bispo mindoniense Xoán Xosé Solís e Fernández en 19 de novembro.[1123]
  312. Santa María de Fóra de Baiona aparece pola primeira vez como parroquia no nomenclátor de 1930.[1125] Eclesiasticamente, pola contra, non se constituíu como tal.[1126]
  313. San Martiño de Fóra de Bueu aparece pola primeira vez como parroquia no nomenclátor de 1930.[1127][1128] Eclesiasticamente, pola contra, non se constituíu como tal.[463]
  314. Alén da parroquia de Requeixo, a Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto a minuta manuscrita de 1834 como a edición gravada de 1845, inclúe a propia ponte «Ponte Cesures».[1132]
  315. Santa María de Lurdes foi creada pola real Orde da Dirección Xeral de Xustiza, Culto e Asuntos Xerais en 10 de outubro de 1928. Obtivo total independencia por un decreto do arcebispado de Santiago de Compostela de 1 de febreiro de 1929.[1138]
  316. Castro xa aparece como parroquia nos nomenclátores desde o de 1900 inclusive;[1140] fora a súa capela ascendida a «axuda de parroquia» polo cardeal Miguel Payá y Rico, arcebispo de Santiago de Compostela entre 1874 e 1886.[1139]
  317. En 1947 deu inicio a construción do encoro dos Peares.[1144] É precisamente neste ano cando xa comeza a documentación parroquial dos Peares.[1145] De certo, xa se considera unha parroquia acabada de constituír en 1950 cando Emilio Lorenzo Rodríguez principiou alí as súas tarefas pastorais.[1146] Así é todo, non aparece aínda no nomenclátor de 1950.[950] Houbo que agardar até 24 de xullo de 1955 para o decreto da nunciatura de 7 de marzo do mesmo ano.[949] Finalmente inaugurouse o encoro e xa en 1956 proxectouse a igrexa.[1144]
  318. Segundo o traballo de Cristina Núñez Castro as actas municipais de Begonte recollen a acta de constitución de Rábade como entidade local menor en 30 de marzo de 1925. O acordo para solicitar a súa segregación e conversión en concello de seu data de 9 de abril do mesmo ano. As actas begontesas rexistran a resolución da concesión en 14 de maio, de xeito que a primeira corporación do concello de San Vicenzo de Rábade ficou constituída xustamente en 28 de maio.[1161]
  319. Nos nomenclátores de 1950, 1960 e 1970 o concello de Rábade aínda aparece como San Vicenzo de Rábade.[1164][1165][1166] Efectivamente, segundo Cristina Núñez Castro pasou a se chamar só Rábade desde o 30 de xullo de 1980.[1167]
  320. Santa Mariña da Ponte de Rábade era o nome orixinal da parroquia, de xeito que aparece con esta denominación no «Libro de tódolos curatos que hai no bispado [de Lugo]» de 1700-3,[741] no Catastro de Ensenada en 1753,[1147] no Censo de Aranda de 1768,[1148] no Censo de Floridablanca de 1787,[1149] no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827,[1150] na relación de parroquias do concello de Outeiro de Rei publicada no Boletín Oficial da Provincia de Lugo (BOPLU) o 28 de febreiro de 1845[1151] e no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849.[1152] Figura simplemente como Santa Mariña de Rábade na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845,[1012] no xa referido Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849[1153] e nos nomenclátores subsecuentes (1858, 1860, 1873…).[1154]

    Cómpre mencionar que Castro Redondo e Río Barxa, para o Catastro de Ensenada e o Censo de Floridablanca respectivamente, alén da propia Santa Mariña da Ponte de Rábade, rexistran a parroquia de Outeiro de Rei coa advocación de Santa Mariña,[1155][1156] de xeito que o seu nome completo coincide cunha das futuras denominacións de Santa Mariña de Rábade (Santa Mariña de Outeiro de Rei); porén, o padroeiro da freguesía outeirá era na realidade San Xoán.[1157][1158]

    Rábade (San Vicenzo) e A Ponte de Rábade (Santa Mariña) pertencían no Antigo Réxime á xurisdición de Outeiro de Rei.[1149] Coa creación dos concellos en 1835, ámbalas parroquias foron incluídas no municipio outeirao, mais na reforma de 1840 a de San Vicenzo pasou para o de Begonte.[1159] Posteriormente, a propia San Vicenzo de Rábade constituíuse como entidade local menor en 21 de marzo de 1925 e como concello de seu en 5 de maio do mesmo ano, tomando posesión o alcalde e concelleiros en 28 de maio.[1160][lf] O novo concello rabadense recibiu o título de vila por decreto do Ministerio da Gobernación en 1935[1162] e pasou a se denominar sinxelamente Rábade no canto de San Vicenzo de Rábade contra 1950.[1163][lg] Deste xeito, Santa Mariña de Rábade chegou a constar nos nomenclátores varios anos como Santa Mariña de Felpás ―lugar da parroquia― ou Santa Mariña de Outeiro de Rei.[1168][1169] Concretamente, no nomenclátor de 1950 a parroquia aínda aparece como Rábade (Santa Mariña);[1170] nos de 1960 e 1970 faino como Outeiro de Rei (Santa Mariña);[1171][1172] e no de 1981 como Felpás (Santa Mariña).[1173] Por medio da orde que determinaba os topónimos oficiais do municipio outeirao en 1999 estabeleceuse que se chamase simplemente Santa Mariña.[1174]

  321. Bentraces foi erixida finalmente en 24 de xullo de 1955.[1175] Xa aparece como vila no Catastro de Ensenada en 1753[1176] e no Censo de Floridablanca de 1787.[1177] Nos nomenclátores figura pola primeira vez como parroquia xa no de 1940.[1178]
  322. As Marabillas xa aparece como capela na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[891] Nos nomenclátores aparece pola primeira vez como parroquia no de 1950.[894]
  323. Barral xa aparece como parroquia no nomenclátor de 1940.[1180]
  324. A Barca de Barbantes foi erixida finalmente en 15 de xaneiro de 1954.[1182] Non aparece como parroquia nos nomenclátores de 1981 e 1991.[1183]
  325. A Guía non aparece nos nomenclátores até após a aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Ourense en 1996.[1185][1186]
  326. O Val xa aparece como capela na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1187] Por outra banda, non figura nos nomenclátores até após a aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Ourense en 1996.[1185][1186]
  327. Foncuberta xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1188]
  328. A Manchica xa aparece como parroquia no nomenclátor de 1950.[1190] Formouse cos lugares de Bouzas, Fondo de Vila, Nogueira e Solbeira, procedentes de Parderrubias, e mailos da Manchica[1191] e As Pías, procedentes de Pereira de Montes.[1192]
  329. [O Mesón de] Calvos xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1194]
  330. Leiro xa aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1199] Nos nomenclátores figura pola primeira vez como parroquia aínda no de 1981.[1200]
  331. A vila da Gudiña estaba formada por dúas parroquias de dous bispados: San Martiño da Gudiña na diocese de Ourense e San Pedro da Gudiña na de Astorga. Estaban separadas antigamente polo camiño que ía «deste Reino para o de Castela», ficando San Pedro ó norte e San Martiño ó sur.[1202] Adoitaban aparecer conxuntamente, como ocorre no Catastro de Ensenada en 1753[1203] ou nos diferentes nomenclátores (1888, 1910 etc.).[1204][1205] Co Concordato de 1953 e o decreto da Sagrada Congregación Consistorial de 1954, executado en marzo de 1955,[821] a freguesía astorgana foi incorporada ó bispado ourensán.[1206]
  332. As Quintás de Figueiredo era un couto no Antigo Réxime que pertencía enteiramente a Garabás. Recibe o apelido «de Figueiredo», lugar da parroquia de Maside, para diferencialo das Quintás da parroquia de Rañestres. Tanto o lugar das Quintás de Figueiredo como o de Requeixo estaban divididos entre Garabás e Piñeiro, de xeito que a liña divisoria atravesaba as propias casas, determinando a situación da cociña a pertenza a unha ou outra freguesía.[918] Coa reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893 as partes pertencentes a Garabás dos dous lugares pasaban para Piñeiro; porén, os veciños de ámbalas localidades ―xunto cos do Bolo, lugar de Garabás que era anexado a Louredo― presentaron unha instancia ó bispo ourensán en 13 de marzo de 1896 pra evitar a mudanza de adscrición.[917] Deste xeito, nos nomenclátores posteriores As Quintás mantense dividido entre Garabás e Piñeiro até o de 1970 inclusive.[920][1207][1208]
  333. As freguesías do arciprestado de Ribadavia ―e por tanto Quins e Ribadavia― pertencían á diocese de Tui e pasaron á de Ourense co Concordato de 1953 e o decreto da Sagrada Congregación Consistorial de 1954,[1206] que foi executado en marzo de 1955.[821] A nova parroquia de Francelos, pola súa banda, non aparece nos nomenclátores até após a aprobación do nomenclátor oficial da provincia de Ourense no ano 1996.[1079][1210]
  334. A parroquia eclesiástica do Castiñeiriño creouse con lugares de Sar e Conxo (do concello de Santiago de Compostela) e de Cacheiras (do concello de Teo). Estes eran Paxonal, Corgo, O Castiñeiriño, Fieital e Lamas de Abade, de Sar; O Castiñeiriño, O Combarro, O Casal e Outeiro, de Conxo; e Covas, de Cacheiras.[1211] Porén, a parroquia administrativa formouse só cos lugares do concello de Santiago de Compostela.
  335. A Florida é unha parroquia civil conforme o Nomenclátor oficial de Galiza ―publicado en 1998 (provincia de Pontevedra) e 2003 (toda Galiza)―,[1215][1216] malia o propio concello de Vigo non a considerar como tal[1217] desde polo menos 2003.[1218][1219][1220] Non aparece nos nomenclátores censuais[1221][1222] nin no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[84] Eclesiasticamente Santa Marta de Balaídos segregouse da Florida en 1994.[1223][1214]

    Inicialmente, A Florida só era o nome dunha casa de indianos que facía referencia á poboación arxentina de onde retornou a familia que levou a cabo a construción da casa. Esta acabou dando nome á avenida onde está situada, ó barrio e á parroquia.[1224]

  336. Na minuta manuscrita da Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, con data de 1834, aparece Sálvora como parroquia, mais en 1837 Fontán confirma que depende de Carreira. Hoxe é un dos lugares de Aguiño.[1229]
  337. Cabeza de Vaca xa aparece como parroquia no nomenclátor de 1960.[1232] A súa capela construírase en 1949. Como parroquia eclesiástica foi constituída polo bispo Temiño (1952-1987) nos anos 80, estendéndose tamén pola Cabeza de Vaca de Piñor, no concello de Barbadás, como xa facía Santa Eufemia do Centro.[938] Xa figura na guía da diocese de Ourense de 1985[1234] e en 1989 tomou posesión o primeiro párroco.[1235]

    No referido nomenclátor de 1960 estaba formada polos lugares de Cabeza de Vaca, O Castelo, O Fonsillón e Os Ponxos (ou O Poexo), estes dous últimos procedentes da Santísima Trindade.[933][1232] No de 1970 xa figura cos lugares de Cabeza de Vaca, O Castelo e A Costa, alén de Couto Berredo,[1236] o cal xa non aparece no nomenclátor de 1981.[1237] No entanto, cómpre mencionar que no mapa parroquial do Plan Xeral de Ordenación Municipal de 2003 a parroquia ten unha extensión moi superior.[1238] Parroquia civil conforme o Nomenclátor oficial de Galiza ―publicado en 1996 (provincia de Ourense) e 2003 (toda Galiza)―,[1239][1240] non consta, pola contra, nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996, nin no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[1241][84]

  338. Santa Icía de Xuvia (ou A Solaina) aparece pola primeira vez como parroquia no nomenclátor de 1970.[1196] Eclesiasticamente, pola contra, non se constituíu como tal.[1242]
  339. A Pontenova xa aparece como ponte na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[820]
  340. A cidade de Pontevedra xa no nomenclátor de 1950 estendíase, alén de polas parroquias de Santa María a Maior e San Bartolomeu de Pontevedra, polas partes urbanas de Lérez, Mourente e Salcedo.[1247]
  341. A Virxe do Camiño está formada, segundo os nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996, por A Ponte do Couto, lugar procedente de Salcedo; A Parda, A Pedra do Lagarto e San Amaro, procedentes de Mourente (da antiga freguesía de Moldes); e Albeiro, procedente de Marcón.[1250][1249] No entanto, conforme o Nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 1998 (provincia de Pontevedra) e 2003 (toda Galiza), a parroquia só abrangue A Ponte do Couto e O Marco,[1251][1252] este último de Mourente,[1249] aínda que A Parda ficaría tamén incluída dentro dos seus límites.[1253] Albeiro e San Amaro mantéñense nas súas respectivas parroquias (Marcón e Mourente), mentres A Pedra do Lagarto, que non consta no devandito nomenclátor, aparece en Marcón.[1253]

    A cidade de Pontevedra xa no nomenclátor de 1950 estendíase, alén de polas parroquias de Santa María a Maior e San Bartolomeu de Pontevedra, polas partes urbanas de Lérez, Mourente e Salcedo.[1247]

  342. Rairo xa aparece como parroquia no nomenclátor de 1960, estando formada polos lugares da Cuña, Rairo e Regueiro Fozado.[1255] O seu novo templo inaugurouse nese ano,[1254] mais como parroquia eclesiástica foi creada en 1962.[932] Figura cun único lugar homónimo xa no nomenclátor de 1981.[1256][1257]

    Antigamente este lugar de Rairo pertencía a Santa Eufemia de Ourense (do Centro).[932] No século XIX xa se estendía tamén por Santa Mariña do Monte e Seixalbo.[932][446] Na reforma parroquial da diocese ourensá de 1893 pasou a pertencer á Santísima Trindade de Ourense.[932]

  343. A parroquia civil de Montealegre ten como padroeira a Milagrosa e un único lugar (A Granxa); así aparece xa nos nomenclátores de 1970 (sen advocación) e 1981.[1256][1257] Eclesiasticamente, no entanto, creouse como A Inmaculada de Montealegre e cunha extensión diferente.[1258] Sita ó pé do monte da Cruz de Montealegre, non se debe confundir coa canónica da Milagrosa, que se acha no barrio da Cruz Alta.[1260] Cómpre mencionar, ademais, que nos mapas parroquiais do Plan Xeral de Ordenación Municipal de 1986 e 2003 o lugar da Granxa é incluído en Santa Mariña do Monte.[1261][1238]
  344. Camelle xa aparece no mapa do arcebispado de Santiago de Compostela de Ángel Marín en 1825.[1040] Figura tamén como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1042]
  345. A documentación parroquial de Santiago Apóstolo de Xuvia (ou A Gándara) xa comeza no ano 1959.[1264]
  346. 346,0 346,1 Eclesiasticamente, o lugar de Meizarán, pertencente a Torés, foi incorporado a Lamas do Biduedo xa coa reforma parroquial da diocese de Ourense de 1890. Alén disto, cómpre mencionar que neste axuste se creou A Alence cos lugares da Alence, As Cruces, O Pando e Vilarín, procedentes tamén de Torés.[115] Administrativamente, nos nomenclátores posteriores Meizarán mantívose en Torés;[1266][1267][1268][1269] porén, segundo Fariña Jamardo o lugar segregouse da Alence.[736]
  347. A documentación parroquial da Asunción da Nosa Señora [Tras do Hospital] xa comeza no ano 1963.[1273] Ademais, no nomenclátor de 1960 xa aparece a entidade parroquial baixo o nome de Mende (San Roque), lugar da actual freguesía.[1272] Estaba formada practicamente polos mesmos lugares: A Borraxeira, Os Canivelos, A Lonia, Mende, Rabaza (hoxe de Riba e de Baixo), San Tomé e Souto Sanín, figurando á parte Cantoña e Os Viros ―tamén chamado Soutosanín de Baixo[452]― en San Roque de Fóra.[1274] No nomenclátor de 1970 xa ten a denominación actual.[1275]

    Os lugares de Tras do Hospital procedían de Santa Eufemia do Norte de Ourense agás A Borraxeira, Os Canivelos, A Lonia, San Cibrao e O Seixo, que se achaban en Velle.[1276][1277] Pola súa banda, San Tomé na reforma parroquial da diocese de Ourense de 1893 fora anexado a Tibiás, no concello do Pereiro de Aguiar,[940] de xeito que nos nomenclátores de entre 1900 e 1930, inclusives, conformaba a parte da parroquia de Tibiás no concello ourensán.[1272] Esta anexión xa figuraba no reconto parroquial de 1867.[940]

    Parroquia civil conforme o Nomenclátor oficial de Galiza ―publicado en 1996 (provincia de Ourense) e 2003 (toda Galiza)―,[1239][1278] no entanto, no mapa parroquial do Plan Xeral de Ordenación Municipal de 2003 ten uns límites moi diferentes.[1238] Ademais, pola contra, non consta nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996, nin no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[1241][84]

  348. A Cabana foi creada polo decreto de 19 de marzo de 1968.[1280] Formouse cos lugares da Barca (de Riba e de Baixo), A Cabana e Santo Antonio, procedentes de Doniños, e o de Montecuruto, procedente de Serantes.[1281]
  349. 349,0 349,1 A parroquia dos Vaos segregada da Fonsagrada e agregada a Ribeira de Piquín compúñase dos lugares da Budueira, Cartea, Invernego, Llencias, Muxén, Ouviaña, Seoane e Os Vaos.[1285]
  350. O Pindo xa aparece no mapa do arcebispado de Santiago de Compostela de Ángel Marín en 1825.[1040] Figura tamén como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[1289]
  351. San Paio é unha parroquia civil conforme o Nomenclátor oficial de Galiza ―publicado en 1998 (provincia de Pontevedra) e 2003 (toda Galiza)―,[1292][1293] malia o propio concello de Vigo non a considerar como tal[1217] desde polo menos 2006.[1219][1220] Non figura nos nomenclátores do padrón municipal,[1222] anuais desde 1996, nin no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[84] A freguesía conformouse con todo o barrio de San Paio agás San Paio de Baixo.[1294]
  352. Pola contra, nos seguintes nomenclátores (como os de 1981 e 1991) e nos do padrón municipal (anuais desde 1996), dentro do concello de Vilariño de Conso, só aparece, no canto de Veigas de Camba, a parroquia de San Lourenzo de Pentes [sic].[1297][1298] Deste xeito figura tamén no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[84]
  353. O territorio de Vista Fermosa formou parte ―xunto co Couto, Rabo de Galo, O Regueiro, Fonte do Bispo, Baixos da Alameda, Barbaña e Ponte Lebrón― da parroquia do Couto desde a creación desta no ano 1946.[1301] Deste xeito, por exemplo, no nomenclátor de 1960 aparece pertencendo á parte non-urbana da devandita freguesía (San Francisco de Regis de Fóra).[1302] Entre 1946 e 1893, data da reforma parroquial da diocese de Ourense, a zona e lugar de Erbedelo pertencían a Santa Eufemia a Real do Centro, xa que se estabelecera que o lado dereito do camiño que ía desde a Ponte Regueiro de Baixo cara ó río Barbaña era desta parroquia; en canto o outro lado era de Santa Eufemia a Real do Norte. Anteriormente a esta data, incluíanse en Santa Eufemia do Norte.[1303][453]

    Eclesiasticamente, a capela da Granxa de Vista Fermosa desde que se abriu ó culto público en 1973 funcionou case como parroquia.[1304]

  354. San Xoán do Seixo xa aparecía como Seoane no nomenclátor de 1981.[1017] No entanto, na súa segregación do concello da Capela e anexión ó das Pontes, con data de 1982, a parroquia mantiña o seu topónimo orixinal.[1307]
  355. Así e todo, conforme o nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 2003, os lugares de Campo de Lamas e O Loureiro mantéñense en Barro.[1309] De feito, no mapa parroquial da Xunta de Galicia ou na cartografía do Plan Básico Autonómico da propia Xunta (DOG 22/12/2022) a parroquia conserva gran parte deste territorio situado na marxe esquerda do río Traba, abranguendo dentro dos seus límites lugares como Argote, Campo de Lamas, A Costaneira, O Couto de Abaixo, O Couto de Arriba, O Loureiro, A Perouta, O Pirillueiro, A Ponte de Traba, Sabardes e mailo desaparecido Xei.[1310][150]
  356. Negrelle aínda aparece en Amarante no nomenclátor de 1981.[1313] Figura, pola contra, xa en Maside na guía da diocese de Ourense de 1985.[1312]
  357. Anteriormente Xío xa estaba constituído como entidade local menor.[1315] Aparece como lugar na Carta Xeométrica de Galiza de Domingo Fontán, tanto na minuta manuscrita de 1834 como na edición gravada de 1845.[825][826]
  358. Cómpre advertir que a parroquia dos Tilos non aparece no nomenclátor oficial de Galiza, publicado en 2003.[1318] No entanto, si figura no mapa parroquial da Xunta de Galicia de 2014.[84]

    Eclesiasticamente creouse en 1990[1317] con lugares do Castiñeiriño[1320] (creada á súa vez en 1957).[1211]

  359. As Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego aprobadas pola Real Academia Galega e o Instituto da Lingua Galega no ano 1982, após explicar que «a representación do x latino nas palabras cultas víñase facendo desde hai tempo por s, debido á tendencia usual a pronuncialo desta maneira, especialmente en posición implosiva (esame, esilio, testo, estranxeiro, etc.)», concluía que «convén escribir x para non rompérmo-la coherencia cos outros grupos que manteñen a consoante oclusiva».[1323] Porén, non mencionaba especificamente o caso de misto/mixto. Si o facía, pola contra, a 12.ª edición revisada de 1995, que foi aprobada de novo polas devanditas institucións e introducía modificacións puntuais nas Normas, rexeitando de xeito explícito misto.[1324]
  360. A parte de Noalla no concello de Ourense, formada unicamente polo lugar de Porto Seixiño (ou Portoseixiño), aínda fora determinada oficial mediante a orde que estabelecía os topónimos oficiais do municipio ourensán no ano 1994.[1325]
  361. 361,0 361,1 Santa Ana do Pino e Santa Teresita do Vinteún aparecen na relación de novas parroquias da diocese de Ourense do ano 1953.[890][it]
  362. Plano da cidade de Ourense no mapa da provincia homó­nima de Francisco Coello, 1856. Sobre el os límites parroquiais da época.[1326]
    Ourense estivo constituída até o século XIX polas parro­quias de Santa Eufemia e A Santísima Trindade.[ck] Após a desamortización de Mendizábal (1835-1837), Santa Eufemia dividiuse en dúas: Santa Eufemia a Real do Centro e Santa Eufemia a Real do Norte.[442] A Santísima Trindade tamén se desmembrou en dúas (de Riba e de Baixo), mais acabáronse unindo de novo na reforma parroquial diocesana de 1893.[931] Posteriormente creáronse Nosa Señora de Fátima do Couto (1946, como San Francisco de Regis),[1327][1328] Santa Ana do Pino (1954),[1329][mw] Santa Teresita do Vinteún (1960),[1329][1330][mw] A Inmaculada de Montealegre (1962),[1258] Santa Lucía de Rairo (1962),[932][1331] A Asunción da Nosa Señora (1966),[1270] O Sagrado Corazón da Carballeira (1964),[1332] San Pío X de Mariñamansa (1964),[1333][1334] A Milagrosa da Cruz Alta (1971),[1260] San Xosé de Vista Fermosa (1980),[1300][1335] María Auxiliadora (1983),[1336] Cristo Rei das Lagoas (1984)[1337] e San Bieito de Cabeza de Vaca (anos 80).[1235]

    Algunhas destas neoparroquias foron aparecendo nos nomenclátores censuais. Nos de 1860, 1873 e 1888 a cidade está composta polas catro parroquias orixinarias (Santa Eufemia do Centro e do Norte e A Santísima Trindade de Riba e de Baixo). Tamén aparecen neles Santa Eufemia do Centro de Fóra, Santa Eufemia do Norte de Fóra e A Santísima Trindade de Baixo de Fóra.[446][455][1338] No de 1900 xa hai unha única Trindade ―e por tanto figura A Santísima Trindade de Fóra―. Esta composición mantívose nos nomenclátores seguintes.[1339][1340][1276] En 1943 o concello ourensán anexou o de Canedo ―o linde entre ambos era o río Miño―, de xeito que a freguesía contigua de Santiago das Caldas, que tiña un importante desenvolvemento urbanístico, incorporouse ó continuo urbano.[1341] Saltando ó nomenclátor de 1960, agora integran a poboación, a maiores, a parte urbana do Couto (San Francisco de Regis) e a das Caldas (Santiago). Ademais, aparecen como parroquia Cabeza de Vaca (San Bieito), Mende (San Roque), Rairo (Santa Lucía) e O Vinteún (Santa Teresita). Tamén figuran as partes «de Fóra» da Santísima Trindade, O Couto, As Caldas, Cabeza de Vaca e Mende.[1342] No caso de Cabeza de Vaca, construírase a súa capela en 1949;[1235] no de Rairo inaugurárase o seu novo templo en 1960.[1254] No nomenclátor de 1970 xa se prescinde de mencionar as parroquias urbanas que forman a localidade, aparecendo unicamente a parroquia de Ourense incluíndo a cidade homónima; constan as novas entidades parroquiais do Pino, Tras do Hospital (no canto de Mende) e Montealegre; e desaparecen A Santísima Trindade, As Caldas e O Vinteún.[1343] No de 1981 a urbe das Burgas inclúe tamén O Couto, O Pino e mesmo Canedo, que desaparecen do nomenclátor. Mantéñense, no entanto, Cabeza de Vaca, Montealegre, Rairo e Tras do Hospital. Aliás, figura Vista Fermosa.[1344] Igualmente, nos nomenclátores do padrón municipal, anuais desde 1996, e no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014, malia se manter Canedo, son absorbidos polo núcleo urbano Cabeza de Vaca e Tras do Hospital.[1241][84]

    Por fin, coa toponimia oficial do concello de Ourense e o nomenclátor oficial da provincia de Ourense, publicados en 1994 e 1996 respectivamente, víronse reflectidas definitivamente na configuración civil Cabeza de Vaca, Montealegre, Rairo, Tras do Hospital e Vista Fermosa.[1325][1239] Na primeira promulgación Canedo e Santiago das Caldas desaparecen integradas na cidade ourensá; porén, na segunda mantéñense, aínda que no caso das Caldas cunha extensión moi reducida en comparación coa orixinal.

    Canto ó territorio abranguido polas freguesías de Santa Eufemia do Centro, do Norte e A Santísima Trindade véxanse as correspondentes notas.[ea][eb] Estes lindes foron modificados no axuste parroquial de 1893 (véxanse).

  363. Ferrol no mapa da provincia da Coruña de Francisco Coello, 1865.
    Ferrol estivo constituída até o século XIX unicamente pola parroquia de San Xiao.[1346] Posterior­mente creáronse Nosa Señora do Carme (1881[1008][1347] ou 1888[1348][1349][1346]), Nosa Señora do Socorro (1881[1008][1347] ou 1888[1348][1350][1351]), Nosa Señora das Angustias (1892[1008] ou 1954[1352][1353]), Nosa Señora do Pilar e San Fernando (1951),[1354] Nosa Señora do Rosario [do Ensanche] (1954/6),[1355][1356] San Xoán de Filgueira (1960),[1356] O Sagrado Corazón (1961?-?),[1357][1358] San Paulo de Catabois (1963),[1359] Santa Cruz de Canido (1964-2019),[1360] San Rosendo (1968),[1361] San Pedro Apóstolo (1968),[1362] Nosa Señora das Dores (1968/9),[1363][1364] San Pío X (1973-2008),[1365][1366] San Domingos (1980)[1367] e San Miguel Arcanxo (1984-2008).[1368][1366]

    Estas neoparroquias foron aparecendo xeralmente nos nomenclátores censuais como partes integrantes da cidade. Nos nomenclátores até o de 1888 inclusive a poboación ferrolá está composta unicamente pola parroquia orixinal.[981] No de 1900 figuran tamén Nosa Señora das Angustias e Nosa Señora do Socorro integrando a cidade.[992] Pasando ó de 1930, agora aparece Nosa Señora do Carme no canto de Nosa Señora das Angustias.[1369] Coa anexión do concello de Serantes polo de Ferrol en 1940, Caranza pasou a facer parte do núcleo urbano.[1370] O mesmo ocorreu con Santa Mariña do Vilar e San Xoán de Filgueira, procedentes tamén de Serantes. Deste xeito, saltando até o nomenclátor de 1960, a urbe confórmana as parroquias de San Xiao, Nosa Señora do Carme, Nosa Señora do Socorro, Nosa Señora das Angustias, San Fernando e O Pilar, Nosa Señora do Rosario, Caranza, Santa Mariña do Vilar e San Xoán de Filgueira.[1371] Polo menos no nomenclátor de 1981 xa se prescinde de mencionar as parroquias urbanas que forman a localidade, aparecendo unicamente Ferrol como cidade.[1372]

    San Xoán de Filgueira, na parroquia de Santa Mariña do Vilar, era un couto no Antigo Réxime.[1373] Ademais, xa aparece nos nomenclátores como parroquia desde o de 1860 inclusive,[1374] estando formada polos lugares de Cabalo Branco, Camiño Novo, Campo do Chao e Souto.[1281][1375] Santa Mariña do Vilar, á súa vez, abranguía os lugares de Camiño Novo, A Carricoa, Casal dos Ovos, Casquido, Catabois ―lugar que se estendía principalmente por Santa Icía de Trasancos―, A Malata ―lugar que se estendía tamén por Serantes―, Xoane e Sino.[1376] Pola súa banda, Caranza estendíase polos lugares do Bertón, Rúa Nova, Camiño Novo, Canabal, A Costa, O Cruceiro, O Curro, A Greza, O Maxolo, O Montón, O Mourel, A Parda e As Telleiras.[1281] Caranza e Santa Mariña do Vilar, como é de se agardar, seguiron a existir eclesiasticamente.[68]

  364. Pontevedra estivo constituída até o século XX polas parroquias de Santa María a Maior e San Bartolomeu. Posteriormente creáronse San Xosé de Campolongo (1961),[1245] A Virxe do Camiño (1961)[1245] e Santiago Peregrino do Burgo (1996).[1378] Tamén se creou fóra do núcleo urbano, segregada de Mourente, O Bo Pastor de Monte Porreiro (1990).[1379]

    San Xosé e A Virxe do Camiño foron as únicas destas neoparroquias que se viron reflectidas finalmente na configuración civil. A primeira formouse a partir de San Bartolomeu e Salcedo,[1246] mentres a segunda a partir de San Bartolomeu, Salcedo e Mourente.[1248][1249] Pola súa banda, O Burgo formouse con territorio de Santa María e de Lérez.[1378][1380] Deste xeito, nos nomenclátores de entre o século XIX e 1940 inclusive a cidade pontevedresa está composta polas dúas antigas parroquias.[364][1381][1382] Xa no de 1950 a urbe confórmana, alén de Santa María a Maior e San Bartolomeu, as partes urbanas das freguesías de Lérez, Mourente e Salcedo.[1247] Polo menos no nomenclátor de 1981 xa se prescinde de mencionar as parroquias urbanas que forman a localidade, aparecendo unicamente a parroquia de Pontevedra incluíndo a cidade homónima. Figuran tamén, coas partes «de fóra», Lérez, Mourente, Salcedo, San Xosé e A Virxe do Camiño.[1383]

  365. Parroquias eclesiásticas do concello de Vigo.      P. urbanas.      P. periurbanas.      P. rurais.
    Parroquias civís históricas do municipio vigués.
    Cidade de Vigo no mapa da provincia de Pontevedra de Francisco Coello, 1856.
    Vigo estivo constituída até o século XIX inclusive polas parro­quias de Santa María e Santiago. Posterior­mente creáronse O Sagrado Corazón de Xesús (1901),[1385] Santiago o Maior (1904),[1386] San Francisco de Asís (1921),[1387] Nosa Señora de Fátima (1947),[1388] A Inma­culada Concepción de Santa María (1947, como San Paio; despois San Paio e San Telmo),[1389] San Xosé Obreiro e Santa Rita (1947),[1390] A Florida (1958)[1213] Santa Clara (1958),[1391] O Santí­simo Cristo da Vitoria (1958),[1392] Santo Ignacio de Loyola (1958),[1393] Nosa Señora das Neves (1958),[1394] San Xoán do Monte ou San Xoán Bautista (1958),[1395] Nosa Señora do Carme (1970),[1396] Corazón Inmaculado de María (1970),[1397] O Santo Cura de Ars (1970),[1398] María Nai do Bo Pastor [Divina Pastora] (1970),[1399] San Francisco Xabier (1970),[1400] Santa Lucía (1970),[1401] María Auxiliadora (1970),[1402] San Paio de Lavadores (1970),[1290] San Paulo (1970),[1403] Nosa Señora do Perpetuo Socorro (1970),[1404] Nosa Señora do Resío (1970),[1405][1406] Nosa Señora da Soidade (1970),[1407] Santa Tareixa de Xesús (1970),[1408] San Xoán de Ávila e Santa Xoana de Lestonnac (1970),[1409] Nosa Señora da Paz ou A Paz da Dobrada (1991),[1410][1411] Santa Marta de Balaídos (1994)[1223][1214] e A Sagrada Familia (1994).[1412] Tamén se creou Saiáns (1998),[287] mais esta xa era considerada administrativamente.

    Estas neoparroquias foron aparecendo xeralmente nos nomenclátores censuais como partes integrantes da cidade. No de 1860 as parroquias de Santa María de Vigo e Santiago de Vigo aínda aparecen separadas. A primeira, está formada, alén de pola propia cidade viguesa, polos lugares do Areal, O Areal de Coia, A Calzada, Canadelo, Castelo do Castro, Couto Mondongo, A Falperra, Laxe, Misericordia, Peniche, Picacho, Pino, Pracer de Fóra, Ribeira do Berbés, Romil, Salgueiral, San Francisco, San Lourenzo, San Sebastián e Vitoria. A segunda polos do Areal, A Calzada do Couto ―lugar dividido entre Santiago de Vigo, Sárdoma e Freixeiro[1413]―, Camiño Novo, Castañal, O Couto de Baixo, O Couto de Riba, Igrexa ou A Areosa, O Muíño do Vento, Pito, Roupeiro, Salgueiral, San Honorato e Vitoria.[476] A maior parte do territorio desta última foi rural até despois do comezo do século XX.[1414] No nomenclátor de 1888 igualmente seguen a aparecer de xeito independente, incluíndose agora na de Santa María, alén do lugar de Pazos, as illas Cíes (antes figuraban como parroquia) e na de Santiago o lugar da Estación (na cualidade de estación de ferrocarril).[477] No nomenclátor de 1900 xa figuran as dúas integrando a cidade.[1415] No de 1910 a poboación olívica está composta a maiores polas freguesías do Sagrado Corazón e San Francisco (de agora en diante as Cíes conforman a de San Francisco de Fóra)[1416] e no de 1940 mantense a mesma composición.[1417] No nomenclátor de 1950, súmase ó núcleo urbano a Virxe de Fátima.[1418] Polo menos no nomenclátor de 1981 xa se prescinde de mencionar as parroquias urbanas que forman a localidade, aparecendo unicamente a parroquia de Vigo incluíndo a cidade homónima. No entanto, figuran individualizadas A Florida, Nosa Señora das Neves, Nosa Señora do Resío, San Paio (de Fóra), San Xoán do Monte (San Xoán Bautista), San Xosé Obreiro, Santa Tareixa de Xesús e O Santísimo Cristo da Vitoria.[1419]

    Finalmente, coa toponimia oficial do concello de Vigo e o nomenclátor oficial da provincia de Pontevedra, ambos publicados en 1998, víronse reflectidas na configuración civil, das novas parroquias, só A Florida e San Paio. Non foi o caso de San Xoán do Monte, a pesar da súa tradición histórica.[1217] Ademais, Bouzas mantívose vixente malia formar un continuo urbano coa cidade olívica. Tamén continuaron en vigor Coia e Freixeiro, aínda que estas cunha extensión moi reducida en comparación coas dimensións orixinais. A primeira conserva unicamente un 15% do seu antigo territorio[1420] e, de feito, en 1981 só figuraba cun único lugar (O Adro).[1419] A segunda chegou a desaparecer en 1991 ó se considerar totalmente integrada no núcleo urbano; porén, acabou reaparecendo.[1421][1422] No entanto, pola súa banda, o concello vigués, malia que chegou a considerar estas parroquias (Bouzas, Coia, Freixeiro, San Paio e mesmo San Xoán do Monte; non así A Florida) na cualidade de administrativas, xa non o fai desde polo menos 2006.[1218][1219][1220][1217] Tampouco figuran nos mapas de parroquias da Xunta de Galicia dos anos 2001 e 2014.[1423][84] Igualmente, coa excepción de Freixeiro, non constan nos nomenclátores do padrón municipal,[1222] anuais desde 1996.

    Os límites históricos da parroquia de Coia ían desde Beiramar, na rúa Juan Ramón Jiménez, cara ás escaleiras de Peniche, para continuar todo por López Mora até a praza de América e proseguir pola avenida de Castrelos até o río Lagares, e de aí, tras seguir o curso fluvial, contornar o PAU de Navia e discorrer por terras occidentais da rúa Pardaíña en dirección á ría.[1214] Pola banda de Lavadores, esta tiña a fronteira con Santiago de Vigo na área do actual Canadelo Alto.[1424] Freixeiro e Sárdoma estendíanse até converxer no marco do Couto ―que aínda se conserva―, isto é, no adro da derruída ermida de Santa Rita, actual igrexa de San Xosé Obreiro. Desde este punto, a liña divisoria de Freixeiro dirixíase augas vertentes, limitando con Santiago de Vigo (primeiro) e Santa María de Vigo (despois), cara ó oeste até chegar, pasando polo monte do Castro, á fronteira con Coia na rúa Juan Ramón Jiménez. A de Sárdoma seguía, mentres lindaba con Santiago de Vigo, a rúa do Couto de San Honorato, de xeito que a medio camiño atinxía o límite con Lavadores.[1425] Deste xeito, Santiago de Vigo comprendía desde a rúa do Príncipe e Velázquez Moreno até o cruzamento de Pizarro con Urzaiz, e desde a praza de España ó Areal. Santa María de Vigo, pola súa banda, abranguía a cidade vella e mailas terras adxacentes até Castricán (por riba da Falperra) e Peniche (sen o incluír) polo sur e até a rúa de Velázquez Moreno polo leste.[1426]

    Cómpre advertir que, na realidade, nin a parroquia urbana de Vigo nin a cidade homónima aparecen nas devanditas dúas fontes oficiais.[1384][480] Con todo, o concello de Vigo fai referencia á entidade parroquial como Vigo Centro.[1427] Igualmente, a Enciclopedia Galega Universal rexistra Vigo na cualidade de parroquia.[1428]

  366. Monforte de Lemos estivo constituída até o século XX polas parroquias de San Vicente do Pino e A Régoa (Santa María). Posteriormente creáronse O Sagrado Corazón da Estación (1930)[1430] e Santo Antonio de Padua (1983[1431] ou 1987[1432]). A primeira formouse con territorio da Régoa e Ribas Altas,[1430] mentres a segunda só da Régoa.[1432]

    No nomenclátor de 1858 aparecen separadas O Pino (San Vicente) e A Régoa (Santa María).[1433] Nos seguintes nomenclátores as dúas figuran compondo a cidade monfortina. Adicionalmente, áchanse tamén San Vicente de Fóra e Santa María de Fóra. A primeira está formada unicamente polo lugar das Cruces, mentres a segunda polos lugares de Acea Nova, O Caneiro, Carude de San Lázaro, O Casar, Covas, O Fabeiro, O Malvarón, Monte, Monte Pando e San Lázaro.[720][143] Saltando até o de 1930, súmase ó núcleo urbano a novísima freguesía do Sagrado Corazón. Agora o lugar do Malvarón consta en San Vicente de Fóra xunto coas Cruces, en canto en Santa María de Fóra só constan O Casar, Covas e O Fabeiro.[1434] Pasando ó de 1950, alén de San Vicente do Pino, Santa María da Régoa e O Sagrado Corazón, conforma a urbe a maiores a parte urbana de Ribas Altas; San Vicente e Santa María de Fóra xa non se rexistran.[1435] No de 1960 mantense a mesma composición.[1436] No nomenclátor de 1970 prescíndese de mencionar as parroquias urbanas que forman a localidade, aparecendo unicamente a parroquia de Monforte incluíndo a cidade homónima.[1437] No de 1981 ocorre o mesmo; porén, na realidade, a entidade parroquial menciónase como «Monforte (e catro máis)». Ademais, Ribas Altas figura coa parte «de fóra».[1438]

    Segundo o Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz (1845), San Vicente do Pino abranguía o interior do espazo amurallado, en canto Santa María da Régoa estendíase polo exterior do recinto murado, pertencéndolle os lugares de Cansilvosa, A Casa do Monte, O Casar, Covas, Carude de Santo Antonio,[1432] O Fabeiro e Monte Pando.[1439][1440] Os mesmos lugares figuran no Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal de Sebastián Miñano en 1827.[1441]

  367. Ás veces menciónase a creación da freguesía de Albeiros en 1961[1453][1454] xa que nese ano foi declarada parroquia independente.[1455]
  368. Cidade de Lugo no mapa da provincia homónima de Francisco Coello, 1864.
    Arredores da cidade de Lugo no mesmo mapa de 1864.
    Lugo estivo constituída até o século XIX polas parroquias de San Pedro e San­tiago.[1443] Posterior­mente creáronse San Froilán (1890),[1444]­​­[1445] A Milagrosa (1961),[1446]­​­[1447] O Sagrado Corazón de Xesús (1961),[1448]­​­[1449] San Francisco Xabier (1961),[1450] Santo Antonio de Padua (1961),[1449] San Xosé das Gándaras (1992)[1451]­​­[1452] e O Bo Pastor de Fingoi (1993).[799]­​­[nc]

    Estas neo­parroquias foron aparecendo xeralmente nos nomen­clátores censuais como partes integrantes da cidade. Nos de 1860, 1873 e 1888 a cidade está composta polas dúas antigas parroquias.[1456][1457] Tamén aparecen neles San Pedro de Fóra e Santiago de Fóra. A primeira está formada polos lugares de Abuín, A Acea, Baño, O Carme, Fingoi, Lamas de Prado, Magoi, A Ponte, Recatelo (parroquia talvez desde 1155 e aínda en 1826[1458]) e A Viña, mentres a segunda por Caiñós, Castelo (de Baixo e de Riba), A Chanca, Galegos (de Baixo e de Riba), Xuíz, O Paxaro, A Ponte da Chanca, Porta Nova, San Xillao, San Roque e Segade.[1456][1457] No caso de San Pedro de Fóra, aparece na documentación desde 1155 até 1845, cando se menciona como capela fechada ó culto, entre o barrio da Mosqueira e a porta de San Pedro.[1447] No nomenclátor de 1900 súmase ó núcleo urbano San Froilán. Figura, ademais, San Froilán de Fóra co lugar de Paradai. Pola súa banda, San Pedro de Fóra inclúe como lugar non referido anteriormente A Pousadela, en canto Santiago de Fóra inclúe Régoa.[1459] Saltando até o de 1930, mantense a mesma composición, constando en San Pedro de Fóra os lugares de Abuín, Fingoi, Lamas de Prado, Magoi e O Garañón, e A Pousadela; en Santiago de Fóra os de Estrada de Castro, Estrada da Fonsagrada, Castelo, A Chanca, Friás, Galegos, Xuíz, Régoa e San Xillao; e en San Froilán de Fóra o de Paradai de Riba.[1460] Pasando ó de 1950, agora, alén de desapareceren as parroquias «de Fóra», a urbe confórmana a maiores a parte urbana de Albeiros e As Saamasas, así como toda a freguesía de San Pedro Fiz de Muxa.[1461] No de 1960, Albeiros e As Saamasas xa se integran totalmente na poboación lucense, a cal abrangue ademais toda San Lázaro da Ponte.[1462] No nomenclátor de 1970 e seguintes prescíndese de mencionar as parroquias urbanas que forman a localidade, aparecendo unicamente Lugo como cidade.[1463][1464]

    Tanto San Pedro como Santiago tiveron até o século XIX a sede na catedral de Lugo, de xeito que posuían cadansúa metade da cidade.[1465] Pola súa banda, Albeiros estaba formada polos lugares de Airexe, Albeiros, Burozos, Camiño Real, Casa do Monte, Casas Vellas, Os Cómaros,[1461] Corral, A Fervedoira, Fontelo,[1461] Franco, Friás, Garaballa,[1461] Garabolos, Granxa,[1461] Paradai, Romai (de Baixo e de Riba), Souto e A Torre; chegaba até o antigo lugar de Soilán (sen o incluír, pertencente a Meilán).[1466] San Pedro Fiz de Muxa comprendía O Almacén, Barbaín, Bosende, Bravos, A Fábrica, Fingoi, Paredes, Os Penoucos, San Fiz, O Tendeiro, A Tolda e As Valiñas. A Ponte abranguía As Arieiras, A Louzaneta,[1461] Mesón do Galo,[1461] Parada,[1461] Pirilleiro, A Ponte,[1461] Ponte Gaos,[1461] Ribeira, Rúa Vella,[1461] San Lázaro, Segade e Vista Alegre. As Saamasas estendíase por Abuín, A Acea, Casa da Viña, Casás, Xian, Marcelle, Rosende e As Saamasas.[1467] Estas catro freguesías da periferia, que finalmente acabaron integradas no núcleo urbano, xa vían como Pascual Madoz en 1845 incluía a súa poboación na da urbe luguesa.[1443]

  369. As parroquias de Santiago e Santa María do Campo da Coruña uníronse nun mesmo párroco en 1930,[1470] de xeito que Santa María pasou a depender de Santiago.[161] O motivo para isto foi que os decretos que regulaban a reforma parroquial da arquidiocese de Santiago de Compostela de 1867 atribuían á cidade coruñesa só cinco parroquias, as cales habían desfrutar das dotacións económicas do Estado, e precisábase de dispor dunha dotación para a nova parroquia de San Pedro de Mezonzo (constituída o 1 de xaneiro de 1930 após ser autorizada en agosto do ano anterior).[1471][1472]
  370. Non se debe confundir a creación da parroquia de Santa Tareixa de Xesús da Coruña no ano 1977, cuxa dirección aceptaron os carmelitas,[1496] coa chegada deles á cidade en 1963 e a súa autorización/fundación en 1964.[1497]
  371. Parroquias eclesiásticas da Coruña no ano 1999.[1469][ne]
    Plano que representa a fronteira municipal coruño-ocense, 1912.
    A Coruña estivo constituída até finais do século XIX polas parro­quias de Santiago, Santa María do Campo, San Xurxo e San Nicolao.[1473] Posterior­mente creáronse Santa Lucía (1890),[1474] San Pedro de Mezon­zo (1929/​30),[1472][1475] San Tomé Apóstolo (1941/2),[1476][1477] San Rosendo (1954),[1478] Nosa Señora do Carme (1954),[1479] San Xosé (1954),[1480] Santa Margarida (1954),[1481] Nosa Señora de Fátima (1966),[1482] San Fernando de Feáns (1966),[1483]­​­[1484] San Pío X e San Roque (1966),[1483][1485] Santo Antonio (1966),[1486] San Bieito (1976/7),[1478][1487] San Francisco Xabier (1976/7),[1488][1489] San Luís Gonzaga (1976/7),[1478][1490] Divina Pastora (1976/7),[1491][1492] María Auxiliadora (1976/7),[1491][1493] Nosa Señora do Socorro de Labañou (1976/7),[1491][1494] A Resurrección do Señor (1976/7),[1491][1495] Santa Tareixa de Xesús (1976/7),[1491][1496][nf] San Francisco de Asís (1976/7),[1491][1498] San Miguel Arcanxo (1976/7-2017),[1491][1499][1500] San Paulo (1976/7),[1491][1501] San Xoán Bautista de Eirís (1976/7),[1491][1502] Santa Xema (1976/7),[1503] O Nadal do Señor de Bens (1976/7/9),[1491][1504][1505][1506] A Milagrosa (1981/6),[1507][1491] Santos Anxos (1982/6),[1508][1491] Nosa Señora do Pilar (1988)[1509] e Nosa Señora dos Rosais (1999).[1491] Cómpre considerar que algunhas delas foron creadas fóra do núcleo urbano, como San Fernando de Feáns, segregada de Elviña, ou O Nadal do Señor de Bens, segregada do antigo territorio de Visma e San Cristovo das Viñas.[1510]

    Estas neoparroquias foron aparecendo xeralmente nos nomenclátores censuais como partes integrantes da cidade. Nos de 1860, 1873 e 1888 a cidade está composta polas catro antigas parroquias.[1473] Tamén aparece neles San Xurxo de Fóra, formada polos lugares das Barreiras,[1511] Alcabaleiros,[1511] Campo da Vitoria,[1512] A Camposa,[1511][1512] A Cancela (de Fóra),[1511] Castiñeiras de Riba,[1511] O Lagar,[1511] Nelle,[1511] A Palloza (fábrica de tabacos),[1511] O Peruleiro,[1511][1512] Primavera,[1511] Ranchos de Vera,[1511] Riazor,[1511] San Roque de Fóra[1511][1512] ―lugar que se estendía tamén por Visma―,[1513] San Xoán Nepomuceno,[1512] Santa Lucía,[1511] Santa Margarida[1511][1512] e Vista Alegre.[1511][1512] Na realidade abranguía tamén Garás, Paiomouro, Campo do Carballo, Cristais, Monelos, O Espiño, Parromeira (de Riba e de Baixo), Coiramia (de Riba e de Baixo), Camiño Novo, Ponte Gaiteira, A Cabana, O Pozo, A Falperra, Travesa do Monte, A Fonte do Monte, O Monte, Castiñeiras de Baixo, A Agra do Orzán, A Agra de Bragua e A Arrabiada.[1514] No nomenclátor de 1900 xa figura Santa Lucía integrando a localidade coruñesa e desaparece San Xurxo de Fóra. Ademais, constan Santiago de Fóra, San Nicolao de Fóra (pola zona da igrexa de San Xosé),[1515] e Santa Lucía de Fóra, formada polos lugares da Camposa, Horta do Xeneral, Nelle, O Peruleiro e San Roque de Fóra.[1516] Saltando até o de 1930, súmase ó núcleo urbano a novísima San Pedro de Mezonzo, así como a parte urbana da parroquia de Oza (o concello de Oza fora anexado ó da Coruña en 1912). Xa non aparece entidade parroquial «de Fóra» ningunha.[1517] Pasando ó de 1960, agora a urbe herculina esténdese a maiores ―e como é de se agardar― por San Tomé Apóstolo, San Rosendo, Nosa Señora do Carme, San Xosé e Santa Margarida, alén de por toda a parroquia de Oza e as partes urbanas de Elviña, San Cristovo das Viñas e Visma.[1518] Polo menos no nomenclátor de 1981 xa se prescinde de mencionar as parroquias urbanas que forman a cidade, figurando unicamente A Coruña como capital. No entanto, reaparece individualizada a de Oza. Tamén figura, curiosamente, a parroquia de San Tomé, cun único lugar: Agra de Santo Amaro.[1519] No que concirne á de Oza, malia formar un continuo co núcleo urbano coruñés,[1421][1422] mantívose vixente, aínda que cunha extensión moito menor, primeiro, na toponimia oficial do concello da Coruña de 2001[1468] e, despois, no Nomenclátor oficial de Galiza de 2003.[1520] Por outra banda, as novas freguesías de fóra do tecido urbano, como San Fernando de Feáns ou O Nadal do Señor de Bens, non se viron reflectidas finalmente na estrutura civil.

    Os límites entre a parroquia de San Xurxo da Coruña e as de Elviña, Oza, As Viñas e Visma do antigo concello de Oza ían, segundo o deslinde de 1890, polo cal se puxeron 46 marcos de pedra entre ámbolos termos municipais, da praia de San Roque de Fóra ―cuxo lugar homónimo estaba dividido entre Visma e San Xurxo―[1512][1513] cara ó monte de Santa Margarida entre as actuais Rolda de Outeiro e de Nelle, deixando do lado coruñés O Peruleiro e do ocense A Gramela e O Ventorrillo, para proseguir en dirección sur até chegar na altura da Ponte da Pedra ó río Monelos, cuxo curso servía como fronteira até a desembocadura no mar.[1521][1522]

  372. Parroquias de Xuvia no concello de Narón entre o final da década de 1960 e 2003.
    San Martiño de Xuvia (ou O Couto), San Xosé Obreiro de Xuvia (ou O Alto do Castiñeiro), Santiago Apóstolo de Xuvia (ou A Gándara), Santa Icía de Xuvia (ou A Solaina), Nosa Señora dos Desampa­rados de Xuvia (ou Piñeiros) e Santa Rita de Xuvia foran determinadas oficiais mediante a orde que estabelecía os topónimos oficiais do concello de Narón en 2001.[1468] Con todo, malia a súa fusión en 2003, aínda aparecen no mapa de parroquias da Xunta de Galicia de 2014.[84] Como entidades estatísticas figuraron anualmente no padrón municipal desde 1996 até o ano 2010.[1524][1525]
  373. 373,0 373,1 Eclesiasticamente, A Barciela esténdese por Sigüeiro.[1527]
Referencias
  1. D'Emilio 1996, p. 37.
  2. D'Emilio 1996, pp. 41-42.
  3. Saavedra Fernández, Sobrado Correa & Presedo Garazo 2013, p. 93.
  4. 4,0 4,1 Saavedra Fernández, Sobrado Correa & Presedo Garazo 2013, p. 96.
  5. Castro Redondo 2019, p. 21.
  6. 6,0 6,1 Saavedra Fernández 2007, p. 198.
  7. Saavedra Fernández, Sobrado Correa & Presedo Garazo 2013, pp. 103-104.
  8. Saavedra Fernández, Sobrado Correa & Presedo Garazo 2013, p. 100.
  9. Pousa Diéguez, Rodrigo (2018-2019). "El concejo de Avión en el siglo XVIII: oficios, economía, gestión de los recursos y patronazgo religioso". Boletín Avriense (en castelán) (Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense; Grupo Marcelo Macías) (48-49): 217–242, en 222–223. ISSN 0210-8445. Arquivado (PDF) dende o orixinal o 5 de decembro de 2022. 
  10. Pousa Diéguez, Rodrigo (2020). "Las desmembraciones y venta de jurisdicciones eclesiásticas en Galicia: Felipe II y el señorío arzobispal compostelano" (PDF). Aforismos (en castelán) (Madrid: Dykinson) (1): 171–195, en 186. ISSN 2695-5253. Arquivado dende o orixinal o 11 de marzo de 2023. 
  11. Esperón, Juan José (25 de xullo de 2021). "Oficios dos veciños: vigairo, mordomo, alcalde de barrio...". Pontevedra Viva. 
  12. AA. VV. 2001, pp. 12 e 15-16.
  13. Fariña Jamardo 1990, pp. 237-241.
  14. AA. VV. 2009, pp. 398-399.
  15. "Parroquia de San Salvador de Bastavales". Concello de Brión. Arquivado dende o orixinal o 12 de agosto de 2020. 
  16. Álvarez Monterroso 2015, p. 178.
  17. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 114.
  18. Barreiro Fernández 2009, p. 140.
  19. "Arciprestado de Bergantiños". Arquidiocese de Santiago de Compostela. Arquivado dende o orixinal o 30 de novembro de 2020. Consultado o 19 de decembro de 2020. 
  20. 20,0 20,1 Barreiro Fernández 2009, p. 141.
  21. 21,0 21,1 "Arciprestado de Tabeirós". Arquidiocese de Santiago de Compostela. Arquivado dende o orixinal o 4 de xullo de 2019. Consultado o 19 de decembro de 2020. 
  22. Porto Rico 2007, pp. 195-196.
  23. 23,0 23,1 Barreiro Fernández 2009, p. 142.
  24. Barreiro Fernández 2009, pp. 130-143.
  25. Diocese de Lugo 2002, p. 250.
  26. 26,0 26,1 26,2 26,3 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 132.
  27. 27,0 27,1 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 431.
  28. Diocese de Lugo 2002, p. 97.
  29. 29,0 29,1 29,2 Diocese de Lugo 2002, p. 247.
  30. 30,0 30,1 30,2 30,3 Diocese de Lugo 2002, p. 294.
  31. 31,0 31,1 Vila Vázquez 1890, n.º 8, p. 81.
  32. Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, p. 80.
  33. Diocese de Lugo 2002, p. 78.
  34. 34,0 34,1 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, pp. 432-433.
  35. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 160.
  36. Ares Vázquez 2012, p. 552.
  37. Ares Vázquez 2012, p. 570.
  38. 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 135.
  39. Ares Vázquez 2012, p. 576.
  40. Ares Vázquez 2013, p. 718.
  41. 41,0 41,1 Ares Vázquez 2013, p. 726.
  42. Diocese de Lugo 2002, p. 288.
  43. 43,0 43,1 43,2 43,3 43,4 43,5 43,6 43,7 43,8 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 428.
  44. Diocese de Lugo 2002, p. 273.
  45. 45,00 45,01 45,02 45,03 45,04 45,05 45,06 45,07 45,08 45,09 45,10 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 432.
  46. 46,0 46,1 46,2 46,3 46,4 46,5 46,6 46,7 Álvarez Monterroso 2015, p. 209.
  47. 47,0 47,1 47,2 47,3 47,4 47,5 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 176.
  48. Diocese de Lugo 2002, p. 261.
  49. Ares Vázquez 2013, p. 775.
  50. Diocese de Lugo 2002, p. 51.
  51. 51,0 51,1 51,2 51,3 51,4 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 151.
  52. 52,0 52,1 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, pp. 422-423.
  53. Ares Vázquez 2013, p. 1130.
  54. Diocese de Lugo 2002, p. 112.
  55. Diocese de Lugo 2002, p. 128.
  56. Ares Vázquez 2013, p. 1238.
  57. Diocese de Lugo 2002, p. 111.
  58. Diocese de Lugo 2002, p. 225.
  59. Ares Vázquez 2013, pp. 1264-1265.
  60. 60,0 60,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 167.
  61. Ares Vázquez 2013, p. 1274.
  62. Ares Vázquez 2013, p. 1306.
  63. 63,0 63,1 63,2 63,3 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 206.
  64. Diocese de Lugo 2002, p. 212.
  65. Diocese de Lugo 2002, p. 235.
  66. Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 820.
  67. Diocese de Lugo 2002, p. 287.
  68. 68,0 68,1 Fariña Jamardo 1993, vol. IV, p. 192.
  69. 69,0 69,1 Fernández Otero 1985, pp. 95-96.
  70. Fernández Otero 1985, pp. 55, 95-96 e 169.
  71. 71,0 71,1 Diocese de Lugo 2002, p. 100.
  72. 72,0 72,1 72,2 72,3 72,4 72,5 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 409.
  73. Diocese de Lugo 2002, p. 232.
  74. 74,00 74,01 74,02 74,03 74,04 74,05 74,06 74,07 74,08 74,09 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 424.
  75. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 187.
  76. 76,0 76,1 Fariña Jamardo 1993, vol. X, p. 309.
  77. 77,0 77,1 Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 77.
  78. 78,0 78,1 78,2 Fariña Jamardo 1993, vol. IV, p. 364.
  79. 79,0 79,1 Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 383.
  80. Álvarez Monterroso 2015, pp. 289-290.
  81. Xunta de Galicia 1996, pp. 8089-8090.
  82. "Nomenclátor de Galicia: Vigo". Xunta de Galicia. 
  83. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades colectivas de Nogueira de Ramuín. Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  84. 84,00 84,01 84,02 84,03 84,04 84,05 84,06 84,07 84,08 84,09 84,10 84,11 84,12 Mapa parroquial de Galicia (2014[1319]). Instituto de Estudos do Territorio. Xunta de Galicia.
  85. 85,0 85,1 85,2 85,3 Fariña Jamardo 1993, vol. III, p. 25.
  86. 86,0 86,1 "Saúdo do párroco". A Xunqueira. 
  87. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Pontevedra, p. 200.
  88. "Torneiros, San Rosendo de". Galiciana. 
  89. 89,0 89,1 "Lindes". Penarrubia. 18 de xaneiro de 2022. Hai quen di que os veciños de Castrolanzán decidiron unilateralmente adscribírense á parroquia de San Martiño desde o momento en que, con motivo da condución dun cadáver en pleno inverno e coas augas do río desbordadas, acordaron realizar o enterramento no cemiterio de San Martiño 
  90. Carrillo Lista 2005, pp. 447-448.
  91. 91,0 91,1 91,2 91,3 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 410.
  92. Reforma parroquial de 1890, n.º 25, pp. 412-413.
  93. 93,0 93,1 93,2 93,3 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 413.
  94. 94,0 94,1 94,2 94,3 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 414.
  95. 95,0 95,1 Vila Vázquez 1890, n.º 60, p. 622.
  96. 96,0 96,1 96,2 96,3 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 415.
  97. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, pp. 47 e 52.
  98. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, pp. 63 e 69.
  99. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 55 e 60.
  100. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, pp. 84 e 92.
  101. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, pp. 80 e 86.
  102. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades de Chantada. Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  103. Xunta de Galicia 2000, p. 980.
  104. 104,0 104,1 104,2 104,3 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 419.
  105. 105,0 105,1 105,2 105,3 García Porral 2021, p. 260.
  106. García Porral 2021, p. 259.
  107. 107,0 107,1 107,2 107,3 107,4 107,5 107,6 107,7 107,8 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 421.
  108. 108,0 108,1 108,2 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 422.
  109. 109,0 109,1 109,2 109,3 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 423.
  110. Reforma parroquial de 1890, n.º 26, pp. 423-424.
  111. Reforma parroquial de 1890, n.º 26, pp. 424-425.
  112. 112,0 112,1 112,2 112,3 112,4 112,5 112,6 112,7 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 425.
  113. 113,0 113,1 Vila Vázquez 1890, n.º 77, p. 844.
  114. Nomenclátor de 1900, vol. I, pp. 798-799.
  115. 115,00 115,01 115,02 115,03 115,04 115,05 115,06 115,07 115,08 115,09 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 426.
  116. 116,0 116,1 116,2 116,3 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 427.
  117. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 159.
  118. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 224.
  119. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 190.
  120. Instituto Geográfico Nacional de España (1952). "Puertomarín, 123" (Mapa). Mapa Topográfico Nacional de España (1.ª ed.). 1:50000 (en castelán). Fragmento. 
  121. 121,0 121,1 121,2 121,3 121,4 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 429.
  122. 122,0 122,1 122,2 122,3 122,4 122,5 Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 430.
  123. Reforma parroquial de 1890, n.º 26, pp. 431-432.
  124. García Porral 2021, pp. 249 e 268.
  125. García Porral 2021, pp. 249-250.
  126. "STS, 24 de Enero de 1986". vLex (en castelán). 24 de xaneiro de 1986. 
  127. 127,0 127,1 127,2 127,3 127,4 127,5 Breixo Rodríguez 2006, p. 519.
  128. Vázquez Rouco, Sergio (2002). Santa Eulalia de Curtis: Cuna de San Pedro de Mezonzo. Coto - Monasterio - Parroquia (en castelán). Teixeiro. p. 192. 
  129. Fariña Jamardo 1990, p. 241.
  130. AA. VV. 2001, pp. 16-17.
  131. AA. VV. 2009, p. 294, 399, 408.
  132. AA. VV. 2009, p. 211.
  133. "Nomenclátor de Galicia: toponimia oficial". Portal Open Data da Xunta de Galicia. 
  134. Navaza, Gonzalo (2007). "Sarmiento toponomástico. O topónimo Mezquita" (PDF). Actas do I Congreso Internacional de Onomástica Galega "Frei Martín Sarmiento". Biblioteca Galega de Onomástica. Santiago de Compostela: Asociación Galega de Onomástica. pp. 87–96, en 92–95. ISBN 978-84-690-3921-2. 
  135. D'Emilio 1996, pp. 47-48.
  136. Navaza 2017, pp. 74-75.
  137. "Parroquia e Barretes". Vilachá de Salvadur. 
  138. "Discurso de Carlos Méixome na presentación do libro Memoria de Peitieiros". IEM. 11 de xaneiro de 2011. 
  139. "Continúan las xeiras del IEM con un recorrido por Morgadáns". ValmiñorTV (en castelán). 1 de agosto de 2017. 
  140. 140,0 140,1 140,2 Navaza 2017, pp. 53-55.
  141. Navaza 2017, pp. 55-57.
  142. Navaza 2017, pp. 55-56.
  143. 143,0 143,1 143,2 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 78
  144. Madoz, Pascual (1848). "Monforte". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XI. Madrid. p. 500. 
  145. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 70.
  146. Navaza 2017, pp. 57-59.
  147. Navaza 2017, pp. 60-63.
  148. Navaza 2017, p. 61.
  149. Navaza 2017, pp. 64-66.
  150. 150,0 150,1 150,2 Pérez Mato, Manuela (2023). Aproximación histórica ás parroquias de Noia. Noia: Toxosoutos. pp. 56–57. ISBN 978-84-125393-8-7. 
  151. Navaza 2017, pp. 66-70.
  152. Navaza 2017, pp. 70-72.
  153. "Salvaterra". Concello de Salvaterra. 
  154. D'Emilio 1996, pp. 90-91.
  155. D'Emilio 1996, p. 91.
  156. 156,0 156,1 Ares Vázquez 2013, pp. 808-809.
  157. GA, B (2018). "Santa Cruz de Viana" (PDF). Enciclopedia del Románico en Galicia (en castelán). Aguilar de Campoo: Fundación Santa María la Real. pp. 1333–1335, en 1333. ISBN 978-84-15072-60-7. 
  158. Navaza 2017, pp. 72-73.
  159. "Chaín, Santa María de". Galiciana. 
  160. "Chaín. De Santa María á Mourisca". Concello de Gondomar no Wikiloc. 8 de novembro de 2018. 
  161. 161,0 161,1 "Colexiata de Santa María do Campo da Coruña". Galiciana. 
  162. Carrillo Lista 2005, p. 604, nota 1070.
  163. 163,0 163,1 Barreiro Fernández, Xosé Ramón (1996) [1986]. Historia de la ciudad de La Coruña (en castelán) (2.ª ed.). A Coruña: La Voz de Galicia. pp. 153–154. ISBN 84-88254-47-4. 
  164. López Sangil 2009, p. 176.
  165. García Cortés 2001, p. 33.
  166. López Sangil 2009, p. 197.
  167. García Cortés 2011, p. 136.
  168. 168,0 168,1 168,2 "Breogán, Hércules, la torre y los milesios". Celtiberia.net (en castelán). 24 de decembro de 2006. 
  169. 169,0 169,1 Costa, Miguel (20 de outubro de 2009). "Territórios Soneira, Bergantinhos, Faro e Nendos". Fror na Area. 
  170. Velo Pensado, Ismael (2005). La iglesia de la Coruña en el siglo XVI (en castelán). A Coruña: Arquivo da Colexiata de Santa María do Campo. pp. 7–8. ISBN 84-921547-5-6. 
  171. "Así era antes a festa de San Xoán na Coruña". Blog Mundo R. 22 de xuño de 2021. 
  172. Veiga Ferreira, Xosé María; Sobrino Ceballos, Juan (2005). "O Alto Xestoso (Monfero)" (PDF). A Xanela. Revista cultural das Mariñas (Betanzos) (20): 13–15, en 13 e 15. 
  173. 173,0 173,1 "Origen de la parroquia". Iglesia de San Nicolás (en castelán). 
  174. 174,0 174,1 García Cortés 2001, p. 59.
  175. García Cortés 2011, pp. 54 e 64.
  176. "Parroquia de San Xurxo da Coruña". Galiciana. 
  177. García Cortés 2011, p. 54.
  178. García Cortés 2001, pp. 34 e 59-62.
  179. "Prado de Canda, Santiago de". Galiciana. 
  180. 180,0 180,1 Navaza, Gonzalo (2006) [1998]. Fitotoponimia galega (PDF). Biblioteca Filolóxica Galega. A Coruña: Fundación Barrié. p. 265. ISBN 84-95892-53-7. 
  181. 181,0 181,1 Gago, Manuel (9 de outubro de 2022). "Vouvos contar unha curiosa historia de resiliencia toponímica". Manuel Gago no Twitter (Thread Reader App). 
  182. Cabeza Quiles 2018, pp. 90 e 148.
  183. López de Guereñu Polán, José Luis (14 de outubro de 2012). "Los que se comieron Galicia". solosequenosenada (en castelán). 
  184. Diocese de Lugo 2002, p. 87.
  185. Costa, Miguel (22 de decembro de 2008). "Freguesias da Terra Chá". Fror na Area. o lugar de Cazuim em Sam Pedro de Feás (antigo Sancto Petro de Cazuin) 
  186. Costa, Miguel (2 de maio de 2009). "Castromil e Cristimil". Fror na Area. 
  187. Vázquez Bertomeu 2003, f. 19.
  188. 188,0 188,1 Morán, Xurde (31 de xullo de 2016). "Variante de Tapia (2). En la villa tapiega: Represas, Campogrande, el puerto, San Blas, Os Cañóis y las Playas del Surf". Xurde Morán (en castelán). 
  189. "1442, 8 de febrero. Aforamiento de una Yuguería en San Salvador de Tol". Eo-navia medieval (en castelán). 5 de setembro de 2013. las felegresías de Santo Esteuano τ de San Martino de Tapia 
  190. Ríos Rodríguez 2009, p. 200.
  191. "Documentos da Catedral de Lugo. Século XV". Gallaeciae Monumenta Historica (GMH). Consello da Cultura Galega. 
  192. 192,0 192,1 "Toponimia: Vilanova das Infantes/as". Arquivo Histórico Provincial de Ourense no Facebook. 
  193. 193,0 193,1 Fernández González, Frutos (21 de maio de 2017). "Vilanova dos Infantes". La Región (en castelán). 
  194. 194,0 194,1 194,2 194,3 Martínez Sigüenza, Xulio (2003). "As parroquias de Tui —síntese histórica—" (PDF). Pontevedra. Revista de estudios provinciais (Deputación de Pontevedra) (19): 11–58, en 48–50. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 28 de maio de 2012. 
  195. Vila-Botanes 2001, pp. 163-166 [PDF].
  196. Estévez Puga 1994, p. 167.
  197. Pousa Diéguez, Rodrigo (2019). El Señorío de Santa Comba de Naves (en castelán). Deputación de Ourense. pp. 36 e 162. ISBN 978-84-16643-20-2. Arquivado (PDF) dende o orixinal o 30 de abril de 2023. 
  198. Dono López, Pedro (2021). Colección diplomática medieval do mosteiro de Santa Comba de Naves. Documentos en pergamiño (PDF). Gallaeciae Monumenta Historica. Consello da Cultura Galega. pp. 168, 172 e 1061. ISBN 978-84-17802-41-7. 
  199. D'Emilio 1996, pp. 48 e 89.
  200. D'Emilio 1996, p. 89.
  201. López Alsina 2008, pp. 77 e 79.
  202. López Alsina 2008, p. 79.
  203. 203,0 203,1 Méndez López, Iván (15 de xullo de 2020). "Eu sumo ao comentario ilustre". O'Iván no Twitter. 
  204. Vázquez Bertomeu 2003, f. 16.
  205. "Mosé de León, xudeu, veciño da Coruña, vende a Sancho de Mirón, xastre da mesma cidade, e á súa muller, María Rodríguez, a viña de Esperón na freguesía de San Cristovo das Viñas por dez mil marabedís de pares de brancas". Galiciana. 
  206. Sánchez Rei, Xosé Manuel (2018). "Toponimia menor e conservadorismo lingüístico: algúns exemplos contemporáneos da cidade da Coruña". LaborHistórico (Universidade Federal do Rio de Janeiro) 4 (2): 135–148, en 144. ISSN 2359-6910. doi:10.24206/lh.v4i2.23558. 
  207. González Muñoz 1982, p. 135.
  208. 208,0 208,1 "Parroquia de Achas". Concello da Cañiza. 
  209. 209,0 209,1 209,2 González Muñoz 1982, p. 240.
  210. 210,0 210,1 Martí Bonet 2001, p. 884.
  211. 211,0 211,1 Romaní Martínez, Miguel; Otero Piñeyro Maseda, Pablo Santiago (2009). "La “domus” de Santa Leocadia de Guillade (Ponteareas) en un documento del año 963. Estudio sobre su autenticidad" (PDF). Cuadernos de Estudios Gallegos 56 (122): 113–137, en 126. ISSN 0210-847X. doi:10.3989/ceg.2009.v56.i122.58. 
  212. Ávila y La Cueva 1995, p. 355.
  213. 213,0 213,1 González Muñoz 1982, p. 239.
  214. 214,0 214,1 Aira Pardo, Felipe. "Rua de Santo Domingo - iglesia da Régoa". Jrcasan (en castelán). 
  215. Ibáñez Beltrán 2019, p. 92.
  216. Pérez Rodríguez 2009, pp. 188 e 198.
  217. Ávila y La Cueva 1995, p. 210.
  218. Rey Castelao 2002, pp. 576-577.
  219. "Mos, Santa Baia de". Galiciana. 
  220. González 1829, p. 349.
  221. Fernández Fandiño, Justo (2002). "Su Historia". Vila de Bouzas (en castelán). 
  222. González Muñoz 1982, p. 243. «San Martino de Coya con su anejo San Miguel de Bouças»
  223. 223,0 223,1 223,2 223,3 Palacio Sánchez 2014.
  224. 224,0 224,1 224,2 Palacio Sánchez 2014, p. 225.
  225. Palacio Sánchez 2014, p. 228.
  226. Palacio Sánchez 2014, p. 224 e 228.
  227. Palacio Sánchez 2014, p. 226.
  228. 228,0 228,1 Domínguez Rial, Evaristo; Lema Suárez, Xosé M.ª (2017). "Santa Sía de Roma (Santa Sía)" (PDF). Concello de Zas. pp. 5–7. 
  229. 229,0 229,1 Rey Castelao 2002, p. 577.
  230. Bouzón Gallego, Avelino (1996). "Visitas pastorales de los siglos XVI-XVIII. Diócesis de Tui. Parroquias de Amorín, Carregal y Currás" (PDF). Qué es la historia de la Iglesia: XVI Simposio Internacional de Teología (en castelán). Universidade de Navarra. pp. 281–294, en 284–285. ISBN 84-313-1428-1. 
  231. 231,0 231,1 Rey Castelao 2002, p. 576.
  232. 232,0 232,1 232,2 232,3 232,4 232,5 232,6 232,7 Lanza Álvarez, Francisco (1930). "De los antiguos límites orientales de Galicia". Boletín da Real Academia Galega (en castelán) 19 (222): 145–148. pertenecen a la dicha villa de Castropol … desde el puerto de las Figueras … asta … San Tirso en toda la dicha Ria de una parte e de otra 
  233. 233,0 233,1 233,2 233,3 Río Barja 1990, p. 14 (18 no PDF) e «Mapa xurisdicional da provincia de Mondoñedo no século XVIII» (p. 258 no PDF). “pertenescen a la dicha villa de Castropol … desde Figueroa [sic] hasta San Tirso … toda la ría de una parte a otra
  234. 234,0 234,1 Porto Rico 2007, p. 231.
  235. 235,0 235,1 "Orazo (San Pedro)". Tabeirós Montes. 
  236. García Cortés 2001, p. 35.
  237. 237,0 237,1 Míguez Álvarez, Alejandro Manuel (1 de outubro de 2011). "Cristianización en Taboexa". As pedras de Taboexa falan. 
  238. 238,0 238,1 Méndez Fernández 2016, p. 371.
  239. González 1829, p. 327.
  240. Del Hoyo c. 1950, p. 449.
  241. Madoz, Pascual (1849). "Trasulfe". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XV. Madrid. p. 136. 
  242. 242,0 242,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 60
  243. D'Emilio 1996, pp. 57 e 87.
  244. D'Emilio 1996, p. 87.
  245. G. F.; Baquero, F. J. (22 de febreiro de 2017). "A parroquia de Torroso celebra este ano o seu 400 aniversario". Xornal21. Mos. 
  246. "Xinzo, Santa Mariña de". Galiciana. 
  247. Reboreda, Alberte (18 de novembro de 2021). "No Castro dos Eidos". Faro de Vigo. 
  248. Sandoval 1610, f. 200Santa Mariña delosPineyrosGinço”.
  249. 249,0 249,1 249,2 249,3 249,4 Castro Redondo 2019, p. 298.
  250. "Alxén". Concello de Salvaterra. 
  251. 251,0 251,1 "Alxén" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 4 de marzo de 2016. 
  252. 252,0 252,1 González 1829, p. 348.
  253. Sandoval 1610.
  254. 254,00 254,01 254,02 254,03 254,04 254,05 254,06 254,07 254,08 254,09 254,10 254,11 254,12 254,13 254,14 254,15 254,16 254,17 Mapa do bispado de Tui de Rosendo Amoedo (1766).
  255. "Currás, San Martiño de". Galiciana. 
  256. 256,0 256,1 "Currás. Anexo de Amorín" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 16 de decembro de 2014. 
  257. Sandoval 1610, f. 201 v.
  258. "Arantei, San Pedro de". Galiciana. 
  259. "Ramallosa, San Pedro da". Galiciana. 
  260. Sandoval 1610, f. 200 v.
  261. 261,0 261,1 Borralheiro, Rogério (2008). Tourém. Vila e concelho. História de uma Honra de Barroso (en portugués). Junta de Freguesia de Tourém. pp. 21–22, 48–49. ISBN 978-989-20-1266-7. 
  262. Carta topográfica do Julgado de Montealegre de Fidencio Bourman (1836).
  263. 263,0 263,1 Nieva no Catastro de Ensenada, f. 288r (1753).
  264. Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 245.
  265. "Un mapa de 1789". Vive Avión. 
  266. 266,0 266,1 "Laxe, San Xosé da". Galiciana. 
  267. 267,0 267,1 267,2 267,3 267,4 267,5 267,6 267,7 González Lopo, Domingo Luis (2008). "La arriería en el comercio de la Galicia suroccidental según el Catastro de Ensenada". Ohm: Obradoiro de historia moderna (en castelán) (Universidade de Santiago de Compostela) (17): 353–372, en 357. ISSN 1133-0481. doi:10.15304/ohm.17.460. 
  268. 268,0 268,1 268,2 Castro Redondo 2019, p. 288.
  269. 269,0 269,1 269,2 Río Barja 1990, pp. 227 e 240.
  270. Estévez Puga 1994, p. 169.
  271. "Xesta, San Bartolomeu de". Galiciana. 
  272. "Pinzás, Santa María de". Galiciana. 
  273. "Pinzás" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 13 de setembro de 2019. 
  274. Río Barja 1990, pp. 237 e 242.
  275. González García 1996, pp. 259 e 261.
  276. González García 1996, pp. 259-261.
  277. Somoza Medina 2001, pp. 62-63.
  278. Rey Castelao 2002, p. 582.
  279. 279,0 279,1 279,2 Castro Redondo 2019, p. 289.
  280. Río Barja 1990, pp. 228 e 238.
  281. 281,0 281,1 281,2 281,3 281,4 Álvarez Monterroso 2015, p. 259.
  282. Fariña Jamardo 1993, vol. X, pp. 169-170.
  283. Nomenclátor de 1860, vol. IV, p. 355.
  284. Nomenclátor de 1873, p. 586.
  285. 285,0 285,1 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, p. 11
  286. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 382.
  287. 287,0 287,1 "Saiáns, San Xurxo de". Galiciana. 
  288. 288,0 288,1 288,2 Diocese de Lugo 2002, p. 183.
  289. Castro Redondo 2019, p. 163.
  290. Mapa do bispado de Lugo de Tomás López (1768).
  291. Río Barja 1990, p. 140.
  292. 292,0 292,1 Miñano, Sebastián (1827). "Milleiros (San Pedro de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 34. 
  293. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, pp. 121-122.
  294. Madoz, Pascual (1848). "Milleiros". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XI. Madrid. p. 420. 
  295. Madoz, Pascual (1847). "Chantada". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VII. Madrid. p. 302. 
  296. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, pp. 175-176.
  297. 297,0 297,1 297,2 297,3 297,4 297,5 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 80-81
  298. 298,0 298,1 298,2 González Fernández, Juan Miguel (2005). "Ponteareas (Os Canedos) según el Catastro de Ensenada (1752). Las bases de un futuro núcleo urbano" (PDF). Glaucopis. Boletín do Instituto de Estudios Vigueses (en castelán) (Vigo: Instituto de Estudos Vigueses). Ano XI (11): 91–98, en 92–93. ISSN 2254-9749. 
  299. 299,0 299,1 299,2 299,3 Fernández Pintos, Julio (23 de febreiro de 2001). "La capilla de Santa Cristina (Sto. Domingo de Ribadavia)". Trisquel. Archivos del Patrimonio Histórico Gallego (en castelán). 
  300. Río Barja 1990, p. 31.
  301. "Seixido, San Bartolomeu de". Galiciana. 
  302. Castro Redondo 2019, p. 256.
  303. "Godóns, Santa María de". Galiciana. 
  304. "Lamosa, San Bartolomeu de". Galiciana. 
  305. "Expediente do Catastro de Ensenada da parroquia de San Bartolomeu da Lamosa". Galiciana. 
  306. Saavedra Fernández 2007, pp. 211-212.
  307. 307,0 307,1 "Estacas, Santa María das". Galiciana. 
  308. "Camposancos" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 4 de marzo de 2016. 
  309. "Expediente do Catastro de Ensenada do Couto de Camposancos". Galiciana. 
  310. Rey Castelao 2002, pp. 580-581.
  311. Río Barja 1990, pp. 236-237.
  312. 312,0 312,1 312,2 Álvarez Monterroso 2015, p. 249.
  313. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 244.
  314. Madoz, Pascual (1846). "Borben". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IV. Madrid. p. 402. 
  315. Madoz, Pascual (1849). "Redondela". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. pp. 392–393. 
  316. "Prado, San Salvador de". Galiciana. 
  317. Saavedra Fernández 2007, pp. 212-213.
  318. "Chandebrito, San Xosé de". Galiciana. 
  319. 319,0 319,1 319,2 Martínez Crespo 2000, p. 100.
  320. González 1829, pp. 348-349.
  321. Sandoval 1610, f. 197.
  322. Castro Redondo 2019, p. 294.
  323. Río Barja 1990, pp. 232 e 241.
  324. 324,0 324,1 Barreiro Mallón 2002, p. 475.
  325. 325,0 325,1 325,2 "Hórreos de A Fenteira - A Fenteira - Feás - Boborás". Xoán Arco da Vella. 
  326. Corbeira Paz, Paula (2021). Románico en Pontedeume: san Miguel de Breamo (PDF) (traballo de fin de grao) (en castelán). Universidade de Santiago de Compostela. p. 8. 
  327. "La Comarca". Unidad Pastoral de Pontedeume (en castelán). 
  328. Miñano, Sebastián (1826). "Breamo (San Miguel de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) II. Madrid. p. 163. 
  329. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 502.
  330. 330,0 330,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 170.
  331. Madoz, Pascual (1846). "Breamo (San Miguel de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IV. Madrid. pp. 435–436. 
  332. AA. VV. 2001, p. 35.
  333. "Parroquia de A Cañiza". Concello da Cañiza. 
  334. 334,0 334,1 Río Barja 1990, p. 227.
  335. "Vilameán" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 5 de abril de 2016. 
  336. "Viladesuso" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 4 de marzo de 2016. 
  337. 337,0 337,1 337,2 Diocese de Lugo 2002, p. 253.
  338. 338,0 338,1 338,2 338,3 338,4 338,5 338,6 Castro Redondo 2019, p. 162.
  339. 339,0 339,1 339,2 López Valcárcel 1999, pp. 396 e 405.
  340. 340,0 340,1 Fariña Jamardo 1993, vol. V, p. 375.
  341. 341,0 341,1 341,2 Río Barja 1990, p. 240.
  342. 342,0 342,1 Saavedra Fernández 2007, p. 213.
  343. Aparicio Casado, Buenaventura (novembro de 2009). "Santa Comba de Rebordelo (Ponte Caldelas). Un espazo de ritualidade". 
  344. 344,0 344,1 Otero, Manuel (2004). "Santiago de Estraxiz" (PDF). O Noso Lar (San Román de Lousada: Fundación O Noso Lar) (7): 12. 
  345. Castro Redondo 2019, p. 177.
  346. Río Barja 1990, p. 156.
  347. Miñano, Sebastián (1827). "Reiriz (San Esteban de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VII. Madrid. p. 262. 
  348. Miñano, Sebastián (1827). "Sibil (Santa Mariña de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VIII. Madrid. p. 272. 
  349. 349,0 349,1 349,2 Ávila y La Cueva 1995, p. 395.
  350. Fariña Jamardo 1993, vol. III, p. 471.
  351. Castro Redondo 2019, p. 290.
  352. Río Barja 1990, pp. 229 e 240.
  353. Madoz, Pascual (1847). "Destierro ó Corna (Sta. Maria)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VII. Madrid. p. 381.  Citado en Pousa Diéguez, Rodrigo (2017). El señorío de San Pedro de Lobás en la Edad Moderna (en castelán). Deputación de Ourense. p. 293. ISBN 978-84-16643-09-7. Arquivado (PDF) dende o orixinal o 19 de xaneiro de 2023. 
  354. "Idade Moderna". Concello de Piñor. 
  355. Miñano, Sebastián (1827). "Osera". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 358. 
  356. Miñano, Sebastián (1828). "Vidueiros (Santa Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) IX. Madrid. p. 308. 
  357. "Patrimonio". Centro Veciñal e Cultural de Valadares. 
  358. 358,0 358,1 358,2 Bravo Portela, Ángel (2013). La parroquia de Atios y sus montes vecinales: el monte “Carrascal y Laxedo” parcialmente ocupado por explotaciones mineras (PDF) (relatorio pericial) (en castelán). Concello do Porriño: Comunidade de Montes Veciñais en Man Común de Atios. p. 13. 
  359. 359,0 359,1 359,2 359,3 González Pérez, Clodio (14 de maio de 2011). "Cans, o festival e outras historias". Galicia Hoxe. Arquivado dende o orixinal o 10 de xaneiro de 2021. 
  360. Gradín Fernández, Isis; Romaní Martínez, Miguel (2011). "As parroquias do Porriño, Cans e Atios na documentación do mosteiro cisterciense de Santa María de Melón. Séculos XII e XIII" (PDF). Cuadernos de Estudios Gallegos (Santiago de Compostela). LVIII (124): 29–78. ISSN 0210-847X. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 10 de xaneiro de 2021. 
  361. 361,0 361,1 Pérez Rodríguez 2009, p. 198.
  362. Ávila y La Cueva 1995, p. 476.
  363. 363,0 363,1 Fariña Jamardo 1993, vol. VIII, pp. 90-91.
  364. 364,0 364,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 252.
  365. "Historia". Porriño Digital (en castelán). 17 de setembro de 2013. Arquivado dende o orixinal o 11 de abril de 2021. 
  366. "Ribarteme, San Xosé de". Galiciana. 
  367. Río Barja 1990, p. 241.
  368. 368,0 368,1 "Tabagón" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 12 de setembro de 2018. 
  369. Martínez Tamuxe, Xoán (30 de outubro de 2017). "Así naceu a parroquia de San Xoán de Tabagón". Noticias O Rosal. 
  370. Mapa de Salcidos, O Rosal, San Miguel… (1732).
  371. "Figueiró" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 25 de novembro de 2016. 
  372. 372,0 372,1 372,2 "Baíña" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 5 de marzo de 2016. 
  373. Cameselle Bastos 1998, pp. 209 e 215.
  374. Sandoval 1610, f. 201.
  375. "Expediente do Catastro de Ensenada da parroquia de Santa Mariña de Baíña". Galiciana. 
  376. Río Barja 1990, p. 228.
  377. 377,0 377,1 "Baredo" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 4 de marzo de 2016. 
  378. Pillado, Neli (24 de marzo de 2012). "Un dorado bicentenario para Baredo". Faro de Vigo (en castelán). 
  379. "Expediente do Catastro de Ensenada da parroquia de Santa María de Baredo". Galiciana. 
  380. "Oleiros, Santa María de". Galiciana. 
  381. "Pedrafurada, Santa Comba de". Galiciana. 
  382. Álvarez Monterroso 2015, p. 255.
  383. Fariña Jamardo 1993, vol. VIII, p. 519.
  384. Madoz, Pascual (1849). "Salvatierra". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. p. 714. 
  385. Moure, Xabier (xaneiro de 2011). "Onde estaba o mosteiro de San Salvador de Cancelada?". Colectivo Patrimonio dos Ancares. 
  386. Miñano, Sebastián (1827). "Ribas Morto (Santiago)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VII. Madrid. p. 296. 
  387. Álvarez Monterroso 2015, p. 195.
  388. Río Barja 1990, p. 242.
  389. Río Barja 1990, p. 237.
  390. Miñano, Sebastián (1827). "Tollo (Santiago de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VIII. Madrid. p. 466. 
  391. Álvarez Monterroso 2015, p. 257.
  392. Fariña Jamardo 1993, vol. IX, p. 397.
  393. Pérez Pena, Marcos (27 de setembro de 2022). ""A forma en que se construíu o paradigma da historia de España foi un camiño no que Galicia ficaba á marxe"". Praza.gal. 
  394. 394,0 394,1 394,2 394,3 Río Barja 1990, p. 14.
  395. Pérez de Castro, José Luís (27 de decembro de 2007) [27 de agosto de 1987]. "Ría del Eo versus Ría de Ribadeo". Ría del Eo (en castelán). 
  396. Usero 2007, pp. 100 e 165.
  397. Usero 2007, pp. 111, 278 e 295.
  398. Usero 2007, pp. 95 e 154.
  399. Usero 2007, p. 112.
  400. 400,0 400,1 400,2 Yáñez Neira, Damián (2000). "El tumbo de la mayordomía de Cedeira" (PDF). El legado cultural de la iglesia mindoniense (en castelán). Universidade da Coruña. pp. 535–544, en 537–540. ISBN 84-95322-46-3. 
  401. Usero 2007, pp. 157-158.
  402. Usero 2007, pp. 205-220.
  403. Usero 2007, pp. 95 e 237.
  404. 404,0 404,1 404,2 Usero 2007, p. 239.
  405. Usero 2007, pp. 253-254.
  406. Usero 2007, p. 211.
  407. Usero 2007, p. 50.
  408. "Payo Pérez, clérigo de Santa María de Pedra, en su nombre y en el de los demás demandantes, renuncia a favor del monasterio de Santa María de Oseira a la demanda y pleito sobre la propiedad del casal de Arnaldo, tierra de Trasmontes". Pares (en castelán). 
  409. Usero 2007, p. 52.
  410. Usero 2007, p. 70.
  411. Usero 2007, p. 259.
  412. Usero 2007, pp. 217-218.
  413. Usero 2007, p. 230.
  414. Usero 2007, pp. 61, 65, 68, 81, 83, 159-160, 165, 167, 177, 182, 218, 227, 233-234, 236, 238, 240, 243, 249, 254-255, 257, 262-265, 277 e 290. «sanctum iulianum de Malbitiriz»
  415. Usero 2007, pp. 255-265.
  416. Usero 2007, pp. 268-269.
  417. Usero 2007, pp. 95, 275 e 277.
  418. Usero 1992, p. 71.
  419. García Tato 2004, p. 87.
  420. Usero 1992, p. 66-68, 85.
  421. Usero 1992, p. 117.
  422. Usero 1992, pp. 71-73.
  423. Puentes Ramos, Jose (16 de febreiro de 1998). "O Caminho Breton e os Caminhos de S. Andrés". soc.culture.galiza - Grupos do Google. 
  424. De Aracil, Carlos; Burgoa, Juan J. (2007). "Las cruces de Malta en la comarca de Ferrol" (PDF). Rudesindus: Miscelánea de arte e cultura (en castelán) (Academia Auriense-Mindoniense de San Rosendo) (1): 149–159, en 154. ISSN 2255-5811. 
  425. Usero 2007, p. 95.
  426. Usero 2007, p. 237. «San Julián dos Osos de Abajo»
  427. Usero 1992, p. 64.
  428. Usero 2007, pp. 278-281.
  429. Usero 2007, p. 281.
  430. Usero 1992, pp. 143-145.
  431. Sanjurjo Pardo 1854, p. 213.
  432. 432,0 432,1 432,2 432,3 432,4 432,5 432,6 Álvarez Monterroso 2015, p. 250.
  433. 433,0 433,1 Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 436.
  434. Franco, Oscar (6 de outubro de 2012). "Capela da Inmaculada Concepción de Silvoso". Patrimonio Galego. 
  435. 435,0 435,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 362.
  436. 436,0 436,1 Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 365
  437. "Parroquias". Diocese de Tui-Vigo. Consultado o 8 de xullo de 2023. 
  438. 438,0 438,1 438,2 Cuervas-Mons García-Braga, Antonio (2007). Vegadeo: entre el mar y la montaña (en castelán). Concello da Veiga; Ceder Oscos-Eo. p. 149. 
  439. 439,0 439,1 Martí Bonet 2001, p. 584.
  440. Miñano, Sebastián (1826). "Castropol". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) III. Madrid. p. 7. 
  441. 441,0 441,1 Fontán, Domingo (1974) [1834]. Carta geométrica de Galicia (facsímile). Folla 4. 
  442. 442,0 442,1 González García 1996, p. 260.
  443. "S. Domingos de Ourense". Galiciana. 
  444. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 513.
  445. 445,0 445,1 445,2 Coleccion de las leyes, decretos y declaraciones de las Cortes … desde ɪ.º de julio hasta fin de diciembre de 1843 (en castelán) XXXI. Madrid. 1844. pp. 187 e 189. 
  446. 446,00 446,01 446,02 446,03 446,04 446,05 446,06 446,07 446,08 446,09 446,10 446,11 446,12 446,13 446,14 446,15 446,16 446,17 446,18 446,19 446,20 446,21 446,22 446,23 446,24 446,25 Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 912-913
  447. 447,0 447,1 Bande Rodríguez 1986, p. 20.
  448. 448,0 448,1 448,2 448,3 Somoza Medina 2001, p. 77.
  449. Carlos Rivas, Juan (3 de febreiro de 2012). "Ourense debe un homenaje al mecenas Manuel Pereiro Rey". Faro de Vigo (en castelán). 
  450. Bande Rodríguez 1986, p. 33.
  451. 451,0 451,1 451,2 Álvarez González 1993, pp. 107-108.
  452. 452,0 452,1 Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Orense, p. 62.
  453. 453,0 453,1 453,2 453,3 453,4 Álvarez González 1993, p. 155.
  454. 454,0 454,1 Bande Rodríguez 1986, pp. 20-23.
  455. 455,0 455,1 455,2 455,3 455,4 455,5 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, pp. 55-56
  456. 456,0 456,1 456,2 456,3 Fariña Jamardo 1993, vol. VIII, p. 271.
  457. Fariña Jamardo 1993, vol. VIII, pp. 270-271.
  458. 458,0 458,1 458,2 458,3 Fariña Jamardo 1993, vol. VI, pp. 382-383
  459. 459,0 459,1 459,2 459,3 459,4 459,5 Álvarez Monterroso 2015, p. 289.
  460. 460,0 460,1 Madoz, Pascual (1849). "Nogueira de Ramuin". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XII. Madrid. p. 174. 
  461. Madoz, Pascual (1850). "Viñoás (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XVI. Madrid. p. 330. 
  462. 462,0 462,1 Madoz, Pascual (1849). "Ons-isla". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XII. Madrid. p. 278. 
  463. 463,0 463,1 463,2 463,3 463,4 Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 210.
  464. 464,0 464,1 Castro Redondo 2019, pp. 263-264.
  465. Miñano, Sebastián (1827). "Onis". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 320. 
  466. "Oia" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 5 de abril de 2016. 
  467. "Historia". Concello de Oia. 
  468. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 416.
  469. "Sanxián (anexo de Oia)" (PDF). Diocese de Tui-Vigo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 16 de decembro de 2014. 
  470. 470,0 470,1 470,2 470,3 González, Cristina (14 de febreiro de 2010). "Cangas mantiene la jurisdicción eclesiástica de Cíes que celebró la última boda en 1984". Faro de Vigo (en castelán). Cangas. 
  471. 471,0 471,1 471,2 471,3 Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 264.
  472. 472,0 472,1 472,2 472,3 472,4 Rolland, Eduardo (4 de xuño de 2019). "Por qué las islas Cíes pertenecen a Vigo". La Voz de Galicia (en castelán). Vigo. 
  473. García, Manuel Uxío (25 de setembro de 2014). "Protesta de curas de Cangas contra la procesión de Vigo a Cíes". Faro de Vigo (en castelán). 
  474. 474,0 474,1 Patiño Gómez, Ramón; González Fernández, J. Miguel (1989). Historia de las islas Cíes (PDF) (en castelán). RP Edicions. p. 63 [PDF]. ISBN 84-404-5001-X. 
  475. González-Alemparte Fernández, Juan Miguel (2022). Crónicas históricas das illas Cíes. Cangas: Edicións Morgante. pp. 112–113. ISBN 978-84-19040-06-0. 
  476. 476,0 476,1 Nomenclátor de 1860, vol. IV, pp. 362-363
  477. 477,0 477,1 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, pp. 102-103
  478. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 383.
  479. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 383.
  480. 480,0 480,1 480,2 Xunta de Galicia 1998, pp. 8589-8592.
  481. "Nomenclátor de Galicia: Vigo". Xunta de Galicia. 
  482. "Nomenclátor estatístico de Galicia". Instituto Galego de Estatística. 
  483. 483,0 483,1 Fariña Jamardo 1993, vol. II, pp. 305-306.
  484. Breixo Rodríguez 2006, p. 517.
  485. 485,0 485,1 Historia (panel informativo) (en castelán). 
  486. Donón, Julio (1865). Croquis de la provincia de La Coruña con las vias de comunicación y la división de los partidos judiciales y ayuntamientos de la misma (mapa).
  487. Mapa do bispado de Mondoñedo de Joseph Cornide (1764).
  488. Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 493.
  489. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 495.
  490. Coello, Francisco (1865). La Coruña (mapa).
  491. 491,0 491,1 Nomenclátor de 1860, vol. II, p. 251
  492. "Localización". CEIP do Páramo. Datos recollidos da Enciclopedia Galega Universal, Tomo 13, páx. 238-239 [«Páramo, O»] 
  493. 493,0 493,1 Miñano, Sebastián (1827). "Moscan (Santa Cruz)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 157. 
  494. 494,0 494,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 216.
  495. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 211.
  496. 496,0 496,1 Madoz, Pascual (1848). "Moscan (Sta. Cruz de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XI. Madrid. p. 619. 
  497. 497,0 497,1 AA. VV. (1994). O Incio (PDF) (en castelán). Suplemento da revista Lucus n.º 42. Deputación de Lugo. p. 28. 
  498. 498,0 498,1 Madoz, Pascual (1847). "Incio (San Pedro del)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IX. Madrid. p. 428. 
  499. Miñano, Sebastián (1826). "Incio (San Miguel)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) V. Madrid. p. 54. 
  500. 500,0 500,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 203.
  501. Fariña Jamardo 1993, vol. IV, pp. 481-482.
  502. 502,0 502,1 502,2 502,3 Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 362.
  503. 503,0 503,1 Miñano, Sebastián (1828). "Villar (San Ciprian de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) IX. Madrid. p. 434. 
  504. Río Barja 1990, p. 143.
  505. 505,0 505,1 505,2 Álvarez Monterroso 2015, p. 188.
  506. 506,0 506,1 506,2 Madoz, Pascual (1849). "Neira de Rey (San Pedro de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XII. Madrid. p. 152. 
  507. Madoz, Pascual (1846). "Becerreá". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IV. Madrid. p. 101. 
  508. Madoz, Pascual (1850). "Vilar de Francos (San Salvador de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XVI. Madrid. p. 80. 
  509. Madoz, Pascual (1847). "Francos (San Ciprian de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VIII. Madrid. p. 167. 
  510. Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 363.
  511. 511,0 511,1 Madoz, Pascual (1849). "Traspena (San Mamed de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XV. Madrid. p. 135. 
  512. Miñano, Sebastián (1828). "Traspeña [San Mamed de]". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) IX. Madrid. p. 68. 
  513. 513,0 513,1 513,2 513,3 "Neira de Xusá. In memoriam". Penarrubia. 4 de maio de 2022. 
  514. 514,0 514,1 514,2 514,3 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 16-17
  515. 515,0 515,1 Miñano, Sebastián (1827). "Neira de Rey (San Pedro de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 250. 
  516. Castro Redondo 2019, p. 166.
  517. Río Barja 1990, p. 144.
  518. Álvarez Monterroso 2015, pp. 188 e 190.
  519. 519,0 519,1 Madoz, Pascual (1847). "Furco (San Juan de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VIII. Madrid. p. 258. 
  520. 520,0 520,1 Madoz, Pascual (1849). "Nantin (Santiago de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XII. Madrid. p. 25. 
  521. Madoz, Pascual (1847). "Cascalla (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VI. Madrid. p. 59. 
  522. Madoz, Pascual (1847). "Fontaron (Sancti Spirirus de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VIII. Madrid. p. 131. 
  523. Madoz, Pascual (1849). "Sarceada". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. p. 860. 
  524. 524,0 524,1 524,2 Álvarez Monterroso 2015, p. 236.
  525. Castro Redondo 2019, p. 293.
  526. 526,0 526,1 Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 371.
  527. Madoz, Pascual (1846). "Cañiza". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) V. Madrid. p. 497. 
  528. 528,0 528,1 Madoz, Pascual (1847). "Deba (Sta. Eulalia)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VII. Madrid. p. 365. 
  529. "Santa Baia de Deva". Diocese de Tui-Vigo. 
  530. 530,0 530,1 Fariña Jamardo 1993, vol. VIII, pp. 237-238.
  531. Álvarez Monterroso 2015, p. 253.
  532. "Santiago de Vilavella". Diocese de Tui-Vigo. 
  533. 533,0 533,1 Ferreiro Boquete, Juan José (12 de xullo de 2021). "Parroquia de Buscás". Historias de Ordes (e comarca). 
  534. 534,0 534,1 534,2 Nomenclátor estadístico de las parroquias que componen la provincia de La Coruña (en castelán). A Coruña. 1863. pp. 20–21. Arquivado dende o orixinal o 17 de novembro de 2018. Entines (Santa Leocàdia de) / Faramillans (Sta. Eulàlia de) 
  535. Miñano, Sebastián (1826). "Faramillans (Santa Eulalia de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) IV. Madrid. p. 125. 
  536. 536,0 536,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 165.
  537. Madoz, Pascual (1847). "Faramillans (Sta. Eulalia de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VIII. Madrid. p. 20. 
  538. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, pp. 460-461.
  539. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 461.
  540. Barreiro Fernández 2009, pp. 130-132.
  541. "Terra Nomeada afonda en catro novos volumes en máis dun milleiro de topónimos". Real Academia Galega. 9 de abril de 2019. Arquivado dende o orixinal o 24 de maio de 2019. 
  542. Cabeza Quiles 2018, p. 68.
  543. Castiñeira Rodríguez, Manuel (2005). "Aproximación ás expresións de fe relixiosa e prácticas de piedade dos fregueses de San Paio de Figueiroa e da Estrada nos últimos catro séculos" (PDF). A Estrada: Miscelánea histórica e cultural (A Estrada: Museo do Pobo Estradense Manuel Reimóndez Portela) 8: 31–63, en 33 e 38. ISSN 1139-921X. 
  544. Porto Rico 2007, p. 194.
  545. "Archivo de la parroquia de Santa María de Vegadeo". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  546. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Oviedo, pp. 114-115.
  547. 547,00 547,01 547,02 547,03 547,04 547,05 547,06 547,07 547,08 547,09 547,10 547,11 547,12 Martínez Vigil, Ramón (1892). Cuadro sinóptico de las parroquias del obispado de Oviedo (en castelán). Oviedo: Establecimiento Tipográfico de Vicente Brid. pp. 4, 66–67. 
  548. Martí Bonet 2001, p. 593.
  549. 549,0 549,1 Barreiro Fernández 2009, pp. 142 e 144.
  550. Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, pp. 11-12.
  551. 551,0 551,1 Barreiro Fernández 2009, p. 137.
  552. 552,0 552,1 García Quintáns, Modesto (17 de xullo de 2015). "Una mirada histórica a la extinta parroquia de Codesos, en Cee". La Voz de Galicia (en castelán) (Carballo). 
  553. Fariña Jamardo 1993, vol. III, pp. 160-161.
  554. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 52.
  555. Fiaño Sánchez, Manuel (2006). Coirós por dentro (PDF) (en castelán). Deputación da Coruña. p. 21. ISBN 84-9812-044-6. 
  556. Nomenclátor de 1860, vol. II, pp. 134-135.
  557. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 56.
  558. Fariña Jamardo 1993, vol. III, p. 347.
  559. "Arciprestado de Entís". Arquidiocese de Santiago de Compostela. Arquivado dende o orixinal o 28 de outubro de 2020. 
  560. Barreiro Fernández 2009, p. 134.
  561. Fariña Jamardo 1993, vol. V, pp. 346-347.
  562. Álvarez Monterroso 2015, p. 157.
  563. 563,0 563,1 Barreiro Fernández 2009, p. 132.
  564. 564,0 564,1 Ferreiro Boquete, Juan José (3 de xaneiro de 2022). "Parroquia de Ordes". Historias de Ordes (e comarca). 
  565. Madoz, Pascual (1849). "Órdenes (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XII. Madrid. p. 299. 
  566. Madoz, Pascual (1849). "Poulo (San Julián de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. p. 179. 
  567. 567,0 567,1 Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 404.
  568. Fontán, Domingo (1845). Carta geométrica de Galicia (Mapa). Folla 7. 
  569. Vázquez Rouco, Sergio (1998). San Xoán de Poio. Monasterio, coto, parroquia (en castelán). Deputación de Pontevedra. p. 137. ISBN 84-89690-40-5. 
  570. 570,0 570,1 Barreiro Fernández 2009, p. 138.
  571. 571,0 571,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 385.
  572. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, p. 19.
  573. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 384.
  574. "Mira". Concello de Zas. 6 de decembro de 2017. 
  575. Nomenclátor de 1860, vol. II, p. 166.
  576. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 125.
  577. Domínguez Rial, Evaristo; Lema Suárez, Xosé M.ª (2017). "Mira (Santa María)" (PDF). Concello de Zas. 
  578. "Los vecinos del lugar de Caritel con los del lugar de Lama". Galiciana. 
  579. 579,0 579,1 579,2 González Lopo, Domingo Luis (1999). "Los movimientos migratorios en tierras del interior de la provincia de Pontevedra entre 1801-1950: características y puntos de destino" (PDF). Sémata, ciencias sociais e humanidades (en castelán) (Universidade de Santiago de Compostela) 11: 269–298, en 285. ISSN 1137-9669. 
  580. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, pp. 76-77.
  581. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 437.
  582. Madoz, Pascual (1849). "Oimbra (Sta. Maria)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XII. Madrid. p. 220. 
  583. 583,0 583,1 583,2 583,3 583,4 García Mañá, Luís Manuel (xullo/decembro 2001). "Couto Mixto, unha república esquecida". IGADI. 
  584. 584,0 584,1 Hernández Figueiredo 2014, p. 231.
  585. Madoz, Pascual (1850). "Vide-ferri (Sta. Maria)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XVI. Madrid. p. 37. 
  586. Madoz, Pascual (1847). "Lama de Arcos (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) X. Madrid. p. 48. 
  587. Hernández Figueiredo 2014, pp. 228-229.
  588. 588,0 588,1 "Couto Mixto". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 2002. Arquivado dende o orixinal o 28 de xullo de 2012. 
  589. Brandón, Delfín Modesto (1907). Tierra Gallega, ed. Interesante Historieta del Coto Mixto (en castelán). p. 46. 
  590. Madoz, Pascual (1849). "Rubiás (Santiago)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. p. 585. 
  591. Madoz, Pascual (1849). "Tosende (San Lorenzo)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XV. Madrid. p. 116. 
  592. Miñano, Sebastián (1828). "Tosende (San Lorenzo de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) IX. Madrid. p. 53. 
  593. Fariña Jamardo 1990, p. 132.
  594. O Couto Mixto no mapa do bispado de Ourense de 1763.
  595. González 1829, p. 275 «Sta. María de Rubiás», «Santiago de Rubiás» e «Sto. Andrés de Meaos».
  596. Hernández Figueiredo 2014, p. 234.
  597. De Castro, Carlos (2007). Calles, Plazas y Jardines de Pontedeume. Denominación, Morfología y Actividad en el Espacio Público (1270-1970) (en castelán). Concello de Pontedeume. §II.4. Crecimiento de población y expansión. ISBN 978-84-921952-4-4. DL C-1873-2007. 
  598. 598,0 598,1 598,2 Fernández-Arias Campoamor, José (1972). "Una parroquia de erección difícil (la de Santiago de Figueras)". Boletín del Instituto de Estudios Asturianos (en castelán) (Oviedo) XVI (75): 61–77. ISSN 0020-384X. Arquivado (PDF) dende o orixinal o 05 de abril de 2021. 
  599. García Teijeiro, Miguel (1903). Algo para la historia de Figueras de Asturias (en castelán) (3.ª ed.). Lugo. 
  600. Fontán, Domingo (1845). Carta geométrica de Galicia (Mapa). Folla 3. 
  601. Miñano, Sebastián (1827). "Neira (San Esteban de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 249. 
  602. 602,0 602,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 86-87
  603. 603,0 603,1 "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades colectivas de Baralla. Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  604. 604,0 604,1 Xunta de Galicia 2000, p. 974.
  605. 605,0 605,1 "Nomenclátor de Galicia: Baralla". Xunta de Galicia. 
  606. 606,0 606,1 606,2 Moure, Xabier (xaneiro de 2011). "Toponimia do concello de Baralla". Colectivo Patrimonio dos Ancares. 
  607. 607,0 607,1 607,2 Ares Vázquez 2012, p. 577.
  608. Diocese de Lugo 2002, p. 136.
  609. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, p. 47.
  610. García Porral 2021, pp. 264 e 273.
  611. 611,0 611,1 611,2 611,3 611,4 Álvarez Monterroso 2015, p. 243.
  612. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 339.
  613. 613,0 613,1 613,2 613,3 613,4 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 347.
  614. 614,0 614,1 614,2 614,3 614,4 Ramos, Rocío (24 de xaneiro de 2016). "Lalín inicia el día 10 el proceso de elección de alcaldes de barrio". La Voz de Galicia (en castelán). 
  615. 615,0 615,1 615,2 615,3 615,4 Cajaraville, Héctor (2018). "Cal é o concello galego con maior número de parroquias rurais?" (PDF). cajaraville.eu. pp. 9–12. 
  616. 616,0 616,1 Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 477.
  617. Álvarez Monterroso 2015, p. 190.
  618. 618,0 618,1 Fariña Jamardo 1993, vol. I, pp. 476-477.
  619. García Porral 2021, pp. 245 e 248.
  620. Vila Vázquez 1890, n.º 8, p. 81; n.º 167, p. 753.
  621. "Historia de la Diócesis de Lugo". Diocese de Lugo (en castelán). 
  622. Reforma parroquial de 1890.
  623. 623,0 623,1 Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 173.
  624. 624,0 624,1 Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 438.
  625. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 154.
  626. Diocese de Lugo 2002, p. 162.
  627. Ares Vázquez 2013, pp. 1005-1006.
  628. Madoz, Pascual (1847). "Loureiro (San Juan de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) X. Madrid. p. 393. 
  629. Álvarez Monterroso 2015, p. 192.
  630. 630,0 630,1 630,2 Vila Vázquez 1890, n.º 60, p. 623.
  631. Reforma parroquial de 1890, n.º 25, pp. 413-414.
  632. Fariña Jamardo 1993, vol. III, p. 110.
  633. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 30.
  634. Álvarez Monterroso 2015, p. 194.
  635. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 147.
  636. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 47.
  637. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 41.
  638. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 60.
  639. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, p. 58.
  640. Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 412.
  641. Ares Vázquez 2013, p. 1121.
  642. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 33-34.
  643. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 43-44.
  644. 644,0 644,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 36-37
  645. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 328-329.
  646. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 42.
  647. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 57.
  648. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 49-50.
  649. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 74.
  650. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, p. 70.
  651. Xunta de Galicia 2000, p. 981.
  652. Instituto Geográfico Nacional de España (2013). "O Corgo, 98-I" (Mapa). Mapa Topográfico Nacional de España (2.ª ed.). 1:25000 (en castelán). Fragmento. 
  653. "Información Xeográfica de Galicia". Xunta de Galicia. Consultado o 17 de xuño de 2023. 
  654. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 327.
  655. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 35.
  656. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, pp. 40 e 42.
  657. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, pp. 54 e 56.
  658. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 47 e 49.
  659. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, pp. 70 e 74.
  660. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, pp. 66 e 70.
  661. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, p. 30.
  662. 662,0 662,1 García Tato 2004, p. 88.
  663. 663,0 663,1 663,2 663,3 Mapa do bispado de Oviedo de J. Vallaure (1894).
  664. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 311 e 313.
  665. 665,0 665,1 665,2 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 48-49
  666. D'Emilio 1996, pp. 48, 56 e 87.
  667. 667,0 667,1 Ares Vázquez 2012, p. 54.
  668. 668,0 668,1 668,2 "El castillo y bailía de San Fiz do Hermo". Genealogía y heráldica de Galicia (en castelán). 6 de xullo de 2018. 
  669. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 294.
  670. Madoz, Pascual (1848). "Marzan (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XI. Madrid. p. 275. 
  671. 671,0 671,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 114-115
  672. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 58.
  673. López Pombo, Luis (14 de febreiro de 2008). "Parroquias en O Incio (III)". Galicia Digital (en castelán). 
  674. 674,0 674,1 "Xaxán". Concello de Lalín. Arquivado dende o orixinal o 25 de abril de 2016. 
  675. 675,0 675,1 675,2 García Carril, Benito (23 de setembro de 2012). "Cando Lalín honraba a San Martiño". Faro de Vigo. 
  676. 676,0 676,1 García Porral 2021, p. 256.
  677. 677,0 677,1 González Alén, Daniel (8 de xullo de 2018). "A desaparecida parroquia de San Cristovo da Pena". La Voz de Galicia. 
  678. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 339.
  679. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, p. 48.
  680. García Porral 2021, pp. 257-258.
  681. García Porral, Xoán Carlos (24 de xullo de 2021). "A queixa dos veciños de San Martiño de Lalín por ser suprimida como parroquia no proxecto de 1888". Faro de Vigo. 
  682. 682,0 682,1 682,2 Vidal, Antonio (20 de setembro de 2017). "Las feligresías y parroquias de la Tierra de Deza a través de la historia". Historia de la Tierra de Deza (en castelán). 
  683. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, p. 49.
  684. García Porral 2021, pp. 264-266.
  685. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 339.
  686. Nomenclátor de 1940, vol. Provincia de Pontevedra, p. 83.
  687. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Pontevedra, pp. 72-73.
  688. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Pontevedra, p. 90.
  689. Xunta de Galicia 1998, p. 8563.
  690. "Nomenclátor de Galicia: Palmou (San Xoán)". Xunta de Galicia. 
  691. "Nomenclátor de Galicia: Sello (Santiago)". Xunta de Galicia. 
  692. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades de población de Lalín. Años 2000-2022". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). p. 2. 
  693. "Información Xeográfica de Galicia". Xunta de Galicia. Consultado o 12 de xuño de 2023. 
  694. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, pp. 46 e 49.
  695. Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 420.
  696. García Porral 2021, pp. 252-253 e 269.
  697. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 340.
  698. García Porral 2021, pp. 263-264.
  699. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 340.
  700. 700,0 700,1 García Porral, Xoán Carlos (11 de maio de 2020). "Lalín: 52 (53) ou 48 parroquias?". Faro de Vigo. Arquivado dende o orixinal o 15 de xaneiro de 2022. 
  701. García Porral 2021, p. 254.
  702. García Porral 2021, pp. 253 e 271.
  703. García Porral 2021, p. 251.
  704. García Porral 2021, p. 268.
  705. García Porral 2021, p. 267.
  706. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, pp. 46-47.
  707. Nomenclátor de 1860, vol. IV, p. 284.
  708. Reforma parroquial de 1890, n.º 26, p. 421. «Verimbao»
  709. Diocese de Lugo 2002, p. 194.
  710. Fariña Jamardo 1993, vol. V, p. 376.
  711. 711,0 711,1 711,2 Álvarez Monterroso 2015, p. 222.
  712. Madoz, Pascual (1848). "Meira". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XI. Madrid. p. 354. 
  713. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 315.
  714. 714,0 714,1 714,2 Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 418.
  715. 715,0 715,1 715,2 715,3 715,4 Álvarez Monterroso 2015, p. 218.
  716. Madoz, Pascual (1846). "Campos (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) V. Madrid. p. 383. 
  717. Madoz, Pascual (1846). "Barreiro: San Mamed de". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IV. Madrid. p. 45. 
  718. Nomenclátor de 1860, vol. II, p. 107.
  719. Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, p. 78.
  720. 720,0 720,1 Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 375
  721. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 77-78.
  722. 722,0 722,1 Ares Vázquez 2013, p. 769.
  723. Diocese de Lugo 2002, p. 210.
  724. 724,0 724,1 "Nomenclátor estatístico de Galicia. Ano 1999". Instituto Galego de Estatística (IGE). Arquivado dende o orixinal (XLS) o 17 de novembro de 2018. 
  725. 725,0 725,1 "Nomenclátor estatístico de Galicia. Ano 2000". Instituto Galego de Estatística (IGE). Arquivado dende o orixinal (XLS) o 17 de novembro de 2018. 
  726. 726,0 726,1 Xunta de Galicia 2000, p. 991.
  727. 727,0 727,1 Vila Vázquez 1890, n.º 83, p. 900.
  728. Ares Vázquez 2013, p. 770.
  729. 729,0 729,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 95
  730. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 293-294.
  731. Instituto Geográfico Nacional de España (2015). "Monterroso, 123-I" (Mapa). Mapa Topográfico Nacional de España (3.ª ed.). 1:25000 (en castelán). Fragmento. 
  732. "Información Xeográfica de Galicia". Xunta de Galicia. Consultado o 3 de xullo de 2023. 
  733. J.A.P. (25 de maio de 2008). "Varias calles de Monterroso estarán cortadas durante todo el día por una prueba deportiva". La Voz de Galicia (en castelán). 
  734. "El Concello de Monterroso ejecuta más de 100.000 euros en distintas obras". El Progreso (en castelán). 4 de xuño de 2018. Travesía Trasdocastro 
  735. Moure, Xabier (xaneiro de 2011). "Patrimonio relixioso da Comarca dos Ancares". Colectivo Patrimonio dos Ancares. 
  736. 736,0 736,1 Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 367.
  737. López Pombo, Luis (6 de xuño de 2013). "Pregón da VIII Feira da Empanada de As Nogais, 26 mayo 2013". Galicia Digital. 
  738. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 87 e 109.
  739. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 274 e 280.
  740. RS, I (2018). "Vicinte" (PDF). Enciclopedia del Románico en Galicia (en castelán). Aguilar de Campoo: Fundación Santa María la Real. pp. 1499–1502, en 1499. ISBN 978-84-15072-60-7. 
  741. 741,0 741,1 López Valcárcel 1999, p. 405.
  742. Castro Redondo 2019, pp. 168-169 e 182.
  743. Río Barja 1990, pp. 145-146 e 161-162.
  744. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, pp. 25-26.
  745. Censo de Aranda 1768, vol. V, p. 368.
  746. Fontán, Domingo (1974) [1834]. Carta geométrica de Galicia (facsímile). Folla 7. 
  747. Fontán, Domingo (1845). Carta geométrica de Galicia (Mapa). Folla 5. 
  748. Miñano, Sebastián (1826). "Brabos". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) II. Madrid. p. 155. 
  749. Madoz, Pascual (1850). "Vicente (Sta Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XVI. Madrid. p. 16. 
  750. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 348.
  751. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 94.
  752. Ares Vázquez 2013, pp. 918-919.
  753. 753,0 753,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 99
  754. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 381-382.
  755. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 100-102.
  756. Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 800.
  757. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, pp. 116-117.
  758. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, pp. 163 e 165.
  759. Ares Vázquez 2013, p. 1308.
  760. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 378-379 e 381.
  761. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 98-99 e 101.
  762. Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 799.
  763. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, pp. 113-114 e 116.
  764. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 137-138 e 140.
  765. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, pp. 216, 220 e 222.
  766. "Información Xeográfica de Galicia". Xunta de Galicia. Consultado o 26 de febreiro de 2023. 
  767. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 378.
  768. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 98.
  769. Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 798.
  770. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 113.
  771. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 160.
  772. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 137.
  773. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 216.
  774. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 379.
  775. Nomenclátor de 1900, vol. I, pp. 798-800.
  776. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 116.
  777. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 164.
  778. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 140.
  779. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 222.
  780. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, pp. 202 e 206.
  781. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades de población de Pantón. Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  782. Xunta de Galicia 2000, p. 995.
  783. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 99 e 101.
  784. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 379 e 381.
  785. 785,0 785,1 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, pp. 410-411.
  786. Instituto Geográfico Nacional de España (1944). "Nogueira de Ramuín, 188" (Mapa). Mapa Topográfico Nacional de España (1.ª ed.). 1:50000 (en castelán). 
  787. Instituto Geográfico Nacional de España (1990). "Sober, 188-II" (Mapa). Mapa Topográfico Nacional de España (1.ª ed.). 1:25000 (en castelán). 
  788. Nomenclátor de 1900, vol. I, pp. 799 e 823.
  789. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, pp. 115 e 153.
  790. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 139 e 183.
  791. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, pp. 204 e 270.
  792. Xunta de Galicia 2000, pp. 996 e 1004.
  793. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades de población de Frontón (San Xoán). Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  794. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades de población de Anllo (Santo Estevo). Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  795. 795,0 795,1 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, pp. 414-415.
  796. 796,0 796,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 113
  797. García García, Sonia María (2021). Un ano no Carballal. Dende a vida tradicional aos novos tempos no Courel. Editorial Canela. pp. 47 e 227. ISBN 978-84-09-30053-2. …durante uns anos estivo ligado á de Parada dos Montes”, “Nesa mesma época [no tempo da guerra civil española] […] ía á misa en Vilamor. O Carballal pertenceu un tempo á parroquia de Parada dos Montes 
  798. "Historia". Concello de Pol. 
  799. 799,0 799,1 Diocese de Lugo 2002, p. 165.
  800. Castro Redondo 2019, p. 158.
  801. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 419.
  802. Madoz, Pascual (1849). "Narón (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XII. Madrid. p. 30. 
  803. Madoz, Pascual (1847). "Castro (San Martin de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VI. Madrid. p. 212. 
  804. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 301.
  805. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 74.
  806. "Lousada, San Martiño de". Fundación O Noso Lar. 
  807. 807,0 807,1 807,2 807,3 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 125-126
  808. 808,0 808,1 Varela, Manuel (2003). "Lóuzara, cronoloxía" (PDF). O Noso Lar (San Román de Lousada: Fundación O Noso Lar) (6): 10. 
  809. Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, pp. 136 e 138.
  810. Albo, Francisco (30 de marzo de 2016). "Historia en ruínas no Camiño de Inverno". La Voz de Galicia. Monforte de Lemos. 
  811. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 131.
  812. 812,0 812,1 Fariña Jamardo 1993, vol. IX, p. 216.
  813. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 388 e 390.
  814. 814,0 814,1 814,2 814,3 814,4 Reforma parroquial de 1890, n.º 25, p. 411.
  815. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 390.
  816. Nomenclátor de 1900, vol. I, pp. 825-826.
  817. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, pp. 157 e 159.
  818. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, pp. 222 e 225.
  819. "Expediente do catastro de Ensenada da parroquia de San Xulián de Vilaboa". Galiciana. 
  820. 820,0 820,1 820,2 Álvarez Monterroso 2015, p. 219.
  821. 821,0 821,1 821,2 821,3 "Historia". Diocese de Mondoñedo (en castelán). 
  822. 822,0 822,1 Cal Pardo 2007, pp. 117-118.
  823. 823,0 823,1 Naveiras Escanlar, José María (11 de maio de 2014). "Jornadas sobre «Patrimonio cultural y natural». San Salvador. Allande. 2009". José Naveiras "Pepe El Ferreiro" (en castelán). 
  824. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Oviedo, p. 8.
  825. 825,0 825,1 825,2 Fontán, Domingo (1974) [1834]. Carta geométrica de Galicia (facsímile). Folla 8. 
  826. 826,0 826,1 826,2 Fontán, Domingo (1845). Carta geométrica de Galicia (Mapa). Folla 6. 
  827. Cadiñanos Bardeci, Inocencio (2006). "Fondos documentales para la Historia del Arte en Asturias" (PDF). Liño: Revista anual de historia del arte (en castelán) (Universidade de Oviedo) (12): 71–88, en 82. ISSN 0211-2574. 
  828. Mapa parroquial de Castropol.
  829. 829,0 829,1 829,2 829,3 829,4 829,5 829,6 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Oviedo, pp. 46-47
  830. Bravo, Mayte (5 de xuño de 2020). "Ibias, Sistierna". Cristo en el arte asturiano (en castelán). 
  831. Álvarez Castrillón, José Antonio (2017). "La casa de Ron. Nobleza y malfechores en la tierra de Castropol y Grandas (ss. XV-XVI)" (PDF). Historia. Instituciones. Documentos (en castelán) (Universidade de Sevilla) (44): 11–38. ISSN 0210-7716. doi:10.12795/hid.2017.i44.01. 
  832. Nomenclátor de 1787, p. 367.
  833. Miñano, Sebastián (1826). "Marentes". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) V. Madrid. p. 411. 
  834. Pisa Menéndez, Pedro (2015). Red viaria en Asturias: de las vías romanas del oro a los caminos medievales (PDF) (Tese) (en castelán). Universidade de Oviedo. p. 314. lugar de Marentes, hijuela de la feligresía de San Antolín 
  835. Censo de Aranda 1768, vol. VII, p. 179.
  836. Álvarez Monterroso 2015, p. 211.
  837. Madoz, Pascual (1848). "Marentes (Sta. Maria)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XI. Madrid. p. 222. 
  838. 838,0 838,1 Nomenclátor de 1858, p. 667
  839. 839,0 839,1 Nomenclátor de 1860, vol. IV, pp. 79-81
  840. Bravo, Mayte (9 de abril de 2020). "Ibias, San Clemente". Cristo en el arte asturiano (en castelán). 
  841. Martí Bonet 2001, p. 590.
  842. Miñano, Sebastián (1827). "San Clemente". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VII. Madrid. p. 456. 
  843. Madoz, Pascual (1847). "Ibias". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IX. Madrid. p. 369. 
  844. 844,0 844,1 Fernández García & Quintas González 2011, p. 92.
  845. Bravo, Mayte (14 de maio de 2020). "Ibias, Seroiro". Cristo en el arte asturiano (en castelán). 
  846. 846,0 846,1 846,2 Cuervas-Mons García-Braga 2021, p. 197.
  847. Nomes de conceyos, parroquies, pueblos y llugares del Principáu d’Asturies (PDF) (en asturiano). Oviedo: Academia de la Llingua Asturiana. 2000. p. 211. ISBN 84-8168-194-6. 
  848. 848,0 848,1 Cuervas-Mons García-Braga, Antonio (2003). Taramundi (en castelán). Gran Enciclopedia Asturiana. p. 168. ISBN 84-7286-421-9. 
  849. Mapa parroquial de Taramundi.
  850. 850,0 850,1 850,2 850,3 850,4 850,5 850,6 850,7 850,8 García García, José Luis (1976). "Villanueva de Oscos: dialéctica territorial desde la casa a la comarca". Antropología del territorio (en castelán). Madrid: Josefina Bentancor. pp. 263–330, en 312. ISBN 84-7330-043-2. Arquivado (PDF) dende o orixinal o 8 de outubro de 2022. 
  851. 851,0 851,1 Instituto Geográfico Nacional de España (2009). "San Martín de Oscos, 49-II" (Mapa). Mapa Topográfico Nacional de España (3.ª ed.). 1:25000 (en castelán). Ascuita 
  852. Moure, Xabier (xullo de 2011). "Toponimia do concello de Navia de Suarna". Colectivo Patrimonio dos Ancares. 
  853. Álvarez Monterroso 2015, p. 210.
  854. 854,0 854,1 Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 80.
  855. MA, JC; VT, M; NF, V (2015). "Allariz" (PDF). Enciclopedia del Románico en Galicia (en castelán) V. Aguilar de Campoo: Fundación Santa María la Real. pp. 123–151, en 139. ISBN 978-84-15072-60-7. 
  856. "S. Pedro de Allariz (Allariz)". Galiciana. 
  857. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 851
  858. 858,0 858,1 858,2 858,3 Cid Rumbao 1984, pp. 232-233.
  859. 859,0 859,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 223.
  860. "Igrexa de Santa María de Vilanova". Patrimonio Galego. 
  861. 861,0 861,1 Cid Rumbao 1984, p. 230.
  862. 862,0 862,1 M. Amil, Santi (2 de febreiro de 2006). "La fuente y el viejo camino de san Isidro van a ser recuperados con 90.000 euros". La Voz de Galicia (en castelán). 
  863. 863,0 863,1 863,2 Cid Rumbao 1984, p. 232.
  864. Hernández Figueiredo 2014, p. 222.
  865. 865,0 865,1 Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 247.
  866. Fontán, Domingo (1974) [1834]. Carta geométrica de Galicia (facsímile). Folla 10. 
  867. Fontán, Domingo (1845). Carta geométrica de Galicia (Mapa). Folla 8. 
  868. 868,0 868,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 263.
  869. Martí Bonet 2001, p. 556.
  870. 870,0 870,1 García Paje, Manuel. "Historia menor de Santa María de Poedo" (PDF). p. 11. 
  871. Nomenclátor de 1787, p. 280.
  872. Miñano, Sebastián (1827). "Poedo (Santiago de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VII. Madrid. p. 60. 
  873. 873,0 873,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 265.
  874. 874,0 874,1 Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 345.
  875. Madoz, Pascual (1846). "Baños de Molgas". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) III. Madrid. p. 367. 
  876. Madoz, Pascual (1849). "Poedo (Santiago de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. p. 98. 
  877. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 854.
  878. Martí Bonet 2001, p. 557.
  879. Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 61.
  880. Álvarez Monterroso 2015, p. 267.
  881. 881,0 881,1 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, p. 17
  882. 882,0 882,1 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, pp. 41-42
  883. 883,0 883,1 Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 77; vol. IV, p. 501.
  884. Álvarez Monterroso 2015, pp. 268 e 281.
  885. 885,0 885,1 López Gómez, Felipe-Senén (22 de abril de 2021). "A Igrexa Vella do Carballiño coa súa gabanciosa torre". BadalNovas. 
  886. 886,0 886,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 272.
  887. Instituto de Estudios Carballiñeses. "A Comarca do Arenteiro". Galicias. 
  888. Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 456.
  889. Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 455.
  890. 890,0 890,1 890,2 890,3 890,4 Fernández Otero 1984, p. 58.
  891. 891,0 891,1 891,2 Álvarez Monterroso 2015, p. 273.
  892. "O Santuario de Santa María do Mundil". Asociación de cabalistas "O Mundil". 
  893. Martí Bonet 2001, p. 558.
  894. 894,0 894,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 242.
  895. Fariña Jamardo 1993, vol. III, p. 195.
  896. 896,0 896,1 896,2 "Reseña histórica". Concello de Cortegada. 
  897. Álvarez Monterroso 2015, p. 278.
  898. 898,0 898,1 Fariña Jamardo 1993, vol. IV, p. 124.
  899. 899,0 899,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 279.
  900. Martí Bonet 2001, p. 560.
  901. Fariña Jamardo 1993, vol. IV, p. 425.
  902. 902,0 902,1 902,2 902,3 Álvarez Monterroso 2015, p. 281.
  903. 903,0 903,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 255.
  904. 904,0 904,1 Fariña Jamardo 1993, vol. III, pp. 56-57; vol. IV, p. 425.
  905. Fariña Jamardo 1993, vol. III, pp. 56-57.
  906. 906,0 906,1 Fariña Jamardo 1993, vol. V, p. 249.
  907. Rodríguez Pérez, Xosé Ricardo (15 de xaneiro de 2016). "Pazos no concello de San Amaro (Ourense); linaxes e labras heráldicas". Estudios Históricos y Genealógicos. 
  908. 908,0 908,1 Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 879-880
  909. 909,0 909,1 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, pp. 47-48
  910. Estévez Puga 1994, p. 56.
  911. Rodríguez Pérez, Xosé Ricardo (13 de decembro de 2012). "Santo Tomé de Maside ‘O Vello’ (Eirexa románica, s. XII)". Estudios Históricos y Genealógicos. 
  912. Rodríguez Pérez, Xosé Ricardo (2 de outubro de 2013). "Julio Manuel Rodríguez Soto. Alcalde de Maside e Presidente da Deputación de Ourense". Estudios Históricos y Genealógicos. 
  913. Estévez Puga 1994, p. 63.
  914. Estévez Puga 1994, p. 42.
  915. Estévez Puga 1994, p. 64.
  916. Estévez Puga 1994, p. 168.
  917. 917,0 917,1 917,2 917,3 917,4 Rodríguez Pérez, Xosé Ricardo (6 de xaneiro de 2011). "Parroquia de Garabás (Maside). Templo de San Pedro (s. XIII y XIX)". Estudios Históricos y Genealógicos (en castelán). 
  918. 918,0 918,1 Rodríguez Pérez, Xosé Ricardo (5 de decembro de 2011). "Parroquia de San Juan de Piñeiro (Maside)". Estudios Históricos y Genealógicos (en castelán). 
  919. Nomenclátor de 1910, vol. II, pp. 139-140.
  920. 920,0 920,1 Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Orense, p. 54.
  921. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Orense, p. 61.
  922. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 89.
  923. Diz, Andrés (1 de agosto de 2012). "Visita a Paradiña". Historia e historias da comarca de Monterrei. 
  924. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 105.
  925. "Historia". Concello de Muíños. creada como anexa da mesma, no arreglo parroquial do 1893 
  926. Río Barja 1990, p. 181 (185 no PDF) e «Mapa xurisdicional da provincia de Ourense no século XVIII» (p. 257 no PDF).
  927. Miñano, Sebastián (1827). "Muiños (San Pedro de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 176. 
  928. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, p. 188.
  929. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, p. 53.
  930. Martí Bonet 2001, p. 563.
  931. 931,0 931,1 Fernández Otero 1984, p. 47.
  932. 932,0 932,1 932,2 932,3 932,4 932,5 932,6 Eri y Edu (2016). "Ourense - Comarca de Ourense - Ourense | Ruta circular Residencia - Santa Mariña do Monte". Wikiloc (en castelán). 
  933. 933,0 933,1 933,2 Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Orense, p. 63
  934. Bande Rodríguez 1986, pp. 24 e 36.
  935. Limia Gardón, Francisco Javier (1988). "La capilla de Nuestra Señora de Vistahermosa: introducción al estudio del eclecticismo en Ourense" (PDF). Porta da Aira (en castelán) (Ourense: Grupo Francisco de Moure) (1): 71–93, en 75. ISSN 0214-4964. 
  936. Bande Rodríguez 1986, pp. 22-23.
  937. "Km. 554 da Villacastín – Vigo". Patrimonio Galego. 17 de abril de 2015. 
  938. 938,0 938,1 Bande Rodríguez 1986, p. 31.
  939. Bande Rodríguez 1986, p. 24.
  940. 940,0 940,1 940,2 Bande Rodríguez 1986, p. 23.
  941. Bande Rodríguez 1986, p. 26.
  942. Outeiriño, Maribel (3 de agosto de 2012). "O meu Ourense". La Región. …a Barreira, xusto na raia divisoria das parroquias da Trinidade e de Santa Eufemia "la Real del Centro" […], que baixa dende a Pena Vixía deica a Barbaña e, despoixas de deixar dentro da nosa feigresía [a Trinidade] as Burgas, cruza o río pola ponte dos Pelamios […], pra rubir polo Salto do Can 
  943. Domínguez Quiroga, Manuel. "Lugares de Canedo". Canedo.eu. 
  944. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 179.
  945. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 277.
  946. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 277.
  947. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 278.
  948. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, pp. 60-61.
  949. 949,0 949,1 949,2 Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 293.
  950. 950,0 950,1 950,2 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 279.
  951. Álvarez Monterroso 2015, p. 294.
  952. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, pp. 63-64.
  953. 953,0 953,1 "Quintela de Leirado". Concello de Quintela de Leirado. 
  954. Álvarez Monterroso 2015, p. 297.
  955. 955,0 955,1 955,2 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 286.
  956. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, p. 69.
  957. Fariña Jamardo 1993, vol. VIII, p. 381.
  958. 958,0 958,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 299.
  959. Río Barja, Francisco Xavier (1989). Actas do Simposio Internacional Otero Pedrayo e a xeografía de Galicia (PDF) (en castelán). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega. pp. 25–62, en 62. ISBN 84-87172-52-0. 
  960. Álvarez Monterroso 2015, p. 310.
  961. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, p. 86.
  962. Fariña Jamardo 1993, vol. X, p. 339.
  963. "Historia". Concello de Cariño. 
  964. Álvarez Monterroso 2015, pp. 144 e 166.
  965. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de la Coruña, pp. 118 e 125.
  966. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de la Coruña, pp. 146 e 154-155.
  967. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de La Coruña, pp. 214 e 226-229.
  968. Carneiro Rey, Juan A.; Serrano Otero, Javier (2000). "Cerdido: Patrimonio arqueolóxico-etnográfico" (PDF). El legado cultural de la iglesia mindoniense. pp. 421–442, en 425. ISBN 84-95322-46-3. 
  969. Usero 2007, p. 65.
  970. 970,0 970,1 970,2 970,3 "Obispado de Mondoñedo" (PDF). Gaceta de Madrid (en castelán) (110): 262. 20 de abril de 1895. 
  971. AA. VV. 2020, p. 77.
  972. AA. VV. 2020, p. 9.
  973. Cal Pardo 2005, p. 4 do PDF.
  974. González 1829, p. 268. «Sta. María de Lagraña de Brion»
  975. "Expediente do Catastro de Ensenada da vila da Graña". Galiciana. 
  976. Nomenclátor de 1787, p. 187.
  977. Miñano, Sebastián (1826). "Graña". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) IV. Madrid. p. 359. 
  978. Censo de Aranda 1768, vol. VI, p. 148. «S.ta M.ª dela V.ª de Graña de Brion»
  979. AA. VV. 2020, p. 88.
  980. 980,0 980,1 AA. VV. 2020, p. 10.
  981. 981,0 981,1 Álvarez Monterroso 2015, pp. 152-153.
  982. Fariña Jamardo 1993, vol. IV, p. 191.
  983. Madoz, Pascual (1846). "Brion (Sta. Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IV. Madrid. p. 450. 
  984. Madoz, Pascual (1847). "Graña (San Andrés de la)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VIII. Madrid. pp. 583–584. 
  985. Sanjurjo Pardo 1854, p. 188.
  986. Nomenclátor de 1858, p. 256.
  987. Nomenclátor de 1860, vol. II, p. 177.
  988. Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, p. 63.
  989. 989,0 989,1 AA. VV. 2020, p. 76.
  990. Martí Bonet 2001, p. 525.
  991. AA. VV. 2020, p. 72.
  992. 992,0 992,1 Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 376.
  993. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 65.
  994. Cal Pardo 2003, p. 1164.
  995. 995,0 995,1 "Sta Mariña de Lagostelle". Concello de Guitiriz. Arquivado dende o orixinal o 22 de decembro de 2018. Consultado o 28 de decembro de 2018. 
  996. "Parroquia do Carme". Concello de Mondoñedo. 
  997. 997,0 997,1 Fernández Vilalba, Xosé Isidro (10 de xuño de 2017). "A rilleira de Ambrós: Ambroz". Terra e Tempo. 
  998. "Santuario da Virxe dos Remedios". Concello de Mondoñedo. 
  999. Reigosa, Antonio (13 de abril de 2016). "Don Manuelíño, bispo e poeta". Caderno de campo de Antonio Reigosa. 
  1000. 1000,0 1000,1 1000,2 "Creación de la Parroquia de San Vicente". La Revista San Vicente (en castelán). 24 de decembro de 2011. 
  1001. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 172.
  1002. Cal Pardo 2003, p. 1153.
  1003. 1003,0 1003,1 Brisset Martín, Xavier (2006). "¿Onde están os nosos documentos?" (PDF). Cátedra: revista eumesa de estudios (Pontedeume) (13): 289. ISSN 1133-9608. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 17 de xuño de 2020. 
  1004. "Historia y situación geográfica". Xestoso (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 29 de decembro de 2018. 
  1005. "DECRETO 417/1996, do 21 de novembro, polo que se determinan os nomes oficiais das parroquias pertencentes ós concellos de: Fene, Lousame, Miño e Monfero (provincia da Coruña) e Ribadeo (provincia de Lugo)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (235): 10845. Luns, 02 de decembro de 1996. 
  1006. Breixo Rodríguez 2006, pp. 518-519.
  1007. Cal Pardo 2003, p. 1023.
  1008. 1008,0 1008,1 1008,2 1008,3 Cal Pardo 2007, p. 117.
  1009. 1009,0 1009,1 1009,2 "Ambosores, Santa María". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1010. Álvarez Monterroso 2015, pp. 210 e 212.
  1011. 1011,0 1011,1 "Sisto, O, Santa María". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1012. 1012,0 1012,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 212.
  1013. Cal Pardo 2003, p. 1190.
  1014. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 92.
  1015. "Rececende, Santo Estevo". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1016. Álvarez Monterroso 2015, p. 171.
  1017. 1017,0 1017,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 101.
  1018. "DECRETO 72/2000, do 16 de marzo, polo que se determinan os nomes oficiais das parroquias pertencentes ós concellos da Baña, Boimorto, Boiro, Curtis, Irixoa, A Laracha, Mesía, Moeche, Negreira, Oza dos Ríos e As Pontes de García Rodríguez (provincia da Coruña)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (71): 5007. Martes, 11 de abril de 2000. 
  1019. "Rinlo, San Pedro". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1020. 1020,0 1020,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 221.
  1021. Cal Pardo 2003, p. 1240.
  1022. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 199.
  1023. Cal Pardo 2003, p. 1140.
  1024. Cal Pardo 2003, p. 1150.
  1025. Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 816.
  1026. "Galegos, Santa María". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1027. 1027,0 1027,1 "As Somozas celebrou o Santiago". Amigus. As Pontes. 28 de xullo de 2010. Arquivado dende o orixinal o 14 de xullo de 2020. 
  1028. Viveiro Mogo, Prudencio (2013). "O Valadouro en Cuba: a sociedade El Valle de Oro da Habana" (PDF). Estudios Mindonienses (29): 603–632, en 618. ISSN 0213-4357. 
  1029. Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, pp. 148-150.
  1030. Álvarez Monterroso 2015, pp. 228-229.
  1031. 1031,0 1031,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 230.
  1032. 1032,0 1032,1 "Soaxe (Santa María de Soaxe)". Concello de Vilalba. 
  1033. "Vieiro, San Cibrao". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1034. Rigueira Ramos, Sócrates (2013). Rimas, lendas e raíces. Hércules de Ediciones. ISBN 978-84-92715-64-0. 
  1035. 1035,0 1035,1 Fernández Carrera, Xan (25 de abril de 2020). "Camariñas no lampexar do tempo (III): Dous núcleos: Aldea e Vila". Que pasa na Costa. 
  1036. 1036,0 1036,1 1036,2 Fernández Carrera, Xan (10 de abril de 2020). "Camariñas no lampexar do tempo (I): A historia local como protectora do patrimonio". Que pasa na Costa. 
  1037. Castro Redondo 2019, p. 284.
  1038. Censo de Aranda 1768, vol. VI, p. 127.
  1039. Nomenclátor de 1787, p. 221.
  1040. 1040,0 1040,1 1040,2 Mapa do arcebispado de Santiago de Compostela de Ángel Marín (1825).
  1041. Miñano, Sebastián (1826). "BURIA (San Jorge de) y Villa de Camariñas". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) II. Madrid. p. 203. 
  1042. 1042,0 1042,1 1042,2 Álvarez Monterroso 2015, p. 142.
  1043. Fariña Jamardo 1993, vol. II, p. 290.
  1044. Madoz, Pascual (1846). "Buria (San Jorge de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) IV. Madrid. p. 664. 
  1045. Madoz, Pascual (1846). "Camariñas (San Jorge de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) V. Madrid. p. 328. 
  1046. Madoz, Pascual (1847). "Corcubion". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VI. Madrid. p. 578. si bien la felig. de San Jorge de Buria, ó sea Camariñas, corresponde á Mondoñedo 
  1047. Sanjurjo Pardo 1854, p. 290.
  1048. Nomenclátor de 1858, p. 253.
  1049. Nomenclátor de 1860, vol. II, p. 159.
  1050. Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, p. 32.
  1051. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 44.
  1052. Eiroa, E. (17 de maio de 2004). "Camariñas recupera la memoria". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1053. Fariña Jamardo 1993, vol. X, p. 221.
  1054. Madoz, Pascual (1845). "Area-longa (Sta. Eulalia de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) II. Madrid. p. 502. 
  1055. Álvarez Monterroso 2015, p. 260.
  1056. Nomenclátor de 1900, vol. II, p. 349.
  1057. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 385.
  1058. 1058,0 1058,1 Nomenclátor de 1920, vol. Provincia de Pontevedra, p. 103
  1059. Nomenclátor de 1940, vol. Provincia de Pontevedra, p. 185.
  1060. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Pontevedra, p. 156.
  1061. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Pontevedra, pp. 198 e 200.
  1062. 1062,0 1062,1 Fariña Jamardo 1993, vol. X, p. 222.
  1063. Rey, Manuel (26 de xullo de 2021). "A ciencia pon luz no suceso de Allariz que matou 25 persoas e ‘salvou’ os curas". GCiencia. 
  1064. Álvarez Monterroso 2015, p. 262.
  1065. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 852.
  1066. "Oitavén, San Vicente de". Galiciana. 
  1067. 1067,0 1067,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 241.
  1068. 1068,0 1068,1 Rey Castelao 2002, p. 579.
  1069. 1069,0 1069,1 Fariña Jamardo 1993, vol. IV, p. 281.
  1070. "Ventín, San Miguel de". Galiciana. 
  1071. Cameselle Bastos 1998, p. 239.
  1072. Fariña Jamardo 1993, vol. VI, pp. 9, 335.
  1073. Cameselle Bastos 1998.
  1074. "Arquivo municipal de Mondariz-Balneario". Deputación de Pontevedra. a creación da parroquia de Nosa Señora do Carme de Troncoso 
  1075. 1075,0 1075,1 "Historia antiga e medieval de Mondariz Balneario". Concello de Mondariz Balneario. Arquivado dende o orixinal o 26 de xuño de 2020. 
  1076. "Neves, Santa María das". Galiciana. 
  1077. Álvarez Monterroso 2015, p. 248.
  1078. Martínez Crespo 2000, p. 101.
  1079. 1079,0 1079,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 289.
  1080. 1080,0 1080,1 Meruéndano Arias 1981, p. 3.
  1081. 1081,0 1081,1 1081,2 Torrado Gándara, Lorena (2016). El obispado de Tui en la Edad Media: sus iglesias románicas (PDF) (Tese) (en castelán). Universidade da Coruña. p. 296. 
  1082. Meruéndano Arias 1981, pp. 16-17 e 31-36.
  1083. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 945-946.
  1084. "Guía de Randufe, Santa María da". Galiciana. 
  1085. Vila-Botanes 2001, p. 168 [PDF].
  1086. 1086,0 1086,1 1086,2 1086,3 Álvarez Monterroso 2015, p. 258.
  1087. 1087,0 1087,1 Fariña Jamardo 1993, vol. IX, pp. 518-519.
  1088. Fariña Jamardo 1993, vol. IX, p. 519.
  1089. Nomenclátor de 1900, vol. II, p. 279.
  1090. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 308.
  1091. Nomenclátor de 1920, vol. Provincia de Pontevedra, p. 10.
  1092. Ballesteros-Arias, Paula; Sánchez-Carretero, Cristina (2014). Ons: unha illa habitada (PDF). Santiago de Compostela: Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC); Instituto de Ciencias do Patrimonio (Incipit). pp. 27, 97. ISBN 84-616-8787-6. En Beluso está a súa parroquia 
  1093. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 387.
  1094. Nomenclátor de 1920, vol. Provincia de Pontevedra, pp. 104-105.
  1095. Méndez Fernández 2016.
  1096. Méndez Fernández 2016, p. 375.
  1097. 1097,0 1097,1 Méndez Fernández 2016, p. 369.
  1098. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 12.
  1099. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 17.
  1100. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 16.
  1101. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 22.
  1102. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, p. 22.
  1103. "DECRETO 243/1999, do 23 de xullo, polo que se determinan os nomes oficiais das parroquias pertencentes ós concellos de Abadín, Antas de Ulla, Baralla, Becerreá, Castro de Rei, Lugo, Monterroso, Palas de Rei, O Páramo, Portomarín, O Saviñao, Taboada e Vilalba (provincia de Lugo)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (161): 10456. Venres, 20 de agosto de 1999. 
  1104. Méndez Fernández 2016, p. 372.
  1105. Méndez Fernández 2016, p. 374.
  1106. J.C. (25 de agosto de 2013; 10 de febreiro de 2014 (actualización)). "Viana sopesa la eliminación del “apellido” do Bolo de su topónimo". La Región (en castelán). 
  1107. Umpiérrez, Natalia (30 de agosto de 2013). "La corporación de Viana do Bolo rechaza la idea socialista de cambiar el topónimo". Faro de Vigo (en castelán). 
  1108. Castro Redondo 2019, pp. 243-244.
  1109. Río Barja 1990, pp. 216-217.
  1110. 1110,0 1110,1 Fariña Jamardo 1990, pp. 65 e ss.
  1111. Nomenclátor de 1858, p. 636.
  1112. Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 964.
  1113. Nomenclátor de 1873, p. 516.
  1114. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, p. 82.
  1115. Nomenclátor de 1900, vol. II, p. 162.
  1116. Cobas, María (25 de agosto de 2013). "El PSOE propone convocar un referendo para cambiar el nombre a Viana do Bolo". La Voz de Galicia (en castelán). O Barco. 
  1117. Méndez Fernández 2016, p. 377.
  1118. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Orense, p. 100.
  1119. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Orense, p. 117.
  1120. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Orense, p. 166.
  1121. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Orense, p. 148.
  1122. "DECRETO 59/1995, do 24 de febreiro, polo que se determinan os nomes oficiais das parroquias pertencentes ós concellos de Boborás; Piñor; Pobra de Trives, A; Teixeira, A; Trasmiras; Verín; Vilamartín de Valdeorras; Vilardevós e Vilariño de Conso" (PDF). Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (46): 1769. Martes, 7 de marzo de 1995. 
  1123. 1123,0 1123,1 "A vinculación de O Buriz co mosteiro de Monfero" (PDF). Parroquia de San Pedro do Buriz. pp. 19–21. 
  1124. "Mondariz-Balneario, Nosa Señora de Lurdes de". Galiciana. 
  1125. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 324.
  1126. Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 263.
  1127. Nomenclátor de 1920, vol. Provincia de Pontevedra, p. 9.
  1128. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Pontevedra, p. 10.
  1129. Sabariz Rolán, Luis Ángel (14 de decembro de 2010). "1925: Pontecesures, concello independiente". Pontecesures.net (en castelán). 
  1130. "Historia". Concello de Valga. 
  1131. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 494.
  1132. Álvarez Monterroso 2015, p. 251.
  1133. "Entidade local menor de Vilasobroso". Patrimonio Documental e Bibliográfico. Deputación de Pontevedra. 
  1134. "Vilasobroso, San Martiño de". Galiciana. 
  1135. Ministerio da Gobernación (23 de maio de 1926). "Reales ordenes" (PDF). Gaceta de Madrid (en castelán) (143): 1072. BOE-A-1926-5154. 
  1136. Rueda, Carlos; Albo, Francisco (15 de marzo de 2015). "Un recorrido por una parroquia monfortina con un larguísimo pasado". La Voz de Galicia (en castelán). Monforte de Lemos. 
  1137. Diocese de Lugo 2002, p. 113.
  1138. 1138,0 1138,1 "Santa María de Lourdes". Concello de Curtis. 
  1139. 1139,0 1139,1 "Historia da parroquia do Castro". Cabo de Cruz. 
  1140. Álvarez Monterroso 2015, p. 139.
  1141. 1141,0 1141,1 1141,2 1141,3 Vázquez, Dolores (22 de novembro de 2017). "Los marcos en la frontera entre Curtis y Sobrado vuelven al año 1945". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1142. 1142,0 1142,1 1142,2 1142,3 "O Castro volve integrarse na súa totalidade [sic] no municipio de Curtis ao recuperar os límites territoriais de 1945". Concello de Curtis. 
  1143. 1143,0 1143,1 1143,2 1143,3 "DECRETO 112/2017, do 9 de novembro, polo que se resolve o expediente de deslindamento entre os termos municipais dos concellos de Curtis e Sobrado". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (221): 53357–53363. Martes, 21 de novembro de 2017. ISSN 2253-8046. 
  1144. 1144,0 1144,1 "Os Peares". Asociación Buxa. 29 de outubro de 2011. 
  1145. Martí Bonet 2001, p. 565.
  1146. González García, Miguel Ángel (27 de setembro de 2020). "Emilio Lorenzo y el patrimonio de Santo Domingo". Faro de Vigo (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 7 de maio de 2021. 
  1147. "Expediente do catastro de Ensenada da parroquia de Santa Mariña da Ponte de Rábade". Galiciana. 
  1148. Censo de Aranda 1768, vol. V, p. 567.
  1149. 1149,0 1149,1 Nomenclátor de 1787, p. 245
  1150. Miñano, Sebastián (1827). "Otero de Rey". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 370. 
  1151. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 25.
  1152. Madoz, Pascual (1849). "Puente de Rabade (Sta. Marina de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. p. 260. 
  1153. Madoz, Pascual (1849). "Rabade (San Vicente de)". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) XIII. Madrid. p. 352. 
  1154. Álvarez Monterroso 2015, pp. 212-213.
  1155. Castro Redondo 2019, pp. 168-169.
  1156. Río Barja 1990, pp. 145-146.
  1157. "Expediente do catastro de Ensenada da vila e parroquia de San Xoán de Outeiro de Rei". Galiciana. 
  1158. Censo de Aranda 1768, vol. V, p. 534.
  1159. "Época Contemporánea (S. XIX)". Concello de Rábade. 
  1160. Fariña Jamardo 1993, vol. IX, p. 84.
  1161. Núñez Castro 2003, pp. 21-22.
  1162. "Historia Contemporánea (S. XX)". Concello de Rábade. 
  1163. Ministerio de Administracións Públicas 2008, p. 219 do PDF.
  1164. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 202.
  1165. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 171.
  1166. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 272.
  1167. Núñez Castro 2003, p. 22.
  1168. Fariña Jamardo 1993, vol. VII, p. 26.
  1169. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 183.
  1170. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 152.
  1171. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 130.
  1172. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 206.
  1173. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, p. 188.
  1174. "ORDE do 2 de febreiro de 1999 pola que se determinan os nomes oficiais dos topónimos que se relacionan, pertencentes ós concellos de Vedra (A Coruña) e Begonte, Carballedo, Chantada, O Corgo, Folgoso do Courel, Friol, Guntín, Láncara, Outeiro de Rei, Pedrafita do Cebreiro e Ribas de Sil (Lugo)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (25): 1348. Luns, 08 de febreiro de 1999. 
  1175. 1175,0 1175,1 Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 381.
  1176. "Expediente do catastro de Ensenada do couto e vila de Bentraces". Galiciana. 
  1177. Fariña Jamardo 1993, vol. I, p. 379.
  1178. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 230.
  1179. Fariña Jamardo 1993, vol. III, p. 41.
  1180. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 243.
  1181. "Presentación". Laias: Pobo de augas termais e historia milenaria. 
  1182. "1975: Polémica entre pueblos de Punxín y Cenlle por el uso del nombre de Barbantes". La Voz de Galicia (en castelán). 18 de xuño de 2020. 
  1183. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 247.
  1184. 1184,0 1184,1 "Historia". Concello de Gomesende. 
  1185. 1185,0 1185,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 254.
  1186. 1186,0 1186,1 Xunta de Galicia 1996, p. 8081.
  1187. Álvarez Monterroso 2015, p. 280.
  1188. Álvarez Monterroso 2015, p. 285.
  1189. Fariña Jamardo 1993, vol. V, p. 439.
  1190. 1190,0 1190,1 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 266.
  1191. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Orense, p. 56.
  1192. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, p. 50.
  1193. Fariña Jamardo 1993, vol. IX, p. 337.
  1194. Álvarez Monterroso 2015, p. 304.
  1195. "Archivo de la parroquia de Santa Rita de Jubia". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1196. 1196,0 1196,1 1196,2 1196,3 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 84.
  1197. Limia Gardón, Francisco Xavier (1992). A comarca do Ribeiro. León: Everest. p. 90. ISBN 84-241-9817-4. 
  1198. Fariña Jamardo 1993, vol. V, p. 141.
  1199. Álvarez Monterroso 2015, p. 283.
  1200. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 259.
  1201. "Moaña. Introdución". Deputación de Pontevedra. 
  1202. 1202,0 1202,1 Rivas Quintas, Elixio; Rodríguez Cruz, José (2002). Terra das Frieiras. Deputación de Ourense. pp. 143 e 145. ISBN 84-96011-07-0. 
  1203. A Gudiña no Catastro de Ensenada (1753).
  1204. Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Orense, p. 41.
  1205. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 130.
  1206. 1206,0 1206,1 González Pérez, Clodio (2017). "A provincia e a cidade de Ourense na colección cartográfica do Museo do Pobo Galego [1763-1936]" (PDF). Raigame: revista de arte, cultura e tradicións populares (Centro de Cultura Popular Xaquín Lorenzo; Deputación de Ourense) (41): 74–85, en 78. ISSN 1136-3207. 
  1207. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Orense, pp. 88-90.
  1208. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Orense, pp. 76-78.
  1209. Fernández Otero, José Carlos (18 de outubro de 2008). "Un cura que deja huella". La Región (en castelán). Ourense. 
  1210. Xunta de Galicia 1996, p. 8100.
  1211. 1211,0 1211,1 1211,2 Boletín Oficial do Arcebispado de Santiago, 1957, XCVI, p. 465. Citado en Fernández Castiñeiras, Enrique (2001). "La iglesia de nuestra señora del Castiñeiriño, un nuevo ambiente arquitectónico para la administración de los sacramentos". En Balboa López, Xesús; Pernas Oroza, Herminia. Entre nós: Estudios de arte, xeografía e historia en homenaxe ó profesor Xosé Manuel Pose Antelo (en castelán). Universidade de Santiago de Compostela. p. 89. ISBN 84-8121-969-X. 
  1212. "Pobos veciños de Alberguería e outros". Alberguería. 
  1213. 1213,0 1213,1 "Vigo, Santo Antonio da Florida de". Galiciana. 
  1214. 1214,0 1214,1 1214,2 1214,3 Sestay Martínez 2008, p. 14.
  1215. Xunta de Galicia 1998, p. 8590.
  1216. "Nomenclátor de Galicia: Florida, A (Santo Antonio)". Xunta de Galicia. 
  1217. 1217,0 1217,1 1217,2 1217,3 "Parroquias". Concello de Vigo. 
  1218. 1218,0 1218,1 "Parroquias". Concello de Vigo. 23 de abril de 2003. 
  1219. 1219,0 1219,1 1219,2 "Parroquias". Concello de Vigo. 14 de xuño de 2006. 
  1220. 1220,0 1220,1 1220,2 "Parroquias". Concello de Vigo. 22 de outubro de 2006. 
  1221. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, pp. 382-383.
  1222. 1222,0 1222,1 1222,2 "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades colectivas de Vigo. Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  1223. 1223,0 1223,1 "Vigo, Santa Marta de". Galiciana. 
  1224. Sestay Martínez 2008, p. 67.
  1225. 1225,0 1225,1 Sánchez Yáñez 2022, pp. 351-352. «…quedando el territorio comprendido al Oeste de la línea así fijada para la nueva parroquia y el del Este de dicha línea divisoria para la de S. Martín de Jubia».
  1226. "Archivo de la parroquia de San José Obrero de Narón". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1227. "Aguiño pasó a ser una parroquia". La Voz de Galicia (en castelán). 9 de maio de 2018. 
  1228. 1228,0 1228,1 "A parroquia de Carreira cumpre 850 anos". San Paio de Carreira (en castelán). 28 de decembro de 2009. 
  1229. Álvarez Monterroso 2015, p. 173.
  1230. "Tejo de El Monte". Amigos del Texu (en castelán). 1 de setembro de 2014. 
  1231. Cuervas-Mons García-Braga 2021, p. 199.
  1232. 1232,0 1232,1 1232,2 Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Orense, p. 71
  1233. Hervella, Juan Andrés (2 de xaneiro de 2023). "Parroquia de San Benito, Cabeza de Vaca". La Región. 
  1234. Fernández Otero 1985, p. 165.
  1235. 1235,0 1235,1 1235,2 García, Jesús Manuel (15 de novembro de 2003). "El obispo presidirá el rito de dedicación de la iglesia parroquial de Cabeza de Vaca". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1236. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Orense, p. 104.
  1237. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Orense, pp. 90-92.
  1238. 1238,0 1238,1 1238,2 "División parroquial" (Mapa). Revisión do PXOM do concello de Ourense. 1:25.000. Concello de Ourense. 2003. 
  1239. 1239,0 1239,1 1239,2 1239,3 1239,4 Xunta de Galicia 1996, pp. 8090-8091.
  1240. "Nomenclátor de Galicia: Cabeza de Vaca (San Bieito)". Xunta de Galicia. 
  1241. 1241,0 1241,1 1241,2 "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades colectivas de Ourense. Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  1242. "Parroquias". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1243. "Pontenova, A, Sagrado Corazón". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 
  1244. "Archivo de la parroquia de San José de Campolongo". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1245. 1245,0 1245,1 1245,2 1245,3 L. Torre, Rafael (27 de marzo de 2011). "50 años de San José y la Virgen del Camino". Faro de Vigo (en castelán). 
  1246. 1246,0 1246,1 Casalderrey, Fina; Acuña Trabazo, Ana (2018). Camiñadas con María Victoria Moreno (PDF). Concello de Pontevedra. p. 19. 
  1247. 1247,0 1247,1 1247,2 Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Pontevedra, pp. 97-99
  1248. 1248,0 1248,1 Castro Redondo 2019, p. 275.
  1249. 1249,0 1249,1 1249,2 1249,3 Nomenclátor de 1888, vol. VI, cap. Provincia de Pontevedra, pp. 65-66
  1250. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades de población de Virxe do Camiño (A). Años 2000-2021". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  1251. Xunta de Galicia 1998, p. 8576.
  1252. "Nomenclátor de Galicia: Virxe do Camiño, A (Virxe do Camiño)". Xunta de Galicia. 
  1253. 1253,0 1253,1 "Información Xeográfica de Galicia". Xunta de Galicia. Consultado o 26 de outubro de 2022. 
  1254. 1254,0 1254,1 1254,2 "Historia de la parroquia". Parroquia de Santa Lucía de Rairo (Ourense) (en castelán). 
  1255. 1255,0 1255,1 Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Orense, p. 74.
  1256. 1256,0 1256,1 Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Orense, p. 106.
  1257. 1257,0 1257,1 Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Orense, p. 92.
  1258. 1258,0 1258,1 1258,2 "Parroquia Inmaculada de Montealegre". localprayers.com (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 28 de xullo de 2020. 
  1259. Álvarez Monterroso 2015, p. 290.
  1260. 1260,0 1260,1 Hervella, José Andrés (30 de decembro de 2021). "Parroquia da Milagrosa, Cruz Alta". La Región. 
  1261. "División parroquial y sectorización del municipio" (Mapa). Plan General de Ordenación Urbana. 1:10.000 (en castelán). Concello de Ourense. 1986. p. 5. 
  1262. Fernández Carrera, Xan (24 de setembro de 2018). "A Ponte do Porto, do esplendor á decadencia". Que pasa na Costa. 
  1263. Sánchez Yáñez 2022, p. 354.
  1264. "Archivo de la parroquia de Santiago Apóstol de Narón". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1265. 1265,0 1265,1 "Decreto 264/1966, de 20 de enero, por el que se aprueba la segregación de Maizarán del Municipio de Los Nogales y su agregación a Triacastela, en la provincia de Lugo" (PDF). BOE (en castelán). 7 de febreiro de 1966. BOE-A-1966-2328. 
  1266. Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 793.
  1267. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 102.
  1268. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, p. 144.
  1269. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, p. 123.
  1270. 1270,0 1270,1 García, Jesús Manuel (11 de outubro de 2008). "La iglesia de la Asunción cerró para acometer una reforma total". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1271. "Las varias Burgas de Ourense". Canedo.eu (en castelán). 
  1272. 1272,0 1272,1 1272,2 Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 274.
  1273. "Archivo de la parroquia de la Asunción de Nuestra Señora en Ourense". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1274. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Orense, pp. 72-73.
  1275. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Orense, p. 108.
  1276. 1276,0 1276,1 Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Orense, pp. 62-63.
  1277. "División parroquial y sectorización del municipio" (Mapa). Plan General de Ordenación Urbana. 1:10.000 (en castelán). Concello de Ourense. 1986. p. 4. 
  1278. "Nomenclátor de Galicia: Tras do Hospital (A Asunción)". Xunta de Galicia. 
  1279. "Igrexa parroquial O Bo Pastor de Castiñeiras". turismo.gal. 
  1280. 1280,0 1280,1 AA. VV. 2020, p. 103.
  1281. 1281,0 1281,1 1281,2 Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, pp. 138-139
  1282. "Archivo de la parroquia de Nuestra Señora de los Desamparados de Narón". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1283. Sestay Martínez 2016, pp. 54-55.
  1284. "Documento de denuncia" (PDF). Salvemos Monteferro. Vigo. 5 de maio de 2010. p. 6. 
  1285. 1285,0 1285,1 1285,2 "Decreto 1317/1969, de 12 de junio, por el que se aprueba la segregación de varios lugares de la parroquia de Baos, del Municipio de Fonsagrada, para su agregación al de Ribera de Piquín, en la provincia de Lugo" (PDF). BOE (en castelán). 1 de xullo de 1969. BOE-A-1969-41765. 
  1286. 1286,0 1286,1 Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 62 e 64-65.
  1287. 1287,0 1287,1 Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, pp. 98, 100 e 264.
  1288. "Restos de San Clemente". O Pindo Meu. 29 de xullo de 2013. 
  1289. Álvarez Monterroso 2015, p. 145.
  1290. 1290,0 1290,1 "Lavadores, San Paio de". Galiciana. 
  1291. "San Paio". Concello de Vigo. 
  1292. Xunta de Galicia 1998, p. 8591.
  1293. "Nomenclátor de Galicia: San Paio (San Paio de Fóra)". Xunta de Galicia. 
  1294. Sestay Martínez 2010, p. 11.
  1295. Xunta de Galicia 1996, pp. 8082 e 8109.
  1296. "Nomenclátor de Galicia: Veigas de Camba". Xunta de Galicia. Consultado o 13 de decembro de 2020. 
  1297. Pazo Labrador & Santos Solla 1995, p. 314.
  1298. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades colectivas de Vilariño de Conso. Años 2000-2019". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  1299. "Fotos con Historia". Fene.com (en castelán). 21 de maio de 2009. 
  1300. 1300,0 1300,1 Álvarez González 1993, p. 206.
  1301. Álvarez González 1993, pp. 22 e 156.
  1302. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Orense, p. 73.
  1303. Bande Rodríguez 1986, p. 21.
  1304. Álvarez González 1993, p. 45.
  1305. Sestay Martínez 2010, p. 12. «…desde a década dos anos setenta o límite con Sárdoma vén pola avenida de Madrid, cando tradicionalmente Sárdoma sobrepasaba a dita avenida»
  1306. Sestay Martínez 2015, p. 8. «…os actuais límites parroquiais entre Sárdoma e Lavadores veñen pola avenida de Madrid […], pero que ata hai tres décadas […] Sárdoma excedíaa case cen metros e a de Lavadores non chegaba a acadala»
  1307. "Decreto corrección de erros, polo que se aproba a segregación das parroquias de Espiñaredo, San Xoán de Seixa, Goente, Ribadeume, San Pedro de Eume, Bermui e Faeira, pertencentes ó municipio da Capela, para a súa posterior agregación ó municipio das Pontes de García Rodríguez, da provincia da Coruña". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (17): 294. Sábado, 2 de outubro de 1982. 
  1308. "Xei, la aldea abandonada por los hombres y tomada por el bosque". Ría de Noia (en castelán). 19 de agosto de 2017. 
  1309. Xunta de Galicia 2003a, p. 3640.
  1310. "Información Xeográfica de Galicia". Xunta de Galicia. Consultado o 17 de xuño de 2023. 
  1311. Estévez Puga 1994, p. 42. «Actualmente engadíuselle Negrelle»
  1312. 1312,0 1312,1 Fernández Otero 1985, p. 141.
  1313. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Orense, p. 76.
  1314. sadei 2010, p. 44.
  1315. 1315,0 1315,1 sadei 2010, p. 66.
  1316. sadei 2010, p. 175.
  1317. 1317,0 1317,1 "Parroquias e número de veciños do Concello de Teo" (PDF). Concello de Teo. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 7 de marzo de 2017. 
  1318. Xunta de Galicia 2003a, p. 3651.
  1319. "Publicación de la nueva serie cartográfica Galicia 250k en formato .pdf". Nosolosig (en castelán). 22 de xullo de 2014. 
  1320. "Orixes". Parroquia dos Tilos. 
  1321. 1321,0 1321,1 "DECRETO 79/1994, do 8 de abril, polo que se aproba a alteración do limite dos concellos de Ferrol e Narón (provincia da Coruña)" (PDF). Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (75): 2093. Mércores, 20 de abril de 1994. 
  1322. "DECRETO 128/1995, do 20 de abril, polo que se modifica parcialmente o Decreto 232/1985, do 31 de outubro, polo que se determinan os nomes oficiais das parroquias que se relacionan". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (92): 3588. Luns, 15 de maio de 1995. 
  1323. Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego. Real Academia Galega; Instituto da Lingua Galega. 1982. p. 29. ISBN 84-7191-283-X. 
  1324. Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego (12.ª ed.). Real Academia Galega; Instituto da Lingua Galega. 1995. p. 46. ISBN 84-600-3309-0. (*testo, *misto, *esame, *esilio, etc.) 
  1325. 1325,0 1325,1 1325,2 "ORDE do 22 de abril de 1994 pola que se determinan os nomes oficiais dos topónimos que se relacionan pertencentes ós concellos de: Ames (A Coruña), Melón, Montederramo, Ourense, Paderne de Allariz, Parada de Sil, Pereiro de Aguiar, A Peroxa, Petín, Rairiz de Veiga, Ramirás e Ribadavia (Ourense)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (86): 2600. Xoves, 05 de maio de 1994. 
  1326. 1326,0 1326,1 Somoza Medina 2001, p. 78.
  1327. González Fernández, César (12 de abril de 2012). "Noraboa, Couto no 50 aniversario". Faro de Vigo. 
  1328. Salgado, Rafael (11 de agosto de 2022). "Ourense no tempo | San Francisco de Regis". La Región (en castelán). 
  1329. 1329,0 1329,1 "Historia". Parroquia de Santiago das Caldas. 
  1330. "Archivo de la parroquia de Santa Teresita en Ourense". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1331. "Archivo de la parroquia de Santa Lucía de Rairo en Ourense". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1332. "Archivo de la parroquia del Sagrado Corazón en Ourense". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1333. Díaz, Itxu (29 de novembro de 2016). "La cara y la cruz de la arquitectura sacra". La Región (en castelán). 
  1334. "Archivo de la parroquia de San Pío X Mariñamansa en Ourense". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1335. "Archivo de la parroquia de San José de Vistahermosa de Ourense". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1336. Salgado, Rafael (2 de maio de 2015). "Los Salesianos en Ourense". La Región (en castelán). 
  1337. M. Amil, Santi (27 de novembro de 2019). "1984: Inauguración de la iglesia parroquial de As Lagoas". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1338. Álvarez Monterroso 2015, p. 291.
  1339. Nomenclátor de 1900, vol. II, p. 137.
  1340. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 148
  1341. "Cando Canedo foi un concello independente na provincia de Ourense". Canedo.eu. 
  1342. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Orense, pp. 71-75.
  1343. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Orense, pp. 104-108.
  1344. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Orense, pp. 90-94.
  1345. "ORDE do 18 de maio de 1996 pola que se determinan os nomes oficiais dos topónimos que se relacionan pertencentes ós concellos de: Ares, Cabanas, A Capela, Ferrol, Mugardos, Muxía, Santa Comba, As Somozas e Val do Dubra (provincia da Coruña), Barreiros, A Fonsagrada e Sober (provincia de Lugo), Lalín, Oia, O Rosal e Tomiño (provincia de Pontevedra)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (142): 7014. Venres, 19 de xullo de 1996. 
  1346. 1346,0 1346,1 "La antigua iglesia de San Julián". Junta General de Cofradías de la Semana Santa de Ferrol (en castelán). 27 de novembro de 2021. 
  1347. 1347,0 1347,1 Sánchez Yáñez 2022, p. 351.
  1348. 1348,0 1348,1 Méndez García, Beatriz (2000). "La platería en Ferrol" (PDF). El legado cultural de la iglesia mindoniense (en castelán). Universidade da Coruña. pp. 377–394, en 384. ISBN 84-95322-46-3. 
  1349. "Archivo de la parroquia de Nuestra Señora del Carmen de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1350. Vigo Trasancos, Alfredo (2015). "O proceso histórico de formación do barrio de Ferrol Vello. Ascensión e caída do núcleo orixinario da cidade de Ferrol (séculos XI-XX)" (PDF). Plan Especial de Protección y Rehabilitación del conjunto histórico de Ferrol Vello: 13–30, en 21–22. 
  1351. "Archivo de la parroquia de Nuestra Señora del Socorro de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1352. "La comunidad y casa claretiana de Ferrol en su centenario (1914-2014)" (PDF). Dumio (en castelán) (117): 4. 24 de decembro do 2014. 
  1353. "Archivo de la parroquia de Nuestra Señora de las Angustias de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1354. "Archivo de la parroquia de Nuestra Señora del Pilar y San Fernando de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1355. "Archivo de la parroquia de Nuestra Señora del Rosario de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1356. 1356,0 1356,1 Sánchez Yáñez 2022, p. 352.
  1357. Graña Fernández, Xabier (2018-2019). El conflicto en la construcción espacial y social de una periferia urbana: el barrio de Caranza (PDF) (traballo de fin de máster) (en castelán). UNED. p. 49. 
  1358. Sánchez Yáñez 2022, pp. 353 e 374.
  1359. "San Pablo de Catabois". La Voz de Galicia (en castelán). 25 de marzo de 2009. 
  1360. "El día 13 se cierra al culto la iglesia parroquial de Santa Cruz, en Canido". Galicia Ártabra Digital (en castelán). 1 de outubro de 2019. 
  1361. "Obispo Jacinto Argaya Goicoechea". Diario de Ferrol (en castelán). 22 de abril de 2018. 
  1362. "Acción de gracias por los 50 años de la parroquia ferrolana de San Pedro Apóstol". Diocese de Mondoñedo-Ferrol (en castelán). 29 de xuño de 2018. 
  1363. "Archivo de la parroquia de Nuestra Señora de los Dolores de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1364. "Semblanza de don Rosendo Yáñez Pena". Diocese de Mondoñedo-Ferrol. 10 de abril de 2019. 
  1365. "Archivo de la parroquia de San Pío X de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1366. 1366,0 1366,1 "Caranza recibe su nueva iglesia con una «función social para vecinos del barrio»". La Voz de Galicia (en castelán). 17 de novembro de 2008. 
  1367. "Archivo de la parroquia de Santo Domingo de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1368. "Archivo de la parroquia de San Miguel Arcángel de Ferrol". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1369. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de la Coruña, p. 71.
  1370. "Caranza". IES Ricardo Carballo Calero. 
  1371. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de la Coruña, p. 88.
  1372. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de La Coruña, p. 126.
  1373. "Expediente do Catastro de Ensenada do couto de San Xoán de Filgueira, parroquia de Santa Mariña do Vilar". Galiciana. 
  1374. Álvarez Monterroso 2015, p. 152.
  1375. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de la Coruña, p. 160.
  1376. Nomenclátor de 1860, vol. II, pp. 186-187.
  1377. Xunta de Galicia 1998, pp. 8575-8576.
  1378. 1378,0 1378,1 "O Burgo, un barrio en medio del Camino". Diario de Pontevedra (en castelán). 24 de xullo de 2015. 
  1379. Fariña Jamardo 1993, vol. VIII, p. 58.
  1380. Barrio Barrio, Julián (17 de setembro de 1996). "Decreto estableciendo los nuevos límites de la parroquia de Santa María la Mayor de Pontevedra". Parroquia de Santa María a Maior de Pontevedra no Issuu (en castelán). Santiago de Compostela. pp. 1-2. 
  1381. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 357.
  1382. Nomenclátor de 1940, vol. Provincia de Pontevedra, p. 121.
  1383. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Pontevedra, pp. 124-126.
  1384. 1384,0 1384,1 "ORDE do 8 de xuño de 1998 pola que se determinan os nomes oficiais dos topónimos que se relacionan, pertencentes ós concellos de Carral (A Coruña) e Arbo, Barro, Caldas de Reis, Cambados, A Cañiza, Catoira, Crecente, Fornelos de Montes, O Grove, A Illa de Arousa, A Lama, Meis, Mondariz, Mondariz-Balneario, As Neves, Pazos de Borbén, Pontecesures, O Porriño, Portas, Ribadumia, Salvaterra de Miño, Vigo e Vilanova de Arousa (Pontevedra)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (118): 6942. Luns, 22 de xuño de 1998. 
  1385. "Vigo, O Sagrado Corazón de Xesús de". Galiciana. 
  1386. "Vigo, Santiago o Maior de". Galiciana. 
  1387. "Vigo, San Francisco de Asís de". Galiciana. 
  1388. "Vigo, Nosa Señora de Fátima de". Galiciana. 
  1389. "Vigo, A Inmaculada Concepción de Santa María de". Galiciana. 
  1390. "Vigo, San Xosé Obreiro e Santa Rita de". Galiciana. 
  1391. "Vigo, Santa Clara de". Galiciana. 
  1392. "Vigo, O Santísimo Cristo da Victoria de". Galiciana. 
  1393. "Vigo, Santo Ignacio de Loyola de". Galiciana. 
  1394. "Vigo, Nosa Señora das Neves de". Galiciana. 
  1395. "Vigo, San Xoán Bautista de". Galiciana. 
  1396. "Vigo, Nosa Señora do Carme de". Galiciana. 
  1397. "Corazón Inmaculado de María". Galiciana. 
  1398. "Vigo, O Santo Cura de Ars de". Galiciana. 
  1399. "Vigo, María Nai do Bo Pastor de (Divina Pastora)". Galiciana. 
  1400. "Vigo, San Francisco Xavier de". Galiciana. 
  1401. "Vigo, Santa Lucía de". Galiciana. 
  1402. "Vigo, María Auxiliadora de". Galiciana. 
  1403. "Vigo, San Paulo de". Galiciana. 
  1404. "Vigo, Nosa Señora do Perpetuo Socorro de". Galiciana. 
  1405. "Vigo, Nosa Señora do Rocío de". Galiciana. 
  1406. Sestay Martínez 2008, p. 101.
  1407. "Vigo, Nosa Señora da Soidade de". Galiciana. 
  1408. "Vigo, Santa Teresa de Xesús de". Galiciana. 
  1409. "Vigo, San Xoán de Ávila e Santa Xoana de Lestonnac de". Galiciana. 
  1410. "Vigo, Nosa Señora da Paz de". Galiciana. 
  1411. Sestay Martínez 2010, p. 12.
  1412. "Vigo, A Sagrada Familia de". Galiciana. 
  1413. Sestay Martínez 2015, p. 12.
  1414. Sestay Martínez 2016, p. 62.
  1415. Nomenclátor de 1900, vol. II, p. 348.
  1416. Nomenclátor de 1910, vol. II, p. 385.
  1417. Nomenclátor de 1940, vol. Provincia de Pontevedra, p. 183.
  1418. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Pontevedra, p. 150.
  1419. 1419,0 1419,1 Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Pontevedra, pp. 186-192
  1420. Sestay Martínez 2008, p. 12.
  1421. 1421,0 1421,1 AA. VV. 2001, p. 17.
  1422. 1422,0 1422,1 AA. VV. 2009, p. 408.
  1423. AA. VV. 2001, pp. 119-120.
  1424. Sestay Martínez 2010, pp. 14-15.
  1425. Sestay Martínez 2015, pp. 8-9.
  1426. Sestay Martínez 2016, pp. 54 e 62.
  1427. "Vigo centro". Concello de Vigo. 
  1428. "Vigo". Enciclopedia Galega Universal (ed. dixital). Ir Indo; Xunta de Galicia. 
  1429. "ORDE do 21 de abril de 1999 pola que se determinan os nomes oficiais dos topónimos que se relacionan, pertencentes ós concellos de Bóveda, Cospeito, Guitiriz, O Incio, Monforte de Lemos, Paradela, A Pobra do Brollón, Quiroga, Rábade, Samos, Sarria, Triascastela e Xermade (provincia de Lugo)". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (83): 5212. Luns, 3 de maio de 1999. 
  1430. 1430,0 1430,1 Aira Pardo, Felipe (28 de setembro de 2022). "Las desconocidas raíces monfortinas del dueño de la multinacional Indukern". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1431. Diocese de Lugo 2002, p. 185.
  1432. 1432,0 1432,1 1432,2 Aira Pardo, Felipe; Casanova, José Ramón. "Las fiestas de S. Antonio, el barrio y un bello poema.". Jrcasan (en castelán). 
  1433. Álvarez Monterroso 2015, p. 208.
  1434. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 89.
  1435. Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, pp. 126-127.
  1436. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 108-109.
  1437. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 172.
  1438. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, pp. 160-162.
  1439. Guntiñas Rodríguez, Rosa M.ª (2018). "La villa de Monforte a la luz del Catastro de Ensenada (Parte I)" (PDF). Asociación Cultural de Estudos históricos de Galicia (en castelán). pp. 6–7. Cancillosa, Casa del Monte, Casar, Covas, Cruz de S. Antonio, Fabeiro y Montepando 
  1440. Guntiñas Rodríguez, Rosa M.ª (2019). "La villa de Monforte a la luz del Catastro de Ensenada (Parte II)" (PDF). Asociación Cultural de Estudos históricos de Galicia (en castelán). p. 196. 
  1441. Miñano, Sebastián (1827). "Monforte de Lemos (Sta Maria de)". Diccionario geográfico-estadístico de España y Portugal (en castelán) VI. Madrid. p. 85. Fabeiro, Casar, Caruz de San Antonio, Montepando, Cansilbosa y casa del Monte 
  1442. Xunta de Galicia 2000, p. 988.
  1443. 1443,0 1443,1 López Valcárcel 1998, p. 111.
  1444. López Valcárcel 1998, p. 112.
  1445. Diocese de Lugo 2002, pp. 169-170.
  1446. López Valcárcel 1998, p. 117.
  1447. 1447,0 1447,1 Diocese de Lugo 2002, p. 166.
  1448. López Valcárcel 1998, p. 118.
  1449. 1449,0 1449,1 Diocese de Lugo 2002, p. 168.
  1450. Diocese de Lugo 2002, p. 169.
  1451. López Valcárcel 1998, p. 119.
  1452. Diocese de Lugo 2002, pp. 165-166.
  1453. De Cora, José (28 de xaneiro de 2021). "José Sampayo, el conseguidor de reliquias". Bitácora de Cora (en castelán). 
  1454. López, Laura (22 de xaneiro de 2012). "A Milagrosa, medio siglo de vida construyendo parroquia". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1455. Osorio, Uxía (11 de agosto de 2022). "Albeiros, 60 años como parroquia tras un milenio de historia como barrio". El Progreso (en castelán). 
  1456. 1456,0 1456,1 Nomenclátor de 1860, vol. III, p. 341
  1457. 1457,0 1457,1 Nomenclátor de 1888, vol. V, cap. Provincia de Lugo, p. 71
  1458. Diocese de Lugo 2002, p. 167.
  1459. Nomenclátor de 1900, vol. I, pp. 780-781.
  1460. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de Lugo, p. 81.
  1461. 1461,00 1461,01 1461,02 1461,03 1461,04 1461,05 1461,06 1461,07 1461,08 1461,09 1461,10 Nomenclátor de 1950, vol. Provincia de Lugo, pp. 112-119
  1462. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de Lugo, pp. 97-102.
  1463. Nomenclátor de 1970, vol. Provincia de Lugo, p. 158.
  1464. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de Lugo, pp. 142-150.
  1465. González López, Tamara (2021). "Fiestas bautismales y propaganda social en la catedral de Lugo (ss. XVIII-XIX)". A la sombra de las catedrales: cultura, poder y guerra en la Edad Moderna (PDF) (en castelán). Universidade de Burgos. pp. 177–192, en 179. ISBN 978-84-18465-07-9. doi:10.36443/9788418465079. 
  1466. Vázquez García, Carlos (2014). Toponimia do concello de Lugo (PDF) (Tese). Universidade de Santiago de Compostela. p. 171. 
  1467. Nomenclátor de 1860, vol. III, pp. 338 e 342-344.
  1468. 1468,0 1468,1 1468,2 "ORDE do 10 de xullo de 2001 pola que se determinan os nomes oficiais dos topónimos que se relacionan, pertencentes ós concellos de Abegondo, Arteixo, Coristanco, A Coruña, Dumbría, Mazaricos, Narón, Noia, Oroso, O Pino, Ponteceso, Ribeira, Sada, Tordoia, Trazo e Vilasantar". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (141): 9920. Venres, 20 de xullo de 2001. 
  1469. Blanco Parga, Manuel (debuxante); Sánchez Canals, Bartolomé (director do proxecto) (1999). Mapa eclesiástico da arquidiócese de Santiago. Ano 1999 - Xubilar compostelán (Mapa). 1:135.000. Arcebispado de Santiago de Compostela. ISBN 84-923715-1-X. 
  1470. Velo Pensado, Ismael (1996). "La parroquia colegiata de Santa María del Campo (La Coruña)" (PDF). Memoria Ecclesiae (en castelán) (Oviedo / Salamanca: Asociación de Archiveros de la Iglesia en España) (VIII: Parroquia y arciprestazgo en los archivos de la Iglesia (1)): 119–148, en 143. ISSN 2792-3525. 
  1471. García Cortés 2011, p. 94.
  1472. 1472,0 1472,1 Sánchez García, Jesús Ángel; Sobrino Manzanares, María Luisa (2010). "El despojo del patrimonio gallego. Una denuncia de Isaac Díaz Pardo". Quintana (en castelán) (9): 237–250, en 238. ISSN 1579-7414. en agosto de 1929 o arcebispado de Santiago autorizara a creación desta nova parroquia coruñesa 
  1473. 1473,0 1473,1 Álvarez Monterroso 2015, p. 149.
  1474. "Historia de la Parroquia". Parroquia Santa Lucía de A Coruña (en castelán). 
  1475. "Archivo de la parroquia de San Pedro de Mezonzo de A Coruña". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1476. García Cortés 2011, p. 65. «creouse a nova parroquia […] en agosto de 1941, que entrou en funcionamento o primeiro día do ano 1942»
  1477. Rivas, Enrique (6 de abril de 2013) [1964]. "La nueva iglesia parroquial de Santo Tomás de La Coruña". Somos.vicencianos.org (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 19 de xaneiro de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  1478. 1478,0 1478,1 1478,2 Moreda, Eva (2 de novembro de 2004). "Medio siglo de San Rosendo". La Voz de Galicia (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 29 de xuño de 2016. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  1479. García Cortés 2011, p. 151.
  1480. "Historia". Parroquia de San José de La Coruña (en castelán). 
  1481. García Cortés 2011, p. 100.
  1482. "Fallece el cura Manuel Allo, fundador de la parroquia de Fátima". La Opinión A Coruña (en castelán). 3 de xullo de 2013. 
  1483. 1483,0 1483,1 García, Rodri (6 de xaneiro de 2013). "Las monjas de las Esclavas se marcharán en verano". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1484. "Bienes objeto de subasta" (PDF). BOE (en castelán) (277): 34194. 19 de novembro de 1990. 
  1485. "Archivo de la parroquia de San Pío X y San Roque de A Coruña". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1486. "Charlas por los 50 años de la parroquia de San Antonio". La Opinión A Coruña (en castelán). 6 de xaneiro de 2016. 
  1487. García Cortés 2011, p. 126.
  1488. "Historia de la parroquia de San Francisco Javier". San Francisco Xabier (en castelán). 
  1489. García Cortés 2011, p. 177.
  1490. García Cortés 2011, p. 174.
  1491. 1491,00 1491,01 1491,02 1491,03 1491,04 1491,05 1491,06 1491,07 1491,08 1491,09 1491,10 1491,11 1491,12 García Cortés, Carlos (18 de marzo de 2019). "Organización eclesial de la ciudad coruñesa". Barca de Santiago (en castelán). 
  1492. García Iglesias, Xosé Manuel (10 de agosto de 2014). "Franciscanos, Orden Tercera y Capuchinos en A Coruña". El Correo Gallego (en castelán). 
  1493. Salgado Seijas, Martín (27 de xaneiro de 2014). "Iglesia conventual (Salesianos) y parroquial de María Auxiliadora". Iglesias de La Coruña (en castelán). 
  1494. García Cortés 2011, p. 182.
  1495. "Archivo de la parroquia de la Resurrección del Señor de A Coruña". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1496. 1496,0 1496,1 García Cortés 2011, pp. 168-169.
  1497. "Santa Teresa de Jesús". OCD Burgos - Carmelitas descalzos (en castelán). 
  1498. "Historia". Parroquia de San Francisco de Asís (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 29 de agosto de 2017. Consultado o 16 de xaneiro de 2016. 
  1499. "Archivo de la parroquia de San Miguel Arcángel de A Coruña". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1500. "Rectificación de los límites de la parroquia de Santa Margarita de A Coruña". Boletín Oficial do Arcebispado de Santiago de Compostela (BOA) (en castelán). 11 de xullo de 2017. 
  1501. "Archivo de la parroquia de San Pablo de A Coruña". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1502. García Cortés 2011, p. 165.
  1503. Gracia Cervera, José. "Comunidad de La Coruña". Pasionistas Sagrado Corazón (en castelán). 
  1504. García Cortés 2011, p. 180.
  1505. "Archivo de la parroquia de la Natividad del Señor de A Coruña". Censo-Guía de Archivos de España e Iberoamérica (en castelán). 
  1506. Álvarez, Antón (7 de xullo de 2002). "La negativa del cura a decir misa obliga a los vecinos de Bens a ir a otras iglesias". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1507. Silveira, Elena (11 de maio de 2005). "El instituto de Elviña publica un libro por su 25 aniversario". La Voz de Galicia (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 29 de xuño de 2016. Consultado o 24 de abril de 2016. 
  1508. Mosquera, Aida (30 de setembro de 2011). "Elviña estrea igrexa". La Opinión A Coruña. 
  1509. García Cortés 2011, p. 191.
  1510. García Cortés 2011, pp. 156 e 180.
  1511. 1511,00 1511,01 1511,02 1511,03 1511,04 1511,05 1511,06 1511,07 1511,08 1511,09 1511,10 1511,11 1511,12 1511,13 1511,14 1511,15 Nomenclátor de 1860, vol. II, pp. 173-174
  1512. 1512,0 1512,1 1512,2 1512,3 1512,4 1512,5 1512,6 1512,7 Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, p. 56
  1513. 1513,0 1513,1 Nomenclátor de 1888, vol. III, cap. Provincia de La Coruña, p. 112
  1514. Méndez López, Iván (30 de maio de 2019). "Os lugares que hai 200 anos xustos formaban a freguesía de San Xurxo de Fóra da Coruña (e as contas en maravedís que pagaban os seus contribuíntes)". O'Iván no Twitter. Arquivado dende o orixinal o 9 de decembro de 2022. 
  1515. Álvarez Monterroso 2015, p. 150.
  1516. Nomenclátor de 1900, vol. I, p. 371.
  1517. Nomenclátor de 1930, vol. Provincia de la Coruña, p. 63.
  1518. Nomenclátor de 1960, vol. Provincia de la Coruña, p. 76.
  1519. Nomenclátor de 1981, vol. Provincia de La Coruña, p. 112.
  1520. Xunta de Galicia 2003a, p. 3632.
  1521. García, Rodri (22 de xaneiro de 2012). "A Coruña 8 kilómetros, Oza 24". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1522. Méndez López, Iván (2019). "Pola rúa da Amargura: o declive da toponimia tradicional no nomenclátor urbano da Coruña". En Boullón Agrelo, Ana Isabel; Méndez Fernández, M.ª Luz. Estudos de Onomástica Galega. Sección de Lingua / Seminario de Onomástica. IV: Os nomes das rúas. A Coruña: Real Academia Galega. pp. 163–197, en 166. ISBN 978-84-17807-00-9. doi:10.32766/rag.360. 
  1523. Xunta de Galicia 2003a, p. 3639.
  1524. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidades colectivas de Narón. Años 2008, 2009, 2010 y 2011". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  1525. "Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional a 1 de enero. Entidad singular de Narón. Años 2008, 2009, 2010 y 2011". Instituto Nacional de Estadística de España (en castelán). 
  1526. 1526,0 1526,1 "DECRETO 25/2005, do 3 de febreiro, polo que se resolve o expediente de segregación-agregación entre os termos municipais de Santiago de Compostela-Oroso". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (34): 2809. Venres, 18 de febreiro de 2005. 
  1527. "Sobre nosotros". Parroquia de Barciela (en castelán). 
  1528. "Castromil gana un pleito sobre las lindes a Cádavos tras 101 años de discrepancia". La Opinión-El Correo de Zamora (en castelán). 2 de novembro de 2012. 
  1529. "A Mezquita pierde el dominio sobre el Penedo dos Tres Reinos". La Región (en castelán). 6 de novembro de 2012. 
  1530. 1530,0 1530,1 Vellón, A.; Barbosa, B. (31 de agosto de 2001). "El movimiento vecinal ourensano tilda de «prepotente» al alcalde de Barbadás". La Voz de Galicia (en castelán). 
  1531. 1531,0 1531,1 Ocampo, Elena (2 de xuño de 2006). "Ourense acepta que Finca Fierro se integre en Barbadás por terrenos frente a Outariz". Faro de Vigo (en castelán). 
  1532. 1532,0 1532,1 "Ourense entrega la finca Fierro a Barbadás a cambio de terrenos en las orillas del Miño". La Voz de Galicia (en castelán). 22 de novembro de 2007. 
  1533. 1533,0 1533,1 "Orense y Barbadás ultiman el intercambio de terrenos para modificar su territorio". Topografiarural (en castelán). 1 de xullo de 2014. 
  1534. 1534,0 1534,1 "DECRETO 173/2016, do 24 de novembro, polo que se resolve o expediente de segregación-agregación entre os termos municipais de Barbadás e Ourense". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (236): 54348. Martes, 13 de decembro de 2016. 
  1535. 1535,0 1535,1 "Información Xeográfica de Galicia". Xunta de Galicia. Consultado o 17 de xuño de 2023. 
  1536. 1536,0 1536,1 "El café, ¿en O Corgo o en Láncara?". El Progreso (en castelán). 7 de febreiro de 2018. 
  1537. 1537,0 1537,1 "DECRETO 113/2017, do 9 de novembro, polo que se resolve o expediente de deslindamento entre os termos municipais dos concellos do Corgo e Láncara". Diario Oficial de Galicia (Xunta de Galicia) (221): 53364–53372. Martes, 21 de novembro de 2017. ISSN 2253-8046. 
  1538. "Gaxate, San Pedro de". Galiciana. 
  1539. "Berducido, San Martiño de". Galiciana. 
  1540. "Traspielas, Santa María de". Galiciana. 
  1541. "La parroquia más limpita". La Voz de Galicia (en castelán). 11 de maio de 2011. 
  1542. Álvarez Castrillón, José A. (2018). "La leyenda de «El Desterrado»: historia, relato y orden social en el alto Navia" (PDF). Lletres Asturianes (en castelán) (Academia de la Llingua Asturiana) (118): 135–152, en 140–141. ISSN 0212-0534. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Censos e nomenclátores
Listaxes e guías diocesanas
Reformas parroquiais
Bibliografía adicional

Outros artigos[editar | editar a fonte]