Abres, A Veiga

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Abres.

Abres, A Veiga

Localización
43°26′22″N 7°05′39″O
Estado	España
Comunidade autónoma	Asturias
Provincia	provincia de Asturias
Concello	A Veiga
Poboación
Poboación	187 (2018) (17,83 hab./km²)
Número de fogares	128 (2001)
Xeografía
Superficie	10,49 km²
Bañado por	río Eo
Altitude	70 m-37 m
Comparte fronteira con	San Tiso (en) Guiar A Veiga
Identificador descritivo
Código postal	33779
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	33074010000

Abres é unha parroquia do concello asturiano da Veiga. Nos seus 10,49 km² habitan un total de 187 persoas (segundo datos de 2017), repartidas entre as poboacións de Abres e Refoxos. Está a uns 70 metros de altura sobre o nivel do mar. Atópase na marxe dereita do río Eo, no límite máximo de alcance das mareas do mar Cantábrico, razón pola que o tramo baixo do río se denominou durante séculos "ría de Abres". De feito, na beira esquerda do río, xa en Galiza, atópase a parroquia da Ría de Abres, do concello lucense de Trabada.

Xeografía

Localidades

Número	Nome	Poboación (2017)	% Poboación de Abres
1	Abres	143	76,47%
2	Refoxos	44	23,53%

Lugares

• A Abraira
• A Alameda
• A Alcandra
• A Arnela
• Bustelo
• O Canaval
• Os Cantos
• O Casal
• A Casanova
• A Chimpada
• A Curuxa
• A Curuxa de Baixo
• A Curuxa de Riba
• A Entreseca
• A Ferraría
• A Forxa
• Grandamiá
• Llanderrozos
• O Marquín
• A Mundiña
• O Pao da Cruz
• O Pebidal
• A Pedreira
• O Penedo
• A Ponte
• Pumardeveiga
• O Rego da Pía
• A Rúa
• A Sela de Murias
• A Torre
• O Valdavila
• A Veigadouria
• Viladonga

Patrimonio

Igrexa parroquial de Santiago de Abres

Dedicada ao Apóstolo, de estilo barroco do século XVIII. Ten pórticos aos pés e espadana de dous ollos. Conserva varios retablos da mesma época da edificación, ademais de dúas imaxes de Santiago, cabaleiro e peregrino. Coñecida como «templo de asilo» desde 1774. No libro da Confraría do Sacramento e do Rosario que se custodia no seu arquivo, consérvase unha bula do Papa Pío VI, datada no ano 1794, pola que se concedía indulxencia plenaria a quen acudise alí:

«Una vez confesado y comulgado en el día de la festividad del mismo Santiago Apóstol, desde sus primeras vísperas hasta el ocaso del sol y allí rezasen a Dios Nuestro Señor por la paz y la concordia entre los Príncipes Cristianos, extirpación de las heregías y demás necesidades de la Iglesia»

Castelo de Pividal ou de Miranda

Na zonna alta de Abres podemos atopar o Castelo de Pividal cun impoñente torreón almenado. O Palacio é o protagonista dun recinto amurallado e nel destaca o seu blasonada fachada de gusto Barroco, en cuxo frontón figura a data de construción do inmoble: 1674. Conta o recinto con capela, na que se garda a imaxe dunha curiosa advocación moi estendida por toda a conca do EO. Trátase de María da O e é un dos poucos exemplos que se coñecen da Virxe embarazada; do século XVII, a imaxe componse da talla da virxe e unha máis pequena do Neno apoiado no seu ventre. No 2003 foi adquirida polos seus actuais propietarios.

O Cristo da Ponte

No lugar da Ponte, existía unha pequena capela que custodiaba unha figura de Cristo na cruz (s. XVII), á que a xente do lugar chama o Cristo da Ponte, imaxe que os peregrinos e camiñantes veneraban antes de cruzar o río Eo e entrar en Galicia. Actualmente esta figura inda existe e pódese observar en bo estado ó pasar polo lugar.

O Dicionario xeográfico-estatístico-histórico de España e as súas posesións de Ultramar de Pascual Madoz fíxose eco da existencia do paso, debido a que preto de tres dos seus piares construíuse unha presa para embalsar a auga que abastecía a tres muíños asentados na zona.

Personaxes ilustres

Cándido Sanjurjo Fernández (1919 - 2010), escritor nado no barrio da Ponte en Abres.

Álvaro Fernández Fernández (1880 - 05/01/1988), naceu na parroquia de San Martín de Mohías no concello de Coaña. Estudou teoloxía en Sevilla, filosofía en Mondoñedo e latín en Navia. Ordenouse sacerdote en 1906. Desde 1920 era o titular das parroquias de Santiago de Abres e Guiar, en Asturias, e Ría de Abres en Trabada. Está soterrado no cemiterio parroquial de Santiago de Abres.

No momento do seu falecemento ós 107 anos chegou a ser o cura en activo máis lonxevo de España e do mundo

"Mi longevidad no tiene mayor secreto. Siempre he sido hombre y medio de fuerza. Echando un pulso no tenía rival y en mi juventud era capaz de levantar 50 kilos con los dientes. No he tenido vicios: ni fumar ni beber. Sólo jugar a los bolos, y a eso ganaba siempre".