Manuel Gago Mariño
 (2013)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 22 de xuño de 1976 (48 anos) Palmeira, España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista |
| Sitio web | manuelgago.org |
         | |
Manuel Gago Mariño, nado en Palmeira (Ribeira) o 22 de xuño de 1976, é un xornalista e profesor galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]É doutor en Ciencias da Información pola Universidade de Santiago de Compostela. En 2011 presentou a súa tese de doutoramento Deseño editorial e arquitectura da información nos cibermedios internacionais de referencia, cualificada cun sobresaínte cum laude.
Dá clase en calidade de profesor asociado na Facultade de Ciencias da Comunicación de Santiago de Compostela, impartindo materias relacionadas co Ciberxornalismo. É membro do Grupo de investigación en Novos Medios da USC. Mantén o que se considera o blog en activo máis vello do blogomillo, Capítulo 0.
Como divulgador cultural dirixe o portal do Consello da Cultura Galega culturagalega.org. Foi comisario da exposición Ao pé do lar (Museo do Pobo Galego, 2010), promovida para o Fórum Gastronómico en Santiago.
Dentro do eido arqueolóxico, participou no equipo de investigación nas escavacións do castro da Lanzada, e promoveu, xunto co arqueólogo Antón Malde, a escavación do complexo de Pena Furada. En 2011 creou o sitio web Patrimonio Galego, e en 2012 promoveu, tamén con Antón Malde, outra escavación arqueolóxica, a da Torre dos Mouros en Lira.[1][2]
Obra en galego
[editar | editar a fonte]Ensaio
[editar | editar a fonte]- Herdeiros pola forza. Patrimonio cultural, poder e sociedade na Galicia do século XXI (2012). 2.0 editora. Xunto a Xurxo Ayán.
Narrativa
[editar | editar a fonte]- Vento e chuvia. Mitoloxía da antiga Gallaecia (2013). Xerais. Con ilustracións de Manel Cráneo.
- Vento e chuvia. Mitoloxía da antiga Gallaecia (Edición de campo) (2015). Edicións Xerais. ISBN 978-84-9914-903-5
- O anxo negro (2016). Xerais. 496 páxs. ISBN 978-84-9914-985-1. ePub: ISBN 978-84-9914-987-5.[3]
- O exército do fume (2018). Xerais. 448 páxs. ISBN 978-84-9121-392-5. ePub: ISBN 978-84-9121-394-9.[4]
- O sangue das pantasmas (2021). Libraría Couceiro.[5]
- Nus (2021). Xerais. 392 páxs. ISBN 978-84-9121-001-6. ePub: ISBN 978-84-9121-832-6.[6]
Obras colectivas
[editar | editar a fonte]- Novas tendencias do xornalismo electrónico (2002). Lea ed. Con Xosé López García e José Pereira Fariña.
- Historia das historias de Galicia (2016). Xerais. 408 páxs. ISBN 978-84-9121-001-6.
Obra en castelán
[editar | editar a fonte]Ensaio
[editar | editar a fonte]- Sistemas Digitales de Información (Pearson Prentice Hall, 2006).
- Diseño Periodístico en Internet (UPV, 2007).
Premios
[editar | editar a fonte]- 2025: Premio Alfredo Iglesias, que recoñece o labor cultural e o compromiso social.[7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Sobre nós na web patrimoniogalego.net
- ↑ O autor páxina biográfica no seu blog Capítulo cero
- ↑ Lorenzo Gil, César (2019-04-09). "‘O anxo negro’, buscando un best-seller con conciencia". BiosBardia. Consultado o 2021-03-12.
- ↑ Redacción. "O exército de fume (Xerais) de Manuel Gago". www.fervenzasliterarias.gal. Arquivado dende o orixinal o 11 de abril de 2021. Consultado o 2021-03-12.
- ↑ Entrevista. "Manuel Gago: sinto que o que hoxe é Galiza decidiuse nos 80". www.nosdiario.gal. Consultado o 2021-03-24.
- ↑ Domínguez Alberte, Xoán Carlos. "Nus". Nós Diario. Consultado o 2021-04-29.
- ↑ Diario, Nós (2025-01-03). "María Pilar García Negro, A Banda da Loba e Manuel Gago, entre os galardoados na cuarta edición dos Premios Alfredo Iglesias". Nós Diario. Consultado o 2025-01-03.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Manuel Gago Mariño |
