Duxame, Vila de Cruces

Duxame
	Igrexa de San Miguel de Duxame, Vila de Cruces.JPG
Concello	Vila de Cruces
Poboación	66 hab. (2012)
Entidades de poboación	3

San Miguel de Duxame é unha parroquia do concello de Vila de Cruces. Segundo o IGE en 2012 tiña 66 habitantes (36 mulleres e 30 homes), distribuídos en 3 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 97 habitantes.

Índice

1 Xeografía
2 Patrimonio
- 2.1 Igrexa
- 2.2 Arquitectura civil
3 Ligazón de Duxame co apelido Otero
4 Galería de imaxes
5 Lugares e parroquias
- 5.1 Lugares de Duxame
- 5.2 Parroquias de Vila de Cruces
6 Véxase tamén
- 6.1 Bibliografía
- 6.2 Outros artigos

Xeografía[editar | editar a fonte]

Está situada ao N-NW da capital, cunha orografía relativamente plana con lixeira inclinación orientada ao sur.

Patrimonio[editar | editar a fonte]

Igrexa[editar | editar a fonte]

Data do século XVIII. A planta e unha cruz grega dunha soa nave e dúas ábsidas. A cuberta e unha bóveda de canón. A porta principal está formada a base de arquivoltas tóricas en medio punto peraltado. A torre do campanario é de tres corpos, e o presbiterio está debaixo dunha bóveda de canón que apoia nun arco de medio punto peraltado.

A igrexa foi unha doazón de Domingo Antonio Otero Bermúdez de Soutomaior nado na casa grande de Duxame e nese momento alguacil da cidade de Manila. Tamén foi doada por esta familia a imaxe do San Miguel feito en marfil e desaparecido no 1977.

Arquitectura civil[editar | editar a fonte]

Duxame conta cun pazo procedente dos Otero, coñecido como Casa de Outeiro ou Casa Grande de Duxame.

Ligazón de Duxame co apelido Otero[editar | editar a fonte]

Algunhas polas dos Otero pasaron a Galicia, onde formaron as casas solariegas en Duxame, Vista Alegre (concello de Vilagarcía de Arousa), Cedeira, San Simón de Cacheiras, Palmeira e Santa María de Reboreda. Outras polas desta liñaxe estendéronse por Arxentina e o Novo Reino de Granada (Colombia), deste último destaca Blas de Otero, capitán de Milicias de Magangué; e Andrés de Otero y Noya, fillo do anterior, que foi rexedor, correxedor e alcalde de Santafé de Bogotá, e que posuíu unha importante fortuna, sendo voz común que gardaba nun armario 200.000 pesos en onzas.