Porta do Sol de Vigo
| porta do Sol | |
|---|---|
 Porta do Sol. | |
| Tipoloxía | praza |
| Localización | |
| Inicio | Elduayen |
| Fin | Príncipe |
Coordenadas: 42°14′17″N 8°43′31″O / 42.237924825652, -8.7253072007023 A porta do Sol é unha praza situada na cidade de Vigo. Recibe ese nome por estar localizada nunha das sete portas de entrada á antiga cidade amurallada, concretamenta á orientada cara o nacemento do Sol.
A porta do Sol é unha praza peonil, lixeiramente inclinada cara o leste, e que comunica coa praza da Constitución, a praza da Princesa e as rúas Príncipe, Policarpo Sanz, Elduayen, Doutor Cadaval, Segunda Repíublica e Carral.
A praza é un lugar icónico da cidade. Foi testemula de grandes acontecementos de interese que tiveron lugar en Vigo, como a inauguración do alumeado de gas en 1789 ou as sepulturas de Ricardo Mella e García Barbón.[1] Na praza tamén se proclamou na cidade a Segunda República. É lugar de celebración de actos e concertos. Nela celébrase anualmente o acto de inauguración do alumeado de Nadal.
A porta do Sol é considerada o quilómetro cero da cidade.[2]
Historia[editar | editar a fonte]
A porta do Sol recibe dito nome por ser o lugar onde se localizaba unha das sete entradas ou "portas" da cidade, cando esta permanecía amurallada antes do seu derribamento definitivo en 1862. O nome de "porta do Sol" vén da orientación de dita entrada cara o leste, onde nacía o Sol.
O recinto amurallado foi construído no ano 1656 e financiado pola cidadanía viguese o o rei Filipe IV. A muralla contaba con sete portas de entrada distribuídas por toda a muralla.
Primeira remodelación[editar | editar a fonte]
A finales do século XIX, realizouse unha primeira remodelación coa creación dun novo vial que conectase a porta do Sol co paseo de Afonso sen ter que arrodear a praza da Constitución anexa. Así, esta actuación permitiu converter unha rúa nun conato da praza que é na actualidade. Dita actuación foi liderada polo alcalde que daquela gobernaba a cidade, Manuel Bárcena Franco.
O Sereo[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: O Sereo.
A escultura do Sereo é unha figura antropomorfa construída e conceptualizada polo arquitecto cambadés Francisco Leiro no ano 1991. Eríxese no centro da praza e ten unha altura de 11 metros. O nome que o autor lle puxo a obra é Home Peixe.[3] É unha escultura que está influenciada polo León de San Marcos de Venecia.
Segunda remodelación[editar | editar a fonte]
Unha segunda remodelación máis contemporánea permitiu a prácticamente completa peonalización da praza. Dita actuación aínda está a completarse, e inclue un túnel que comunica a rúa de Policarpo Sanz con Torrecedeira.
Edificios singulares[editar | editar a fonte]
- Edificio Simeón, un dos principais baluartes do modernismo vigués e influenciado pola arquitectura do francés Gustave Eiffel. O arquitecto do efificio é Michel Pacewicz.
- O Sereo, escultura do galego Francisco Leiro.
- Edificio Banco de Vigo, que posteriormente pertenceu ao Banco Pastor e ao Santander. Construído no ano 1923 e deseñado por Manuel Gómez Román.
Galería de imaxes[editar | editar a fonte]
-
Escultura do Sereo erixíndose sobre o ceo de Vigo. -
Porta do Sol. Aspecto previo á peonalización. -
-
-
-
A porta do Sol é unha das dúas entradas á rúa do Príncipe, o principal centro comercial aberto da cidade. -
-
-
Na porta do Sol realízase o acto de acendido de luces do Nadal vigués. Ademais, é o lugar onde se instala a tradicional árbore de luces da cidade.
.jpg)
_julesvernex2.jpg)
,_sculpture_by_Francisco_Leiro,_intersection_of_Praza_Porta_do_Sol_-_R%C3%BAa_Doctor_Cadaval_-_R%C3%BAa_Policarpo_Sanz_(panoramic)._Vigo,_Galicia,_Spain,Southwestern_Europe.jpg)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "A Porta do Sol de Vigo cumpre 365 anos: esta é a súa historia.". Atlántico Diario. Consultado o 30 de xuño de 2024.
- ↑ "Porta do Sol". Concello de Vigo. Consultado o 30 de xuño de 2024.
- ↑ «"Tempo" de Leiro en el campus» Arquivado 24 de setembro de 2016 en Wayback Machine.: ""Se llama Sireno porque la gente así lo decidió al verla pero yo no le puse ese nombre sino que le llamé Home Peixe…"
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Santiago y Gómez, Santiago (2006). Historia de Vigo y su comarca. Vigo: Editorial Maxtor. ISBN 978-8497612852.
