Jenaro de la Fuente Domínguez

Jenaro de la Fuente Domínguez
Nacemento	19 de setembro de 1851
	Torquemada, Palencia
Falecemento	21 de agosto de 1922
	Vigo
Estilo	eclecticismo
Cónxuxe(s)	Isolina Álvarez y Moyano
Fillo(s)	4 (Jenaro, Isolina, Vicenta e José)
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Non confundir con Jenaro de la Fuente Álvarez (1891-1963), o fillo.

Jenaro de la Fuente Domínguez, nado en Valladolid o 19 de setembro de 1851 e finado en Vigo o 21 de agosto de 1922, foi un arquitecto de facto e militar español que desenvolveu a súa actividade en Vigo.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Facultativo Mestre Titular de Obras, tenente de Enxeñeiros Militares, procedente de Ferrol, chegou a Vigo en 1874, onde traballaría, como funcionario do concello, de director facultativo de Obras Municipais.

Exerceu de profesor de debuxo aplicado á ornamentación, modelaxe e baleirado na Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo.

Autodidacta e ecléctico, non tiña o título de arquitecto. En 1905 a Xunta de Arquitectos de Madrid solicitou ao Ministerio da Gobernación que fose separado do posto e en 1907 a Asociación de Arquitectos de Galicia presentou unha querela criminal contra el, sendo condenado polo Tribunal Supremo. Porén o anterior, o concello apoiouno sempre.

Casou en 1886 con Isolina Álvarez y Moyano, coa que tivo catro fillos. Ao seu pasamento ocupou o seu posto de arquitecto municipal o seu fillo Jenaro, arquitecto titulado.

Casa Ledo, 1893.

Os seus restos descansan nun panteón deseñado por el mesmo no cemiterio de Pereiró e ten unha rúa adicada na cidade.^[2]

Obra en Vigo[editar | editar a fonte]

Casa de Álvaro López Mora n.º 31, 1910.^[3]

Entre outra, é destacable a seguinte:

Casas para Manuel Bárcena, construídas entre 1879 e 1884, sede do Centro Social Afundación Vigo.^[4]
Edificio Rubira, 1880, Avda. de García Barbón esquina Colón, desaparecido en 1967.^[5]
Casa Bernardo Rodríguez López, 1883, rúa Colón esquina Príncipe.^[6]
Hotel Universal, 1888, rehabilitado no ano 2004.^[7]
Casa de Pedro Román, 1889. Anteriormente casino e Almacenes Ferro e Biblioteca Central dende 1995.^[8]

Casa de Pardo Labarta, 1911.^[9]

Casa Ramón Arbones Carballido, 1892, na Rúa Elduayen, edificada polo construtor Antonio González Romero.^[10]
Casa Prudencio Nandín, construído en dúas fases, 1892 e 1900, na Praza de Compostela.^[11]
Casa Ledo, 1893, na Porta do Sol.
Casa de Felipe Collazo, 1904, na esquina da Avda. de Montero Ríos coa Rúa Concepción Arenal.^[12]
Casa Rosendo Silva, proxectada en 1907 xunto con Pacewicz, na P.^a de Compostela esq. Concepción Arenal.^[13]
Casa González Salgado, 1909, na avenida de Montero Ríos.^[14]
Casas para Álvaro López Mora, 1908-1910, na Rúa Colón, n.^os 29 e 31.^[3]
Casa de Eduardo Pardo Labarta, 1911. Edificada polo mestre canteiro José Araujo Pérez.^[9]
Edificio Bonín, 1911, construído polo vigués, Antonio González Romero.^[15]
Casa de Benigno e Camilo Fernández, 1913, na rúa Urzáiz.^[16]
Ampliación da fábrica La Metalúrgica, 1917, na rúa García Barbón.^[17]^[18]