Jenaro de la Fuente Domínguez

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Non confundir con Jenaro de la Fuente Álvarez (1891-1963), o fillo.
Jenaro de la Fuente Domínguez
Jenaro de la Fuente Domínguez.jpg
Nacemento19 de setembro de 1851
 Torquemada, Palencia
Falecemento21 de agosto de 1922
 Vigo
Estiloeclecticismo
Cónxuxe(s)Isolina Álvarez y Moyano
Fillo(s)4 (Jenaro, Isolina, Vicenta e José)
editar datos en Wikidata ]

Jenaro de la Fuente Domínguez, nado en Valladolid o 19 de setembro de 1851 e finado en Vigo o 21 de agosto de 1922, foi un arquitecto de facto e militar español que desenvolveu a súa actividade en Vigo.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Facultativo Mestre Titular de Obras, tenente de Enxeñeiros Militares, procedente de Ferrol, chegou a Vigo en 1874, onde traballaría, como funcionario do concello, de director facultativo de Obras Municipais.

Exerceu de profesor de debuxo aplicado á ornamentación, modelaxe e baleirado na Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo.

Autodidacta e ecléctico, non tiña o título de arquitecto. En 1905 a Xunta de Arquitectos de Madrid solicitou ao Ministerio da Gobernación que fose separado do posto e en 1907 a Asociación de Arquitectos de Galicia presentou unha querela criminal contra el, sendo condenado polo Tribunal Supremo. Porén o anterior, o concello apoiouno sempre.

Casou en 1886 con Isolina Álvarez y Moyano, coa que tivo catro fillos. Ao seu pasamento ocupou o seu posto de arquitecto municipal o seu fillo Jenaro, arquitecto titulado.

Casa Ledo, 1893.

Os seus restos descansan nun panteón deseñado por el mesmo no cemiterio de Pereiró e ten unha rúa adicada na cidade.[2]

Obra en Vigo[editar | editar a fonte]

Casa de Álvaro López Mora n.º 31, 1910.[3]

Entre outra, é destacable a seguinte:

Conta con moita obra conservada en Bouzas.

Obras na provincia de Pontevedra[editar | editar a fonte]

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Casa Bernardo Rodríguez López. Proxecto de 1883. 
Casa de Pedro Román, 1889 (Biblioteca Central). 
Casa de Prudencio Nandín, 1892 e 1900.[11] 
Casa de Rosendo Silva, feita con Pacewicz, 1907. 
Casa González Salgado, 1908. 
Casa do Concello de Gondomar. 
Pereiró, panteón de Jenaro de la Fuente. 

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Eclecticismo pleno (1880-1910) en vigoenfotos.com de Javier Albertos (en varias linguas).
  2. Vázquez Xil, Lalo (1994) [1991]. Ediciones Cardeñoso, ed. As rúas de Vigo (2ª ed.). Vigo. p. 135. ISBN 84-87379-47-8. 
  3. 3,0 3,1 Casas para Álvaro López Mora en Turgalicia.
  4. 4,0 4,1 Casas de Bárcena na páxina do concello.
  5. Edificio Rubira en Arquitectura y Urbanismo de Vigo.
  6. Casa Bernardo Rodríguez López en Turgalicia.
  7. 7,0 7,1 Hotel Universal na páxina do concello.
  8. Casa Pedro Román en Turgalicia.
  9. 9,0 9,1 Casa de Pardo Labarta Casa de Pardo Labarta en Turgalicia.
  10. Casa Ramón Arbones en Turgalicia.
  11. 11,0 11,1 Casa Prudencio Nandín en Turgalicia.
  12. Casa de Felipe Collazo en Turgalicia.
  13. Casa Rosendo Silva en Turgalicia.
  14. Casa González Salgado en Turgalicia,
  15. 15,0 15,1 Edificio Bonín na páxina do concello.
  16. Casa de Benigno y Camilo Fernández en Turgalicia.
  17. Obra orixinal en 1900 de José Barreras Massó.
  18. "La nueva imagen de La Metalúrgica". VigoÉ (en castelán). 21/2/2020. Consultado o 25/3/2020. 
  19. 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 Jenaro de la Fuente, según Jaime Garrido
  20. 20,0 20,1 La huella de Jenaro de la Fuente

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]