Manuel Rodríguez Cadaval
 | Suxeriuse que "Manuel Rodríguez Cadabal" sexa fusionado con este artigo ou apartado (conversa). Para realizar a fusión dos artigos sigue estes pasos. |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1850  Santa Cristina da Ramallosa, España |
| Morte | 1925 (74/75 anos) |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | avogado |
Manuel Rodríguez Cadaval, nado en Santa Cristina da Ramallosa, Baiona, en 1850 e finado en 1925, foi un xurista galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo dunha familia de avoengo, estudou latín no Seminario de Tui. Alumno da Universidade de Santiago de Compostela, doutorouse en Dereito. Abriu bufete en Vigo e afiliouse ao Partido Conservador do que foi xefe.[1] Foi deputado provincial, asesor do concello e conselleiro do Banco de España.[2]
Aconsellou ao alcalde Adolfo Gregorio Espino para que fixese xestións con José Elduayen (amigo de ámbolos dous) para a doazón do Pazo de Castrelos e o seu parque ao concello.[2]
Foi presidente da sociedade Recreo Artístico de Vigo, que organizaba certames literarios e musicais en Vigo e afeccionado á caza.[1]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]En 1890 recibiu a Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica.[3]
Desde 1926, trala proposta do Ateneo de Vigo, presidido por Amado Garra, unha rúa do centro, entre a Porta do Sol e a Rúa Progreso, leva o nome de "Doutor Cadaval" na súa memoria.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Santiago & Nogueira 1902.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Vázquez Xil 1994.
- ↑ Guía oficial de España (en castelán). Viuda de M. Minuesa de los Ríos. Imprenta de la Gaceta de Madrid. 1894. p. 197.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Santiago, José de; Nogueira, Ulpiano (1902). Bayona antigua y moderna (en castelán). Madrid: Imprenta del Asilo de Huérfanos del Sagrado Corazón de Jesús. pp. 322–324.
- Vázquez Xil, Lalo (1994) [1991]. As rúas de Vigo (2ª ed.). Vigo: Ediciones Cardeñoso. p. 120. ISBN 84-87379-47-8.
