Enrique Lorenzo Docampo
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 16 de novembro de 1892 ![]() Vigo, España ![]() |
Morte | 1981 ![]() Vigo, España ![]() |
Lugar de sepultura | Cemiterio de Pereiró ![]() |
![]() | |
6 de novembro de 1967 – 30 de xuño de 1970 – José Luis Peláez Casalderrey → Lexislatura: IX lexislatura das Cortes franquistas | |
![]() | |
3 de xullo de 1964 – 15 de novembro de 1967 Lexislatura: VIII lexislatura das Cortes franquistas | |
![]() | |
4 de outubro de 1963 – 6 de xuño de 1964 ← Prudencio Landín Carrasco Lexislatura: VII lexislatura das Cortes franquistas | |
![]() | |
1963 – 1970 ← Prudencio Landín Carrasco – José Luis Peláez Casalderrey → ![]() | |
Actividade | |
Lugar de traballo | Madrid ![]() |
Ocupación | empresario, político ![]() |
Premios | |
![]() ![]() |
Enrique Lorenzo Docampo, nado en Vigo o 16 de novembro de 1892 e finado na mesma cidade en 1981, foi un empresario e político galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Logo de estar emigrado na Arxentina entre 1911 e 1915, regresou á súa cidade natal para comezar a actividade empresarial. No barrio de Teis fundou en 1919 unha empresa caldeireira, co tempo reconvertida no estaleiro Factorías Vulcano-Enrique Lorenzo y Cía, que tivo o seu maior período de actividade na década de 1960, en pleno auxe do sector da construción naval. En 1958 fundou en Meira a empresa conserveira Conservas La Guía, activa até 1981.
A nivel político social nos anos trinta presentouse candidato na candidatura monárquica ás eleccións municipais de 1931 nas que resulta elixido aínda que non chega a tomar posesión pola vitoria republicana e inmediata caída de Alfonso XIII. Os anos da República traballa dende a dirección da patronal viguesa, a Federación Gremial Patronal, desempeñan diversos postos na súa directiva.[1]
O 20 de xullo de 1936 toma partido inmediatamente polos sublevados contra a República e integra dende a súa constitución en setembro de 1936 a organización paramilitar viguesa Guardia Cívica de Vigo, responsable dunha importante porcentaxe dos asasinados na cidade ate a súa disolución en maio de 1937.[Cómpre referencia]
En 1963 foi nomeado presidente da Deputación Provincial de Pontevedra, permanecendo no cargo até 1970. Foi procurador en Cortes como representantes de Deputacións Provinciais (1963-1970). Amais, formou parte de diversas iniciativas económicas, deportivas e sociais. Foi membro da xunta directiva da Cámara Oficial de Comercio, Industria e Navegación local, conselleiro do Banco de Vigo, censor de contas de Tranvías eléctricos de Vigo, presidente do Centro de Hijos de Vigo, fundador e primeiro presidente do Real Aero Club de Vigo, e directivo do Club de Campo de Vigo.
En 1963 recibiu o Paul Tissandier Diploma de mans da Fédération Aéronautique Internationale pola súa achega á aviación deportiva.
Notas
- ↑ El Pueblo Gallego. 04/01/1931, 20/02/1932 e 29/03/1933. Falta o
|title=
(Axuda)
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- "Lorenzo Docampo, Enrique". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9.
- Vázquez Xil, Lalo (1994) [1991]. Ediciones Cardeñoso, ed. As rúas de Vigo (2ª ed.). Vigo. p. 126. ISBN 84-87379-47-8.
Predecesor: Prudencio Landín Carrasco |
![]() Presidente da Deputación de Pontevedra 1963 - 1970 |
Sucesor: José Luis Peláez Casalderrey |