Enrique Lorenzo Docampo

Enrique Lorenzo Docampo

Biografía
Nacemento	16 de novembro de 1892 Vigo, España
Morte	1981 (88/89 anos) Vigo, España
Lugar de sepultura	Cemiterio de Pereiró
Procurador en Cortes
6 de novembro de 1967 – 30 de xuño de 1970 – José Luis Peláez Casalderrey → Lexislatura: IX lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
3 de xullo de 1964 – 15 de novembro de 1967 Lexislatura: VIII lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
4 de outubro de 1963 – 6 de xuño de 1964 ← Prudencio Landín Carrasco Lexislatura: VII lexislatura das Cortes franquistas
Presidente da Deputación de Pontevedra
1963 – 1970 ← Prudencio Landín Carrasco – José Luis Peláez Casalderrey →
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	empresario, político
Premios
(1968)  Gran Cruz da Orde do Mérito Civil (1967)  Gran Cruz do Mérito Militar con distintivo branco

Enrique Lorenzo Docampo, nado en Vigo o 16 de novembro de 1892 e finado na mesma cidade en 1981, foi un empresario e político galego.

Traxectoria

Logo de estar emigrado na Arxentina entre 1911 e 1915, regresou á súa cidade natal para comezar a actividade empresarial. No barrio de Teis fundou en 1919 unha empresa caldeireira, co tempo reconvertida no estaleiro Factorías Vulcano-Enrique Lorenzo y Cía, que tivo o seu maior período de actividade na década de 1960, en pleno auxe do sector da construción naval. En 1958 fundou en Meira a empresa conserveira Conservas La Guía, activa até 1981.

A nivel político social nos anos trinta presentouse candidato na candidatura monárquica ás eleccións municipais de 1931 nas que resulta elixido aínda que non chega a tomar posesión pola vitoria republicana e inmediata caída de Alfonso XIII. Os anos da República traballa dende a dirección da patronal viguesa, a Federación Gremial Patronal, desempeñan diversos postos na súa directiva.

O 20 de xullo de 1936 toma partido inmediatamente polos sublevados contra a República e integra dende a súa constitución en setembro de 1936 a organización paramilitar viguesa Guardia Cívica de Vigo, responsable dunha importante porcentaxe dos asasinados na cidade ate a súa disolución en maio de 1937.^{[Cómpre referencia]}

En 1963 foi nomeado presidente da Deputación Provincial de Pontevedra, permanecendo no cargo até 1970. Foi procurador en Cortes como representantes de Deputacións Provinciais (1963-1970). Amais, formou parte de diversas iniciativas económicas, deportivas e sociais. Foi membro da xunta directiva da Cámara Oficial de Comercio, Industria e Navegación local, conselleiro do Banco de Vigo, censor de contas de Tranvías eléctricos de Vigo, presidente do Centro de Hijos de Vigo, fundador e primeiro presidente do Real Aero Club de Vigo, e directivo do Club de Campo de Vigo.

En 1963 recibiu o Paul Tissandier Diploma de mans da Fédération Aéronautique Internationale pola súa achega á aviación deportiva.

Véxase tamén

Bibliografía

• "Lorenzo Docampo, Enrique". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9. 
• Vázquez Xil, Lalo (1994) [1991]. Ediciones Cardeñoso, ed. As rúas de Vigo (2ª ed.). Vigo. p. 126. ISBN 84-87379-47-8.