Hospital Xeral de Vigo

Hospital Xeral
	Vista da torre do Hospital Xeral (pirulí) dende o monte do Castro.
Edificio
Nome inicial	Residencia Sanitaria Almirante Vierna
Localización	Rúa Pizarro, 22 Vigo (Galicia)
Coordenadas	Coordenadas: 42°13′46″N 08°42′59″O / 42.22944, -8.71639
Propietario	CHUVI (SERGAS)
Construción
Inicio	1947
Remate	1955
Remodelación	varias obras de remodelación ao longo dos anos. No ano 2000 comezou a reforma da fachada.
Dimensións
Altura	75 m.
Plantas	20
Equipo
Arquitecto(s)	Martín José Marcide
Outros	Teléfono: 986 811 111; Páxina web

O Hospital Xeral de Vigo era o principal centro hospitalario da cidade de Vigo. Está integrado no Complexo Hospitalario Universitario de Vigo dependente do Servizo Galego de Saúde.^[2] O edificio é ben visible sobre a liña de edificios da cidade, sobre todo a grandes distancias ou dende o mar, dende onde se distingue a súa característica cor verde cobre froito das últimas rehabilitacións da fachada.

Historia[editar | editar a fonte]

Proxectado polo arquitecto Martín José Marcide, comezouse a construír en 1947 e foi inaugurado por Francisco Franco no ano 1955 co nome de Residencia Sanitaria Almirante Vierna, un mariño ferrolán.^[3]

A torre de 75 metros, constituíu un dos edificios máis altos de Galicia, ao que os vigueses chamaron de pirulí. Ten sufrido numerosas modificación e adición durante décadas que modificaron en gran parte a súa imaxe, por mor das necesarias ampliacións do complexo hospitalario.

Descrición e estilo[editar | editar a fonte]

O acceso ao edificio orixinal era a través dunha gran escalinata, que desapareceu en 1982. Responde a unha arquitectura con certas referencias volumétricas a arquitecturas norteamericanas de comezos do século XX, polo menos na súa orixe, e incluso resulta afín ao estilo do arquitecto porriñés Antonio Palacios. A súa planta orixinal compúñase de dous volumes, un corpo principal, a torre de 20 andares, cuxa volumetría se escalonaba aos poucos evolucionando da cruz grega á cruz latina coa altura. Existe outro volume baixo lixeiramente curvo que conformaba o antigo acceso dende a ampla escalinata exterior. Os corpos baixos das ás laterais da torre constituían sendas prazas dun certo interese urbano.

As ampliacións ao longo dos anos afectaron tanto á torre coma ao corpo baixo, regularizándose a vuilumetría escalonada da torre, creándose, deste xeito, un único volume que simplifica a silueta.

Toda a fachada estaba revestida cun dado vitrificado de cor cinsenta que presentaba algunhas patoloxías (fendas, desprendementos etc) que foi cuberto, no ano 2000 (traballos que duraron tres anos), cunha fachada ventilada lixeira composta por placas metálicas de cobre prepatinado averdado, complementado con algúns taboleiros de madeira baquelizada, que dá illamento térmico.