Eduardo Cabello
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 17 de abril de 1865 Filadelfia, Estados Unidos de América |
| Morte | 26 de xullo de 1957 (92 anos) Vigo, España |
| Lugar de sepultura | Cemiterio de Pereiró |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | enxeñeiro |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Aurora Manterola |
Premios
| |
Sinatura  | |
Eduardo Cabello de Samano Ebrentz, nado en Filadelfia o 17 de abril de 1865 e finado en Vigo o 26 de xullo de 1957, foi un enxeñeiro, artífice do Porto de Vigo.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Félix Cabello de Samano y Gutiérrez de la Concha, natural de Argomilla de Cayón, Cantabria, e Luisa Ebrentz y Collins, de Nova York, afincados en Cuba, onde eran propietarios de fábricas de azucre, Eduardo naceu nos Estados Unidos de América, estando alí a familia polos estudos dos seus irmáns máis vellos.[1] Coa familia de volta en Cuba, fixo cinco anos de Bacharelato no xesuíta Colexio de Belén da Habana.[a]
En 1882, tralo pasamento da súa nai, Eduardo trasladouse a Madrid a estudar enxeñaría, aloxándose na casa do tío do seu pai, o xeneral José Gutiérrez de la Concha, Marqués da Habana, Expresidente do Consello de Ministros do Goberno de España e daquela Presidente do Senado.[1]
Foi enxeñeiro director de obras do Porto de Vigo, promotor e impulsor das instalación portuarias da súa contorna, de Bouzas a Guixar, para o que fixo un ambicioso proxecto levado a cabo en gran parte.
Finou aos 92 anos de idade e foi soterrado no Cemiterio de Pereiró.[2]
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Levan o seu nome unha rúa e a alameda lindeira, en Bouzas, Vigo,[3] onde hai unha escultura que lle dedicou Francisco Asorey.
En agosto de 1929 recibiu a Gran Cruz do Mérito Civil. Foi nomeado fillo adoptivo da cidade en xaneiro de 1930 e en outubro dese mesmo ano outorgóuselle a Gran Cruz do Mérito Naval con Distintivo Branco.[4]
O seu xenro, Amador Montenegro López Saavedra, casado coa súa filla María Luisa Cabello Manterola, compilou e transcribiu as memorias do sogro, que foron publicadas en 1991 polo Colexio de Enxeñeiros de Camiños, Canais e Portos de Madrid.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ O tal colexio inda existe, en Miami, onde se trasladou en 1961, trala Revolución Cubana.
- Referencias
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Montenegro López 1991.
- ↑ Mosquera, Javier (28/7/2012). "Último adiós a Eduardo Cabello". Faro de Vigo (en castelán).
- ↑ Vázquez Xil 1994.
- ↑ Barrera 2004.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Eduardo Cabello  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Barrera, F., ed. (novembro de 2004). Hijos Predilectos y Adoptivos de Galicia (en castelán). Editorial Compostela: El Correo Gallego / O Correo Galego. ISBN 84-8064-137-1.
- Giráldez Lomba, Antonio (2010). 200 memorias de Vigo (en castelán). Caixanova, Faro de Vigo e Alcaldía de Vigo. p. 30. VG 955-2010.
- Montenegro López, A. (1991). Memorias de un ingeniero del siglo XIX, Eduardo Cabello Ebrentz. Madrid: Colegio de Ingenieros de Caminos, Canales y Puertos. ISBN 84-380-0045-2.
- P.P.K.O. (José Cao Moure) (2005) [1928] Vigo en 1927: los valores y la actualidad viguesa Instituto de Estudios Vigueses (en castelán).
- Vázquez Xil, Lalo (1994) [1991]. As rúas de Vigo (2ª ed.). Vigo: Ediciones Cardeñoso. pp. 122–123. ISBN 84-87379-47-8.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Eduardo Cabello, artífice del puerto de Vigo. Efemérides del Puerto de Vigo, núms. 11-23, abril 2013 - abril 2014. Autoridad Portuaria (en castelán).
