Xosé García Barbón

Xosé García Barbón
	;
Biografía
Nacemento	(es) José Manuel García-Barbón Sola ; 30 de marzo de 1831 ; Verín, España
Morte	7 de marzo de 1908 (76 anos); Vigo, España
Lugar de sepultura	Cemiterio de Pereiró
Residencia	Cuba
Actividade
Ocupación	empresario
Premios
	(1902) Gran Cruz da Orde Civil de Afonso XII ;
Descrito pola fonte	Enciclopedia universal ilustrada europeo-americana (1908-1930) (pt) , (vol:XXV, sec:García Barbón (José), p.772-773)

Xosé Manuel García-Barbón Sola, nado en Verín o 30 de marzo de 1831 e finado en Vigo o 7 de marzo de 1909^[1] , foi un prominente empresario e mecenas do seu tempo.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia rica, e de novo emigrou a Cuba, onde alcanzou o éxito nos negocios, abrindo o seu propio banco. Alí coñeceu outro inmigrante e empresario, galego, Policarpo Sanz, co que mantivo unha grande amizade toda a súa vida. Xuntos tomaron a iniciativa da sociedade de Beneficencia Natural de Galicia e do Centro Galego da Habana. A escritora María Xosé Queizán acúsao na novela Amor de tango (1992) de actividades negreiras e de trata de brancas.

En 1882 financiou a construción do santuario dos Remedios de Verín, na parroquia de Vilamaior do Val.

Con 53 anos de idade, decidiu regresar a Galicia por razóns médicas. Despois de dez anos decidiu instalarse definitivamente en Vigo coa súa irmá e catro sobriños, xa que permaneceu solteiro. Alí, comezou a mercar propiedades para construír grandes edificios como o Teatro Rosalía de Castro^[2] ou a Escola de Artes e Oficios, e Caridade. En 1907 fundou o balneario de Cabreiroá. Viviu no seu pazo na Facenda Vista Alegre (situado ao lado da actual Avenida García Barbón, en Vigo), ata a súa morte en 1909.^[3]