Saltar ao contido

Lola Racing Cars

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Lola Cars»)
Lola
Nome completo Lola Racing Cars
Bandeira Reino Unido Reino Unido
Baseada en Huntingdon, Cambridgeshire,, Inglaterra
Tempadas en activo 15 (1962-1963, 1967-1968, 1974-1975, 1985-1991, 1993, 1997)
Número de pilotos
Debut Gran Premio dos Países Baixos de 1962
Carreiras 149
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 0
Pole positions 1
Voltas Rápidas 0
Puntos totais 0
Derradeiro GP Gran Premio do Brasil de 1997

Lola Racing Cars, máis comunmente Lola, é unha compañía de enxeñaría de coches de competición fundada por Eric Broadley e con sede en Inglaterra. En 1998 foi adquirida por Martin Birrane tras un desastroso intento de interromper na Fórmula 1.

Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

Lola fixo a súa primeira aparición na Fórmula Un en 1962, provendo chasis ao equipo Bowmaker Yeoman Racing de Reg Parnell, con John Surtees como piloto. O éxito foi inmediato cando o auto conseguiu a primeira posición de partida na súa primeira carreira. Porén os autos eran inconsistentes e tras só dúas tempadas Lola decidiu abandonar polo momento a construción de autos para a Fórmula 1. En 1967 Lola asistiu a Honda e Surtees co seu monopraza de Fórmula Un e modificaron o pesado deseño do Honda RA3000, que foi chamado extraoficialmente "Hondola" pola prensa.

A partir de entón, de vez en cando Lola continuou producindo autos de Fórmula un, pero non correron baixo o seu nome. Embassy-Hill de Graham Hill, FORCE de Carl Haas, Larrousse e Scuderia Italia correron con chasis construídos por Lola entre 1974 e 1993 con pouco éxito e un terceiro lugar de Aguri Suzuki para Larrousse de motor Lamborghini no Gran Premio do Xapón de 1990 como mellor posto.

A pesar do pobre desempeño, Lola foi convencida en 1996 para que producise un novo auto, esta vez nun equipo so o seu propio nome, para entrar na Fórmula 1 en 1998. Porén, o plan de Fórmula Un foi precipitado e con pouco financiamento. Lola orixinalmente planeaba presentarse en 1998, mais presións do patrocinador principal, MasterCard, ocasionaron que Lola debutase co seu novo monopraza en 1997. O monopraza tiña moitos problemas, pero o peor deles era a aerodinámica, xa que nunca foi probado nun túnel de vento, o cal era impensable para calquera dos seus competidores salvo Minardi. O coche era defectuoso, non fundamental, e a falta de probas no túnel do vento causoulle máis dunha broma. Malia os problemas, o equipo confiaba en poder rematar por diante doutros equipos. O resultado foi desastroso: ¡os monoprazas estaban totalmente fóra de ritmo e eran incluso máis lentos que os autos de Fórmula 3000 de Lola! Tras só unha carreira o equipo abandonou a Fórmula 1 inmediatamente. Desde entón Lola non amosou interese en regresar a Fórmula Un debido aos orzamentos multimillonarios que se requiren.

Automóbiles Deportivos (Sport Cars)

[editar | editar a fonte]

Lola foi un dos mellores provedores de chasis en carreiras de coches deportivos na década dos 60. Ademais de estar involucrado no desenvolvemento do Ford GT40, varias encarnacións do Lola T70 foron exitosamente usadas por todo o mundo, desde o Campionato Mundial de Resistencia a serie CanAm, ata 1973.

Lola dominou a serie CanAm cando foi revivida a finais da década dos 70, pero moitos afeccionados ao deporte do motor non consideran os monopraza desta etapa como verdadeiros autos deportivos, a pesar do seu limitado espazo para o volante. Máis recentemente Lola produciu unha cantidade reducida de autos deportivos para carreiras tipo Le Mans, ás veces destacando polos seus innovadores deseños, como o Lola 2000BK, co seu faro central adicional recordando un ciclope ou unha locomotora. Mentres, Lola non foi moi exitosa na máxima clase dos autos deportivos contra autos de fábrica como o Pescarolo-Judd ou o Audi R10, Lola tivo máis éxito na segunda clase (LMP2), incluíndo vitorias no campionato American Le Mans Series.

Fórmula 2 e Fórmula 3000

[editar | editar a fonte]

Tralo seu limitado éxito na década de 1960 na Fórmula 1, Lola puxo a súa atención na Fórmula 2, onde chegou a se-lo equipo de fábrica de BMW. Conforme os anos pasaron, Lola tivo considerablemente máis éxito na Fórmula 2 do que xamais tivo na Fórmula 1. Cando en 1986 a Fórmula 2 se converteu en Fórmula 3000, os seus monoprazas foron aínda máis dominantes, competindo con Ralt e Reynard. O dominio total de Lola chegou en 1995 cando a Fórmula 3000 internacional se converteu nun serial dun só construtor e a Lola se lle outorgou o contrato para construír todos os autos de Fórmula 3000, un contrato que foi renovado varias veces.

Estados Unidos

[editar | editar a fonte]

Lola construíu os chasis para a Indianapolis 500 desde os anos 60 --Graham Hill gaña no “Brickyard” en 1966 nun Lola. Al Unser, Sr. gañou a carreira en 1978 nun chasis modificado de Lola.

O CanAm era unha serie que se descoloraba que se derrubou en 1986, incitando a Lola a mover o seu foco a CART e a Indianapolis 500 que comezaba en 1985. De novo, Lola demostrou a súa capacidade de ter éxito en tódalas competicións fóra da Fórmula 1. Seis anos despois da súa entrada na Indycar, os afeccionados, como o coche no que gañaba Arie Luyendyk en Indianapolis 1990 era un Lola. A rivalidade entre Lola e Reynard estaba nos Estados Unidos e na serie europea F3000. En última instancia, Lola durou máis tempo que rivais, e no 2004 era o único fabricante restante na serie de Champcar. A presenza de Lola en Champcar terminará despois de 2006, cando a organización cambia de fabricante. Panoz será o seu substituto.

Resultados completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo(s) Chasis Motor(es) Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puntos Pos.
1962 NED MON BEL FRA GBR ALE ITA USA RSA 19
Bowmaker-Yeoman Racing Team Mk4
Mk4A
Climax FWMV
V8
John Surtees Ret 4 5 5 2 2 Ret Ret Ret
Roy Salvadori Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret
1963 MON BEL NED FRA GBR GER ITA USA MEX RSA 0 NC
Reg Parnell Racing Mk4
Mk4A
Climax FWMV
V8
Francia Maurice Trintignant Ret
Chris Amon NTS Ret Ret 7 7 Ret NTS
Bélxica Lucien Bianchi Ret
Masten Gregory Ret 11 Ret
Mike Hailwood 10
Tim Parnell Mk4 Climax FWMV
V8
John Campbell-Jones 11
DW Racing Enterprises Mk4 Climax FWMV
V8
Bob Anderson 12 12
1967 RSA MON NED BEL FRA GBR ALE CAN ITA USA MEX 0 NC
Lola Cars Ltd. T100 BMW M10
S4
Alemaña Hubert Hahne Ret
1968 RSA ESP MON BEL NED FRA GBR ALE ITA CAN USA MEX 0 NC
Lola Cars Ltd. T100 BMW M12/1
S4
Alemaña Hubert Hahne 10
1974 ARX BRA RSA ESP BEL MON SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA CAN USA 1 12º
Embassy Hill T370 Ford Cosworth DFV
V8
Graham Hill Ret 11 12 Ret 8 7 6 Ret 13 13 9 12 8 14 8
Guy Edwards 11 Ret NSC 12 8 7 Ret 15 NTS NSC
Alemaña Rolf Stommelen Ret Ret 11 12
1975 ARX BRA RSA ESP MON BEL SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA USA 0 NC
Embassy Hill T370
T371
Ford Cosworth DFV
V8
Graham Hill 10 12 NSC
Alemaña Rolf Stommelen 13 14 7
1985 BRA POR SMR MON CAN DET FRA GBR ALE AUT NED ITA BEL EUR RSA AUS 0 NC
Team Haas THL1 Hart 415T
S4 (t/c)
Australia Alan Jones Ret Ret NTS Ret
1986 BRA ESP SMR MON BEL CAN DET FRA GBR ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS 6
Team Haas THL1 Hart 415T
S4 (t/c)
Australia Alan Jones Ret Ret
Francia Patrick Tambay Ret 8 Ret
THL2 Ford GBA
V6 (t/c)
Australia Alan Jones Ret Ret 11 10 Ret Ret Ret 9 Ret 4 6 Ret Ret Ret
Francia Patrick Tambay Ret Ret NTS Ret Ret 8 7 5 Ret NC Ret NC
Eddie Cheever Ret
1987 BRA SMR BEL MON DET FRA GBR ALE HUN AUT ITA POR ESP MEX XPN AUS 3
Larrousse Calmels LC87 Ford Cosworth DFZ
V8
Francia Yannick Dalmas 9 14 5
Francia Philippe Alliot 10 8 Ret Ret Ret Ret 6 Ret 12 Ret Ret 6 6 Ret Ret
1988 BRA SMR MON MEX CAN DET FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 0 NC
Larrousse Calmels LC88 Ford Cosworth DFZ
V8
Francia Yannick Dalmas Ret 12 7 9 NSC 7 13 13 19 9 Ret Ret Ret 11
Francia Philippe Alliot Ret 17 Ret Ret 10 Ret Ret 14 Ret 12 9 Ret Ret 14 9 10
Aguri Suzuki 16
Francia Pierre-Henri Raphanel NSC
1989 BRA SMR MON MEX USA CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 1 16º
Equipe Larrousse LC88B
LC89
Lamborghini 3512
V12
Francia Philippe Alliot 12 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret NSPC 16 Ret 9 6 Ret Ret
Francia Yannick Dalmas NSC Ret NSC NSC NSC NSC
Francia Éric Bernard 11 Ret
Italia Michele Alboreto Ret Ret Ret Ret 11 NSPC NSC NSPC
1990 USA BRA SMR MON CAN MEX FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 11
Espo Larrousse F1 LC89B
LC90
Lamborghini 3512
V12
Francia Éric Bernard 8 Ret 13 6 9 Ret 8 4 Ret 6 9 Ret Ret Ret Ret Ret
Aguri Suzuki Ret Ret Ret Ret 12 Ret 7 6 Ret Ret Ret Ret 14 6 3 Ret
1991 USA BRA SMR MON CAN MEX FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 2 11º
Larrousse LC91 Ford Cosworth DFR
V8
Francia Éric Bernard Ret Ret 9 Ret 6 Ret Ret Ret Ret Ret Ret NSC Ret NSC NSC
Aguri Suzuki 6 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret NSC NSC Ret NSC Ret NSC
Bélxica Bertrand Gachot NSC
1993 RSA BRA EUR SMR ESP MON CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR XPN AUS 0 NC
Scuderia Italia T93/30 Ferrari Tipo 040
V12
Italia Michele Alboreto Ret 11 11 NSC NSC Ret NSC NSC NSC 16 Ret 14 Ret Ret
Italia Luca Badoer Ret 12 NSC 7 Ret NSC 15 Ret Ret Ret Ret 13 10 14
1997 AUS BRA ARX SMR MON ESP CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA AUT LUX XPN EUR 0 NC
MasterCard Lola T97/30 Ford ECA Zetec-R
V8
Italia Vincenzo Sospiri NSC NCG
Ricardo Rosset NSC NCG

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]