Saltar ao contido

Gran Premio de San Marino de 1989

Modelo:Competición deportivaGran Premio de San Marino de 1989
Imaxe
Nome oficialIX San Marino Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de San Marino Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1989 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento58 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónAutódromo Enzo e Dino Ferrari (Imola) 44°20′28″N 11°42′48″L / 44.341111111111, 11.713333333333 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,909 km Editar o valor en Wikidata
PaísSan Marino Editar o valor en Wikidata
Data23 de abril de 1989 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Pole positionAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaAlain Prost Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de San Marino de 1989 (oficialmente o IX Gran Premio Kronenbourg di San Marino) foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 23 de abril de 1989 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari en Imola, Italia. Foi a segunda carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1989 e o noveno Gran Premio de San Marino disputouse sobre 58 voltas ao circuíto de cinco quilómetros para unha distancia da carreira de 292 quilómetros.

Resumo da carreira

[editar | editar a fonte]

O único cambio na lista de pilotoss para o Gran Premio de San Marino foi a chegada de Gabriele Tarquini no segundo coche do pequeno equipo AGS, que só presentara un coche en Brasil logo de que Philippe Streiff sufrira lesións nas probas de pretempada. Presentáronse 39 coches para o Gran Premio, todo un récord [Cómpre referencia] aínda que só 26 foron autorizados a tomar a saída.

Ao comezo Ayrton Senna saíu ben pero detrás del Alain Prost atopouse xusto por diante de Nigel Mansell co Ferrari pero o inglés non puido atopar o seu camiño para pasar a Prost no McLaren. Mansell caeu un pouco logo diso e atopouse loitando con Riccardo Patrese, mentres que na segunda volta Ivan Capelli tivo un accidente no seu March. Na cuarta volta, o quinto clasificado Gerhard Berger no Ferrari saíuse fóra da pista na curva rápida de Tamburello debido a un fallo mecánico. Berger golpeou a parede a 180 quilómetros por hora e cando o seu coche parou inmediatamente incendiouse. Tres comisarios de bombeiros (Bruno Miniati, Paolo Verdi e Gabriele Violi) chegaron a pé dezaseis segundos despois do impacto e o lume foi apagado dez segundos máis tarde. Sacouse bandeira vermella e Berger escapou con algunhas costelas rotas e queimaduras de segundo grado.

A carreira reiniciouse logo de media hora e disputáronse outras 55 voltas no tempo que quedaba. Esta vez Prost saíu moito mellor e superou a Senna, mentres que detrás deles Mansell fixo unha mala saída e quedou atrás de Patrese Alessandro Nannini. Na zona previa á forquita Tosa Senna púxose xunto a Prost e adiantouno na freada en Tosa. Os McLaren separaronse da competencia, mentres que detrás deles houbo máis problemas como Stefano Modena que bateu o seu Brabham contra a parede, escapando ileso.

A medida que os McLaren afastáronse Mansell, Patrese, e Nannini pelexaban polo terceiro lugar. en tres voltas Patrese retirouse cun fallo da correa de distribución e Mansell seguiuno cun problema co cambio. Isto deixou a Nannini no terceiro posto, mentres que na dianteira Senna logrou a vitoria diante de Prost que, na súa procura de Senna, sufrira un trompo na volta 42 na Variante Bassa. Nannini quedou diante de Thierry Boutsen, Derek Warwick no Arrows e Jonathan Palmer no Tyrrell. Olivier Grouillard foi descualificado porque Ligier reparou ilegalmente o seu coche na grella antes da segunda apertura. Thierry Boutsen e Alex Caffi foron descualificados inicialmente logo dunha protesta de Ligier porque cambiaran os pneumáticos na rúa de boxes antes da segunda saída, pero foron reintegrados logo dun novo recurso.

A guerra Prost / Senna comezou a crecer despois de que o francés dixo que McLaren tiña un acordo previo á carreira que todo o que liderara na primeira curva debía permanecer alí, que foi, ironicamente, suxerido por Senna.[1] Á vista de Prost, Senna rompera este acordo ao pasalo a medio camiño da primeira volta logo da reanudación.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Pre-cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos. Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:27.350
2 7 Martin Brundle Brabham-Judd 1:28.197 +0.747
3 21 Italia Alex Caffi Dallara-Ford 1:29.346 +1.996
4 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford 1:29.787 +2.437
5 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:30.384 +3.034
6 33 Suíza Gregor Foitek EuroBrun-Judd 1.30.620 +3.270
7 18 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Ford 1:30.631 +3.281
8 36 Stefan Johansson Onyx-Ford 1:30.647 +3.297
9 41 Alemaña Joachim Winkelhock AGS-Ford 1:32.071 +4.721
10 32 Francia Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford 1:32.267 +4.917
11 35 Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha 1:32.287 +4.937
12 34 Alemaña Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha 1:32.855 +5.485
13 39 Alemaña Volker Weidler Rial-Ford 1:36.480 +9.130

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos. Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:42.939 1:26.010
2 2 Francia Alain Prost McLaren-Honda 1:44.538 1:26.235 +0.225
3 27 Nigel Mansell Ferrari 1:49.665 1:27.652 +1.642
4 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:47.486 1:27.920 +1.910
5 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 1:42.781 1:28.089 +2.079
6 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 1:49.451 1:28.308 +2.298
7 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:45.536 1:28.854 +2.844
8 11 Nelson Piquet Lotus-Judd 1:48.124 1:29.057 +3.047
9 21 Italia Alex Caffi Dallara-Ford 1:48.868 1:29.069 +3.059
10 26 Francia Olivier Grouillard Ligier-Ford 1:47.371 1:29.104 +3.094
11 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:47.321 1:29.152 +3.142
12 9 Derek Warwick Arrows-Ford 1:47.859 1:29.281 +3.271
13 16 Italia Ivan Capelli March-Judd 1:48.178 1:29.385 +3.375
14 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford 1:47.577 1:29.485 +3.475
15 24 España Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 1:46.800 1:29.503 +3.493
16 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:53.681 1:29.669 +3.659
17 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:48.415 1:29.761 +3.751
18 40 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:48.795 1:29.913 +3.903
19 15 Maurício Gugelmin March-Judd 1:52.119 1:30.163 +4.153
20 30 Francia Philippe Alliot Lola-Lamborghini 2:00.293 1:30.168 +4.158
21 10 Eddie Cheever Arrows-Ford 1:45.375 1:30.233 +4.223
22 7 Martin Brundle Brabham-Judd 1:46.279 1:30.271 +4.261
23 20 Johnny Herbert Benetton-Ford 2:05.126 1:30.347 +4.337
24 12 Satoru Nakajima Lotus-Judd 1:46.483 1:30.697 +4.687
25 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 1:51.229 1:30.928 +4.918
26 29 Francia Yannick Dalmas Lola-Lamborghini 1:58.083 1:31.137 +5.127
27 4 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:51.329 1:31.206 +5.196
28 25 Francia René Arnoux Ligier-Ford 1:48.091 1:31.268 +5.258
29 38 Alemaña Christian Danner Rial-Ford 1:47.967 1:31.341 +5.331
30 31 Roberto Moreno Coloni-Ford 1:50.947 1:31.775 +5.765
Pos. Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 58 1:26:51.245 1 9
2 2 Francia Alain Prost McLaren-Honda 58 + 40.225 2 6
3 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 57 + 1 volta 7 4
4 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 57 + 1 volta 6 3
5 9 Derek Warwick Arrows-Ford 57 + 1 volta 12 2
6 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 57 + 1 volta 25 1
7 21 Italia Alex Caffi Dallara-Ford 57 + 1 volta 9
8 40 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 57 + 1 volta 18
9 10 Eddie Cheever Arrows-Ford 56 + 2 voltas 21
10 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 56 + 2 voltas 16
11 20 Johnny Herbert Benetton-Ford 56 + 2 voltas 23
12 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford 52 Trompo 14
Ret 7 Martin Brundle Brabham-Judd 51 sistema combustible 22
NC 12 Satoru Nakajima Lotus-Judd 46 Non clasificado 24
Ret 24 España Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 43 Trompo 15
Ret 15 Maurício Gugelmin March-Judd 39 Transmisión 19
Ret 11 Nelson Piquet Lotus-Judd 29 Motor 8
Ret 27 Nigel Mansell Ferrari 23 Caixa de cambios 3
Ret 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 21 Motor 4
Ret 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 19 Trompo 17
Ret 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 6 Caixa de cambios 11
DSC 26 Francia Olivier Grouillard Ligier-Ford 4 Descualificado 10
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 3 Accidente 5
Ret 16 Italia Ivan Capelli March-Judd 1 Trompo 13
Ret 30 Francia Philippe Alliot Lola-Lamborghini 0 Eléctrico 20
Ret 29 Francia Yannick Dalmas Lola-Lamborghini 0 Eléctrico 26
NSC 4 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford
NSC 25 Francia René Arnoux Ligier-Ford
NSC 38 Alemaña Christian Danner Rial-Ford
NSC 31 Roberto Moreno Coloni-Ford
NSCP 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford
NSCP 33 Suíza Gregor Foitek EuroBrun-Judd
NSCP 18 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Ford
NSCP 36 Stefan Johansson Onyx-Ford
NSCP 41 Alemaña Joachim Winkelhock AGS-Ford
NSCP 32 Francia Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford
NSCP 35 Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha
NSCP 34 Alemaña Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha
NSCP 39 Alemaña Volker Weidler Rial-Ford
fonte:[2]

Posicións logo da carreir

[editar | editar a fonte]

>

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
  1. Rubython, Tom: The Life of Senna
  2. "1989 San Marino Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2015. Consultado o 23 December 2015. 

= Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]


Carreira anterior:
Gran Premio do Brasil de 1989
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1989
Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1989
Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 1988
Gran Premio de San Marino Carreira seguinte:
Gran Premio de San Marino de 1990