Saltar ao contido

Gran Premio de México de 1990

Modelo:Competición deportivaGran Premio de México de 1990
Nome oficialXIV Mexican Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de México Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1990 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento69 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónAutódromo Hermanos Rodríguez (Iztacalco (pt) Traducir) 19°24′15″N 99°05′19″O / 19.404197222222, -99.088747222222 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,304 km Editar o valor en Wikidata
PaísMéxico Editar o valor en Wikidata
Data24 de xuño de 1990 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Pole positionGerhard Berger Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaAlain Prost Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de México de 1990 de Fórmula 1 celebrouse na Cidade de México o 24 de xuño de 1990. A carreira, foi a sexta da Fórmula Un de 1990. Foi o 14º Gran Premio de México e o quinto desde o regreso ao calendario do Mundial do Autódromo Irmáns Rodríguez, logo da súa renovación. Celebrouse sobre 69 voltas ao circuíto de catro quilómetros por unha distancia de carreira de 305 quilómetros.

A carreira gañouna o campión do mundo reinante, o piloto francés Alain Prost pilotando un Ferrari 641. Foi a segunda vitoria de Prost no ano logo de gañar o Gran Premio do Brasil de 1990. Prost gañou a carreira por 26 segundos sobre o seu compañeiro de equipo, o británico Nigel Mansell. O terceiro foi o piloto austríaco Gerhard Berger, que pilotaba un McLaren MP4/5B.

A vitoria de Prost e o terceiro posto de Berger, e unha picada nun pneumático no coche de Ayrton Senna, ao final da carreira, permitiron que ambos pilotos achegásense a oito puntos de Senna.

Cualificación

[editar | editar a fonte]

Non houbo cambios na aliñación cando o show da F1 trasladouse á Cidade de México. O clima estivo cambiante durante a fin de semana, collendo a algúns pilotos desprevidos, o equipo de Larrousse levou a peor parte o sábado pola mañá cando ambos pilotos tiveron grandes accidentes, pero tanto Aguri Suzuki como Éric Bernard lograron clasificarse para a carreira, pero todo non foi tan bo en Leyton House, onde tanto Ivan Capelli como Maurício Gugelmin non se clasificaron. Na parte dianteira da grella houbo unha pequena sorpresa con Gerhard Berger que logrou a pole position por diante de Riccardo Patrese, Ayrton Senna, Nigel Mansell, Thierry Boutsen, Jean Alesi, Pierluigi Martini, Nelson Piquet, Satoru Nakajima e Stefano Modena, con Alain Prost, descontento coa cualificación do seu Ferrari que só puido ser 13º. Roberto Moreno foi descualificado por recibir un empurrón no inicio da cualificación.[1]

O sol saudou aos pilotos o día da carreira e na saída Patrese afastouse de Senna, Berger, Boutsen e Piquet. Senna estaba desesperado por pasar a Patrese e ao comezo da volta 2 púxose na cabeza, levando a Berger con el. O dúo de McLaren saíu disparado abrindo distancia, mentres que atrás a acción era grande, con Prost atacando a través da pista logo da súa mala posición na grella e con Piquet situándose terceiro. A carreira de Berger en segundo lugar chegou ao seu fin cedo cando tivo que parar para poñer pneumáticos novos na volta 13, deixando a Piquet en segundo lugar, pero baixo a inmensa presión do seu vello rival Nigel Mansell, que foi capaz de pasarlle pouco despois. Con todo, foi Prost quen sorprendeu a todos mentres continuaba o seu ataque a través da pista, tomando o segundo posto de Mansell a 15 voltas para chegar a meta. Prost procedeu a recortar distancia con Senna, que estaba empezando a perder velocidade por problemas cos pneumáticos. O brasileiro apostara pola durabilidade dos pneumáticos e non facer unha parada para poñer cauchos novos. Na volta 60, Prost superou a Senna cun simple movemento e tres voltas máis tarde, o pneumático traseiro de Senna estalou, obrigándoo a retirarse do seu 100º Gran Premio. A verdadeira batalla acabou sendo polo segundo lugar entre Mansell e Berger, que culminou co agora lendario adiantamento de Mansell polo exterior de Berger entrando na ultrarrápida curva Peraltada. Algúns o chamaron valente, outros o chamaron suicida, pero de calquera xeito Mansell terminou segundo detrás de Prost con Berger terceiro seguido de Alessandro Nannini, Boutsen e Piquet.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Pre Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 1:25.281
2 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:25.456 +0.175
3 33 Roberto Moreno EuroBrun-Judd 1:26.724 +1.443
4 30 Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 1:27.511 +2.230
5 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 1:27.830 +2.549
6 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:28.499 +3.218
7 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Subaru 1:28.805 +3.524
8 34 Italia Claudio Langes EuroBrun-Judd 1:40.414 +15.133
9 39 Italia Bruno Giacomelli Life 4:07.475 +2:42.194

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 28 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 1:17.227 1:17.850
2 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:18.215 1:17.498 +0.271
3 27 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:18.417 1:17.670 +0.443
4 2 Nigel Mansell Ferrari 1:17.938 1:17.732 +0.505
5 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 1:19.062 1:17.883 +0.656
6 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:18.727 1:18.282 +1.055
7 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:18.526 1:18.590 +1.299
8 20 Nelson Piquet Benetton-Ford 1:19.022 1:18.561 +1.334
9 3 Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 1:19.551 1:18.575 +1.348
10 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:18.592 1:19.817 +1.365
11 11 Derek Warwick Lotus-Lamborghini 1:19.557 1:18.951 +1.724
12 12 Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 1:19.769 1:18.994 +1.767
13 1 Francia Alain Prost Ferrari 1:19.378 1:19.026 +1.799
14 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:19.909 1:19.227 +2.000
15 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:21.635 1:19.865 +2.638
16 24 Italia Paolo Barilla Minardi-Ford 1:19.897 1:21.242 +2.670
17 9 Italia Michele Alboreto Arrows-Ford 1:21.212 1:19:941 +2.714
18 21 Italia Emanuele Pirro Dallara-Ford 1:21.067 1:20.044 +2.817
19 30 Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 1:21.077 1:20.268 +3.041
20 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 1:20.274 1:21.167 +3.047
21 7 Australia David Brabham Brabham-Judd 1:20.447 1:20.636 +3.220
22 26 Francia Philippe Alliot Ligier-Ford 1:21.451 1:20.657 +3.430
23 35 Suíza Gregor Foitek Onyx-Ford 1:21.012 1:21.400 +3.785
24 25 Italia Nicola Larini Ligier-Ford 1:21.584 1:21.116 +3.889
25 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:21.273 1:21.677 +4.046
26 36 Finlandia JJ Lehto Onyx-Ford 1:21.519 1:21.687 +4.292
27 16 Italia Ivan Capelli Leyton House-Judd 1:23.639 1:21.544 +4.317
28 15 Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 1:22.612 1:21.665 +4.438
29 10 Italia Alex Caffi Arrows-Ford 1:22.278 1:22.154 +4.927
30 33 Roberto Moreno EuroBrun-Judd 1:21.142 +3.915
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1 Francia Alain Prost Ferrari 69 1:32:35.783 13 9
2 2 Nigel Mansell Ferrari 69 + 25.351 4 6
3 28 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 69 + 25.530 1 4
4 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 69 + 41.099 14 3
5 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 69 + 46.669 5 2
6 20 Nelson Piquet Benetton-Ford 69 + 46.943 8 1
7 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 69 + 49.077 6
8 12 Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 69 + 1:06.142 12
9 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 69 + 1:09.918 2
10 11 Derek Warwick Lotus-Lamborghini 68 + 1 volta 11
11 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 68 + 1 volta 10
12 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 68 + 1 volta 7
13 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 68 + 1 volta 15
14 24 Italia Paolo Barilla Minardi-Ford 67 + 2 voltas 16
15 35 Suíza Gregor Foitek Onyx-Ford 67 + 2 voltas 23
16 25 Italia Nicola Larini Ligier-Ford 67 + 2 voltas 24
17 9 Italia Michele Alboreto Arrows-Ford 66 + 3 voltas 17
18 26 Francia Philippe Alliot Ligier-Ford 66 + 3 voltas 22
19 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 65 + 4 voltas 20
20 27 Ayrton Senna McLaren-Honda 63 Pneumático 3
Ret 36 Finlandia JJ Lehto Onyx-Ford 26 Motor 26
Ret 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 12 Freos 25
Ret 30 Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 11 Colisión 19
Ret 3 Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 11 Colisión 9
Ret 7 Australia David Brabham Brabham-Judd 11 Eléctrico 21
Ret 21 Italia Emanuele Pirro Dallara-Ford 10 Motor 18  
DSC 33 Roberto Moreno EuroBrun-Judd Empurrado na saída    
NSC 16 Italia Ivan Capelli Leyton House-Judd        
NSC 15 Maurício Gugelmin Leyton House-Judd        
NSC 10 Italia Alex Caffi Arrows-Ford        
NSCP 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford        
NSCP 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford        
NSCP 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Subaru        
NSCP 34 Italia Claudio Langes EuroBrun-Judd        
NSCP 39 Italia Bruno Giacomelli Life        
Fonte:[2]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos de ambos grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Canadá de 1990
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1990
Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1990
Carreira anterior:
Gran Premio de México de 1989
Gran Premio de México Carreira seguinte:
Gran Premio de México de 1991
  1. "EuroBrun – Profile". Arquivado dende o orixinal o 30 de maio de 2009. Consultado o 2009-05-28. 
  2. "1990 Mexican Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]