Gran Premio de Europa de 1985

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Unión Europea Gran Premio de Europa de 1985
Detalles da carreira
Carreira 14 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1985.
Trazado do circuíto de Brands Hatch
Trazado do circuíto de Brands Hatch
Data 6 de outubro 1985
Nome oficial III Gran Premio de Europa
Localización Circuíto de Brands Hatch, Kent, Reino Unido
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´206 km
Distancia 75 voltas, 315´500 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Ayrton Senna Lotus-Renault
Tempo 1:07.169
Volta rápida
Piloto Francia Jacques Laffite Ligier-Renault
Tempo 1:11.526 na volta 55
Podio
Primeiro Nigel Mansell Williams-Honda
Segundo Ayrton Senna Lotus-Renault
Terceiro Finlandia Keke Rosberg Williams-Honda

O Gran Premio de Europa de 1985 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no circuíto de Circuíto de Brands Hatch o 6 de outubro de 1985. Foi a décimo cuarta carreira da tempada 1985.

Ayrton Senna conseguiu a pole position por sexta vez na tempada, cunha media de 225´479 km/h, a primeira vez que alguén rodou no circuíto a máis de 225 km/h. Segundo foi Nelson Piquet, seguido dos Williams - Honda de Nigel Mansell e Keke Rosberg.

O campión mundial Niki Lauda de McLaren seguía sendo incapaz de competir debido á lesión na boneca que sufriu en Bélxica e foi substituído polo expiloto John Watson no que sería a súa última saída na Fórmula Un. Watson 21º cualificado e na súa primeira carreira de F1 desde o Gran Premio de Suráfrica de 1983 terminou sétimo, só 2 voltas atrás e a menos dun segundo por detrás sexto clasificado Thierry Boutsen. Tyrrell presentou de novo un equipo de dous coches na carreira co novato Italiano Ivan Capelli substituíndo a Stefan Bellof na súa primeira carreira na Fórmula Un.

Logo dunha moi mala saída na que caeu ao 14º posto, Alain Prost subiu 8 postos en 10 voltas, baixou de novo a noveno posto, e subiu outras 5 posicións, rompendo a marca de volta 3 veces no proceso. Finalmente quedou no cuarto lugar e no proceso, asegurou Campionato Mundial de Pilotos. Nigel Mansell logrou a súa primeira vitoria. Keke Rosberg quedou terceiro malia perder unha volta completa logo dunha colisión con Nelson Piquet causada por Ayrton Senna, quen terminou segundo. Marc Surer estivo en segunda posición co Brabham ata que falloulle o turbo.

Michele Alboreto viu escapar o seu soño do Campionato do Mundo na volta 13. Logo de parar para substituír un pneumático plano na volta 11, o turbo do seu Ferrari explotou na volta 13. Alboreto, frustrado pola pouca fiabilidade de fins de tempada do Ferrari que custoulle o campionato do mundo (liderou a táboa de puntos ata a rolda 11 en Zandvoort) conduciu o seu Ferrari 156/85 a boxes coa parte traseira do coche en chamas. De forma perigosa pilotou o coche co lume ata os boxes e directamente ao seu pit de Ferrari. Moitos observadores viron isto como xeito de demostrar que a falta de fiabilidade do Ferrari custoulle o campionato do mundo, que Prost gañou ao terminar en cuarto lugar.

A pole position de Senna cítase a miúdo como un dos seus mellores momentos.[1]

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 12 Ayrton Senna Lotus-Renault 1:08.020 1:07.169
2 7 Nelson Piquet Brabham-BMW 1:09.204 1:07.482 +0.313
3 5 Nigel Mansell Williams-Honda 1:10.537 1:08.059 +0.890
4 6 Finlandia Keke Rosberg Williams-Honda 1:09.277 1:08.197 +1.028
5 25 Francia Philippe Streiff Ligier-Renault 1:10.396 1:09.080 +1.911
6 2 Francia Alain Prost McLaren-TAG 1:10.345 1:09.429 +2.260
7 8 Suíza Marc Surer Brabham-BMW 1:09.762 1:09.913 +2.593
8 16 Derek Warwick Renault 1:11.014 1:09.904 +2.735
9 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 1:11.530 1:10.014 +2.845
10 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Renault 1:11.312 1:10.081 +2.912
11 22 Italia Riccardo Patrese Alfa Romeo 1:10.963 1:10.251 +3.082
12 18 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-BMW 1:10.918 1:10.323 +3.154
13 28 Stefan Johansson Ferrari 1:11.309 1:10.517 +3.348
14 20 Italia Piercarlo Ghinzani Toleman-Hart 1:13.517 1:10.570 +3.401
15 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 1:10.877 1:10.659 +3.490
16 3 Martin Brundle Tyrrell-Renault 1:11.296 1:10.731 +3.562
17 15 Francia Patrick Tambay Renault 1:13.048 1:10.934 +3.765
18 23 Eddie Cheever Alfa Romeo 1:12.766 1:11.500 +4.331
19 17 Austria Gerhard Berger Arrows-BMW 1:11.608 1:11.638 +4.439
20 19 Italia Teo Fabi Toleman-Hart 1:13.024 1:12.090 +4.921
21 1 John Watson McLaren-TAG 1:12.496 1:12.516 +5.327
22 33 Australia Alan Jones Lola-Hart 1:14.050 1:13.084 +5.915
23 9 Francia Philippe Alliot RAM-Hart 1:14.355 1:13.537 +6.368
24 4 Italia Ivan Capelli Tyrrell-Renault 1:16.879 1:13.721 +6.552
25 30 Alemaña Christian Danner Zakspeed 1:15.947 1:15.054 +7.885
26 29 Italia Pierluigi Martini Minardi-Motori Moderni 1:16.642 1:15.127 +9.473
NSC 24 Países Baixos Huub Rothengatter Osella-Alfa Romeo 1:16.994 1:18.022 +9.825

Race[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nigel Mansell Williams-Honda 75 1:32:58.109 3 9
2 12 Ayrton Senna Lotus-Renault 75 + 21.396 1 6
3 6 Finlandia Keke Rosberg Williams-Honda 75 + 58.533 4 4
4 2 Francia Alain Prost McLaren-TAG 75 + 1:06.121 6 3
5 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 74 + 1 volta 9 2
6 18 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-BMW 73 + 2 voltas 12 1
7 1 John Watson McLaren-TAG 73 + 2 voltas 21
8 25 Francia Philippe Streiff Ligier-Renault 73 + 2 voltas 5
9 22 Italia Riccardo Patrese Alfa Romeo 73 + 2 voltas 11
10 17 Austria Gerhard Berger Arrows-BMW 73 + 2 voltas 19
11 23 Eddie Cheever Alfa Romeo 73 + 2 voltas 18
12 15 Francia Patrick Tambay Renault 72 + 3 voltas 17
13 8 Suíza Marc Surer Brabham-BMW 62 Turbo 7
Ret 28 Stefan Johansson Ferrari 59 Eléctrico 13
Ret 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Renault 58 Motor 10
Ret 30 Alemaña Christian Danner Zakspeed 55 Motor 25
Ret 4 Italia Ivan Capelli Tyrrell-Renault 44 Accidente 24
Ret 3 Martin Brundle Tyrrell-Renault 40 Fuga auga 16
Ret 19 Italia Teo Fabi Toleman-Hart 33 Motor 20
Ret 9 Francia Philippe Alliot RAM-Hart 31 Motor 23
Ret 20 Italia Piercarlo Ghinzani Toleman-Hart 16 Motor 14
Ret 33 Australia Alan Jones Lola-Hart 13 Radiador 22
Ret 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 13 Turbo 15
Ret 7 Nelson Piquet Brabham-BMW 6 Colisión 2
Ret 16 Derek Warwick Renault 4 Inxección 8
Ret 29 Italia Pierluigi Martini Minardi-Motori Moderni 3 Accidente 26

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. http://blog.us.playstation.com/2014/05/12/gran-turismo-6-relive-sennas-legendary-moments/
  2. Hamilton, Maurice (ed.) (1985). AUTOCOURSE 1985-86. Hazleton Publishing. p. 256. ISBN 0-905138-38-4. 
  3. Hamilton, Maurice (ed.) (1985). AUTOCOURSE 1985-86. Hazleton Publishing. p. 257. ISBN 0-905138-38-4. 
  4. Williamson, Martin. "ESPN F1//Drivers/John Watson". ESPN.co.uk. Consultado o 27 June 2014. 

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1985
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1985
Carreira seguinte:
Gran Premio de Suráfrica de 1985
Carreira anterior:
Gran Premio de Europa de 1984
Gran Premio de Europa Carreira seguinte:
Gran Premio de Europa de 1993