Gran Premio de Alemaña de 1989

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Alemaña Gran Premio de Alemaña de 1989
Detalles da carreira
Carreira 9 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1989.
Trazado do circuíto de Hockenheimring.
Trazado do circuíto de Hockenheimring.
Data 30 de xullo de 1989
Nome oficial LI Grosser Mobil 1 Preis von Deutschland
Localización Hockenheimring, Hockenheim, Alemaña
Percorrido Percorrido permanente de carreira
6´797 km
Distancia 45 voltas, 305´865 km
ClimaCálido, nubrado
Pole position
Piloto Ayrton Senna McLaren-Honda
Tempo 1:42.300
Volta rápida
Piloto Ayrton Senna McLaren-Honda
Tempo 1:45.884 na volta 43
Podio
Primeiro Ayrton Senna McLaren-Honda
Segundo Francia Alain Prost McLaren-Honda
Terceiro Nigel Mansell Ferrari

O Gran Premio de Alemaña de Fórmula 1 de 1989 (oficialmente o Großer Preis von Deutschland) foi unha carreira de Fórmula 1 que se celebrou en Hockenheimring o 30 de xullo de 1989. Foi a novena rolda da tempada de 1989, o 51º Gran Premio de Alemaña e o décimo terceiro que se celebrou no circuíto de Hockenheim. Disputouse sobre 45 voltas ao circuíto de sete quilómetro nunha distancia de carreira de 305 km.

Cualificación[editar | editar a fonte]

Como era de esperar, os McLaren - Honda de Ayrton Senna e Alain Prost dominaron a cualificación no ultra rápido circuíto de Hockenheim, con Senna apenas a menos dun segundo máis rápido que Prost, quen era case oito décimas máis rápido que o Ferrari 640 de Nigel Mansell.

McLaren con todo tiñan os seus problemas en cualificación. Durante a sesión do venres Senna pasou sobre unha pedra que fixo un buraco considerable nos baixos do seu coche e o dano resultante requiríu un cambio completo do coche, o problema que era que o equipo só tiña tres dos novos coches con caixa de cambios transversais en Alemaña.

Carreira[editar | editar a fonte]

A carreira comezou con Senna na pole position e Prost xunto a el. Ao principio, Gerhard Berger no Ferrari semiautomático fixo un tremendo comezo desde o cuarto lugar, pasando a Senna, Prost e o seu compañeiro de equipo Mansell e lideraba na primeira curva con Senna, Prost e Mansell detrás. Na saída Philippe Alliot saíuse da pista de xeito espectacular cando tocouno por detrás o Minardi de Pierluigi Martini e perdeu o control do seu Lola, trompeando no céspede. Foi capaz de volver á pista pero a súa carreira só durou 20 voltas ata que o seu Lamborghini V12 sufriu unha fuga de combustible. O seu novo compañeiro de equipo, Michele Alboreto, viuse obrigado a abandonar a súa primeira carreira con Larrousse, xusto logo da 1ª curva na segunda volta despois de que o sistema eléctrico do Lamborghini fallase. Alboreto clasificouse 26º e último, só 0.016 por diante do Minardi de Luís Pérez-Sala.

O liderado de Berger duraría preto dun cuarto de volta. Senna pasou a Berger antes da primeira chicane, e Prost superouno na Ostkurve. Ao principio da segunda volta, era Senna quen lideraba diante de Prost, Berger, Mansell, Thierry Boutsen, Alessandro Nannini, Emanuele Pirro, Riccardo Patrese, e Nelson Piquet.

Os McLarens de Senna e Prost e os Ferraris de Mansell e Berger comezaron a afastarse na pista, co Benetton-Ford de Pirro e Nannini, e o Williams-Renault de Patrese apenas aguantando (Boutsen retirouse na volta 5 logo de ser tocado por Pirro na Bremsschikane 2). Na volta 14, Mansell perseguira a Berger durante dúas voltas, pero Berger tivo unha picada xusto ao achegarse á primeira chicane, e o seu Ferrari saíu voando polo aire, aterrando nunha zona de herba e cruzando a pista, evitando a Mansell e quedando parado na herba da pista.

Prost perseguiu a Senna durante 16 voltas, ata que entrou en boxes para cambiar pneumáticos, foi terriblemente lento, tardou 18 segundos, o que puxo a Mansell en segundo lugar e a Senna aínda máis lonxe. Na seguinte volta, Mansell entrou en boxes tamén para cambiar pneumáticos, a súa parada en boxes foi máis rápida que a de Prost, pero aínda así foi unha mala parada de 11 segundos, o que o deixou na cuarta posición detrás de Senna, Pirro e Prost. Entón Senna decidiu aproveitar a súa enorme vantaxe e entrou en boxes para o seu cambio de pneumáticos, a súa parada foi incluso peor que a de Prost, cunha duración de 23 segundos. Isto deixouno en segundo lugar detrás de Prost, Pirro entrara nos boxes para un cambio de pneumáticos e caeu á cuarta posición.

Pirro estrelouse contra as barreiras de espuma de poliestireno na entrada do estadio e tivo que ser trasladado ao hospital. Con Mansell tendo problemas co seu Ferrari, Senna e Prost loitaron toda a carreira, xa que ambos pilotos estaban conducindo ao límite. Empezaron a facer voltas rápidas Prost aguantaba os ataques de Senna, pero na volta 43, a caixa de cambios de Prost funcionou mal, perdeu a sexta marcha e Senna pasoulle entrando no estadio. Prost perdeu distancia nas seguintes 2 voltas e Senna liderou para lograr a súa cuarta vitoria da tempada, seguido por Prost segundo, Mansell terceiro, Patrese cuarto, Piquet quinto e Derek Warwick.

Na conferencia de prensa logo da carreira, Senna negouse a especular sobre si podería pasar Prost se o francés non perdera a sexta marcha, en lugar de afirmar que gañar logo de sufrir catro retiradas consecutivas era todo o que lle preocupaba. Pola súa banda, Prost tiña a firme crenza de que non habería ter problemas para lograr a vitoria se non tivese un problema coa caixa de cambios.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pre Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Tempo diferenza
1 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:47.283
2 36 Stefan Johansson Onyx-Ford 1:47.700 +0.417
3 30 Francia Philippe Alliot Lola-Lamborghini 1:47.746 +0.463
4 29 Italia Michele Alboreto Lola-Lamborghini 1:47.919 +0.636
5 41 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 1:47.920 +0.637
6 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford 1.48.301 +1.018
7 40 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:48.558 +1.275
8 18 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Ford 1:48.564 +1.281
9 31 Roberto Moreno Coloni-Ford 1:48.567 +1.284
10 32 Francia Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford 1:48.780 +1.457
11 33 Suíza Gregor Foitek EuroBrun-Judd 1:49.458 +2.175
12 35 Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha 1:49.527 +2.244
13 34 Alemaña Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha 1:50.455 +3.172

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:42.300 1:42.790
2 2 Francia Alain Prost McLaren-Honda 1:43.306 1:43.295 +0.995
3 27 Nigel Mansell Ferrari 1:44.020 1:44.076 +1.720
4 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 1:44.467 1:44.509 +2.167
5 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:45.062 1:44.511 +2.211
6 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 1:45.520 1:44.702 +2.402
7 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:45.033 1:45.040 +2.733
8 11 Nelson Piquet Lotus-Judd 1:47.316 1:45.475 +3.175
9 20 Italia Emanuele Pirro Benetton-Ford 1:46.521 1:45.845 +3.545
10 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:47.551 1:46.888 +4.588
11 26 Francia Olivier Grouillard Ligier-Ford 1:47.408 1:46.893 +4.593
12 7 Martin Brundle Brabham-Judd 1:47.216 1:47.796 +4.916
13 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:48.222 1:47.380 +5.080
14 15 Maurício Gugelmin March-Judd 1:47.387 1:47.578 +5.087
15 30 Francia Philippe Alliot Lola-Lamborghini 1:47.486 1:47.566 +5.186
16 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:47.511 1:47.552 +5.211
17 9 Derek Warwick Arrows-Ford 1:47.756 1:47.533 +5.233
18 12 Satoru Nakajima Lotus-Judd 1:48.782 1:47.663 +5.363
19 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 1:47.836 1:47.676 +5.376
20 21 Italia Alex Caffi Dallara-Ford 1:48.671 1:47.679 +5.379
21 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:47.879 1:48.005 +5.579
22 16 Italia Ivan Capelli March-Judd 1:48.239 1:48.078 +5.778
23 25 Francia René Arnoux Ligier-Ford 1:48.266 1:48.598 +5.966
24 36 Stefan Johansson Onyx-Ford 1:49.935 1:48.348 +6.048
25 10 Eddie Cheever Arrows-Ford 1:48.396 1:48.553 +6.096
26 29 Italia Michele Alboreto Lola-Lamborghini 1:48.670 1:48.726 +6.370
27 24 España Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 1:49.587 1:48.686 +6.386
28 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:49.252 1:49.004 +6.704
29 38 Alemaña Christian Danner Rial-Ford 1:50.679 1:49.767 +7.467
EX 39 Alemaña Volker Weidler Rial-Ford

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 45 1:21:43.302 1 9
2 2 Francia Alain Prost McLaren-Honda 45 + 18.151 2 6
3 27 Nigel Mansell Ferrari 45 + 1:23.254 3 4
4 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 44 + 1 volta 5 3
5 11 Nelson Piquet Lotus-Judd 44 + 1 volta 8 2
6 9 Derek Warwick Arrows-Ford 44 + 1 volta 17 1
7 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 44 + 1 volta 21
8 7 Martin Brundle Brabham-Judd 44 + 1 volta 12
9 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 44 + 1 volta 13
10 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 43 + 2 voltas 10
11 25 Francia René Arnoux Ligier-Ford 42 + 3 voltas 23
12 10 Eddie Cheever Arrows-Ford 40 sistema combustible 25
Ret 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 37 Motor 16
Ret 12 Satoru Nakajima Lotus-Judd 36 Trompo 18
Ret 16 Italia Ivan Capelli March-Judd 32 Eléctrico 22
Ret 15 Maurício Gugelmin March-Judd 28 Caixa de cambios 14
Ret 20 Italia Emanuele Pirro Benetton-Ford 26 Trompo 9
Ret 30 Francia Philippe Alliot Lola-Lamborghini 20 Fuga aceite 15
Ret 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 16 Motor 19
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 13 Picada 4
Ret 36 Stefan Johansson Onyx-Ford 8 Temperatura 24
Ret 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 6 Eléctrico 7
Ret 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 4 Colisión 6
Ret 21 Italia Alex Caffi Dallara-Ford 2 Motor 20
Ret 29 Italia Michele Alboreto Lola-Lamborghini 1 Eléctrico 26
Ret 26 Francia Olivier Grouillard Ligier-Ford 0 Caixa de cambios 11
NSC 24 España Luis Pérez-Sala Minardi-Ford
NSC 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford
NSC 38 Alemaña Christian Danner Rial-Ford
EX 39 Alemaña Volker Weidler Rial-Ford Empuxar para arrincar
NSCP 41 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford
NSCP 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford
NSCP 40 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford
NSCP 18 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Ford
NSCP 31 Roberto Moreno Coloni-Ford
NSCP 32 Francia Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford
NSCP 33 Suíza Gregor Foitek EuroBrun-Judd
NSCP 35 Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha
NSCP 34 Alemaña Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha    
Fonte:[1]

Líderes por volta[editar | editar a fonte]

  • Ayrton Senna 21 (1-19, 44-45), Alain Prost 24 (20-43)

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1989
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1989
Carreira seguinte:
Gran Premio de Hungría de 1989
Carreira anterior:
Gran Premio de Alemaña de 1988
Gran Premio de Alemaña Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1990

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "1989 German Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 January 2015. Consultado o 23 December 2015. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]