Gran Premio de Suráfrica de 1975
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 3 de 14 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1975. | ||
 Trazado do circuíto de Kyalami | ||
| Data | 1 de marzo 1975 | |
| Nome oficial | South African Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, Suráfrica | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´104 km | |
| Distancia | 78 voltas, 320´112 km | |
| Clima | Asollado | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Carlos Pace
|
Brabham-Ford |
| Tempo | 1:16.41[1] | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Carlos Pace
|
Brabham-Ford |
| Tempo | 1:17.20[2] na volta 11 | |
| Podio | ||
| Primeiro | .svg){kind=small} Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford |
| Segundo |  Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford |
| Terceiro |  Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford |
O Gran Premio de Suráfrica de Fórmula 1 de 1975, celebrouse no Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, o 1 de marzo de 1975. Foi a terceira rolda da tempada de Fórmula Un de 1975. Foi o 21º Gran Premio de Suráfrica desde o primeiro Gran Premio disputado en 1934 e o noveno que se celebrou en Kyalami, nos arredores de Xohanesburgo. Levouse a cabo sobre 78 voltas ao circuíto de catro quilómetros para un distancia de carreira de 320 quilómetros.
A carreira pasou a historia porque Jody Scheckter se converteu no primeiro piloto surafricano en gañar a carreira do seu país. Pilotando un Tyrrell 007 tomou a iniciativa da carreira logo de adiantar a Carlos Pace na terceira volta e levouse a súa terceira vitoria por diante do Brabham BT44B de Carlos Reutemann. O compañeiro de Scheckter en Tyrrell, Patrick Depailler, terminou terceiro.
Resumo da carreira[editar | editar a fonte]
Ferrari utilizara proveitosamente o mes de febreiro libre, para producir o novo modelo 312T cunha nova caixa de cambios transversal. Tamén apareceu unha nova cara, a muller piloto italiana Lella Lombardi.
A práctica foi complicada, Graham Hill trompeou ó pasar sobre unha mancha de aceite que deixara o coche de Ronnie Peterson, destruíu o seu coche e optou por non saír na carreira. Unha vez que se limparon os restos e se repararon os buracos da barreira, houbo un segundo accidente: Niki Lauda trompeou sobre unha mancha de aceite, golpeando a muro a 193 km/h. Logo de novos violentos accidentes de Jody Scheckter e Guy Tunmer, os pilotos consideraron que o circuíto non era seguro e negáronse a continuar ata que se solucionasen os defectos nas barreiras e melloraran a pista, apoiados polos mecánicos que insistiron no cesamento das prácticas.
Cando a carreira se puxo en marcha, Carlos Pace liderou desde a pole pero tiña problemas de freado e pronto foi superado por Jody Scheckter e Carlos Reutemann. Pouco despois Depailler tamén o adiantou e acadou a terceira praza. James Hunt retirouse co cable do acelerador roto, Vittorio Brambilla retirouse con problemas no radiador de aceite e Ian Scheckter estrelouse. Emerson Fittipaldi desafiaba a Depailler para o cuarto lugar, cando sufriu problemas nun cable das buxías. Jody Scheckter pilotou con seguridade para aferrarse á súa única vitoria en casa por diante de Reutemann.
Clasificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Points |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 | Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford | 78 | 1:43:16.90 | 3 | 9 |
| 2 | 7 | Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford | 78 | + 3.74 | 2 | 6 |
| 3 | 4 | Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford | 78 | + 16.92 | 5 | 4 |
| 4 | 8 | Carlos Pace
|
Brabham-Ford | 78 | + 17.31 | 1 | 3 |
| 5 | 12 |  Niki Lauda
|
Ferrari | 78 | + 28.64 | 4 | 2 |
| 6 | 2 |  Jochen Mass
|
McLaren-Ford | 78 | + 1:03.64 | 16 | 1 |
| 7 | 23 | Rolf Stommelen
|
Hill-Ford | 78 | + 1:12.91 | 14 | |
| 8 | 28 |  Mark Donohue
|
Penske-Ford | 77 | + 1 volta | 18 | |
| 9 | 16 |  Tom Pryce
|
Shadow-Ford | 77 | + 1 volta | 19 | |
| 10 | 5 |  Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford | 77 | + 1 volta | 8 | |
| 11 | 34 | Guy Tunmer
|
Lotus-Ford | 76 | + 2 voltas | 25 | |
| 12 | 6 |  Jacky Ickx
|
Lotus-Ford | 76 | + 2 voltas | 21 | |
| 13 | 33 | Eddie Keizan
|
Lotus-Ford | 76 | + 2 voltas | 22 | |
| 14 | 31 | Dave Charlton
|
McLaren-Ford | 76 | + 2 voltas | 20 | |
| 15 | 14 | Bob Evans
|
BRM | 76 | + 2 voltas | 24 | |
| 16 | 11 |  Clay Regazzoni
|
Ferrari | 71 | Acelerador | 9 | |
| 17 | 27 | Mario Andretti
|
Parnelli-Ford | 70 | Transmisión | 6 | |
| NC | 21 | Jacques Laffite
|
Williams-Ford | 69 | Non clasificado | 23 | |
| NC | 1 | Emerson Fittipaldi
|
McLaren-Ford | 65 | Non clasificado | 11 | |
| Ret | 32 | Ian Scheckter
|
Tyrrell-Ford | 55 | Accidente | 17 | |
| Ret | 24 | James Hunt
|
Hesketh-Ford | 53 | Sistema combustible | 12 | |
| Ret | 17 | Jean-Pierre Jarier
|
Shadow-Ford | 37 | Temperatura | 13 | |
| Ret | 10 |  Lella Lombardi
|
March-Ford | 23 | Sistema combustible | 26 | |
| Ret | 20 | Arturo Merzario
|
Williams-Ford | 22 | Motor | 15 | |
| Ret | 18 | John Watson
|
Surtees-Ford | 19 | Embrague | 10 | |
| Ret | 9 | Vittorio Brambilla
|
March-Ford | 16 | Radiador | 7 | |
| NSC | 30 | Wilson Fittipaldi
|
Fittipaldi-Ford | ||||
| NSC | 22 | Graham Hill
|
Lola-Ford |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio do Brasil de 1975 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1975 |
Carreira seguinte: Gran Premio de España de 1975 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Suráfrica de 1974 |
Gran Premio de Suráfrica | Carreira seguinte: Gran Premio de Suráfrica de 1976 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 71. ISBN 0-85429-380-9.
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 72. ISBN 0-85429-380-9.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Suráfrica de 1975 |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-15.