Gran Premio do Reino Unido de 1989
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 8 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1989. | ||
 Trazado do circuíto de silverstone | ||
| Data | 16 de xullo de 1989 | |
| Nome oficial | XLII Shell Oils British Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Silverstone, Silverstone, Reino Unido | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´778 km | |
| Distancia | 64 voltas, 305´792 km | |
| Clima | Seco, cálido, asollado | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Ayrton Senna
|
McLaren-Honda |
| Tempo | 1:09.099 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Nigel Mansell
|
Ferrari |
| Tempo | 1:12.017 na volta 57 | |
| Podio | ||
| Primeiro |  Alain Prost
|
McLaren-Honda |
| Segundo | Nigel Mansell
|
Ferrari |
| Terceiro |  Alessandro Nannini
|
Benetton-Ford |
O Gran Premio do Reino Unido de 1989 (oficialmente o XLII Shell Oils British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1989 no circuíto de Circuíto de Silverstone en Silverstone, Reino Unido. Foi a oitava carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1989. A carreira disputouse sobre 64 voltas ao circuíto de cinco quilómetros en distancia de carreira de 305 quilómetros, foi gañada polo piloto de McLaren Alain Prost despois de que comezara na segunda posición. Nigel Mansell terminou en segundo lugar co Ferrari e o Benetton do piloto Alessandro Nannini terminou terceiro.
Informe[editar | editar a fonte]
McLaren presentouse na carreira cun novo sistema de aceite e caixa de cambios transversal que se temía que non fora fiable. Con todo, o equipo de Woking tomou o control da cualificación con Senna por diante de Prost. Prost anunciou antes da carreira que deixaría McLaren ao final da tempada. O March de Gugelmin tivo un problema relacionado coa auga momentos antes da carreira e polo tanto tivo que comezar a carreira desde o pitlane. Derek Warwick comezou a carreira cun asento especial malia un accidente de karting que causoulle un forte dor de costas. Nelson Piquet cualificouse ben e foi o sétimo máis rápido no Warm up. Prost logrou facer a mellor saída na luz verde, pero Senna freou máis tarde e volveu tomar a dianteira na curva Copse. As primeiras voltas estiveron moi apertadas entre Senna, Prost, Mansell e Berger. Pero pront Berger entrou aos boxes ao final da 4ª volta con problemas eléctricos. O austríaco reincorporouse á carreira unhas voltas despois. Na volta 5 a orde da carreira era Senna, Prost, Mansell, Boutsen, Patrese e Nannini. O trío líder desfíxose do resto con Mansell alentando á multitude británica facendo a volta rápida na volta 6, 1,6 detrás do líder e tamén nas voltas 7 e 10. Ayrton Senna saíuse da pista na volta 12 entrando en Becketts debido a problemas de selección de marchas, permitindo ao seu compañeiro de equipo Alain Prost tomar o liderado diante do Ferrari de Nigel Mansell. Patrese era perseguido por Nannini e Piquet pero na volta 19 Patrese sufriu un grande accidente na Club Corner. Prost comezou a ampliar a súa vantaxe, axudado pola potencia do motor Honda. Na volta 22, a orde de carreira era Prost 2,5 segundos por diante de Mansell, Boutsen 32 segundos máis atrás, un segundo antes de Piquet (Nannini había entrado en boxes para poñer pneumáticos novos), que estaba 25 segundos por diante de Alliot, que estaba a 1 segundo de Jean Alesi no seu segundo Gran Premio. Na volta 29 Prost lideraba sobre Mansell por 3.2 segundos, Piquet estaba 42 segundos detrás do líder, Nannini 62 segundos detrás Prost, Gugelmin que comezou na parte traseira 64 segundos detrás e na sexta posición estaba Alliot unha volta por abaixo. Alesi retirouse logo de trompear á saída da Club Corner. Prost construíra un coxín de entre 7-9 segundos, na volta 42, o Ferrari de Mansell sufriu unha picada no pneumático dianteiro dereito, facendo que o coche para arrastrara na superficie creando fume e faíscas. Mansell arrastrouse de regreso aos boxes desde a recta do Hangar e fixo un pitstop que lle levou 11 segundos, quedou a 54 segundos detrás de Prost e aínda en segunda posición. Prost fixo entón o que parecía un pitstop de precaución para cambiar os pneumáticos, pero un problema coa instalación da parte traseira dereita significou que trdase 25 segundos antes de poder soltarse dos gatos. A súa vantaxe sobre Mansell reduciuse a 12 segundos. Na volta 56 Nannini pasou a Piquet para reclamar a posición final do podio.
Clasificación[editar | editar a fonte]
Precualificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 37 |  Bertrand Gachot
|
Onyx-Ford | 1:11.506 | — |
| 2 | 17 | Nicola Larini
|
Osella-Ford | 1:11.766 | +0.260 |
| 3 | 8 | Stefano Modena
|
Brabham-Judd | 1:11.809 | +0.303 |
| 4 | 7 | Martin Brundle
|
Brabham-Judd | 1:12.021 | +0.515 |
| 5 | 36 |  Stefan Johansson
|
Onyx-Ford | 1:12.248 | +0.742 |
| 6 | 21 | Alex Caffi
|
Dallara-Ford | 1.12.501 | +0.995 |
| 7 | 33 |  Gregor Foitek
|
EuroBrun-Judd | 1:13.128 | +1.622 |
| 8 | 18 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Ford | 1:13.429 | +1.923 |
| 9 | 41 | Yannick Dalmas
|
AGS-Ford | 1:13.720 | +2.214 |
| 10 | 34 |  Bernd Schneider
|
Zakspeed-Yamaha | 1:14.124 | +2.618 |
| 11 | 32 | Pierre-Henri Raphanel
|
Coloni-Ford | 1:14.206 | +2.700 |
| 12 | 35 |  Aguri Suzuki
|
Zakspeed-Yamaha | 1:14.266 | +2.760 |
| 13 | 39 | Volker Weidler
|
Rial-Ford | 1:15.096 | +3.590 |
Cualificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:09.124 | 1:09.099 | — |
| 2 | 2 | Alain Prost
|
McLaren-Honda | 1:10.156 | 1:09.266 | +0.167 |
| 3 | 27 | Nigel Mansell
|
Ferrari | 1:09.488 | 1:10.279 | +0.389 |
| 4 | 28 |  Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:09.855 | 1:10.130 | +0.756 |
| 5 | 6 | Riccardo Patrese
|
Williams-Renault | 1:09.865 | 1:09.963 | +0.766 |
| 6 | 15 | Maurício Gugelmin
|
March-Judd | 1:10.336 | 1:12.665 | +1.237 |
| 7 | 5 | Thierry Boutsen
|
Williams-Renault | 1:10.376 | 1:10.771 | +1.277 |
| 8 | 16 | Ivan Capelli
|
March-Judd | 1:10.650 | 1:11.544 | +1.551 |
| 9 | 19 | Alessandro Nannini
|
Benetton-Ford | 1:11.034 | 1:10.798 | +1.699 |
| 10 | 11 | Nelson Piquet
|
Lotus-Judd | 1:11.589 | 1:10.925 | +1.826 |
| 11 | 23 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Ford | 1:11.368 | 1:11.582 | +2.269 |
| 12 | 30 | Philippe Alliot
|
Lola-Lamborghini | 1:11.541 | 1:12.408 | +2.442 |
| 13 | 29 | Éric Bernard
|
Lola-Lamborghini | 1:12.193 | 1:11.687 | +2.588 |
| 14 | 8 | Stefano Modena
|
Brabham-Judd | 1:12.262 | 1:11.755 | +2.656 |
| 15 | 24 |  Luis Pérez-Sala
|
Minardi-Ford | 1:11.955 | 1:11.826 | +2.727 |
| 16 | 12 | Satoru Nakajima
|
Lotus-Judd | 1:12.326 | 1:11.960 | +2.861 |
| 17 | 17 | Nicola Larini
|
Osella-Ford | 1:12.061 | 1:12.395 | +2.962 |
| 18 | 3 | Jonathan Palmer
|
Tyrrell-Ford | 1:12.070 | 1:12.157 | +2.971 |
| 19 | 9 | Derek Warwick
|
Arrows-Ford | 1:12.295 | 1:12.208 | +3.109 |
| 20 | 7 | Martin Brundle
|
Brabham-Judd | 1:12.616 | 1:12.327 | +3.228 |
| 21 | 37 | Bertrand Gachot
|
Onyx-Ford | 1:12.329 | 1:12.928 | +3.230 |
| 22 | 4 | Jean Alesi
|
Tyrrell-Ford | 1:12.994 | 1:12.341 | +3.242 |
| 23 | 31 | Roberto Moreno
|
Coloni-Ford | 1:12.680 | 1:12.412 | +3.313 |
| 24 | 26 | Olivier Grouillard
|
Ligier-Ford | 1:12.853 | 1:12.605 | +3.506 |
| 25 | 22 | Andrea de Cesaris
|
Dallara-Ford | 1:13.335 | 1:12.904 | +3.805 |
| 26 | 20 | Emanuele Pirro
|
Benetton-Ford | 1:13.233 | 1:13.148 | +4.049 |
| 27 | 25 | René Arnoux
|
Ligier-Ford | 1:13.240 | 1:13.550 | +4.141 |
| 28 | 10 |  Eddie Cheever
|
Arrows-Ford | 1:13.655 | 1:13.386 | +4.287 |
| 29 | 40 | Gabriele Tarquini
|
AGS-Ford | 1:13.496 | 1:13.997 | +4.397 |
| 30 | 38 | Christian Danner
|
Rial-Ford | 1:15.387 | 1:15.394 | +6.288 |
Carreira[editar | editar a fonte]
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1989 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1989 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1989 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1988 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1990 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "1989 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2015. Consultado o 23 de decembro de 2015.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1989 |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |