Saltar ao contido

Eddie Cheever

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaEddie Cheever

(2009) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento10 de xaneiro de 1958 Editar o valor en Wikidata (66 anos)
Phoenix, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
EducaciónSt. George's British International School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Traxectoria
  Equipo Vehículo empregado
-Alfa Romeo F1 Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
Familia
FillosEddie Cheever III Editar o valor en Wikidata

Edward McKay Cheever Jr., nado en Phoenix (Arizona) o 10 de xaneiro de 1958, é un antigo piloto de carreiras estadounidense que correu durante case 30 anos na Fórmula 1, coches deportivos, CART e a Indy Racing League. Cheever participou en 143 carreiras do Campionato do Mundo de Fórmula Un e comezou 132, máis que ningún outro estadounidense, pilotando para nove equipos diferentes desde 1978 ata 1989. En 1996, formou o seu propio equipo IRL, Team Cheever, e gañou as 500 Millas de Indianápolis de 1998 como propietario e piloto. O equipo máis tarde competiu en coches deportivos.

O seu irmán máis novo Ross Cheever, o seu sobriño Richard Antinucci e o seu fillo Eddie Cheever III tamén se converteron en pilotos de carreiras.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Aínda que naceu nos Estados Unidos, Cheever viviu en Roma, Italia, cando era neno e asistiu á St. George's British International School e máis tarde The New School of Rome. Introduciuse aos deportes de motor aos oito anos cando o seu pai levouno a unha carreira de coches deportivos en Monza. Pronto comezou a correr en go-karts e gañou os campionatos italianos e europeos de karting aos 15 anos. Subiu os niveis das carreiras de Fórmula europeas, facendo equipo co seu compatriota estadounidense Danny Sullivan na Fórmula 3 en 1975. Obtivo unha vitoria significativa contra Gunnar Nilsson e Rupert Keegan a finais de 1975 e despois pilotaba para o Project Four de Ron Dennis na Fórmula 2 en 1976, 1977 e 1978, quedando subcampión ante René Arnoux no campionato de 1977. A finais de 1977, era considerado o piloto máis prometedor do mundo fóra da F1, [Cómpre referencia] conseguindo vitorias en 1977 na F2 en Nurburgring e Rouen.

Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

Cheever entrou por primeira vez na Fórmula 1 en 1978, pouco despois de cumprir 20 anos. Despois de fallar na clasificación para as dúas primeiras carreiras do ano en Arxentina e Brasil nun Theodore, fixo grella en Suráfrica nun Hesketh, pero retirouse cedo. Despois concentrouse na Fórmula Dous durante o resto de 1978 e 1979.

Cheever pilotando para Tyrrell no Gran Premio dos Países Baixos de 1981

Para o campionato de F2 de 1979, Cheever deixou o Project Four e uniuse ao equipo italiano Osella, logrando tres vitorias e o cuarto posto na xeral no seu FA2 propulsado por BMW. En 1980 Osella pasou á Fórmula Un, Cheever pilotando o FA1 do equipo con motor Cosworth. Non obstante, o coche non era fiable e Cheever conseguiu só un final durante todo o ano, o duodécimo lugar na carreira local do equipo en Italia. Cambiando de equipo varias veces mentres tentaba subir pola grella, Cheever conseguiu cinco puntos para o equipo Tyrrell en 1981, e tres podios para o Ligier o ano seguinte, incluíndo un segundo lugar no Gran Premio de Detroit de 1982.[1]

A tempada 1983 resultou ser o punto álxido de Cheever na Fórmula Un. Asinou co equipo de fábrica Equipe Renault xunto ao francés Alain Prost, ambos os dous estaban entre os favoritos do campionato do ano. Cheever acadou catro podios máis e 22 puntos de campionato conducindo o Renault RE30C durante as dúas primeiras carreiras antes de pilotar o seu substituto moito mellor, o RE40, durante o resto da tempada. Pero a decepción do equipo tras perder tanto os títulos de Pilotos (Prost) como de Construtores ao final da tempada provocou a substitución de Cheever e Prost. O seu mellor resultado para Renault foi segundo no Gran Premio do Canadá no Circuíto Gilles Villeneuve de Montreal, mentres que a principios da tempada logrou a súa posición de clasificación máis alta da súa carreira cando foi segundo despois do seu compañeiro de equipo Prost no Gran Premio de Francia no Circuíto Paul Ricard. Os rumores non confirmados indicaban que Renault fichaba Cheever xa que o fabricante francés buscaba vender máis coches en América do Norte, e ter un piloto estadounidense no equipo de Fórmula Un apoiado pola fábrica axudaría a esa causa (houbo tres carreiras de F1 en América do Norte en 1983). Long Beach, Detroit e o Canadá).

Cheever pilotoanod para Alfa Romeo no Gran Premio de Alemaña de 1985

Nas seguintes seis tempadas, nunca pilotou outro coche de F1 realmente competitivo. Despois de deixar Renault, Cheever tivo dúas tempadas sen éxito con Alfa Romeo como compañeiro de equipo do italiano Riccardo Patrese. O motor turbo 890T V8 sedento e pouco potente usado nos Alfas tivo escasos resultados, aínda que en xeral críase que Cheever superou ao seu compañeiro de equipo a pesar de non conseguir clasificarse para o Gran Premio de Mónaco de 1984 . Patrese, con todo, logrou o único podio para o equipo neses dous anos cando quedou terceiro no Gran Premio de Italia de 1984. Cheever era terceiro a falta de seis voltas pero o seu Alfa quedou sen combustible, cedendo o lugar a Patrese (o equipo establecera a velocidade do motor 890T de Cheever ao tempo que a Patrese fixera unha carreira económica coa esperanza dun bo final). En 1985 non foi axudado polo coche do equipo, o Alfa Romeo 185T, que resultou ser moi pouco competitivo, o que obrigou ao equipo a actualizar o seu coche de 1984, o 184T ás especificacións de 1985 e utilizouno durante a última metade da tempada, aínda que o antigo coche non mellorou os resultados a pesar de ser un pouco máis rápido mentres seguía o problema do combustible. A finais da tempada de 1985, Alfa anunciou que se retirarían da F1 a finais de ano, deixando a Cheever sen unidade de F1, mentres que Patrese volveu a Brabham en lugar de Nelson Piquet, que fichou por Williams.

Cheever durante os adestramentos para o Gran Premio de Europa de 1985

Mentres correu no Campionato do Mundo de Automóbiles Deportivos para o equipo Jaguar de Tom Walkinshaw Racing, Cheever só correu nun Gran Premio de F1 en 1986. Isto foi para o equipo Haas Lola de propiedade e patrocinio estadounidense en Detroit, como substituto do lesionado Patrick Tambay. Cheever realmente cualificou o descoñecido Lola THL2 co seu motor Ford V6 turboalimentado na décima posición. O piloto habitual do equipo, o Campión do Mundo de 1980 Alan Jones, só puido clasificar o seu coche no posto 21. Ambos Lolas retiráronse con danos na dirección durante a carreira, Jones na volta 33, Cheever 4 voltas despois. Cheever foi só a terceira opción para substituír a Tambay para a carreira. O propietario do equipo Carl Haas pedira orixinalmente ao piloto principal do seu equipo CART, o campión do mundo 1978 Mario Andretti que conducise. Non obstante, Mario rexeitou, pero recomendou ao seu fillo Michael como substituto. Porén, cando Michael non puido obter unha Superlicenza FIA para a carreira, Haas recorreu ao experimentado Cheever, quen aceptou rapidamente regresara á F1.

Para 1987, fichouno o xefe do equipo Arrows, Jackie Oliver, como compañeiro do piloto británico Derek Warwick (a cita de Cheever coincidiu co USF&G grupo financeiro converténdose no principal patrocinador do equipo). Cheever e Warwick (que foran compañeiros de equipo en TWR o ano anterior) estaban igualados e terían moitas batallas na pista durante 1987 e 1988. Acadou o terceiro posto no Gran Premio de Italia de 1988 en Monza; nun momento, case foi descualificado cando se descubriu que o depósito de combustible de 150 litros do seu Arrows A10B contiña 151 litros. Afortunadamente, un exame máis detallado revelou que o tamaño do tanque era de 149 litros e quedouse co terceiro lugar. O podio custoulle un novo par de lentes de sol para o mecánico xefe. Monza, gañada polo Ferrari de Gerhard Berger, foi a única carreira desa tempada que non gañou o McLaren-Honda de Alain Prost e o campión do mundo de 1988 Ayrton Senna. O terceiro lugar de Cheever no Gran Premio de Italia de 1988 tamén foi o podio final para o motor BMW M12 l4 (con distintivo "Megatron" en 1987 e 1988). Nese momento, era o motor turbo máis antigo que se usaba na Fórmula Un, xa que utilizouse por primeira vez polo equipo Brabham en 1982.

Cheever pilotando o seu 1988 Arrows A10B-Megatron no Festival de Goodwood de velocidade de 2008

O seu último podio chegou no Gran Premio dos Estados Unidos de 1989 no seu lugar de nacemento, Phoenix, onde estivo envolto nunha batalla de longa carreira co Williams- Renault do antigo compañeiro de Alfa Romeo Riccardo Patrese para o segundo posto, pero despois tivo que ceder nas últimas etapas da carreira cando os seus freos comezaron a esvaecerse (afirmou que un dos seus freos dianteiros en realidade deixara de funcionar). A última carreira de Cheever na Fórmula Un foi no chuvioso Gran Premio de Australia de 1989 en Adelaida. Durante os últimos segundos da cualificación, perdeu a forma saíndose na horquilla Fosters cara á recta de boxes e golpeou o muro con forza co seu Arrows A11-Ford, destruíndo a parte traseira do coche. Na carreira foi o último en retirarse, saíndo na volta 42 despois de pilotar durante moitas voltas co alerón dianteiro doutro coche aloxado no lateral do seu Arrows.

Durante a súa última tempada na Fórmula Un, Cheever mantívose competitivo (cando rematou, a súa posición media era sétima), pero quedou cada vez máis desconcertado pola súa incapacidade para cualificarse ben (a súa posición media de cualificación era 23, en comparación co 14 de Warwick). A súa mellor posición de clasificación para a tempada foi 16º no Canadá e Hungría, e mesmo non logrou clasificarse para o Gran Premio do Reino Unido en Silverstone e o Gran Premio de Italia en Monza, onde quedara terceiro o ano anterior.

En total, participou en 143 Grandes Premios, logrou nove podios e anotou un total de 70 puntos de campionato. O seu mellor ano foi 1983, cando rematou sétimo no campionato, logrou tres podios e unha primeira fila para Renault.

Modelo:Infobox piloto de carreiras

Cheever pilotando para Chip Ganassi Racing no Circuíto de Laguna Seca na 1991

De 1986 a 1988, mentres pilotaba na Fórmula 1, Cheever gañou dez carreiras de coches deportivos para Jaguar. En 1990 trasladouse aos Estados Unidos para pilotar para Chip Ganassi Racing na serie CART. No seu primeiro intento nas 500 Millas de Indianápolis, quedou oitavo e foi nomeado Rookie do Ano, así como Novato do Ano na CART.[2] En 1992, clasificouse segundo para a carreira e terminou cuarto. En total, logrou catro podios na serie pero nunca gañou. Pilotando para o equipoteam de A.J. Foyt, Cheever estivo máis preto da vitoria en Nazareth en 1995: liderou a carreira na última volta cando quedou sen combustible. Na Indy 500, Cheever estivo involucrado nun accidente na volta 1 con Stan Fox, Carlos Guerrero e Lyn St. James. Fox resultou ferido grave no accidente.

Rexistro de carreiras

[editar | editar a fonte]

Traxectoria profesional

[editar | editar a fonte]
Tempada Series Equipo Carreiras Gañadas Poles V/rápidas Podios Puntos Posición
1976 Campionato europeo de Fórmula 2 Project Four Racing 10 0 0 0 1 10
1977 Campionato europeo de Fórmula 2 Project Four Racing 12 2 1 1 6 40
World Championship for Makes BMW Alpina 2 0 0 0 2 0 NC
1978 Campionato europeo de Fórmula 2 Project Four Racing 12 0 0 1 3 22
World Sportscar Championship BMW Italia-Osella 3 0 0 0 1 0 NC
Fórmula 1 Olympus Cameras Hesketh Racing 1 0 0 0 0 0 NC
1979 Campionato europeo de Fórmula 2 Osella Squadra Corse 12 3 1 2 3 32
BMW M1 Procar Championship Osella Squadra Corse 1 0 0 0 0 3 24º
World Sportscar Championship Lancia Corse 1 0 0 0 0 0 NC
1980 Fórmula 1 Osella Squadra Corse 10 0 0 0 0 0 NC
World Sportscar Championship Lancia Corse 7 1 0 0 4 0 NC
BMW M1 Procar Championship GS Team 1 0 0 0 0 0 NC
1981 Förmula 1 Tyrrell Racing Team 14 0 0 0 0 10 12º
World Sportscar Championship Martini Racing 4 0 0 0 0 20 111º
1982 Fórmula 1 Ligier Talbot Gitanes 14 0 0 0 3 15 12º
1983 Fórmula 1 Equipe Renault Elf 15 0 0 0 4 22
1984 Fórmula 1 Benetton Team Alfa Romeo 15 0 0 0 0 3 16º
1985 Fórmula 1 Benetton Team Alfa Romeo 16 0 0 0 0 0 NC
1986 World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 9 1 0 1 3 61
Fórmula 1 Haas Lola 1 0 0 0 0 0 NC
PPG Indy Car World Series Arciero Racing 1 0 0 0 0 0 NC
1987 Fórmula 1 USF&G Arrows Megatron 16 0 0 0 0 8 10º
World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 7 3 1 1 4 100
1988 Fórmula 1 USF&G Arrows Megatron 16 0 0 0 1 6 12º
World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 8 4 0 0 6 182
1989 Fórmula 1 USF&G Arrows 14 0 0 0 1 6 11ºh
1990 PPG Indy Car World Series Chip Ganassi Racing 16 0 0 0 2 80
1991 PPG Indy Car World Series Chip Ganassi Racing 17 0 0 0 1 91
1992 PPG Indy Car World Series Chip Ganassi Racing 16 0 0 0 1 80 10º
1993 PPG Indy Car World Series Turley 4 0 0 0 0 21 17º
King Racing 3 0 0 0 0
Dick Simon Racing 1 0 0 0 0
Team Menard 1 0 0 0 0
1994 PPG Indy Car World Series A. J. Foyt Enterprises 7 0 0 0 0 5 27º
Team Menard 1 0 0 0 0
1995 PPG Indy Car World Series A. J. Foyt Enterprises 15 0 0 0 0 33 18º
1996 Indy Racing League Team Menard 2 0 0 1 0 147 16º
1996–97 Indy Racing League Team Cheever 10 1 0 0 1 230
1998 Indy Racing League Team Cheever 11 1 0 0 2 222
1999 Indy Racing League Team Cheever 10 1 0 0 1 222
2000 Indy Racing League Team Cheever 9 1 0 1 1 257
2001 Indy Racing League Team Cheever 13 1 0 1 2 261
2002 Indy Racing League Red Bull Cheever Racing 15 0 1 1 0 280 10º
2005 Grand Prix Masters Team Altech 1 0 0 0 0 N/A NC
2006 IndyCar Series Cheever Racing 7 0 0 0 0 114 19º
Grand Prix Masters Team Altech 1 0 0 0 0 N/A NC
Team GPM 1 1 0 0 1

Resultados completos do Campionato de Europa de Fórmula 2

[editar | editar a fonte]

(chave) (Carreiras en negra indican pole position carreiras en cursiva indican volta rápida)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Pos. Pts
1976 Project Four Racing March 752 Lancia-Ferrari HOC
NSC
10
Hart 420R THR
4
VAL
DSC
SAL
Ret
PAU
Ret
HOC
Ret
ROU
Ret
MUG EST
5
March 762 PER
3
Ralt RT1 NOG
8
HOC
15
1977 Project Four Racing Ralt RT1 BMW SIL
7
THR
2
HOC
Ret
NÜR
1
VAL
3
PAU
Ret
MUG
17
ROU
1
NOG
5
PER
Ret
MIS
2
EST
3
DON 2ºd 40
1978 Project Four Racing March 782 BMW THR
4
HOC
Ret
NÜR
3
PAU
5
MUG
7
VAL
Ret
ROU
2
DON
Ret
NOG
9
PER
2
MIS
6
HOC
Ret
22
1979 Osella Squadra Corse OsellaFA2/79 BMW SIL
1
HOC
5
THR
Ret
NÜR
8
VAL
Ret
MUG
Ret
PAU
1
HOC
Ret
ZAN
1
PER
5
MIS
6
DON
7
32

Resultados completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pos. Puntos
1978 Theodore Racing Hong Kong Theodore TR1 Ford Cosworth DFV ARX
NSC
BRA
NSC
NC 0
Olympus Cameras Hesketh Racing Hesketh 308E Ford Cosworth DFV RSA
Ret
USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN
1980 Osella Squadra Corse Osella FA1 Ford Cosworth DFV ARX
NSC
BRA
NSC
RSA
Ret
USW
Ret
BEL
NSC
MON
NSC
FRA
Ret
GBR
Ret
ALE
Ret
AUT
Ret
NED
Ret
NC 0
Osella FA1B ITA
12
CAN
Ret
USA
Ret
1981 Team Tyrrell Tyrrell 010 Ford Cosworth DFV USW
5
BRA
NC
ARx
Ret
SMR
Ret
BEL
6
MON
5
ESP
NC
FRA
13
GBR
4
12º 10
Tyrrell 011 ALE
5
AUT
NSc
NED
Ret
ITA
Ret
CAN
12
CPL
Ret
1982 Equipe Talbot Gitanes Ligier JS17 Matra V12 RSA
Ret
BRA
Ret
USW
Ret
SMR BEL
3
DET
2
CAN
10
12º 15
Ligier JS19 MON
Ret
NED
NSC
GBR
Ret
FRA
16
ALE
Ret
AUT
Ret
SUI
NC
ITA
6
CPL
3
1983 Equipe Renault Elf Renault RE30C Renault V6 (t/c) BRA
Ret
USW
13
22
Renault RE40 FRA
3
SMR
Ret
MON
Ret
BEL
3
DET
Ret
CAN
2
GBR
Ret
ALE
Ret
AUT
4
NED
Ret
ITA
3
EUR
10
RSA
6
1984 Benetton Team Alfa Romeo Alfa Romeo 184T Alfa Romeo V8 (t/c) BRA
4
RSA
Ret
BEL
Ret
SMR
7
FRA
Ret
MON
NSC
CAN
11
DET
Ret
DAL
Ret
GBR
Ret
ALE
Ret
AUT
Ret
NED
13
ITA
9
EUR
Ret
POR
17
16º 3
1985 Benetton Team Alfa Romeo Alfa Romeo 185T Alfa Romeo V8 (t/c) BRA
Ret
POR
Ret
SMR
Ret
MON
Ret
CAN
17
DET
9
FRA
10
NC 0
Alfa Romeo 184TB GBR
Ret
ALE
Ret
AUT
Ret
NED
Ret
ITA
Ret
BEL
Ret
EUR
11
RSA
Ret
AUS
Ret
1986 Haas Lola Lola THL2 Ford V6 (t/c) BRA ESP SMR MON BEL CAN DET
Ret
FRA GBR ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS NC 0
1987 USF&G Arrows Megatron Arrows A10 Megatron 4 en liña (t/c) BRA
Ret
SMR
Ret
BEL
4
MON
Ret
DET
6
FRA
Ret
GBR
Ret
ALE
Ret
HUN
8
AUT
Ret
ITA
Ret
POR
6
ESP
8
MEX
4
XPN
9
AUS
Ret
10º 8
1988 USF&G Arrows Megatron Arrows A10B Megatron Straight-4 (t/c) BRA
8
SMR
7
MON
Ret
MEX
6
CAN
Ret
DET
Ret
FRA
11
GBR
7
ALE
10
HUN
Ret
BEL
6
ITA
3
POR
Ret
ESP
Ret
XPN
Ret
12º 6
Arrows A10 AUS
Ret
1989 USF&G Arrows Arrows A11 Ford Cosworth DFR BRA
Ret
SMR
9
MON
7
MEX
7
USA
3
CAN
Ret
FRA
7
GBR
NSC
ALE
12
HUN
5
BEL
Ret
ITA
NSC
POR
Ret
ESP
Ret
XPN
8
AUS
Ret
11º 6

Resultados nas 24 Horas de Le Mans

[editar | editar a fonte]
ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1980 Italia Jolly Club - Lancia Corse Italia Carlo Facetti
Italia Martino Finotto
Lancia Beta Monte Carlo Gr.5 272 19º* *
1981 Italia Martini Racing Italia Michele Alboreto
Italia Carlo Facetti
Lancia Beta Monte Carlo Gr.5 322
1986 Silk Cut Jaguar
Tom Walkinshaw Racing
Derek Warwick
Francia Jean-Louis Schlesser
Jaguar XJR-6 C1 239 Ret Ret
1987 Silk Cut Jaguar
Tom Walkinshaw Racing
Raul Boesel
Países Baixos Jan Lammers
Jaguar XJR-8LM C1 325

* Cheever apareceu como NTS

Rodas abertas en América

[editar | editar a fonte]

(chave)

Resultados na CART

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Ranquin Puntos
1986 Arciero Racing March 86C Ford Cosworth DFX PHX LBH INDY MIL POR MEA CLE TOR MIS POC MDO SAN MIS2 ROA LS PHX2 MIA
27
NC 0
1990 Chip Ganassi Racing Penske PC-18 Chevrolet 265A PHX
7
LBH
13
INDY
8
MIL
11
DET
3
POR
19
CLE
16
MEA
21
TOR
3
MIS
4
DEN
20
VAN
14
MDO
4
ROA
9
NAZ
6
LS
10
80
1991 Chip Ganassi Racing Lola T91/00 Chevrolet 265A SRF
15
LBH
3
PHX
8
INDY
31
MIL
7
DET
12
POR
9
CLE
8
MEA
5
TOR
17
MIS
7
DEN
4
VAN
12
MDO
8
ROA
7
NAZ
6
LS
6
91
1992 Chip Ganassi Racing Lola T91/00 Ford XB SRF
8
10º 80
Lola T92/00 PHX
2
LBH
22
INDY
4
DET
11
POR
4
MIL
5
NHA
16
TOR
9
MIS
20
CLE
11
ROA
23
VAN
16
MDO
12
NAZ
9
LS
4
1993 Turley Penske PC-21 Chevrolet 265B SRF
7
PHX
24
LBH
9
DET
21
POR CLE TOR MIS NHA 17º 21
Team Menard Lola T92/00 Buick V6 (t/c) INDY
16
MIL
Dick Simon Racing Lola T93/00 Ford XB ROA
6
VAN
King Racing Chevrolet 265C MDO
28
NAZ
10
LS
14
1994 Team Menard Lola T93/00 Menard V6 (t/c) SRF PHX LBH INDY
8
MIL DET POR CLE TOR 27ºh 5
A. J. Foyt Enterprises Lola T94/00 Ford XB MIS
21
MDO
17
NHA
21
VAN
17
ROA
27
NAZ
24
LS
25
1995 A. J. Foyt Enterprises Lola T95/00 Ford XB MIA
14
SRF
7
PHX
14
LBH
4
NAZ
5
INDY
31
DET
25
POR
25
ROA
17
TOR
11
CLE
22
MIS
19
MDO
10
NHA
17
VAN LS 18º 33
Lola T94/00 MIL
26

Resultados nas IRL IndyCar Series

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Ranquin Puntos
1996 Team Menard Lola T95/00 3 Menard V6 (t/c) WDW
10
PHX
Wth
INDY
11
16º 147
1996–1997 Team Cheever 51 NHM
15
LVS
25
230
G-Force Oldsmobile WDW
1
PHX
12
INDY
23
TXS
6
PPIR
4
CLT
6
NH2
9
LV2
21
1998 Dallara WDW
24
PHX
10
INDY
1
TXS
26
NHM
9
DOV
16
CLT
20
PPIR
8
ATL
3
TX2
25
LVS
5
222
1999 WDW
1
PHX
17
222
Infiniti CLT
C1
INDY
18
TXS
16
PPIR
4
ATL
6
DOV
21
PPI2
11
LVS
17
TX2
4
2000 Riley & Scott WDW
3
PHX
10
257
Dallara LVS
11
INDY
5
TXS
9
PPIR
1
ATL
21
KTY
4
TX2
2
2001 PHX
19
HMS
9
ATL
24
INDY
26
TXS
12
PPIR
6
RIR
13
KAN
1
NSH
15
KTY
21
STL
4
CHI
3
TX2
18
261
2002 Red Bull Cheever Racing HMS
25
PHX
15
FON
20
NZR
7
INDY
5
TXS
19
PPIR
8
RIR
14
KAN
16
NSH
6
MIS
22
KTY
11
STL
10
CHI
5
TX2
8
10º 280
2006 Cheever Racing Honda HMS
10
STP
11
MOT INDY
13
WGL
17
TXS
17
RIR
14
KAN
14
NSH MIL MIS KTY SNM CHI 19º 114
1 O VisionAire 500K de 1999 en Charlotte cancelouse despois de 79 voltas debido a vítimas mortais de espectadores. Cheever clasificouse 18º.

CART career summary

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Vitorias Puntos Final no campionato
1986 Arciero Racing 0 0 Sen cualificar
1990 Chip Ganassi Racing 0 80
1991 Chip Ganassi Racing 0 91
1992 Chip Ganassi Racing 0 80 10º
1993 Turley/Menard/Simon/King 0 21 17ºh
1994 Menard/Foyt 0 5 27º
1995 A. J. Foyt Enterprises 0 33 18º

Mellor finalización da carreira: 2º (Phoenix – 1992), mellor resultado do campionato: 9º

IRL IndyCar career summary

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Vitorias Poles Puntos Championato
Final
1996 Team Menard 0 0 49 16º
1996–1997 Team Cheever 1 0 230
1998 Team Cheever 1 0 222
1999 Team Cheever 1 0 222
2000 Team Cheever 1 0 257
2001 Team Cheever 1 0 261
2002 Team Cheever 0 1 280 10º
2006 Cheever Racing 0 0 114 19º
VitoriasWins Poles Mellor finalización do campionato Puntos de Carreira
5 1 3rd (1996–1997, 2000) 1635

Resultados nas 500 Millas de Indianápolis

[editar | editar a fonte]
Ano Chasis Motor Saída Final Equipo
1990 Penske PC-18 Chevrolet 265A 14 8 Chip Ganassi Racing
1991 Lola T91/00 Chevrolet 265A 10 31 Chip Ganassi Racing
1992 Lola T92/00 Ford XB 2 4 Chip Ganassi Racing
1993 Lola T92/00 Buick V6 (t/c) 33 16 Team Menard
1994 Lola T93/00 Menard V6 (t/c) 11 8 Team Menard
1995 Lola T95/00 Ford XB 14 31 A. J. Foyt Enterprises
1996 Lola T95/00 Menard V6 (t/c) 4 11 Team Menard
1997 G-Force Oldsmobile 11 23 Team Cheever
1998 Dallara Oldsmobile 17 1 Team Cheever
1999 Dallara Infiniti 16 18 Team Cheever
2000 Dallara Infiniti 10 5 Team Cheever
2001 Dallara Infiniti 26 25 Team Cheever
2002 Dallara Infiniti 6 5 Team Cheever
2006 Dallara Honda 19 13 Cheever Racing

Resultados na International Race of Champions

[editar | editar a fonte]

(chave) (Negra – Pole position. * – Voltas lideradas.)

Resultados na International Race of Champions
Tempada Vitorias 1 2 3 4 Pos. Puntos
1999 Pontiac DAY
11
TAL
8
MCH
12
IND
3
31
2000 DAY
11
TAL
10
MCH
1
IND
7
46
2001 DAY
3
TAL
5
MCH
4
IND
7
47

Resultados Completos no Grand Prix Masters

[editar | editar a fonte]

(chave) Carreiras en negra indican pole position, carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5
2005 Team Altech Delta Motorsport GPM Nicholson McLaren 3.5 V8 RSA
8
2006 Team Altech Delta Motorsport GPM Nicholson McLaren 3.5 V8 QAT
4
ITA
C
Team GPM GBR
1
MAL
C
RSA
C
Referencias
  1. Winner's Circle United States Grand Prix, John Blakemore Photograph Collection, Revs Institute, Revs Digital Library.
  2. Wicker, Ned. IndyCar Champion – A Season with Target/Chip Ganassi Racing, Motorbooks International, 1997, page 12

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]