Saltar ao contido

Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1963

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1963
Imaxe
TipoFórmula 1 Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
OrganizadorFederación Internacional do Automóbil Editar o valor en Wikidata
Número de participantes52 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
Intervalo de tempo26 de maio de 1963 – 28 de decembro de 1963 Editar o valor en Wikidata
Número de edición14  (1963) Editar o valor en Wikidata
Competición

Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1 Jim Clark
Campionato do Mundo de Construtores Team Lotus
Editar o valor en Wikidata
Datos estatísticos
Carreires10 Editar o valor en Wikidata

1962 Editar o valor en Wikidata
1964Editar o valor en Wikidata

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1963 foi o décimo cuarto campionato anual de Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA) e a sexta Copa Internacional para construtores de F1. Con 10 Grandes Premios no calendario e numerosas carreiras fora do campionato, deu comezo o 26 de maio, e finalizou o 28 de decembro.

Jim Clark gañou o seu primeiro campionato con sete vitorias por dúas de Graham Hill e unha de John Surtees nunha versión revisada do Ferrari. Este récord de número de vitorias nunha tempada non foi igualado ata que Alain Prost gañou sete carreiras en 1984 pilotando un McLaren MP4 / 2, e non foi batido ata 1988 cando Ayrton Senna gañou oito carreiras no McLaren MP4/4 (ironicamente o seu compañeiro de equipo Prost volveu gañar sete carreiras en 1988). Con todo, a diferenza de 1963, que só constaba de dez carreiras, as tempadas de 1984 e 1988 consistían en 16 carreiras que proporcionaban a Clark unha mellor relación entre o 70% e Prost (43,75%) ou Senna (50%).

A empresa ATS, fundada por ex traballadores de Ferrari, foi un completo desastre que arruinou a Phil Hill. Non estaba relacionado coa empresa da década de 1970 ATS (Auto Technisches Spezialzubehör), que foi algo máis exitoso.

Equipos e pilotos confirmados

[editar | editar a fonte]

Os seguintes equipos e pilotos participaron no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1962:

Briton Jim Clark (foto de 1966) gañou seu primeiro campionato de pilotos, pilotando para Lotus
Grella no Gran Premio dos Países Baixos de 1963.
Equipo Construtor Chasis Motor Pneum. Pilotos Roldas
Brabham Racing Organisation Lotus-Climax 25 Climax FWMV 1.5 V8 D Australia Jack Brabham 1
Brabham-Climax BT7
BT3
2–10
Dan Gurney Todos
Owen Racing Organisation BRM P57
P61
BRM P56 1.5 V8
BRM P60 1.5 V8
D Richie Ginther Todas
Graham Hill Todas
Cooper Car Company Cooper-Climax T66 Climax FWMV 1.5 V8 D Bruce McLaren todas
Unión Sudafricana Tony Maggs Todas
Team Lotus Lotus-Climax 25 Climax FWMV 1.5 V8 D Jim Clark todas
Trevor Taylor 1–6, 8–10
Peter Arundell 4
Mike Spence 7
Pedro Rodríguez 8–9
R.R.C. Walker Racing Team Cooper-Climax T60
T66
Climax FWMV 1.5 V8 D Jo Bonnier todas
British Racing Partnership Lotus-BRM 24 BRM P56 1.5 V8 D Jim Hall 1–9
Innes Ireland 1, 6
BRP-BRM Mk 1 2–5, 7
Reg Parnell Racing
R.H.H. Parnell
Lola-Climax Mk4A Climax FWMV 1.5 V8 D Chris Amon 1–7
Francia Maurice Trintignant 1
Bélxica Lucien Bianchi 2
Mike Hailwood 7
Masten Gregory 8–9
Lotus-Climax 24 Climax FWMV 1.5 V8 Francia Maurice Trintignant 4
Mike Hailwood 5
Lotus-BRM BRM P56 1.5 V8 Masten Gregory 5
Rodger Ward 8
Hap Sharp 8–9
Chris Amon 9
Italia Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 156 Ferrari 178 1.5 V6 D Bélxica Willy Mairesse 1–2, 6
John Surtees All
Italia Ludovico Scarfiotti 3–4
Italia Lorenzo Bandini 7–10
Francia Bernard Collomb Lotus-Climax 24 Climax FWMV 1.5 V8 D Francia Bernard Collomb 1, 6
Suíza Siffert Racing Team Lotus-BRM 24 BRM P56 1.5 V8 D Suíza Jo Siffert 1–9
Scirocco Powell Racing Cars Scirocco-BRM SP BRM P56 1.5 V8 D Tony Settember 2, 4–7
Ian Burgess 5–6
Italia Automobili Turismo e Sport ATS 100 ATS 100 1.5 V8 D Phil Hill 2–3, 7–9
Italia Giancarlo Baghetti 2–3, 7–9
Países Baixos Ecurie Maarsbergen Porsche 718 Porsche 547/6 1.5 F4 D Países Baixos Carel Godin de Beaufort 2–3, 5–10
Alemaña Gerhard Mitter 3, 6
Suíza Ecurie Filipinetti Lotus-BRM 24 BRM P56 1.5 V8 D Phil Hill 4
Italia Scuderia Centro Sud BRM P57 BRM P56 1.5 V8 D Italia Lorenzo Bandini 4–6
Francia Maurice Trintignant 7
Moisés Solana 9
Cooper-Climax T60 Climax FWMV 1.5 V8 Portugal Mário de Araújo Cabral 6–7
Cooper-Maserati T53 Maserati 6-1500 1.5 L4 Italia Ernesto Brambilla 7
Tim Parnell Lotus-BRM 24 BRM P56 1.5 V8 D Masten Gregory 4, 7
Lola-Climax Mk4 Climax FWMV 1.5 V8 John Campbell-Jones 5
Lotus-Climax 18/21 Climax FWMV 1.5 V8 Bélxica André Pilette 6
Tim Parnell 6
DW Racing Enterprises Lola-Climax Mk4 Climax FWMV 1.5 V8 D Bob Anderson 5, 7
Ian Raby Racing Gilby-BRM 62 BRM P56 1.5 V8 D Ian Raby 5–7
Alemaña Kurt Kuhnke Lotus-Borgward 18 Borgward 1500 RS 1.5 L4 D Alemaña Kurt Kuhnke 6
Italia Scuderia Settecolli De Tomaso-Ferrari F1 Ferrari 178 1.5 V6 D Italia Roberto Lippi 7
Bélxica André Pilette Lotus-Climax 18/21 Climax FPF 1.5 L4 D Bélxica André Pilette 7
Canadian Stebro Racing Stebro-Ford Mk IV Ford 109E 1.5 L4 D Peter Broeker 8
Frank Dochnal Cooper-Climax T51 Climax FPF 1.5 L4 D Frank Dochnal 9
Unión Sudafricana Lawson Organisation Lotus-Climax 21 Climax FPF 1.5 L4 D Unión Sudafricana Ernie Pieterse 10
Unión Sudafricana Selby Auto Spares Lotus-BRM 24 BRM P56 1.5 V8 D Unión Sudafricana Paddy Driver 10
Unión Sudafricana Otello Nucci LDS-Alfa Romeo Mk 1 Alfa Romeo Giulietta 1.5 L4 D Unión Sudafricana Doug Serrurier 10
Alfa Romeo Special Unión Sudafricana Peter de Klerk 10
John Love Cooper-Climax T55 Climax FPF 1.5 L4 D John Love 10
Sam Tingle LDS-Alfa Romeo Mk 1 Alfa Romeo Giulietta 1.5 L4 D Sam Tingle 10
Unión Sudafricana Ted Lanfear Lotus-Ford 22 Ford 109E 1.5 L4 D Unión Sudafricana Brausch Niemann 10
David Prophet Brabham-Ford BT6 Ford 109E 1.5 L4 D David Prophet 10
Unión Sudafricana Scuderia Lupini Cooper-Maserati T51 Maserati 6-1500 1.5 L4 D Suráfrica Trevor Blokdyk 10

Calendario de Grandes Premios de Fórmula 1

[editar | editar a fonte]
Rd Carreira Circuíto Data Pole position Volta rápida Gañador Construtor Pneu. Resultados
1 Gran Premio de Mónaco Mónaco 26 de maio Jim Clark John Surtees Graham Hill BRM D Resultados
2 Bélxica Gran Premio de Bélxica Spa-Francorchamps 9 de xuño Graham Hill Jim Clark Jim Clark Lotus-Climax D Resultados
3 Países Baixos Gran Premio dos Países Baixos Zandvoort 23 de xuño Jim Clark Jim Clark Jim Clark Lotus-Climax D Resultados
4 Francia Gran Premio de Francia Reims-Gueux 30 de xuño Jim Clark Jim Clark Jim Clark Lotus-Climax D Resultados
5 Gran Premio do Reino Unido Silverstone 20 de xullo Jim Clark John Surtees Jim Clark Lotus-Climax D Resultados
6 Alemaña Gran Premio de Alemaña Nürburgring 4 de agosto Jim Clark John Surtees John Surtees Italia Ferrari D Resultados
7 Italia Gran Premio de Italia Monza 8 de setembro John Surtees Jim Clark Jim Clark Lotus-Climax D Resultados
8 Gran Premio dos Estados Unidos Watkins Glen 6 de outubro Graham Hill Jim Clark Graham Hill BRM D Resultados
9 Gran Premio de México Hermanos Rodríguez 27 de outubro Jim Clark Jim Clark Jim Clark Lotus-Climax D Resultados
10 Unión Sudafricana Gran Premio de Suráfrica Prince George 28 de decembro Jim Clark Dan Gurney Jim Clark Lotus-Climax D Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1963

[editar | editar a fonte]

Os puntos concédense sobre unha base 9-6-4-3-2-1 en cada carreira, só contan os 6 mellores resultados para o campionato.

Pos. Piloto MON
BEL
Bélxica
NED
Países Baixos
FRA
Francia
GBR
GER
Alemaña
ITA
Italia
USA
MEX
RSA
Unión Sudafricana
Pts.
1 Jim Clark 8 1 1 1 1 2 1 3 1 1 54 (73)
2 Graham Hill 1 Ret Ret 3 3 Ret 16 1 4 3 29
3 Richie Ginther 2 4 5 Ret 4 3 2 2 3 Ret 29 (34)
4 John Surtees 4 Ret 3 Ret 2 1 Ret 9 DSC Ret 22
5 Dan Gurney Ret 3 2 5 Ret Ret 14 Ret 6 2 19
6 Bruce McLaren 3 2 Ret 12 Ret Ret 3 11 Ret 4 17
7 Australia Jack Brabham 9 Ret Ret 4 Ret 7 5 4 2 13 14
8 Unión Sudafricana Tony Maggs 5 7 Ret 2 9 Ret 6 Ret Ret 7 9
9 Innes Ireland Ret Ret 4 9 Ret Ret 4 6
10 Italia Lorenzo Bandini 10 5 Ret Ret 5 Ret 5 6
11 Jo Bonnier 7 5 11 NC Ret 6 7 8 5 6 6
12 Alemaña Gerhard Mitter Ret 4 3
13 Jim Hall Ret Ret 8 11 6 5 8 10 8 3
14 Países Baixos Carel Godin de Beaufort 6 9 10 Ret NSC 6 10 10 2
15 Suíza Jo Siffert Ret Ret 7 6 Ret 9 Ret Ret 9 1
16 Trevor Taylor 6 Ret 10 13 Ret 8 Ret Ret 8 1
17 Italia Ludovico Scarfiotti 6 NTS 1
18 Chris Amon NTS Ret Ret 7 7 Ret NTS Ret 0
19 Hap Sharp Ret 7 0
20 Peter Broeker 7 0
21 Francia Maurice Trintignant Ret 8 9 0
22 Mike Hailwood 8 10 0
23 Tony Settember 8 Ret Ret Ret NSC 0
24 John Love 9 0
25 Francia Bernard Collomb NSC 10 0
26 Phil Hill Ret Ret NC 11 Ret Ret 0
27 Masten Gregory Ret 11 Ret Ret Ret 0
28 Moisés Solana 11 0
29 Unión Sudafricana Doug Serrurier 11 0
30 Bob Anderson 12 12 0
31 Unión Sudafricana Trevor Blokdyk 12 0
32 John Campbell-Jones 13 0
33 Mike Spence 13 0
34 Unión Sudafricana Brausch Niemann 14 0
35 Italia Giancarlo Baghetti Ret Ret 15 Ret Ret 0
Bélxica Willy Mairesse Ret Ret Ret 0
Ian Burgess Ret Ret 0
Pedro Rodríguez Ret Ret 0
Ian Raby Ret NSC NSC 0
Bélxica Lucien Bianchi Ret 0
Portugal Mário de Araújo Cabral Ret NTS 0
Rodger Ward Ret 0
Unión Sudafricana Peter de Klerk Ret 0
Sam Tingle Ret 0
Unión Sudafricana Ernie Pieterse Ret 0
David Prophet Ret 0
Bélxica André Pilette NSC NSC 0
Tim Parnell NSC 0
Alemaña Kurt Kuhnke NSC 0
Italia Roberto Lippi NSC 0
Italia Ernesto Brambilla NSC 0
Frank Dochnal NSC 0
Pos. Piloto MON
BEL
Bélxica
NED
Países Baixos
FRA
Francia
GBR
GER
Alemaña
ITA
Italia
USA
MEX
RSA
Unión Sudafricana
Pts.
Lenda
Cor Resultado
Ouro Gañador
Prata 2º posto
Bronce 3º posto
Verde Remata nos puntos
Azul Non remata nos puntos
Non se califica (NC)
Púrpura Non remata (Ret)
Vermello Non se califica (NSC)
Non se precalifica (NSPC)
Negro Descualificado (DSC)
Branco Non tomou a saída (NTS)
Carreira cancelada (C)
Azul claro Prácticas só (PS)
Piloto de probas dos venres (PP)
(desde 2003 en diante)
En branco Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)

Clasificación do Mundial de Construtores de 1963

[editar | editar a fonte]

Os puntos concédense sobre unha base 9-6-4-3-2-1 en cada carreira, só contan os 6 mellores resultados para o campionato. Só o mellor coche de cada fabricante en cada carreira era elixible para gañar puntos. Os números sen paréntese son os puntos do Campionato; os números entre paréntese representan o total de puntos anotados.

Pos. Construtor MON
BEL
Bélxica
NED
Países Baixos
FRA
Francia
GBR
GER
Alemaña
ITA
Italia
USA
MEX
RSA
Unión Sudafricana
Pts.[1]
1 Lotus-Climax 6 1 1 1 1 2 1 3 1 1 54 (74)
2 BRM 1 4 5 10 3 3 2 1 3 3 36 (45)
3 Brabham-Climax Ret 3 2 4 Ret 7 5 4 2 2 28 (30)
4 Italia Ferrari 4 Ret 3 Ret 2 1 Ret 5 Ret 5 26
5 Cooper-Climax 3 2 11 2 9 6 3 8 5 4 25 (26)
6 BRP-BRM Ret 4 9 Ret 4 WD WD 6
7 Alemaña Porsche 6 9 10 4 NSC 6 10 10 5
8 Lotus-BRM Ret Ret 7 6 6 5 8 10 7 NTS 4
Lola-Climax Ret Ret Ret 7 7 Ret 10 Ret Ret 0
Stebro-Ford 7 0
Scirocco-BRM WD 8 WD Ret Ret Ret NSC 0
Italia ATS WD Ret Ret WD WD WD 11 Ret Ret 0
Unión Sudafricana LDS-Alfa Romeo 11 0
Cooper-Maserati NSC 12 0
Lotus-Ford 14 0
Gilby-BRM Ret NSC NSC 0
Italia Alfa Romeo Ret 0
Lotus-Borgward NSC 0
Italia De Tomaso-Ferrari NSC 0
Pos. Construtor MON
BEL
Bélxica
NED
Países Baixos
FRA
Francia
GBR
GER
Alemaña
ITA
Italia
USA
MEX
RSA
Unión Sudafricana
Pts.
  • Negra resultados que contan para o campionato.
  1. Só os 6 mellores resultados contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son os puntos totales obtidos.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]