Gran Premio de Bélxica de 1986

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bélxica Gran Premio de Bélxica de 1986
Detalles da carreira
Carreira 5 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986.
Trazado do circuíto de Spa-Francorchamps.
Trazado do circuíto de Spa-Francorchamps.
Data 25 de maio 1986
Nome oficial Gran Premio de Bélxica
Localización Spa-Francorchamps, Spa, Bélxica
Percorrido Percorrido permanente de carreira
7´004 km
Distancia 43 voltas, 301´172 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Nelson Piquet Williams-Honda
Tempo 1:54.331
Volta rápida
Piloto Francia Alain Prost McLaren-TAG
Tempo 1:59.282 na volta 31
Podio
Primeiro Nigel Mansell Williams-Honda
Segundo Ayrton Senna Lotus-Renault
Terceiro Stefan Johansson Ferrari


O Gran Premio de Bélxica de 1986 foi unha carreira de Fórmula 1 disputada no circuíto de Spa-Francorchamps o 25 de maio de 1986. Foi a quinta rolda da tempada de Fórmula Un de 1986. A carreira foi o 44º Gran Premio de Bélxica e o 32ª, que se celebrou en Spa-Francorchamps. A carreira disputouse sobre 43 voltas ao circuíto de 7´0 quilómetros cunha distancia total de carreira de 301 quilómetros.

A carreira foi gañada polo piloto británico Nigel Mansell pilotando un Williams FW11. Foi a terceira vitoria nun Gran Premio de Mansell logo das súas dúas vitorias ao final da tempada anterior e a súa primeira en 1986. Mansell gañou por 19 segundos sobre o piloto brasileiro Ayrton Senna pilotando un Lotus 98T. Terceiro foi piloto sueco Stefan Johansson pilotando un Ferrari F1 / 86.

Cualificación[editar | editar a fonte]

Brabham presentou só un BT55, o coche da Riccardo Patrese. Elio de Angelis morrera nun accidente nas probas no Circuíto Paul Ricard unha semana antes da carreira. O piloto de Williams - Honda Nelson Piquet logrou a pole ao final da sesión de clasificación utilizando o coche de reposto do equipo. O motor de Piquet explotou durante a cualificación o que lle obrigou a usar o muleto.[1] O austríaco Gerhard Berger logrou saír por primeira vez na primeira fila tamén foi a primeira vez para o motor BMW de Benetton logo de ser o máis rápido na cualificación do venres. O seu tempo o venres foi de 1:54.468 medio segundo máis rápido que o seu tempo do sábado, pero o suficientemente bo para estar na primeira fila.[1] O Campión Mundial Alain Prost foi terceiro no seu McLaren-TAG co Lotus-Renault de Ayrton Senna completando a segunda fila. Nigel Mansell foi o quinto clasificado no seu Williams-Honda con Teo Fabi completando o top 6 no seu Benetton-BMW.

Carreira[editar | editar a fonte]

Piquet adiantouse na saída e lideraba a carreira na forquita La Source, pero detrás era un caos. Senna fixo unha boa saída desde a segunda fila e cando o coche de Berger trompeou Senna foise polo exterior e volveu con forza na curva a dereita. Ao facelo, encerrou a Berger quen á súa vez apurou a Prost evitando a Senna. Prost, volvía á pista cando o Benetton derrapou, golpeou a barreira interior danando o morro do seu coche quedando o alerón dianteiro dereito caído no chan. Logo pasou por encima da roda de Berger lanzando a parte traseira do seu McLaren polo aire. Outros pilotos víronse obrigados a tomar medidas para esquivalos, o compañeiro de equipo de Berger, Fabi tivo que parar para evitar golpear os coches dos seus compañeiros, mentres que o compañeiro de equipo de Prost Keke Rosberg tivo que facer un xiro completo de 180 graos para evitar os Benetton. Cabe destacar que o único coche que se retirou tralo accidente foi o Lola - Ford de Patrick Tambay, que intentou pasar polo interior do coche parado de Fabi, pero golpeou a parte traseira dereita coa súa roda dianteira esquerda e danou a suspensión dianteira esquerda. Malia todo Senna saíu ileso en segundo lugar seguido de Mansell e os dous Ferraris de Stefan Johansson e Michele Alboreto.

Tanto Berger como Prost entraron en boxes ao final da 1ª volta, Berger fixo unha longa parada para facer reparacións e Prost para cambiar o morro, asombrosamente a súa suspensión traseira sobreviviu intacta malia o seu voo na primeira curva. Mansell pasou a Senna na 2ª volta e foi á caza do seu compañeiro de equipo. Piquet liderou ata sufrir un fallo do turbo na volta 16 deixando a Mansell diante de Senna. Prost marchaba só uns poucos centos de metros por diante do líder de Williams. No seu camiño a ser o último coche na volta do líder e terminando en sexto lugar, estableceu unha nova marca de volta de 1:59.282 na volta 31.

Nigel Mansell logrou a súa primeira vitoria de 1986 e a terceira vitoria da súa carreira. Senna, a causa do accidente da primeira curva terminou 20 segundos por detrás, en segundo lugar con Stefan Johansson terceiro logo de pasar ao líder do equipo Alboreto só a dúas voltas da meta. Jacques Laffite terminou quinto no seu Ligier - Renault con Prost gañando un punto vital no Campionato Mundial ao terminar sexto. O piloto suízo Marc Surer terminou noveno no seu Arrows A8. Sería a última carreira nun Gran Premio de Surer, que resultou seriamente ferido probando un Ford RS200 de rally unha semana despois.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 6 Nelson Piquet Williams-Honda 1:54.637 1:54.331
2 20 Austria Gerhard Berger Benetton-BMW 1:54.468 1:54.939 +0.137
3 1 Francia Alain Prost McLaren-TAG 1:55.039 1:54.501 +0.170
4 12 Ayrton Senna Lotus-Renault 1:55.776 1:54.576 +0.245
5 5 Nigel Mansell Williams-Honda 1:55.345 1:54.582 +0.251
6 19 Italia Teo Fabi Benetton-BMW 1:57.440 1:54.765 +0.434
7 25 Francia René Arnoux Ligier-Renault 1:57.269 1:55.576 +1.245
8 2 Finlandia Keke Rosberg McLaren-TAG 1:56.534 1:55.662 +1.331
9 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 1:56.294 1:56.242 +1.911
10 16 Francia Patrick Tambay Lola-Ford 1:58.574 1:56.309 +1.978
11 28 Stefan Johansson Ferrari 1:57.697 1:56.496 +2.165
12 3 Martin Brundle Tyrrell-Renault 1:57.797 1:56.537 +2.206
13 11 Johnny Dumfries Lotus-Renault 1:58.619 1:57.462 +3.131
14 18 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-BMW 1:57.918 1:57.612 +3.281
15 7 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 2:00.357 1:57.612 +3.281
16 15 Australia Alan Jones Lola-Ford 1:59.180 1:57.815 +3.484
17 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Renault 1:58.238 2:27.817 +3.907
18 4 Francia Philippe Streiff Tyrrell-Renault 1:59.347 1:58.603 +4.272
19 23 Italia Andrea de Cesaris Minardi-Motori Moderni 2:00.984 1:59.960 +5.629
20 14 Jonathan Palmer Zakspeed 2:02.307 2:00.148 +5.817
21 17 Suíza Marc Surer Arrows-BMW 2:01.320 2:01.415 +4.661
22 24 Italia Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 2:01.528 2:01.354 +7.023
23 29 Países Baixos Huub Rothengatter Zakspeed 2:06.006 2:03.842 +9.511
24 21 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 2:05.092 3:38.767 +10.761
25 22 Alemaña Christian Danner Osella-Alfa Romeo 2:09.465 2:06.219 +11.888

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nigel Mansell Williams-Honda 43 1:27:57.925 5 9
2 12 Ayrton Senna Lotus-Renault 43 + 19.827 4 6
3 28 Stefan Johansson Ferrari 43 + 23.592 11 4
4 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 43 + 29.634 9 3
5 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Renault 43 + 1:10.690 17 2
6 1 Francia Alain Prost McLaren-TAG 43 + 2:17.772 3 1
7 19 Italia Teo Fabi Benetton-BMW 42 + 1 volta 6
8 7 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 42 + 1 volta 15
9 17 Suíza Marc Surer Arrows-BMW 41 + 2 voltas 21
10 20 Austria Gerhard Berger Benetton-BMW 41 + 2 voltas 2
11 15 Australia Alan Jones Lola-Ford 40 Sen combustible 16
12 4 Francia Philippe Streiff Tyrrell-Renault 40 + 3 voltas 18
13 14 Jonathan Palmer Zakspeed 37 + 6 voltas 20
Ret 23 Italia Andrea de Cesaris Minardi-Motori Moderni 35 Sen combustible 19
Ret 29 Países Baixos Huub Rothengatter Zakspeed 25 Eléctrico 23
Ret 3 Martin Brundle Tyrrell-Renault 25 Gearbox 12
Ret 24 Italia Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 24 Caixa de cambios 22
Ret 25 Francia René Arnoux Ligier-Renault 23 Motor 7
Ret 6 Nelson Piquet Williams-Honda 16 Turbo 1
Ret 18 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-BMW 7 Eléctrico 14
Ret 11 Johnny Dumfries Lotus-Renault 7 Trompo 13
Ret 2 Finlandia Keke Rosberg McLaren-TAG 6 Motor 8
Ret 21 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 3 Motor 24
Ret 22 Alemaña Christian Danner Osella-Alfa Romeo 2 Motor 25
Ret 16 Francia Patrick Tambay Lola-Ford 0 Accidente 10

Líderes por volta[editar | editar a fonte]

Nelson Piquet 16 (1-16), Ayrton Senna 5 (17-21), Stefan Johansson 2 (22-23), Nigel Mansell 20 (24-43)

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "Piquet Gains Pole Spot For Belgian Grand Prix". The New York Times. May 25, 1986. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 


Carreira anterior:
Gran Premio de Mónaco de 1986
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1986
Carreira seguinte:
Gran Premio do Canadá de 1986
Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1985
Gran Premio de Bélxica Carreira seguinte:
Gran Premio de Bélxica de 1987