Gran Premio da Arxentina de 1974
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 1 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1974. | ||
 Trazado do circuíto de Bos Aires. | ||
| Data | 13 de xaneiro 1974 | |
| Nome oficial | XI Gran Premio de la República Argentina de 1973 | |
| Localización | Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires, Arxentina | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 5´968 km | |
| Distancia | 53 voltas, 316´315 km | |
| Clima | Asollado, cálido | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford |
| Tempo | 1:50.78 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Clay Regazzoni
|
Ferrari |
| Tempo | 1:52.10 na volta 38 | |
| Podio | ||
| Primeiro |  Denny Hulme
|
McLaren-Ford |
| Segundo |  Niki Lauda
|
Ferrari |
| Terceiro | Clay Regazzoni
|
Ferrari |
O Gran Premio da Arxentina de 1974 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula 1, celebrada o 13 de xaneiro de 1974 no Autódromo Oscar Alfredo Gálvez de Buenos Aires. Foi a primeira carreira da tempada de 1974.
Preliminares inicio de tempada[editar | editar a fonte]
Foi unha pretempada frenética, só Ronnie Peterson, Denny Hulme, Carlos Reutemann e James Hunt permaneceron cos seus equipos. Emerson Fittipaldi pasou de Lotus de McLaren para ser substituído por Jacky Ickx. O posto de Mike Hailwood en Surtees foi ocupado por Jochen Mass, mentres que Peter Revson marchou de McLaren a Shadow .
Niki Lauda e Clay Regazzoni seguiron como compañeiros de equipo, pero pilotando para Ferrari en lugar de BRM que os substituíu por Henri Pescarolo e François Migault. Coa morte de François Cevert e a retirada de Jackie Stewart, Tyrrell tivo un novo equipo con Jody Scheckter e Patrick Depailler.
Resumo da carreira[editar | editar a fonte]
Por primeira vez, a visita da Fórmula Un no circuíto de Bos Aires viu a utilización da longa e rápida configuración Nº 15. Peterson logrou a pole pero Hunt liderou desde o principio. Revson e Jean-Pierre Jarier chocaron e Reutemann tomou a dianteira na volta 3. Peterson tivo problemas cos pneumáticos, mentres que Fittipaldi danou as engrenaxes. Hulme marchaba no segundo lugar e na volta 52 tomou a dianteira cando Reutemann quedou sen combustible. O angustiado arxentino estaba só a unha volta da liña de meta e unha vitoria na casa. Sería a última vitoria de Hulme nun Gran Premio, Ferrari firmou a segunda e terceira praza para completar o podio.
Clasificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 6 | Denny Hulme
|
McLaren-Ford | 53 | 1:41:02.01[1] | 10 | 9 |
| 2 | 12 | Niki Lauda
|
Ferrari | 53 | + 9.27 | 8 | 6 |
| 3 | 11 | Clay Regazzoni
|
Ferrari | 53 | + 20.41 | 2 | 4 |
| 4 | 33 |  Mike Hailwood
|
McLaren-Ford | 53 | + 31.79 | 9 | 3 |
| 5 | 14 |  Jean-Pierre Beltoise
|
BRM | 53 | + 51.84 | 14 | 2 |
| 6 | 4 | Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford | 53 | + 1:52.48 | 15 | 1 |
| 7 | 7 |  Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford | 52 | Sen gasolina | 6 | |
| 8 | 10 | Howden Ganley
|
March-Ford | 52 | Sen gasolina | 19 | |
| 9 | 15 | Henri Pescarolo
|
BRM | 52 | + 1 volta | 21 | |
| 10 | 5 |  Emerson Fittipaldi
|
McLaren-Ford | 52 | + 1 volta | 3 | |
| 11 | 27 | Guy Edwards
|
Lola-Ford | 51 | + 2 voltas | 25 | |
| 12 | 28 | John Watson
|
Brabham-Ford | 49 | + 4 voltas | 20 | |
| 13 | 1 | Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford | 48 | + 5 voltas | 1 | |
| Ret | 26 | Graham Hill
|
Lola-Ford | 45 | Motor | 17 | |
| Ret | 2 |  Jacky Ickx
|
Lotus-Ford | 36 | Embrague | 7 | |
| Ret | 8 | Richard Robarts
|
Brabham-Ford | 36 | Caixa de cambios | 22 | |
| Ret | 9 |  Hans Joachim Stuck
|
March-Ford | 31 | Embrague | 23 | |
| Ret | 37 | François Migault
|
BRM | 31 | Fuga auga | 24 | |
| Ret | 3 |  Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford | 25 | Motor | 12 | |
| Ret | 18 | Carlos Pace
|
Surtees-Ford | 21 | Suspensión | 11 | |
| Ret | 20 |  Arturo Merzario
|
Iso Marlboro-Ford | 19 | Temperatura | 13 | |
| Ret | 24 | James Hunt
|
March-Ford | 11 | Temperatura | 5 | |
| Ret | 19 | Jochen Mass
|
Surtees-Ford | 10 | Motor | 18 | |
| Ret | 16 |  Peter Revson
|
Shadow-Ford | 1 | Accidente | 4 | |
| Ret | 17 | Jean-Pierre Jarier
|
Shadow-Ford | 0 | Accidente | 16 |
Notes[editar | editar a fonte]
- Pole position: Ronnie Peterson - 1:50.78[2]
- Volta rápida: Clay Regazzoni - 1:52.10 on lap 38[1]
- Os dous anteriores Grandes Premios da Arxentina disputáronse a cabo en Bos Aires, pero na configuración "N º 9". A partir deste ano e ata 1981, o Gran Premio da Arxentina disputouse na configuración "Nº 15" máis longo e máis rápido.
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 19. ISBN 0-85429-380-9.
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 17. ISBN 0-85429-380-9.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio da Arxentina de 1974 |
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-15.
| Carreira anterior: Gran Premio dos Estados Unidos de 1973 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1974 |
Carreira seguinte: Gran Premio do Brasil de 1974 |
| Carreira anterior: Gran Premio da Arxentina de 1973 |
Gran Premio da Arxentina | Carreira seguinte: Gran Premio da Arxentina de 1975 |