Gran Premio de Suráfrica de 1974
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 3 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1974. | ||
 Trazado do circuíto de Kyalami. | ||
| Data | 30 de marzo 1974 | |
| Nome oficial | VIII South African Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, Suráfrica | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´104 km | |
| Distancia | 78 voltas, 320´112 km | |
| Clima | Asollado | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Niki Lauda
|
Ferrari |
| Tempo | 1:16.58[1] | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford |
| Tempo | 1:18.16[2] na volta 58 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford |
| Segundo |  Jean-Pierre Beltoise
|
BRM |
| Terceiro |  Mike Hailwood
|
McLaren-Ford |
O Gran Premio de Suráfrica de Fórmula 1 de 1974, celebrouse no Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, o 30 de marzo de 1974. Foi a terceira rolda da tempada de Fórmula Un de 1974.
Resumo da carreira[editar | editar a fonte]
Debido á crise enerxética a celebración do Gran Premio de Suráfrica estivo en dúbida, pero fíxoo, aínda que con atraso en marzo. Lotus sorprendeu ao paddock cun modelo innovador, presentado catro pedais e un embrague eléctrico.
Con todo, a práctica viuse ensombrecida por un tráxico accidente que custou a vida de Peter Revson, como consecuencia o seu equipo Shadow retirouse. Niki Lauda logrou a pole por diante de Carlos Pace. Os dous coches de Lotus engancháronse pouco despois da saída, tamén víronse involucrados Jochen Mass e Henri Pescarolo, a carreira de Tom Belsø non durou máis duns centos de metros, debido á problemas do embrague. Lauda liderou un tren de vehículos composto por Carlos Reutemann, Clay Regazzoni, Jody Scheckter e James Hunt, que sufría problemas de vibración no seu Hesketh.
Mike Hailwood alcanzou e pasou a Scheckter cando se perdeu unha marcha, e logo pasou Reutemann na volta 9. Na volta 75, case ao final, Lauda tivo que retirarse con problemas de encendido e baixa presión de aceite, dándolle a vantaxe a Reutemann. Esta foi a primeira vitoria dun arxentino desde Juan Manuel Fangio e a primeira de Brabham desde o Gran Premio de Suráfrica de 1970. Jean-Pierre Beltoise acadou o segundo posto e Mike Hailwood completou o podio final.
Clasificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 7 | Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford | 78 | 1:42:40.96 | 4 | 9 |
| 2 | 14 | Jean-Pierre Beltoise
|
BRM | 78 | + 33.94 | 11 | 6 |
| 3 | 33 | Mike Hailwood
|
McLaren-Ford | 78 | + 42.16 | 12 | 4 |
| 4 | 4 | Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford | 78 | + 44.19 | 15 | 3 |
| 5 | 9 |  Hans Joachim Stuck
|
March-Ford | 78 | + 46.23 | 7 | 2 |
| 6 | 20 |  Arturo Merzario
|
Iso Marlboro-Ford | 78 | + 56.04 | 3 | 1 |
| 7 | 5 |  Emerson Fittipaldi
|
McLaren-Ford | 78 | + 1:08.39 | 5 | |
| 8 | 3 | .svg){kind=small} Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford | 78 | + 1:10.54 | 8 | |
| 9 | 6 |  Denny Hulme
|
McLaren-Ford | 77 | + 1 volta | 9 | |
| 10 | 10 | Vittorio Brambilla
|
March-Ford | 77 | + 1 volta | 19 | |
| 11 | 18 | Carlos Pace
|
Surtees-Ford | 77 | + 1 volta | 2 | |
| 12 | 26 | Graham Hill
|
Lola-Ford | 77 | + 1 volta | 18 | |
| 13 | 29 | Ian Scheckter
|
Lotus-Ford | 76 | + 2 voltas | 22 | |
| 14 | 32 | Eddie Keizan
|
Tyrrell-Ford | 76 | + 2 voltas | 24 | |
| 15 | 37 | François Migault
|
BRM | 75 | + 3 voltas | 25 | |
| 16 | 12 | Niki Lauda
|
Ferrari | 74 | Encendido | 1 | |
| 17 | 8 | Richard Robarts
|
Brabham-Ford | 74 | + 4 voltas | 23 | |
| 18 | 15 | Henri Pescarolo
|
BRM | 72 | + 6 voltas | 21 | |
| 19 | 23 | Dave Charlton
|
McLaren-Ford | 71 | + 7 voltas | 20 | |
| Ret | 11 |  Clay Regazzoni
|
Ferrari | 65 | Presión aceite | 6 | |
| Ret | 28 | John Watson
|
Brabham-Ford | 54 | Sistema combustible | 13 | |
| Ret | 2 |  Jacky Ickx
|
Lotus-Ford | 31 | Freos | 10 | |
| Ret | 24 | James Hunt
|
Hesketh-Ford | 13 | Transmisión | 14 | |
| Ret | 19 | Jochen Mass
|
Surtees-Ford | 11 | Suspensión | 17 | |
| Ret | 30 | Paddy Driver
|
Lotus-Ford | 6 | Embrague | 26 | |
| Ret | 1 |  Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford | 2 | Colisión | 16 | |
| Ret | 21 |  Tom Belsø
|
Iso Marlboro-Ford | 0 | Embrague | 27 | |
| WD | 16 |  Peter Revson
|
Shadow-Ford | Accidente mortal | |||
| WD | 17 | Jean-Pierre Jarier
|
Shadow-Ford | Retirada previa |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas[editar | editar a fonte]
- Durante a sesión de probas antes da carreira pilotando o Ford UOP Shadow-Ford DN3, Peter Revson sufriu a rotura da suspensión dianteira, e estrelouse con forza contra as barreiras na parte exterior da curva da Barbacue (curva 2), e morreu. Denny Hulme tratou de salvarlle a vida, pero foi en balde.
- Primeira vitoria na Fórmula Un de Carlos Reutemann.
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 22. ISBN 0-85429-380-9.
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 24. ISBN 0-85429-380-9.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Suráfrica de 1974 |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-15.
| Carreira anterior: Gran Premio do Brasil de 1974 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1974 |
Carreira seguinte: Gran Premio de España de 1974 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Suráfrica de 1973 |
Gran Premio de Suráfrica | Carreira seguinte: Gran Premio de Suráfrica de 1975 |