Gran Premio de Italia de 1990

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Italia Gran Premio de Italia de 1990
Detalles da carreira
Carreira 12 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1990.
Trazado do circuíto de Monza
Trazado do circuíto de Monza
Data 9 de setembro 1990
Nome oficial LXI Coca-Cola Gran Premio d'Italia
Localización Autodromo Nazionale Monza, Monza, Italia
Percorrido Percorrido permanente de carreira
5´800 km
Distancia 53 voltas, 307´400 km
ClimaCálido, seco, asollado
Pole position
Piloto Ayrton Senna McLaren-Honda
Tempo 1:22.533
Volta rápida
Piloto Ayrton Senna McLaren-Honda
Tempo 1:26.254 na volta 46
Podio
Primeiro Ayrton Senna McLaren-Honda
Segundo Francia Alain Prost Ferrari
Terceiro Austria Gerhard Berger McLaren-Honda

O Gran Premio de Italia de 1990 (oficialmente Coca-Cola 61° Gran Premio d'Italia) foi unha carreira de Fórmula 1 que se disputou o 9 de setembro de 1990 en Monza. Foi a duodécima carreira da tempada de Fórmula Un de 1990. A carreira foi o 60º Gran Premio de Italia e o 55º que se celebrou en Monza.

O piloto brasileiro Ayrton Senna nun McLaren-Honda logrou a pole position e logo liderou todas as voltas, gañando a carreira por seis segundos sobre o seu rival ao título, o piloto francés Alain Prost que pilotaba o Ferrari. Senna tamén logrou a volta rápida da carreira, logrando un Grand Slam. Co compañeiro austríaco de Senna, Gerhard Berger, o podio foi idéntico ao do anterior Gran Premio.

Cerca do final da primeira volta, Derek Warwick estrelouse co seu Lotus-Lamborghini na Parabólica, golpeando o garda raíl a unha velocidade estimada de 225 km/h. A carreira detívose na segunda volta e reiniciouse sobre a distancia orixinal. Warwick, admitiu que fora a súa propia culpa simplemente abrirse demasiado na Parabólica, resultou ileso do mesmo xeito que un comisario de pista que tivo que tomar medidas de fuxida rápida para evitar os restos que saíron despedidos cando o coche golpeou a vala. De feito, Warwick correu polo pit lane ata os boxes de Team Lotus e saíu de novo no coche de reposto co resto dos participantes.[1]

A vitoria de Senna sobre Prost ampliou a brecha de puntos do campionato a 16 puntos, a maior brecha entre os dous de toda a tempada ata ese momento.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pre Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 1:26.947
2 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Ford 1:27.594 +0.647
3 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:27.773 +0.826
4 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 1:28.113 +1.166
5 33 Roberto Moreno EuroBrun-Judd 1:28.703 +1.756
6 34 Italia Claudio Langes EuroBrun-Judd 1:35.061 +8.114
7 39 Italia Bruno Giacomelli Life 1:55.244 +28.297

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 27 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:22.972 1:22.533
2 1 Francia Alain Prost Ferrari 1:23.497 1:22.935 +0.402
3 28 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 1:23.239 1:22.936 +0.403
4 2 Nigel Mansell Ferrari 1:23.141 1:23.720 +0.608
5 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:24.159 1:23.526 +0.993
6 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 1:24.042 1:23.984 +1.451
7 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:24.253 1:24.555 +1.720
8 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:25.567 1:24.583 +2.050
9 20 Nelson Piquet Benetton-Ford 1:24.699 1:24.987 +2.166
10 15 Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 1:26.170 1:25.556 +3.023
11 12 Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 1:26.110 1:25.629 +3.096
12 11 Derek Warwick Lotus-Lamborghini 1:25.728 1:25.677 +3.144
13 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:25.927 1:26.154 +3.394
14 3 Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 1:26.449 1:26.081 +3.548
15 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:26.330 1:26.516 +3.797
16 16 Italia Ivan Capelli Leyton House-Judd 1:26.712 1:26.735 +4.179
17 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:26.950 1:27:997 +4.417
18 30 Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 1:27.074 1:26.962 +4.429
19 21 Italia Emanuele Pirro Dallara-Ford 1:27.790 1:26.964 +4.431
20 26 Francia Philippe Alliot Ligier-Ford 1:27.153 1:27.043 +4.510
21 10 Italia Alex Caffi Arrows-Ford 1:27.828 1:27.410 +4.877
22 9 Italia Michele Alboreto Arrows-Ford 1:27.784 1:27.448 +4.915
23 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 1:27.541 1:28.228 +5.008
24 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 1:28.564 1:27.673 +5.140
25 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:27.772 1:27.749 +5.216
26 25 Italia Nicola Larini Ligier-Ford 1:28.626 1:27.937 +5.404
27 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:28.107 1:28.256 +5.574
28 24 Italia Paolo Barilla Minardi-Ford 1:28.258 1:28.521 +5.725
29 7 Australia David Brabham Brabham-Judd 1:28.382 1:30.446 +5.849
30 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Ford 1:28.952 1:30.140 +6.419

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 27 Ayrton Senna McLaren-Honda 53 1:17:57.878 1 9
2 1 Francia Alain Prost Ferrari 53 + 6.054 2 6
3 28 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 53 + 7.404 3 4
4 2 Nigel Mansell Ferrari 53 + 56.219 4 3
5 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 52 + 1:25.274 7 2
6 3 Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 52 +1 volta 14 1
7 20 Nelson Piquet Benetton-Ford 52 +1 volta 9
8 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 52 +1 volta 8
9 10 Italia Alex Caffi Arrows-Ford 51 +2 voltas 21
10 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 51 +2 voltas 25
11 25 Italia Nicola Larini Ligier-Ford 51 +2 voltas 26
12 9 Italia Michele Alboreto Arrows-Ford 50 Trompo 22
13 26 Francia Philippe Alliot Ligier-Ford 50 +3 voltas 20
NC 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 45 Non Clasificado 24
Ret 16 Italia Ivan Capelli Leyton House-Judd 36 Motor 16
Ret 30 Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 36 Eléctrico 18
Ret 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 27 Rodamento da roda 23
Ret 15 Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 24 Motor 10
Ret 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 21 Motor 17
Ret 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 18 Suspensión 6
Ret 11 Derek Warwick Lotus-Lamborghini 15 Embrague 12
Ret 21 Italia Emanuele Pirro Dallara-Ford 14 Trompo 19
Ret 12 Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 13 Motor 11
Ret 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 10 Embrague 13
Ret 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 7 Suspensión 15
Ret 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 4 Trompo 5
NSC 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford
NSC 24 Italia Paolo Barilla Minardi-Ford
NSC 7 Australia David Brabham Brabham-Judd
NSC 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Ford
NSCP 33 Roberto Moreno EuroBrun-Judd
NSCP 34 Italia Claudio Langes EuroBrun-Judd
NSCP 39 Italia Bruno Giacomelli Life
fonte:[2]

Líderes por volta[editar | editar a fonte]

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Texto en negra indica quen aínda ten unha oportunidade teórica de converterse en Campión do Mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Warwick Flips at Monza and Walks Away – 1990 Italian GP
  2. "1990 Italian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 


Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1990
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1990
Carreira seguinte:
Gran Premio de Portugal de 1990
Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1989
Gran Premio de Italia Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1991

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]