Saltar ao contido

Gran Premio de España de 1986

Modelo:Competición deportivaGran Premio de España de 1986
Nome oficialGran Premio Tio Pepe de España Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de España Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1986 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento72 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto Permanente de Jerez (Xerez da Fronteira) 36°42′30″N 6°02′03″O / 36.708333333333, -6.0341666666667 Editar o valor en Wikidata
PaísEspaña Editar o valor en Wikidata
Data13 de abril de 1986 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Pole positionAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNigel Mansell Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de España de 1986 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no Circuíto Permanente de Xerez en Xerez da Fronteira, España o 13 de abril de 1986. A carreira foi a segunda rolda da tempada 1986 de Fórmula Un. Este foi o primeiro Gran Premio de Fórmula Un español desde a carreira de 1.981 que se celebrou no Jarama.

Esta carreira viu unha batalla con 3 coches polo liderado na última metade da carreira. Ayrton Senna (Lotus - Renault), Nigel Mansell (Williams - Honda) e o actual campión do mundo Alain Prost (McLaren - TAG) todos tiveron a oportunidade de levarse a vitoria. Unha vez que Mansell montou pneumáticos novos atacou de novo recortando máis de 19 segundos nas últimas 10 voltas cos seus cauchos frescos. Non foi suficiente para lograr a vitoria, pero a diferenza foi moi estreita entre Senna e Mansell na bandeira a cadros, un case á beira do outro, Senna soamente avantaxou por 0.014 a Mansell nunha das finais máis pechadas na historia da Fórmula Un.

Nunha entrevista logo da carreira, Mansell dixo que non tiña problemas coa condución defensiva de Senna (bloqueo) ao final da carreira cando o Williams foi o coche máis rápido, dicindo que Senna tiña dereito a protexer a súa vantaxe. A continuación, en ton de broma agregou que o final foi tan pechado que deberían levar 7½ puntos cada un.[1]

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 12 Ayrton Senna Lotus-Renault 1:21.605 1:21.924
2 6 Nelson Piquet Williams-Honda 1:23.097 1:22.431 +0.826
3 5 Nigel Mansell Williams-Honda 1:23.024 1:22.576 +0.971
4 1 Francia Alain Prost McLaren-TAG 1:23.702 1:22.886 +1.281
5 2 Finlandia Keke Rosberg McLaren-TAG 1:23.948 1:23.004 +1.399
6 25 Francia René Arnoux Ligier-Renault 1:24.566 1:24.274 +2.669
7 20 Austria Gerhard Berger Benetton-BMW 1:24.501 1:25.235 +2.896
8 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Renault 1:24.817 1:25.863 +3.212
9 19 Italia Teo Fabi Benetton-BMW 1:25.052 1:26.196 +3.447
10 11 Johnny Dumfries Lotus-Renault 1:29.093 1:25.107 +3.502
11 28 Stefan Johansson Ferrari 1:25.466 1:25.655 +3.861
12 3 Martin Brundle Tyrrell-Renault 1:25.831 1:41.631 +4.226
13 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 1:26.554 1:26.094 +4.489
14 7 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:26.231 1:29.911 +4.626
15 8 Italia Elio de Angelis Brabham-BMW 1:27.300 1:26.550 +4.945
16 14 Jonathan Palmer Zakspeed 1:27.600 1:26.918 +5.313
17 15 Australia Alan Jones Lola-Hart 1:28.645 1:26.946 +5.341
18 16 Francia Patrick Tambay Lola-Hart 1:27.045 1:26.992 +5.387
19 18 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-BMW 1:28.812 1:27.169 +5.564
20 4 Francia Philippe Streiff Tyrrell-Renault 1:27.637 1:28.086 +6.032
21 21 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:28.894 1:28.423 +6.818
22 17 Suíza Marc Surer Arrows-BMW 1:28.803 1:28.443 +3.838
23 22 Alemaña Christian Danner Osella-Alfa Romeo 1:29.046 +7.441
24 23 Italia Andrea de Cesaris Minardi-Motori Moderni 1:29.195 17:53.811 +7.590
25 24 Italia Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 1:30.062 +8.997
Pos Piloto Construtor voltas Tempo/Retirada Grella Pts
1 12 Ayrton Senna Lotus-Renault 72 1:48:47.735 1 9
2 5 Nigel Mansell Williams-Honda 72 + 0.014 3 6
3 1 Francia Alain Prost McLaren-TAG 72 + 21.552 4 4
4 2 Finlandia Keke Rosberg McLaren-TAG 71 + 1 volta 5 3
5 19 Italia Teo Fabi Benetton-BMW 71 + 1 volta 9 2
6 20 Austria Gerhard Berger Benetton-BMW 71 + 1 volta 7 1
7 18 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-BMW 68 + 4 voltas 19
8 16 Francia Patrick Tambay Lola-Hart 66 + 6 voltas 18
Ret 11 Johnny Dumfries Lotus-Renault 52 Caixa de cambios 10
Ret 3 Martin Brundle Tyrrell-Renault 41 Motor 12
Ret 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Renault 40 Palier 8
Ret 17 Suíza Marc Surer Arrows-BMW 39 sistema combustible 22
Ret 6 Nelson Piquet Williams-Honda 39 Motor 2
Ret 8 Italia Elio de Angelis Brabham-BMW 29 Caixa de cambios 15
Ret 25 Francia René Arnoux Ligier-Renault 29 Palier 6
Ret 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 22 Coxinete da roda 13
Ret 4 Francia Philippe Streiff Tyrrell-Renault 22 Motor 20
Ret 22 Alemaña Christian Danner Osella-Alfa Romeo 14 Motor 23
Ret 28 Stefan Johansson Ferrari 11 Freos 11
Ret 21 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 10 Motor 21
Ret 7 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 8 Caixa de cambios 14
Ret 23 Italia Andrea de Cesaris Minardi-Motori Moderni 1 Diferencial 24
Ret 14 Jonathan Palmer Zakspeed 0 Colisión 16
Ret 15 Australia Alan Jones Lola-Hart 0 Colisión 17
Ret 24 Italia Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 0 Diferencial 25

Líderes por volta

[editar | editar a fonte]

Ayrton Senna 49 (1-39, 63-72), Nigel Mansell 23 (40-62)

  • 3ª vitoria nun Gran Premio de Ayrton Senna e 76ª vitoria para Lotus. Tamén foi a vitoria 19ª para un coche con motor Renault.
  • Novena Pole de Ayrton Senna e 100ª para Lotus. Foi tamén a pole position número 44 de Renault.
  • 100º Gran Premio para Keke Rosberg.
  • 350ª saída nun Gran Premio para o equipo Lotus.
  • 1º Gran Premio acabado para o equipo Hass Lola e o último final dos motores turboalimentados Hart 415T.
  • Esta foi a terceira carreira co final máis pechado na meta na historia da Fórmula Un, logo dun espectacular ataque de Mansell que permitiulle chegar xunto a Senna na recta final.[2]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Brasil de 1986
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1986
Carreira seguinte:
Gran Premio de San Marino de 1986
Carreira anterior:
Gran Premio de España de 1981
Gran Premio de España Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 1987

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]