Ramón Villar Ponte

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Villar Ponte.

Ramón Villar Ponte

Biografía
Nacemento	10 de xullo de 1890 Viveiro, España
Morte	14 de setembro de 1953 (63 anos) A Coruña, España
Causa da morte	homicidio
Lugar de sepultura	cemiterio de Santo Amaro da Coruña
Alcalde de Viveiro
abril de 1931 – outubro de 1931 ← José Santiago Seijo – Eugenio Pérez Abadín →
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela
Actividade
Ocupación	político , escritor
Empregador	Irmandades da Fala
Membro de	Real Academia Galega (académico de número) (1951–1953) Real Academia Galega (membro correspondente) (1942–1951)
Xénero artístico	Ensaio
Lingua	Lingua galega e lingua castelá
Familia
Cónxuxe	Teresa Chao Maciñeira
Fillos	José Ramón Villar Chao
Irmáns	Antón Villar Ponte (mul)
Sinatura

Ramón Villar Ponte (tamén coñecido como Ramón Vilar Ponte), nado en Viveiro o 10 de xullo de 1890 e finado na Coruña o 14 de setembro de 1953, foi un dos máis importantes ensaístas das Irmandades da Fala, xunto ao seu irmán Antón.

Traxectoria

Fundouse aquí…. Placa na Coruña.

Fixo o bacharelato por libre e examinouse no Instituto de Lugo. Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Madrid entre 1912 e 1916, regresando a Galicia ao licenciarse. Dedicouse profesionalmente ao ensino privado e ao xornalismo. En 1919 casou con Teresa Chao Maciñeira, cuñada do seu irmán. En 1921 accedeu á dirección do xornal ferrolán El Correo Gallego; foi correspondente de El Sol e La Voz de Madrid e colaborou tamén en Galicia e El Pueblo Gallego de Vigo.

19 de xuño de 1932. Nesta foto de grupo aparecen, entre outros: Ramón Villar Ponte, Fernández del Riego, Antón Villar Ponte, Plácido Castro, Otero Pedrayo, Ramón Rodríguez Somoza, Manuel Beiras, Manuel Lugrís, Castelao, Suárez Picallo, Carlos Maside e Alexandre Bóveda.

Organizou, xunto con Xaime Quintanilla, a Irmandade da Fala de Ferrol e foi o redactor dos seus boletíns. En 1921 o grupo de Ferrol fundou a editorial Céltiga, a primeira editorial nacionalista na que Ramón era xerente. En 1922 trasladouse a Viveiro onde creou o grupo nacionalista como Subdelegación da Delegación da ING en Ferrol. En 1927 ingresou no Seminario de Estudos Galegos.

Coa proclamación da Segunda República foi alcalde de Viveiro de abril a outubro de 1931 representando a ORGA. Porén, tras deixar a alcaldía acabou entrando no Partido Galeguista en 1932. En 1936 culminou a iniciativa do seu irmán Antón coa fundación, en Santiago de Compostela, da Asociación de Escritores de Galicia.

Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 refuxiouse en Viveiro. O seu catolicismo librouno da represión, participou nos faladoiros dos membros de Acción Católica e falanxistas locais, como Francisco Leal Insua e Antonio Noriega Varela.

En 1942 trasladouse á Coruña coa muller, os fillos e os sobriños (fillos de Antón dos que se fixo cargo), onde sobreviviu impartindo aulas en colexios privados. En 1946 gañou o primeiro premio nos Xogos Florais de Betanzos co romance histórico Mandeu. Ingresou na Real Academia Galega en 1951, a proposta de Manuel Casás Fernández, Francisco Vales Villamarín e Ángel del Castillo, cun discurso en galego titulado A xeración do 16, lido o día 16 de xuño no acto da súa recepción, respondido por Ramón Cabanillas. Permaneceu á marxe do grupo Galaxia nos anos cincuenta até a súa morte e seguiu colaborando na prensa galega e na da emigración, utilizando o pseudónimo Licenciado Pravio. Traballos seus foron lidos nas emisións da BBC londiniense.

O 16 de xuño de 1951 fixo a súa intervención en galego na Real Academia Galega, desobedecendo as ordes franquistas. Pouco despois uns falanxistas déronlle unha malleira e morreu debido ás secuelas en 1953.

Obra

• Doctrina nazonalista (Ferrol, 1921, El Correo Gallego), con prólogo de José Puig y Cadafalch.
• O sentimento nazonalista e o internazonalismo (discurso de ingreso no SEG), publicado en 1929 como serie de artigos n' A Nosa Terra.
• Historia sintética de Galicia, A Coruña, 1927.
• Breviario da autonomía, Santiago, 1933.
• Nicomedes Pastor Díaz, unha existencia exemplar.

• Días, hechos y hombres de la Real Academia Gallega, 1953.

Traducións

• Teatro irlandés. Dous folk-dramas de W. B. Yeats (con Ramón Villar Ponte e P. R. Castro), Santiago, 1935.

Legado

Os fondos da biblioteca de Ramón Villar Ponte e do seu irmán Antón están no Parlamento de Galicia dende o ano 2001, cando foron adquiridos xunto co seu arquivo persoal. A colección está composta por 1216 volumes de monografías e alberga ademais 43 títulos de revistas, xunto con obras propias e un importante conxunto de documentación de carácter político, especialmente referido á actividade dos partidos galeguistas antes da guerra civil. Destacan preto de cen títulos impresos antes de 1900, entre os que hai obras de Benito Xerónimo Feijoo e algunhas primeiras edicións das de Manuel Murguía.

Recoñecemento

O Concello de Viveiro convoca o Premio de Novela Vilar Ponte que rende homenaxe a Ramón e a Antón Vilar Ponte.

Vida persoal

Casou con Teresa Chao Maciñeira, e foi pai de Jaime, Teresa e José Ramón Villar Chao.

Galería de imaxes

• 
  Voda de Teresa Chao Maciñeira e Ramón Villar Ponte, 1919.
• 
  Doctrina Nazonalista, 1921.
• 
  Retrato en Vida Gallega, 1928.
• 
  Placa na casa natal, Viveiro.

Véxase tamén

Bibliografía

• Beramendi, Justo (1991). A vida e a obra de Ramón Villar Ponte. Sada: Ediciós do Castro. ISBN 978-84-7492-508-1. 
• Blanco Echauri, Xesús; García Negro, Pilar e Sanmartín, Goretti (2006) Textos filosófico-políticos de Ramón Vilar Ponte. Deputación de Lugo.^[2]
• Ínsua, Emilio; Martínez, Xurxo (2018). Común temos a patria. Biografía dos irmáns Villar Ponte. Vigo: Xerais. ISBN 978-84-9121-304-8. 
• Soutelo Vázquez, Raúl (2001) "A Pegada dos irmáns Vilar Ponte no nacionalismo galego de antes da guerra". Anuario Brigantino 24.

Outros artigos

• Antón Villar Ponte
• Grupo Nós

Ligazóns externas

• Galegos.info
• "Ramón Villar Ponte". Álbum de Galicia do Consello da Cultura Galega. 
• Ínsua López, Emilio Xosé: Álbum das Irmandades da Fala CCG
• Cultura e pensamento de Ramón Vilar Ponte (Diario Galego)