Domingo García-Sabell

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Saltar ata a navegación Saltar á procura
Domingo García-Sabell
Nome completoDomingo García-Sabell Rivas
Nacemento9 de outubro de 1909
 Santiago de Compostela
Falecemento5 de agosto de 2003
 A Coruña
Soterradocemiterio de Boisaca
NacionalidadeEspaña
Alma máterUniversidade de Santiago de Compostela
Ocupaciónpolítico, tradutor e médico
Premiosdoutor honoris causa pola Universidade da Coruña e Gran Cruz da Orde do Mérito Civil
Domingo García-Sabell firma.jpg
[ editar datos en Wikidata ]

Domingo García-Sabell Rivas, nado en Santiago de Compostela o 8 de outubro de 1909 e finado na Coruña o 5 de agosto de 2003, foi un médico, escritor, político e académico galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Era fillo dun procurador de tribunais.[1] Entre os anos 1925-1931 estudou medicina na Universidade de Santiago de Compostela . Durante a súa etapa de estudante destaca non só polos seus traballos académicos, tamén pola activa militancia na Federación Universitaria Escolar (FUE), da que foi presidente.[2] Organización que tivo un importante papel democrático durante a ditadura de Primo de Rivera e a Segunda República[3]. Nesta etapa da súa vida coincidiu con Rafael Dieste, Carlos Maside, Ánxel Fole, Jesús Bal y Gay, e Luís Seoane entre outros.[1]

As súas aptitudes para o estudo da medicina levárono a integrar o cadro de profesores e investigadores da Facultade de Medicina. Ao rematar a súa formación obterá o Premio Extraordinario de Licenciatura e ampliará estudos en Suíza e Alemaña.[1] [3]No país xermano familiarízase coas ideas filosóficas de Max Scheller e Martín Heidegger, entre outros, e toma contacto coa escola médica de Heidelberg que introduce como principal achega o valor do suxeito, o doente, a persoa na Patoloxía. Esta iniciación filosófica derivará nun pulo humanizador da medicina que o acompañará ao longo da súa vida intelectual e profesional.[3][2][1]

Completa a súa ampliación de estudos xunto a recoñecidos profesionais da medicina de principios do século XX. Primeiro no Hospital da Charité de Berlín, onde traballa xunto a Gustav von Bergmann, interesado pola patoloxía funcional. Máis tarde ingresará no Instituto Pasteur de París, para investigar no campo da bacterioloxía con Amadée Guy. Posteriormente, xa en Madrid, acude ao Servizo de Hematoloxía onde traballará co catedrático Gustavo Pittaluga Fattorini.[4]

No ano 1932 defende  a súa tese de doutoramento "El metabolismo intermediario en la obesidad"[5] na Universidad Central (hoxe Complutense), en Madrid baixo a dirección do Dr. Carlos Jiménez Díaz. Traballo que será recoñecido co Premio Extraordinario de Doutoramento.[1][3]

De regreso a Santiago, fixo amizade con xente como Alfonso Daniel Rodríguez Castelao, Roberto Nóvoa, Miguel de Unamuno, Ramón María del Valle-Inclán ou Gonzalo Torrente Ballester e Ramón Otero Pedrayo, de quen foi médico.[2] Neste contexto vital e intelectual xermolarán os seus grandes compromisos co humanismo e a visión antropolóxica da medicina, a Galicia e o mundo da cultura.[3][2][1]

En 1936 afiliouse ó Partido Galeguista, razón pola que ó comezar a Guerra civil española foi internado un tempo no campo de concentración da Lavacolla.[2] Ó acabar a guerra foi depurado, e tivo que dedicarse á medicina privada.[1] Contactou co galeguismo cultural, e en 1950 converteuse en director da Editorial Galaxia xunto a Ramón Piñeiro. Foi elixido membro da Real Academia Galega a proposta de Ramón Otero Pedrayo, Sebastián Martínez-Risco e Leandro Carré Alvarellos. Leu o seu discurso de entrada o 20 de xuño de 1959, co título Análisis eisistencial do home galego enfermo, con resposta do propio Otero Pedrayo. Presidiu a Real Academia Galega entre 1979 e 1997[6]. Traduciu ó galego a Martin Heidegger e mais a James Joyce. [3][2][1]

Nas Eleccións xerais de España de 1977 foi elixido senador por designación real. Amais foi Delegado do Goberno en Galiza de 1981 a 1996 (presentou a súa dimisión dous días antes de converterse José María Aznar en presidente do goberno).[3][1][2]

Está enterrado no cemiterio de Boisaca, en Santiago de Compostela.[7]. Teresa García-Sabell Tormo, a súa filla máis vella, foi a primeira esposa de Xosé Manuel Beiras.[2]

Obras[editar | editar a fonte]

Nº 1 de Grial.
  • Luis Seoane (Vigo, 1954).
  • Ensaios I (1963), Editorial Galaxia.[8]
  • Luis Seoane. Grabados (1965), Editorial Galaxia.[9]
  • Notas para una antropología del hombre gallego (1966).
  • Tres síntomas de Europa: Joyce, Van Gogh y Sartre (Revista de Occidente, 1968).
  • A pintura como comunicación (1971).
  • Ensaios II (1976), Editorial Galaxia.[10]
  • Testimonio personal (Madrid, 1971).
  • Roberto Nóvoa Santos (1981).
  • Carta ao pintor Luis Seoane (Sada, 1983).
  • A Coruña: onde nace a luz (Vigo, 1989).
  • Análise existencial do home galego enfermo e outros ensaios (Vigo, 1991).
  • Cen relembros (A Coruña, 1993).
  • Libro dos comentos (1996).
  • Os gromos do pensamento (1996).
  • Tempo de lecer (Vigo, 1998).
  • Paseata arredor da morte (1999).
La Saudade, Galaxia, 1953, inclúe artigos en galego e castelán de Ramón Piñeiro, García-Sabell, Lois Tobío Fernández, Xoán Rof Carballo, Francisco Elías de Tejada, Xesús Alonso Montero, Manuel Vidán e Francisco Fernández del Riego.

Colectivas[editar | editar a fonte]

Traducións[editar | editar a fonte]

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Torres Queiruga, Andrés; Rivas García, Manuel (2008). Dicionario enciclopedia do pensamento galego. Vigo, España: Xerais. pp. 126–132. ISBN 978-84-9782-883-3. OCLC 595706980. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Pereiro, Xosé Manuel (06/08/2003). "Domingo García-Sabell, médico, escritor, político y humanista". El País (en castelán). Consultado o 15/02/2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Agís Villaverde, Marcelino. "Domingo García-Sabell Rivas". Real Academia de la Historia (en castelán). Consultado o 15/02/2021. 
  4. ↑ "Médicos Históricos". Biblioteca Complutense. Consultado o 15/02/2021. 
  5. ↑ "El metabolismo intermediario en la obesidad". Dialnet. Consultado o 15/02/2021. 
  6. ↑ Domingo García-Sabell Rivas na páxina da RAG
  7. ↑ Pereiro, Xosé Manuel (6/8/2003). "Domingo García-Sabell, médico, escritor, político y humanista". El País (en castelán). 
  8. ↑ Inclúe os ensaios "Análise existencial do home galego enfermo", "James Joyce e a loita pola comunicación total", "Notas sobre a fame galega" e "Van Gogh e a dimensión antropolóxica da Pintura Contemporánea".
  9. ↑ Luis Seoane. Grabados en Google Books.
  10. ↑ "As facianas do erotismo contemporáneo", "Pintura e conocimiento", "A realidade humana de Rosalía" e "Castelao, ou Galiza ao axexo".
  11. ↑ "Universidade da Coruña". Arquivado dende o orixinal o 25 de outubro de 2014. Consultado o 25 de outubro de 2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Predecesor:
cargo de nova creación 		 Delegación do Goberno en Galicia 
1981-1996 		Sucesor:
Juan Miguel Diz Guedes
Predecesor:
Sebastián Martínez-Risco 		 Presidente da RAG 
1987-1997 		Sucesor:
Francisco Fernández del Riego
Traído desde "https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Domingo_García-Sabell&oldid=5748303"