Bibiano Fernández Osorio-Tafall

Bibiano Fernández Osorio-Tafall
nunha conferencia en 1935.
Nome completo	Bibiano Fernández Osorio-Tafall
Nacemento	3 de decembro de 1902
	Salcedo
Falecemento	13 de agosto de 1990
	Cidade de México
Soterrado	Cemiterio de Santo Amaro de Pontevedra
Nacionalidade	México e España
Ocupación	Científico e político
Cónxuxe	Josefina Arruti Viaño
Fillos	José Ángel Fernández Arruti
Premios	Medalla Castelao
[ editar datos en Wikidata ]

Bibiano Fernández Osorio-Tafall, nado en Salcedo (Pontevedra) o 3 de decembro de 1902 e finado na Cidade de México o 13 de agosto de 1990, foi un científico e político galego.

Traxectoria

Ata a guerra civil

Listaxe de profesores do instituto de Pontevedra, do curso 1928-29.

Foi doutor en Ciencias Naturais e secretario da Misión Biolóxica de Galicia con Cruz Gallástegui. Membro da ORGA, foi alcalde de Pontevedra, presidente da Deputación e deputado nacional en dúas lexislaturas. Presidiu en 1932 a Asemblea de Municipios celebrada en Santiago para discutir e redactar o proxecto de Estatuto de Autonomía que se plebiscitou en 1936, tras o seu paro durante dous anos por cuestións políticas. Presidiu o Comité Central de Autonomía. En 1934 foi destituído da alcaldía de Pontevedra e da dirección do Instituto de Pontevedra polo gobernador civil Diego Fernández Gómez no marco dos sucesos da folga xeral revolucionaria de 1934.

Ossorio-Tafall era secretario da Xunta Nacional de Izquierda Republicana, logo das eleccións de 1936, despois de ser novamente alcalde tras a reposición da corporación saída das eleccións municipais do 12 de abril de 1931 ocupou as subsecretarías de Traballo e Gobernación, pouco antes da guerra sendo substituído na alcaldía de Pontevedra polo comunista Manuel García Filgueira a súa marcha a Madrid. Posteriormente foi director de Política, o órgano de Izquierda Republicana.

En 1938, durante a guerra civil española, Osorio-Tafall foi nomeado Comisario Xeral do Exército da República Española.

No exilio

Coa derrota militar e política, Osorio-Tafall exíliase primeiro a Francia e logo a México, onde foi profesor na Universidade Autónoma de México e do Instituto Politécnico. No 1948 incorporouse á ONU; no 55, foi director da Oficina de Agricultura en Chile, e logo en Indonesia e en Exipto. No 64 estivo á fronte das operacións de pacificación na República Democrática do Congo e en Chipre, neste caso como representante especial plenipotenciario do secretario xeral da ONU. Xubílase como subsecretario xeral da ONU.

Durante a Transición española, o presidente do goberno Adolfo Suárez convidouno a encabezar a primeira Xunta preautonómica, pero el declinou o ofrecemento por falta de apoios.

Véxase tamén

Bibliografía

Suspensión de emprego e soldo, separación definitiva do corpo.

• Pardo Teijeiro, Xosé Francisco (2010). Bibiano Fernández Osorio-Tafall. Un científico e político galego no exilio. Vigo: Edicións A Nosa Terra. ISBN 978-84-8341-452-1. 
• Baldomero Cores: (Librigal 1976)
• Santiago Álvarez: (1992 nº 89 da serie Documentos de Ediciós do Castro)
• Francisco Otero Guldrís (2005). Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8. 
• Claridade Fundación Luís Tilve, setembro de 2007. Especial homenaxe.
• Dicionario biográfico de Galicia 2. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 77. 

Ligazóns externas

• Expediente académico no Instituto de Pontevedra.

• Bibiano Fernández Osorio-Tafall no Álbum da Ciencia do Consello da Cultura Galega.

• Bibiano Fernández Osorio-Tafall no Álbum da JAE do Consello da Cultura Galega.