Manuel Meilán

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Manuel Meilán
Medalla Castelao Icona vectorial.svg
Manuel Meilán Martínez, Montevideo, 1940.jpg
Nacemento18 de xullo de 1904
Lugar de nacementoLugo
Falecemento26 de setembro de 1994
NacionalidadeEspaña
OcupaciónPolítico
PremiosMedalla Castelao
editar datos en Wikidata ]

Manuel Meilán Martínez, nado en Lugo o 18 de xullo de 1904 e finado en Montevideo o 26 de setembro de 1994,[1] foi un dinamizador do galeguismo na comunidade emigrante no Uruguai.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Xesús Canabal, Castelao e Manuel Meilán, Montevideo, 1940.

Para evitar participar na Guerra do Rif emigrou en 1922 a Buenos Aires, onde comezou a traballar no sector comercial. Trabou contacto cun grupo de galeguistas onde estaban Eduardo Blanco Amor, Ramón Suárez Picallo, José Benito Abraira, Lino Pérez e Rodolfo Prada. Formou parte de El Hogar Gallego, e comezou a participar na Federación de Sociedades Gallegas Agrarias y Culturales.

En 1931 participou na creación do Partido Galeguista na Arxentina, do que foi secretario. En 1934 entrou a traballar nun laboratorio farmacéutico e trasladouse a Montevideo. Participou nos inicios da Irmandade Galeguista do Uruguai con Antón Crestar e da Casa de Galicia do Uruguai. Aliñado co goberno democrático republicano, colaborou en diversos xornais e en sociedades de recadación de fondos para o mantemento do exército e da resistencia republicana. En 1940 ingresou na masonería.

En 1956 participou no primeiro Congreso da Emigración Galega, que se celebrou en Buenos Aires e que tivo como presidente a Xesús Canabal, compañeiro seu da emigración uruguaia e tamén de masonería. Canda el e Alfredo Somoza impulsou as emisións radiofónicas Sempre en Galicia (1950)[2], e o Patronato da Cultura Galega de Montevideo (1968). Manuel Meilán xogou un papel moi destacado no nacemento do programa, pois grazas á amizade que tiña cun dos propietarios, conseguiu que Radio Carve albergase o programa[3]. Dirixiu o programa ata a súa morte, en 1994.

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

En 1987 recibiu a Medalla Castelao.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. La Voz de Galicia, 27-9-1994, p. 18.
  2. Blanco Campana, X.L (1999). Historia da radio en Galicia. Edicións Lea. pp. 332–336. ISBN 84-89947-73-2. 
  3. Samuelle Lamela, Cristina (1993). Conversas con Manuel Meilán. Xerais. ISBN 84-7507-754-4. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]