Saltar ao contido

Alejandro de la Sota

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaAlejandro de la Sota
Biografía
Nacemento(es) Alejandro de la Sota Martínez. Editar o valor en Wikidata
20 de outubro de 1913 Editar o valor en Wikidata
Pontevedra, España Editar o valor en Wikidata
Morte14 de febreiro de 1996 Editar o valor en Wikidata (82 anos)
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Politécnica de Madrid
Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónarquitecto Editar o valor en Wikidata
AlumnosRafael Tamarit Pitarch Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
PaiDaniel de la Sota Editar o valor en Wikidata
Premios

BNE: XX955662 BUSC: sota-alejandro-de-la-1913-1996

Alejandro de la Sota Martínez, nado en Pontevedra o 20 de outubro de 1913 e finado en Madrid o 14 de febreiro de 1996, foi un arquitecto galego. En 2018 dedicóuselle o Día das Artes Galegas.[1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Era fillo do político de orixe cántabra Daniel de la Sota e de María Teresa Martínez Correa. Criouse nun ambiente de clase media alta, o que lle permitiu desenvolver cedo as súas aptitudes artísticas. Acabados os seus estudos medios na cidade do Lérez, ingresou na Universidade de Santiago de Compostela, na que durante dous anos cursou Matemáticas. Trasladouse logo a Madrid para estudar na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid, na que se graduou en 1941 despois do parón obrigado pola guerra civil española. Nesa mesma universidade foi nomeado Doutor Arquitecto en 1965. Durante case dúas décadas, de 1956 a 1972, foi profesor nesa mesma escola. Ao tempo, foi arquitecto oficial de numerosas empresas estatais, incluíndo Aviaco, a Dirección Xeral de Correos, Iberia ou o Instituto Nacional de Colonización.

Pavillón Municipal dos Deportes de Pontevedra.

Os seus proxectos máis importantes chegaron unha década despois de rematar a carreira. En 1951 apareceu a súa idea para a Central Lechera SAM de Santander. Aínda que o proxecto non chegou a executarse, foi a primeira vez que de la Sota amosou o seu interese polo racionalismo arquitectónico, os seus conceptos e as súas formulacións en arquitectura. A partir dese momento, o autor demostrou a súa adhesión ao movemento moderno en numerosas obras que comezou a realizar a partir da década de 1950 como o poboado de absorción de Fuencarral B, a residencia estudiantil de Miraflores, o ximnasio do Colexio Maravillas, o colexio César Carlos ou o Goberno Civil de Tarragona. Alejandro de la Sota foi capaz de representar nos seus edificios as conquistas acadadas polos arquitectos e enxeñeiros do seu tempo.

En 1960 obtivo unha praza de funcionario na Dirección Xeral de Correos, e ao longo desa década expñorou as posibilidades que ofrecían os novos materiais e desenvolveu unha serie de proxectos cunha formulación construtiva baseada no emprego de paneis prefabricados de formigón para muros e forxados, como os que levou a cabo casa Varela en Villalba.

Desde a conferencia que pronunciou na Escola de Arquitectura da Technishe Universität de Múnic en 1978, a súa obra foi recoñecida internacionalmente. Impartiu numerosas conferencias en España e no estranxeiro e a súa obra foi obxecto de exposicións individuais en universidades como Harvard, a Architectural Association de Londres, a ETH Zürich, Karlsruhe, Aachen e Milán, ademais de en numerosas escolas de arquitectura de España.

Alejandro de la Sota faleceu en Madrid en 1996.

De la Sota desenvolveu boa parte da súa carreira en Madrid, cidade na que faleceu, mais sempre mantivo fortes ligazóns familiares coa súa Galiza natal. A súa obra é expoñente dun racionalismo equilibrado, que une unha intensa creatividade arquitectónica xunto coa simplicidade construtiva. Foi un dos grandes promotores do industrialismo na construción dos anos 1960, introducindo elementos industriais na obra e mais na profesionalización da mesma. Os seus edificios acostuman combinar, de forma sorprendente, un gran rigor xeométrico, de liñas claras e rectas, coa audacia nas estruturas.

Recoñecementos

[editar | editar a fonte]

De la Sota recibiu o Premio Nacional de Arquitectura en tres ocasións; a Medalla de Ouro ao Mérito das Belas Artes e mais a Medalla de Ouro do Consello de Arquitectos. En 1990 foille concedida a Medalla Castelao.

Exterior do Colexio de Maravillas.

Vida persoal

[editar | editar a fonte]

En 1952 casou con Sara Ríus Taylor. Tiveron seis fillos: Alejandro, Ana, Daniel, José, Juan e Sara.[2]

Obras representativas

[editar | editar a fonte]
Ximnasio do Colexio de Maravillas.
Igrexa de Santa Baia de Nantes
Goberno Civil de Tarragona
  • Vivenda de Ramón de Dios, Pontevedra (1945)
  • Escola de Capataces (1948), Bastiagueiro (Oleiros), actualmente incluída no complexo do INEF.
  • Laboratorios da Misión Biolóxica en Salcedo (Pontevedra) (1950)
  • Casa da Avenida Doctor Arce nº 20, en Madrid, (1953-1964; derrubada)
  • Goberno Civil (Tarragona) (1956-1963)
  • Talleres Aeronáuticos TABSA (Madrid) (1957-1958)
  • Ximnasio do Colexio Maravillas (Madrid) (1961)
  • Bloque de Vivendas (Salamanca) (1963)
  • Pavillón Municipal dos Deportes de Pontevedra (1966)
  • Colexio Maior César Carlos (Madrid) (1967)
  • Residencia de Verán Infantil (Miraflores de la Sierra, Madrid) (1957-1959)
  • Central Leiteira CLESA, Madrid (1963)
  • Vivendas na rúa do Prior, Salamanca (1962-1963)
  • Edificio de Correos, declarado Ben de Interese Cultural, (Úbeda, Xaén) (1964)
  • Igrexa de Santa Baia de Nantes (Sanxenxo)[3]
  • Casa Varela, Collado Villalba (1964-1968)[4]
  • Edificio Industrial CENIM (Madrid) (1965-1967)
  • Colexio Residencia da Caixa de Aforros Provincial (Ourense) (1966-1967)
  • Vivenda Guzmán (Algete), (1972). Derrubada en 2017.[5]
  • Aulas e Seminarios da Universidade (Sevilla) (1972) (Premio Nacional de Arquitectura)
  • Centro de Cálculo da Caixa Postal (Madrid) (1973-1976)
  • Banco Pastor, en Pontevedra (1974)
  • Colexio dos Irmáns Maristas, A Coruña (1974)
  • Vivenda Domínguez,[6] A Caeira (Poio) (1976)
  • Edificio de Correos e Telecomunicacións (León) (1980-1983)
  • Edificio Caixa Postal de Aforros (Madrid) (1986-1989)
  • Biblioteca Universitaria (Santiago de Compostela) (1990)
  • Edificio de Xulgados (Zaragoza) (1991-1993)
  • Redeseño e Rehabilitación do Edificio do Cabido Insular (As Palmas de Gran Canaria) (1994)
  1. "Novas da Academia". Arquivado dende o orixinal o 06 de decembro de 2017. Consultado o 05 de decembro de 2017. 
  2. Martínez Casal Arquivado 11 de abril de 2018 en Wayback Machine. en Xenealoxía.org.
  3. Igrexa de Santa Baia de Nantes na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
  4. "Casa Varela" Docomomo Ibérico (en castelán).
  5. "Demolida la Casa Guzmán de De la Sota, obra maestra de la arquitectura moderna" (14/1/2017). La Voz de Galicia (en castelán).
  6. Díaz Camacho, Miguel Ángel (2012). La Casa Domínguez. Alejandro de la Sota: Construir - Habitar. E.T.S. Arquitectura (en castelán).

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]