Xosé López Calo

Xosé López Calo

Biografía
Nacemento	4 de febreiro de 1922 Nebra, España
Morte	10 de maio de 2020 (98 anos) Salamanca, España
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Santiago de Compostela Universidade Pontificia Comillas - filosofía Facultad de Teología
Actividade
Ocupación	musicólogo, sacerdote católico
Membro de	Real Academia Galega (membro correspondente) (1967–2020) Real Academia Galega de Belas Artes
Premios
(2002)  Premio das Artes e das Letras de Galicia (1991)  Medalla Castelao (1988)  Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes (1985)  Premio Otero Pedrayo

José López Calo, nado en Nebra (Porto do Son) o 4 de febreiro de 1922 e finado en Salamanca o 10 de maio de 2020, foi un sacerdote católico xesuíta e musicólogo galego. Salientan os seus estudos sobre a música do Códice Calixtino e foi membro correspondente da Real Academia Galega dende 1967.

Traxectoria

López Calo estudou no Seminario de Santiago de Compostela e na Compañía de Xesús, onde ingresou en 1942. Licenciouse en Filosofía (Universidade de Comillas), Teoloxía (Universidade de Granada) e doutorouse en Filosofía e Letras por esta última universidade e mais pola Universidade de Santiago de Compostela. Estudou Musicoloxía na Escola Superior de Música Sagra de Madrid e no Instituto Pontificio de Música Sagrada de Roma, onde tivo como profesor principal ao musicólogo Higinio Anglés e onde se doutorou en 1962 coa tese “A Música na catedral de Granada no século XVI”.

Bolseiro da Fundación March, traballou na organización dos arquivos musicais de diversas catedrais españolas. Foi Profesor de Musicoloxía entre 1965 e 1970 e vicerreitor do Instituto Pontificio de Música Sagrada de Roma entre 1967 e 1970, así como Secretario xeral da Sociedade Internacional de Música Sagra (1963-1968) e asesor musical da Radio Vaticana (1963-1970). Dende 1973 exerceu como profesor agregado, e despois catedrático de Historia da Música na Universidade de Santiago de Compostela, que, á súa xubilación, o nomeou catedrático emérito. Escribiu máis de sesenta libros e uns 300 artigos nas principais revistas, enciclopedias e dicionarios de música do mundo, entre os que cómpre salientar o alemán “Die Musik in Geschichte und Gegenwart” e o “The New Grove Dictionary of Music and Musicians”, para o cal escribiu máis de 200 voces sobre música e músicos españois, mais tamén naEncyclopédie des Musiques Sacrées ou na Storia dell’Opera. Tamén traballou especialmente na catalogación de música manuscrita española entre 1575 e 1825 para o Repertoire International des Sources Musicales.

Considéraselle como un dos promotores da reconstrución dos instrumentos do Pórtico da Gloria da catedral de Santiago de Compostela. É membro de numerosas Academias e Sociedades Internacionais de Musicoloxía e Socio Fundador das Sociedades Nacionais de Musicoloxía de Italia e España (sendo varios anos vicepresidente desta). É membro da Real Academia Galega de Belas Artes e membro correspondente das de Granada, Segovia e Sevilla. Impulsou a constitución do Coro Campus Stellae.

Finou o 10 de maio de 2020, na residencia dos xesuítas de Salamanca.

Obras

• El Archivo de Música de la catedral de Santiago de Compostela (1962)
• Presente y futuro de la música sagrada (1967)
• La música en la catedral de Palencia (1981-1982)
• El Arpa en la catedral de Santiago: un estudo sobre estética musical barroca
• O Feito diferencial galego na música, Idade Media e Renacemento

Galardóns e recoñecementos

• Medalla Castelao
• Premio Otero Pedrayo
• Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes, 1989
• Premio das Artes e das Letras de Galicia, 2002
• Premio Fernández Latorre, 2008
• Premio Andrés Bello
• Medalla de Ouro da Cidade de Santiago de Compostela

Véxase tamén

Outros artigos

• Carlos Villanueva Abelairas

Ligazóns externas

• Galegos, TVG, 5/7/2014.