Club Deportivo Lugo

Lugo
Nome	Club Deportivo Lugo S.A.D.
Alcume(s)	Albivermellos, Luguiño O xogo bonito
Fundación	16 de xuño de 1953
Estadio	Anxo Carro, Lugo, Galicia
Inauguración	31 de agosto de 1976
Capacidade	7.840
Presidente	Tino Saqués
Adestrador	Lolo Escobar
Liga	Primeira Federación
2023–24	10º
Vestimenta	Kappa
Patrocinador	Estrella Galicia
Na rede
http://www.cdlugo.com/gl
Titular Alternativo Terceiro

CD Lugo na Copa Federación 2024.

O Club Deportivo Lugo é un club de fútbol galego da cidade de Lugo, que milita na Primeira Federación. O equipo foi fundado en 1953 trala desaparición dos dous principais equipos da cidade, a Ximnástica Lucense, que viña de competir na Segunda División, e o Club Deportivo Polvorín, desaparecido por motivos económicos. O club, baixo a presidencia de Emilio Núñez Torrón, comezou a súa andaina na Terceira División e militou na Segunda División durante a tempada 1992–93, perdendo a categoría ese mesmo ano.

Logrou retornar ao fútbol profesional o 25 de xuño de 2012, logo de vinte campañas en categorías inferiores. O ano anterior, durante a tempada 2010-11, o club conseguira o campionato de liga do grupo 1 da Segunda División B, o que lle permitira xogar a fase de ascenso. Con todo, non acadaría o seu obxectivo. Ao ano seguinte, porén, pese acadar tan só o terceiro posto do seu grupo conseguiría o ascenso logo de superar senllas eliminatorias ante o Eibar, o Atlético Baleares, campión do grupo 3, e o Cádiz, campión do grupo 4. O último encontro polo ascenso ante os gaditanos non foi senón resolto até chegar á rolda de penaltis. O club mantívose na categoría de prata durante as seguintes once tempadas, ata que acabou descendendo ao remate da 2022/23. O Lugo posúe un filial na Terceira División RFEF, o Polvorín Fútbol Club.

Actualmente, o club xoga os seus partidos como local no Anxo Carro, estadio que contaba até a súa remodelación en verán de 2013 con capacidade para 4.800 seareiros, sendo aumentada até albergar 7.840 espectadores. O adestrador principal do club é Paulo Alves. No aspecto institucional o presidente desde o ano 2015 é Tino Saqués. O principal patrocinador do club desde 2012 é Estrella Galicia.

Historia

Orixes

En 1908 fundouse na capital lucense o Club Deportivo de Lugo, equipo que disputaría os seus encontros no vello campo do Polvorín, que daquela era usado como aeródromo durante as festas de San Froilán. Con todo, o equipo non tivo moito éxito e nunca chegou a participar en competicións federadas.

Posteriormente apareceron dous equipos que representaron á cidade en partidos de fútbol: o Lugo Spórting e a Sociedade Ximnástica Raio, os cales deron lugar ao primeiro club importante da cidade en 1943: a Ximnástica Lucense. Posteriormente aparecería outro club que sería semente, ao igual que a Ximnástica, do futuro Club Deportivo Lugo: o Club Deportivo Polvorín.

A Ximnástica Lucense

Artigo principal: Sociedade Ximnástica Lucense.

A Sociedade Ximnástica Lucense fora fundada en 1943, entre outros por Felisindo Rodríguez Caride, nacendo da fusión de dous equipos da cidade: a Sociedade Ximnástica Raio e o Club de Lugo. Un ano despois da súa fundación a Ximnástica lograba o seu primeiro título, a Copa Galicia, e tan só catro anos despois conseguía ascender á Segunda División, época na que aínda non existía a Segunda División B e a primeira división estaba limitada a dezaseis equipos. Este ascenso da Ximnástica tivo tres artífices principais: Anxo Carro Crespo, José Páramo Fernández e Paco Rivera Manso. Porén o equipo só se mantivo tres tempadas na categoría:

Tempada	Posto	Nome	PX	PG	PE	PP	GF	GC	PN
1949–50	11	Sociedade Ximnástica Lucense	30	12	1	17	54	65	25
1950–51	14	Sociedade Ximnástica Lucense	32	11	7	14	49	69	29
1951–52	16	Sociedade Ximnástica Lucense	30	5	10	15	32	63	20
Total		Sociedade Ximnástica Lucense	92	28	18	46	135	197	74

A tempada seguinte, despois do descenso á Terceira División, comezou cunha avultada derrota, perdendo por 9-1 nun amigable contra o Celta de Vigo. Este mesmo ano, debido aos axustes da FEF nas categorías, pese a descender da Segunda División tivo que xogar pola permanencia en Terceira, o que puido chegar a supoñer o descenso de dúas categorías nun só ano. Con todo conseguiu manterse, aínda que iso non evitou a desaparición do equipo ao ano seguinte, sendo presidente Rafael Sarandeses. O último partido da Sociedade xogouse en Badalona, onde os lucense perderon por 3-0, xogando ese encontro: Prego; Andreu, Tito, Mantido; Otero, Fiestas; Avelino, Antonio, Sáez, Fraga e Ezcurra. Con respecto ao campionato de Copa, a Ximnástica participou en catro ocasións, chegando até a cuarta rolda nas edicións de 1944, 1948 e 1949.

Ano	Data	Equipo local	Resultado	Equipo visitante
1944	22 de febreiro de 1944	SX Lucense	4 - 1	Betanzos CF
	27 de febreiro de 1944	UD Ourensana	1 - 1	SX Lucense
	29 de febreiro de 1944	SX Lucense	4 - 0	UD Ourensana
	22 de febreiro de 1944	SX Lucense	2 - 3	Berbés CF
1948	19 de outubro de 1947	SX Lucense	9 - 0	Betanzos CF
	28 de decembro de 1947	SX Lucense	3 - 2	CD Xuvenil
	21 de marzo de 1948	SX Lucense	5 - 2	Pontevedra CF
	18 de abril de 1948	SX Lucense	0 - 3	Club Ferrol
1949	5 de setembro de 1948	SX Lucense	2 - 0	UD Ourensana
	19 de decembro de 1948	CD Xuvenil	1 - 3	SX Lucense
	26 de decembro de 1948	Pontevedra CF	1 - 2	SX Lucense
	6 de xaneiro de 1949	SX Lucense	1 - 2	Celta de Vigo
1950	27 de novembro de 1949	SX Lucense	0 - 1	Club Ferrol

O Polvorín

Artigo principal: Club Deportivo Polvorín.

En pleno apoxeo da Ximnástica Lucense, en 1946 era fundado o Club Deportivo Polvorín, o cal recibía o nome do campo de O Polvorín, situado no barrio de Montirón da cidade amurallada. Fundado como equipo para xuntar aos rapaces da cidade, xa pronto comezou a gañar diversos títulos a nivel local e provincial. O Polvorín, que vestía con camisola albivermella e pantalón negro (moi semellante ao uniforme do CD Lugo), xogaba no antigo estadio Anxo Carro (coñecido na época como Os Miñóns).

Entrados os anos 1950 o Polvorín remata segundo no Grupo Norte da Primeira Categoría, na que xa xogara a finais da anterior década, chegando a quedar segundo en 1949. Na fase final consegue o ascenso á terceira división, tan só seis anos despois da súa fundación, tras vencer ao Fabril S.D. da Coruña. Grazas ás súas vitorias o club comezou a chamar a atención dos seareiros lucenses, contando o equipo cada vez con máis popularidade. Con Delio Rodríguez como prediente, o Polvorín mantívose na terceira categoría dúas tempadas máis, 1951-52 e 1952-53, ano no que remataron no sétimo posto. Con todo ese sería o último ano do Polvorín na categoría. Por mor dunha crise institucional e a dimisión do seu presidente, Emilio Núñez faise cargo do club.

Fundación

Trala desaparición da Ximnástica e a crise do Polvorín, ambas por motivos económicos, un grupo de seareiros locais, encabezados por Armando Rodríguez, fundarían o coñecido como Lugo Sociedade Cultural. Este club, fundando en lembranza do antigo Lugo Sport Club, tentaría ser o sucesor dos éxitos da Lucense. Porén, non tivo moito éxito a nivel deportivo. O club xogou no campo dos Miñóns, e vestiu con camisola branca, cruzada por unha franxa diagonal azul, e pantalón da mesma cor. Ante tal situación as directivas tanto da Ximnástica como do Polvorín, xuntáronse de urxencia para manter conversas e, mediante asemblea extraordinaria, acordar fusionarse entre si. Cómpre aclarar que o equipo resultante desta operación non foi nin unha excisión nin unha continuación, senón que é como club de novo rexistro e con estatuto propio: o Club Deportivo Lugo.

O acta fundacional do equipo foi levantada polo seu primeiro presidente (e antigo máximo dirixente do Polvorín) Emilio Núñez Torrón, quen tempo despois pasou a ser delegado da Federación Galega de Fútbol en Lugo. Por estes motivos, o campo de fútbol anexo ao Anxo Carro leva o seu nome. O primeiro adestrador do Lugo foi Manuel Martínez Suárez, coñecido popularmente como "Michines", quen xa fora xogador do Lugo Spórting, da Ximnástica Lucense e do Polvorín, sendo a persoa que máis anos estivo vinculado ao primeiro equipo futbolístico da cidade.

Loitando polo ascenso

O Lugo fronte o Compos en 2009.

O equipo iniciaría a súa andaina na Terceira División, no posto que ocupara a tempada anterior o Polvorín. Nesa categoría permanecerían no restante da década de 1950, mesmo chegando a loitar en varias ocasións polos dous primeiros postos, os cales daban o dereito a promocionar cara a Segunda División, mais sen éxito.

Coa chegada da década de 1960 chegaría un novo aire á entidade e o Campo dos Miñóns troca a Estadio Anxo Carro. A nivel deportivo, na tempada 1960-61, o Lugo acada por primeira vez a segunda praza na liga, o que significaría que o club optaría ao ascenso. Na primeira rolda das eliminatorias o Lugo enfrontaríase o Cartagenera, perdendo o primeiro partido en Cartaxena por 6-0 (4 de xuño de 1961) e saíndo derrotado de novo, esta vez na casa, por 0-1 (11 de xuño de 1961).

Ao ano seguinte, durante a tempada 1961-62, o Lugo melloraría o resultado do ano anterior, quedando esta vez como campión liga. Porén, volvería a perder na promoción de ascenso, esta vez fronte ao Sevilla Atlético, empatando 1-1 en casa e perdendo, o 20 de maio de 1962, por 4-0 no Sánchez Pizjuán. Despois destas dúas campañas, o ascenso pasaría ser o principal obxectivo do club durante toda a década.

Na seguinte tempada, 1962-63, o Lugo repetiría subcampionato da man de Camilo Liz. De novo caería na primeira rolda da promoción, esta vez fronte ao Algeciras CF, perdendo 3-0 na cidade gaditana e 0-2 na casa. Até a tempada 1966-67 o Lugo non volvería conseguir loitar polo ascenso, con todo ese ano presentaríase unha nova oportunidade. Esta vez os lucenses si que conseguirían pasar da primeira rolda, eliminando ao Sestao Sport Club (actual Sestao River), 1-2 fóra e 1-1 en casa; logo eliminarían ao Ibiza, 1-2 fóra e 2-0 na casa, e xa na Final da competición perderían fronte ao Constancia tras empatar 1-1 na casa e perder por 2-0 en Inca. Na seguinte tempada, 1969-70, acabar na primeira praza outorgaba o ascenso directo de categoría, con todo o Lugo quedaría ás portas tras rematar en segunda posición tralo Langreo.

Cambios de categoría

O Anxo Carro foi inaugurado en 1974.

Tras dezanove tempadas consecutivas, na tempada 1971-72 o club acaba na décimo sexta posición e debe xogar a promoción de permanencia. O rival sería o Club Deportivo Pegaso de Tres Cantos, no partido de ida os albivermellos conseguirían empatar 0-0, mais na volta perderían a categoría tras recibir un resultado de 3-0. Con todo, o paso do equipo pola Rexional sería breve: adestrados por Alfonso Pintos ao ano seguinte o club retornaría á terceira división.

Tralo ascenso o Lugo non se acomodaría nunha parte concreta da táboa, variando os seus resultados dende o quinto posto acadado na tempada 1974-75 até o décimo cuarto da 1976-77. Nesta nova etapa en Terceira construíuse o actual estadio Anxo Carro, que se inaugurou o 31 de agosto de 1974 cun torneo triangular no que participaron, a parte do Lugo, o Deportivo da Coruña e o Lemos. O Lugo venceu ó Lemos nos lanzamentos de penaltis e perdeu a final co Deportivo por 1-0.

Adestrados por Manolín, na tempada 1977-78, debido á creación da Segunda División B debilitaríase o grupo, e o Lugo conseguiría ser campión logrando ascender directamente á nova categoría. Con todo, o debut na nova división non foi moi bo, e tras un mal campionato finaliza en décimo oitavo lugar, descendendo de novo. Ao ano seguinte Manolín seguiría ao cargo do equipo, mais García Pena deixaría a presidencia, a cal pasou a ocupar Manuel Illán.

Comezos na Segunda B

A comezos dos anos 1980 o club tentaría regresar de novo á Segunda B, con todo non foi posible pese ao empeño da directiva, chegando o desánimo aos seareiros. Na tempada 1980-81 o Lugo perde a súa primeira oportunidade de regreso, xa que aínda que conquista o título de Liga, perde na fase de ascenso fronte a Ponferradina (2-1 fóra e 1-1 no Anxo Carro). O desexado obxectivo non se conseguiría até case un lustro despois, durante a tempada 1985-86 sendo o seu adestrador Ramón Segura e o seu presidente Amador Real.

Ese ano o Lugo é de novo campión de Liga e na promoción de ascenso supera ao C.D. Leganés; 1-1 na localidade madrileña e 3-2 en casa, e ao Atlético Baleares; 2-0 en casa e 0-0 en Palma. No que resta da década, o club lucense experimenta unha notable mellora, e chega a ocupar o quinto posto nas tempadas 1988-89 e 1989-90.

Segunda División

Na tempada 1990-91 o equipo quedaría subcampión, e xogaría a promoción de ascenso á Segunda División. Nesta liguiña o Lugo tería que enfrontarse ao Mérida, ao Barcelona Atlético e ao Osasuna Promesas. O Lugo quedaría en último lugar. Ao ano seguinte os lucenses repetirían o segundo posto durante o campionato, gañando o dereito a disputar de novo a fase de ascenso. Esta vez os rivais serían o Extremadura o Sant Andreu e o Elche. Na última xornada o Lugo enfrontaríase ao Sant Andreu no Anxo Carro, precisando dunha vitoria para poder ascender, xa que o Sant Andreu ocupaba nesa última xornada o primeiro lugar cun punto mais que o Lugo. Tamén precisaba dunha derrota ou empate do Extremadura co Elche en Alacant, xa que os de Almendralexo ocupaban o terceiro co mesmo número de puntos. Finalmente o Lugo vencería por 2-1 con goles de Jorge e Alvite, polo que, xunto coa derrota do Extremadura, conseguiría o ascenso a categoría de prata. Ese ano o equipo estivo presidido por Xosé Núñez e adestrado por Xulio Díaz.

Na tempada 1992-93, con Xulio Díaz continuando como adestrador, o cadro de xogadores do Lugo sería o seguinte:

Nº Posto País Xogador 1 POR Xosé Domínguez 2 DEF Modesto II 3 DEF Óscar Cacharrón 4 DEF Alvite 5 DEF Miguel García 6 MED Xavier Montoto 7 MED Jorge Revuelta 8 MED Ramiro Iglesias 9 DIA José Manuel 10 DIA Luis Castro 11 DIA Arturo Patiño 12 POR Fernando Iglesias

Nº Posto País Xogador 13 DEF Blas García González 14 DEF Javier Delmas 15 DEF José Ramón 16 MED Xabier Gárate 17 DIA Brian Grampon 18 MED Xavi Rodríguez 19 DIA Carolo 20 MED Óscar Manuel 21 DIA Miro Suárez 22 DEF Juan Alberto 23 DIA Dejan Joksimović 34 MED Junas Naciri

O Club Deportivo Lugo debutaría como tal na Segunda División e comezaría a competición na capital estremeña, onde se enfrontou ao Mérida no Estadio Romano. Con todo a estrea saldouse cunha derrota pola mínima (1-0). No seguinte partido, o primeiro no Anxo Carro, conseguirían os lucenses o seu primeiro punto tras empatar co Lleida sen goles (0-0), bo resultado tendo en conta que os ilerdenses serían ao final da tempada campións de liga. Tras outra derrota pola mínima, esta vez fronte ao Eibar (2-1), o Lugo conseguiría o seu segundo punto tras empatar co Betis na casa (0-0).

A seguinte xornada depararía outra derrota por tan só un gol de diferenza, perdendo por 3-2 fronte ao Racing de Santander no Sardinero. Así o 10 de outubro chegaría a primeira vitoria, tras gañar por 1-0 ao Atlético Marbella. Tras perder outra vez fóra, o Lugo volvería gañar no Anxo Carro, esta vez por dous goles de diferenza fronte o Sabadell, pasando a ocupar o posto 14 na clasificación. Con todo, dende ese encontro o Lugo non volvería gañar até a xornada 15, vencendo ao Bilbao Athletic por 1-0. Ao final da tempada o Lugo remataría no posto 18, descendendo de novo a Segunda B e con tan só sete partidos gañados:

Xor.	Data	Lugar	Equipo Local	Resultado	Equipo Visitante	Pos.
6	10-10-1992	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	1 – 0	Atlético Marbella	7
8	25-10-1992	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	2 – 0	CE Sabadell	20
15	20-12-1992	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	1 – 0	Bilbao Athletic	13
24	28-02-1993	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	3 – 0	Racing de Santander	3
26	14-03-1993	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	2 – 0	UE Figueres	12
29	11-04-1993	El Vivero, Badaxoz	CD Badajoz	0 – 1	CD Lugo	11
31	01-05-1993	Las Llanas, Sestao	Sestao SC	1 – 2	CD Lugo	15

Descenso

A estancia só durou un ano nunha complicada tempada que iniciou Xulio Díaz no banco e terminou Rodríguez Vaz. Esa situación provocou tamén a dimisión da directiva, proclamándose presidente a Luis Castro. Mais esta xestora durou só uns meses, sucedéndolle Salvador Fernández Somoza durante dúas tempadas e logo Eliseo Corral Veiga, elixido en 1996 mediante eleccións. Na tempada 1998-99 o CD Lugo chega á final da Copa Federación, que perde contra o Racing de Santander. Na liga o club readáptase sen achegarse ao ascenso, aínda que mantendo a categoría sen moitos problemas, mesmo conseguindo boas clasificacións nas campañas 1996-97 e 19997-98.

Con todo, ao comezo da década de 2000, os resultados non presaxian nada bo, na tempada 2000-01 o equipo está a piques de descender. O resultado melloraría ao ano seguinte, máis en 2003 non pode evitar o descenso á terceira división tras finalizar décimo oitavo. Ao ano seguinte o Lugo remataría no sexto posto, sen posibilidade de xogar a fase de ascenso, polo que a xunta presidida por Eliseo Corral Veiga presenta a súa dimisión na asemblea de socios do 3 de xuño de 2004. Nesa mesma asemblea, catro socios (Xaime Dapena, Delio López Dobao, Manuel Celso Matalobos e Pepe Garalva) formaron unha xunta xestora provisional que funcionou ata o 18 de xuño dese mesmo ano, no que se produciu o traspaso de poderes á nova xunta directiva, presidida por José Bouso.

Retorno e renovación

Pablo Álvarez, xogador do Lugo en dúas etapas.

Ao ano seguinte, na tempada 2004-05, son terceiros e agora si que se clasifican para promocionar, con todo pese a eliminar ao Ribadesella C.F. nas semifinais, gañando 3-0 en casa e 1-0 fóra, son eliminados na final polo Real Valladolid B, tras perder 4-1 na ida e empatar 0-0 no Anxo Carro. Na seguinte tempada, con Juan Hidalgo como adestrador, o equipo mellora a clasificación da anterior e é subcampión de liga. Na promoción volve a eliminar de novo ao Ribadesella; empatando 1-1 na ida e gañando 3-2 en casa, e na final consegue vencer á Gimnástica Segoviana; 3-1 en Lugo e 1-1 na cidade castelá.

Despois do ascenso, logo de dúas tempadas quedando entre os dez primeiros da categoría, a xunta directiva dirixida por José Bouso finaliza o seu mandato e abre un proceso electoral. Ante a falta de candidaturas, Bouso presentou a súa, acompañado dun equipo directivo renovado case por completo. Na tempada 2009 chegaría ao club o ex xogador e adestrador Quique Setién, con el o Lugo melloraría bastante os seus resultados. Ese ano, tras unha boa campaña na que se mantivo durante moitas xornadas nos postos de ascenso, unha mala racha deixaríao finalmente fóra dos catro primeiros postos.

Na tempada 2010, con Setién de novo no banco, o Lugo proclámase campión de liga, conseguindo xogar a promoción de ascenso para campións. Nesta eliminatoria enfrontouse ao Real Murcia, campión do grupo IV. Tras perder por 2 a 0 na Nueva Condomina o Lugo gañou cun gol de Tornero no minuto 52 por 1 a 0 no Anxo Carro, o que non serviu para poder remontar a eliminatoria e acadar o ascenso. No último minuto do encontro foille anulado a Yago un gol dubidoso, o que suporía a posibilidade de xogar a prórroga. Tras non conseguir o ascenso directo, o equipo enfrontouse ao Deportivo Alavés nas semifinais da promoción. O partido de ida en Mendizorroza finalizou cun empate a cero goles, vencendo o Lugo no Anxo Carro por 2 a 1, o que lle valeu o pase para a eliminatoria definitiva onde xogará contra o Alcoyano. Nesta última rolda os lucenses perderían por 1 a 0 ambos encontros, non conseguindo o ascenso de categoría.

Fase de ascenso 2010–11
Data	Estadio	Equipo Local	Resultado	Equipo Visitante
22-5-2011	Nueva Condomina, Murcia	Real Murcia	2 – 0	CD Lugo
29-5-2011	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	1 – 0	Real Murcia
5-6-2011	Mendizorroza, Vitoria	Deportivo Alavés	0 – 0	CD Lugo
12-6-2011	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	2 – 1	Deportivo Alavés
19-6-2011	El Collao, Alcoi	Alcoyano	1 – 0	CD Lugo
26-6-2011	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	0 – 1	Alcoyano

Ascenso

Autobús do Lugo durante os festexos polo ascenso.

Na tempada 2011-12, con Quique Setién de novo como adestrador, o equipo ponse como obxectivo, tras estar tan preto a tempada anterior, o ascenso á Segunda División. A liga comezou de xeito esperanzador para o cadro albivermello cunha vitoria por 1 a 4 fronte o Celta de Vigo B no Municipal de Barreiro. Posteriormente o Lugo conseguiría permanecer invicto até a xornada 11, perdendo por 0-2 fronte ao Coruxo. Até a final da primeira volta o Lugo tan só volvería perder unha vez, sería contra o Real Madrid Castilla por 1 a 0, con gol dos casteláns no minuto 85 no Estadio Alfredo di Stéfano.

A segunda volta comezaría con empates e unha derrota fronte por 1 a 0 fronte o La Roda. Tras ocupar a primeira posición da liga durante gran parte da tempada, o Lugo descendería á segunda posición, para finalmente descender á terceira tras perder na última xornada fronte o Toledo, que se xogaba a permanencia. Así finalmente o Lugo remataría por detrás do Real Madrid Castilla e o CD Tenerife, pero con dereito a xogar a fase de ascenso cara á "categoría de prata".

O sorteo para a primeira rolda da fase de ascenso decidiu que o Lugo se enfrontaría ao Eibar, un equipo cun destino semellante ao dos lucenses: campións do Grupo 2 a tempada pasada e terceiros nesta. No partido de ida, no Anxo Carro, a escuadra albivermella consegue derrotar aos vascos grazas a un gol no minuto 74 de Belencoso tras un erro da defensa guipuscoana. No partido de volta o Lugo conseguiría defender o resultado da ida en Ipurua, pasando cara á seguinte rolda.

CD Lugo	1 - 0	SD Eibar	20 de maio de 2012, 18:00 – Anxo Carro, Lugo Asistencia: 3.800 Árbitro: Adrián Cordero Vega (Cantabria)
Belencoso  74'	Informe

SD Eibar	0 - 0	CD Lugo	26 de maio de 2012, 20:15 – Ipurua, Éibar Asistencia: 2.616 Árbitro: Víctor Areces Franco (Asturias)
	Informe

Na seguinte eliminatoria o seguinte rival sería o Atlético Baleares, equipo campión do Grupo 3, que viña de perder na eliminatoria de campións fronte ao Mirandés. Os palmeses contaban no seu conxunto con ex xogadores con antiga soleira na primeira división como José Izquierdo, Javier Dorado, Jesús Perera ou Antoñito. No partido de ida no Anxo Carro o Lugo conseguía gañar por 3-1 logo de ir gañando por tres tantos até o minuto 87. No partido de volta os lucenses conseguiron un empate a cero goles, o que os levou a xogar, xa si, a eliminatoria definitiva. A mala nova foi a lesión do porteiro do Lugo, Diego Rivas, que sufriu unha laceración no ril durante o partido e tivo que ficar na illa máis tempo co resto dos seus compañeiros.

CD Lugo	3 - 1	CD Atlético Baleares	3 de xuño de 2012, 12:00 – Anxo Carro, Lugo Asistencia: 5.000 Árbitro: Carlos Sánchez Laso (Estremadura)
Quero  17' Belencoso  20' Belfortti  57'	Informe	Dani  87'

CD Atlético Baleares	0 - 0	CD Lugo	10 de xuño de 2012, 12:00 – Estadio Balear, Palma Asistencia: 10.000 Árbitro: Julio Fermín Leo Ollo (Navarra)
	Informe

O Lugo conseguiu o ascenso no Ramón de Carranza.

Na eliminatoria final o Lugo enfrontaríase ao histórico Cádiz Club de Fútbol. O Lugo tras ir gañando (3-0), volveu recibir un gol nos últimos intres do encontro para rematar finalmente 3 a 1. O partido non estivo exento de polémica e durante a semana o Cádiz mesmo a chegou protestar pola legalidade dos tres goles do Lugo, feito que tivo eco en moitos medios de comunicación. Durante o partido foi expulsado o adestrador do Cádiz, así como tódolos seus asistentes.

No partido de volta, coa Tacita de Plata chea de espectadores, con máis de 300 chegados dende Galicia. O Cádiz sae xa dende o primeiro intre disposto a remontar a eliminatoria, conseguindo finalmente tralos 90 minutos regulamentarios igualar o resultado do partido de ida e levar o partido á prórroga. Con todo o Lugo dispuxo de varias ocasións cara ao final do encontro que lle puideron dar o ascenso antes de chegar ao tempo extra. Na prórroga o resultado non se movería, estando marcado polos continuos paróns por mor dos problemas físicos dos gaditanos. Finalmente o ascenso tívose que decidir nos penaltis, onde o Lugo conseguiu vencer por 2 a 3.

A aliñación do Lugo no partido definitivo contou con Miguel Escalona na portería, Aitor, Belfortti, Garrido e o capitán Manu na defensa, Pita, Rubén García (substituído por Luismi no 76), Quero e Monti (substituído por Iván Zarandona no 96) como centrocampistas e Isma (substituído por Berodia no 87) e Belencoso na dianteira.

CD Lugo	3 - 1	Cádiz CF	17 de xuño de 2012, 19:00 – Anxo Carro, Lugo Asistencia: 6.000 Árbitro: José Ignacio Hernández Cifuentes (Castela e León)
Pita  12' Belencoso  33' Quero  68'	Informe	Óscar Pérez  81'

Cádiz CF	3 - 1 (Penaltis 2 - 3)	CD Lugo	24 de xuño de 2012, 19:00 – Ramón de Carranza, Cádiz Asistencia: 15.000 Árbitro: Ignacio Hermosilla Alaña (A Rioxa)
Ferreiro  12' Dioni  46' Juanjo  63' Ferreiro Góngora Akinsola Cases Yuste	Informe	Monti  28' Pita Belfortti Luismi Berodia Manu

Fase de ascenso 2011-12
Data	Estadio	Equipo Local	Resultado	Equipo Visitante
20-5-2012	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	1 - 0	Eibar
26-5-2012	Ipurua, Éibar	Eibar	0 - 0	CD Lugo
3-6-2012	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	3 - 1	Atlético Baleares
10-6-2012	Estadio Balear, Palma	Atlético Baleares	0 - 0	CD Lugo
17-6-2012	Anxo Carro, Lugo	CD Lugo	3 - 1	Cádiz
24-6-2012	Ramón de Carranza, Cádiz	Cádiz	3 - 1 (2 - 3 nos penaltis)	CD Lugo

Tras conseguir o ascenso o Lugo regresarían ao día seguinte á cidade, onde foron recibidos nun primeiro intre na praza de Augas Férreas. Posteriormente, xa no serán, o club sería recibido polas diferentes institucións da cidade, senda a primeira parada ás oito na praza de San Marcos, onde foron recibidos polas autoridades da Deputación. Alí despois dos descursos recibion unha placa e insignias conmemorativas. Posteriormente os xogadores trasladáronse cara á praza Maior nun autobús convertible coas cores do equipo, para ser recibidos na casa consistorial polo alcalde e os distintos concelleiros. Dende o balcón do Casa Consistorial os xogadores festexaron o triunfo ante miles de seareiros, 15.000 segundo Protección Civil. Posteriormente darían unha volta á Muralla no autobús, onde na zona da Mosqueira os agardaría unha bandeira xigante que cubría ao monumento. Outros actos incluíron á ofrenda na catedral de Santa María, á visita ao Pazo de Raxoi onde os recibiría o Presidente da Xunta e á sede central de Estrella Galicia, patrocinador principal do club a partir da seguinte tempada.

O cadro de xogadores do Club Deportivo Lugo que acadou o ascenso foi o seguinte:

Recepción aos xogadores na Praza de San Marcos.

Nº Posto País Xogador 1 POR Escalona 2 DEF Sergio Iglesias 3 DEF Fran Pérez 4 DEF Víctor Marco 5 MED Pita 6 DEF Garrido 7 MED Zarandona 8 DIA Iván González 9 MED Claudio Monti 10 DIA Berodia 11 DEF Manu

Nº Posto País Xogador 13 POR Diego Rivas 14 MED Rubén García 15 DEF Belfortti 16 MED Javi Rey 17 DIA Quero 18 DIA Isma 19 DIA Belencoso 20 DEF Aitor 21 DIA Luismi 23 MED Iago Díaz

Retorno á categoría de prata

Véxase tamén: Tempada 2012/13 do Club Deportivo Lugo.

Diego Tonetto (centro) e o capitán Manu (dereita) ante o Córdoba.

No verán de 2012 o Lugo decide reformar por completo o seu cadro de xogadores para afrontar o salto de categoría á Segunda División. Para iso marcharon trece dos "Heroes do Carranza" e chegaron quince novos xogadores. Coa continuidade de Quique Setién no banco e con pouco tempo para preparar a tempada debido a que a fase de ascenso terminara tarde, o Lugo xogaría o seu primeiro encontro no seu regreso á categoría ante o Hércules no Anxo Carro. O 18 de agosto formarían por parte do Lugo inicialmente Yoel, De Coz, Fran Pérez, Pavón, Manu, Pita, Seoane, Héctor Font, Pablo Álvarez, Tonetto e Quiroga. Os albivermellos conseguiron finalmente a vitoria por un gol a cero con gol de Manu de penalti. Na terceira xornada lesionaríase o dianteiro arxentino Mauro Quiroga tras unha entrada a destempo do central do Córdoba Gaspar, que fixo que se perdese o resto da tempada. O seu posto na dianteira ocupouno Óscar Díaz, quen xa xogara nos partidos anteriores como extremo, sendo co paso das xornadas a referencia ofensiva do equipo e converténdose nun dos goleadores da Liga.

Xogo disputado entre o Deportivo da Coruña e o CD Lugo.

Tras unhas primeiras xornadas nas que ao Lugo custáballe anotar goles, ao final da primeira volta o Lugo a 10 puntos de diferenza dos postos de descenso e a tan só dous da fase de ascenso á primeira división, polo que é considerado pola prensa como un dos equipos revelación da liga e como o "mataxigantes", debido aos bos resultados acadados ante os equipos máis históricos. No mercado de inverno o Lugo cambiaría algunhas caras trala marcha de Raúl Fuster, Fran Sol, Berodia e Galindo e a chegada de Iván Pérez, Airam, Tena e o internacional español Antonio Guayre. Tamén sería incorporado como futura aposta o dianteiro kosovar con pasaporte albanés Endrit Krasniqi. Co mercado de inverno chegaría outra nova, a necesidade de conversión do Lugo nunha Sociedade Anónima Deportiva para poder seguir a competir no fútbol profesional. Para iso terá que xuntar un capital social de 3 015 000 euros antes do 30 de xuño de 2013. Tras unha serie de bos resultados que achegaron ao equipo á permanencia, prodúcese unha nova baixa no equipo ao retirarse o 23 de abril o xogador canario Guayre do fútbol por mor dunhas graves molestias no seu nocello esquerdo. O 26 de maio, a falta de dúas xornadas para o final, o equipo consegue a permanencia matemática na categoría tras vencer ao Sabadell por 2-0 con goles de Óscar Díaz e Rubén Durán. O Lugo conseguiu manter a categoría sen estar durante ningunha xornada entre os postos de descenso. O día 21 de xuño o club anunciou que acadara o capital necesario para a conversión en S.A.D. con 2.974 accionistas e 3 021 520 euros, a asemblea constituínte celebrouse ao día seguinte no Pavillón Municipal.

Escudo e cores

Equipamentos 2013-14.

O logo do Club Deportivo Lugo ten forma de escudo francés antigo, nel figura a palabra "LUGO" en grande na parte superior, e por riba dela, en letra máis pequena "CLUB DEPORTIVO". No medio hai cinco franxas horizontais vermellas e catro brancas e, aos lados sobre un fondo azul celeste, figuran un cáliz á esquerda e unha bomba á dereita. O cáliz provén do antigo escudo da Ximnástica Lucense, que á súa vez proviña do propio escudo da cidade e do privilexio papal da catedral de Santa María. A bomba provén do antigo escudo do Club Deportivo Polvorín. Este escudo foi presentado o 28 de setembro de 2011. O antigo escudo era moi semellante ao do Athletic Club, cos mesmos elementos co actual.

Equipamento de Kappa 2019−20

Primeira

Segunda

Terceira

Con respecto ao uniforme, o Lugo vestía tal como vestía o Polvorín, camiseta con franxas albivermellas e pantalón azul escuro, tamén semellante ao do Athletic Club. Nos útlimos anos, debido ao cambio de imaxe do club, o azul escuro trócase polo azul celeste da bandeira galega no pantalón, ademais de pasar formar parte da camisola nalgún dos seus detalles. Con todo, pódese dicir que dende a súa fundación o uniforme non sufriu moitas variacións. Con respecto ao equipamento suplente non hai un deseño fixo, variando habitualmente de cor, aínda que dende hai varias tempadas foise establecendo a cor negra como segundo equipamento. Na tempada 2012-13 o Lugo ía ser vestido pola compañía italiana Kappa, sendo o segundo equipamento negro con franxas delgadas brancas, e o terceiro completamente verde. Con todo, un incuprimento de contrato da compañía italiana no prezo das camisolas, leva ao equipo a poucos días de comezar a competición a cambiar o provedor de equipamento. Finalmente o Lugo volveu vestir roupa da compañía británica Umbro ao igual que as anteriores tempadas.

A partir da tempada seguinte o club comeza levar, por vez primeira, a súa propia marca de roupa: CDLU, creada pola empresa vilalbesa Enfíos Texgroup. Tras o éxito dos equipamentos 2013-14, nas que destaca o terceiro equipamento, negro con franxas diagonais celestes semellante no deseño ao da selección galega, o club confía no 2014-15 de novo na súa marca propia. O primeiro equipamento é o tradicional albivermello con detalles celestes, aínda que predominando máis o branco que o vermello, ao contrario que o ano anterior. O segundo equipamento é completamente branco con algúns detalles grises. O terceiro, cun deseño máis chamativo, é multicolor, con faixas horizontais de tons azuis e verdes. A sopresa con respecto aos equipamentos chegaría co primeiro partido da pretempada, onde os xogadores do club lucense saíron ao terreo de xogo con camisolas que simulaban un vaso de cervexa, como detalle de cara ao principal patrocinador do club, Estrella Galicia, mentres que o porteiro vestía unha camiseta negra na que destacaba un rabo de polbo. A camiseta pronto se fai famosa nas redes sociais a nivel internacional, chegando a aparecer nas edicións do Bild alemán, terceiro xornal con maior tirada do mundo; La Reppublica, principal xornal de Italia; Marca, principal xornal deportivo español; ou Sports Illustrated, revista deportiva estadounidense con máis de 23 millóns de lectores diarios. Tamén tivo gran repercursión noutros medios de comunicación como a radio e a televisión. O éxito das camisolas levou a que se agotaran no seu primeiro día á venda na tenda do club, chegando pedidos desde todas as partes do mundo, como por exemplo desde os Estados Unidos, o Xapón, Rusia ou Alemaña. Na temporada 2015-16, tras o cambio na directiva do club, o Lugo deixa de levar equipamento de marca propia para vestir roupa da firma danesa Hummel. Na 2019−20 o club volve mudar de provedor, regresando á compañía que ía vestir o club tras o ascenso a Segunda División: Kappa.

Ximnástica

1955

1972

1986

1994

1996

2010

2016

Estadio

Artigo principal: Estadio Anxo Carro.

O Anxo Carro á beira do Miño.

O Anxo Carro está situado á beira do Río Miño. A parte do propio estadio, anexo hai outro campo de fútbol, o Emilio Núñez Torrón, e o Complexo Polideportivo O Palomar, no que hai un pavillón cuberto e pistas de tenis. Nos arredores tamén está o Pazo de Feiras e Congresos. O estadio recibe o nome de Anxo Carro Crespo, o cal construíra o antigo estadio, sendo ademais benfeitor do deporte en Lugo. Tamén foi presidente do Círculo das Artes en 1934.

Foi inaugurado durante a segunda etapa do Lugo en terceira división, con capacidade para 7.000 espectadores. A data de apertura deste estadio, que substituía ao antigo Anxo Carro (ou campo dos Miñóns) situado na zona da Praza de Viana do Castelo, foi o 31 de agosto de 1974. Para a súa inauguración disputouse un torneo triangular no que participaron, xunto ao Lugo, o Club Lemos e o Deportivo. O CD Lugo venceu aos de Monforte na quenda de penaltis e perdeu a final cos herculinos por 1-0.

No ano 2001 o estadio foi remodelado e modernizado, xa que se atopaba nun estado de semi-ruína e desmellorado por sucesivas obras sen moita planificación. O proxecto de mellora foi deseñado polos arquitectos José Arias, Santiago Catalán e Eduardo Herráez, que levaron a cabo unha remodelación das tres bancadas existentes, engadindo cadeiras para tódolos seareiros da planta baixa e creando novas fachadas, entre outras reformas. Co novo aspecto o estadio gañaba en instalacións, superiores á media da categoría na que militaba o equipo no momento (Segunda B) mais perdía en capacidade, descendendo esta a 4.800 espectadores. O 3 de xaneiro de 2007 disputouse nel a final da Copa Xunta de Galicia 2006, que enfrontou ao CD Lugo co Celta de Vigo (2-3).

Himno

Antes da tempada 2014-15 o Club Deportivo Lugo non tiña ningún himno oficial. Porén, tiña tres cancións adicadas ao club, aínda que sen carácter oficial. As tres composición están completamente en lingua galega. A primeira delas foi escrita e composta en 1989 por Enrique Alvarellos, fundador da Editorial Alvarellos. Esta peza fala dos seareiros e socios do equipo, así como da muralla, facendo tamén referencia á Ximnástica Lucense e ao Polvorín, clubs predecesores do Lugo:

A Ximnástica Lucense,
e antes dela o Polvorín
foron para o Deportivo
o primeiro trampolín.
Ala Lugo!

A segunda canción foi estreada o xoves 4 de xuño de 2009 no Círculo das Artes. Esta obra, composta polo friolés Ángel Castelo, músico da Banda Municipal de Música de Lugo, en palabras do autor, tenta recoller "o sentimento sobre a vida, sobre o que se vive nun campo de fútbol". Na letra noméanse a varios xogadores que vestían a camiseta albivermella nesa época como son Manu, Pardo, Losada, Germán, Arroyo, Cancela ou Tornero.

Viva Lugo! Viva Lugo! Ala Lugo! Ala Lugo!
Aí vai, aí vén, aí vén, aí vai!
Aí vai, aí vén! O balonciño a ras do chan!

A terceira canción adicada ao Lugo, é unha obra interpretada por Joel Hortas, adicada ao ascenso do club á Segunda División. A cuarta e última canción, composta por Luciano Gorgoso e Manuel Pajón, foi presentada o 16 de xaneiro de 2013. Esta obra tentou ser máis curta cos anteriores, coa intención de facela máis doada de memorizar. Comeza do seguinte xeito:

Orgullo galego, nobreza e tesón,
vermello e branco, paixón e honor.

Finalmente, en 2014, o club decidiu convocar un concurso para elixir definitivamente un himno oficial para o equipo. Ao concurso, chamado "Canta claro!", presentáronse 26 composicións, tres das cales foron as elixidas por un xurado composto por membros da directiva do club e o director da Escola Municipal de Música. As composicións elixidas foron exhibidas o 28 de outubro no Pazo de Feiras e Congresos de Lugo ante socios e accionistas, os cales tiñan que decidir cal sería a gañadora. O vencedor foi finalmente Vitaliano de la Cruz Arnaiz, máis coñecido como "Vita", antigo gardameta do club, ademais de escritor e profesor, quen chegara a ser candidato ao premio Goya pola súa canción "Happy Chueca". O palentino levou un premio de 2000 € e un diploma acreditativo como gañador do concurso tras vencer con 46 dos 49 votos totais. A letra fala dos guerreiros que loitan defendendo as cores albivermellas:

A muralla protexía os seus guerreiros,
prestos a loitar até o final.

Cadro actual

Véxase tamén: Tempadas do Club Deportivo Lugo.

Xogadores

O Lugo na tempada 2012-13.

Datos do 19 de xullo de 2020.

Nº Posto País Xogador 1 POR Alberto Varo 2 DEF Serge Leuko 3 DEF José Carlos 4 DEF Marcelo Djaló 5 MED Carlos Pita 6 MED Jaume Grau 7 DIA Cristian Herrera 8 MED Fernando Seoane 9 DIA Manu Barreiro 10 MED José Ángel Carrillo 11 DIA Lass Bangoura 12 DEF Mathieu Peybernes 13 POR Ander Cantero

Nº Posto País Xogador 14 DEF Vasyl Kravets 15 DEF Roberto Canella 16 DIA Carlos Castro 17 DEF Jaime Seoane 18 MED Álex López 19 MED Yanis Rahmani 20 DEF Gerard Valentín 21 MED Hugo Rama 22 DEF Campabadal 23 DEF Josete Malagón 24 MED Iriome 28 MED El Hacen

Cedidos

Nº Posto País Xogador POR Pablo Cacharrón (Barakaldo) DEF Pedro López (Unionistas) DEF Orest Lebedenko (Olimpik Donetsk) DEF Borja San Emeterio (Atlético Baleares) DEF Jilmar Torres (Andorra) MED Gustavo Quezada (Recreativo)

Altas e baixas 2019−20

Altas
Xogador	Nacionalidade	Posición	Procedencia	Tipo	Custo
Ander Cantero			Villarreal CF B	4 anos	0 €
Marcelo Djaló			Fulham FC	3 anos	0 €
Borja Domínguez			AD Alcorcón	3 anos	0 €
Roberto Canella			Sporting de Gijón	2 anos	0 €
Yanis Rahmani			UD Almería	Cesión	0 €
Álex López			RCD Espanyol	Cesión	0 €
Mathieu Peybernes			UD Almería	Cesión	0 €
Jaume Grau			CA Osasuna	Cesión	0 €
Carlos Castro			RCD Mallorca	Cesión	0 €

Baixas
Xogador	Nacionalidade	Posición	Destino	Tipo	Ingreso
Miguel Vieira			İstanbul Başakşehir	Traspaso	1.300.000 €
Juan Carlos			Girona FC	Fin de contrato	0 €
Sergio Gil			Extremadura UD	Fin de contrato	0 €
Luis Ruiz			Deportivo da Coruña	Fin de contrato	0 €
Guille Donoso			SD Ponferradina	Fin de contrato	0 €
Juan Muñiz			Volos FC	Fin de contrato	0 €
Hernán Menosse			Defensor Sporting	Fin de contrato	0 €
Jean Marie Dongou			FC Honka	Fin de contrato	0 €
Carlos Calderón			CD Tudelano	Fin de contrato	0 €
Dani Escriche			SD Huesca	Fin de cesión	0 €
José Carlos Lazo			Getafe CF	Fin de cesión	0 €
Giorgi Aburjania			Sevilla FC	Fin de cesión	0 €
Toni Martínez			West Ham	Fin de cesión	0 €

Mercado de inverno

Altas
Xogador	Nacionalidade	Posición	Procedencia	Tipo	Custo
Vasyl Kravets			CD Leganés	Cesión	0 €
Lass Bangoura			Rayo Vallecano	Cesión	0 €
Jaime Seoane			SD Huesca	Cesión	0 €
El Hacen			Real Valladolid	Cesión	0 €
José Ángel Carrillo			Hapoel Beer Sheva	Medio ano	0 €

Baixas
Xogador	Nacionalidade	Posición	Destino	Tipo	Ingreso
Tete Morente			Málaga CF	Rescisión	0 €
Orest Lebedenko			Olimpik Donetsk	Cesión	0 €

Organigrama deportivo

Presidente: Constantino Saqués Pereira Vicepresidente: José Antonio Sánchez Goñi Secretaria: Mari Paz Bergantiños Cruz Vicesecretaria: Olga Rouco Calaza Conselleiro: Marco Antonio López Queiroz Dirección financeira: Amparo Mouriz Lameiro Recursos humáns: Olga Rouco Calaza Xestión: Francisco Zamorano Sánchez Merchandising: Adriana Silva Parra Comercial: Pablo Agudo Rubio Comunicación: Julián Castaño Merodio Delegado: José Antonio Alvite

Dirección deportiva: Manuel Mandiá Lorenzo Secretaría técnica: Martín Longarela Docando Secretaría técnica: Martín Murado Goyos Adestrador: Mehdi Nafti Segundo adestrador: Adrián Rubio Preparador físico: Francisco "Kiko" Corredoira Adestrador de porteiros: Roberto Fernández Readaptador: Antón Eiré Fisioterapeuta: Manuel Vega Neira Fisioterapeuta: Miguel Sánchez-Andrade Expósito Fisioterapeuta: Alejandro J. Vázquez Bernal

Récords de xogadores

Para as seguintes estatísticas téñense en conta as tempadas na liga de fútbol profesional, é dicir as tempadas en Segunda División.

Partidos xogados

Manu.

	Nome	Período	Aparicións	Goles
1	Seoane	2012–2022	351	7
2	Carlos Pita	2010–2022	328	20
3	Iriome	2014–2022	244	20
4	Manu	2007–2017	180	7
5	Manu Barreiro	2018–2023	156	30
6	Cristian Herrera	2017–2021	154	31
7	Campabadal	2017–2022	144	1
8	José Juan	2012–2017	132	0
9	Campillo	2015–2020	128	6
10	Pavón	2012–2015	99	1

Máximos goleadores

Óscar Díaz.

	Nome	Período	Goles	Encontros	Promedio
1	Cristian Herrera	2017–2021	31	154	0,201
2	Joselu	2015–2017	30	70	0,429
3	Manu Barreiro	2015–2017	30	156	0,192
4	Caballero	2015–2017	21	82	0,256
5	Iriome	2014–2022	20	244	0,082
6	Carlos Pita	2010–2022	20	328	0,061
7	Chris Ramos	2020–2023	16	99	0,162
8	Óscar Díaz	2012–2013	15	38	0,395
9	Carrillo	2019–2022	15	83	0,157
10	Enzo Rennella	2013–2014	13	35	0,371

Máximos goleadores por tempada
Tempada	Xogador	P.Xogados	P.Titular	Minutos	Goles	Cos mesmos goles
1986–87	Jaime	31	21	2.170	8	Manel Díaz
1987–88	Ramiro	31	29	2.392	9
1988–89	Iñaki Pradera	34	31	2.666	9
1989–90	Bernardo Tapia	32	31	2.736	11
1990–91	Miguel Soro	37	36	2.975	13
1991–92	José Manuel	43	42	3.364	8
1992–93	Arturo Patiño	27	22	2.065	5
1993–94	Brian Grampon	27	22	1.816	8	Carolo
1994–95	Vicente Borge	31	30	2.693	16
1995–96	Melo	38	36	3.176	13
1996–97	Melo	38	38	3.352	21
1997–98	Borge	32	32	2.793	21
1998–99	Gelucho	21	20	1.711	10	Melo
1999–00	Luisito	35	33	2.988	8	César
2000–01	Gelucho	35	28	2.162	5	Murado
2001–02	David Sanz	34	34	3.060	9
2002–03	Trigo	36	34	2.793	13
2003–04	- - -	- - -	- - -	- - -	- - -
2004–05	- - -	- - -	- - -	- - -	- - -
2005–06	- - -	- - -	- - -	- - -	- - -
2006–07	Sergio Arias	36	9	1.473	9
2007–08	Sergio Arias	36	30	2.721	10	Rubén Durán
2008–09	Rubén Durán	34	34	3.008	11
2009–10	Maikel	26	21	1.646	9
2010–11	Azkorra	35	25	2.364	18
2011–12	Belencoso	35	30	2.610	11
2012–13	Óscar Díaz	38	35	3.183	15
2013–14	Rennella	35	30	2.640	14
2014–15	Caballero	14	12	979	7
2015–16	Caballero	34	26	2.492	12
2016–17	Joselu	39	28	3.364	23
2017–18	Cristian Herrera	40	24	2.134	7
2018–19	Cristian Herrera	34	29	2.434	10
2019–20	Cristian Herrera	40	35	3.186	12
2020–21	Manu Barreiro	37	25	2.301	12
2021–22	Carrillo	33	22	1.895	9
2022–23	Chris Ramos	24	21	1.901	7
2023–24	Willy Ledesma	33	26	2.212	9

Porteiros menos batidos

Yoel.

	Nome	Período	Goles	Aparicións	Por partido
1	Yoel	2012–2013	36	33	1,091
2	Juan Carlos	2017–2019	92	78	1,179
3	José Juan	2012–2017	164	131	1,252
4	Domínguez	1986–1999	22	22	1
5	Fernando	1992–1993	19	17	1,118
6	Roberto	2015–2017	28	23	1,217
7	Dani Mallo	2013–2015	38	30	1,267
8	Alberto Varo	2018−2021	6	4	1,5

Están situados na parte de arriba da clasificación os porteiros que xogasen, polo menos, 2/3 dos partidos dunha Liga. Este criterio é o preciso para optar ao Trofeo Zamora de porteiro menos batido. Nese caso, para a clasificación cumpútase o rexistro da mellor tempada e non o global.

Xogadores anteriores

Véxase tamén: Xogadores do Club Deportivo Lugo.

Ramón Piña (anos 1980) Domínguez (1985−1999) Alvite (1986−1999) Carolo (1989−1993) Modesto II (1989−1993) Cacharrón (1990−1995) Fernando (1992−1993) Dejan Joksimović (1992) Borge (1994−1995/1996−1998) Ramiro Sorbet (94−95/96−97/98−01)

Pablo Lago (1995−1997) Pablo Álvarez (97−98/12−14) Diego López (1999−2000) Paco Jémez (2005) Ángel Cuéllar (2005−2007) Dani Carril (2005−2008) José Manuel Aira (2006−2010) Manu (2007−2017) Roberto Losada (2007−2010) Victor Marco (2010−2015)

Lolo Pavón (2012−2015) Yoel (2012−2013) Héctor Font (2012−2013) Óscar Díaz (2012−2013) David de Coz (2012−2016) José Juan (2012−2017) Guayre (2013) Vincenzo Rennella (2013−2014) Dani Mallo (2013−2015) David Ferreiro (2014−2016)

David Aganzo (2014−2015) David López (2014−2016) Jonathan Pereira (2015−2016) Pablo Caballero (2015−2017) Joselu (2015−2017) Roberto (2015−2018) Alfonso Pedraza (2016−2017) Juan Carlos (2017−2019) Vasyl Kravets (2017−2019) Miguel Vieira (2018−2019)

Adestradores

Véxase tamén: Adestradores do Club Deportivo Lugo.

• Michines (1953−1955)
• Alejandro Santín Díaz (1955−1956)
• Perico Losada (1956)
• Michines (1956−1960)
• Luis Diestro (1960−1962)
• Camilo Liz (1962−1963)
• Luis López Guitian (1963−1964)
• Pablo Olmedo (1964−1965)
• Enrique Busquet (1965−1966)
• Ricardo Badás (1966−1967)
• Caeiro (1967)
• Luis Diestro (1967−1969)
• José Luis Viesca (1969−1971)
• Pontoni I (1971)
• García Balado (1972)
• Alfonso Pintos (1972−1974)
• Martín-Esperanza (1974−1976)
• Moncho Lamelo (1976−1977)
• José Luis Viesca (1976−1977)
• Moncho Lamelo (1977)
• Manolín Martínez (1977−1978)
• Juan Manuel Tartilán (1978−1979)
• José López (1979, 1 partido)
• Emilio Bolita (1979, 5 partidos)
• Vicente Álvarez (1979, 6 partidos)
• Moncho Lamelo (1979−1980)
• Manolín Martínez (1980−1981)
• Jaime Blanco (1981−1982)
• Martín-Esperanza (1982−1983)
• Ramón Piña (1984)
• José Ramón Segura (1984−1988)
• Fabri González (1988)
• Xulio Díaz (1988−1989)
• Félix Carnero (1989−1990)
• Xulio Díaz (1990−1992)
• Luis Rodríguez Vaz (1992−1994)
• Gonzalo Edrosa (1994, 1 partido)
• Eduardo Fernández Abel (1994)
• Fernando Vázquez (1994−1995)
• Manuel Ángel Muñiz (1995)
• Gonzalo Edrosa (1995−1999)
• Fabri González (1999−2000)
• Javi López (2000, 1 partido)
• Carlos Cantarero (2000)
• Xulio Díaz (2000−2001)
• Víctor Basadre (2001, 3 partidos)
• Xulio Díaz (2001−2002)
• Javier Vidales (2002−2003)
• Quique Prado (2003−2004)
• José Durán (2004)
• Carlos Ballesta (2004−2005)
• Juan Fidalgo Álvarez (2005−2007)
• Fonsi Valverde (2007−2009)
• Quique Setién (2009−2015)
• Luis Milla (2015−2016)
• José Durán (2016)
• Luis César (2016−2017)
• Francisco (2017−2018)
• Javi López (2018)
• Alberto Monteagudo (2018−2019)
• Eloy Jiménez (2019)
• Curro Torres (2019−2020)
• Juanfran (2020)
• Mehdi Nafti (2020−2021)
• Luis César (2021)
• Rubén Albés (2021−2022)
• Hernán Pérez (2022)
• Fran Justo (2022−2023)
• Joan Carrillo (2023)
• Iñigo Vélez (2023)
• Pedro Munitis (2023)
• Paulo Alves (2024)
• Roberto Trashorras (2024)
• Lolo Escobar (2024)

Adestradores con máis encontros en Segunda División

Pos.	Nome	Encontros
1º	Quique Setién	126
2º	Luis César Sampedro	50
3º	Rubén Albés	49
4º	Francisco	42
5º	Eloy Jiménez	28

Presidentes

Véxase tamén: Presidentes do Club Deportivo Lugo.

Emilio Núñez Torrón (1953−1955) José Arias Núñez (1955−1957) Manuel Naveira Rodríguez (1957−1960) Manuel Vargas-Zúñiga de la Calzada (1960) Enrique Santín Díaz (1960−1962) Tomás Pérez Vidal (1962−1963) Fernando Pardo Gómez (1963−1965) Andrés Ramos Vivero (1965−1966) Pedro Fernández-Pahino Vila (1966, 1967−1968) Luis Castro Carballo (1967) José López-Sarry Moreno (1967) Alfonso Santos Alfonso (1968)

José García Pena (1969−1980) José Illán Castro (1980−1983) Amador Real Abelairas (1983−1987) Félix Rodríguez Díaz (1987−1991) José Constantino Núñez Vázquez (1991−1993) Luis Castro Iglesias (1993−1994, alternando) José Francisco Herrera Franco (1993−1994, alternando) Salvador Fernández Somoza (1994−1996) Eliseo Corral Veiga (1996−2004) José Bouso Alvite (2004−2015) Constantino Saqués Pereira (desde 2015)

Sociedade Anónima Deportiva

Tras conseguir a permanencia na segunda división, o Lugo tivo que afrontar a súa conversión en Sociedade Anónima Deportiva para poder continuar competindo no fútbol profesional. O proceso comezou no mes de marzo e rematou en xuño trala colaboración de seareiros, empresas e a Administración local, xa que tanto o Concello como a Deputación concederon unha axuda de 1,5 millóns de euros que o club ten que devolver.

O Club Deportivo Lugo S.A.D. foi constituído o sábado 22 de xuño de 2013 ás 18.00 horas no Pavillón Municipal de Lugo grazas ás achegas de 2.974 accionistas que sumaron un capital social de 3 021 520 euros. Na asemblea constitutiva estiveron representadas 252 736 das acción vendidas e 330 accionistas, o que equivalía ao 83,64% do accionariado. O primeiro consello de administración da Sociedade Anónima Deportiva estivo formado por:

Presidente: José Bouso Alvite Vicepresidente: Víctor Ferreiro Segade Secretario: Álejandro de las Heras López Vicesecretario: José Antonio García Latorre Conselleiro: Xosé Anxo Lage Suárez

Conselleira: Olga Matalobos Díaz Conselleiro: Carlos Mouriz Castro Conselleiro: Luciano Rodríguez Gorgoso Conselleiros: Dous representantestes do Concello: José M. Grandío e Juan Carlos Plaza Conselleiros: Tres representantes da Deputación: Juan Méndez, José A. Mourelle e Daniel Torrón

Palmarés

Tempada a tempada

Ano División Posto Copa do Rei 1953-54 3ª 5º 1954-55 3ª 8º 1955-56 3ª 9º 1956-57 3ª 3º 1957-58 3ª 4º 1958-59 3ª 3º 1959-60 3ª 5º 1960-61 3ª 2º 1961-62 3ª 1º 1962-63 3ª 2º 1963-64 3ª 4º 1964-65 3ª 3º 1965-66 3ª 5º 1966-67 3ª 2º 1967-68 3ª 4º 1968-69 3ª 5º 1969-70 3ª 2º 4ª Rolda 1970-71 3ª 10º 1ª Rolda 1971-72 3ª 16º 2ª Rolda 1972-73 Rex. 1º 1973-74 3ª 10º 1ª Rolda 1974-75 3ª 5º 3ª Rolda 1975-76 3ª 15º 1ª Rolda

Ano División Posto Copa do Rei 1976-77 3ª 14º 2ª Rolda 1977-78 3ª 1º 1ª Rolda 1978-79 2ªB 18º 2ª Rolda 1979-80 3ª 7º 1ª Rolda 1980-81 3ª 1º 1ª Rolda 1981-82 3ª 3º 1ª Rolda 1982-83 3ª 4º 1ª Rolda 1983-84 3ª 4º 2ª Rolda 1984-85 3ª 4º 1ª Rolda 1985-86 3ª 1º 2ª Rolda 1986-87 2ªB 11º 2ª Rolda 1987-88 2ªB 9º 3ª Rolda 1988-89 2ªB 5º 3ª Rolda 1989-90 2ªB 5º 1990-91 2ªB 2º 1ª Rolda 1991-92 2ªB 2º 4ª Rolda 1992-93 2ª 18º 5ª Rolda 1993-94 2ªB 8º 3ª Rolda 1994-95 2ªB 11º 3ª Rolda 1995-96 2ªB 10º 1996-97 2ªB 5º 1997-98 2ªB 6º 1998-99 2ªB 11º

Ano División Posto Copa do Rei 1999-00 2ªB 8º 2000-01 2ªB 15º 2001-02 2ªB 9º 2002-03 2ªB 18º 2003-04 3ª 6º 2004-05 3ª 3º 2005-06 3ª 2º 2006-07 2ªB 9º 2ª Rolda 2007-08 2ªB 7º 2008-09 2ªB 8º 1ª Rolda 2009-10 2ªB 7º 2010-11 2ªB 1º 2011-12 2ªB 3º 1ª Rolda 2012-13 2ª 11º 2ª Rolda 2013-14 2ª 12º 3ª Rolda 2014-15 2ª 15º 3ª Rolda 2015-16 2ª 14º 3ª Rolda 2016-17 2ª 9º 2ª Rolda 2017-18 2ª 12º 3ª Rolda 2018-19 2ª 18 Dezaseisavos 2019-20 2ª 16 1ª Rolda 2020-21 2ª 18 2ª Rolda 2021-22 2ª 16 2ª Rolda 2022-23 2ª 22 1ª rolda 2023-24 1ª RFEF 10 Dezaseisavos

Resumo

Xogadores do Lugo festexando un gol ante o Córdoba na tempada 2012-13.

• Tempadas en 1ª: 0
• Tempadas en 2ª: 12
• Tempadas en 1ª RFEF: 1
• Tempadas en 2ªB: 23
• Tempadas en 3ª: 34
• Mellor posto en Segunda: 9º (temporada 2016-17)
• Peor posto en Segunda: 22º (temporada 2022-23)
• Promocións de ascenso a Segunda: 8 (2 ascensos)
• Promocións de ascenso a Segunda B: 4 (3 ascensos)
• Máximo goleador da Segunda Divisón: 1 (Joselu, 2016-17)

Torneos nacionais

• Campión Galego de Afeccionados (2): 1960, 1961
• Fase Autonómica Galega da Copa RFEF (1): 1998-99
• Campión de Liga de Serie A de Galicia (1): 1973
• Campión da Supercopa da Deputación (4): 2008, 2009, 2010, 2011
• Subcampión da Copa Galicia (1): 1958
• Subcampión da Copa Xunta de Galicia (1): 2006

Torneos estatais

• Segunda División B (1): 2010-11
• Terceira División (4): 1961-62, 1977-78, 1980-81 e 1985-86
• Subcampión da segunda División B (2): 1990-91 e 1991-92
• Subcampión da Terceira División (5): 1960-61, 1962-63, 1966-67, 1969-70 e 2005-06
• Subcampión da Copa RFEF (1): 1999

Outros torneos

• Trofeo Emma Cuervo (5): 1987, 2013, 2014, 2015, 2021
• Trofeo Concepción Arenal (1): 2015

Premios

• Premio Xogo Limpo en Segunda B da RFEF (1): 2001-02

Bibliografía

• Pérez, Abraham: Sacho de seda (Menino Morreu, 2023).

Véxase tamén

Bibliografía

• Pérez, Abraham (2023). Sacho de seda. A Coruña: Menino Morreu. 

Outros artigos

• Estadio Anxo Carro
• Sociedade Ximnástica Lucense
• Club Deportivo Polvorín
• Galería de imaxes do Club Deportivo Lugo

Ligazóns externas

• Sitio web oficial do club
• Vídeo co Himno do CD Lugo (1989)
• Vídeo co Himno do CD Lugo (2009)
• Historia do club en LaFutbolteca.com