Erwin Schrödinger

Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger
Schrödinger en 1933.
Datos persoais
Nacemento	12 de agosto de 1887
Lugar	Viena, Imperio Austrohúngaro
Falecemento	4 de xaneiro de 1961 (73 anos)
Lugar	Viena, Austria
Cónxuxe	Annemarie Bertel
Actividade
Campo	Física
Alma máter	Universidade de Viena
Director de tese	Friedrich Hasenöhr Franz S. Exner
Alumnos de tese	Linus Pauling Felix Bloch Brendan Scaife
Contribucións e premios
Coñecido por	Ecuación de Schrödinger Modelo atómico de Schrödinger Efecto Túnel Gato de Schrödinger Lóxica cuántica
Premios	Premio Nobel de Física (1933) Medalla Matteucci (1927) Medalla Max Planck (1937) Premio Erwin Schrödinger (1956)

Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger (en alemán: [ˈɛʁviːn ˈʃʁøːdɪŋɐ]), nado o 12 de agosto de 1887 en Viena e finado o 4 de xaneiro de 1961 na mesma cidade, foi un físico austríaco famoso polas súas contribucións á Mecánica cuántica, especialmente a Ecuación de Schrödinger, pola cal recibiu o Premio Nobel de Física en 1933, compartido con Paul Dirac.

Tras unha longa correspondencia con Albert Einstein propuxo o experimento teórico coñecido como o Gato de Schrödinger, e tivo un notable interese en Vedanta durante toda súa vida.

Traxectoria

Fillo de Rudolf Schrödinger e Georgine Emilia Brenda naceu nunha localidade próxima a Viena, Erdberg, en 1887. No ano 1898 entrou no Akademisches Gymnasium, unha das institucións xermanas de ensinanza máis prestixiosas. Entre os anos 1906 e 1910 completou os seus estudos na Universidade de Viena, á que pemaneceu vinculado con breves interrupcións ata o ano 1920. Nesta institución recibiu clases de Franz Serafin Exner e Friedrich Hasenöhrl, nesta época tamén realizou traballos experimentais en colaboración con Friedrich Kohlrausch. A partir do ano 1911 converteuse en asistente de Exner.

En 1914 logrou a venia legendi, máxima cualificación académica que unha persoa pode acadar en certos países de Europa e Asia. Participou na Primeira Guerra Mundial no exército austrohúngaro, en Gorizia, Duino, Sistiana, Prosecco e Viena.

O 6 de abril de 1920, casou con Annemarie Bertel, ese mesmo ano converteuse en axudante de Max Wien en Jena e o 20 de setembro adquiriu o cargo de profesor asociado en Stuttgart. En 1921 converteuse en profesor titular en Breslau (actual Wroclaw) en Polonia. En 1922 trasladouse á Universidade de Zürich.

En xaneiro de 1926 publicou na revista Annalen der Physik un artigo científico titulado Quantisierung als Eigenwertproblem (Cuantización coma problema de autovalores), no que, xunto a outra serie de artigos sentou a base da mecánica cuántica ondulatoria moderna e nos cales transcribiu en derivadas parciais a súa celebre ecuación diferencial, que relaciona a enerxía asociada a unha partícula microscópica ca función de onda descrita por dita partícula. Deduciu este resultado tras adoptar a hipótese de De Broglie, enunciada no ano 1924, segundo a cal a materia e en especial as partículas microscópicas son de natureza dual e se comportan ao mesmo tempo coma onda e coma corpo. A ecuación de Schrödinger ten coma resultado funcións de onda relacionadas ca probabilidade de que se dea un determinado suceso físico, coma a posición específica dun electrón na súa órbita arredor do núcleo.

Ao ano seguinte ocupou o posto de Max Planck na Universidade de Berlín, porén abandonou Alemaña en 1933 ante o ascenso do Partido Nazi acabando ese mesmo ano na Universidade de Oxford. Ese mesmo ano recibiu ademais o Premio Nobel de Física xunto a Paul Adrien Maurice Dirac. A partir de entón acumulou unha serie de postos e recoñecementos de diferentes universidades europeas, como a de Universidade de Princeton en 1934 ou a de Graz en 1936. O 3 de agosto de 1934 participou en Santiago de Compostela no XIV Congreso da Asociación Española para o Progreso das Ciencias, e despois impartiu seis conferencias en Santander, transcritas e publicadas polo filósofo Xavier Zubiri. Na primavera de 1935 percorreu España coa súa esposa nun pequeno BMW.

Trala ocupación alemá do país en 1938 tivo problemas por ter abandonado Berlín en 1933 e polas súas diferenzas políticas polo que busca becas de investigación a través de Italia e Suíza ata Oxford e a Universidade de Ghent. Finalmente estableceuse no Instituto de Estudos Avanzados de Dublín como Director da Escola de Física Teórica. Neste centro realizou máis de cincuenta publicacións en varias áreas. Permanecería en Irlanda ata a súa xubilación, acadando tamén a nacionalidade irlandesa.

En 1944 publicou en inglés What is life? (Que é a vida?), unha obra menor que de todas as maneiras tivo grande influencia sobre o desenvolvemento da bioloxía.

En 1955 volveu a Viena, onde faleceu en 1961 de tuberculose. Foi soterrado en Alpbach (Austria).

Obra

Ecuación de Schrödinger

Artigo principal: Ecuación de Schrödinger

Desenvolta en 1925 describe a dependencia temporal dos sistemas mecanocuánticos. É de gran importancia na teoría da mecánica cuántica, onde representa un papel que se pode considerar semellante ás leis de Newton na mecánica clásica.

Na mecánica cuántica, o conxunto de todos os estados posíbeis nun sistema descríbese por un espazo de Hibert complexo, e calquera estado instantáneo dun sistema descríbese por un vector unitario nese espazo. Este vector unitario codifica as probabilidades dos resultados de todas as posíbeis medidas feitas ó sistema. Como o estado do sistema xeralmente cambia co tempo, o vector estado é unha función do tempo. Con todo, debe lembrarse que os valores dun vector de estado son diferentes para distintos lugares. Noutras palabras, tamén é unha función de x (ou, tridimensionalmente, de r). A ecuación de Schrödinger dá unha descrición cuantitativa da taxa de cambio no vector estado.

What is life?

Esta publicación de 1944 é o froito dunha serie de conferencias divulgativas. Pese a que é considerada unha obra menor de Schrödinger en comparación co seu traballo na física tivo unha gran influencia do desenvolvemento do campo da bioloxía. Proporcionou dúas ideas fundamentais:

• Que a vida non é axena nin se opón ás leis da termodinámica, senón que os sistemas biolóxicos conservan ou amplían a súa complexidade exportando a entropía que producen os seus procesos, a neguentropía.
• Que a química da herencia biolóxica, nun momento no que non estaba clara a súa dependencia de ácidos nucleicos ou proteínas, debe basarse nun cristal aperiódico, contrastando a periodicidade esixida a un cristal ca necesidade dunha secuencia informativa. Segundo as memorias de James Watson o libro de Schrödinger inspirouno para investigar os xenes, o que o levou ao descubrimento da estrutura de dobre hélice do ADN.

Galería de imaxes

• 

  Erwin Schrödinger de mozo.

• 

  Tumba de Erwin Schrödinger e Annemarie Bertel

• 

  Busto de Erwin Schrödinger na Universidade de Viena.

Véxase tamén

Outros artigos

• Mecánica cuántica
• Gato de Schrödinger
• Premio Nobel de Física

Ligazóns externas

• Biografía de Erwin Schrödinger en biografiasyvidas.com (en castelán)
• Biografía de Erwin Schrödinger na páxina web do Premio Nobel (en inglés)
• Paradoxa do Gato de Schrödinger en El rincón de la ciencia (en castelán)

Predecesor: Werner Heisenberg

Premio Nobel de Física 1933

Sucesor: Non concedido