Louis de Broglie

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Louis-Victor de Broglie
Louis-Victor-Pierre-Raymond
Datos persoais
Nome completoLouis Victor Pierre Ramon de Brogli
Nacemento15 de agosto de 1892
LugarDieppe, Francia
Falecemento14 de marzo de 1987 (94 anos)
LugarParís, Francia
SoterradoNeuilly-sur-Seine Old Communal Cemetery
Residencia Francia
NacionalidadeFrancia Francesa
Actividade
CampoFísica teórica
Alma máterUniversidade da Sorbona
Director de tesePaul Langevin
Alumnos de teseJean-Pierre Vigier
Contribucións e premios
Coñecido porDescubrimento da natureza ondulatoria do electrón.
PremiosPremio Nobel de Física en 1929.
editar datos en Wikidata ]

Louis-Victor-Pierre-Raymond, xeralmente coñecido por Louis de Broglie, nado en Dieppe o 15 de agosto de 1892 e finado en Louveciennes o 19 de marzo de 1987, foi un físico francés, introdutor do concepto de onda de materia.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Pertencía a unha familia nobre francesa, e tivo parentes na política, na diplomacia e na carreira militar. Cursou Física teórica na Sorbonne, doutorandose en 1924.

En 1929 foi laureado co Premio Nobel de Física, pola súa descuberta da natureza ondulatoria do electrón.

Dualidade onda-partícula[editar | editar a fonte]

En palabras do autor, "A idea fundamental da miña tese do 1924 era a seguinte: O feito de que, seguindo a Einstein na súa introdución dos fotóns como ondas de luz, coñecemos que a luz contén partículas que son concentracións de enerxía incorporada á onda, suxire que todas as partículas, como o electrón, poderían ser transportadas por unha onda na que estarían incorporadas... A miña idea esencial foi estender a todas as partículas a coexistencia de ondas e partículas descuberta por Einstein no 1905 para o caso da luz e os fotóns." "con cada partícula de materia con masa m e velocidade v a pode ser 'asociada' unha onda real", relacionada co momento pola ecuación:


onde é a lonxitude de onda, é a constante de Planck, é o momento (relativista), é a masa en repouso, é a velocidade e é a velocidade da luz no baleiro.

Esta teoría poía as bases da mecánica ondulatoria. Foi sostida por Einstein, confirmada polas experiencias de difracción dos electróns de Davisson et Germer, e xeneralizada polos traballos de Schrödinger.

Porén, esa xeneralización era estatística e non era aprobada por de Broglie, que dicía « que a partícula debe ser o asento dun movemento periódico interno e debe desprazarse na súa onda de xeito que quede en fase con ela, [Feito] ignorado polos físicos cuánticos actuais [que teñen] a mala idea de considerar una propagación de onda sen localización de partícula, o quera totalmente contrario ás miñas ideas primitivas. »