Johannes Stark

Johannes Stark

Biografía
Nacemento	(de) Johannes Nikolaus Stark 15 de abril de 1874 Freihung (Imperio Alemán)
Morte	21 de xuño de 1957 (83 anos) Traunstein, Alemaña (pt)
Residencia	Alemaña
Educación	Universidade de Múnic
Director de tese	Eugen von Lommel
Actividade
Campo de traballo	Espectroscopia
Lugar de traballo	Múnic Aquisgrán Würzburg Hannover Gotinga Berlín
Ocupación	físico, profesor universitario
Empregador	Universidade de Würzburg Universidade de Greifswald (pt) Universidade de Hanover (pt) Universidade Técnica de Aachen (pt) Universidade de Gotinga Physikalisch-Technische Bundesanstalt (pt)
Partido político	Partido Nacionalsocialista Alemán dos Traballadores
Membro de	Leopoldina Accademia Nazionale dei Lincei
Obra
Obras destacables Efeito Stark (pt)
Familia
Cónxuxe	Luise Uepler
Cronoloxía
	accused as national socialist (en)
Premios
(1939)  Medalha Goethe de Arte e Ciência (pt) (1919)  Premio Nobel de Física (1915)  Medalla Matteucci
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Штарк Йоханнес) Obálky knih,

Johannes Stark, nado en Schickenhof, hoxe Zettl, Baviera, o 15 de abril de 1874 e finado en Traunstein, tamén Baviera, o 21 de xuño de 1957, foi un físico alemán, Premio Nobel de Física en 1919.

Traxectoria

Estudou en Bayreuth, primeiro, realizando os estudos universitarios en Múnic. Foi profesor de Física en Gottingen, Hannover, Greifswald, Aquisgrán (en alemán Aachen), Wurzburg.

Descubriu o duplo duplo dos raios eléctricos canalizados e o efecto do campo eléctrico sobre as liñas do espectro de luz emitida por elementos químicos (efecto Stark,, 1913), este último efecto foi tamén descuberto de xeito independente por Lo Surdo. Por ambos descubrimentos recibiría o Premio Nobel de Física no 1919.

Polo seu apoio á política nazi, Stark dirixiu o Instituto Físico-Técnico do III Reich dende 1933 até que se xubilou no 1939. Stark foi xulgado en 1947, e condenado a catro anos.

Stark publicou máis de 300 traballos, fundamentalmente relacionados coa electricidade e campos análogos. Recibiu numerosos premios, ademais do premio Nobel, como o premio Baumgartner da Academia de Ciencias de Viena (1910), o premio Vahlbruch da Academia de Ciencias de Göttingen (1914), a medalla Matteucci da Academia de Roma.

Durante o réxime nazi, intentou ser o Führer da física alemá, a través do movemento Deutsche Physik ("Física alemá", xunto con Philipp Lenard), en contra da "física xudía", representada por Albert Einstein e Werner Heisenberg.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1919 (en inglés)

Predecesor: Max Planck

Premio Nobel de Física 1919

Sucesor: Charles Edouard Guillaume