Petr Kapitsa

Petr Kapitsa
Nome completo	Petr Leonidovich Kapitsa
Nacemento	26 de xuño de 1894
Lugar de nacemento	Kronstadt
Falecemento	8 de abril de 1984
Lugar de falecemento	Moscova
Causa	Ictus
Soterrado	cemiterio Novodevichii
Nacionalidade	Imperio Ruso, República Socialista Soviética Federativa de Rusia e Unión Soviética
Alma máter	Trinity College, Saint Petersburg Polytechnic Institute e Universidade de Cambridge
Ocupación	físico, inventor e catedrático
Pai	Leonid Kapitsa
Nai	sen etiquetar
Cónxuxe	Anna Krylova
Fillos	Andrey Kapitsa e Sergey Kapitsa
Premios	State Stalin Prize, 1st degree, Orde de Lenin, Heroe do Traballo Socialista, Medalla de Ouro Internacional Nield Bohr, Premio Nobel de Física, Bandeira Vermella do Traballo, Medalha "Pela Defesa de Moscou", Medalha de "Mérito de Trabalho da Grande Guerra Patriótica 1941-1945", Medalha de Ouro Lomonossov, Medalha Helmholtz, Medalha Faraday, Medal "Veteran of Labour", Medalla Franklin, Kamerlingh Onnes Award, Medalha do Jubileu "Em Comemoração ao 100.º Aniversário do Nascimento de Vladimir Ilitch Lenin", Medal "In Commemoration of the 800th Anniversary of Moscow", Order of the Partisan Star, Orde de Lenin, Orde de Lenin, "Hammer and Sickle" gold medal, Orde de Lenin, Orde de Lenin, Orde de Lenin, Heroe do Traballo Socialista, "Hammer and Sickle" gold medal, State Stalin Prize, 1st degree, Medalha Cothenius, Medalha e Prêmio Rutherford e Simon Memorial Prize
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Petr Kapitsa (á esquerda) e Nikolai Semenov, nunha pintura de Boris Kustodiev, 1921.

Petr Leonidovich Kapitsa (en ruso: Пётр Леонидович Капица), nado en Kronstadt en 1894 e finado en 1984, foi un físico soviético galardoado co Premio Nobel de Física do ano 1978.

Traxectoria

Naceu o 9 de xullo de 1894 na cidade rusa de Kronstadt. Estudou física no Instituto Politécnico de Petrogrado (actual San Petersburgo), onde se licenciou o ano 1918.

No ano 1929 foi nomeado membro da delegación estranxeira da Royal Society británica. Kapitsa morreu o 8 de abril de 1984.

Investigacións científicas

Traballou no Laboratorio Cavendish da Universidade de Cambridge xunto a Ernest Rutherford. Durante a súa permanencia en Cambridge ditaminou as técnicas para crear fortes campos magnéticos inxectando corrente eléctrica aos electroimáns especialmente construídos para breves períodos do tempo. En 1934 desenvolveu un aparello novo e orixinal para producir cantidades significativas de helio líquido.

Aquel mesmo ano retornou á Unión Soviética nunha visita profesional, pero o seu pasaporte foi detido e as autoridades non lle permitiron saír do país. Kapitsa foi requirido para formar parte do Instituto para os Problemas Físicos, co equipo comprado polo goberno soviético do Laboratorio Mond de Cambridge coa axuda de Rutherford. En 1937 conseguiu descubrir a superfluidez, con contribucións de John F. Allen e Don Misener.

En agosto de 1946 Kapitsa foi relevado polo goberno comunista soviético como director do Instituto de Física e Tecnoloxía de Moscova, que el mesmo creara, e exiliouse voluntariament preto de Moscova pola súa negativa a participar no proxecto da bomba de hidróxeno ideada polo goberno soviético. Á morte de Iosif Stalin conseguiu recuperar a súa posición como director do Instituto, cargo que ocupou ata a súa morte en 1984.

En 1978 foi galardoado co Premio Nobel de Física polos seus traballos sobre a física das baixas temperaturas. O Premio Nobel compartiuno con Arno Allan Penzias e Robert Woodrow Wilson por traballos sen relación algunha.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1978 (en inglés)