Ernst Mach

Ernst Mach
	;
Biografía
Nacemento	18 de febreiro de 1838 ; Brno-Chrlice, República Checa (en)
Morte	19 de febreiro de 1916 (78 anos); Vaterstetten, Alemaña (pt)
Causa da morte	cancro colorrectal
Lugar de sepultura	Nordfriedhof (Munique) (pt)
Membro da Cámara dos Lords de Austria
	13 de abril de 1901 –
Rector of Charles University (en)
	1879 – 1880 ; ← Jan Streng (en) – Hugo Kremer von Auenrode (pt) →
Datos persoais
Residencia	Vaterstetten (pt) (1913–1916)
Relixión	Ateísmo
Educación	Universidade de Viena (1855–1860); Piaristické gymnázium v Kroměříži (en) (1852–1855); convent Gymnasium in Seitenstetten (en) (1847–1848)
Director de tese	Andreas von Ettingshausen
Actividade
Campo de traballo	Física, filosofía da ciencia, ciencias naturais, educación e filosofía
Lugar de traballo	Kroměříž
Ocupación	físico, catedrático, fotógrafo, pedagogo, filósofo, político
Empregador	Universidade de Viena ; Universidade de Graz ; Universidade Carolina de Praga
Membro de	Leopoldina (1873–); Academia de Ciencias de Gotinga ; Academia de Ciencias de Baviera
Movemento	Filosofía occidental
Influencias	Andreas von Ettingshausen, Auguste Comte, Herbert Spencer e Richard Avenarius
Obra
Doutorando	Stanislaus Provázek von Lanov, Ottokar Tumlirz (pt) , František Koláček (pt) e Heinrich Gomperz
Arquivos en	Arquivos da Escola Politécnica Federal de Zúric [ CH-001807-7:Hs 374] ;
Familia
Cónxuxe	Ludovica Aloisia Carolina Marussig (1867–)
Fillos	Ludwig Mach
Premios
	(1905) Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Мах Эрнст); Dicionario Musical Riemann (1901–1904); Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Ernst Waldfried Josef Wenzel Mach, nado en Brno o 18 de febreiro de 1838, e finado en Vaterstetten o 19 de febreiro de 1916, foi un físico e filósofo austríaco.

De 1864 a 1867 foi profesor de matemáticas en Graz. Despois (1867-1895) ensinou física na Universidade de Praga, cando se opuxo á introdución da lingua checa como lingua oficial na mesma universidade, aliñándose entre os partidarios da dominación alemá na rexión. De 1895 a 1901 foi o titular da cadeira de historia e teoría da ciencia indutiva na Universidade de Viena. En 1901, tras abandonar o ensino, foi nomeado membro da Cámara dos Pares polo emperador da Austria.

As súas obras filosóficas e científicas exerceron profunda influencia no pensamento do século XX. Os seus primeiros libros conteñen os fundamentos dunha nova teoría filosófica, o empirocriticismo. Defendeu unha concepción positivista: ningunha proposición das ciencias naturais é admisíbel se non for posíbel verificala empiricamente.

Obras principais

Die Geschichte und die Wurzel des Satzes von der Erhaltung der Arbeit (A Historia e a Orixe do Principio da Conservación da Enerxía), de 1872;
Die Mechanik in ihrer Entwicklung (A Ciencia da Mecánica), de 1883;
Beiträge zur Analyse der Empfindungen (Contribución á Análise das Sensacións), de 1886;
Die Principien der Wärmelehre (Principios da Termoloxía), de 1896;
Erkenntnis und Irrtum (Coñecemento e Erro), de 1905.

Notas