Frits Zernike
Frits Zernike | |
---|---|
![]() | |
Nacemento | 16 de xullo de 1888 |
Lugar de nacemento | Ámsterdam |
Falecemento | 10 de marzo de 1966 |
Lugar de falecemento | Amersfoort |
Nacionalidade | Reino dos Países Baixos |
Alma máter | Universidade de Ámsterdam e Universidade de Groningen |
Ocupación | físico, matemático, inventor, profesor universitario e químico |
Cónxuxe | Dora van Bommel van Vloten e Lena Koperberg-Baanders |
Irmáns | Anne Zernike e Elisabeth Zernike |
Premios | Premio Nobel de Física, Medalha Rumford e Foreign Member of the Royal Society |
Na rede | |
![]() | |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Frits Zernike, nado en Ámsterdam, Países Baixos, o 16 de xullo de 1888 e finado o 10 de marzo de 1966 en Amersfoort, foi un físico neerlandés gañador do Premio Nobel de Física o ano 1953 pola súa invención do microscopio de contraste de fases.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Herdou do seu pai, mestre de matemáticas, a súa paixón pola física, licenciándose en química, física e matemáticas pola Universidade de Amsterdam. En 1913 conseguiu ser asistente do astrónomo Jacobus Kapteyn no laboratorio astronómico da Universidade de Groningen, sendo nomeado o ano 1920 profesor de física teórica e mecánica cuántica.
Investigacións científicas[editar | editar a fonte]
Interesado na óptica, o 1930 iniciou os seus estudos sobre as liñas espectrais, creando no ano 1932 o primeiro microscopio de contraste de fases. A súa invención, que constituíu unha gran mellora en comparación coa teoría clásica do microscopio establecida por Ernst Karl Abbe, baseouse en que a luz reflectida por unha superficie metálica experimenta varios cambios de fase. Así mesmo describiu a aberración óptica nos microscopios e telescopios.
No ano 1953 foi galardoado co Premio Nobel de Física pola invención do microscopio de constraste.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
En honra súa denominouse o cráter Zernike da Lúa, así como a asteroide (11779) Zernike descuberto o 16 de outubro de 1977 por Cornelis Johannes van Houten, Ingrid van Houten-Groeneveld e Tom Gehrels.