John Robert Schrieffer

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
John Robert Schrieffer
John Robert Schrieffer
Datos persoais
Nacemento31 de maio de 1931 (92 anos)
LugarOak Park (Illinois)
Falecemento27 de xullo de 2019
LugarTallahassee
ResidenciaEstados Unidos
Nacionalidadeestadounidense
Actividade
CampoFísica
Alma máterUniversidade de Illinois
Director de teseJohn Bardeen
Contribucións e premios
Coñecido porsupercondutividade
Teoría BCS
PremiosPremio Nobel de Física (1972)
editar datos en Wikidata ]

John Robert Schrieffer, nado en Oak Park (Illinois) o 31 de maio de 1931 e finado en Tallahassee (Florida) o 27 de xullo de 2019, foi un físico estadounidense, galardoado co Premio Nobel de Física no ano 1972 polos seus estudos sobre supercondutividade.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

En 1940 a súa familia trasladouse a Manhasset, no estado de Nova York, e en 1947 a Eustis, Florida, onde o seu pai decidiu abandonar a súa profesión de farmacéutico e dedicarse á industria dos cítricos.

Tras licenciarse en física, despois de iniciar os estudos de enxeñería, no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts no 1953 baixo a supervisión de John C. Slater, iniciou un posgrao na Universidade de Illinois onde coñeceu a John Bardeen, do cal foi o seu asistente.

Investigacións científicas[editar | editar a fonte]

Tras resolver un problema teórico da condución eléctrica en superficies semicondutoras, Schrieffer pasou un ano no laboratorio, aplicando a teoría a varios problemas superficiais. No ano 1957, antes de finalizar os seus estudos, desenvolveu a Teoría BCS sobre a supercondutividade xunto con John Bardeen e Leon Cooper. Esta teoría describe como cando baixa moito a temperatura maniféstase nos electróns unha grande forza de atracción que os fai fluír emparellados de forma que, ao pasar preto dun núcleo atómico, o primeiro electrón cede enerxía que é despois recuperada polo seu compañeiro.

Tras finalizar os seus estudos e doutorarse no 1958 sobre a supercondutividade, Schrieffer continuou traballando sobre esta materia na Universidade de Birmingham, na Universidade de Chicago e na de Illiniois e no Instituto Niels Bohr de Copenhague. No ano 1961 foi designado profesor da Universidade de Filadelfia.

En 1972 foi galardoado co Premio Nobel de Física, xunto con John Bardeen e Leon Cooper, polos seus traballos conxuntos sobre a teoría da supercondutividade, coñecida como Teoría BCS.

En 1984 foi profesor de física teórica na Universidade de California. En 6 de novembro de 2005 Shrieffer foi condenado a dous anos de prisión por ser o culpable da morte dunha persoa nun accidente automobilístico causado o ano anterior, e ingresou no R.J. Donovan Correctional de San Diego (California) o 26 de setembro de 2006.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]