Philip Warren Anderson
Philip Warren Anderson  | |
|---|---|
 | |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 13 de decembro de 1923 (94 anos) |
| Lugar |
Indianapolis, Indiana  |
| Nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Actividade | |
| Campo | física |
| Director de tese | John Hasbrouck van Vleck |
| Contribucións e premios | |
| Premios | Premio Nobel de Física (1977) |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Philip Warren Anderson, nado en Indianápolis (Indiana) o 13 de decembro de 1923, é un físico e profesor universitario estadounidense, galardoado co Premio Nobel de Física en 1977.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
En 1940 licenciouse en física na University Laboratory High School de Urbana. Posteriormente ingresou na Universidade Harvard para ampliar estudos baixo a dirección de John Hasbrouck van Vleck.
Entre 1967 e 1975 foi profesor universitario na Universidade de Cambridge, e desde 1984 é profesor na Universidade de Princeton.
Investigacións científicas[editar | editar a fonte]
Entre 1949 e 1984 entrou a formar parte dos Laboratorios Bell de Nova Jersey onde vai traballar, xunto a William Bradford Shockley e John Bardeen entre outros, ao redor da física da materia condensada e o ferromagnetismo, resonancia magnética, supercondutividade, o estudo dos semiconductores e a efecto Kondo entre outros.
En 1977 foi galardoado co Premio Nobel de Física, xunto con Nevill Francis Mott e John Hasbrouck van Vleck, polas súas investigacións na estrutura electrónica do magnetismo e os sistemas desordenados, que permitiron o desenvolvemento da conmutación electrónica e dos dispositivos de memoria dos ordenadores.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
|
