Marcelo Macías

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Marcelo Macías García»)
Marcelo Macías
Nome completoMarcelo Macías García
Nacemento1843 e 1 de xullo de 1843
Lugar de nacementoAstorga
Falecemento1941 e 8 de marzo de 1941
Lugar de falecementoOurense
SoterradoCemiterio de San Francisco de Ourense
NacionalidadeEspaña
RelixiónIgrexa católica
Alma máterUniversidade Central
Ocupaciónarqueólogo
Na rede
Galiciana: 29924
editar datos en Wikidata ]

Marcelo Macías García, nado en Astorga o 1 de xullo de 1843 e finado en Ourense o 8 de marzo de 1941, foi sacerdote, profesor e doutor en filosofía e letras, arqueólogo e numismático.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Estudou humanidades, filosofía e teoloxía no seminario de Astorga, onde foi compañeiro de Andrés Martínez Salazar e Antolín López Peláez. En 1863 foi ordenado presbítero, e pasou a ser profesor de lóxica e aritmética no propio seminario. Estudou tamén cánones, grego e hebreo. Tras pecharse o seminario logo da Revolución de 1868 foi ecónomo da igrexa de San Pedro de Bembibre, e en 1871 mudouse a Madrid. Graduouse de bacharel en Artes no instituto de Ávila e en Madrid licenciouse en Filosofía e Letras.

Deu clase en Palma e Villanueva de la Serena. En 1882 acadou a cátedra de Retórica en Xixón, e en 1884 pasou a Ourense. Renunciou ao seu traslado a Madrid e á cátedra de Lingua Española na Universidade de Santiago.

Atribúeselle ser o impulsor definitivo da Comisión Provincial de Monumentos de Ourense, ao comezar a edición do Boletín de la Comisión Provincial de Monumentos Históricos y Artísticos de Orense, nos meses de marzo-abril de 1898, contando coa colaboración de grandes intelectuais, como Arturo Vázquez Núñez, Benito Fernández Alonso e Nicolás Tenorio, aos poucos fóronse incorporando as colaboracións da práctica totalidade de personalidades da chamada "Atenas de Galicia" Manuel Martínez Sueiro, Fermín Bouza-Brey, Otero Pedrayo, Vicente Risco, Xocas, Florentino López Cuevillas etc.[2] Ingresou na Real Academia Galega o 4 de setembro de 1905.

As súas mellores achegas producíronse no campo da arqueoloxía e a historia; a súa gran colección de moedas e os amplos coñecementos que sobre elas tiña convertérono nun referente da numismática na súa época.[3]

Obras[editar | editar a fonte]

Literarias[editar | editar a fonte]

  • Cartas a un Joven, estudios sobre la civilización moderna
  • Nobleza Obliga (1885)
  • El calendario de pared. Sátira política (1885)
  • El toque del Alba (1885)
  • Las Golondrinas (1870)

Poesía[editar | editar a fonte]

Elección de Eladio Rodríguez como presidente da RAG, 20/11/1926.
  • Una lágrima a la muerte de mi querido padre
  • La flauta de Tirsis (1879)
  • Cantar y morir, La Serena (1878)

Históricas[editar | editar a fonte]

  • Cronicón de Idacio (Versión castelá 1906)
  • Civitas Limicorum (1904)

Ensaio[editar | editar a fonte]

  • De Galicia. Discursos de caracter regional, pronunciados en las ciudades de la Coruña, Orense y Vigo (Andrés Martínez Salazar, 1892)

No Boletín de la Comisión Provincial de Monumentos Históricos y Artísticos de Orense[editar | editar a fonte]

  • Suplementos a la Epigrafía Latina de Orense
  • Nuevo Miliario romano de Rábade (1912)
  • Inscripción de Pepín (1906)
  • El Crismón o Monograma de Cristo en las monedas de Constantino el Grande y sus sucesores (1913)
  • Fray Suero de Oca abad de Osera (1924)
  • Turonium (1921)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Rodríguez González, A. "Cronobiografía". En VV.AA. (2018). Páxina 15.
  2. Fariña Busto, F. "Sobre don Marcelo Macías García e Ourense". En VV.AA. (2018). Páxina 39.
  3. Rodríguez García, P. "Marcelo Macías e a Numismática". En VV.AA. (2018). Páxina 55.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]