Theodore Racing

**Theodore**

Nome completo	Theodore Racing
Bandeira
Baseada en	Hong Kong
Tempadas en activo	6 (1976-1978, 1981-1983)
Número de pilotos	Patrick Tambay Keke Rosberg
Debut	Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1976
Carreiras	64
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	0
Pole positions	0
Voltas Rápidas	0
Puntos totais
Derradeiro GP	Gran Premio de Europa de 1983

Theodore Racing (徳利賽車隊香港) foi un construtor de Fórmula Un de Hong Kong fundado polo magnate de bens raíces e millonario Teddy Yip. Participou en 51 grandes premios, presentando un total de 64 coches. Anotaron 2 puntos para o campionato.

Historia[editar | editar a fonte]

A principios da década de 1970, o piloto afeccionado Yip coñeceu a Sid Taylor e aceptou patrocinar a Vern Schuppan en Fórmula 5000. Isto levou a Yip a apoiar a Schuppan na Fórmula 1 con Ensign en 1974. Seguiu unha maior participación en América con Schuppan e logo o apoio a Alan Jones na serie F5000 dos Estados Unidos en 1976. En Australia, Schuppan gañou as Rothmans International Series para Yip pilotando un Lola T332-Chevrolet en 1976. Ese ano Yip fundou Theodore Racing. Foi dirixido por Taylor e participou na F1 cun Ensign para Patrick Tambay. Logo dun ano difícil en 1977, Yip encargou a Ron Tauranac construír un coche de F1. O coche, chamado Theodore TR1, era difícil e Eddie Cheever non puido clasificarse nin en Brasil nin en Arxentina, pero entón Keke Rosberg entrou e gañou o Trofeo Internacional en Silverstone sobre mollado, aínda que só clasificouse para un GP en Suráfrica. O coche foi abandonado na metade da tempada. Nos Estados Unidos, Yip patrocinaba a Dan Gurney no equipo Eagle.

En 1979, Yip axudou a financiar Ensign, pero o coche foi un fracaso. O coche foi pilotado por Derek Daly, Patrick Gaillard e Marc Surer, pero non anotaron puntos. Ao final do ano Teddy tamén financiou o programa British F1 cun Wolf WR6 para David Kennedy e axudou a que Desiré Wilson convertérase na primeira muller en gañar unha carreira de Fórmula 1, aínda que fora unha carreira nacional.

Yip comprou os Shadow a principios de 1980, e Kennedy incorporouse á mesma, pero os resultados foron pobres, o equipo estaba por entón nas últimas, e na metade do verán, Yip decidiu retirar o equipo e volver pensar a súa participación nas carreiras, cancelou a maioría das súas outras actividades para concentrarse na F1.

Con Sid Taylor e Julian Randles fundou Theodore Racing Ltd e recrutou a Tony Southgate e a Jo Ramírez. O novo coche foi alcumado o TY01 e foi pilotado por Tambay no inicio de 1981. Na metade de tempada Tambay fichou por Ligier e Yip deu o volante a Marc Surer. O mesmo coche foi desenvolvido en 1982 e fíxose evidente que os equipos pequenos non poderían sobrevivir facilmente na era do turbo. Yip fusionou Theodore con Ensign e contratou ao deseñador do Ensin N183 Nigel Bennett para deseñar o Theodore. O equipo contratou a Johnny Cecotto e Roberto Guerreiro, pero ao final desa tempada o equipo pechou e Mo Nunn trasladouse aos Estados Unidos, onde gozou dun grande éxito como enxeñeiro de carreiras durante a década de 1980 e na década de 1990 e, finalmente, creou un exitoso equipo propio na CART. 1983 tamén viu un piloto invitado, o expiloto Brian Henton na carreira no de campionato Race of Champions de 1983 onde terminou cuarto, a mellor posición dun Theodore en toda a tempada.

Durante moito tempo Yip participou cada ano cun equipo no Macau GP ata finais de 1980 e en 1983 estaba detrás do cambio das regras da Fórmula Atlántico ás de Fórmula 3. O resultado foi un grande éxito e Theodore Racing gañou a carreira moitas veces, cabe destacar a de Ayrton Senna no primeiro ano de F3.

Resultados Completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Chasis	Motor	Pneu.	Pilotos	Nº	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Puntos
1976	March 761	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			BRA	RSA	USW	ESP	BEL	MON	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	USA	XPN		—^[1]	—^[1]
				Ronnie Peterson	10			10
				Hans-Joachim Stuck	34			Ret
1977	Ensign N177	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			ARx	BRA	RSA	USW	ESP	MON	BEL	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	USA	CAN	XPN	—^[1]	—^[1]
1977	Ensign N177	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	Patrick Tambay	23										Ret	6	Ret	5	Ret	NSC	5	Ret	—^[1]	—^[1]
1978	Theodore TR1	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			ARx	BRA	RSA	USW	MON	BEL	ESP	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	USA	CAN		—	0
				Eddie Cheever	32	NSC	NSC
				Keke Rosberg				Ret	NSCP	NSC	NSC	NSCP
	Wolf WR3 WR4			Keke Rosberg												10	NC	Ret	NSCP				—¹	—¹
1981	Theodore TY01	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	M A			USW	BRA	ARX	SMR	BEL	MON	ESP	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	CPL			12º	1
				Patrick Tambay	33	6	10	Ret	11	NSC	7	13
				Marc Surer	33								12	11	14	Ret	8	NSC	9	Ret
1982	Theodore TY02 Theodore TY01	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	A G			RSA	BRA	USW	SMR	BEL	MON	DET	CAN	NED	GBR	FRA	ALE	AUT	SUI	ITA	CPL		—	0
				Derek Daly	33	14	Ret	Ret
				Jan Lammers						NSC	NSC	NSC		Ret	NSC	NSC
				Geoff Lees									Ret
				Tommy Byrne													NSC	Ret	NSC	NSC	Ret
1983	Theodore N183	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			BRA	USW	FRA	SMR	MON	BEL	DET	CAN	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	EUR	RSA			13º	1
				Johnny Cecotto	34	14	6	11	Ret	NSCP	10	Ret	Ret	NSC	11	NSC	NSC	12
				Roberto Guerrero	33	NC	Ret	Ret	Ret	NSCP	Ret	NC	Ret	16	Ret	Ret	12	13	12

Notas[editar | editar a fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Non participou como construtor.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

[non_construtores-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Non participou como construtor.

[1]