Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1984

Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA de 1984
Previo: 1983	Vindeiro: 1985
Índice: Carreiras por país \| Carreiras por tempada

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1984 foi a 35ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 27ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que se iniciaron o 25 de marzo e finalizaron o 21 de outubro.

Resumo do campionato[editar | editar a fonte]

Nesta tempada esperábase ver a continuación da batalla Brabham-Renault-Ferrari, co apoio de McLaren, Williams e Lotus. Con todo, McLaren rouboulles a carteira aos seus competidores grazas ao seu motor TAG turbo.

A FISA introduciu novas regras da economía de combustible para reducir as velocidades, limitando a 240 litros de combustible durante toda a carreira. TAG encargou a Porsche, o fabricante alemán de automóbiles deportivos o deseño e construción dun motor turbo. Porsche tiña unha ampla experiencia coas normas de economía debido á súa participación en carreiras de resistencia, o que se traduciu nunha economía de combustible superior.

O piloto defensor do título Nelson Piquet e o seu Brabham-BMW parecían a mellor combinación para revalidar o campionato, pero unha pésima fiabilidade significou que nunca foran unha alternativa.

A tempada viu unha batalla titánica entre os dous pilotos de McLaren, Niki Lauda e Alain Prost. Prost fora despedido por Renault logo de non poder gañar o título 1983. Rápido e ambicioso, o francés estableceu rapidamente o seu dominio sobre o seu compañeiro de equipo.

O austríaco Niki Lauda volveu á F1 en 1982 e pronto demostrou que non perdera nada da súa primitiva determinación e astucia. Regularmente, nas tempadas 1982-1983 xogou co ritmo do seu compañeiro de equipo en McLaren, John Watson, pero Alain Prost era fariña doutra muiñada. Lauda deuse conta rapidamente que non podía vencer ao seu compañeiro de equipo en velocidade. O astuto austríaco polo tanto, ignorou a clasificación e concentrouse nas estratexias de carreira. Gañou carreiras cando Prost tiña problemas e anotaba sen descanso, cando Prost era máis rápido, Lauda foi capaz de gañar o título. El é un dos dous únicos pilotos, logo de Denny Hulme en 1967, que gañaron o título sen lograr unha soa pole position na tempada.

Durante a tempada, o equipo Tyrrell foi desposuído dos seus resultados logo dunha infracción técnica.

Pilotos e construtores[editar | editar a fonte]

Equipo	Construtor	Chasis	Motor	Pneum.	Nº	Piloto	Carreiras	Piloto de probas
MRD International	Brabham	BT53	BMW M12/13 1.5 L4 t	M	1	Nelson Piquet	Todas	Paolo Barilla^{[Cómpre referencia]}
					2	Teo Fabi	1-5, 8, 10-15
						Corrado Fabi	6-7, 9
						Manfred Winkelhock	16
Tyrrell Racing Organisation	Tyrrell	012	Ford Cosworth DFY 3.0 V8	G	3	Martin Brundle	1-9	n/a
					3	Stefan Johansson	10-13
					4	Stefan Bellof	1-10, 12-13
					4	Mike Thackwell	11
Williams Grand Prix Engineering	Williams	FW09 FW09B	Honda RA163E 1.5 V6 t Honda RA164E 1.5 V6 t	G	5	Jacques Laffite	Todas	n/a
Williams Grand Prix Engineering	Williams	FW09 FW09B	Honda RA163E 1.5 V6 t Honda RA164E 1.5 V6 t	G	6	Keke Rosberg	Todas	n/a
Marlboro McLaren International	McLaren	MP4/2	TAG TTE PO1 1.5 V6 t	M	7	Alain Prost	Todas	n/a
Marlboro McLaren International	McLaren	MP4/2	TAG TTE PO1 1.5 V6 t	M	8	Niki Lauda	Todas	n/a
Skoal Bandit Formula 1 Team	RAM	01 02	Hart 415T 1.5 L4 t	P	9	Philippe Alliot	Todas	n/a
					10	Jonathan Palmer	1-6, 8-16
					10	Mike Thackwell	7
John Player Team Lotus	Lotus	95T	Renault EF4B 1.5 V6 t	G	11	Elio de Angelis	Todas	Johnny Dumfries
John Player Team Lotus	Lotus	95T	Renault EF4B 1.5 V6 t	G	12	Nigel Mansell	Todas	Johnny Dumfries
Team ATS	ATS	D7	BMW M12/13 1.5 L4 t	P	14	Manfred Winkelhock	1-14	n/a
					14	Gerhard Berger	16
					31	Gerhard Berger	12, 14-15
Equipe Renault Elf	Renault	RE50	Renault EF4 1.5 V6 t	M	15	Patrick Tambay	Todas	n/a
					16	Derek Warwick	Todas
					33	Philippe Streiff	16
Barclay Nordica Arrows BMW	Arrows	A6 A7	Ford Cosworth DFV 3.0 V8 BMW M12/13 1.5 L4 t	G	17	Marc Surer	Todas	Hannu Mikkola^{[Cómpre referencia]}
Barclay Nordica Arrows BMW	Arrows	A6 A7	Ford Cosworth DFV 3.0 V8 BMW M12/13 1.5 L4 t	G	18	Thierry Boutsen	Todas	Hannu Mikkola^{[Cómpre referencia]}
Toleman Group Motorsport	Toleman	TG183B TG184	Hart 415T 1.5 L4 t	P	19	Ayrton Senna	1-13, 15-16	John Watson^{[Cómpre referencia]}
					19	Stefan Johansson	14
					20	Stefan Johansson	15-16
						Johnny Cecotto	1-10
						Pierluigi Martini	14
Spirit Racing	Spirit	101B 101C	Hart 415T 1.5 L4 t Ford Cosworth DFV 3.0 V8	P	21	Mauro Baldi	1-6, 15-16	Emerson Fittipaldi^{[Cómpre referencia]}
Spirit Racing	Spirit	101B 101C	Hart 415T 1.5 L4 t Ford Cosworth DFV 3.0 V8	P	21	Huub Rothengatter	7-14	Emerson Fittipaldi^{[Cómpre referencia]}
Benetton Team Alfa Romeo	Alfa Romeo	184T	Alfa Romeo 890T 1.5 V8 t	G	22	Riccardo Patrese	Todas	n/a
Benetton Team Alfa Romeo	Alfa Romeo	184T	Alfa Romeo 890T 1.5 V8 t	G	23	Eddie Cheever	Todas	n/a
Osella Squadra Corse	Osella	FA1F	Alfa Romeo 890T 1.5 V8 t	P	24	Piercarlo Ghinzani	Todas	n/a
Osella Squadra Corse	Osella	FA1F	Alfa Romeo 890T 1.5 V8 t	P	30	Jo Gartner	4, 10-16	n/a
Ligier Loto	Ligier	JS23 JS23B	Renault EF4 1.5 V6 t	M	25	François Hesnault	Todas	n/a
Ligier Loto	Ligier	JS23 JS23B	Renault EF4 1.5 V6 t	M	26	Andrea de Cesaris	Todas	n/a
Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari	126C4	Ferrari 031 1.5 V6 t	G	27	Michele Alboreto	Todas	n/a
Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari	126C4	Ferrari 031 1.5 V6 t	G	28	René Arnoux	Todas	n/a

Calendario de Grandes Premios[editar | editar a fonte]

Rnd	Carreira	Data	Circuíto	Pole Position	Volta rápida	Piloto gañador	Construtor	Resultados
1	Gran Premio do Brasil	25 de marzo	Jacarepaguá	Elio de Angelis	Alain Prost	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
2	Gran Premio de Suráfrica	7 de abril	Circuíto de Kyalami	Nelson Piquet	Patrick Tambay	Niki Lauda	McLaren-TAG	Resultados
3	Gran Premio de Bélxica	29 de abril	Autódromo de Zolder	Michele Alboreto	René Arnoux	Michele Alboreto	Ferrari	Resultados
4	Gran Premio de San Marino	6 de maio	Imola	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
5	Gran Premio de Francia	20 de maio	Dijon	Patrick Tambay	Alain Prost	Niki Lauda	McLaren-TAG	Resultados
6	Gran Premio de Mónaco^[1]	3 de xuño	Mónaco	Alain Prost	Ayrton Senna	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
7	Gran Premio do Canadá	17 de xuño	Circuíto Gilles Villeneuve	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Brabham-BMW	Resultados
8	Gran Premio de Detroit	24 de xuño	Detroit	Nelson Piquet	Derek Warwick	Nelson Piquet	Brabham-BMW	Resultados
9	Gran Premio de Dallas	8 de xullo	Dallas	Nigel Mansell	Niki Lauda	Keke Rosberg	Williams-Honda	Resultados
10	Gran Premio do Reino Unido	22 de xullo	Circuíto de Brands Hatch	Nelson Piquet	Niki Lauda	Niki Lauda	McLaren-TAG	Resultados
11	Gran Premio de Alemaña	5 de agosto	Hockenheimring	Alain Prost	Alain Prost	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
12	Gran Premio de Austria	19 de agosto	Österreichring	Nelson Piquet	Niki Lauda	Niki Lauda	McLaren-TAG	Resultados
13	Gran Premio dos Países Baixos	26 de agosto	Zandvoort	Alain Prost	René Arnoux	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
14	Gran Premio de Italia	9 de setembro	Monza	Nelson Piquet	Niki Lauda	Niki Lauda	McLaren-TAG	Resultados
15	Gran Premio de Europa	7 de outubro	Nürburgring	Nelson Piquet	Nelson Piquet Michele Alboreto	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
16	Gran Premio de Portugal	21 de outubro	Estoril	Nelson Piquet	Niki Lauda	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1984[editar | editar a fonte]

Para o Campionato Mundial de pilotos de 1984 de Fórmula 1 concedéronse 9-6-4-3-2-1 puntos aos seis primeiros clasificados de cada carreira.

Pos	Piloto	BRA	RSA	BEL	SMR	FRA	MON ^[2]	CAN	DET	DAL	RU	ALE	AUT	HOL	ITA	EUR	POR	Pts
1	Niki Lauda	Ret	1	Ret	Ret	1	Ret	2	Ret	Ret	1	2	1	2	1	4	2	72
2	Alain Prost	1	2	Ret	1	7	1	3	4	Ret	Ret	1	Ret	1	Ret	1	1	71´5
3	Elio de Angelis	3	7	5	3	5	5	4	2	3	4	Ret	Ret	4	Ret	Ret	5	34
4	Michele Alboreto	Ret	11	1	Ret	Ret	6	Ret	Ret	Ret	5	Ret	3	Ret	2	2	4	30´5
5	Nelson Piquet	Ret	Ret	9	Ret	Ret	Ret	1	1	Ret	7	Ret	2	Ret	Ret	3	6	29
6	René Arnoux	Ret	Ret	3	2	4	3	5	Ret	2	6	6	7	11	Ret	5	9	27
7	Derek Warwick	Ret	3	2	4	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	2	3	Ret	Ret	Ret	11	Ret	23
8	Keke Rosberg	2	Ret	4	Ret	6	4	Ret	Ret	1	Ret	Ret	Ret	8	Ret	Ret	Ret	20´5
9	Ayrton Senna	Ret	6	6	NSC	Ret	2	7	Ret	Ret	3	Ret	Ret	Ret		Ret	3	13
10	Nigel Mansell	Ret	Ret	Ret	Ret	3	Ret	6	Ret	6	Ret	4	Ret	3	Ret	Ret	Ret	13
11	Patrick Tambay	5	Ret	7	Ret	2	Ret	NTS	Ret	Ret	8	5	Ret	6	Ret	Ret	7	11
12	Teo Fabi	Ret	Ret	Ret	Ret	9			3		Ret	Ret	4	5	Ret	Ret		9
13	Riccardo Patrese	Ret	4	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	12	Ret	10	Ret	3	6	8	8
14	Jacques Laffite	Ret	Ret	Ret	Ret	8	8	Ret	5	4	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	14	5
15	Thierry Boutsen	6	12	Ret	5	11	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	5	Ret	10	9	Ret	5
16	Eddie Cheever	4	Ret	Ret	7	Ret	NSC	11	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	13	9	Ret	17	3
17	Stefan Johansson										DSC	DSC	NSC	DSC	4	Ret	11	3
18	Andrea de Cesaris	Ret	5	Ret	6	10	Ret	Ret	Ret	Ret	10	7	Ret	Ret	Ret	7	12	3
19	Piercarlo Ghinzani	Ret	DNS	Ret	NSC	12	7	Ret	Ret	5	9	Ret	Ret	Ret	7	Ret	Ret	2
20	Marc Surer	7	9	8	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	11	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	1
—	Jo Gartner				Ret						Ret	Ret	Ret	12	5	Ret	16	0
—	Gerhard Berger												12		6	Ret	13	0
—	François Hesnault	Ret	10	Ret	Ret	NTS	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	8	7	Ret	10	Ret	0
—	Corrado Fabi						Ret	Ret		7								0
—	Mauro Baldi	Ret	8	Ret	8	Ret	NSC									8	15	0
—	Manfred Winkelhock	EX	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	8	Ret	Ret	DNS	Ret	NTS		10	0
—	Jonathan Palmer	8	Ret	10	9	13	NSC		Ret	Ret	Ret	Ret	9	9	Ret	Ret	Ret	0
—	Huub Rothengatter							NC	NSC	Ret	NC	9	NC	Ret	8			0
—	Johnny Cecotto	Ret	Ret	Ret	NC	Ret	Ret	9	Ret	Ret	NSC							0
—	Philippe Alliot	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	NSC	10	Ret	NTS	Ret	Ret	11	10	Ret	Ret	Ret	0
—	Stefan Bellof	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC		EX	DSC				0
—	Martin Brundle	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	NSC	DSC	DSC	NSC								0
—	Mike Thackwell							Ret				NSC						0
—	Philippe Streiff																Ret	0
—	Pierluigi Martini														NSC			0
Pos	Piloto	BRA	RSA	BEL	SMR	FRA	MON ^[2]	CAN	DET	DAL	RU	ALE	AUT	HOL	ITA	EUR	POR	Pts

Lenda
Cor	Resultado
Ouro	Gañador
Prata	2º posto
Bronce	3º posto
Verde	Remata nos puntos
Azul	Non remata nos puntos
Azul	Non se califica (NC)
Púrpura	Non remata (Ret)
Vermello	Non se califica (NSC)
Vermello	Non se precalifica (NSPC)
Negro	Descualificado (DSC)
Branco	Non tomou a saída (NTS)
Branco	Carreira cancelada (C)
Azul claro	Prácticas só (PS)
Azul claro	Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante)
En branco	Non participou nas prácticas (NPP)
	Excluído (EX)
	Non chegou (NCG)

Negra – Pole
Cursiva – Volta rápida

Clasificación do Mundial de Construtores de 1984[editar | editar a fonte]

Para o Campionato Mundial de pilotos de 1984 de Fórmula 1 concedéronse 9-6-4-3-2-1 puntos aos seis primeiros clasificados de cada carreira.

Pos	Construtor	Coche nº	BRA	RSA	BEL	SMR	FRA	MON	CAN	DET	DAL	RU	ALE	AUT	HOL	ITA	EUR	POR	Pts
1	McLaren-TAG	7	1	2	Ret	1	7	1	3	4	Ret	Ret	1	Ret	1	Ret	1	1	143´5
1	McLaren-TAG	8	Ret	1	Ret	Ret	1	Ret	2	Ret	Ret	1	2	1	2	1	4	2	143´5
2	Ferrari	27	Ret	11	1	Ret	Ret	6	Ret	Ret	Ret	5	Ret	3	Ret	2	2	4	57´5
2	Ferrari	28	Ret	Ret	3	2	4	3	5	Ret	2	6	6	7	11	Ret	5	9	57´5
3	Lotus-Renault	11	3	7	5	3	5	5	4	2	3	4	Ret	Ret	4	Ret	Ret	5	47
3	Lotus-Renault	12	Ret	Ret	Ret	Ret	3	Ret	6	Ret	6	Ret	4	Ret	3	Ret	Ret	Ret	47
4	Brabham-BMW	1	Ret	Ret	9	Ret	Ret	Ret	1	1	Ret	7	Ret	2	Ret	Ret	3	6	38
4	Brabham-BMW	2	Ret	Ret	Ret	Ret	9	Ret	Ret	3	7	Ret	Ret	4	5	Ret	Ret	10	38
5	Renault	15	5	Ret	7	Ret	2	Ret	DNS	Ret	Ret	8	5	Ret	6	Ret	Ret	7	34
		16	Ret	3	2	4	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	2	3	Ret	Ret	Ret	11	Ret
		33																Ret
6	Williams-Honda	5	Ret	Ret	Ret	Ret	8	8	Ret	5	4	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	14	25´5
6	Williams-Honda	6	2	Ret	4	Ret	6	4	Ret	Ret	1	Ret	Ret	Ret	8	Ret	Ret	Ret	25´5
7	Toleman-Hart	19	Ret	6	6	NSC	Ret	2	7	Ret	Ret	3	Ret	Ret	Ret	4	Ret	3	16
7	Toleman-Hart	20	Ret	Ret	Ret	NC	Ret	Ret	9	Ret	Ret	NSC				NSC	Ret	11	16
8	Alfa Romeo	22	Ret	4	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	12	Ret	10	Ret	3	6	8	11
8	Alfa Romeo	23	4	Ret	Ret	7	Ret	NSC	11	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	13	9	Ret	17	11
9	Ligier-Renault	25	Ret	10	Ret	Ret	NTS	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	8	7	Ret	10	Ret	3
9	Ligier-Renault	26	Ret	5	Ret	6	10	Ret	Ret	Ret	Ret	10	7	Ret	Ret	Ret	7	12	3
10	Arrows-Ford	17	7	9	8		Ret	NSC	Ret	Ret									3
10	Arrows-Ford	18	6	12		5													3
11	Arrows-BMW	17				Ret					Ret	11	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	3
11	Arrows-BMW	18			Ret		11	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	5	Ret	10	9	Ret	3
12	Osella-Alfa Romeo	24	Ret	NTS	Ret	NSC	12	7	Ret	Ret	5	9	Ret	Ret	Ret	7	Ret	Ret	2
12	Osella-Alfa Romeo	30				Ret						Ret	Ret	Ret	12	5	Ret	16	2
—	ATS-BMW	14	EX	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	8	Ret	Ret	NTS	Ret	NTS		13	0
—	ATS-BMW	31												12		6	Ret		0
—	Spirit-Hart	21	Ret	8	Ret	8	Ret	NSC	NC		Ret	NC	9	NC	Ret	8	8	15	0
—	RAM-Hart	9	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	NSC	10	Ret	NTS	Ret	Ret	11	10	Ret	Ret	Ret	0
—	RAM-Hart	10	8	Ret	10	9	13	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	9	9	Ret	Ret	Ret	0
—	Spirit-Ford	21								NSC									0
DSC	Tyrrell-Ford	3	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	NSC	DSC	DSC	NSC	DSC	DSC	NSC	DSC				0
DSC	Tyrrell-Ford	4	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	DSC	NSC	EX	DSC				0
Pos	Construtor	Coche nº	BRA	RSA	BEL	SMR	FRA	MON	CAN	DET	DAL	RU	ALE	AUT	HOL	ITA	EUR	POR	Pts

O 18 de xullo, Tyrrell foi descualificado de todas as carreiras disputadas ata o momento nesa tempada, e prohibíuselle competir nas carreiras restantes, xa que o equipo cometio unha infracción técnica - que se detecto na carreira de Detroit.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Outorgáronse a metade dos puntos. A carreira detívose debido a condicións perigosas.
↑ ^2,0 ^2,1 No Gran Premio de Mónaco outorgáronse a metade dos puntos ao completarse menos do 75% da distancia programada.