Circuíto de Monza
| Circuíto de Monza | |
|---|---|
| Plano do Circuíto | |
 |
|
| Datos | |
| Inauguración | 3 de setembro de 1922 |
| Outros nomes | |
| Carreiras | F1, GP2, F3, 1000 km Monza, WTCC, SBK |
| Localización |  Monza, Italia |
| Capacidade | 113.860 espectadores |
| Lonxitude | 5´793 km.[1] |
| Curvas | 11 |
| Volta rápida (2004) | 1:21.046 |
| Piloto Record |  Rubens Barrichello |
| Escudería Record | Ferrari |
| Coordenadas | 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.62056, -9.28944 |
| Vista do Circuíto | |
 |
|
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
O Autodromo Nazionale Monza é un autódromo situado nas proximidades de Monza, en Italia, ao norte de Milán.
O circuíto é recoñecido por albergar o Gran Premio de Italia de Fórmula 1, e caracterízase pola alta porcentaxe do trazado que os pilotos percorren co acelerador a fondo, debido ás longas rectas. A marca actual da pista, en carreira, foi marcado en 2004 por Rubens Barrichello, cun tempo de 1:21.046. Cabe destacar, que neste circuíto bateuse a velocidade máxima dun monopraza nun gran premio con 372,6 km/h, durante os adestramentos libres do Gran Premio de Italia de 2005, polo piloto Juan Pablo Montoya.
Construído no parque da Villa Reale di Monza nunha contorna boscosa.[2] O autódromo consta de tres pistas: o trazado de 5,793 km usado para os Grandes Premios,[3] a pista Junior que se estende ao longo de 2,405 km.[1] e un circuíto oval peraltado de velocidade de 4,25 km. con pendentes empinadas infrecuentes durante moitas décadas e que agora está en descomposición. As características da pista principal de Gran Premio inclúen a Curva Grande, a Curva di Lesmo, a Variante Ascari e a Curva Parabolica. A curva de alta velocidade, Curva Grande, atópase logo da Variante del Rettifilo que se atopa ao final da recta principal ou Tribuna Rettifilo, e adoita ser tomada a tope polos coches de Fórmula Un.
Índice
Características[editar | editar a fonte]
- Capacidade espectadores: 113.860
- Lonxitude do circuíto: 5´793 quilometros.
- Distancia da carreira de Fórmula 1: 53 voltas = 306´720 quilometros. 11 curvas en total.
- Configuración aerodinámica: baixa. Velocidade máxima estimada 360 km/h con DRS, 345 km/h sen DRS
- Aceleración a fondo: 74% do tempo de volta.
- Tempo de freado: 11% do tempo da volta.
- Total de combustible necesario para a distancia de carreira:
- Consumo de combustible: kg por volta.
- Cambio de marchas por volta:
- Número de zonas de freado:
- Desgaste dos freos: alto
- Desgaste dos pneumáticos:
- Distancia dos Boxes:
- Perda de tempo nunha parada en boxes:
- Tempo total necesario para a parada en boxes: 25 segundos
- Efecto de combustible (custo en tempo por volta de 10 kg de combustible transportado):0´35 segundos.
- Marca volta: Rubens Barrichello Ferrari, 1.21.046 en 2004
Historia[editar | editar a fonte]
A pista orixinal foi construída entre os meses de maio e xullo de 1922 por 3.500 obreiros, con financiada polo Automobile Club di Milano,[2] que creou a Società Incremento Automobilismo e Sport (SIAS) para poder executar o autódromo.[4] Inicialmente, utilizouse un terreo de 3´4 km² cunha pista de macadán de 10 km de lonxitude, que se compuña por unha sección en óvalo de 4´5 km e outra de 5´5 km de estrada.[2][4] A pista foi inaugurada oficialmente o 3 de setembro de 1922, e 7 días despois foi sede do segundo Gran Premio de Italia, celebrado o 10 de setembro de 1922.[4]
En 1928, o Gran Premio viuse empañado polo accidente máis grave do deporte automobilístico italiano ata a data,[2][5] que terminou coa vida do piloto Emilio Materassi e 27 espectadores.[2][5] Debido a isto, os seguintes Grandes Premios víronse confinados á sección do óvalo de velocidade ata 1932.[6] Novamente sucedéronse tres mortes en 1933, tras o cal o trazado foi modificado co agregado de dúas chicanas e a desaparición das rectas máis longas.[7]
Entre os anos 1938 e 1939 realizáronse grandes reparacións, incluíndo a construción de novas tribunas e entradas, o reasfaltado da pista e a creación de dúas novas curvas.[4][6] O trazado resultante, cunha extensión de 6,3 km, utilizouse ata 1954.[8]
Debido á guerra, as carreiras foron suspendidas ata 1948[8] e gran parte da pista viuse deteriorada pola falta de mantemento.[9] Realizouse unha renovación durante dous meses, o cal permitiu que se disputase un Gran Premio o 17 de outubro.[8] En 1955 modernizouse o trazado na súa totalidade, quedando o circuíto cun percorrido de 5,75 km e unha sección de 4,25 km de alta velocidade con curvas peraltadas.
Os Grandes Premios de 1955, 1956, 1960 e 1961 realizáronse en Monza, pero a traxedia volvería facerse presente neste último caso, coa morte nun accidente de Wolfgang von Trips e 11 espectadores. Isto fixo que se agregasen novas barreiras de seguridade, e que a zona de reaprovisionamiento de combustible afastásese da pista aínda máis. As áreas de escape incorporáronse nas curvas en 1965 tras un accidente na carreira dos 1000 km, pero o trazado da pista non se volvería a modificar senón ata o ano seguinte, co agregado de chicanes na zona de curvas peraltadas.
Desde 1966, o circuíto albergou carreiras de automóbiles e tamén de motocicletas, pero en ambos os casos as altas velocidades que se alcanzaban levaron ao agregado de novas chicanes cara a 1972. As motocicletas, no entanto, continuaron utilizando o circuíto rápido, ata que 5 mortes en dúas carreiras da tempada 1973 forzaron a ausencia de devandita proba ata 1981. As chicanes de 1972 resultaron ser moi ineficaces na redución de velocidades, ao momento que unha delas foi redeseñada en 1974, a outra en 1976, e unha terceira foi agregada nese mesmo ano, levando a extensión do trazado a 5,8 km. No ano 1978 na Fórmula 1, morre o piloto Ronnie Peterson, ao incendiarse o seu coche, logo dun forte choque.
As novas tecnoloxías permitiron alcanzar novamente altas velocidades, polo cal a pista debeu ser modificada substancialmente en 1979, co agregado de pianitos, zonas de escape e barreiras de cubertas. A infraestrutura foi mellorada en xeral, e realizáronse traballos adicionais sobre a seguridade do circuíto, todo o cal permitiu a volta do campionato mundial de motociclismo en 1981. Durante os 80, redeseñáronse os paddocks, boxes e tribunas.
Nos 90 os tres curvóns principais foron "apertados" para reducir velocidades, o cal levou a extensión do trazado a 5,77 km. No ano 1997, as tribunas modificáronse para levar a súa capacidade a 51000 espectadores.
No ano 2000 as dúas primeiras chicanes foron removidas e substituídas por unha soa chicane dereita-esquerda, e a Curva Grande foi renovada e rebautizada como Curva do Biassono.
No 2006, logo de carreira, o alemán Michael Schumacher anunciou que se ía a retirar a fin de tempada.
Mortes por accidentes[editar | editar a fonte]
Lista de accidentes mortais no Autodromo Nazionale Monza
- 1922 Fritz Kuhn (Austro-Daimler), morreu durante a práctica para o Gran Premio de Italia de 1922.[7]
- 1923 Enrico Giaccone, montando como pasaxeiro nun Fiat 805 durante unha proba privada, con Pietro Bordino pilotando.[7]
- 1923 Ugo Sivocci (Alfa Romeo P1), morreu durante a práctica para o Gran Premio de Italia de 1923[7]
- 1924 Conde Louis Zborowski (Mercedes), morreu logo de estrelarse contra unha árbore en Lesmo durante o Gran Premio de Italia de 1924.[7]
- 1928 Emilio Materassi e 27 espectadores morreron despois de que Materassi estrelára o seu Talbot na tribuna durante o Gran Premio de Italia de 1928.[2][5][7]
- 1931 Luigi Arcangeli (Alfa Romeo), morreu logo de estrelarse en Lesmo durante a práctica para o Gran Premio de Italia de 1931.[7]
- 1933 Giuseppe Campari (Alfa Romeo Tipo B 2.6 litros), Mario Umberto Borzacchini (Maserati 8C-3000) e Stanislas Czaykowski (Bugatti), morreron logo de estrelarse contra a bancada sur durante o Gran Premio de Monza de 1933.[6][7]
- 1954 Rupert Hollaus, morreu durante a práctica durante o Gran Premio de Italia de motociclismo
- 1955 Alberto Ascari, morreu durante a proba privada na Vialone, que agora é a chicana de Ascari, pilotando un Ferrari 750 Monza, apenas catro días despois logo do seu accidente no porto no Gran Premio de Mónaco de 1955.[5]
- 1961 Conde Wolfgang von Trips[5][10] e 14 espectadores morreron despois de que von Trips chocara con Jim Clark achegándose á "curva Parabólica" na segunda volta do Gran Premio de Italia de 1961
- 1965 Bruno Deserti, morreu durante unha proba oficial de Ferrari antes de Le Mans nun Ferrari P2/3 de 4000 cc
- 1965 Tommy Spychiger, matado durante a carreira de coches deportivos 1000K nun Ferrari 365P2.[10]
- 1970 Jochen Rindt, morreu ao estrelarse na Parabólica durante a cualificación para o Gran Premio de Italia de 1970
- 1973 Renzo Pasolini, Jarno Saarinen, morreron nun accidente masivo na Curva Grande durante o Gran Premio de Italia de motociclismo de Italia de 250 cc (antes de 1990, a rolda italiana chamábase o Grand Prix das Nacións)
- 1973 Carlo Chionio, Renzo Colombini e Renato Galtrucco durante unha carreira do Campionato de Italia de Motociclismo Junior de 500 cc.
- 1974 Silvio Moser, morreu no hospital un mes despois de sufrir lesións na carreira dos 1000 km de Monza
- 1978 Ronnie Peterson, morreu no hospital logo de estrelarse durante o comezo do Gran Premio de Italia de 1978.[4][5][11]
- 1998 Michael Paquay, piloto de motos belga, morreu tras un accidente na práctica da rolda italiana do Campionato Mundial de Supersport, Honda CBR 600
- 2000 Paolo Gislimberti, un comisario golpeado polos restos dun accidente na primeira volta na chicana de Roggia durante o Gran Premio de Italia de 2000.[5][12]
Trazados previos do circuíto[editar | editar a fonte]
-
Circuíto orixinal (1922–1933)
-
Circuíto Florio (1935–1937)
-
2ª variación (1938–1954)
-
3ª variación (Circuíto combinado) (1955–1969)
-
3ª variación (Circuíto de estrada) (1955–1973)
-
4ª variación (1972–1973)
-
5ª variación (1974–1975)
-
6ª variación (1976–1993)
-
7ª variación (1994)
-
8ª variación (1995–1999)
-
9ª variación (2000–2016)
Todos os gañadores de Fórmula 1. no circuíto de Monza[editar | editar a fonte]
| Ano | Piloto | Auto | Duración | Lonxitude | Voltas | Velocidade media | Data | GP de |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1950 | Giuseppe Farina |
Alfa Romeo | 2:51:17,400 h | 6´300 km | 80 | 176´543 km/h | 3. setembro | Italia |
| 1951 | Alberto Ascari |
Ferrari | 2:42:39,300 h | 6´300 km | 80 | 185´915 km/h | 16. setembro | |
| 1952 | Alberto Ascari |
Ferrari | 2:50:46,500 h | 6,300 km | 80 | 177,075 km/h | 7. setembro | |
| 1953 |  Juan Manuel Fangio |
Maserati | 2:49:45,900 h | 6´300 km | 80 | 178´129 km/h | 13. setembro | |
| 1954 | Juan Manuel Fangio |
Mercedes GP | 2:47:47,900 h | 6´300 km | 80 | 180´216 km/h | 5. setembro | |
| 1955 | Juan Manuel Fangio |
Mercedes GP | 2:25:04,400 h | 10´000 km | 50 | 206´792 km/h | 11. setembro | |
| 1956 |  Stirling Moss |
Maserati | 2:23:41,300 h | 10´000 km | 50 | 208´785 km/h | 2. setembro | |
| 1957 | Stirling Moss |
Vanwall | 2:35:03,900 h | 5´750 km | 87 | 193´564 km/h | 8. setembro | |
| 1958 | Tony Brooks |
Vanwall | 2:03:47,800 h | 5´750 km | 70 | 195´078 km/h | 7. setembro | |
| 1959 | Stirling Moss |
Cooper-Climax | 2:04:05,400 h | 5´750 km | 72 | 200´177 km/h | 13. setembro | |
| 1960 |  Phil Hill |
Ferrari | 2:21:09,200 h | 10´000 km | 50 | 212´535 km/h | 4. Ssetembro | |
| 1961 | Phil Hill |
Ferrari | 2:03:13,000 h | 10´000 km | 43 | 209´387 km/h | 10. setembro | |
| 1962 | Graham Hill |
BRM | 2:29:08,400 h | 5´750 km | 86 | 198´941 km/h | 16. setembro | |
| 1963 | Jim Clark |
Lotus-Climax | 2:24:19,600 h | 5´750 km | 86 | 205´575 km/h | 8. setembro | |
| 1964 | John Surtees |
Ferrari | 2:10:51,800 h | 5´750 km | 78 | 205´634 km/h | 6. setembro | |
| 1965 | Jackie Stewart |
BRM | 2:04:52,800 h | 5´750 km | 76 | 209´962 km/h | 12. setembro | |
| 1966 | Ludovico Scarfiotti |
Ferrari | 1:47:14,800 h | 5´750 km | 68 | 218´748 km/h | 4. setembro | |
| 1967 | John Surtees |
Honda | 1:43:45,000 h | 5´750 km | 68 | 226´120 km/h | 10. setembro | |
| 1968 |  Denny Hulme |
McLaren - Ford | 1:40:14,800 h | 5´750 km | 68 | 234´023 km/h | 8. setembro | |
| 1969 | Jackie Stewart |
Matra-Ford | 1:39:11,260 h | 5´750 km | 68 | 23´521 km/h | 7. setembro | |
| 1970 |  Clay Regazzoni |
Ferrari | 1:39:06,880 h | 5´750 km | 68 | 236´696 km/h | 6. setembro | |
| 1971 | Peter Gethin |
BRM | 1:18:12,600 h | 5´750 km | 55 | 242´616 km/h | 5. setembro | |
| 1972 | Emerson Fittipaldi |
Lotus-Ford | 1:29:58,400 h | 5´775 km | 55 | 211´813 km/h | 10. setembro | |
| 1973 |  Ronnie Peterson |
Lotus-Ford | 1:29:17,000 h | 5´775 km | 55 | 213´450 km/h | 9. agosto | |
| 1974 | Ronnie Peterson |
Lotus-Ford | 1:22:56,600 h | 5´780 km | 52 | 217´421 km/h | 8. setembro | |
| 1975 | Clay Regazzoni |
Ferrari | 1:22:42,600 h | 5´780 km | 52 | 218´034 km/h | 7. setembro | |
| 1976 | Ronnie Peterson |
March-Ford | 1:30:35,600 h | 5´800 km | 52 | 199´750 km/h | 12. setembro | |
| 1977 | Mario Andretti |
Lotus-Ford | 1:27:50,300 h | 5´800 km | 52 | 206´015 km/h | 11. setembro | |
| 1978 |  Niki Lauda |
Brabham-Alfa | 1:07:04,540 h | 5´800 km | 40 | 207´527 km/h | 10. setembro | |
| 1979 |  Jody Scheckter |
Ferrari | 1:22:00,220 h | 5´800 km | 50 | 212´186 km/h | 9. setembro | |
| 1981 |  Alain Prost |
Renault | 1:26:33,897 h | 5´800 km | 52 | 209´045 km/h | 13. setembro | |
| 1982 | René Arnoux |
Renault | 1:22:25,734 h | 5´800 km | 52 | 219´535 km/h | 12. setembro | |
| 1983 | Nelson Piquet |
Brabham-BMW | 1:23:10,880 h | 5´800 km | 52 | 217´549 km/h | 11. setembro | |
| 1984 | Niki Lauda |
McLaren-TAG-Porsche | 1:20:29,065 h | 5´800 km | 51 | 220´515 km/h | 9. setembro | |
| 1985 | Alain Prost |
McLaren-TAG-Porsche | 1:17:59,451 h | 5´800 km | 51 | 227´565 km/h | 8. setembro | |
| 1986 | Nelson Piquet |
Williams-Honda | 1:17:42,889 h | 5´800 km | 51 | 228´373 km/h | 7. setembro | |
| 1987 | Nelson Piquet |
Williams-Honda | 1:14:47,707 h | 5´800 km | 50 | 232´636 km/h | 6. setembro | |
| 1988 | Gerhard Berger |
Ferrari | 1:17:39,744 h | 5´800 km | 51 | 228´528 km/h | 11. setembro | |
| 1989 | Alain Prost |
McLaren-Honda | 1:19:27,550 h | 5´800 km | 53 | 232´119 km/h | 10. setembro | |
| 1990 | Ayrton Senna |
McLaren-Honda | 1:17:57,878 h | 5´800 km | 53 | 236´569 km/h | 9. setembro | |
| 1991 | Nigel Mansell |
Williams-Renault | 1:17:54,319 h | 5´800 km | 53 | 236´749 km/h | 8. setembro | |
| 1992 | Ayrton Senna |
McLaren-Honda | 1:18:15,349 h | 5´800 km | 53 | 235´689 km/h | 13. setembro | |
| 1993 | Damon Hill |
Williams-Renault | 1:17:07,509 h | 5´800 km | 53 | 239´144 km/h | 12. setembro | |
| 1994 | Damon Hill |
Williams-Renault | 1:18:02,754 h | 5´800 km | 53 | 236´322 km/h | 11. setembro | |
| 1995 | Johnny Herbert |
Benetton-Renault | 1:18:27,916 h | 5´770 km | 53 | 233´844 km/h | 10. setembro | |
| 1996 |  Michael Schumacher |
Ferrari | 1:17:43,632 h | 5´770 km | 53 | 236´064 km/h | 8. setembro | |
| 1997 | David Coulthard |
McLaren-Mercedes | 1:17:04,609 h | 5´770 km | 53 | 238´056 km/h | 7. setembro | |
| 1998 | Michael Schumacher |
Ferrari | 1:17:09,672 h | 5´770 km | 53 | 237´796 km/h | 13. setembro | |
| 1999 | Heinz-Harald Frentzen |
Jordan-Mugen-Honda | 1:17:02,923 h | 5´770 km | 53 | 237´939 km/h | 12. setembro | |
| 2000 | Michael Schumacher |
Ferrari | 1:27:31,638 h | 5´793 km | 53 | 210´287 km/h | 10. setembro | |
| 2001 |  Juan Pablo Montoya |
Williams - BMW | 1:16:58,493 h | 5´793 km | 53 | 239´115 km/h | 16. setembro | |
| 2002 | Rubens Barrichello |
Ferrari | 1:16:19,982 h | 5´793 km | 53 | 241´114 km/h | 15. setembro | |
| 2003 | Michael Schumacher |
Ferrari | 1:14:19,838 h | 5´793 km | 53 | 247´586 km/h | 14. setembro | |
| 2004 | Rubens Barrichello |
Ferrari | 1:15:18,448 h | 5´793 km | 53 | 244´374 km/h | 12. setembro | |
| 2005 | Juan Pablo Montoya |
McLaren-Mercedes | 1:14:28,659 h | 5´793 km | 53 | 247´097 km/h | 4. setembro | |
| 2006 | Michael Schumacher |
Ferrari | 1:14:51,975 h | 5´793 km | 53 | 245´814 km/h | 10. setembro | |
| 2007 |  Fernando Alonso |
McLaren-Mercedes | 1:18:37,806 h | 5´793 km | 53 | 234´048 km/h | 9. setembro | |
| 2008 | Sebastian Vettel |
Toro Rosso -Ferrari | 1:26:47,494 h | 5´793 km | 53 | 212´039 km/h | 14. setembro | |
| 2009 | Rubens Barrichello |
Brawn GP - Mercedes | 1:16:21,706 h | 5´793 km | 53 | 241´000 km/h | 13. setembro | |
| 2010 | Fernando Alonso |
Ferrari | 1:16:24,572 h | 5´793 km | 53 | 240´850 km/h | 12. setembro | |
| 2011 | Sebastian Vettel |
Red Bull | 1:20:46,172 h | 5´793 km | 53 | 227´848 km/h | 11. setembro | |
| 2012 | Lewis Hamilton |
McLaren - Mercedes | 1:19:41,221 h | 5´793 km | 53 | 230´944 km/h | 9. setembro | |
| 2013 | Sebastian Vettel |
Red Bull | 1:18:33,352 h | 5´793 km | 53 | 234´269 km/h | 8. setembro | |
| 2014 | Lewis Hamilton |
Mercedes | 1:19:10.236 h | 5´793 km | 53 | 232´450 km/h | 7. setembro | |
| 2015 | Lewis Hamilton |
Mercedes | 1:18:00.688 h | 5´793 km | 53 | 235´903 km/h | 6. setembro | |
| 2016 | Nico Rosberg |
Mercedes | 1:17:28.089 h | 5´793 km | 53 | 237´558 km/h | 4. setembro | |
| 2017 | Lewis Hamilton |
Mercedes | 1:15:32.312 h | 5´793 km | 53 | km/h | 3. setembro |
Record: M.Schumacher (5 Veces)
Galería[editar | editar a fonte]
-
Podio
-
Sala de prensa
-
Paddock
-
Podio
-
Torre de cronometraxe
-
Sala de rolda de prensa tres primeiros clasificados
-
Box
-
Palco vip na recta principal sobre o paddock
-
Aparcadoiro de zona de boxes
-
Recta principal
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Autodromo Nazionale Monza – Areas & Structures". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 18 de xuño de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "1922–1928: Construction and first races on the original tracks". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2008. Consultado o 17 de setembro der 2009.
- ↑ "Formula 1 Gran Premio Santander D'Italia 2009 (Monza) – interactive circuit map". Formula One Administration Ltd. Formula1.com. 1999–2009. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 "Autodromo Nazionale di Monza – History". The Formula One DataBase. F1db.com. 6 de abril de 2005. Arquivado dende o orixinal o 2 de outubro de 2009. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 "Fórmula 1: los pilotos tienen miedo por la seguridad en Monza" [Formula 1: the drivers are afraid for safety at Monza] (en Spanish). Clairín.com. 5 de setembro de 2006. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 "1929–1939: In consequence of the Materassi's accident, races are run on the alternative tracks". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 15 de abril de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 "8W – When? – 1933 Monza GP, "Black Sunday"". Forix.autosport.com. maio de 2001. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 "1940–1954: After the war interruption, the activity starts again in 1948". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 15 de abril de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ "The hidden history of the Monza banking". Formula One Administration Ltd. Formula1.com. 30 de agosto de 2005. Arquivado dende o orixinal o 2 de outubro de 2009. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 10,0 10,1 "1955–1971: Construction of the high speed track and other important works". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 15 de abril de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ "1972–1978: Chicane and variants to reduce the high speed". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ "Grand Prix death casts doubt over Monza circuit". CNN. 11 de setembro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de setembro de 2007. Consultado o 22 de febreiro de 2016.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Circuíto de Monza  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Detalles e información do Autodromo de Monza, mapa en detalle, vídeos de volta en cabina, volta virtual e vistas das famosas curvas en futbol.vg
- Páxina oficial
|
|
