Circuíto de Monza
| Circuíto de Monza | |
|---|---|
| Plano do Circuíto | |
| |
| Datos | |
| Inauguración | 3 de setembro de 1922 |
| Outros nomes | |
| Carreiras | FIA Fórmula 1 Gran Premio de Italia Gran Premio de Italia de motociclismo, 1000 km Monza, WTCC, SBK, Race of Two Worlds |
| Localización |  Monza, Italia
|
| Coordenadas | 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.62056, -9.28944 |
| Capacidade | 113.860 espectadores |
| Trazado moderno | |
| Superficie | Asfalto |
| Lonxitude km | 5.793[1][2] |
| Curvas | 11 |
| Récord tempo | 1:21.046 |
| Récord piloto |  Rubens Barrichello
|
| Récord equipo | Ferrari |
| Récord ano | 2004 |
| Oval | |
| Superficie | Asfalto, formigón |
| Lonxitude km | 4.250[2] |
| Curvas | 2 |
| Peralte | 30º |
| Récord tempo | 0:54.0 |
| Récord piloto |  Bob Veith
|
| Récord equipo | Bowes Seal Fast Special |
| Circuíto Junior | |
| Superficie | Asfalto |
| Lonxitude km | 2.405 |
| Circuíto combinado | |
| Superficie | Asfalto, formigón |
| Lonxitude km | 10 |
| Curvas | 9 |
| Récord tempo | 2:41.4 |
| Récord piloto | Phil Hill
|
| Récord equipo | Ferrari |
| Récord ano | 1960 |
| Vista do Circuíto | |
| |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
O Autodromo Nazionale Monza é un autódromo situado nas proximidades de Monza, en Italia, ao norte de Milán.
O circuíto é recoñecido por albergar o Gran Premio de Italia de Fórmula 1, e caracterízase pola alta porcentaxe do trazado que os pilotos percorren co acelerador a fondo, debido ás longas rectas. A marca actual da pista, en carreira, foi marcado en 2004 por Rubens Barrichello, cun tempo de 1:21.046. Cabe destacar, que neste circuíto bateuse a velocidade máxima dun monopraza nun gran premio con 372,6 km/h, durante os adestramentos libres do Gran Premio de Italia de 2005, polo piloto Juan Pablo Montoya.
Construído no parque da Villa Reale di Monza nunha contorna boscosa.[3] O autódromo consta de tres pistas: o trazado de 5,793 km usado para os Grandes Premios,[1] a pista Junior que se estende ao longo de 2,405 km.[2] e un circuíto oval peraltado de velocidade de 4,25 km. con pendentes empinadas infrecuentes durante moitas décadas e que agora está en descomposición. As características da pista principal de Gran Premio inclúen a Curva Grande, a Curva di Lesmo, a Variante Ascari e a Curva Parabolica. A curva de alta velocidade, Curva Grande, atópase logo da Variante del Rettifilo que se atopa ao final da recta principal ou Tribuna Rettifilo, e adoita ser tomada a tope polos coches de Fórmula Un.
Índice
Características[editar | editar a fonte]
- Capacidade espectadores: 113.860
- Lonxitude do circuíto: 5´793 quilometros.
- Distancia da carreira de Fórmula 1: 53 voltas = 306´720 quilometros. 11 curvas en total.
- Configuración aerodinámica: baixa. Velocidade máxima estimada 360 km/h con DRS, 345 km/h sen DRS
- Aceleración a fondo: 74% do tempo de volta.
- Tempo de freado: 11% do tempo da volta.
- Total de combustible necesario para a distancia de carreira:
- Consumo de combustible: kg por volta.
- Cambio de marchas por volta:
- Número de zonas de freado:
- Desgaste dos freos: alto
- Desgaste dos pneumáticos:
- Distancia dos Boxes:
- Perda de tempo nunha parada en boxes:
- Tempo total necesario para a parada en boxes: 25 segundos
- Efecto de combustible (custo en tempo por volta de 10 kg de combustible transportado):0´35 segundos.
- Marca volta: Rubens Barrichello Ferrari, 1.21.046 en 2004
Historia[editar | editar a fonte]
A pista orixinal foi construída entre os meses de maio e xullo de 1922 por 3.500 obreiros, con financiada polo Automobile Club di Milano,[3] que creou a Società Incremento Automobilismo e Sport (SIAS) para poder executar o autódromo.[4] Inicialmente, utilizouse un terreo de 3´4 km² cunha pista de macadán de 10 km de lonxitude, que se compuña por unha sección en óvalo de 4´5 km e outra de 5´5 km de estrada.[3][4] A pista foi inaugurada oficialmente o 3 de setembro de 1922, e 7 días despois foi sede do segundo Gran Premio de Italia, celebrado o 10 de setembro de 1922.[4]
En 1928, o Gran Premio viuse empañado polo accidente máis grave do deporte automobilístico italiano ata a data,[3][5] que terminou coa vida do piloto Emilio Materassi e 27 espectadores.[3][5] Debido a isto, os seguintes Grandes Premios víronse confinados á sección do óvalo de velocidade ata 1932.[6] Novamente sucedéronse tres mortes en 1933, tras o cal o trazado foi modificado co agregado de dúas chicanas e a desaparición das rectas máis longas.[7]
Entre os anos 1938 e 1939 realizáronse grandes reparacións, incluíndo a construción de novas tribunas e entradas, o reasfaltado da pista e a creación de dúas novas curvas.[4][6] O trazado resultante, cunha extensión de 6,3 km, utilizouse ata 1954.[8]
Debido á guerra, as carreiras foron suspendidas ata 1948[8] e gran parte da pista viuse deteriorada pola falta de mantemento.[9] Realizouse unha renovación durante dous meses, o cal permitiu que se disputase un Gran Premio o 17 de outubro.[8] En 1955 modernizouse o trazado na súa totalidade, quedando o circuíto cun percorrido de 5,75 km e unha sección de 4,25 km de alta velocidade con curvas peraltadas.
Os Grandes Premios de 1955, 1956, 1960 e 1961 realizáronse en Monza, pero a traxedia volvería facerse presente neste último caso, coa morte nun accidente de Wolfgang von Trips e 11 espectadores. Isto fixo que se agregasen novas barreiras de seguridade, e que a zona de reaprovisionamiento de combustible afastásese da pista aínda máis. As áreas de escape incorporáronse nas curvas en 1965 tras un accidente na carreira dos 1000 km, pero o trazado da pista non se volvería a modificar senón ata o ano seguinte, co agregado de chicanes na zona de curvas peraltadas.
Desde 1966, o circuíto albergou carreiras de automóbiles e tamén de motocicletas, pero en ambos os casos as altas velocidades que se alcanzaban levaron ao agregado de novas chicanes cara a 1972. As motocicletas, no entanto, continuaron utilizando o circuíto rápido, ata que 5 mortes en dúas carreiras da tempada 1973 forzaron a ausencia de devandita proba ata 1981. As chicanes de 1972 resultaron ser moi ineficaces na redución de velocidades, ao momento que unha delas foi redeseñada en 1974, a outra en 1976, e unha terceira foi agregada nese mesmo ano, levando a extensión do trazado a 5,8 km. No ano 1978 na Fórmula 1, morre o piloto Ronnie Peterson, ao incendiarse o seu coche, logo dun forte choque.
As novas tecnoloxías permitiron alcanzar novamente altas velocidades, polo cal a pista debeu ser modificada substancialmente en 1979, co agregado de pianitos, zonas de escape e barreiras de cubertas. A infraestrutura foi mellorada en xeral, e realizáronse traballos adicionais sobre a seguridade do circuíto, todo o cal permitiu a volta do campionato mundial de motociclismo en 1981. Durante os 80, redeseñáronse os paddocks, boxes e tribunas.
Nos 90 os tres curvóns principais foron "apertados" para reducir velocidades, o cal levou a extensión do trazado a 5,77 km. No ano 1997, as tribunas modificáronse para levar a súa capacidade a 51000 espectadores.
No ano 2000 as dúas primeiras chicanes foron removidas e substituídas por unha soa chicane dereita-esquerda, e a Curva Grande foi renovada e rebautizada como Curva do Biassono.
No 2006, logo de carreira, o alemán Michael Schumacher anunciou que se ía a retirar a fin de tempada.
Mortes por accidentes[editar | editar a fonte]
Lista de accidentes mortais no Autodromo Nazionale Monza
- 1922 Fritz Kuhn (Austro-Daimler), morreu durante a práctica para o Gran Premio de Italia de 1922.[7]
- 1923 Enrico Giaccone, montando como pasaxeiro nun Fiat 805 durante unha proba privada, con Pietro Bordino pilotando.[7]
- 1923 Ugo Sivocci (Alfa Romeo P1), morreu durante a práctica para o Gran Premio de Italia de 1923[7]
- 1924 Conde Louis Zborowski (Mercedes), morreu logo de estrelarse contra unha árbore en Lesmo durante o Gran Premio de Italia de 1924.[7]
- 1928 Emilio Materassi e 27 espectadores morreron despois de que Materassi estrelára o seu Talbot na tribuna durante o Gran Premio de Italia de 1928.[3][5][7]
- 1931 Luigi Arcangeli (Alfa Romeo), morreu logo de estrelarse en Lesmo durante a práctica para o Gran Premio de Italia de 1931.[7]
- 1933 Giuseppe Campari (Alfa Romeo Tipo B 2.6 litros), Mario Umberto Borzacchini (Maserati 8C-3000) e Stanislas Czaykowski (Bugatti), morreron logo de estrelarse contra a bancada sur durante o Gran Premio de Monza de 1933.[6][7]
- 1954 Rupert Hollaus, morreu durante a práctica durante o Gran Premio de Italia de motociclismo
- 1955 Alberto Ascari, morreu durante a proba privada na Vialone, que agora é a chicana de Ascari, pilotando un Ferrari 750 Monza, apenas catro días despois logo do seu accidente no porto no Gran Premio de Mónaco de 1955.[5]
- 1961 Conde Wolfgang von Trips[5][10] e 14 espectadores morreron despois de que von Trips chocara con Jim Clark achegándose á "curva Parabólica" na segunda volta do Gran Premio de Italia de 1961
- 1965 Bruno Deserti, morreu durante unha proba oficial de Ferrari antes de Le Mans nun Ferrari P2/3 de 4000 cc
- 1965 Tommy Spychiger, matado durante a carreira de coches deportivos 1000K nun Ferrari 365P2.[10]
- 1970 Jochen Rindt, morreu ao estrelarse na Parabólica durante a cualificación para o Gran Premio de Italia de 1970
- 1973 Renzo Pasolini, Jarno Saarinen, morreron nun accidente masivo na Curva Grande durante o Gran Premio de Italia de motociclismo de Italia de 250 cc (antes de 1990, a rolda italiana chamábase o Grand Prix das Nacións)
- 1973 Carlo Chionio, Renzo Colombini e Renato Galtrucco durante unha carreira do Campionato de Italia de Motociclismo Junior de 500 cc.
- 1974 Silvio Moser, morreu no hospital un mes despois de sufrir lesións na carreira dos 1000 km de Monza
- 1978 Ronnie Peterson, morreu no hospital logo de estrelarse durante o comezo do Gran Premio de Italia de 1978.[4][5][11]
- 1998 Michael Paquay, piloto de motos belga, morreu tras un accidente na práctica da rolda italiana do Campionato Mundial de Supersport, Honda CBR 600
- 2000 Paolo Gislimberti, un comisario golpeado polos restos dun accidente na primeira volta na chicana de Roggia durante o Gran Premio de Italia de 2000.[5][12]
Trazados previos do circuíto[editar | editar a fonte]
Circuíto orixinal (1922–1933)
Circuíto Florio (1935–1937)
2ª variación (1938–1954)
3ª variación (Circuíto combinado) (1955–1969)
3ª variación (Circuíto de estrada) (1955–1973)
4ª variación (1972–1973)
5ª variación (1974–1975)
6ª variación (1976–1993)
7ª variación (1994)
8ª variación (1995–1999)
9ª variación (2000–presente)
Todos os gañadores de Fórmula 1. no circuíto de Monza[editar | editar a fonte]
| Ano | Piloto | Auto | Duración | Lonxitude | Voltas | Velocidade media | Data | GP de |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1950 | Giuseppe Farina
|
Alfa Romeo | 2:51:17,400 h | 6´300 km | 80 | 176´543 km/h | 3. setembro | Italia
|
| 1951 | Alberto Ascari
|
Ferrari | 2:42:39,300 h | 6´300 km | 80 | 185´915 km/h | 16. setembro | |
| 1952 | Alberto Ascari
|
Ferrari | 2:50:46,500 h | 6,300 km | 80 | 177,075 km/h | 7. setembro | |
| 1953 |  Juan Manuel Fangio
|
Maserati | 2:49:45,900 h | 6´300 km | 80 | 178´129 km/h | 13. setembro | |
| 1954 | Juan Manuel Fangio
|
Mercedes GP | 2:47:47,900 h | 6´300 km | 80 | 180´216 km/h | 5. setembro | |
| 1955 | Juan Manuel Fangio
|
Mercedes GP | 2:25:04,400 h | 10´000 km | 50 | 206´792 km/h | 11. setembro | |
| 1956 |  Stirling Moss
|
Maserati | 2:23:41,300 h | 10´000 km | 50 | 208´785 km/h | 2. setembro | |
| 1957 | Stirling Moss
|
Vanwall | 2:35:03,900 h | 5´750 km | 87 | 193´564 km/h | 8. setembro | |
| 1958 | Tony Brooks
|
Vanwall | 2:03:47,800 h | 5´750 km | 70 | 195´078 km/h | 7. setembro | |
| 1959 | Stirling Moss
|
Cooper-Climax | 2:04:05,400 h | 5´750 km | 72 | 200´177 km/h | 13. setembro | |
| 1960 | Phil Hill
|
Ferrari | 2:21:09,200 h | 10´000 km | 50 | 212´535 km/h | 4. Ssetembro | |
| 1961 | Phil Hill
|
Ferrari | 2:03:13,000 h | 10´000 km | 43 | 209´387 km/h | 10. setembro | |
| 1962 | Graham Hill
|
BRM | 2:29:08,400 h | 5´750 km | 86 | 198´941 km/h | 16. setembro | |
| 1963 | Jim Clark
|
Lotus-Climax | 2:24:19,600 h | 5´750 km | 86 | 205´575 km/h | 8. setembro | |
| 1964 | John Surtees
|
Ferrari | 2:10:51,800 h | 5´750 km | 78 | 205´634 km/h | 6. setembro | |
| 1965 | Jackie Stewart
|
BRM | 2:04:52,800 h | 5´750 km | 76 | 209´962 km/h | 12. setembro | |
| 1966 | Ludovico Scarfiotti
|
Ferrari | 1:47:14,800 h | 5´750 km | 68 | 218´748 km/h | 4. setembro | |
| 1967 | John Surtees
|
Honda | 1:43:45,000 h | 5´750 km | 68 | 226´120 km/h | 10. setembro | |
| 1968 |  Denny Hulme
|
McLaren - Ford | 1:40:14,800 h | 5´750 km | 68 | 234´023 km/h | 8. setembro | |
| 1969 | Jackie Stewart
|
Matra-Ford | 1:39:11,260 h | 5´750 km | 68 | 23´521 km/h | 7. setembro | |
| 1970 |  Clay Regazzoni
|
Ferrari | 1:39:06,880 h | 5´750 km | 68 | 236´696 km/h | 6. setembro | |
| 1971 | Peter Gethin
|
BRM | 1:18:12,600 h | 5´750 km | 55 | 242´616 km/h | 5. setembro | |
| 1972 | Emerson Fittipaldi
|
Lotus-Ford | 1:29:58,400 h | 5´775 km | 55 | 211´813 km/h | 10. setembro | |
| 1973 |  Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford | 1:29:17,000 h | 5´775 km | 55 | 213´450 km/h | 9. agosto | |
| 1974 | Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford | 1:22:56,600 h | 5´780 km | 52 | 217´421 km/h | 8. setembro | |
| 1975 | Clay Regazzoni
|
Ferrari | 1:22:42,600 h | 5´780 km | 52 | 218´034 km/h | 7. setembro | |
| 1976 | Ronnie Peterson
|
March-Ford | 1:30:35,600 h | 5´800 km | 52 | 199´750 km/h | 12. setembro | |
| 1977 | Mario Andretti
|
Lotus-Ford | 1:27:50,300 h | 5´800 km | 52 | 206´015 km/h | 11. setembro | |
| 1978 |  Niki Lauda
|
Brabham-Alfa | 1:07:04,540 h | 5´800 km | 40 | 207´527 km/h | 10. setembro | |
| 1979 |  Jody Scheckter
|
Ferrari | 1:22:00,220 h | 5´800 km | 50 | 212´186 km/h | 9. setembro | |
| 1981 |  Alain Prost
|
Renault | 1:26:33,897 h | 5´800 km | 52 | 209´045 km/h | 13. setembro | |
| 1982 | René Arnoux
|
Renault | 1:22:25,734 h | 5´800 km | 52 | 219´535 km/h | 12. setembro | |
| 1983 | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 1:23:10,880 h | 5´800 km | 52 | 217´549 km/h | 11. setembro | |
| 1984 | Niki Lauda
|
McLaren-TAG-Porsche | 1:20:29,065 h | 5´800 km | 51 | 220´515 km/h | 9. setembro | |
| 1985 | Alain Prost
|
McLaren-TAG-Porsche | 1:17:59,451 h | 5´800 km | 51 | 227´565 km/h | 8. setembro | |
| 1986 | Nelson Piquet
|
Williams-Honda | 1:17:42,889 h | 5´800 km | 51 | 228´373 km/h | 7. setembro | |
| 1987 | Nelson Piquet
|
Williams-Honda | 1:14:47,707 h | 5´800 km | 50 | 232´636 km/h | 6. setembro | |
| 1988 | Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:17:39,744 h | 5´800 km | 51 | 228´528 km/h | 11. setembro | |
| 1989 | Alain Prost
|
McLaren-Honda | 1:19:27,550 h | 5´800 km | 53 | 232´119 km/h | 10. setembro | |
| 1990 | Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:17:57,878 h | 5´800 km | 53 | 236´569 km/h | 9. setembro | |
| 1991 | Nigel Mansell
|
Williams-Renault | 1:17:54,319 h | 5´800 km | 53 | 236´749 km/h | 8. setembro | |
| 1992 | Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:18:15,349 h | 5´800 km | 53 | 235´689 km/h | 13. setembro | |
| 1993 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 1:17:07,509 h | 5´800 km | 53 | 239´144 km/h | 12. setembro | |
| 1994 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 1:18:02,754 h | 5´800 km | 53 | 236´322 km/h | 11. setembro | |
| 1995 | Johnny Herbert
|
Benetton-Renault | 1:18:27,916 h | 5´770 km | 53 | 233´844 km/h | 10. setembro | |
| 1996 |  Michael Schumacher
|
Ferrari | 1:17:43,632 h | 5´770 km | 53 | 236´064 km/h | 8. setembro | |
| 1997 | David Coulthard
|
McLaren-Mercedes | 1:17:04,609 h | 5´770 km | 53 | 238´056 km/h | 7. setembro | |
| 1998 | Michael Schumacher
|
Ferrari | 1:17:09,672 h | 5´770 km | 53 | 237´796 km/h | 13. setembro | |
| 1999 | Heinz-Harald Frentzen
|
Jordan-Mugen-Honda | 1:17:02,923 h | 5´770 km | 53 | 237´939 km/h | 12. setembro | |
| 2000 | Michael Schumacher
|
Ferrari | 1:27:31,638 h | 5´793 km | 53 | 210´287 km/h | 10. setembro | |
| 2001 |  Juan Pablo Montoya
|
Williams - BMW | 1:16:58,493 h | 5´793 km | 53 | 239´115 km/h | 16. setembro | |
| 2002 | Rubens Barrichello
|
Ferrari | 1:16:19,982 h | 5´793 km | 53 | 241´114 km/h | 15. setembro | |
| 2003 | Michael Schumacher
|
Ferrari | 1:14:19,838 h | 5´793 km | 53 | 247´586 km/h | 14. setembro | |
| 2004 | Rubens Barrichello
|
Ferrari | 1:15:18,448 h | 5´793 km | 53 | 244´374 km/h | 12. setembro | |
| 2005 | Juan Pablo Montoya
|
McLaren-Mercedes | 1:14:28,659 h | 5´793 km | 53 | 247´097 km/h | 4. setembro | |
| 2006 | Michael Schumacher
|
Ferrari | 1:14:51,975 h | 5´793 km | 53 | 245´814 km/h | 10. setembro | |
| 2007 |  Fernando Alonso
|
McLaren-Mercedes | 1:18:37,806 h | 5´793 km | 53 | 234´048 km/h | 9. setembro | |
| 2008 | Sebastian Vettel
|
Toro Rosso -Ferrari | 1:26:47,494 h | 5´793 km | 53 | 212´039 km/h | 14. setembro | |
| 2009 | Rubens Barrichello
|
Brawn GP - Mercedes | 1:16:21,706 h | 5´793 km | 53 | 241´000 km/h | 13. setembro | |
| 2010 | Fernando Alonso
|
Ferrari | 1:16:24,572 h | 5´793 km | 53 | 240´850 km/h | 12. setembro | |
| 2011 | Sebastian Vettel
|
Red Bull | 1:20:46,172 h | 5´793 km | 53 | 227´848 km/h | 11. setembro | |
| 2012 | Lewis Hamilton
|
McLaren - Mercedes | 1:19:41,221 h | 5´793 km | 53 | 230´944 km/h | 9. setembro | |
| 2013 | Sebastian Vettel
|
Red Bull | 1:18:33,352 h | 5´793 km | 53 | 234´269 km/h | 8. setembro | |
| 2014 | Lewis Hamilton
|
Mercedes | 1:19:10.236 h | 5´793 km | 53 | 232´450 km/h | 7. setembro | |
| 2015 | Lewis Hamilton
|
Mercedes | 1:18:00.688 h | 5´793 km | 53 | 235´903 km/h | 6. setembro | |
| 2016 | Nico Rosberg
|
Mercedes | 1:17:28.089 h | 5´793 km | 53 | 237´558 km/h | 4. setembro | |
| 2017 | Lewis Hamilton
|
Mercedes | 1:15:32.312 h | 5´793 km | 53 | 243´627 km/h | 3. setembro | |
| 2018 | Lewis Hamilton
|
Mercedes | 1:16:54.484 h | 5´793 km | 53 | 239´288 km/h | 2. setembro | |
| 2019 |  Charles Leclerc
|
Ferrari | 1:15:26.665 h | 5´793 km | 53 | km/h | 8. setembro |
Record: M.Schumacher, Lewis Hamilton (5 Veces)
Galería[editar | editar a fonte]
Podio
Sala de prensa
Paddock
Podio
Torre de cronometraxe
Sala de rolda de prensa tres primeiros clasificados
Box
Palco vip na recta principal sobre o paddock
Aparcadoiro de zona de boxes
Recta principal
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Formula 1 Gran Premio Santander D'Italia 2009 (Monza) – interactive circuit map". Formula One Administration Ltd. Formula1.com. 1999–2009. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Autodromo Nazionale Monza – Areas & Structures". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 18 de xuño de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 "1922–1928: Construction and first races on the original tracks". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2008. Consultado o 17 de setembro der 2009.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 "Autodromo Nazionale di Monza – History". The Formula One DataBase. F1db.com. 6 de abril de 2005. Arquivado dende o orixinal o 02 de outubro de 2009. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 "Fórmula 1: los pilotos tienen miedo por la seguridad en Monza" [Formula 1: the drivers are afraid for safety at Monza] (en Spanish). Clairín.com. 5 de setembro de 2006. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 "1929–1939: In consequence of the Materassi's accident, races are run on the alternative tracks". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 15 de abril de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 "8W – When? – 1933 Monza GP, "Black Sunday"". Forix.autosport.com. maio de 2001. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 "1940–1954: After the war interruption, the activity starts again in 1948". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 15 de abril de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ "The hidden history of the Monza banking". Formula One Administration Ltd. Formula1.com. 30 de agosto de 2005. Arquivado dende o orixinal o 2 de outubro de 2009. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ 10,0 10,1 "1955–1971: Construction of the high speed track and other important works". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 15 de abril de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ "1972–1978: Chicane and variants to reduce the high speed". Autodromo Nazionale Monza. MonzaNet.it. 2007. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2008. Consultado o 17 de setembro de 2009.
- ↑ "Grand Prix death casts doubt over Monza circuit". CNN. 11 de setembro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de setembro de 2007. Consultado o 22 de febreiro de 2016.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Circuíto de Monza  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Detalles e información do Autodromo de Monza, mapa en detalle, vídeos de volta en cabina, volta virtual e vistas das famosas curvas en futbol.vg
- Páxina oficial
|
