Gran Premio de Bélxica de 1981
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 5 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1981. | ||
 Trazado do circuíto de Zolder. | ||
| Data | 17 de maio 1981 | |
| Nome oficial | Gran Premio de Bélxica | |
| Localización | Autódromo de Zolder, Heusden-Zolder,Bélxica | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´011 km | |
| Distancia | 54 de 70 programadas voltas, 216´594 de 288´792 km | |
| Clima | Chuvia forte | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Carlos Reutemann
|
Williams-Ford |
| Tempo | 1:22.28 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Carlos Reutemann
|
Williams-Ford |
| Tempo | 1:23.30 na volta 37 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Carlos Reutemann
|
Williams-Ford |
| Segundo |  Jacques Laffite
|
Ligier-Matra |
| Terceiro |  Nigel Mansell
|
Lotus-Ford |
O Gran Premio de Bélxica de Fórmula 1 de 1981 disputouse en Zolder o 17 de maio de 1981. Foi a quinta carreira da tempada de Fórmula Un de 1981, o 39º Gran Premio de Bélxica e o oitavo, que se celebrou no Autódromo de Zolder. A carreira foi suspendida pola chuvia cando se levaban 54 voltas disputadas, para unha distancia de carreira de 216 quilómetros.
Seguridade mecánica e primeira saída caótica[editar | editar a fonte]
O Gran Premio de Bélxica de 1981 viuse empanado por dous incidentes graves relacionados coa mecánica, un deles mortal. Na práctica do venres un mecánico do equipo Osella, Giovanni Amadeo, tropezou fóra do muro de boxes na traxectoria do Williams de Carlos Reutemann. Reutemann foi incapaz de evitar o mecánico, que sufriu unha fractura de cranio. Morreu debido as súas feridas o luns logo da carreira. Antes do inicio da carreira os mecánicos de todos os equipos protagonizaron unha protesta pola falta de medidas de seguridade para a súa protección. Segundo o Campión do Mundo de 1976 James Hunt durante a retransmisión da carreira pola BBC, a protesta foi en gran parte polos estreitos boxes de Zolder e porque estaban abarrotados, especialmente por persoas que non eran máis que 'figurantes' que estaban alí para ser vistos e non por ser necesarios.
A protesta foi o día da carreira no momento da saída, aproveitando a presenza das cámaras de todo o mundo, e uníronse varios pilotos pero os organizadores da carreira, meteron presión para realizar a volta de quecemento, deixando varios coches atrasados na grella, algúns parados e outros baleiros. O caos resultante cando se formou de novo a grella ao final desa volta se agudizou cando Nelson Piquet perdeu a súa posición de partida e mandáronlle dar outra volta, os outros coches mantiveron a súa posición. Pero os coches comezaron a requentarse, varios pilotos apagaron os seus motores, entre eles o piloto de Arrows Riccardo Patrese, esperando outra volta de formación debido ao erro de Piquet. Pero, os organizadores comezaron a secuencia de arranque como de costume unha vez que Piquet recuperou a súa posición. Patrese non puido acender o seu coche e axitou os brazos para indicar que non podía tomar a saída. O seu mecánico, Dave Luckett, saíu á pista ao instante para acender o coche desde atrás. Pero cando chegou á pista, a secuencia de iluminación para empezar a carreira xa comezara, e a saída seguiu adiante malia os avisos de Luckett e Patrese de. Na confusión e probablemente incapaz de ver coche parado de Patrese, o outro piloto de Arrows, Siegfried Stohr, estrelouse contra a parte traseira do coche do seu compañeiro de equipo, golpeando a Luckett. Luckett sufriu laceracións e unha perna rota, pero sobreviviu ao incidente. Pero a pesar deste incidente, a carreira continuou, cando os coches pasaron de novo pola liña de saída, os comisarios e os restos dos coches de Stohr aínda estaban na pista, os coches pasaban con moi pouco espazo na estreita vía, e os comisarios ondeaban freneticamente as bandeiras para deter aos pilotos e os pilotos confusos devolvíanlles o saúdo aos comisarios, que aínda estaban na pista. A carreira detívose, pero non ata logo de dúas voltas, cando o piloto de diante do grupo, Didier Pironi,Achegou á liña de saída, onde permanecía o Arrows de Stohr, e diminuíu drasticamente, (mentres que na cabeza Piquet continuou en solitario) detendo a todo o grupo de pilotos, e obrigando á dirección de carreira a sacar a bandeira vermella.
Como resultado destes acontecementos, introduciuse unha nova norma prohibindo aos mecánicos estar na grella quince segundos antes da volta de formación, e maior precaución na saída da carreira.[1]
Informe da carreira[editar | editar a fonte]
A carreira comezou de novo sen incidentes, Didier Pironi adiantou a Reutemann entrando na primeira curva. Alan Jones tocouse con Nelson Piquet nas primeiras voltas da carreira e Piquet estrelouse contra as valas na chicane. Piquet furioso entrou ao garaxe de Williams formando un altercado co persoal de Williams logo de que fallara a caixa de cambios de Jones e estrelarase contra as barreiras sufrindo graves queimaduras na coxa esquerda despois de que o aceite da caixa de cambios filtrarase na cabina de Jones. Pironi caera cara a atrás e despois do accidente de Jones, Reutemann tomou o liderado, e o mantivo ata que a carreira foi cancelada anticipadamente debido á choiva que empezou a caer na pista. Un sombrío Reutemann logrou a súa segunda vitoria da tempada e a 12º vitoria persoal que ía ser a última vitoria da súa carreira na F1, logo dun fin de semana que estivo marcado pola frustración, a política e a traxedia.
Clasificación[editar | editar a fonte]
Notas[editar | editar a fonte]
- Primeiro podio: Nigel Mansell
- Derradeira vitoria: Carlos Reutemann
- Carreira programada a 70 voltas, pero detida no volta 54 pola chuvia. Ao levar disputadas máis de 3/4 parte das voltas programadas, os puntos concedéronse na súa totalidade.
- Ata a data, esta e a última carreira gañada por un piloto arxentino.
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de San Marino de 1981 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1981 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 1981 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Bélxica de 1980 |
Gran Premio de Bélxica | Carreira seguinte: Gran Premio de Bélxica de 1982 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Blighted by restart chaos". forix.com. Consultado o 2008-03-31.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Bélxica de 1981 |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-16.
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |