Gran Premio de Suráfrica de 1983

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Unión Sudafricana Gran Premio de Suráfrica de 1983
Detalles da carreira
Carreira 15 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1983.
Trazado do circuíto de Kyalami
Trazado do circuíto de Kyalami
Data 15 de outubro 1983
Nome oficial South African Grand Prix
Localización Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, Suráfrica
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´104 km
Distancia 77 voltas, 316´008 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Francia Patrick Tambay Ferrari
Tempo 1:06.554
Volta rápida
Piloto Nelson Piquet Brabham-BMW
Tempo 1:09.948 na volta 6
Podio
Primeiro Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW
Segundo Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo
Terceiro Nelson Piquet Brabham-BMW

O Gran Premio de Suráfrica de Fórmula 1 de 1983, celebrouse no Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, o 15 de outubro de 1983. Foi a última rolda da tempada de Fórmula Un de 1983. Foi o 29º Gran Premio de Suráfrica desde o primeiro Gran Premio disputado en 1934 e o décimo quinto que se celebrou en Kyalami, nos arredores de Xohanesburgo. Disputouse sobre 77 voltas ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia de carreira de 316 quilómetros.

Antes da carreira, tres pilotos estaban aínda en condicións de gañar o Campionato do Mundo de Pilotos: Alain Prost ( Renault) lideraba o campionato con 57 puntos, seguido de Nelson Piquet (Brabham - BMW) con 55 e de René Arnoux ( Ferrari) con 49. Piquet cualificouse en segundo lugar, detrás de Patrick Tambay (Ferrari) na pole position e por diante de Riccardo Patrese (Brabham), Arnoux e Prost terceiro, cuarto e quinto. Na saída Piquet pasou a Tambay para tomar o liderado, con Patrese tomando o segundo lugar. Arnoux retirouse cun fallo no motor na volta 9. Prost abriuse paso ata o terceiro lugar, pero tamén se retirou na volta 35 por unha avaría no turbo. Necesitando só para terminar cuarto ou mellor, Piquet desacelerou e foi superado por Patrese, Niki Lauda (McLaren) e Andrea de Cesaris ( Alfa Romeo). O motor de Lauda fallou na volta 71. A carreira terminou con Patrese en primeiro lugar, de Cesaris segundo e Piquet terceiro. Piquet gañou o campionato por dous puntos. John Watson, completou a súao última tempada completa na Fórmula Un, foi descualificado por superar a outros coches na volta de formación.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 1:06.554 1:07.029
2 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 1:06.792 1:06.821 +0.238
3 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:08.181 1:07.001 +0.447
4 28 Francia René Arnoux Ferrari 1:07.222 1:07.105 +0.551
5 15 Francia Alain Prost Renault 1:07.186 1:08.136 +0.632
6 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Honda 1:07.256 1:07.344 +0.702
7 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 1:09.443 1:07.643 +1.089
8 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:07.726 1:07.682 +1.128
9 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:08.970 1:07.759 +1.205
10 2 Francia Jacques Laffite Williams-Honda 1:07.931 1:08.652 +1.377
11 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 1:07.937 1:07.980 +1.383
12 8 Austria Niki Lauda McLaren-TAG 1:07.974 1:08.587 +1.420
13 35 Derek Warwick Toleman-Hart 1:08.061 1:08.301 +1.507
14 16 Eddie Cheever Renault 1:08.069 1:08.360 +1.515
15 7 John Watson McLaren-TAG 1:08.328 1:10.635 +1.774
16 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:08.350 1:08.439 +1.796
17 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 1:09.364 1:08.628 +2.074
18 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:11.096 1:11.284 +4.542
19 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:11.750 1:11.382 +4.828
20 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:11.988 1:11.658 +5.104
21 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:12.017 1:12.538 +5.463
22 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 1:12.309 1:12.049 +5.495
23 26 Raul Boesel Ligier-Ford 1:12.745 1:13.330 +6.191
24 17 Kenny Acheson RAM-Ford 1:13.352 +6.798
25 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 1:14.483 1:13.656 +7.102
26 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:14.903 1:15.503 +8.349
Fonte:[1]

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 77 1:33:25.708 3 9
2 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 77 + 9.319 9 6
3 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 77 + 21.969 2 4
4 35 Derek Warwick Toleman-Hart 76 + 1 volta 13 3
5 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Honda 76 + 1 volta 6 2
6 16 Eddie Cheever Renault 76 + 1 Lap 14 1
7 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 75 + 2 voltas 19  
8 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 75 + 2 voltas 22  
9 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 74 + 3 voltas 20  
10 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 73 + 4 voltas 21  
11 8 Austria Niki Lauda McLaren-TAG 71 Eléctrico 12  
12 17 Kenny Acheson RAM-Ford 71 + 6 voltas 24  
NC 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 68 Non Clasificado 7  
NC 26 Raul Boesel Ligier-Ford 66 Non Clasificado 23  
Ret 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 60 Motor 18  
Ret 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 56 Turbo 1  
Ret 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 56 Turbo 16  
Ret 15 Francia Alain Prost Renault 35 Turbo 5  
Ret 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 28 Motor 25  
Ret 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 20 Motor 11  
DSC 7 John Watson McLaren-TAG 18 Descualificado 15  
Ret 28 Francia René Arnoux Ferrari 9 Motor 4  
Ret 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 5 Motor 17  
Ret 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 1 Motor 8  
Ret 2 Francia Jacques Laffite Williams-Honda 1 Trompo 10  
Ret 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1 Motor 26  

Notas[editar | editar a fonte]

  • Prost, Piquet e Arnoux chegaron a esta carreira con posibilidades de gañar o campionato.
    • Prost (57 pts.) necesitaba ser
      • 2º, por diante de Piquet
      • 3º, con Piquet 2º ou peor
      • 4º ou 5º, con Piquet 3º ou peor
      • 6º, con Piquet 4º ou peor e Arnoux 2º ou peor
      • Piquet 5ºh ou peor e Arnoux 2º ou peor
    • Piquet (55 pts.)
      • 2º, con Prost 4º ou peor
      • 3º, con Prost 6º ou peor
      • 4º, con Prost 7º ou peor e Arnoux 2º ou peor
    • Arnoux (49 pts.) necesitaba ser 1º con Prost 6º ou peor e Piquet 4º ou peor
  • Ferrari e Renault tamén loitaban polo campionato de construtores
    • Ferrari (89 pts.) precisaba
      • Anotar 5 pts. ou máis
      • 4º, ou 5º e 6º, ou superior, cos Renaults 1º e 3º ou peor
      • 5º ou mellor, cos Renaults 1º e 4º ou peor
      • 6º ou mellor, cos Renaults 1º e 5º ou peor
      • Os Renaults anotando menos de 11 pts.
    • Renault (78 pts.) precisaba ser
      • 1º e 2º cos Ferraris anotando menos de 5 pts
      • 1º e 3º cos Ferraris anotando menos de 3 pts
      • 1º e 4º cos Ferraris 6º ou peor
      • 1º e 5º cos Ferraris 7º ou peor.
  • Esta foi a derradeira carreira logo de doce anos na Fórmula Un do piloto francés Jean-Pierre Jarier e tamén o último Gran Premio para Danny Sullivan e Raul Boesel.

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Europa de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio do Brasil de 1984
Carreira anterior:
Gran Premio de Suráfrica de 1982
Gran Premio de Suráfrica Carreira seguinte:
Gran Premio de Suráfrica de 1984

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 216. ISBN 0-905138-25-2. 

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]