Gran Premio de Mónaco de 1980

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de Mónaco de 1980
Detalles da carreira
Carreira 6 de 14 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1980.
Trazado do circuíto de Mónaco.
Trazado do circuíto de Mónaco.
Data 18 de maio de 1980
Nome oficial XXXVIII Gran Premio de Mónaco
Localización Circuíto de Mónaco
Monte Carlo, Principado de Mónaco
Percorrido Circuíto urbano
3´34 km
Distancia 76 voltas, 253´84 km
ClimaMollado
Pole position
Piloto Francia Didier Pironi Ligier-Ford
Tempo 1:24.813
Volta rápida
Piloto Carlos Reutemann Williams-Ford
Tempo 1:27.418 na volta 40
Podio
Primeiro Carlos Reutemann Williams-Ford
Segundo Francia Jacques Laffite Ligier-Ford
Terceiro Nelson Piquet Brabham-Ford

O Gran Premio de Mónaco de 1980 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 18 de maio de 1980 no Circuíto de Mónaco en Monte Carlo, Mónaco. Foi a sexta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1980.

Informe[editar | editar a fonte]

A carreira foi o 38ª Gran Premio de Mónaco. A carreira levouse a cabo durante 76 voltas ao circuíto de 3´34 quilómetros de lonxitude cunha distancia total de carreira de 254 quilómetros.

O Gran Premio foi gañado por Carlos Reutemann pilotando un Williams FW07B. A vitoria foi a décima de Reutermann na Fórmula Un e a primeira desde o Gran Premio dos Estados Unidos de 1978. Tamén se converteu no quinto gañador nas seis carreiras da tempada 1980. Reutemann gañou por 1 minuto e 13 segundos ao piloto francés Jacques Laffite que pilotaba un Ligier JS11/15. Terceiro foi o piloto brasileiro Nelson Piquet pilotando un Brabham BT49. O terceiro posto de Piquet levouno a superar a René Arnoux e Alan Jones no liderado do campionato do mundo por primeira vez.

A carreira, é lembrada por un espectacular accidente no inicio da carreira, cando Derek Daly chocou co Alfa Romeo 179 de Bruno Giacomelli, que mandou a Daly voando co seu Tyrrell 010 sobre Giacomelli e aterrando entre o seu compañeiro de equipo Jean-Pierre Jarier e o McLaren M29 de Alain Prost. Ningún dos catro pilotos sufriu ningunha lesión seria. Jan Lammers tamén sufriu danos no seu ATS D4, pero puido continuar. O accidente foi particularmente decepcionante para McLaren ao perdr o seu único coche en pista, xa que John Watson non puido clasificarse.

O piloto de Alemaña Occidental Jochen Mass pilotando un Arrows A3 foi cuarto, cunha volta menos que Reutemann por diante do canadense Gilles Villeneuve no Ferrari 312T5. Unha volta por detrás e en sexto lugar quedou o dobre campión do mundo Emerson Fittipaldi nun Fittipaldi F7. Para Mass e Fittipaldi serían os últimos puntos que lograrian no campionato do mundo.

A vitoria de Reutemann puxo a Williams á cabeza do campionato de construtores, cinco puntos por encima de Ligier.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 28 Carlos Reutemann Williams-Ford 76 1:55:34.365 2 9
2 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Ford 76 +1:13.629 segs 5 6
3 5 Nelson Piquet Brabham-Ford 76 +1:17.726 segs 4 4
4 30 Alemaña Jochen Mass Arrows-Ford 75 +1 volta 15 3
5 2 Gilles Villeneuve Ferrari 75 +1 Lap 6 2
6 20 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 74 +2 voltas 18 1
7 11 Mario Andretti Lotus-Ford 73 +3 voltas 19
8 29 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 73 +3 voltas 11
9 12 Italia Elio de Angelis Lotus-Ford 68 Accidente 14
NC 9 Países Baixos Jan Lammers ATS-Ford 64 Non clasificado 13
Ret 25 Francia Didier Pironi Ligier-Ford 54 Accidente 1
Ret 16 Francia René Arnoux Renault 53 Accidente 20
Ret 22 Francia Patrick Depailler Alfa Romeo 50 Motor 7
Ret 1 Jody Scheckter Ferrari 27 Erro de pilotaxe 17
Ret 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 25 Caixa cambios 16
Ret 27 Australia Alan Jones Williams-Ford 24 Diferencial 3
Ret 23 Italia Bruno Giacomelli Alfa Romeo 0 Colisión 8
Ret 3 Francia Jean-Pierre Jarier Tyrrell-Ford 0 Colisión 9
Ret 8 Francia Alain Prost McLaren-Ford 0 Colisión 10
Ret 4 Derek Daly Tyrrell-Ford 0 Colisión 12
NSC 7 John Watson McLaren-Ford
NSC 31 Eddie Cheever Osella-Ford
NSC 17 Geoff Lees Shadow-Ford
NSC 21 Finlandia Keke Rosberg Fittipaldi-Ford
NSC 6 Ricardo Zunino Brabham-Ford
NSC 14 Tiff Needell Ensign-Ford
NSC 18 Dave Kennedy Shadow-Ford

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1980
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1980
Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1980
Carreira anterior:
Gran Premio de Mónaco de 1979
Gran Premio de Mónaco Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1981

Notas[editar | editar a fonte]

  • Líderes de volta:

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]