Gran Premio de Suráfrica de 1980

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Unión Sudafricana Gran Premio de Suráfrica de 1980
Detalles da carreira
Carreira 3 de 14 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1980.
Trazado do circuíto de Kyalami
Trazado do circuíto de Kyalami
Data 1 de marzo 1980
Nome oficial South African Grand Prix
Localización Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, Suráfrica
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´104 km
Distancia 78 voltas, 320´112 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Francia Jean-Pierre Jabouille Renault
Tempo 1:10.00
Volta rápida
Piloto Francia René Arnoux Renault
Tempo 1:13.15 na volta 51
Podio
Primeiro Francia René Arnoux Renault
Segundo Francia Jacques Laffite Ligier-Ford
Terceiro Francia Didier Pironi Ligier-Ford

O Gran Premio de Suráfrica de Fórmula 1 de 1980, celebrouse no Circuíto de Kyalami Kyalami, Gauteng, o 1 de marzo de 1980. Foi a terceira rolda da tempada de Fórmula Un de 1980. Foi o 26º Gran Premio de Suráfrica desde o primeiro Gran Premio disputado en 1934 e o décimo terceiro que se celebrou en Kyalami, nos arredores de Xohanesburgo. Levouse a cabo sobre 78 voltas ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia de carreira de 320 quilómetros.

Resumo da carreira[editar | editar a fonte]

A carreira foi gañada polo piloto francés René Arnoux pilotando un Renault RE20. Foi a segunda vitoria no Campionato Mundial de Arnoux logo da súa vitoria na carreira anterior de Brasil. Arnoux gañou por 34 segundos sobre o seu compatriota francés, o piloto Jacques Laffite que pilotaba un Ligier JS11/15. O compañeiro de Laffite no equipo Ligier, Didier Pironi, foi terceiro, completando un podio totalmente francés. Esta foi a primeira carreira desde o Gran Premio dos Estados Unidos de 1968 en ter un podio formado por pilotos dun só país. Os tres pilotos tamén pilotaban coches franceses.

A carreira foi, ademais, notable debido a dous accidentes durante a cualificación. O piloto francés Alain Prost rompeuse a boneca cando estrelou o seu McLaren M29 nas Esses logo dun fallo na suspensión. O piloto suízo Marc Surer resultou ferido moi grave cando estrelou o novo ATS D4 na curva Crowthorne ao final da recta. Surer sufriu graves feridas nas súas pernas. Ningún comezou a carreira, Prost tamén faltou na seguinte carreira, e Surer nas seguintes tres carreiras.[1][2] O novo ATS D4 estaba demasiado danado para ser reparado e con Surer lesionado, deixaron ao piloto holandés Jan Lammers un ATS D3 para tratar de cualificar.

Do mesmo xeito que na anterior carreira no Brasil, a altitude deu os Renault sobrealimentados unha vantaxe dominante en velocidade. En terceiro lugar na grella, Nelson Piquet estaba case dous segundos por detrás na clasificación no seu Brabham BT49. Jean-Pierre Jabouille e Arnoux lideraron durante gran parte da carreira ata que Jabouille sufriu unha picada na roda. Os Ligiers subiron ao podio e Alan Jones perdeu o liderado no campionato co seu Williams FW07B. Piquet terminou cuarto por diante de Carlos Reutemann no segundo Williams. O último punto foi para Jochen Mass no seu Arrows A3.

Trece coches terminaron a carreira malia que o Alfa Romeo 179 de Patrick Depailler quedou demasiado lonxe para clasificarse. Geoff Les clasificouse 13º aínda que estrelou o seu Shadow DN11 ao final da carreira.

Arnoux converteuse no novo líder por puntos do campionato, cinco puntos máis que Jones e nove por diante de Piquet. Do mesmo xeito Renault pasou a liderar o campionato de construtores por diante de Williams.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 16 Francia René Arnoux Renault 78 1:36:52.54 2 9
2 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Ford 78 +34.07 4 6
3 25 Francia Didier Pironi Ligier-Ford 78 +52.49 5 4
4 5 Nelson Piquet Brabham-Ford 78 +1:01.02 3 3
5 28 Carlos Reutemann Williams-Ford 77 +1 volta 6 2
6 30 Alemaña Jochen Mass Arrows-Ford 77 +1 volta 19 1
7 3 Francia Jean-Pierre Jarier Tyrrell-Ford 77 +1 volta 13
8 20 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 77 +1 volta 18
9 14 Suíza Clay Regazzoni Ensign-Ford 77 +1 volta 20
10 6 Ricardo Zunino Brabham-Ford 77 +1 volta 17
11 7 John Watson McLaren-Ford 76 +2 voltas 21
12 11 Mario Andretti Lotus-Ford 76 +2 voltas 15
13 17 Geoff Lees Shadow-Ford 70 Suspensión 24
Ret 23 Italia Bruno Giacomelli Alfa Romeo 69 Motor 12
Ret 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 61 Picada 1
Ret 4 Derek Daly Tyrrell-Ford 61 Picada 16
Ret 21 Finlandia Keke Rosberg Fittipaldi-Ford 58 Accidente 23
NC 22 Francia Patrick Depailler Alfa Romeo 53 Non clasificado 7
Ret 27 Australia Alan Jones Williams-Ford 34 Caixa de cambios 8
Ret 2 Gilles Villeneuve Ferrari 31 Transmisión 10
Ret 1 Jody Scheckter Ferrari 14 Motor 9
Ret 29 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 10 Trompo 11
Ret 31 Eddie Cheever Osella-Ford 8 Trompo 22
Ret 12 Italia Elio de Angelis Lotus-Ford 1 Trompo 14
NTS 8 Francia Alain Prost McLaren-Ford Accidente
NTS 9 Suíza Marc Surer ATS-Ford Accidente
NSC 18 Dave Kennedy Shadow-Ford
NSC 10 Países Baixos Jan Lammers ATS-Ford

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Brasil de 1980
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1980
Carreira seguinte:
Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1980
Carreira anterior:
Gran Premio de Suráfrica de 1979
Gran Premio de Suráfrica Carreira seguinte:
Gran Premio de Suráfrica de 1981

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "History of McLaren - Timeline - The 1980s". Arquivado dende o orixinal o 17 de abril de 2008. Consultado o 03 de agosto de 2014. 
  2. "Grand Prix Results: South African GP, 1980". GP Encyclopedia. Inside F1, Inc. Consultado o 2008-10-11. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]