Gran Premio do Reino Unido de 1983
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 9 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1983. | ||
 Trazado do circuíto de Silverstone | ||
| Data | 16 de xullo de 1983 | |
| Nome oficial | XXXVI Marlboro British Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Reino Unido | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´719 km | |
| Distancia | 67 voltas, 316´173 km | |
| Pole position | ||
| Piloto |  René Arnoux
|
Ferrari |
| Tempo | 1:09.462[1] | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Alain Prost
|
Renault |
| Tempo | 1:14.212[2] na volta 32 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Alain Prost
|
Renault |
| Segundo |  Nelson Piquet
|
Brabham-BMW |
| Terceiro | Patrick Tambay
|
Ferrari |
O Gran Premio do Reino Unido de 1983 (oficialmente o XXXVI Marlboro British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1983 no circuíto de Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1983, disputada sobre 67 voltas.
Resumo da carreira[editar | editar a fonte]
A cualificación viu aos Ferrari copando a primeira fila con René Arnoux que bateu a Patrick Tambay por máis de 0,6 segundos. O líder do campionato Alain Prost co Renault foi terceiro, con Elio de Angelis co Lotus xunto a el na segunda fila. Os dous Brabham formaron a terceira fila con Riccardo Patrese diante de Nelson Piquet, mentres que na cuarta fila estaban Eddie Cheever no segundo Renault e Manfred Winkelhock no ATS. Completando os dez primeiros estaban Andrea de Cesaris no Alfa Romeo e Derek Warwick no Toleman. Máis abaixo na grella, o equipo Spirit co seu Honda con motor turbo fixo un impresionante debut con Stefan Johansson décimo cuarto clasificado, por diante de ambos McLarens e só un posto por detrás do vixente Campión do Mundo Keke Rosberg no Williams.
Ao comezo da carreira, Tambay superou a Arnoux, mentres que de Angelis retirouse pronto co turbo roto. O motor de Cheever fallou dúas voltas máis tarde, mentres que Johansson retirouse na volta 5 con problemas no sistema de combustible. Cando o turbo de Patrese rompeu na volta 9, Piquet quedou no cuarto lugar detrás dos Ferrari e Prost, con de Cesaris quinto e Winkelhock sexto. Prost superou a Arnoux na volta 14, seguido de Piquet cinco voltas máis tarde. Logo, na volta 20, Prost pasou a Tambay e púxose líder, Piquet situouse segundo na volta 31. Nas últimas etapas da carreira, o motor de Winkelhock fallou e de Cesaris caeu detrás do seu compañeiro Mauro Baldi, mentres que Nigel Mansell, que cualificara 18º no segundo Lotus, fixo unha gran remontada, e pasou a Arnoux na volta 48 para poñerse 4º. Na bandeira a cadros, Prost estaba 19 segundos por diante de Piquet con Tambay, Mansell, Arnoux e Niki Lauda completando os seis primeiros.
No campionato de pilotos, Prost duplicou a súa vantaxe sobre Piquet a seis puntos, con Tambay dous puntos máis atrás. Renault logrou o liderado absoluto do Campionato de Construtores, tres puntos por diante de Ferrari.
Clasificación[editar | editar a fonte]
Cualificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 28 | René Arnoux
|
Ferrari | 1:10.436 | 1:09.462 | — |
| 2 | 27 | Patrick Tambay
|
Ferrari | 1:10.874 | 1:10.104 | +0.642 |
| 3 | 15 | Alain Prost
|
Renault | 1:10.170 | 1:10.808 | +0.708 |
| 4 | 11 |  Elio de Angelis
|
Lotus-Renault | 1:10.771 | 1:11.114 | +1.309 |
| 5 | 6 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 1:11.246 | 1:10.881 | +1.419 |
| 6 | 5 | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 1:11.098 | 1:10.933 | +1.471 |
| 7 | 16 |  Eddie Cheever
|
Renault | 1:11.055 | 1:11.520 | +1.593 |
| 8 | 9 |  Manfred Winkelhock
|
ATS-BMW | 1:13.493 | 1:11.687 | +2.225 |
| 9 | 22 | Andrea de Cesaris
|
Alfa Romeo | 1:13.163 | 1:12.150 | +2.688 |
| 10 | 35 |  Derek Warwick
|
Toleman-Hart | 1:12.528 | 1:12.541 | +3.066 |
| 11 | 23 | Mauro Baldi
|
Alfa Romeo | 1:14.006 | 1:12.860 | +3.398 |
| 12 | 36 | Bruno Giacomelli
|
Toleman-Hart | 1:13.792 | 1:13.422 | +3.960 |
| 13 | 1 |  Keke Rosberg
|
Williams-Ford | 1:13.755 | — | +4.293 |
| 14 | 40 |  Stefan Johansson
|
Spirit-Honda | 1:15.535 | 1:13.962 | +4.500 |
| 15 | 8 |  Niki Lauda
|
McLaren-Ford | 1:14.267 | 1:15.118 | +4.805 |
| 16 | 3 | Michele Alboreto
|
Tyrrell-Ford | 1:14.651 | 1:14.970 | +5.189 |
| 17 | 30 |  Thierry Boutsen
|
Arrows-Ford | 1:14.964 | 1:15.686 | +5.502 |
| 18 | 12 | Nigel Mansell
|
Lotus-Renault | 1:16.377 | 1:15.133 | +5.671 |
| 19 | 29 |  Marc Surer
|
Arrows-Ford | 1:15.135 | 1:15.350 | +5.673 |
| 20 | 2 | Jacques Laffite
|
Williams-Ford | 1:15.234 | 1:16.762 | +5.772 |
| 21 | 33 |  Roberto Guerrero
|
Theodore-Ford | 1:15.441 | 1:15.317 | +5.855 |
| 22 | 26 | Raul Boesel
|
Ligier-Ford | 1:15.386 | 1:16.134 | +5.924 |
| 23 | 4 | Danny Sullivan
|
Tyrrell-Ford | 1:15.449 | 1:16.347 | +5.987 |
| 24 | 7 | John Watson
|
McLaren-Ford | 1:15.609 | 1:16.091 | +6.147 |
| 25 | 25 | Jean-Pierre Jarier
|
Ligier-Ford | 1:15.383† | 1:15.767 | +6.305 |
| 26 | 32 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Alfa Romeo | 1:17.162 | 1:16.544 | +7.082 |
| 27 | 34 |  Johnny Cecotto
|
Theodore-Ford | 1:16.714 | 1:16.786 | +7.252 |
| 28 | 31 | Corrado Fabi
|
Osella-Alfa Romeo | 1:20.400 | 1:17.594 | +8.132 |
| 29 | 17 | Kenny Acheson
|
RAM-Ford | 1:19.267 | 1:18.103 | +8.641 |
Fonte:[3]
| ||||||
- † — Tempo anulado.
Carreira[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 15 | Alain Prost
|
Renault | 67 | 1:24:39.780 | 3 | 9 |
| 2 | 5 | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 67 | + 19.161 | 6 | 6 |
| 3 | 27 | Patrick Tambay
|
Ferrari | 67 | + 26.246 | 2 | 4 |
| 4 | 12 | Nigel Mansell
|
Lotus-Renault | 67 | + 38.952 | 18 | 3 |
| 5 | 28 | René Arnoux
|
Ferrari | 67 | + 58.874 | 1 | 2 |
| 6 | 8 | Niki Lauda
|
McLaren-Ford | 66 | + 1 Lap | 15 | 1 |
| 7 | 23 | Mauro Baldi
|
Alfa Romeo | 66 | + 1 volta | 11 | |
| 8 | 22 | Andrea de Cesaris
|
Alfa Romeo | 66 | + 1 volta | 9 | |
| 9 | 7 | John Watson
|
McLaren-Ford | 66 | + 1 volta | 24 | |
| 10 | 25 | Jean-Pierre Jarier
|
Ligier-Ford | 65 | + 2 voltas | 25 | |
| 11 | 1 | Keke Rosberg
|
Williams-Ford | 65 | + 2 voltas | 13 | |
| 12 | 2 | Jacques Laffite
|
Williams-Ford | 65 | + 2 voltas | 20 | |
| 13 | 3 | Michele Alboreto
|
Tyrrell-Ford | 65 | + 2 voltas | 16 | |
| 14 | 4 | Danny Sullivan
|
Tyrrell-Ford | 65 | + 2 voltas | 23 | |
| 15 | 30 | Thierry Boutsen
|
Arrows-Ford | 65 | + 2 voltas | 17 | |
| 16 | 33 | Roberto Guerrero
|
Theodore-Ford | 64 | + 3 voltas | 21 | |
| 17 | 29 | Marc Surer
|
Arrows-Ford | 64 | + 3 voltas | 19 | |
| Ret | 9 | Manfred Winkelhock
|
ATS-BMW | 49 | Motor | 8 | |
| Ret | 26 | Raul Boesel
|
Ligier-Ford | 48 | Suspensión | 22 | |
| Ret | 32 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Alfa Romeo | 46 | Sistema combustible | 26 | |
| Ret | 35 | Derek Warwick
|
Toleman-Hart | 27 | Caixa de cambios | 10 | |
| Ret | 6 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 9 | Turbo | 5 | |
| Ret | 40 | Stefan Johansson
|
Spirit-Honda | 5 | Sistema combustible | 14 | |
| Ret | 16 | Eddie Cheever
|
Renault | 3 | Motor | 7 | |
| Ret | 36 | Bruno Giacomelli
|
Toleman-Hart | 3 | Turbo | 12 | |
| Ret | 11 | Elio de Angelis
|
Lotus-Renault | 1 | Turbo | 4 | |
| NSC | 34 | Johnny Cecotto
|
Theodore-Ford | ||||
| NSC | 31 | Corrado Fabi
|
Osella-Alfa Romeo | ||||
| NSC | 17 | Kenny Acheson
|
RAM-Ford |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio do Canadá de 1983 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1983 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1983 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1982 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1984 |
Notas[editar | editar a fonte]
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17.
- ↑ Lang, Mike (1992). Grand Prix! Vol 4. Haynes Publishing Group. p. 187. ISBN 0-85429-733-2.
- ↑ Lang, Mike (1992). Grand Prix! Vol 4. Haynes Publishing Group. p. 190. ISBN 0-85429-733-2.
- ↑ Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 174. ISBN 0-905138-25-2.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1983  |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |