Robert Burns Woodward

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Robert Burns Woodward
Robert Burns Woodward, 1965.
Datos persoais
Nacemento10 de abril de 1917
LugarBoston Estados Unidos de América Estados Unidos
Falecemento8 de xullo de 1979 (62 anos)
LugarCambridge Estados Unidos de América Estados Unidos
Causainfarto agudo de miocardio
SoterradoCemitério de Mount Auburn
ResidenciaEstados Unidos de América Estados Unidos
Nacionalidadeestadounidense
Cónxuxe
  • Irja Pullman (1938)
  • Eudoxia Muller (1946)
  • Actividade
    Campo
  • Química orgánica
  • Alma máter
  • MIT
  • Alumnos de tese
  • Harry Wasserman
  • Ronald Breslow
  • Ken Houk
  • Contribucións e premios
    Coñecido por
  • polos seus traballos na síntese de materiais naturais.
  • Premios
  • Medalla Davy (1959)
  • National Medal of Science (1964)
  • Premio Nobel de Química (1965)
  • editar datos en Wikidata ]

    Robert Burns Woodward, nado o 10 de abril de 1917 en Boston (EUA) e finado o 8 de xullo de 1979 en Cambridge (EUA) foi un químico e profesor universitario estadounidense galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1965.

    Traxectoria[editar | editar a fonte]

    Fillo de inmigrantes británicos (Arthur Woodward de Inglaterra e Margaret Woodward de Glasgow, Escocia) estudou química no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT), onde se licenciou en 1936 e doutorouse en 1937. Posteriormente realizou unha tese postdoutoral na Universidade de Illinois, e a partir de 1950 foi profesor de química e catedrático na Universidade Harvard.

    Woodward faleceu na súa residencia de Cambridge vítima dun infarto de miocardio.

    Investigacións científicas[editar | editar a fonte]

    Interesado na síntese química de substancias orgánicas, conseguiu sintetizar a quinina en 1944, o colesterol e a cortisona en 1951, a estricnina en 1954, a reserpina en 1956 e a vitamina B12 en 1971. Tamén conseguiu reproducir nun laboratorio a molécula da clorofila, o pigmento responsable da cor verde das plantas.

    En 1965 foille concedido o Premio Nobel de Química polos seus traballos na síntese de materiais naturais.

    En 1959 foi galardoado coa Medalla Davy pola Royal Society.

    Os seus traballos teóricos inclúen a súa colaboración con Roald Hoffmann, con quen realizou estudos dos mecanismos de reacción dos produtos químicos, instaurando a regra Woodward-Hoffmann.

    Véxase tamén[editar | editar a fonte]

    Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

    Predecesor:
    Dorothy Crowfoot Hodgkin
    Premio Nobel de Química

    1965
    Sucesor:
    Robert S. Mulliken